Αναδημοσίευση των κειμένων που κυκλοφόρησαν με αφορμή την κατάληψη της ΕΣΗΕΑ που πραγματοποιήθηκε στις 23 Δεκέμβρη για την Αλληλεγγύη στον αγωνιστή κρατούμενο Σπύρο Στρατούλη, ο οποίος πραγματοποιεί απεργία πείνας από τις 11 Νοέμβρη.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΣΠΥΡΟ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ που βρίσκεται σε απεργία πείνας από 11/11

ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΡΑΜΙ ΣΥΡΙΑΝΟ, ΕΡΓΙΟΝ ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΑΙ ΜΙΧΑΛΗ ΡΑΜΑΔΑΝΟΓΛΟΥ που βρίσκονται επίσης σε απεργία πείνας από 21/11, 25/11 & 25/11 στηρίζοντας τον αγώνα του

Σήμερα -43η μέρα της απεργίας πείνας του Σπ. Στρατούλη- προχωρήσαμε στην κατάληψη των γραφείων της ΕΣΗΕΑ στην οδό Ακαδημίας, κόντρα στο τείχος της σιωπής που έχουν ορθώσει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης γύρω από την απεργία και τη συμπόρευσή τους με τους σκοπούς της ποινικής καταστολής. Ο ιδεολογικός-χειραγωγικός ρόλος των ΜΜΕ είναι βασικό και αναπόσπαστο μέρος της κρατικής εξουσίας και των συμφερόντων του κεφάλαιου και αυτόν τον ρόλο ξέρουν καλά να τον παίζουνε, άλλοτε με την τέχνη της σιωπής και άλλοτε με αυτή της λάσπης.

Ο αγωνιστής κρατούμενος Σπ. Στρατούλης έχει θέσει την υγεία και τη ζωή του σε αυτή την έσχατη δοκιμασία, αντιστεκόμενος στη διακοπή των αδειών εξόδου που λάμβανε από τη φυλακή τα τελευταία χρόνια και την επαπειλούμενη παράταση του εγκλεισμού του εξαιτίας της φαιδρής δικογραφίας που έχει μείνει γνωστή με την ονομασία “εγκληματική οργάνωση Στέκια Θεσσαλονίκης”. Αυτή η πραγματικά φαιδρή και ανυπόστατη δικογραφία έχει σχεδιαστεί εξ εξαρχής για να θέσει υπό δικαστική ομηρία πολλές δεκάδες αναρχικούς και αντιεξουσιαστές που δραστηριοποιούνται στη Θεσσαλονίκη και έχει συμπεριλάβει ως κατηγορούμενο τον Σπ. Στρατούλη λόγω της πολιτικής σχέσης και επικοινωνίας που έχει αναπτύξει με συντρόφους και πολιτικά εγχειρήματα στην πόλη. Το αίτημα του απεργού πείνας είναι να απαλλαχτεί από αυτή την αστυνομική-δικαστική μεθόδευση και να του επαναχορηγηθούν οι άδειες που λάμβανε.

Η ουσία της εξοντωτικής του μεταχείρισής από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, βρίσκεται στο γεγονός της μακροχρόνιας αγωνιστικής του διαδρομής και της πολιτικοποίησής του μέσα στις φυλακές. Ο Σπ. Στρατούλης βρέθηκε δεκαεπτά χρόνων στη φυλακή και έχει περάσει περισσότερο από 21 χρόνια έγκλειστος αρνούμενος πεισματικά να παραδοθεί σε αυτά που η φυλακή προστάζει: στην εξατομίκευση και την αδιαφορία, στην απονάρκωση και τη συνήθεια, στη ρουφιανιά και τον κανιβαλισμό. Το πρόσωπό του έχει συνδεθεί συστηματικά με τις εξεγέρσεις, τις απεργίες πείνας και τις αποχές συσσιτίου μέσα στις φυλακές, με τη γνωστοποίηση της αθλιότητας των συνθηκών κράτησης και της ίδιας της συνθήκης του εγκλεισμού, με την οργάνωση και την έκφραση της αλληλεγγύης ανάμεσα στους φυλακισμένους και τους αγώνες τους.

Η απειλή του νόμου και η βία του εγκλεισμού είναι δομικό στοιχείο της πολύπλευρης βίας που ασκείται από κράτος και κεφάλαιο σε βάρος της ζωής των καταπιεσμένων. Μια πολύπλευρη βία που στις μέρες μας έγινε αδύνατο να κρυφτεί: από τη φτώχεια και την άγρια εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης μέχρι όλον αυτόν τον αστυνομικό στρατό καταστολής και από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες και το ρατσισμό απέναντι στα πιο ευάλωτα κοινωνικά κομμάτια μέχρι την ολοκληρωτική παράδοση του φυσικού περιβάλλοντος και των κοινωνικών αναγκών στο βωμό των καπιταλιστικών επενδύσεων. Μια πολύπλευρη βία που είναι καιρός να βρεθεί αντιμέτωπη με τη διασύνδεση, τη ριζοσπαστικοποίηση και τη γενίκευση των επιμέρους αντιστάσεων και να αντικρίσει την ιστορική της άρνηση.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ενάντια στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα, για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών, 23 Δεκέμβρη 2013

………………………………….

“Όποιος σηκώνει σήμερα τους ώμους, ή δέχεται ανήμπορος πως οι κρατούμενοι θα συνεχίσουν να υπομένουν αυτό το βασανιστήριο, γιατί σκέφτεται ότι η πλευρά μας είναι πολύ αδύναμη απέναντι σε αυτό, πως θα μπορεί να ελπίζει ότι είμαστε σε θέση να οικοδομήσουμε μία δύναμη που θα μπορεί να ανατρέψει συνολικά τις συνθήκες;”
Κομμάντο Katharina Hammerschmidt / R.A.F. (απόσπασμα προκήρυξης από την ανατίναξη της φυλακής στο Weiterstadt)

ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Η επιστημονικοποίηση της καταστολής συνιστά εδώ και δεκαετίες (στον ελληνικό χώρο τα τελευταία χρόνια) μία πάγια στρατηγική υπό διαρκή εξέλιξη και διερεύνηση από τα κράτη και τους παράγοντες που αλληλοτροφοδοτούνται με την κυριαρχία. Μία στρατηγική η οποία επιχειρεί την διατήρηση και το επισφράγισμα της ομαλότητας με σκοπό την ανεμπόδιστη κυριαρχία του καπιταλισμού μέσα στην κοινωνική μηχανή.
Αποτελούσε και αποτελεί μία εν ενεργεία τακτική σχετικά με την αναζήτηση και την εφαρμογή νέων τρόπων και μεθόδων που στόχο έχουν την καταστολή των αντιπάλων της εξουσίας και την αποτελεσματική διαχείριση του κοινωνικού ελέγχου.
Κομμάτι αυτού του ιδεολογικού σχεδιασμού, ίσως και θεμελιακό, δεν θα μπορούσε να μην είναι και η “σωφρονιστική” πολιτική. Μία πολιτική που με την πάροδο των ετών διαρκώς ρευστοποιείται, ανασυντάσσεται και εκ νέου σχηματοποιείται. Μία πολιτική η οποία αντικατοπτρίζεται με ισοπεδωτική κυνικότητα στα οικοδομήματα των φυλακών, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των λευκών κελιών, στα μπουντρούμια των απομονώσεων και στις κοινωνικές σχέσεις, που αντανακλά με απόλυτη ακρίβεια την βαναυσότητα του καπιταλισμού σε μία υπέρτατη συμπυκνωμένη μορφή. Σε μία μορφή που αποτυπώνει τον περιορισμό του ανθρώπου σε λίγα τετραγωνικά τσιμεντένιας πραγματικότητας.
Οι φυλακές είναι κάτι περισσότερο από όσα μπορεί να δεχθεί ένα ανθρώπινο οπτικό ερέθισμα. Οι φυλακές δεν σταματούν στα κάγκελα και τα συρματοπλέγματα, στους ψηλούς τοίχους και τις νεκρές ζώνες, στις πτέρυγες και τα προαύλια, δεν σταματούν στα κελιά και στα αμέτρητα κυβικά μπετό που με μια πρώτη ματιά συνθέτουν την αρχιτεκτονική τους. Δεν σταματούν στην διατήρηση της ανελευθερίας… Απεναντίας, από εκεί μόλις ξεκινούν.

Η πεποίθηση ότι το εκσυγχρονισμένο πειθαρχικό σύστημα στηρίζεται στη φυλακή που υπάρχει μες στο κεφάλι, πρέπει να καταστεί πιο ισχυρή από ποτέ. Η φυλακή σταδιακά παύει να είναι ένας μηχανισμός μόνο σωματικού βασανισμού και απροκάλυπτης εκδικητικότητας. Το μοντέλο ενός στυγνού κατασταλτικού μηχανισμού ανασκευάζεται για να μεταμορφωθεί η φυλακή σε ένα κέντρο ιδεολογικής και υπαρξιακής μεταρρύθμισης. Τα πρώτα δείγματα απόπειρας κατανόησης του συμπεριφορισμού των κρατουμένων αλλά και προσπάθειες μετασχηματισμού της “σωφρονιστικής”  πολιτικής είναι ήδη αισθητά.
Οι αγωνιστές κρατούμενοι δεν βασανίζονται για αυτά που γνωρίζουν, αλλά για αυτό που είναι. Βασανίζονται γιατί έμαθαν να λένε εγκαίρως όχι.
Έτσι για να ελεγχθεί ο κρατούμενος πρέπει πρώτα να ελεγχθεί το περιβάλλον του και να αντιστραφεί η οπτική του για τα ερεθίσματα που δέχεται. Πάνω σε αυτή τη καλοζυγισμένη στρατηγική, πολλοί κρατούμενοι θα γνωρίσουν ένα καθεστώς απομόνωσης. Μιας απομόνωσης αισθητηριακής, επικοινωνιακής, κοινωνικής, θα διαβιούν σε φυλακές υψίστης ασφαλείας, απομακρυσμένοι και αποκομμένοι προκειμένου να επιχειρηθεί η αποσύνδεσή τους από την οποιαδήποτε κοινωνική ακολουθία. Θα ζουν σε ιδιότυπα καθεστώτα εγκλεισμού που στερούν τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης και διαδραστικότητας μεταξύ των πιο μαχητικών κομματιών μέσα στην κοινωνία της φυλακής. Συναντούν την αντιστροφή της ορολογίας μέσω της επαναξιολόγησης και του επαναπρογραμματισμού των λέξεων και των εννοιών, προκειμένου η μετάβαση από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, σε ένα κράτος πρόνοιας και δημοκρατικής ευαισθησίας να γίνει ευκολότερη. Έτσι η φυλακή πλέον θα αποκαλείται “σωφρονιστικό κατάστημα”, η συναίνεση δεν θα αποσπάται κατά αποκλειστικότητα με βουρδουλιές και καθήλωση, αλλά και με πλύση εγκεφάλου. Ο δεσμοφύλακας, θα μετονομαστεί σε “υπάλληλος του υπουργείου δικαιοσύνης”, και η απομόνωση “πειθαρχικός περιορισμός”. Δεν υπάρχει πλέον μόνο τιμωρία, αλλά κυρίως θεραπεία.

Οι φυλακές θα μπορούσαν ίσως να παρομοιαστούν με κάποια νέου τύπου θεραπευτήρια, μιας και για το κεφάλαιο οι κοινωνικές συνθήκες και οι πολιτικοί συσχετισμοί που παράγουν την αμφισβήτηση και καλωσορίζουν την παραβατικότητα μπροστά στα μούτρα της νομιμότητας, δεν υπάρχουν. Είναι αδιανόητο ο άνθρωπος να μην αποτελεί αναπόσπαστο και χρήσιμο γρανάζι στην προώθηση της καπιταλιστικής κυριαρχίας από την στιγμή που η δημοκρατία, κατά καθολική κατασκευασμένη παραδοχή, είναι πανάκεια. Δεν γίνεται λόγος περί εξεγερτικότητας, λοιπόν, αλλά περί νόσου του πνεύματος μειοψηφικών κομματιών. Οι αγωνιστές, κρατούμενοι και μη, για την κυριαρχία δεν συνιστούν τίποτα περισσότερο από ψυχωτικούς παράφρονες. Είναι τα διαταραγμένα αυτά περιθωριακά στοιχεία, που κατοικούν σε έναν κόσμο που αναπνέει μέσα από τη διαρκή ρευστότητα στα ταμεία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, που περιφρουρείται από την δικτατορία του κεφαλαίου, ενός κόσμου που “η εργασία απελευθερώνει”. Σε έναν κόσμο χρήσιμων και μη, άρτιων και λειψών, παραγωγικών και παρασιτικών, αποδοτικών με διαβαθμίσεις και κλίμακες. Σε έναν κόσμο που κριτήριο κατηγοριοποίησης αποτελεί η αναγκαιότητα της χρήσης του ανθρώπου ως μιας στατιστικής για την καπιταλιστική παραγωγική διαδικασία.
Οι φυλακές δεν είναι τίποτα παραπάνω από εργοστάσια παραγωγής εκβιαστικών συναισθημάτων, στρεβλών και νόθων συμπεριφορών. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μήτρες που γεννούν την αποκτήνωση. Δεν είναι τίποτα λιγότερο από μηχανισμοί που διατηρούν την ανελευθερία, και ως τέτοιοι πρέπει να πολεμηθούν.

Οι αγωνιζόμενοι ευτυχώς δεν ξεχνούν και δεν συγχωρούν τα εγκλήματα της κρατικής βαρβαρότητας σε βάρος τους. Αυτό καταμαρτυρούν οι ματωμένες σελίδες των εξεγέρσεων, των επαναστάσεων.
Μέσα σε όλα αυτά, η φυλακή είναι ένας προορισμός περισσότερο από πιθανός. Τα κεφάλια μας παίζονται κορώνα-γράμματα εδώ και καιρό. Ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι, με δυσκολία θα στοιχημάτιζαν ότι θα στέκουν για πολύ ακόμα ανάμεσα στους ώμους μας.
Κάποιοι όμως ακόμη και μέσα σε αυτές τις συνθήκες εξοπλίζονται και ανασυντάσσονται. Αποκωδικοποιούν και προσπαθούν να ανατρέψουν τις επιδιώξεις και τις συνέπειες ενός, περισσότερο ψυχικού και ιδεολογικού, παρά σωματικού, απομονωτισμού που γεννά η φυλακή. Μέσα σε αυτό τον κόσμο στέκονται πεισματικά όρθιοι απέναντι στο νυστέρι της ψυχοχειρουργικής κατασταλτικής επέλασης. Επιχειρούν να περιθωριοποιήσουν την απομόνωση, τον εκβιαστικό, επιβαλλόμενο κατακερματισμό της ανθρώπινης υπόστασης. Πολεμούν ξανά και ξανά τη νόρμα των φυλακών-θεραπευτηρίων.
Χτίζουν κοινότητες και δίκτυα αγώνα, αναπτύσσουν ειλικρινείς πολιτικές και διαπροσωπικές σχέσεις. Σχέσεις ζωής και σχέσεις αγώνα. Μοιράζονται ερεθίσματα και κοινά βιώματα, επικοινωνούν προβληματισμούς και βάζουν στόχους, λειτουργώντας με αποφασιστικότητα απέναντι στο μονοπώλιο της βίας του κράτους. Παραμένουν σε επαγρύπνηση κρατώντας οξυμένα τα αντανακλαστικά τους και αρνούνται να χάσουν την ανθρωπιά τους. Αποδομούν στην πράξη τη λογική του πειθαρχικού προγραμματισμού πάνω στους εξεγερμένους, χτίζοντας τις βάσεις για την αξιοπρέπεια και την κριτική σκέψη που τολμά.
Αγωνίζονται δίνοντας μια σκληρή μάχη με το χρόνο και τη μνήμη.

Όλοι και όλες, όσοι αγωνίζονται αξίζουν την αλληλεγγύη μας. Την αξίζουν γιατί εν τέλει τους αναλογεί. Τους αναλογεί γιατί με τη στάση ζωής τους κράτησαν και κρατούν ζωντανά τα παραδείγματα της αντίστασης και της αξιοπρέπειας. Κρατούν ανοιχτά τα μονοπάτια της ελευθερίας για τους επόμενους που έρχονται να τα βάλουν με την κρατική και καπιταλιστική μηχανή. Γιατί κρατούν κλειστούς, με οδόφραγμα τη σάρκα και το πνεύμα, τους δρόμους απέναντι σε έναν μηχανισμό θανάτου, οπλισμένο μέχρι τα δόντια, που είναι αποφασισμένος για τον φυσικό και ηθικό τους αφανισμό. Αξίζουν την αλληλεγγύη μας, όλοι αυτοί και αυτές, οι άντρες κι οι γυναίκες, που μετατρέπουν την φυλακή από στιγμή στατικότητας, σε εποχή ανυπομονησίας. Σε μία εποχή που θα γεμίσουν πάλι με τα βήματα τους, τους δρόμους ανταλλάσσοντας συνένοχα βλέμματα και χαιρετισμούς. Αξίζουν την αλληλεγγύη μας, όλοι αυτοί οι όμορφοι άνθρωποι που ξεγελούν τις κάμερες και τις σκοπιές, τις νεκρές ζώνες… που σαν αέρας περιγελούν το συρματόπλεγμα και το διαπερνούν. Περιπαίζουν το μπετό και το ατσάλι, σαν αόρατη κραυγή πολέμου από τις νύχτες των φυλακών. Δρασκελούν με αυθάδεια τα τείχη κατευθυνόμενοι στις πολιτικές διαδικασίες, στις συγκρουσιακές πορείες, στις δυναμικές επιθέσεις. Στις σκέψεις μας.

ΑΞΙΖΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ, ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ

ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΣΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών, 23 Δεκέμβρη 2013

πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1507383

villa amalias 19/12/2013

Η Villa είναι εδώ.
Παραμένει στο ύψος που την όρθωσαν
22 χρόνια
τα χιλιάδες άτομα που πέρασαν και
δημιούργησαν μέσα σε αυτή.

Ύψος ανυπέρβλητο.

Για όλους αυτούς που θα μοσχοπουλήσουν
στην περιοχή με την εκκένωσή της.
–
Για όλους αυτούς που σκηνοθετούν και
παίζουν πολιτικά παιχνίδια στο όνομά της.
–
Για όλους αυτούς που μιλούν για το
φτιασίδωμα του κέντρου της Αθήνας και 
απαξιώνουν καθημερινά την ανθρώπινη
ύπαρξη.
–
Για όλους αυτούς που υποτάσσονται
ή υποστηρίζουν τα ναζιστικά και
εθνικιστικά μορφώματα, και που δεν
άντεχουν άλλο στο πετσί και στη σκέψη
τους το “αγκάθι” που τους ματώνει το
μυαλό και το εμπόδιο στη ρατσιστική τους
εκστρατεία στην περιοχή.

Για όλους αυτούς που καθημερινά μας
απομυζούν υπό τη σκέπη της εθνικής
ενότητας και διάσωσης του τόπου.

Όλοι αυτοί δε θα φτάσουν ποτέ στην
κορυφή της Βίλας. Καμίας κατάληψης και
κανενός αυτοοργανωμένου χώρου

Γιατί πολύ απλά δε βλέπουν την κορυφή.

Και πώς να τη δουν όταν κοιτάζουν
την τσέπη τους, την κάλπη, την
κάμερα, την ησυχία τους.

Για να αντικρύσεις ουρανό πρέπει να έχεις
ψηλά το κεφάλι.

Από την ταράτσα, τους τοίχους, την αυλή,
τις σκιές, τις ανάσες, το δρόμο…

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

VILLA AMALIAS

Οι καταλήψεις ανήκουν στον κόσμο του
αγώνα.

“Τα ονειρά μας θα γίνουν οι εφιάλτες σας”

… τσιράκια και αφεντικα, τα 3.500.000
εκατομμύρια για την ανακατασκευή της
βίλας βάλτε τα εκεί που ξέρετε.

πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1506857

Την Πέμπτη 19 Δεκέμβρη  θα πραγματοποιηθεί, από τις 17.00 στην Ασοεε, για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η συνάντηση εκδόσεων ανατρεπτικού χαρακτήρα

Μαύρες-Κόκκινες Σελίδες 2013

-17.30: «Πορτογαλία, η ‘ανέφικτη’ επανάσταση».

Προβολή βίντεο για την «Επανάσταση των Γαρυφάλων».

-18.30: «Η μαζική κουλτούρα στην υπηρεσία της ρητορικής ‘Νόμος και Τάξη’».

Παρέμβαση του Τάσου Θεοφίλου με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «Αντίο Μπάτμαν» (εκδ. Ασύμμετρη Απειλή).

 -19.00: «Ψηφιοποιώντας τον αντιεξουσιαστικό τύπο:

η περίπτωση της αναρχικής εφημερίδας ‘Άλφα’» (από το Ευτοπικό Εργαστήρι).

 -19.30: Κινηματικές εκδόσεις στη Βόρεια Αμερική.

Παρουσιάζει σύντροφος από τις ΗΠΑ.

-20.00: «Ιλεγκαλισμός: η πρώτη προλεταριακή αντεπίθεση μετά τη σφαγή της Κομμούνας».

Μια «ανάγνωση» των βιβλίων «Εργάτες της Νύχτας» και «Δίχως Ίχνος Μεταμέλειας» / προβολές βίντεο (εκδ. Δαίμων του Τυπογραφείου).

-20.30: «Πατησίων και Στουρνάρη γωνία».

Βίντεο-Παρουσίαση του ομώνυμου βιβλίου (εκδ. Ελευθεριακή Κουλτούρα).

-21.00: Συζήτηση για την απεργία στο ΕΚΠΑ με μέλος της απεργιακής επιτροπής, με αφορμή την έκδοση της μπροσούρας «Αναρχισμός και Συνδικαλισμός» του Ερρίκο Μαλατέστα (εκδ. Ελευθεριακή Κουλτούρα).

Αλληλεγγύη στους 30 συντρόφους & συντρόφισσες που δικάζονται αύριο Δευτέρα 16 Δεκέμβρη στα δικαστήρια Θεσ/νικης για την ανακατάληψη του Ορφανοτροφείου στις 28 Σεπτέμβρη 2013.

πηγή: https://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=48045

Ανακοίνωση Λήξης της Απεργίας πείνας-δίψας

Σήμερα, βράδυ 15/12 διακόψαμε την απεργία πείνας και δίψας αφού καταφέραμε να πετύχουμε τον πρωταρχικό μας στόχο, δηλαδή την διατήρηση της κοινότητάς μας. Με την κίνησή μας αυτή αντισταθήκαμε στην προσπάθεια της υπηρεσίας να μας διασπάσει και ξεκαθαρίσαμε ότι δεν θα ανεχτούμε καμία απόπειρα προσβολής της αξιοπρέπειας μας.
Όσον αφορά την επιλογή της ΄Α πτέρυγας ως αίτημα έγινε μόνο και μόνο για να διασφαλιστούμε απ’ το ενδεχόμενο να μας πάνε όλους μαζί σε πτέρυγα απομόνωσης. Κατά τη διάρκεια της απεργίας πληροφορηθήκαμε ότι το πρόβλημα της υπηρεσίας σχετικά με τη επιστροφή μας στην ΄Α πτέρυγα είναι η αρνητική στάση άλλων κρατουμένων. Αφού οι ίδιοι αρχηγοί των κλικών που ελέγχουν την πτέρυγα το επιβεβαίωσαν στους συντρόφους μας, καταλήξαμε ότι δε θέλουμε να επιστρέψουμε σε μια ευνοημένη πτέρυγα ειδικά από τη στιγμή που η ρηξιακή τακτική που ακολουθούμε σε σχέση με τους ανθρωποφύλακες, διασαλεύει την ησυχία, τη βολή και τα προνόμια, το βασικό μέλημα των περισσότερων κρατουμένων.
Θα ακολουθήσει αναλυτικό κείμενο με όλα τα τεκταινόμενα.

Υ.Γ. Οι φωνές και τα συνθήματα των συντρόφων μας κράτησαν συντροφιά, διαρρηγνύοντας την απομόνωση των πειθαρχείων, ενώ οι φλόγες της επίθεσης στο αστυνομικό τμήμα μας ζέσταναν την καρδιά.

Δημήτρης Πολίτης
Γιάννης Μιχαηλίδης
Φοίβος Χαρίσης
Αργύρης Ντάλιος
Γιώργος Καραγιαννίδης
Μπάμπης Τσιλιανίδης
Γρηγόρης Σαραφούδης

**

Χτές Πέμπτη 12/12 ενώ βρισκόμασταν κλειδωμένοι στα κελιά μας ο ανθρωποφύλακας Γιάννης Μυλωνάς μας απευθύνθηκε με προσβλητικό τρόπο. Σήμερα όταν του ζητήσαμε το λόγο για τη χθεσινή συμπεριφορά του εξακολούθησε να είναι το ίδιο ερειστικός με αποτέλεσμα να του επιστραφεί ένα μικρό ποσοστό της βίας που ασκεί καθημερινά με το κλειδί του.Η υπηρεσία της φυλακής δοκιμάζοντας τα όρια και τις αντοχές μας αποφάσισε να διασπάσει την κοινότητά μας. Αυτή τη στιγμή εμείς οι 5 βρισκόμαστε απομονωμένοι στα πειθαρχεία της Γ πτέρυγας ενώ οι σύντροφοί μας Γιάννης Ναξάκης και Μπάμπης Τσιλιανίδης έχουν μεταφερθεί στην Δ πτέρυγα όπως και ο σύντροφος Γρηγόρης Σαραφούδης στην Ε πτέρυγα αντίστοιχα (όχι στα πειθαρχεία). Είμαστε αποφασισμένοι να προασπίσουμε με κάθε τίμημα την κοινότητά μας καθώς είναι το βασικό ζωτικό στοιχείο για εμάς μέσα στο σάπιο κόσμο της φυλακής. Δεν παζαρεύουμε την αξιοπρέπειά μας μπροστά σε κανένα θρασύδειλο υπηρέτη της έννομης τάξης. Ξεκινάμε από σήμερα 13/12 απεργία πείνας και δίψας απαιτώντας την επιστροφή τη δική μας και των συντρόφων μας στην Α πτέρυγα.Υπεύθυνοι για ότι συμβεί από ‘δω και πέρα είναι οι αρχιφύλακες Βασίλης Λαμπράκης, Γιάννης Κοντόπουλος και Νίκος Πετρόπουλος, η διευθύντρια της φυλακής Μαρία Στέφη, η εισαγγελέας Τρούπη και η προιστάμενος κοινωνικής υπηρεσίας Βάσω Φραγκαθούλα που αποτελούν το συμβούλιο της φυλακής.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

Υ.Γ. Η σκέψη μας δίπλα στους αγωνιστές αιχμαλώτους απεργούς πείνας Σπύρο Στρατούλη, Ράμι Συριανό, Εργιόν Μουσταφά και Μιχάλη Ραμαντάνογλου.

ΔΥΝΑΜΗ ΑΛΑΝΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ.
Χαρίσης Φοίβος
Ντάλιος Αργύρης
Μιχαηλίδης Γιάννης
Πολίτης Δημήτρης
Καραγιαννίδης Γιώργος

Συνέλευση αλληλεγγής 14/12, 19.00 πολυτεχνείο

πηγή: http://proletconnect.blogspot.gr/

για συνεχή ενημέρωση: https://athens.indymedia.org/

Λευτεριά στον Ματτία, την Κιάρα, τον Κλαούντιο, τον Νικκολό

Τρομοκράτης είναι το κράτος

Λευτεριά σε όλους και όλες

Ιταλία: Προφυλακίσεις συντρόφων από το Τορίνο και το Μιλάνο για δράση κατά της υπερταχείας TAV

Τη Δευτέρα, 9 Δεκέμβρη 2013, κατά τις 5 τα ξημερώματα, κλιμάκιο της μονάδας ειδικών επιχειρήσεων DIGOS εξαπέλυσε άλλη μία κατασταλτική επιχείρηση εναντίον αναρχικών συντρόφων, μπουκάροντας στον κατειλημμένο χώρο Asilo Occupato επί της οδού Αλεσσάντρια 12, όπως και στην κατάληψη στέγης της οδού Λανίνο 2, στην πόλη του Τορίνο.

Τρεις ώρες αργότερα, οι μπάτσοι αποσύρθηκαν έχοντας συλλάβει διάφορους καταληψίες. Τη Σεσίλ και τον Γκρεγκ τους πιάσανε γιατί υποτίθεται ότι εκκρεμούσαν εις βάρος τους διαδικασία απέλασης ή απαγόρευση διαμονής στην πόλη του Τορίνο. Και οι δυο αφέθηκαν έπειτα από ώρες, υποδεχόμενοι από αλληλέγγυο κόσμο που είχε συγκεντρωθεί έξω απ’ το αστυνομικό τμήμα.

Προφυλακίστηκαν ωστόσο οι άλλοι δυο συλληφθέντες της πρωινής κατασταλτικής επιχείρησης στο Τορίνο, η Κιάρα Τζενόμπι και ο Κλάουντιο Αλμπέρτο (ο οποίος αρχικά διέφευγε της σύλληψης, έχοντας ήδη απαγόρευση διαμονής στην ίδια πόλη).

Την ίδια ώρα και μέρα, στο Μιλάνο, οι μπάτσοι εισέβαλαν στο σπίτι του συντρόφου Ματτία Τζανόττι, μέλος του ελεύθερου ραδιοφώνου Radiocane, και τον συνέλαβαν κατ’ εντολή των εισαγγελέων Πανταλίνο και Ρινάουντο. Ο Ματτία προφυλακίστηκε επίσης.

Ανάμεσα στους διωκόμενους στο πλαίσιο της νέας αυτής έρευνας είναι και ο Νικκολό Μπλάζι, ο οποίος είχε συλληφθεί στις 29 Οκτώβρη 2013 στο Τορίνο, κι έκτοτε βρίσκεται σε καθεστώς προφυλάκισης.

Οι 4 προφυλακισθέντες κατηγορούνται για μια δράση ενάντια στα έργα κατασκευής της υπερταχείας TAV στην Κλαρέα (στην κοιλάδα Σούζα, στο Πιεμόντε), που έλαβε χώρα τη νύχτα της 13ης προς 14η Μάη 2013.

Και οι τέσσερις διώκονται για τρομοκρατία κατά τα άρθρα 280 και 280bis του ιταλικού ποινικού κώδικα, κι αυτήν τη στιγμή βρίσκονται στις φυλακές του Τορίνο:

Chiara Zenobi, Niccolò Blasi, Claudio Alberto, Mattia Zanotti
Casa Circondariale/Casa di Reclusione “Lorusso e Cutugno”
via Maria Adelaide Aglietta 35, ΙΤ-10151, Torino Le Vallette (TO), Italia

Συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από τις φυλακές το Σάββατο, 14 Δεκέμβρη, στις 17.30.

πηγή: http://gr.contrainfo.espiv.net/2013/12/12/italia-chiara-niccolo-claudio-mattia-liberi/

Εκδήλωση-Συζήτηση με αφορμή τη νέα αίτηση

διακοπής της ποινής του Σάββα Ξηρού

ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ – ΕΙΔΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ:
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΞΗΡΟΥ
Πέμπτη 12/12, 7:00 μμ
Κ* ΒΟΞ (Θεμιστοκλέους και Αραχώβης, Πλατεία Εξαρχείων)

Στις 19/12 στις 9 πμ δικάζεται στο Τριμελές Εφετείο Πειραιά  (Σκουζέ & Φίλωνος), η νέα αίτηση διακοπής της έκτισης ποινής του Σάββα Ξηρού, για σοβαρούς λόγους υγείας.
Ο Σάββας Ξηρός αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση μέσα στα ειδικά καθεστώτα που έχουν φτιαχτεί για τους πολιτικούς κρατούμενους. Παραμένει κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού για 11½ χρόνια, μετά το βαρύτατο τραυματισμό του, τις πολλαπλές σωματικές βλάβες και τα προβλήματα υγείας που υπέστη, μια κράτηση που για τον συγκεκριμένο πολιτικό κρατούμενο ισοδυναμεί με αργό θάνατο. Στο πρόσωπο του Σάββα Ξηρού, που είναι καταδικασμένος σε 5 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για τη συμμετοχή του στη 17Ν, το κράτος έχει εξαπολύσει μια από τις πιο ακραίες εκδικητικές πρακτικές εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλων

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΤΗ ΠΟΛΗΣ ΣΑΒΒΑ ΞΗΡΟΥ
ΟΠΟΙΟΣ ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΞΕΧΝΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.

Αλληλέγγυοι-Αλληλέγγυες

πηγή: https://athens.indymedia.org/calendar/event.php?id=47930

*

Δήλωση των Δημήτρη Κουφοντίνα και Κώστα Γουρνά

για την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού

Στις 19 Δεκέμβρη, σε λίγες μέρες, εκδικάζεται στο Εφετείο του Πειραιά η αίτηση του συντρόφου μας, του Σάββα Ξηρού. Αίτημά του είναι να βγει από το ανεπαρκέστατο και υποτυπώδες, κατ’ όνομα μόνο, νοσοκομείο της φυλακής, όπου είναι κλεισμένος τα τελευταία χρόνια, όπου είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν τα σοβαρότατα προβλήματα της υγείας του.

Ο Σάββας βρίσκεται στον 12ο χρόνο φυλάκισης. Μετά το βαρύ τραυματισμό του από την έκρηξη της βόμβας στον Πειραιά, στη διάρκεια μιας ενέργειας αλληλεγγύης στους απεργούς τότε λιμενεργάτες, μετά την κτηνώδη μεταχείριση από τους ανακριτές του στο έγκλημα του Ευαγγελισμού, όλα αυτά τα χρόνια κράτησης σε ένα υπόγειο κελί έφεραν τη διαρκή επιδείνωση της υγείας του.

Σήμερα βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Με σχεδόν ολοκληρωτική απώλεια της όρασης και της ακοής, με σοβαρότατα αγγειακά και νευρολογικά προβλήματα, με φλεβική ανεπάρκεια που αναπόφευκτα οδηγεί στον ακρωτηριασμό των ποδιών του.

Το προηγούμενο δικαστήριο που είχε προσφύγει, μπροστά στην τραγική κατάσταση της υγείας του, που πιστοποίησαν επιστημονικά οι ίδιοι οι επίσημοι ιατροδικαστές, αποφάσισε την πεντάμηνη νοσηλεία του στο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης.

Εκεί διαπιστώθηκε ότι πάσχει επιπλέον από πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας. Αντί να παραμείνει στο νοσοκομείο, ύστερα από λίγες μόνο μέρες η πολιτική εξουσία αποφάσισε να μην αρχίσει καν η θεραπεία του, και τον ξαπόστειλε άρον-άρον στο νοσηλευτήριο της φυλακής, να αργοπεθαίνει ουσιαστικά, αβοήθητος ιατρικά.

Η εκδικητικότητα της εξουσίας απέναντι στους αγωνιστές  δεν έχει όρια. Ο Σάββας Ξηρός, ο σύντροφός μας, δεν είναι μόνος του.

Ζητάμε από κάθε επαναστάτη, κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο να ενώσει τη φωνή του, να ορθώσουμε φραγμό στην εκδικητικότητα του κράτους, να σώσουμε τη ζωή και την αξιοπρέπεια του φυλακισμένου αγωνιστή.

Αφίσα Συντρόφων-Συντροφισσών για την Προλεταριακή Αλληλεγγύη που κολλιέται στο κέντρο και σε συνοικίες της αθηναϊκής μητρόπολης