Μοίρασμα κειμένου & ανάρτηση πανό στον Πειραιά, για την αυριανή 24ωρη Απεργία των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα.

Ενόψει της αυριανής νέας 24ωρης Απεργίας των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα, μοιράσαμε σήμερα το πρωί το ακόλουθο κείμενο, μεταφρασμένο και στα αγγλικά, και κρεμάσαμε πανό στον Πειραιά.

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στην αυριανή Απεργία!

Γραφόμαστε και συμμετέχουμε στα επιχειρησιακά σωματεία!

Συγκέντρωση Τετάρτη 13/03 8πμ έξω από τα γραφεία της Teleperformance (Mαυρομιχάλη 13, Πειραιάς) &12.00 στην πλατεία Συντάγματος

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ

Την Τετάρτη 13 Μαρτίου οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι των τηλεφωνικών κέντρων προχωρούν σε νέα 24ωρη απεργία σε Ελλάδα και Γαλλία. Τον Φλεβάρη προηγήθηκαν δύο δυναμικές απεργίες (08/02, 19/02) στην πολυεθνική Teleperformance (TP) καθώς και σε άλλες επιχειρήσεις τεχνικής υποστήριξης όπως Webhelp, TTEC και FoundEver με τη συμμετοχή 3.000 εργαζομένων. Εκτός της μαζικής συμμετοχής, οι απεργίες οδήγησαν και στη δημιουργία δύο νέων επιχειρησιακών σωματείων βάσης στην TP και στη Webhelp.

Η TP αποτελεί σήμερα τον 4ο μεγαλύτερο εργοδότη στη χώρα απασχολώντας περισσότερους από 12.000 εργαζομένους, με κύκλο εργασιών 413,4 εκ. ευρώ και καθαρά κέρδη 57,2 εκ. ευρώ για το 2022. Αυτή η εικόνα προβάλλεται απ’ την εταιρεία και την κυβέρνηση ως ένα επιχειρηματικό success story, ένας σύγχρονος και προοδευτικός τόπος εργασίας που συμβάλλει τα μέγιστα στην αναπτυξιακή τροχιά της χώρας, κρύβει όμως την πραγματικότητα της εργασιακής επισφάλειας και των χαμηλών μισθών, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και του απαράδεκτου καθεστώτος της βίζας ειδικού σκοπού στο οποίο υπάγονται οι εργαζόμενοι από τρίτες χώρες. Οι άνθρωποι που δουλεύουν καθημερινά εντατικά υπό την πίεση των συνεχόμενων διαδοχικών κλήσεων, είναι αυτοί που με τις τεχνικές τους γνώσεις και τον εργάσιμο χρόνο τους παράγουν τα κέρδη της εταιρείας, οι αμοιβές τους όμως φτάνουν ίσα ίσα για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Σε μια περίοδο όπου η ακρίβεια στα τρόφιμα γονατίζει τους εκμεταλλευόμενους και η κάλυψη των βασικών αναγκών όπως ενοίκια και λογαριασμοί ρεύματος/θέρμανσης φτάνουν σχεδόν στο 100% του μισθού, οι εργαζόμενοι στα call-centers, ντόπιοι και μετανάστες, συσπειρώνονται και οργανώνονται συλλογικά προτάσσοντας από κοινού τα δίκαια αιτήματα τους για:

> Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς.

> Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) ώστε να τερματιστεί η επισφάλεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή με βάση το έργο (project).

> Κατάργηση της βίζας ειδικού σκοπού για τους εργαζόμενους τρίτων χωρών. Χορήγηση αδειών παραμονής. Πλήρης πρόσβαση σε εργασία, παροχές υγείας και πρόνοιας, συνταξιοδοτικά δικαιώματα, υπαγωγή στο ταμείο ανεργίας

Η TP αρνήθηκε να διαπραγματευτεί επί των εργατικών αιτημάτων και αντ’ αυτού μήνυσε το συνδικάτο εργατο-υπαλλήλων στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική (ΣΕΤΗΠ), που συμμετείχε από κοινού με τους απεργούς στη συνάντηση με την εργοδοσία, πατώντας πάνω την αντεργατική απόφαση του πρώην υπουργού εργασίας Χατζηδάκη (62599/26.08.21) περί κοινοποίησης των στοιχείων των μελών των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο ΓΕΜΗΣΟΕ. Αντίθετα με την TP, η Webhelp προχώρησε σε διαπραγματεύσεις για ΣΣΕ με το νεο-ιδρυθέν επιχειρησιακό σωματείο.

Οι εργαζόμενοι/ες σε Teleperformance, Webhelp, TTEC & Foundever δεν υποχωρούν και πραγματοποιούν νέα απεργία στις 13/03, ενώ οι εγγραφές στα νέα επιχειρησιακά σωματεία πληθαίνουν καθημερινά.

Γραφόμαστε και συμμετέχουμε ενεργά στα επιχειρησιακά μας σωματεία!

Συγκέντρωση Τετάρτη 13/03:

– 8πμ έξω από τα γραφεία της Teleperformance (Μαυρομιχάλη 13, Πειραιάς)

12:00 στην πλατεία Συντάγματος

Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες στα Τηλεφωνικά Κέντρα & την Πληροφορική

STRENGTH IN THE STRUGGLE OF CALL CENTER WORKERS

On Wednesday, March 13, workers in call centers are going on a new 24-hour strike in Greece and France. It will be the 3rd consecutive strike in the sector, following the two dynamic strikes of February (08/02, 19/02) in which more than 3000 workers from Teleperformance (TP), Webhelp, TTEC and FoundEver participated. In addition to the massive participation, the strikes also led to the creation of two new grassroots workers’ unions in TP and Webhelp.

TP is currently the 4th largest employer in the country employing more than 12,000 workers, with a turnover of 413.4 million euros and a net profit of 57.2 million euros for 2022. This view is projected by the company and the government as a business success story, a modern and progressive place of work that contributes the most to the development trajectory of the country, but hides the reality of job insecurity and low wages, fixed-term contracts and the unacceptable special purpose visa regime to which the workers from third countries are subjected to. The people who work intensively every day under the pressure of continuous successive calls, are the ones who produce the company’s profits, with their technical skills and their working hours, but their wages are just enough (if not less) to cover their basic needs. In a period where the constant increases in prices of basic commodities such as food, brings the exploited people to their knees and the coverage of basic needs such as rent and electricity/heating bills reaches almost 100% of our salary, call-center workers, local and migrant, rally and organize collectively by proposing together their just demands for:

> Substantial wage increases.

> Signing of Collective Labor Agreement in order to end the precariousness of fixed-term or project-based contracts.

> Abolition of the special purpose visa for third country workers. Issuance of residence permits. Full access to work, health and welfare benefits, pension rights and unemployment fund membership.

TP refused to negotiate on the workers’ demands and instead sued the Telecommunications and IT Workers’ Union (SETIP), which assisted the strikers in their meeting with the employer. TP is making use of the anti-labor decision of former minister of labor Hatzidakis (62599/26.08.21) which stipulates that all trade union organizations need to register their members’ personal information in GEMISOE. In contrast to TP, Webhelp proceeded in negotiations for a collective bargaining agreement with the newly-formed workers’ union.

The workers at Teleperformance, Webhelp, TTEC & Foundever are not backing down and are holding a new strike on 13/03, while more and more people register to the grassroots workers’ unions every day.

We sign up and actively participate in our grassroots workers-unions!

Gathering Wedneday 13/03

8am outside the Teleperformance offices (Mavromichali 13, Piraeus)

12.00 in Syntagma Square

Workers in Call Centers & IT

Δύναμη στον Αγώνα των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα [Νέα 24ωρη Απεργία. Τετάρτη 13/3]

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ

Την Τετάρτη 13 Μαρτίου οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι των τηλεφωνικών κέντρων προχωρούν σε νέα 24ωρη απεργία σε Ελλάδα και Γαλλία. Τον Φλεβάρη προηγήθηκαν δύο δυναμικές απεργίες (08/02, 19/02) στην πολυεθνική Teleperformance (TP) καθώς και σε άλλες επιχειρήσεις τεχνικής υποστήριξης όπως Webhelp, TTEC και FoundEver με τη συμμετοχή 3.000 εργαζομένων. Εκτός της μαζικής συμμετοχής, οι απεργίες οδήγησαν και στη δημιουργία δύο νέων επιχειρησιακών σωματείων βάσης στην TP και στη Webhelp.

Η TP αποτελεί σήμερα τον 4ο μεγαλύτερο εργοδότη στη χώρα απασχολώντας περισσότερους από 12.000 εργαζομένους, με κύκλο εργασιών 413,4 εκ. ευρώ και καθαρά κέρδη 57,2 εκ. ευρώ για το 2022. Αυτή η εικόνα προβάλλεται απ’ την εταιρεία και την κυβέρνηση ως ένα επιχειρηματικό success story, ένας σύγχρονος και προοδευτικός τόπος εργασίας που συμβάλλει τα μέγιστα στην αναπτυξιακή τροχιά της χώρας, κρύβει όμως την πραγματικότητα της εργασιακής επισφάλειας και των χαμηλών μισθών, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και του απαράδεκτου καθεστώτος της βίζας ειδικού σκοπού στο οποίο υπάγονται οι εργαζόμενοι από τρίτες χώρες. Οι άνθρωποι που δουλεύουν καθημερινά εντατικά υπό την πίεση των συνεχόμενων διαδοχικών κλήσεων, είναι αυτοί που με τις τεχνικές τους γνώσεις και τον εργάσιμο χρόνο τους παράγουν τα κέρδη της εταιρείας, οι αμοιβές τους όμως φτάνουν ίσα ίσα για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Σε μια περίοδο όπου η ακρίβεια στα τρόφιμα γονατίζει τους εκμεταλλευόμενους και η κάλυψη των βασικών αναγκών όπως ενοίκια και λογαριασμοί ρεύματος/θέρμανσης φτάνουν σχεδόν στο 100% του μισθού, οι εργαζόμενοι στα call-centers, ντόπιοι και μετανάστες, συσπειρώνονται και οργανώνονται συλλογικά προτάσσοντας από κοινού τα δίκαια αιτήματα τους για:

> Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς.

> Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) ώστε να τερματιστεί η επισφάλεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή με βάση το έργο (project).

> Κατάργηση της βίζας ειδικού σκοπού για τους εργαζόμενους τρίτων χωρών. Χορήγηση αδειών παραμονής. Πλήρης πρόσβαση σε εργασία, παροχές υγείας και πρόνοιας, συνταξιοδοτικά δικαιώματα, υπαγωγή στο ταμείο ανεργίας

Η TP αρνήθηκε να διαπραγματευτεί επί των εργατικών αιτημάτων και αντ’ αυτού μήνυσε το συνδικάτο εργατο-υπαλλήλων στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική (ΣΕΤΗΠ), που συμμετείχε από κοινού με τους απεργούς στη συνάντηση με την εργοδοσία, πατώντας πάνω την αντεργατική απόφαση του πρώην υπουργού εργασίας Χατζηδάκη (62599/26.08.21) περί κοινοποίησης των στοιχείων των μελών των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο ΓΕΜΗΣΟΕ. Αντίθετα με την TP, η Webhelp προχώρησε σε διαπραγματεύσεις για ΣΣΕ με το νεο-ιδρυθέν επιχειρησιακό σωματείο. Οι εργαζόμενοι/ες σε Teleperformance, Webhelp, TTEC & Foundever δεν υποχωρούν και πραγματοποιούν νέα απεργία στις 13/03, ενώ οι εγγραφές στο νέα επιχειρησιακά σωματεία πληθαίνουν καθημερινά.

Γραφόμαστε και συμμετέχουμε ενεργά στα επιχειρησιακά μας σωματεία!

Συγκέντρωση Τετάρτη 13/03:

8πμ έξω από τα γραφεία της Teleperformance (Μαυρομιχάλη 13, Πειραιάς)

12:00 στην πλατεία Συντάγματος

Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες στα Τηλεφωνικά Κέντρα & την Πληροφορική

Διαδήλωση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό και την Αντίσταση του στα Εξάρχεια του Διεθνισμού, του Αγώνα & της Εξέγερσης. [Παρασκευή 1/3. 7 μμ]

Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση | Διαδήλωση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό και την Αντίσταση του στα Εξάρχεια του Διεθνισμού, του Αγώνα και της Εξέγερσης. Παρασκευή 1 Μαρτίου. Εμ. Μπενάκη & Καλλιδρομίου. 7 μμ.

Αν πρέπει να πεθάνω,
πρέπει να ζήσεις
για να πεις την ιστορία μου
Ρεφαάτ Αλαρίρ
Ράφα, Μάρτιος 2024
Αυτή τη στιγμή το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ έχει στήσει παγίδα θανάτου, συνεχίζοντας τη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης. Αναζητώντας καταφύγιο και προσπαθώντας να επιβιώσουν εδώ και 5 μήνες ανελέητων βομβαρδισμών, επιθέσεων, πολιορκίας και φρικαλεοτήτων, οι άνθρωποι της Γάζας έχουν πλέον παγιδευτεί στη Ράφα, χωρίς άλλον τρόπο διαφυγής, υπό απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και συνθήκες υγιεινής. 1,5 εκ. άνθρωποι εγκλωβισμένοι σε ένα από τα πλέον πιο πυκνοκατοικημένα μέρη στη Γη. 1,5 εκ. άνθρωποι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν ακραία πείνα, έλλειψη νερού, ολοένα αυξανόμενες ασθένειες, κρύο, βροχές και αποκλεισμό οποιασδήποτε ανθρωπιστικής βοήθειας. Άνθρωποι που εδώ και 5 μήνες ακούν από το Ισραήλ ότι θα επιβιώσουν εάν καταφύγουν στις «ασφαλείς» ζώνες, περιοχές που το ίδιο το κράτος-δολοφόνος συνεχίζει να βομβαρδίζει αδιακρίτως. Άνθρωποι που καλούνται να προετοιμαστούν για την επερχόμενη καταστροφική εισβολή-σφαγή στη Ράφα, που έχει αναγγείλει αμετάκλητα ο Νετανιάχου.
Για αυτούς και για όλους τους λόγους του κόσμου, στεκόμαστε ενάντια στη γενοκτονία και σηκώνουμε τις γροθιές μας στέλνοντας στα Παλαιστίνια αδέρφια μας διεθνιστική αλληλεγγύη από τα Εξάρχεια. Στα Εξάρχεια του διεθνισμού και της ταξικής αλληλεγγύης, τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, των αγώνων και της εξέγερσης, όπου η αλληλεγγύη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού υπήρξε διαχρονική: μέσα από τις δεκάδες εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην πλατεία, στον Στρέφη, στα στέκια, τις καταλήψεις, τους πολιτικούς χώρους και από τους δρόμους των συγκρούσεων και των οδομαχιών.
Αντιμέτωπα με τις ερπύστριες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κρατικής τρομοκρατίας που απειλούν -μάταια- να τα καθυποτάξουν, τα Εξάρχεια βρίσκονται και σήμερα συντονισμένα με τους παλμούς του παλαιστινιακού λαού που μάχεται -και νικά- με το όπλο στο χέρι απέναντι στο γενοκτονικό πόλεμο που το Ισραήλ με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους του (ΗΠΑ-ΕΕ) αλλά και το συνεργαζόμενο ελληνικό κράτος έχουν εξαπολύσει εναντίον του. Πολύ περισσότερο όταν (και) το ισραηλινό κεφάλαιο με τις εκτεταμένες επενδύσεις του στα Εξάρχεια διαδραματίζει καίριο ρόλο στον επιχειρούμενο εξευγενισμό της γειτονίας και στη μετατροπή της σε ένα διασκεδαστήριο φθηνής και πειθαρχημένης εργασίας, αποστειρωμένης από τα ιστορικά, ταξικά και πολιτικά της συμφραζόμενα.
Όσο, λοιπόν, το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ, μετά από 75 χρόνια στρατιωτικής κατοχής και επιβολής καθεστώτος απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη, κορυφώνει την ανελέητη κατοχή του μέσω της μαζικής θηριωδίας που κλιμακώνεται εδώ και 5 μήνες, εμείς θα στεκόμαστε ενάντια στη δολοφονική συμμαχία Ελλάδα-ΗΠΑ-Ισραήλ, ενάντια στην οικονομική συνεργασία της ελληνικής άρχουσας τάξης με το ισραηλινό κεφάλαιο και κάθετα απέναντι σε οποιαδήποτε στρατιωτική εμπλοκή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική δολοφονική πολιτική.
Την Παρασκευή 1η Μαρτίου, την ώρα που η «τελική λύση για τη Γάζα», σύμφωνα με την ανατριχιαστική ορολογία του Ισραήλ, βρίσκεται προ των πυλών με την επίθεση στην πόλη της Ράφα και το ελληνικό κράτος να παίρνει θέση μάχης δίπλα στους μακελάρηδες, κλιμακώνοντας παράλληλα τη δική του επίθεση σε όλη την κοινωνική βάση, διαδηλώνουμε μαζικά και μαχητικά στα Εξάρχεια με το σύνθημα που η γειτονιά φωνάζει διαχρονικά:
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση
If I must die,
you must live
to tell my story
Refaat Alareer
Rafah, March 2024
Right now, the criminal state of Israel has set up a death trap, continuing the genocide of the Palestinian people. Seeking refuge and trying to survive for 5 months of relentless bombing, attacks, siege, and atrocities, the people of Gaza are now trapped in Rafah, with no other way to escape, in the most inhumane conditions, without access to medical care and sanitation. 1.5 million civilians crowded and trapped in what is now one of the most densely populated places on Earth. 1.5 million people struggle to cope with extreme hunger, lack of water, ever-increasing diseases, cold, rain, and the blockade of any humanitarian aid. People who for 5 months have been hearing from Israel that they will survive if they flee to the “safe” zones, areas that the murderous state itself continues to bomb indiscriminately. People who must prepare for the coming devastating invasion-massacre in Rafah, irrevocably announced by Netanyahu.
For these and all the reasons in the world, we stand against genocide and raise our fists sending our Palestinian sisters and brothers internationalist solidarity from Exarcheia. In Exarcheia of internationalism and class solidarity, the Exarcheia of social self-organization, struggles, and rebellion, where solidarity in the struggle of the Palestinian people has been timeless: through the dozens of solidarity demonstrations in the square, in Strefi, in the hangouts, the occupations, the political spaces and through the street fights.
Facing the creep of capitalist development and state terrorism that threaten -in vain- to subjugate it, Exarcheia is still tuned in today to the pulse of the Palestinian people who are fighting -and winning- with a weapon in hand against the genocidal war that Israel with his imperialist allies (US-EU) but also the collaborating Greek state has unleashed against him. Especially now that Israeli capital (too) with its extensive investments in Exarcheia plays a key role in the attempted gentrification of the neighborhood and its transformation into an amusement park of cheap and disciplined labor, sterile from its historical, class, and political contexts.
While the criminal state of Israel, after 75 years of military occupation and the imposition of an apartheid regime in Palestine, culminates its merciless occupation through escalating mass atrocities during the last 5 months, we will stand against the murderous alliance Greece-USA- Israel, against the economic cooperation of the Greek ruling class with Israeli capital and directly against any military involvement of Greece in the imperialist murderous policy.
On Friday, March 1st, at a time when the “final solution for Gaza”, according to Israel’s chilling terminology, is at hand with the attack on the city of Rafah and the Greek state taking a fighting position alongside the murderers, escalating at the same time its attack on the entire social base, we demonstrate massively and boldly in Exarcheia with the chant that the neighborhood has been shouting all this time:
SOLIDARITY IS THE WEAPON OF THE PEOPLE
NO JUSTICE NO PEACE
FREEDOM FOR PALESTINE
SOLIDARITY IS OUR WEAPON
THE PEOPLE UNITED, WILL NEVER BE DEFEATED
FROM THE RIVER TO THE SEA PALESTINE WILL BE FREE
Assembly of Solidarity with the Palestinian Resistance

 

[ΚτΒ] Γενική Απεργία. Τετάρτη 28 Φλεβάρη. Κανένας & Καμία στη Δουλειά! Όλοι & Όλες στους Δρόμους του Αγώνα!

Την Τετάρτη 28 Φλεβάρη 2024 συμπληρώνεται ένας χρόνος από το κεφαλαιοκρατικό έγκλημα στα Τέμπη, του οποίου η επιχείρηση συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών και ενόχων ξεκίνησε ήδη από εκείνη τη νύχτα και βρίσκεται ακόμα σ’ εξέλιξη.

Οι αλλοιώσεις και αποκρύψεις στοιχείων, οι υποκριτικές αντιπολιτευτικές κορόνες και η προκλητική κυβερνητική στάση με την άρον άρον ολοκλήρωση της κοινοβουλευτικής “εξεταστικής επιτροπής”, ήρθαν για να ολοκληρώσουν την προσβολή της Μνήμης των 57 -κυρίως νεολαίων- νεκρών της Τάξης μας.

Μια προσβολή της Μνήμης που αποτυπώθηκε ήδη στις εκλογές του περασμένου καλοκαιριού, όπου ο άμεσος πολιτικός υπεύθυνος, ο τότε υπουργός Μεταφορών Κ. Καραμανλής ο ανιψιός, επανεκλέχθηκε “πανηγυρικά” βουλευτής από τη εκλογική πελατεία του στο παραδοσιακό “γαλάζιο καραμανλικό φέουδο” των Σερρών.

Ένα χρόνο μετά από αυτό το κεφαλαιοκρατικό έγκλημα, μέσα σε μια κοινωνικά τεταμένη περίοδο και μια διαρκώς επιδεινούμενη συνθήκη για τη ντόπια και μεταναστευτική εργατική Τάξη, με την εργοδοτική ΓΣ”Ε”Ε της κλίκας Παναγόπουλου να πετάει χαρταετό, καλώντας σε απεργία για… λίγο πριν το Πάσχα στις 17/4, εργατικά Κέντρα, πρωτοβάθμια, κλαδικά και επιχειρησιακά Σωματεία και Ομοσπονδίες εργαζομένων σ’ όλη τη χώρα καλούν σε 24ωρη Γενική Απεργία, ανήμερα της πρώτης επετείου αυτού του κεφαλαιοκρατικού εγκλήματος.

Με την μακάβρια λίστα των εργοδοτικών εγκλημάτων που βαφτίζονται “εργατικά ατυχήματα” συνεχώς να μακραίνει και κατά τη διάρκεια του 2023 να έχει καταγράψει 182 νεκρούς και 286 βαριά τραυματισμένους εργαζόμενους εν ώρα εργασίας.

Με το κύμα ακρίβειας και τη ξεδιάντροπη αισχροκέρδεια να σαρώνουν τα πάντα όλα, από τα σούπερ μάρκετ μέχρι τους λογαριασμούς ενέργειας και τηλεφωνίας, και παρά τους κυβερνητικούς θεατρινισμούς περί “εντατικοποίησης των ελέγχων και των προστίμων”, εξακολουθούν να εξαερώνουν τον μισθό σχεδόν από τα μισά του μήνα, βαθαίνοντας τη φτωχοποίηση της χειμαζόμενης κοινωνικής βάσης. Απέναντι σ’ αυτήν την αδιάκοπη λαίλαπα, έχουν εκδηλωθεί ήδη οι πρώτες συλλογικές – άμεσες δράσεις αυτομείωσης προϊόντων που πραγματοποιούνται σε σούπερ μάρκετ της Αθήνας. Κινήσεις και πρωτοβουλίες που καταδεικνύουν μια από τις αναγκαίες κατευθύνσεις Αντίστασης & Αγώνα ενάντια στη συνολική υποτίμηση της Τάξης μας.

Με τη φτωχομεσαία αγροτιά στον πλημμυρισμένο θεσσαλικό κάμπο και όλη τη χώρα να βαστάει ακόμα τα αγωνιστικά μπλόκα της σε εθνικές οδούς και τελωνεία, ενάντια στον αφανισμό της από την κυβερνητική πολιτική και τη “νέα πράσινη” ΚΑΠ της ΕΕ, η οποία και έχει προκαλέσει μαζικές κινητοποίησεις και οδομαχίες με τις δυνάμεις κααστολής σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και χώρες. Παρά τα “συγχαρητήρια για την υπεύθυνη στάση τους κατά τη διάρκεια της καθόδου στην Αθήνα” που λαμβάνουν από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, παρά την υποκριτική κυβερνητική “κατανόηση του δίκαιου των αιτημάτων τους” και τις (αγροτοσυνδικαλιστικές και όχι μόνο “γαλάζιες”) “ρεαλιστικές φωνές” που τους καλούν σε λήξη των κινητοποίησεων με αποδοχή των κυβερνητικών μέτρων – κοροϊδία. Άλλωστε, όπως εύστοχα σημείωσε ένας νεαρός αγρότης: “Ο κύριος πρωθυπουργός με τα μέτρα που εξήγγειλε μας υπενθύμισε ότι ζούμε σε μια χώρα που αφορολόγητα καύσιμα δικαιούνται μονάχα οι εφοπλιστές της, αλλά όχι οι αγρότες της. Τον ευχαριστούμε…”.

Με τις φοιτητικές καταλήψεις και τις μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις να συνεχίζονται ενάντια στην περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Παρά την κρατική καταστολή και τις αστυνομικές εισβολές σε κατειλημμένες σχολές. Παρά τις συλλήψεις και τους ξυλοδαρμούς φοιτητών και φοιτητριών κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα. Παρά την κυβερνητική προπαγάνδα της πιο νεοφιλελεύθερης – ακροδεξιάς μεταπολιτευτικής κυβέρνησης ΝΔ, που για ακόμα μια φορά στην ιστορία της, όπως και το 1990-91, αποπειράται να περάσει από το παράθυρο, με την αντισυνταγματική παράκαμψη του άρθρου 16, την πλήρη ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Παρά τον μπαμπούλα της χαμένης εξεταστικής και τη χρήση της τηλε-εξεταστικής για την αποδυνάμωση του αγώνα και των καταλήψεων τους, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια και οι εκπαιδευτικοί συνεχίζουν ν’ αγωνίζονται ενάντια σ’ αυτό το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο που αναμένεται άμεσα να κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή.

Με τα κοράκια των funds, των servicers και των τραπεζών να ορμάνε με πλειστηριασμούς και εξώσεις στη λαϊκή κατοικία, με την κάλυψη δικαστικών επιμελητών και διμοιριών των ΜΑΤ, ενώ η αγορά ακινήτων λεηλατείται από τους ντόπιους και πολυεθνικούς “επενδυτές” της “golden visa”, της “βραχυχρόνιας μίσθωσης” και του τουρισμού, εκτοξεύοντας τις τιμές ενοικίων και εξορίζοντας από ολόκληρες (αθηναϊκές και όχι μόνο) συνοικίες τους φτωχότερους κατοίκους. Οι ενωτικές και μαχητικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται σταθερά και με διάρκεια, ενάντια σε εξώσεις άνεργων, εργαζόμενων και συνταξιούχων με την υπεράσπιση λαϊκών κατοικιών, όπως και οι αγώνες που αναπτύσσονται για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και των γειτονιών από την πλήρη τουριστικοποίηση και την ανάπλαση. Μέσα στην τρέχουσα ζοφερή συνθήκη της ολομέτωπης επίθεσης του Κεφαλαίου & του Κράτους του, οι συγκεκριμένες κινητοποιήσεις αποτελούν σημαντικά πεδία της Αντίστασης και του Αγώνα για την υπεράσπιση των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων.

Με περισσότερους από 3.000 εργαζόμενους και εργαζόμενες στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες Τηλεφωνικών Κέντρων (Teleperformance, Webhelp, TTEC, Foundever, Cosmote E-Value) να βγαίνουν μπροστά αγωνιστικά, και με μαζικές Συνελεύσεις και Απεργίες (8/2 και 19/2) να διεκδικούν το Δίκιο τους. Ένας κύκλος εργατικού Αγώνα στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα, που ήρθε για να σπάσει έμπρακτα “τον πάγο του φόβου” στους χώρους δουλειάς, σ’ έναν κλάδο αιχμής της ψηφιακά μετασχηματισμένης – κεφαλαιοκρατικής οικονομίας που επεκτείνει τον κύκλο εργασιών του, καταγράφοντας υπερκερδοφορία για τους πολυεθνικούς ολιγοπωλιακούς ομίλους, μέσα από την επακόλουθη εντατικοποίηση του ξεζουμίσματος και της φτωχοποίησης – επισφαλειοποίησης των ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών εργαζομένων τους. Μια ελπιδοφόρα εργατική – αγωνιστική κινητοποίηση που συνεχίζεται και υπενθυμίζει έμπρακτα ότι το μητροπολιτικό πολυεθνικό Προλεταριάτο είναι εδώ!

Ταυτόχρονα, με την ανάληψη από το ελληνικό Κράτος της διοίκησης της κοινής στρατιωτικής επιχείρησης “Ασπίδες” της ΕΕ, με το στρατηγείο της να εδρεύει στη Λάρισα και τη φρεγάτα “Ύδρα” να ετοιμάζεται να αποπλεύσει από τη Σαλαμίνα για την Ερυθρά Θάλασσα, όπου οι Αμερικανοβρετανικοί βομβαρδισμοί πλήττουν ήδη τον λαό της Υεμένης, τα πολεμικά σύννεφα πυκνώνουν πλέον ορατά και απειλητικά, πάνω από τα κεφάλια όλων μας, σ’ αυτό το προκεχωρημένο φυλάκιο και πολεμικό ορμητήριο των αμερικανονατοϊκών φονιάδων των Λαών, που αυτάρεσκα αποκαλείται από το αστικό πολιτικό προσωπικό του ως “πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας σε μια ευρύτερη περιοχή και μια ιστορική στιγμή αστάθειας και ανασφάλειας”…

Μια άμεση εμπλοκή σε πόλεμο που έρχεται ως απόρροια τόσο του δεδομένου “ειδικού βάρους” που φέρει το εφοπλιστικό Κεφάλαιο στα σωθικά της ντόπιας ολιγαρχίας και του Κράτους της, όσο και της στρατηγικής Συμμαχίας Ελλάδας – Ισραήλ που με τις ευλογίες των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, υπογράφτηκε από τους Τσιπροκαμμένους και επί των ημερών του Μητσοτάκη τον (υ)ιού εμπεδώνεται, αποδεικνύοντας έμπρακτα τη συνέχεια του Κράτους της ευρωατλαντικής εθνικοφροσύνης. Οι αντιπολεμικές κινήσεις και οι κινητοποιήσεις Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, ενάντια στην πολεμοκαπηλεία και τη συνενοχή της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας”, όπως η Συγκέντρωση στις 24/2 στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή περίπου 200 διεθνιστών και διεθνιστριών, αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών αποτελούν επίσης ένα από εκείνα τα αγωνιστικά Μέτωπα, όπου οι κινηματικές ταξικές – κοινωνικές δυνάμεις οφείλουν να συναντηθούν άμεσα, να συντονιστούν και να κινητοποιηθούν πανελλαδικά με Πόλεμο στον Πόλεμο!

Γενική Απεργία. Τετάρτη 28 Φλεβάρη.
Κανένας & Καμία στη Δουλειά! Όλοι & Όλες στους Δρόμους του Αγώνα!

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ – ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ! ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ & ΤΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ – ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ & ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ: ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Φλεβάρης 2024

 

Κάλεσμα Στήριξης της Συγκέντρωσης ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα [Πέμπτη 22/02, 18:00, Σύνταγμα]

Στηρίζουμε το Κάλεσμα της Συνέλευσης αλληλεγγύης στους φυλακισμένος, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές για Συγκέντρωση στις 18:00 στο Σύνταγμα, την Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου, ημέρα ψήφισης του νέου ποινικού κώδικα.

Ακολουθεί το κείμενο της Ταξικής Πρωτοβουλίας ενάντια στο νομοσχέδιο Φλωρίδη. 

Το νομοσχέδιο Φλωρίδη έρχεται να συμβάλει καθοριστικά στην αυστηροποίηση του νομικού συστήματος του ελληνικού κράτους. Η αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του κράτους ορίζεται από τις επιταγές του κεφαλαίου (εθνικού και διεθνούς) για να μπορέσει να αντιμετωπίσει της αναπόφευκτες ταξικές αντιδράσεις που θα προκαλέσει το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης.

Ο νόμος ως αποτέλεσμα ταξικής πάλης

Κάθε τι στη δημόσια σφαίρα είναι αποτέλεσμα των ταξικών συσχετισμών και των κοινωνικών διεκδικήσεων, το ίδιο και ο νόμος. Το ελληνικό αστικό μεταπολιτευτικό κράτος, λόγω της έντασης των ταξικών και κοινωνικών κινημάτων που παρήγαγαν τόσο θεσμικές (σοσιαλ)δημοκρατικές λύσεις, όσο και δυναμικές αντιστάσεις που διέρρηξαν το πλαίσιο της αστικής νομιμότητας, δεν κατάφερε να επιβάλει το νόμο και την τάξη με την ίδια ένταση που είχε επιβληθεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Η ήττα και το τέλος των αγώνων της περιόδου 2006-2012 με κορύφωση την δημοκρατική διέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ, σήμανε και την αρχή του τέλους της μεταπολιτευτικής κινηματικής άνθισης των ταξικών αγώνων. Οι μνημονιακές επιταγές, ήδη από το πρώτο μνημόνιο ξεκίνησαν μια διαδικασία αναβάθμισης του νομικού οπλοστασίου για να διαλύσουν και νομικά τις ήδη φθίνουσες ταξικές αντιστάσεις. Από κυβέρνηση σε κυβέρνηση περνούσε το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο με θέματα κυρίως αντεργατικούς νόμους, την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και την αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα.

Η σύνθεση του αυξανόμενου βάθους της καπιταλιστικής κρίσης με την κάμψη των ταξικών και κοινωνικών αγώνων έβαλε την τάξη μας και τα κινήματα μας ανάμεσα στο σφυρί και το αμόνι. Από τη μια το κράτος ολοένα και εξασφαλίζει την στρατιωτική και νομική του υπεροπλία για να μπορεί να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της αστικής τάξης σε ένα καθεστώς συνεχούς κρίσης. Από την άλλη τα κινήματα κάνοντας λάθη οδηγήθηκαν στην ενσωμάτωση της ήττας και την απομαζικοποίησή τους.

Σήμερα με τον πόλεμο στα σύνορα, τις διεθνείς οικονομικές-ιμπεριαλιστικές συμμαχίες έτοιμες να συγκρουστούν και την κρίση να βαθαίνει, το νομοσχέδιο Φλωρίδη έρχεται να δώσει στο αστικό κράτος όλα τα μέσα που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει τις ταξικές αντιστάσεις που έρχονται.

Το νομοσχέδιο

Το ίδιο το νομοσχέδιο ετοιμάστηκε χωρίς τη σύσταση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, γεγονός που καταδεικνύει ότι η κυβέρνηση δεν τηρεί ούτε την κατ’ επίφαση νομιμότητα που ευαγγελίζεται. Κύριο μέλημα του νομοσχεδίου είναι η επιτάχυνση της ποινικής διαδικασίας. Στο βωμό της ταχύτητας καταβαραθρώνονται τα δικαιώματα των κατηγορουμένων και καταλύονται και τα τελευταία εχέγγυα δίκαιης κρίσης.

Κατά πρώτων αυξάνονται τα ανώτερα όρια ποινών. Συγκεκριμένα η φυλάκιση θα ανέρχεται πλέον στα 10 έτη, από 8, ενώ η κάθειρξη θα φτάνει τα 25, από τα 20 που ίσχυαν έως σήμερα (Αρ. 94ΠΚ). Επιπλέον, στενεύουν τα όρια για τη χορήγηση αναστολής στους καταδικασθέντες. Μέχρι πρότινος αναστολή δινόταν για πλημμελήματα έως 3 έτη, με τη νέα ρύθμιση ωστόσο αναστολή θα δίνεται για ποινές μέχρι ένα έτος. Εδώ αρκεί να αναφέρουμε ότι παραδείγματος χάριν το αδίκημα της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας έχει δυνατότητα ποινής έως ένα έτος, άρα αντιλαμβανόμαστε ότι ο αριθμός των κατάδικων με έκτιση της ποινής θα αυξηθεί κατακόρυφα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υπερσυσσώρευση των φυλακών, τα δικαιώματα των κρατουμένων κ.ο.κ. Πρέπει εδώ να αναφερθεί ότι παραβιάζεται και κάθε έννοια αναλογίας δικαίου καθώς ο ποινικός κολασμός καθίσταται πλέον υπέρμετρα επαχθής και δυσανάλογος σε σχέση με την τελεσθείσσα πράξη. Επομένως με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι το ν.σ. Φλωριδη αντίκειται στην ίδια την έννοια και τις θεωρίες του νομικού κλάδου, όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί εδώ και αιώνες.

Άλλο σημαντικό κομμάτι αποτελεί η δυνατότητα που δίνει το σχέδιο νόμου αυτό στους δικαστές να επιβάλλουν την ποινή του αυτουργού ενός εγκλήματος στο συνεργό, καθώς επίσης και την ποινή του τετελεσμένου εγκλήματος σε αυτόν που έκανε απόπειρα(!). Προσθέτοντας επί της ουσίας μια παράγραφο στα άρθρα 42, 47ΠΚ εξισώνει κατά τρόπο παραδεκτό την ποινική ευθύνη εκείνων που δεν τέλεσαν επί της ουσίας την περιγραφόμενη στο νόμο παράνομη πράξη με εκείνους που την τέλεσαν.

Ως προς τα σημαντικότερα κομμάτια των αλλαγών που συντελούνται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ), αυτά είναι αρχικά η κατάργηση των πολυμελών δικαστηριακών συνθέσεων και η μετάθεση του βάρους της εκδίκασης σοβαρότατων υποθέσεων σε μονομέλη δικαστήρια. Καταργείται επί της ουσίας το πενταμελές εφετείο και επιβαρύνεται ο ρόλος των μονομελών δικαστηρίων πράγμα που στην πράξη καταργεί κάθε δυνατότητα εσωτερικού ελέγχου (αυτοελεγχου) της δικαστικής εξουσίας, μιας και ένας δικαστής πολύ ευκολότερα διαπράττει λάθη στην κρίση σου και αυθαιρετεί.

Μια ταξική, όχι ιδεολογική επίθεση

Αντιλαμβανόμαστε αυτό το νομοσχέδιο ως την πλαισίωση σειράς προηγούμενων νομοσχεδίων τα οποία έρχονται να περιφρουρήσουν το αστικό κράτος από τις ταξικές απαντήσεις σε μια κατάσταση διαρκούς κρίσης. Διάφορα νομοσχέδια τα οποία πέρασαν (για τις πορείες, ΟΠΠΙ, απεργίες) και δεν εφαρμόστηκαν, έρχεται η ώρα που θα εφαρμοστούν ευκαιριακά ανάλογα την περίπτωση ώστε το κράτος να μπορέσει να αδρανοποιήσει έμπρακτα με οικονομικές ποινές και μικρές φυλακίσεις τον κόσμο που αγωνίζεται.

Η μείωση του κατώτατου ορίου ποινής για φυλάκιση σημαίνει ότι οι φυλακές θα γεμίσουν από προλετάριους οι οποίοι, στο πλαίσιο αποδοχής της μικρής παραβατικότητας που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία, θα προσπαθούν να βρουν λύσεις επιβίωσης. Καθημερινές πρακτικές όπως μικροκλοπές στα σούπερ μάρκετ, επανασυνδέσεις ρεύματος, παρεμπόδιση πλειστηριασμών καθώς και η μη εξόφληση χρεών, η παράβαση του ΚΟΚ και άλλα θα αποτελούν πλέον μεγάλη οικονομική αφαίμαξη ή και φυλάκιση. Η διάταξη δε περί εγκληματικής οργάνωσης ήδη εφαρμόζεται απέναντι κυρίως σε μετανάστες και Ρομά που συλλαμβάνονται για μια υπόθεση και στη συνέχεια, για να αδειάζουν τα αρχεία των ανεξιχνίαστων υποθέσεων, τους χρεώνονται και άλλες παρόμοιες σαν αυτή για την οποία καταδικάστηκαν, με αποτέλεσμα μεγάλες ποινές φυλάκισης. Το ίδιο ισχύει και για τους οπαδούς.

Στα δικά μας χωράφια οι διατάξεις αυτές εφαρμόστηκαν και θα εφαρμοστούν ανανεωμένες στα κατηγορητήρια της ΜΑΣΟΒΚΑ (2021) και του Ρουβίκωνα (2023). Αναγνωρίζουμε συνεπώς ότι το νέο νομοσχέδιο Φλωρίδη επηρεάζει και θα επηρεάζει πολύ εντονότερα την κινηματική δράση, δεν μπορούμε όμως να μην αναγνωρίσουμε και το γεγονός ότι η εφαρμογή του θα πλήττει συνολικά την εργατική τάξη διευρύνοντας την κατάσταση εξαίρεσης σε έναν ολοένα και αυξανόμενο πληθυσμό κρατουμένων. Υπό αυτή την έννοια και με το πλαίσιο που αναφέραμε κρίνουμε πως η αντίστασή μας σε αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να αφορά μόνο το κίνημα, αλλά να απευθυνθεί στο σύνολο της εργατικής τάξης.

Θεωρούμε πως αυτό που φέρνει το νέο νομοσχέδιο θα επηρεάσει τη δράση τόσο του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου όσο, και των συνιδκαλιστών και της αριστεράς. Έτσι λοιπόν, ιεραρχούμε αυτό το ζήτημα ως ένα από τα πλέον σημαντικά στη συγκυρία που ζούμε, αντιλαμβανόμενες τη φύση αυτού του νομοσχεδίου ως την επιτομή της νομικής ασπίδας του κράτους απέναντι στις αναπόφευκτες ταξικές αντιδράσεις.

Ταξική Πρωτοβουλία ενάντια στο νομοσχέδιο Φλωρίδη

ΚτΒ Κάλεσμα Στήριξης της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Συγκέντρωσης στο ΥΠ.ΕΘ.Α. [Σάββατο 24/2, 14.00]

ΚτΒ Κάλεσμα Στήριξης της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Συγκέντρωσης στο ΥΠ.ΕΘ.Α. [Σάββατο 24/2, 14.00]

Τέσσερις και πλέον μήνες μετά την -ιστορικών διαστάσεων- επαναστατική πλημμύρα που εξαπολύθηκε από την Παλαιστινιακή Αντίσταση στις 7 Οκτώβρη 2023, η ταπεινωμένη πολεμική μηχανή του κράτους – απαρτχάιντ του Ισραήλ έχει θέσει σ΄ εφαρμογή, με τη στήριξη και συνενοχή των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, τη γενοκτονική “τελική λύση για τη Γάζα”, σκοπεύοντας ξεκάθαρα στην ολοκλήρωση της Παλαιστινιακής Nakba του 1948.

Στο στόχαστρο αυτού του εγκλήματος πολέμου βρίσκεται πλέον η μεθοριακή πόλη της Ράφα, στα σύνορα με την Αίγυπτο, το τελευταίο “ασφαλές σημείο” για πάνω από 1,5 εκατομμύρια εκτοπισμένων Παλαιστίνιων, που απειλείται ανοιχτά με χερσαία εισβολή των κατοχικών σιωνιστικών στρατευμάτων.

Με τα παιδιά και τις γυναίκες ν’ αποτελούν την πλειοψηφία, ο αριθμός των νεκρών αμάχων ξεπερνάει τις 30.000. Μια επιχείρηση εθνοκάθαρσης που εξελίσσεται στ’ όνομα του “δικαιώματος του Ισραήλ στην αυτοάμυνα”, στοχεύοντας στην ολοσχερή επιβολή στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη της σιωνιστικής αποικιοκρατίας, η οποία -εδώ και δεκαετίες- δεν έχει πάψει να επεκτείνεται μέσω των πάνοπλων εποίκων που παριστάνουν τους “άμαχους”.

Από την 7η Οκτώβρη κι έπειτα, η μαρτυρική και αδούλωτη Γάζα έχει μετατραπεί σ΄ ένα κυριολεκτικό κρανίου τόπο, από τον κατοχικό ισραηλινό στρατό που βομβαρδίζει και δολοφονεί, ρημάζει και πλιατσικολογεί.

Παρά τους αδιάκοπους βομβαρδισμούς υποδομών και κατοικιών και τον αποκλεισμό από γη, αέρα και θάλασσα, παρά την έλλειψη πόσιμου νερού και την λιμοκτονία, με τις θανατηφόρες ασθένειες και τους κατοχικούς ελεύθερους σκοπευτές να θερίζουν, με όλα τα νοσοκομεία να έχουν αποτελέσει στρατιωτικούς στόχους και το θάνατο να παραμονεύει σε κάθε γωνία και στιγμή, ο παλαιστινιακός λαός και οι οργανώσεις της Αντίστασης του, συνεχίζουν να παραδίδουν σ’ όλη την ανθρωπότητα, για άλλη μια φορά στη μακρόχρονη Ιστορία τους, μαθήματα Αξιοπρέπειας, Αντίστασης και Αγώνα για το Δίκιο και τη Λευτεριά.

Ενάντια στα “δημοκρατικά” κροκοδείλια δάκρυα και τη σιωνιστική προπαγάνδα που -συνοδευόμενη με ολίγο από υποκριτικό “ανθρωπισμό”- αναμασούν τα δυτικά καθεστωτικά ΜΜΕ, υψώνεται η φωνή των εκατομμυρίων διαδηλωτών και διαδηλωτριών στις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τις ευρωπαϊκές μητροπόλεις και όλο τον κόσμο, που κινητοποιούνται αλληλέγγυα στο παλαιστινιακό λαό, απαιτώντας την άμεση κατάπαυση του πυρός και τον τερματισμό της γενοκτονίας στη Γάζα.

Στη Μέση Ανατολή ο σιωνιστικός στρατός, στοχεύοντας στην αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ, σφυροκοπάει από αέρος και τον Λίβανο, ενώ στην Ερυθρά Θάλασσα, από την μαχόμενη Υεμένη, οι Χούθι διακόπτοντας “την εύρυθμη λειτουργία της παγκόσμιας ναυσιπλοΐας, του διεθνούς εμπορίου και της ελεύθερης αγοράς”, στέλνουν τα δικά τους παρτιζάνικα σινιάλα έμπρακτης Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.

«Οι Χούθι έρχονται αντιμέτωποι με τους σιωνιστές για να υπερασπιστούν τον παλαιστινιακό λαό, έχοντας ακόμα ανοιχτές τις πληγές τους από τον πόλεμο που θέλησαν οι ΗΠΑ και εξαπέλυσαν οι διεφθαρμένοι Σαουδίτες, εξοπλισμένοι από το ιταλικό κράτος. Οι Υεμενίτες επαναστάτες, λαβωμένοι από περισσότερα από δέκα χρόνια πολέμου, τα παίζουν όλα για όλα για να σώσουν τη Γάζα. Αυτή είναι η ίδια η εικόνα της ήττας της Δύσης. Ένα φωτεινό και οδυνηρό παράδειγμα προς μίμηση»

Απόσπασμα από Φ. Καλομενίδης. “Δεν θ’ απογοητεύσουμε τη Γάζα: Η Παλαιστίνη, η σιωνιστική Ιταλία και η 27η Γενάρη, Ημέρα της Λήθης”, από prolprot.espivblogs.net

Μέσα σ’ αυτό το εμπόλεμο περιβάλλον όξυνσης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στη Μέση Ανατολή, το ελληνικό Κράτος, με διακηρυγμένη τη νέα “Μεγάλη Ιδέα” για τη μετατροπή του σε “Ισραήλ των Βαλκανίων” και με την πιο νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ να χαίρει της πλήρους διακομματικής – αστικής συναίνεσης, σαν πιστός ΝΑΤΟϊκός φαντάρος, μπαίνει στην πρώτη γραμμή αυτής της πολεμικής εκστρατείας.

Με την ανάληψη της διοίκησης της κοινής στρατιωτικής επιχείρησης “Ασπίδες” της ΕΕ, με το στρατηγείο της να εδρεύει στη Λάρισα και τη φρεγάτα “Ύδρα” να ετοιμάζεται να αποπλεύσει από τη Σαλαμίνα για την Ερυθρά Θάλασσα, όπου οι Αμερικανοβρετανικοί βομβαρδισμοί πλήττουν ήδη τον λαό της Υεμένης, τα πολεμικά σύννεφα πυκνώνουν πλέον ορατά και απειλητικά, πάνω από τα κεφάλια όλων μας, πάνω από τα κεφάλια της χειμαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας που ζει και εργάζεται εδώ, σ’ αυτό το προκεχωρημένο φυλάκιο και πολεμικό ορμητήριο των αμερικανονατοϊκών φονιάδων των Λαών, που αυτάρεσκα αποκαλείται από το αστικό πολιτικό προσωπικό του ως “πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας σε μια ευρύτερη περιοχή και μια ιστορική στιγμή αστάθειας και ανασφάλειας”

Μια άμεση εμπλοκή σε πόλεμο που έρχεται ως απόρροια τόσο του δεδομένου “ειδικού βάρους” που φέρει το εφοπλιστικό Κεφάλαιο στα σωθικά της ντόπιας ολιγαρχίας και του Κράτους της, όσο και της στρατηγικής Συμμαχίας Ελλάδας – Ισραήλ που με τις ευλογίες των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, υπογράφτηκε από τους Τσιπροκαμμένους και επί των ημερών του Μητσοτάκη τον (υ)ιού εμπεδώνεται, αποδεικνύοντας έμπρακτα τη συνέχεια του Κράτους της ευρωατλαντικής εθνικοφροσύνης.

Μια πολύπλευρη, πολιτική και διπλωματική, οικονομική και “επενδυτική” συνεργασία, μια “αμυντική” πολεμοκάπηλη Συμμαχία που στρατιωτικά αναπτύχθηκε (μεταξύ άλλων) με την εκπαίδευση στην Ελλάδα των ισραηλινών μαχητικών που από την 7η Οκτώβρη μακελεύουν τη Γάζα.

Μέσα σε μια ασφυκτική συγκυρία όπως η τρέχουσα, με την αστική – κυβερνητική αντεπίθεση να στοχεύει σ’ όλα τα κοινωνικά και ταξικά μέτωπα, με την πολεμική προπαρασκευή να εντείνεται, με τη σφαγή του παλαιστινιακού λαού να συνεχίζεται αδιάκοπα, με το ελληνικό Κράτος να εξοπλίζεται ως τα δόντια και να συστρατεύεται πρόθυμα στην φιλοσιωνιστική – ιμπεριαλιστική πολεμική εκστρατεία στην Ερυθρά Θάλασσα:

η Ιστορία είχε, έχει και θα έχει μια σωστή πλευρά!

Σάββατο 24 Φλεβάρη 2024. Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στην Αντιπολεμική Διεθνιστική Συγκέντρωση στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας στις 14.00.

Κόντρα στο βάθεμα της ελληνικής εμπλοκής στην ιμπεριαλιστική Εκστρατεία στη Μέση Ανατολή & τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία.

Για τον τερματισμό της γενοκτονίας στη Γάζα, τη Λευτεριά στην Παλαιστίνη & την Αλληλεγγύη στην Υεμένη. Ο δικός μας Εχθρός είναι Εδώ!

Μέσα στην Ελλάδα των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, της ευρωατλαντικής εθνικής ενότητας και της αιματοβαμμένης Συμμαχίας με το κράτος – απαρτχάιντ του Ισραήλ.

Μέσα στην Ελλάδα της ΕΕ, και του αντιμεταναστευτικού – αντιπροσφυγικού πολέμου που έχει κηρυχθεί μονομερώς στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα της “Ευρώπης – Φρούριο”.

ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ – ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΝΑΤΟ – ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Φλεβάρης 2024

Ράφα: Νο Passaran! Επείγουσα Συγκέντρωση στην Πρεσβεία του Ισραήλ Παρασκευή 16/2 18.30

Ράφα: Νο Passaran!

Επείγουσα Συγκέντρωση στην Πρεσβεία του Ισραήλ

Παρασκευή 16/2 18.30

Την ώρα που η «τελική λύση για τη Γάζα» σύμφωνα με την ανατριχιαστική ορολογία του Ισραήλ, βρίσκεται προ των πυλών με την επίθεση στην πόλη της Ράφας στα σύνορα με την Αίγυπτο –και τελευταίο σχετικά ασφαλές καταφύγιο για τους εσωτερικά εκτοπισμένους κατοίκους της Γάζας όσο και μοναδική δίοδος ανθρωπιστικής βοήθειας-, η διεθνιστική αλληλεγγύη, το όπλο των λαών, να βγει στους δρόμους μαζικά, δυναμικά, μαχητικά!

Περικυκλωμένη από στεριά και αέρα, χωρίς ρεύμα και νερό, αντιμέτωπη με την πείνα και τις αρρώστιες, μια μικροσκοπική έκταση γης, εντός της οποίας στοιβάζονται σχεδόν ενάμιση εκατομμύριο ψυχές με εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, κοιτάζει στα μάτια τους φασίστες σιωνιστές κατακτητές, τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους (ΗΠΑ-ΕΕ), τα συνεργαζόμενα με αυτούς κράτη (όπως το ελληνικό), τα αραβικά καθεστώτα (όπως το αιγυπτιακό), αψηφά τους βομβαρδισμούς και τις ναζιστικού τύπου απειλές για χερσαία εισβολή και εκκένωση της πόλης –και μεταφορά του πληθυσμού σε καταυλισμούς στην έρημο-, αντιστέκεται και πολεμά! Από τα ερείπια των σπιτιών και τους μαζικούς τάφους ξεπροβάλλει σα φάρος και οδηγός το φως της λαϊκής αντίστασης, του αντάρτικου, της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς. Εκείνο το φως που έκανε μέσα στους αιώνες τους λαούς, τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους όλου του κόσμου να κάνουν πράξη το NO PASSARAN απέναντι στους δυνάστες τους. Από τη Μαδρίτη ως τον Γράμμο και από το Παρίσι και το Σικάγο ως τη Κούβα, την Αλγερία και το Βιετνάμ.

Η Ράφα θα αντέξει, η Γάζα θα νικήσει, η Παλαιστίνη θα ελευθερωθεί! Γιατί όπως αποδεικνύει η ιστορική πείρα καμιά δύναμη πυρός, κανένα όπλο μαζικής καταστροφής, καμιά εθνοκάθαρση δεν μπορεί να νικήσει λαούς ενωμένους και αποφασισμένους, λαούς επαναστατημένους, όπως ήταν, είναι και θα είναι ο παλαιστινιακός.

Παίρνοντας δύναμη και κουράγιο από τους «Ελευθέρους Πολιορκημένους» της Γάζας, αντιλαμβανόμενοι την αλληλεγγύη στην πάλη του παλαιστινιακού λαού για τη λευτεριά του ως κεντρικό επίδικο της διεθνούς και εγχώριας ταξικής πάλης, καλούμε σε επαγρύπνηση και επιφυλακή όλες τις εργατικές, λαϊκές, νεολαιίστικες δυνάμεις μπροστά στις εξαιρετικά επικίνδυνες εξελίξεις που ανοίγει η ένταση της ιμπεριαλιστικής- σιωνιστικής εκστρατείας στην Παλαιστίνη και τη Μ. Ανατολή και η συμμετοχή του ελληνικού κράτους σε αυτήν στον γνώριμο ρόλο του καλού και πρόθυμου στρατιώτη των ΗΠΑ και του Ισραήλ, στο ρόλο του οπλισμένου χεριού του ιμπεριαλισμού και του ελληνικού κεφαλαίου.

Στήνοντας αναχώματα στις ιμπεριαλιστικές και αστικές επιδιώξεις, οι επόμενες μέρες να μας βρουν στους δρόμους! Μαζικά, αποφασιστικά, μαχητικά!

Στη Γάζα χτυπάει του κόσμου η καρδιά –Με την Παλαιστίνη ως την Λευτεριά!

Θάνατος στο σιωνισμό και τον Ιμπεριαλισμό! Νίκη στα όπλα της Αντίστασης!

Έξω οι Βάσεις ΗΠΑ ΝΑΤΟ!

Διεθνιστική Μπλόκο στη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο εναντίον του παλαιστινιακού και αραβικού λαού

Όλοι/ες στην Συγκέντρωση στην Πρεσβεία του Ισραήλ Παρασκευή 16/2 18.30

Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση

 

Rafah : No Passaran!

Emergency Gathering at the Embassy of Israel Friday 16/2 6.30 p.m.

At a time when the “final solution for Gaza”, according to Israel’s chilling terminology, is close at hand with the attack on the city of Rafa at the border with Egypt – the last relatively safe refuge for the internally displaced residents of Gaza as well as the only channel for humanitarian aid -, international solidarity, the weapon of the people, must take to the streets en masse, powerfully, dynamically!

Surrounded by land and air, without electricity and water, faced with hunger and disease, a tiny area of land, within which almost one and a half million souls and hundreds of thousands of children are crammed together, looks into the eyes of the fascist Zionist conquerors, their imperialist allies (US-EU), the cooperating states (like the Greek), the Arab regimes (like the Egyptian), defies the bombings and the Nazi-style threats of land invasion and evacuation of the city – and transfer of the population to camps in the desert -, resists and fights! From the ruins of houses and mass graves emerges as a beacon and a guide the light of the popular resistance, of the guerrilla, of solidarity, of humanity. That light that made throughout the centuries the peoples, the oppressed and the exploited of the whole world to put NO PASSARAN into practice against their oppressors .From Madrid to Grammos and from Paris and Chicago to Cuba, Algeria and Vietnam.

Rafah will endure, Gaza will be victorious, Palestine will be freed! Because as historical experience proves, not any firepower, no weapons of mass destruction, no ethnic cleansing can defeat united and determined, rebellious people, as the Palestinian was, is and will be.

Taking strength and courage from the “Free Besieged” of Gaza, realizing the solidarity of the Palestinian people’s struggle for freedom as the central contention of the international and domestic class struggle, we call to vigilance and readiness all labor, popular, youth forces in front of the extremely dangerous developments opened by the intensity of the imperialist-Zionist campaign in Palestine and the Middle East and the participation of the Greek state in its familiar role of the good and willing soldier of the USA and Israel, in the role of the armed hand of imperialism and Greek capital. Setting up barricades against imperialist and bourgeois aspirations, may the next days find us in the streets! Massively, decisively, militantly!

In Gaza, the heart of the world beats – With Palestine to Freedom!

Death to Zionism and Imperialism!

Victory to the weapons of the Resistance! US NATO Bases out!

Internationalist Block in the participation of Greece in the war against the Palestinian and Arab people

Everyone at the Gathering at the Embassy of Israel Friday 16/2 18.30

Assembly in solidarity with the Palestinian Resistance

Φ. Καλομενίδης | “Δεν θ’ απογοητεύσουμε τη Γάζα: Η Παλαιστίνη, η σιωνιστική Ιταλία και η 27η Γενάρη, Ημέρα της Λήθης”.

“Δεν θ’ απογοητεύσουμε τη Γάζα: Η Παλαιστίνη, η σιωνιστική Ιταλία και η 27η Γενάρη, Ημέρα της Λήθης”.

Την επομένη της απαγόρευσης των διαδηλώσεων Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη στις 27 Γενάρη, οι οποίες -παρά την κρατική τρομοκρατία, την αστυνομοκρατία και την καταστολή- πραγματοποιήθηκαν μαζικά και μαχητικά στη γειτονική χώρα, ανήμερα της “Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυτώματος”, ο σύντροφος και συγγραφέας Φίλιππος Καλομενίδης, μάς καλούσε από τη Σαρδηνία, να στοχαστούμε διαφορετικά για τη σιωνιστική Ιταλία και ν΄ αγωνιστούμε για «να μην απογοητεύσουμε τη Γάζα».

Η ακόλουθη συνέντευξη του στην Mariella Valenti [*] δημοσιεύθηκε στα ιταλικά στο osservatoriorepressione.info στις 26/1/2024. Μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Λ.Β και δημοσιεύεται στο prolprot.espivblogs.net ως μια (ακόμα) συμβολή στην προλεταριακή – διεθνιστική αντιπληροφόρηση, ενάντια στην καθεστωτική σιωνιστική προπαγάνδα και την ευρωατλαντική παραπληρόφορηση, ως ένα (ακόμα) συντροφικό σινιάλο Αλληλεγγύης στη μαρτυρική και αδούλωτη Γάζα, τη μαχόμενη Υεμένη και το αντιστεκόμενο Λίβανο, από την αθηναϊκή μητρόπολη μέχρι τη Σαρδηνία και όλη τη Μεσόγειο των Λαών.

Ενάντια στο βάθεμα της ελληνικής εμπλοκής στον εντεινόμενο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο και την αδιάκοπη σιωνιστική γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, ο δικός μας Εχθρός είναι εδώ: Μέσα στην Ελλάδα, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ & την αιματοβαμμένη Συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ.

Η Ιστορία είχε, έχει και θα έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά!

Προλεταριακή Πρωτοβουλία
Αθήνα,11/2/2024.
.

***

«…Aκόμα κι αν μετατραπούμε σε άτομα σκορπισμένα στον αέρα, δεν θ’ αφήσουμε τη Γάζα. Δεν μετράει το πόσο θα μας κοστίσει, δεν θ’ αφήσουμε τη Γάζα (…) Ας ανάψει ο μεγάλος πόλεμος, γιατί εμείς είμαστε ο λαός του και οι άνθρωποι του. Στ’ αδέλφια μας, τους γιούς και τους πατεράδες μας στη Γάζα, είμαστε μαζί σας. Δεν είστε μόνοι. Το δικό μας αίμα είναι για εσάς εύκαιρο και θα είμαστε μαζί σας, μέχρι την τελευταία ανάσα. Ο Θεός αρνείται το να είμαστε υποταγμένοι και ταπεινωμένοι ενώ χύνεται το δικό σας αίμα. Τι θα μας πει ο Θεός όταν θα τον συναντήσουμε; Απογοητεύσατε τη Γάζα. Όχι, μα το Θεό, δεν θα την απογοητεύσουμε, κι ας κοστίσει όσο είναι να κοστίσει».

Πριν αρχίσουμε τη συνέντευξη, ο Filippo Kalomenìdis μου δείχνει τη δήλωση του Abdul Salam Jahaf, στρατηγού της Υεμενίτικης Ταξιαρχίας, που κυκλοφόρησε την πρώτη νύχτα των Αγγλο-αμερικάνικων βομβαρδισμών κατά της Χώρας του.

Μου εξομολογείται ότι πρόκειται για ένα από τα λυρικότερα και συναρπαστικότερα κείμενα, απ’ όσα έχουν γραφτεί από την 7η Οκτώβρη μέχρι σήμερα. «Οι Χούθι έρχονται αντιμέτωποι με τους σιωνιστές για να υπερασπιστούν τον παλαιστινιακό λαό, έχοντας ακόμα ανοιχτές τις πληγές τους από τον πόλεμο που θέλησαν οι ΗΠΑ και εξαπέλυσαν οι διεφθαρμένοι Σαουδίτες, εξοπλισμένοι από το ιταλικό κράτος. Οι Υεμενίτες επαναστάτες, λαβωμένοι από περισσότερα από δέκα χρόνια πολέμου, τα παίζουν όλα για όλα για να σώσουν τη Γάζα. Αυτή είναι η ίδια η εικόνα της ήττας της Δύσης. Ένα φωτεινό και οδυνηρό παράδειγμα προς μίμηση. Ταυτόχρονα, το ιταλικό κράτος και η κυβέρνηση μπαίνουν στην πρώτη την γραμμή των ευρωπαϊκών χωρών που θα επιτεθούν στην Υεμένη, για να υποστηρίξουν τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, την υπεράσπιση του ελεύθερου εμπορίου για τον πολλαπλασιασμό των κερδών, πάνω στο πετσί των εσχάτων. Οι μοναδικές ελευθερίες που ενδιαφέρουν τους δυτικούς».

Συγγραφέας, ποιητής και πολιτικός στρατευμένος ο Φίλιππος Καλομενίδης, Σαρδηνός – Έλληνας με τουρκικές και ρωσικές ρίζες, δεν παραλείπει ποτέ να τονίζει ότι είναι γιος και εγγονός προσφύγων, ώστε να ξεκαθαρίσει ότι η ενασχόληση του με τον παλαιστινιακό λαό δεν είναι μονάχα ιδεολογική, αλλά βασίζεται σε κομβικούς προσωπικούς λόγους. Προέρχεται από τα βάθη του εξεγερμένου αίματος του «ανθρώπου χωρίς τόπο, που βίωσε την κλοπή τόσων και τόσων, πάμπολλων εδαφών», όπως συχνά διηγείται. Συγγραφέας [στα ιταλικά] του La direzione è storta – Reportage lirico sul Covid 19 e i virus del potere [Η κατεύθυνση είναι στραβή – Λυρικό ρεπορτάζ για τον Covid 19 και τους ιούς της εξουσίας] (Εκδόσεις Homo scrivens, 2021), του Per tutte, per ciascuna, per tutti, per ciascuno – Canti contro la guerra dell’Italia agli ultimi [Για όλες, για την καθεμιά, για όλους, για τον καθένα – Τραγούδια ενάντια στον πόλεμο από την Ιταλία των έσχατων] (Εκδόσεις DEA, 2022) αλλά και του συνοπτικού (πολυαγαπημένου για μερικούς και ιδιαίτερα αμφισβητούμενου από άλλους) πολιτικού, ποιητικού, αιρετικού δοκιμίου του “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη” [“La Rivoluzione Palestinese del 7 ottobre”] που δημοσιεύθηκε στο “Osservatorio Repressione” [“Παρατηρητήριο Καταστολής”] στις 20/10/2023 και κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα από την Προλεταριακή Πρωτοβουλία [Iniziativa Proletaria] στις 30/10/2023.

Ξεκινάω από το “Per tutte, per ciascuna, per tutti, per ciascuno”. Ένα λογοτεχνικό εγχείρημα, ένα ποιητικό μανιφέστο αντίστασης και αγάπης που διασχίζει το χρόνο και το χώρο, το θάνατο και τη ζωή. Το βιβλίο περιέχει αντιπολεμικά τραγούδια από την Ιταλία των εσχάτων (συμπεριλαμβανομένου ενός κομματιού, του οποίου οι στροφές είναι αφιερωμένες στον Παλαιστίνιο στρατευμένο Wael Zuaiter που δολοφονήθηκε το 1972 στη Ρώμη από τη Mossad, με τη συγκατάθεση των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών), αλλά μπορεί να συνυφανθεί με την καταγγελία της σχεδόν αιωνόβιας κατοχής της Παλαιστίνης από την πλευρά του Ισραήλ, της σφαγής των δεκάδων χιλιάδων αμάχων και των μαχόμενων που δεν παραιτούνται ως θύματα και μετατρέπονται σε συνειδητούς παρτιζάνους. Σε μια συνέντευξη σου, στις 9 Νοέμβρη 2023 στο nuovaresistenza.org της “Nuova Resistenza” [“Νέας Αντίστασης”] (σ.τ.μ που επίσης δημοσιεύθηκε στα ελληνικά στο prolprot.espivblogs.net), μίλησες για «την ιδεολογική και χειροπιαστή συνάφεια του ιταλικού κράτους με το γενοκτονικό σιωνιστικό κράτος».

– To Ισραήλ αποτελεί το πλέον προκεχωρημένο φυλάκιο του φιλελεύθερου και αποικιακού συστήματος, ευρωπαϊκού και όχι μόνο. Μεταξύ των Ιταλών προοδευτικών που ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται για την Παλαιστίνη είναι διαδεδομένη η πεποίθηση ενός οριακού ρόλου της Χώρας τους, σχετικά με τη γενοκοτονία που οι σιωνιστές σχεδιάζουν και εντείνουν από τα τέλη του προπερασμένου αιώνα. Περιορίζουν εργαλειακά το παλαιστινιακό αίμα που κηλιδώνει την τρίχρωμη ιταλική σημαία, ως μια υπόθεση με κάποιους σημαντικούς γεωπολιτικούς, οικονομικούς, εμπορικούς, στρατιωτικούς, ακαδημαϊκούς περιορισμούς.

– Τι είναι λοιπόν αυτό που θέλουν να κρύψουν;

– Ήδη κατά τη διάρκεια της φασιστικής εικοσαετίας (1922 -1943), η Ιταλία υπήρξε από τους πρώτους εμπνευστές του σχεδίου για ένα αποικιακό εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη.

Η συνεργασία με το σιωνιστικό κίνημα κορυφώθηκε με την εκπαίδευση Ιουδαίων συμμοριτών στην ακαδημία της Marina Regia στην Τσιβιταβέκια, ώστε ν’ αναβαθμιστεί η προετοιμασία τους για την εθνοκάθαρση των Παλαιστίνιων.

Οι Ιταλοί βρίσκονταν στην πρωτοπορία των μαζικών επιστημονικών δολοφονιών, όπως αποδεικνύεται από την απόλυτη καινοτομία με τα στρατόπεδα εξόντωσης στη Λιβύη, τη Σομαλία και την Ερυθραία από το 1930 και τη χρήση χημικών όπλων στην Αιθιοπία ενάντια στους αντιστασιακούς και τους πολίτες από το 1935.

Μέχρις ότου, η διδασκαλία των θεωριών και των πρακτικών σφαγιασμού διακόπηκε από την οπορτουνιστική μουσολινική έκδοση των φυλετικών νόμων, στ’ όνομα της συμμαχίας με τη ναζιστική Γερμανία.

Μεταπολεμικά, ο πολιτισμικός εναγκαλισμός με το σιωνισμό επανήλθε, από τη Δημοκρατία [Repubblica] που αναγνωρίζει άμεσα την κατοχική οντότητα στην Παλαιστίνη το ’49, επιτρέπει στις εβραϊκές κοινότητες να διαδίδουν ισραηλινή προπαγάνδα, αποτελώντας έτσι, ντε φάκτο μια άμεση εφαρμογή ενός παράνομου καθεστώτος – απαρτχάιντ.

Για να γίνει αντιληπτό, η Ένωση των ιταλικών εβραϊκών κοινοτήτων καταγγέλει γκροτέσκα σ’ ένα πολύ πρόσφατο ντοκουμέντο της, την «παλαιστινιακή θυματοποίηση», παραληρώντας πως οι λέξεις «εξόντωση – lager – κατοχή – γενοκτονία» δεν μπορούν ν’ αποδίδονται ποτέ στο Ισραήλ, αλλά μονάχα στο Ολοκαύτωμα.

Μια Δημοκρατία που έπειτα έδωσε τη συγκατάθεση της στα τάγματα θανάτου της Mossad, για τις δολοφονίες Παλαιστίνιων προσφύγων: του Wael Zuaiter στις 16/10/1972, του Majed Abu Sharar στις 9/10/1981, των Nazih Matar και Kamal Yousef στις 17/6/1982, όλες με τρεις βομβιστικές ενέργειες, όχι πολύ μακριά από το (προεδρικό μέγαρο) Κυρηνάλιο στη Ρώμη. Προκαλεί θυμηδία ο τρόπος με τον οποίο, οι Ιταλοί ειρηνιστές θυμούνται με συγκίνηση της υποκριτικές φράσεις αγανάκτησης του (τότε ΠτΔ) Περτίνι για τη σφαγή των Παλαιστίνιων προσφύγων στη Sabra και τη Shatila στο Λίβανο, μόλις τρεις μήνες μετά τη διάπραξη της. Χρειάστηκε να σφαγιαστούν πάνω από τέσσερις χιλιάδες ανθρώπινα όντα, έτσι ώστε ο φαρισαίος παρτιζάνος πρόεδρος ν’ αντιληφθεί ότι οι σιωνιστές είχαν την άδεια να διαπράττουν εγκλήματα παντού;

– Όμως στην ιταλική ριζοσπαστική αριστερά ήταν πάμπολλοι εκείνοι που διάλεξαν την παλαιστινιακή πλευρά, χωρίς δεύτερες σκέψεις και προσποιήσεις…

– Αυτό είναι αλήθεια. Όμως οι μαρξιστικές ελίτ δεν έκαναν, σχεδόν ποτέ, τους λογαριασμούς τους με τις σιωνιστικές ρίζες που βρίσκονταν βαθιά χωμένες και εύφορες, μέσα στο επίκεντρο του ιταλικής πολιτισμικής πεδιάδας.

Με τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι, για παράδειγμα, ο οποίος προσδιόριζε τους Ισραηλινούς ως τα «μεγαλύτερα αδέλφια λόγω πόνου», αρνιόταν την ύπαρξη των Παλαιστίνιων, αποκαλώντας τους αποκλειστικά ως «Άραβες», επιφυλάσσοντας για τα μικρά τους, τη συνήθη παιδόφιλη και απανθρωποιημένη έκσταση του για τα παιδιά των απόκληρων: «αγριμάκια με καταπληκτικά ανθρώπινα μάτια».

Με τον Τόνι Νέγκρι που δήλωνε ότι διδάχτηκε τη συλλογική αρμονία και τον κομμουνισμό των kibbutz, τα οποία χτίστηκαν πάνω στα πτώματα των Παλαιστίνιων.

Η’ με τον Έρι Ντε Λούκα που υποστηρίζει ότι «η Παλαιστίνη πάντα ήταν κατεχόμενη» από πάρα πολλούς εισβολείς και γι’ αυτό θα πρέπει να εξαφανιστεί μπροστά στην «αυταπόδειξη του κράτους», αυτού του εβραϊκού θρησκευτικού κράτους.

Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί πολύ επί μακρόν…

Επομένως, ας μην ξαφνιαζόμαστε με τους αποπολιτικοποιημένους ειρηνιστές που βρωμίζουν το κίνημα με δειλά συνθήματα, όπως το “ούτε με την Χαμάς ούτε με τον Νετανιάχου”. Κατά βάθος, αντιλαμβάνονται τους Ισραηλινούς σαν αδέλφια, πρώην σοσιαλιστές που πήραν το λάθος δρόμο. Για εκείνους, ένας δολοφόνος όπως ο Γιτζάκ Ράμπιν ήταν ένας ήρωας. Για εκείνους, οι συμφωνίες του Όσλο με την επακόλουθη ειρήνη εξόντωσης των Παλαιστίνιων, αποτέλεσαν την ιδανική συνθήκη.

Μην ξαφνιαζόμαστε με τους διευθύνοντες του δημοκρατικού κόμματος που ανεμίζουν τις σημαίες με το άστρο του Δαβίδ και με τους νεοφασίστες που βρίσκονται στη κυβέρνηση, προσφέροντας άμεση στρατιωτική υποστήριξη στους δήμιους της Κνέσετ και διευθύνοντας τις ιταλικές – ισραηλινές οργανώσεις. Είναι κληρονόμοι μιας βρωμερής και αυταπόδεικτης ιστορικής – εθνικής παράδοσης.

– Στο δοκίμιο “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη” έγραψες πως επιτέλους πάρα πολλά από τα παιδιά μας αποφάσισαν “ν’ αρνηθούν και να φτύσουν τη ρατσιστική ιδέα της υπεροχής –την οποία ανέκαθεν εκείνοι εκθείασαν– της κίβδηλης ευρωπαϊκής ταυτότητας, αυτής που αποτέλεσε τον πραγματικό προπάτορα, περισσότερο ακόμα και από τον γενοκτονικό εθνικισμό των ΗΠΑ, της ισραηλινής αποικιοκρατίας”.

Σ’ άλλα γραπτά σου, προσδιόρισες τους Ευρωπαίους σαν “τους παλιούς προγόνους του Ισραήλ”, “ένα τέκνο τόσο τερατώδες, τόσο τέλειο ως προς την πραγμάτωση μιας γενοκτονικής δημοκρατίας, ώστε να μετατραπεί στο απόλυτο σημείο αναφοράς του δυτικού φιλελεύθερου συστήματος”. Υπό ποια έννοια το Ισραήλ είναι ένα μοντέλο για την Ιταλία;

– Το ιταλικό κράτος έχει καταστήσει τον αποικιακό ρατσισμό σε μια θρησκεία. Η διασύνδεση μεταξύ βιολογισμού και υπεροχής, βασισμένη στον κεφαλαιοκρατικό δεσποτισμό, μεταξύ Ιταλίας και Ισραήλ -όπως τονίζω- είναι πριν απ’ όλα πολιτισμική.

Είδες το περασμένο φθινόπωρο τις φωτογραφίες των ανήλικων μεταναστών πίσω από τα συρματοπλέγματα και τα δίχτυα του καινούριου κέντρου κράτησης (CPR) στο Pozzallo της Σικελίας; Ασφυκτικά στοιβαγμένοι, ανάμεσα σε ατσάλινους φράχτες, μέσα σε μια δίνη από κάγκελα. Για το έγκλημα τους να την κοπανήσουν από την καταστροφή και τη λεηλασία του Νότου του Κόσμου που έχουν διαπραχθεί από τη Δύση;

Δεν σου θύμισαν τα Παλαιστινόπουλα που είναι κλεισμένα μέσα στα ισραηλινά δεσμωτήρια, εκείνα που διηγείται ο συγγραφέας και πολιτικός κρατούμενος Walid Daqqah;

Τον Σεπτέμβριο του 2023 υπήρξε στην Ιταλία, η ψήφιση των διαταγμάτων διακρίσεων από την νεοφασιστική κυβέρνηση, με τα οποία τελειοποιείται η διοικητική κράτηση μεταναστών. Ένας νόμος εθνοτικού διαχωρισμού του 1998 που φέρει, βουτηγμένο στο αίμα των εγκλείστων και των δολοφονημένων, το όνομα του πατέρα της ρατσιστικής πατρίδας, του (τότε υπουργού Εσωτερικών και μετέπειτα ΠτΔ) Τζόρτζιο Ναπολιτάνο.

Ένας κανονισμός που ανακαλεί τη σιωνιστική κατασταλτική εφεύρεση, αιωνίως [ad aeternum] και στο ανώτατο επίπεδο αγριότητας για τους Παλαιστίνιους.

Αυτούς τους μήνες ακριβώς, σχεδιάζεται η απέλαση και ο εγκλεισμός των προσφύγων σε άλλα έθνη. Δεν σου φέρνει στο νου το σιωνιστικό σχέδιο;

Έπειτα, στο δικαστικό μηχανισμό και τις φυλακές, ο δεσμός είναι εξίσου εξόφθαλμος: η ατελείωτη φυλάκιση των πολιτικών κρατούμενων κάθε εποχής ξεσηκωμού, ο ισραηλινός Νόμος των Υπηρεσιών Φυλακών του 1971 που πάρθηκε ως μοντέλο στην Ιταλία –που χρησιμοποιεί, για ν’ αναφέρουμε τον Ahmad Sa’dat, την απομόνωση του κρατούμενου «ως ποινή, ακραία μορφή βασανιστηρίου και μεθοδική ψυχική καταστροφή»– με το άρθρο 90 αρχικά για τους επαναστάτες κομμουνιστές, και έπειτα με το 41 bis για αναρχικούς, αντικαπιταλιστές μαχητές και για μαφιόζους, και στα κελιά που επιφυλάσσονται για τους “κοινούς”, τα κελιά που είναι ξέχειλα με πρόσφυγες από το Νότο του Κόσμου. Με αυτούς που δεν κατάφεραν να βγάλουν από τη μέση με τους μαζικούς πνιγμούς στη Μεσόγειο, με τις θαλασσινές γκαρότες τους.

– Ανατρέχω σε μια επιστολή γραμμένη τον Δεκέμβριο του 1948, από μια ομάδα σημαντικών Εβραίων Αμερικανών -μεταξύ τους, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και η Χάννα Άρεντ- στους New York Times, όπου εκφράζουν την ανησυχία τους για την ανάδυση του κόμματος για την ελευθερία, του Tinuat Haherut, πρόδρομου του Likud, το οποίο και περιγραφόταν σαν στενά συνυφασμένο, ως προς την οργάνωση, τις μεθόδους, την πολιτική φιλοσοφία και τα κοινωνικά θέλγητρα, με τα ναζιστικά και τα φασιστικά κόμματα. Έτσι εξηγούνται οι “συνάφειες” στην πολιτική της κυβέρνησης του Ισραήλ, κυρίως τώρα που βρίσκεται στα χέρια της θρησκευτικής και σκληροπυρηνικής δεξιάς. Μια άγρια φωτοτυπία φασιστικής και γενοκτονικής φύσης του Likud. Είναι όμως ακριβώς έτσι;

Στα θεμέλια της θέσης του Αϊνστάιν και της Άρεντ υπάρχει ανειλικρίνεια και παραλογισμός: πως γίνεται να θεωρούμε ότι το πρόβλημα ενός κράτους αποικιοκρατικής, θεοκρατικής και γενοκτονικής κατοχής, χτισμένου πάνω στη Nakba και την απαλλοτρίωση κάθε ζωτικού στοιχείου ενός άλλου λαού που στοχεύει τελικά στον αφανισμό των Παλαιστίνιων, είναι εκείνο του πολιτικού χρωματισμού της κυβέρνησης του;

Κατά τη διάρκεια της εγκληματικής ιστορίας του, το Ισραήλ είχε είκοσι πρωθυπουργούς. Μονάχα εφτά από αυτούς ήταν του Likud, και άλλοι δύο ήταν άλλων δεξιών σχηματισμών.

Είναι αναμφισβήτητο πως οι Παλαιστίνιοι -όταν δεν εκδιώκονταν από τα εδάφη τους- ζούσαν την κόλαση επί της γης, μέσα σ’ ένα τεράστιο στρατόπεδο εξόντωσης, κάτω από τον ανοιχτό ουρανό. Ακόμα και κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων των ανέντιμων δήμιων πρωθυπουργών της κοσμικής αριστεράς του Mapai του Μπεν Γκουριόν και του Εργατικού Κόμματος.

– Είμαι περίεργη τότε να μάθω τι σκέφτεσαι για το διάσημο δοκίμιο “H κοινοτοπία του κακού” της Άρεντ. Μια έκφραση που ήρθε στο μυαλό πάρα πολλών, μπροστά στις εικόνες του σφαγείου από τη Γάζα, των ερειπίων και των παραληρηματικών διαγγελμάτων των Νετανιάχου, Ιωάβ Γκάλαντ και Μπεν Γκβιρ;

– Στις χειριστικές σελίδες της Άρεντ είναι καιρός ν’ αντιληφθούμε, όπως μας καλεί να κάνουμε ο Samed Ismail των Νέων Παλαιστίνιων [Giovani Palestinesi], ότι «το κακό είναι κοινότοπο μονάχα όταν ο μοχθηρός δεν μπορεί πια να βλάψει, προηγουμένως το κακό είναι όσο βαθύτερο μπορεί να υπάρξει, μια άβυσσος στην οποία η κοινοτοπία του καλού δεν τολμάει να στρέψει το βλέμμα της…Το νεογνό κακό, τώρα πια απογαλακτισμένο, του σιωνισμού ρίχνει ένα αναδρομικό βλέμμα στο εξημερωμένο κακό του ναζισμού. Εδώ χαράζονται οι γραμμές της εναλλαγής μεταξύ αυτών των δύο ιστορικών κινημάτων. Στο σχολικό μάθημα του “Η κοινοτοπία του κακού”, το Ισραήλ δεν αναφέρεται. Πόσο ελάχιστα κοινότοπο είναι αυτό το γεγονός. Αν μιλάμε για ιστορία δεν κοιτάμε στην τρέχουσα ιστορία. Πόσο ελάχιστα κοινότοπη είναι η μετατροπή της μνήμης σ’ ένα πανίσχυρο εργαλείο της λήθης;»

Ήδη πριν την γενοκτονία αυτών των μηνών στη Γάζα, με τα λόγια του Joseph Massad, από την τέταρτη και τελική φάση της Nakba κι έπειτα, εγώ απλά διαπιστώνω την απόλυτη προτεραιότητα της αναγκαιότητας για τον αφανισμό του κράτους του Ισραήλ.

– Θέλεις να εξηγήσεις με ποιούς όρους;

– Είναι πρωτόγνωρος ο τρόπος με τον οποίο σ’ αυτήν την εποχή της εκμηδένισης των συνειδήσεων, η ιστορική καλή προαίρεση ερμηνεύεται ως κάτι το ανεπίτρεπτο και το ακατανόητο.

Κοιτάμε άραγε με τρόμο την πτώση των γαλλικών αποικιακών κτήσεων στην Αλγερία, από το 1954 μέχρι την ανεξαρτησία του 1962; Όχι.

Την καταστροφή του 1975 του Νότιου Βιετνάμ, δοσιλογικού κράτους – προτεκτοράτου του βορειο-αμερικάνικου ιμπεριαλισμού; Όχι.

Το ξερίζωμα της περσικής μοναρχίας του 1979, θεσμού δημιουργημένου εργαστηριακά, υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ και του Ισραήλ; Ούτε καν.

Δεν είμαι τόσο αφελής να πιστεύω ότι ο αφανισμός του γενοκτονικού σιωνιστικού κράτους και η απόλυτη απελευθέρωση της Παλαιστίνης μπορούν να προκληθούν, για να χρησιμοποιήσω την κορανική γλώσσα, από το φύσημα ενός «καλού ανέμου». Θα είναι «άνεμος θυελλώδης, θορυβώδης, γεμάτος πέτρες». Θα είναι ένας «φλογισμένος άνεμος», το κολασμένο tamun.

Κι έπειτα, συγχώρα μου την ιλιγγιωδώς κοινότοπη απομείωση του Χίτλερ, οι φιλελεύθεροι και οι σοβιετικοί δεν ξαπόστειλαν άραγε το τρίτο ράιχ με τους ίδιους τρόπους;

Κι όμως, υπάρχουν ακόμα “ορθά σκεπτόμενοι” που πιστεύουν στη λύση των “δύο λαών, δύο Κρατών”. Ή εκείνοι που ταμπουρώνονται πίσω από μια αισχρή σιωπή -που μετράει την ηθική θερμοκρασία μιας κοινωνίας στερούμενης ηθικής και ανθρωπιάς- και γιορτάζουν την Ημέρα της Μνήμης, αφιερωμένης στη Shoah, χωρίς να ντρέπονται και ν’ αντιδρούν ενώπιον της σφαγής στη Γάζα, μέχρι σήμερα 25.000 αθώοι, μεταξύ των οποίων 12.000 παιδιά και 6.000 γυναίκες.

Οι μάρτυρες στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη επαναφέρουν την επείγουσα αναγκαιότητα να θέσουμε το Ολοκαύτωμα μεταξύ των γενοκτονιών που τελέστηκαν, κατά τη διάρκεια του προηγούμενου και τις αρχές αυτού του αιώνα, από την πολιτισμένη, αποικιακή, κεφαλαιοκρατική Ευρώπη.

Χρειάζεται να σταματήσουμε να το κορνιζάρουμε σαν να είναι η άβυσσος και το απόλυτο τρομερό [tremendum], σαν την μεγαλύτερη απ’ όλες τις αχρειότητες.

Ξέρουμε καλά από τη διδασκαλία του Aimé Césaire πως οι ναζιστικές – φασιστικές κτηνωδίες συντάραξαν το φαντασιακό των λευκών γιατί παραβίασαν την ιερή συμφωνία μεταξύ των λευκών δυνάμεων: η ωμότητα και η εκμηδένιση μπορούν να επιφυλάσσονται μονάχα στους αραβικούς, μαύρους, ασιατικούς, ιθαγενείς στην Αμερική και στους σλάβικους λαούς. Στους άγριους.

Η σχετικοποίηση του Ολοκαυτώματος δεν ισοδυναμεί με την άρνηση της ενσυναίσθησης για εκείνον που το υπέστη, αλλά αντίθετα της ενδυνάμωσης της, καθιστώντας την σε αυθεντική, ανθρώπινη, έξω από κάθε συσκοτισμένη ειδωλολατρία.

Για να εξηγηθώ καλύτερα, θα περιοριστώ στην εξέταση των χρόνων που ακολούθησαν άμεσα μετά την ψευδή και ομόφωνη διαπίστωση των δυτικών πως δεν υπήρξε άλλη εξόντωση τόσο σκοτεινά επιστημονική, και την προπαγανδιστική παραχάραξη του “ποτέ ξανά”.

Μεταξύ 1947-48, οι γαλλικές αποικιακές αρχές εφόρμησαν στη Μαγαδασκάρη για να τιμωρήσουν την ανεξαρτησιακή μαγαδασκάρικη εξέγερση, βιάζοντας τον πληθυσμό και πυρπολώντας ολόκληρα χωριά, δολοφόνησαν 100.000 άτομα. Επιστημονικά. Με την επινόηση των πτήσεων του θανάτου: τα θύματα τους πετάγονταν ζωντανά από τα πολεμικά αεροπλάνα στ’ ανοιχτά της θάλασσας.

Αυτή η γαλλική συνταγή θα επανέλθει σε χρήση στο Βιετνάμ μέχρι το 1954 και κατά τη διάρκεια της μάχης στο Αλγέρι στα 1956-57.

Επομένως, οι Γάλλοι εξόντωσαν συστηματικά ένα εκατομμύριο Βιετναμέζων, ένα εκατομμύριο Αλγερινών και εκατό χιλιάδες Μαγαδασκάριων. Περιορίζομαι σε τρεις από τις αποικιακές κτήσεις, σταματώντας στο έτος 1957.

Αν συνεχίσω παραπέρα, μέχρι τις ημέρες μας, επεκτείνοντας την ανάλυση των επιστημονικά σχεδιασμένων σφαγών που διαπράχθηκαν από άλλα έθνη της λεγόμενης Ευρώπης και τις ΗΠΑ, θα χρειαστεί να με ακούς συνεχόμενα για τουλάχιστον μια εβδομάδα…

Η σχετικοποίηση του Ολοκαυτώματος, η άρνηση της “ημέρας μνήμης” και η πάλη εναντίον της, είναι μια πράξη πολιτισμικής εξέγερσης. Ισοδυναμεί με την απόσπαση από το χέρι των σιωνιστών του δικού τους μολυσματικού ζωμού, από το πεδίο της κουλτούρας.

Η συνενοχή της Δύσης είναι ξεκάθαρα εγκληματική. Όπως επίσης είναι ξεκάθαρο ότι το Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου, όπως καταγγέλθηκε από τη Νότια Αφρική στο Δικαστήριο της Χάγης, με την υποστήριξη περισσότερων από άλλων 50 Χωρών. Μέσα απ’ αυτήν την ενέργεια, αναδύεται άραγε μια ιστορική καμπή μέσα στην οποία παίρνει μορφή ένα νέο δίκτυο συμπαράστασης στον παλαιστινιακό λαό;

Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα αποκλειστικά συμβολικό. Χρήσιμο γιατί αυξάνει την απομόνωση του Ισραήλ και αποσταθεροποιεί το σιωνιστικό κόσμο, αρχής γενομένης την προαναφερόμενη Ένωση εβραϊκών – ιταλικών κοινοτήτων. Χρήσιμο κυρίως για τα έθνη που συμπαρατάχθηκαν με τη Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής, αυξάνοντας την διαπραγματευτική ισχύ τους, μέσα στη σφαίρα κυριαρχίας των παγκόσμιων δυνάμεων (των ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα και Ρωσία που φυσικά δεν συμπαρατάχθηκαν).

Το διεθνές δίκαιο όμως, είναι μονάχα μια αδειανή και εσώτερη τελετουργία, με μια άχρηστη λειτουργία, στην οποία κανένας δεν δείχνει την παραμικρή πίστη.

Αντίθετα, ο παλαιστινιακός λαός και η Αντίσταση του έχουν τώρα ανάγκη από δράσεις με πίστη και πρακτικότητα. Όπως η στρατιωτική υποστήριξη που τέθηκε επί του πεδίου, από την Χεζμπολάχ στο Λίβανο, τους Χούθι στην Υεμένη, από τους Σύριους και τους Ιρακινούς μαχητές. Αλλά και από την πολιτική υποστήριξη, όπως αυτή που δίνεται από ένα υπολογίσιμο κομμάτι του κινήματος για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης εδώ, στα δικά μας γεωγραφικά μήκη και πλάτη.

Από τις 7 Οκτώβρη του 2023, η “αναγκαία αυτοάμυνα του Ισραήλ” –επικαλούμενος κι εγώ το έγγραφο της UCEI, στ’ οποίο αναφέρθηκες– ισοδυναμεί με μια γενοκτονία, απέναντι σε μια σίγουρα βίαιη ενέργεια κατά ισραηλινών πολιτών από την πλευρά της Hamas, χωρίς τα ΜΜΕ να ξεκαθαρίζουν -έστω κι ελάχιστα- τη συνθήκη.

Θα έπρεπε ν’ αναφερθεί η Παλαιστινιακή Αντίσταση, μ’ ενωμένους από το 2021 τους τέσσερις φορείς της. Μεταξύ αυτών, η Χαμάς είναι ο ισχυρότερος.

Έγραψα και επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά ότι το τριακονταετές έργο της Χαμάς ήταν και παραμένει πολύτιμο, κεντρικό για τη Γάζα, για την Παλαιστίνη. Δεν πρόκειται για μια τρομοκρατική σέχτα, αλλά αντίθετα για μια πολιτική, κοινωνική και επαναστατική οργάνωση. Συνεισέφερε πολλές φορές, με μια διαυγή και προωθημένη στρατηγική, να ταράξει τον βάλτο που θα επέτρεπε στους σιωνιστές και τους δυτικούς, να προχωρήσουν στον αφανισμό του παλαιστινιακού λαού. Και συνεισφέρει στη λάμψη αυτών των ημερών, της φωτεινής δύναμης του ανθρώπινου, ενώπιον της στάχτης του δυτικού πολιτισμού.

Από την άλλη, δεν θα έπρεπε να μιλάμε για “άμαχους Ισραηλινούς”. Στο κράτος σιωνιστικής αποικιοκρατικής κατοχής δεν υπάρχουν “άμαχοι”, αλλά χιλιάδες ένοπλοι έποικοι που οπλισμένοι μέχρι τα μπούνια εφορμούν στα σπίτια των Παλαιστίνιων, τους κλέβουν τη γη και τους δολοφονούν.

Για την 7η Οκτώβρη, θα σου απαντήσω μ’ ένα απόσπασμα από το δοκίμιο μου:

«Οι μαχητές της Γάζας πάνω στα αιωρόπτερα μετατράπηκαν σε ριπές του ανέμου και κραυγές που ανέτρεψαν τον καιρό, ζωγράφισαν μια εικόνα απελευθέρωσης, από τις πλέον προωθημένες της σύγχρονης ιστορίας της ανθρωπότητας.

Ένα αθάνατο στιγμιότυπο χαράς που κανένας Παλαιστίνιος, καμία γυναίκα, κανένας άντρας που βιώνει τη σκλαβιά της φιλελεύθερης απολυταρχίας δεν θα βγάλει ποτέ από το βλέμμα του.

Μια αυθεντική οπτική προσευχή που κοινωνείται με τα μάτια, ενώπιον όλων των καταπατήσεων που έχουν υποστεί».

– Κλείνοντας: μας κάλεσες συχνά πυκνά να μην εστιάζουμε στη θυματοποιημένη αφήγηση της Παλαιστίνης, αλλά αντίθετα να εκθειάσουμε την ισχύ αυτού που προσδιόρισες ως «παλαιστινιακή πλημμύρα», «πρώτη επανάσταση αυτού του αιώνα», ως «την παλαιστινιακή thawra ( ثورة)». Πως βλέπεις σήμερα την κατάσταση, μετά από πάνω από εκατό ημέρες αντίστασης στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, και διαδηλώσεων και αγώνων του κινήματος στην Ιταλία και τον υπόλοιπο κόσμο;

– Η Παλαιστινιακή Αντίσταση σε στρατιωτικό, πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο, έχει καταφέρει καίρια πλήγματα στην πυρηνική σιωνιστική δύναμη. Το Ισραήλ βρίσκεται στο χείλος της κοινωνικής, οικονομικής και στρατιωτικής κατάρρευσης.

Βρισκόμαστε επομένως μπροστά σε κάτι το αφάνταστο, σ’ ένα επαναστατικό θαυματουργό [prodigio] που σαρώνει σύνορα και παρασέρνει τα κινήματα παντού, και σ’ αυτές τις ακτές της Μεσογείου.

Στα εδάφη του ιταλικού κράτους, μετά από μερικές εβδομάδες κάμψης, η δράση των νεότατων πρωτοποριών του κινήματος δημιουργεί σημαδιακές αναθερμάνσεις: απέτρεψε τις απόπειρες για ανάληψη της καθοδήγησης των κινητοποιήσεων, από την πλευρά των αποπολιτικοποιημένων επαγγελματιών του ανθρωπισμού και της “ειρήνης” (που σκοτώνει σιωπηλά), διατηρώντας το μέτωπο ανοιχτό, παρ’ όλη την εγκληματοποίηση που εξαπολύθηκε από τα ΜΜΕ και τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Το πανεπιστήμιο του Κάλιαρι που αναγκάστηκε να φτάσει στο σημείο εκείνο, ώστε να μπορεί να αθετήσει τις συμφωνίες συνεργασίας του με σιωνιστικά πανεπιστήμια. Το μποϋκοτάζ των ισραηλινών συμφερόντων στους χριστουγεννιάτικους δρόμους. Το σαμποτάζ της Έκθεσης – Αγοράς χρυσαφικών “Fiera dell’oro” στη Βιτσέντζα, χωρίς κανένα φόβο για τη σύγκρουση και την αστυνομική βία. Πρόκειται για τρία νικηφόρα κύματα που μπορούν να προκαλέσουν και άλλα, ακόμα ψηλότερα` και ορμητικότερα.

«Απογοήτευσες την Γάζα;»: αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει καθημερινά ν’ ακούμε. «Δεν θα την απογοητεύσουμε», είναι η απάντηση που πρέπει καθημερινά να δίνουμε.

[*] Η Mariella Valenti, συγγραφέας του “Il marito senegalese” [“Ο Σενεγαλέζος σύζυγος”] (Εκδ. L’Harmattan Italia, 1999) και του “Storie Africane” [“Αφρικανικές Ιστορίες”] (Εκδ. D.E.A. 2003). Στο Pressenza Italia έχουν δημοσιευθεί συνεντεύξεις της με Rania Hamad, Maria De Lourdes Jesus, Karim Hamarneh, Stefano Luisi της Palestine Children’s Relief Fund (PCRF) Italia και Yilmaz Orcan. Πρόεδρος της Associazione Culturale Livorno Palestina, πολιτική στρατευμένη, πρώην υπεύθυνη της PCRF Μέσης Ανατολής και Μετανάστευσης στην πόλη του Λιβόρνο.

Νέος Ποινικός Κώδικας | Ταξική Πρωτοβουλία ενάντια στο νομοσχέδιο Φλωρίδη

Το νομοσχέδιο Φλωρίδη έρχεται να συμβάλει καθοριστικά στην αυστηροποίηση του νομικού συστήματος του ελληνικού κράτους. Η αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου του κράτους ορίζεται από τις επιταγές του κεφαλαίου (εθνικού και διεθνούς) για να μπορέσει να αντιμετωπίσει της αναπόφευκτες ταξικές αντιδράσεις που θα προκαλέσει το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης.
Ο νόμος ως αποτέλεσμα ταξικής παλης
Κάθε τι στη δημόσια σφαίρα είναι αποτέλεσμα των ταξικών συσχετισμών και των κοινωνικών διεκδικήσεων, το ίδιο και ο νόμος. Το ελληνικό αστικό μεταπολιτευτικό κράτος, λόγω της έντασης των ταξικών και κοινωνικών κινημάτων που παρήγαγαν τόσο θεσμικές (σοσιαλ)δημοκρατικές λύσεις, όσο και δυναμικές αντιστάσεις που διέρρηξαν το πλαίσιο της αστικής νομιμότητας, δεν κατάφερε να επιβάλει το νόμο και την τάξη με την ίδια ένταση που είχε επιβληθεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η ήττα και το τέλος των αγώνων της περιόδου 2006-2012 με κορύφωση την δημοκρατική διέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ, σήμανε και την αρχή του τέλους της μεταπολιτευτικής κινηματικής άνθισης των ταξικών αγώνων. Οι μνημονιακές επιταγές, ήδη από το πρώτο μνημόνιο ξεκίνησαν μια διαδικασία αναβάθμισης του νομικού οπλοστασίου για να διαλύσουν και νομικά τις ήδη φθίνουσες ταξικές αντιστάσεις. Από κυβέρνηση σε κυβέρνηση περνούσε το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο με θέματα κυρίως αντεργατικούς νόμους, την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και την αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα.
Η σύνθεση του αυξανόμενου βάθους της καπιταλιστικής κρίσης με την κάμψη των ταξικών και κοινωνικών αγώνων έβαλε την τάξη μας και τα κινήματα μας ανάμεσα στο σφυρί και το αμόνι. Από τη μια το κράτος ολοένα και εξασφαλίζει την στρατιωτική και νομική του υπεροπλία για να μπορεί να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της αστικής τάξης σε ένα καθεστώς συνεχούς κρίσης. Από την άλλη τα κινήματα κάνοντας λάθη οδηγήθηκαν στην ενσωμάτωση της ήττας και την απομαζικοποίησή τους.
Σήμερα με τον πόλεμο στα σύνορα, τις διεθνείς οικονομικές-ιμπεριαλιστικές συμμαχίες έτοιμες να συγκρουστούν και την κρίση να βαθαίνει, το νομοσχέδιο Φλωρίδη έρχεται να δώσει στο αστικό κράτος όλα τα μέσα που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει τις ταξικές αντιστάσεις που έρχονται.
Το νομοσχέδιο
Το ίδιο το νομοσχέδιο ετοιμάστηκε χωρίς τη σύσταση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, γεγονός που καταδεικνύει ότι η κυβέρνηση δεν τηρεί ούτε την κατ’επίφαση νομιμότητα που ευαγγελίζεται. Κύριο μέλημα του νομοσχεδίου είναι η επιτάχυνση της ποινικής διαδικασίας. Στο βωμό της ταχύτητας καταβαραθρώνονται τα δικαιώματα των κατηγορουμένων και καταλύονται και τα τελευταία εχέγγυα δίκαιης κρίσης.
Κατά πρώτων αυξάνονται τα ανώτερα όρια ποινών. Συγκεκριμένα, η φυλάκιση θα ανέρχεται πλέον στα 10 ετη, από 8, ενώ η κάθειρξη θα φτάνει τα 25, από τα 20 που ίσχυαν έως σήμερα (Αρ. 94ΠΚ). Επιπλέον, στενεύουν τα όρια για τη χορήγηση αναστολής στους καταδικασθέντες. Μέχρι πρότινος αναστολή δινόταν για πλημμελήματα έως 3 έτη, με τη νέα ρύθμιση ωστόσο αναστολή θα δίνεται για ποινές μέχρι ένα έτος. Εδώ αρκεί να αναφέρουμε ότι, παραδείγματος χάριν, το αδίκημα της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας έχει δυνατότητα ποινής έως ένα έτος, άρα αντιλαμβανόμαστε ότι ο αριθμός των καταδικών με έκτιση της ποινής θα αυξηθεί κατακόρυφα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υπερσυσσώρευση των φυλακών, τα δικαιώματα των κρατουμένων κ.ο.κ. Πρέπει εδώ να αναφερθεί ότι παραβιάζεται και κάθε έννοια αναλογίας δικαίου, καθώς ο ποινικός κολασμός καθίσταται πλέον υπέρμετρα επαχθής και δυσανάλογος σε σχέση με την τελεσθείσσα πράξη. Επομένως, με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι το ν.σ. Φλωριδη αντίκειται στην ίδια την έννοια και τις θεωρίες του νομικού κλάδου, όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί εδώ και αιώνες.
Άλλο σημαντικό κομμάτι αποτελεί η δυνατότητα που δίνει το σχέδιο νόμου αυτό στους δικαστές να επιβάλλουν την ποινή του αυτουργού ενός εγκλήματος στο συνεργό, καθώς επίσης και την ποινή του τετελεσμένου εγκλήματος σε αυτόν που έκανε απόπειρα(!). Προσθέτοντας επί της ουσίας μια παράγραφο στα άρθρα 42, 47ΠΚ εξισώνει κατά τρόπο παραδεκτό την ποινική ευθύνη εκείνων που δεν τέλεσαν επί της ουσίας την περιγραφόμενη στον νόμο παράνομη πράξη με εκείνους που την τέλεσαν.
Ως προς τα σημαντικότερα κομμάτια των αλλαγών που συντελούνται στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ), αυτά είναι αρχικά η κατάργηση των πολυμελών δικαστηριακών συνθέσεων και η μετάθεση του βάρους της εκδίκασης σοβαρότατων υποθέσεων σε μονομελή δικαστήρια. Καταργείται, επί της ουσίας, το πενταμελές εφετείο και επιβαρύνεται ο ρόλος των μονομελων δικαστηρίων, πράγμα που στην πράξη καταργεί κάθε δυνατότητα εσωτερικού ελέγχου (αυτοελέγχου) της δικαστικής εξουσίας, μιας και ένας δικαστής πολύ ευκολότερα διαπράττει λάθη στην κρίση του και αυθαιρετεί.
Μια ταξική, όχι ιδεολογική επίθεση
Αντιλαμβανόμαστε αυτό το νομοσχέδιο ως την πλαισίωση σειράς προηγούμενων νομοσχεδίων, τα οποία έρχονται να περιφρουρήσουν το αστικό κράτος από τις ταξικές απαντήσεις σε μια κατάσταση διαρκούς κρίσης. Διάφορα νομοσχέδια τα οποία πέρασαν (για τις πορείες, ΟΠΠΙ, απεργίες) και δεν εφαρμόστηκαν, έρχεται η ώρα που θα εφαρμοστούν ευκαιριακά ανάλογα την περίπτωση, ώστε το κράτος να μπορέσει να αδρανοποιήσει έμπρακτα με οικονομικές ποινές και μικρές φυλακίσεις τον κόσμο που αγωνίζεται.
Η μείωση του κατώτατου ορίου ποινής για φυλάκιση σημαίνει ότι οι φυλακές θα γεμίσουν από προλετάριους οι οποίοι, στο πλαίσιο αποδοχής της μικρής παραβατικότητας που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία, θα προσπαθούν να βρουν λύσεις επιβίωσης. Καθημερινές πρακτικές όπως μικροκλοπές στα σούπερ μάρκετ, επανασυνδέσεις ρεύματος, παρεμπόδιση πληστηριασμών καθώς και η μη εξόφληση χρεών, η παράβαση του ΚΟΚ και άλλα θα αποτελούν πλέον μεγάλη οικονομική αφαίμαξη ή και φυλάκιση. Η διάταξη, δε, περί εγκληματικής οργάνωσης ήδη εφαρμόζεται απέναντι κυρίως σε μετανάστες και Ρομά που συλλαμβάνονται για μια υπόθεση και στη συνέχεια, για να αδειάζουν τα αρχεία των ανεξιχνίαστων υποθέσεων, τους χρεώνονται και άλλες παρόμοιες σαν αυτή για την οποία καταδικάστηκαν, με αποτέλεσμα μεγάλες ποινές φυλάκισης. Το ίδιο ισχύει και για τους οπαδούς.
Στα δικά μας χωράφια οι διατάξεις αυτές εφαρμόστηκαν και θα εφαρμοστούν ανανεωμένες στα κατηγορητήρια της ΜΑΣΟΒΚΑ (2021) και του Ρουβίκωνα (2023). Αναγνωρίζουμε, συνεπώς, ότι το νέο νομοσχέδιο Φλωρίδη επηρεάζει και θα επηρεάζει πολύ εντονότερα την κινηματική δράση, δεν μπορούμε όμως να μην αναγνωρίσουμε και το γεγονός ότι η εφαρμογή του θα πλήττει συνολικά την εργατική τάξη, διευρύνοντας την κατάσταση εξαίρεσης σε έναν ολοένα και αυξανόμενο πληθυσμό κρατουμένων. Υπό αυτή την έννοια και με το πλαίσιο που αναφέραμε, κρίνουμε πως η αντίστασή μας σε αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να αφορά μόνο το κίνημα, αλλά να απευθυνθεί στο σύνολο της εργατικής τάξης.
Θεωρούμε πως αυτό που φέρνει το νέο νομοσχέδιο θα επηρεάσει τη δράση τόσο του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου όσο, και των συνδικαλιστών και της αριστεράς. Έτσι λοιπόν, ιεραρχούμε αυτό το ζήτημα ως ένα από τα πλέον σημαντικά στη συγκυρία που ζουμε, αντιλαμβανόμενες τη φύση αυτού του νομοσχεδίου ως την επιτομή της νομικής ασπίδας του κράτους απέναντι στις αναπόφευκτες ταξικές αντιδράσεις.
Ταξική Πρωτοβουλία ενάντια στο νομοσχέδιο Φλωρίδη
[*] οι φωτογραφίες προέρχονται από την παρέμβαση, δίπλα απο το ΣτΕ στην οδό Πανεπιστημίου, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 18/1, κατά τη διάρκεια της μαζικής και μαχητικής πανεκπαιδευτικής διαδήλωσης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

[ΚτΒ] Σαχζάτ Λουκμάν. 11 χρόνια μετά. Δεν Ξεχνάμε – Δεν Συγχωρούμε. Αντιφασιστική Πορεία Μνήμης [Σάββατο 20/1. Πετράλωνα]

Αυτοί που ευθύνονται για το ότι ο πόλεμος με το φασισμό είναι τόσο μακροχρόνιος, είναι αυτοί που κατά καιρούς του πρόσφεραν ειρήνη.

Γερμανός Αντιφασίστας, 1942

Σαχζάτ Λουκμάν 17.1.2013 – 2024. 11 χρόνια μετά ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ τους νεκρούς της Τάξης μας. ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ τους νεοναζί παρακρατικούς δολοφόνους, το Κεφάλαιο και το Κράτος του που τους γεννά και τους τρέφει.

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ. Να τσακίσουμε τα φασιστικά παρακρατικά τάγματα εφόδου. ΤΑΞΙΚΟΣ ΜΑΧΗΤΙΚΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΌΣ.

Αλληλεγγύη στους 2 αντιφασίστες συντρόφους που βρίσκονται κατηγορούμενοι για συμμετοχή στην οργάνωση “Ταξιαρχία” και αντιφασιστικές άμεσες δράσεις σε χρυσαυγίτικες γιάφκες. Δίκη. Δευτέρα 29/1. Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως).

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στην αντιφασιστική πορεία Μνήμης το Σάββατο 20/1 στις 12.00. Πλατεία Μερκούρη. Άνω Πετράλωνα.

Κίνηση της Βιολέττας
Αθήνα, Γενάρης 2024