Δένδιας στο Ζάππειο μέγαρο

<<Εγώ δεν δέχομαι την ευθύνη της δικής μας πολιτείας για το αν έρχονται χιλιάδες οι οποίοι καθ’ οδόν μες τον Γενάρη μήνα παίρνουν τα παιδιά τους και ανεβαίνουν σε μια βάρκα στο Αιγαίο και προφανώς πνίγονται…αλλά δεν σημαίνει ότι κάποιος φταίει γι’ αυτό>>.

Πρετεντέρης

Κι’ όμως σοκαρίστηκαν ακόμα μια φορά οι ”τίμιοι” δημοσιογράφοι και η ελληνική κοινωνία από τις δηλώσεις των διασωθέντων μεταναστών από τον πνιγμό στο Φαρμακονήσι.

Δολοφόνοι στο λιμενικό; Μα, την δουλειά τους κάνουν.

Κανένας όμως δημοσιογράφος, κανένας ευυπόληπτος πολίτης δεν είπε ανοιχτά δολοφόνους τους Δένδια και Πρετεντέρη και λοιπούς τσόγλανους για τις δηλώσεις τους μετά τον πνιγμό των 12 μεταναστών, παιδιών και γυναικών.

Δεν είναι κάποιου είδους θράσος, είναι εκπρόσωποι της δολοφονικής αστικής τάξης και χρέος τέτοιων πολιτικών υποκειμένων είναι να λειτουργούν μηχανισμούς προπαγάνδας και καταστολής που θωρακίζουν, φυλακίζουν και δολοφονούν.

Παράνομοι όσοι παίρνουν τα σαπιοκάραβα για το ταξίδι της επιβίωσης. Παράνομοι εν ζωή, στατιστικές στον θάνατο.

Νόμος για τους καπιταλιστές είναι να δολοφονούν τους ”περισσευούμενους” φτωχοδιάβολους, να καταστέλλουν όσους σηκώνουν κεφάλι απέναντι στο βρώμικο καθεστώς του κεφαλαίου. Νόμος τους να τσακίζουν τους μη έχοντες για να συντηρούν τα προνόμιά τους και την εξουσία.

Χιλιάδες δολοφονημένοι, χιλιάδες πνιγμένοι σε γνωστά και μη περιστατικά.

Για τους υπόλοιπους που θα καταφέρουν να φτάσουν στον ”προορισμό” τους θα βρεθούν αντιμέτωποι με βασανιστήρια σε ΑΤ, στρατόπεδα συγκέντρωσης – φυλακές, εκμετάλλευση από τα ντόπια αφεντικά, μαχαίρια παρακρατικών φασιστών.

Δολοφόνοι λοιπόν είναι οι νόμιμοι μικροαστοί που ξέρουν να κάνουν καλά την δουλειά τους. Δολοφόνοι είναι οι κυβερνώντες, οι δημοσιογράφοι στα megaλοκάναλα, οι δικαστές, οι συνοριοφύλακες, οι μπάτσοι του λιμενικού και κάθε χαφιές – οπαδός του καπιταλισμού.

Δολοφόνοι είναι οι καπιταλιστές.

Άνεργοι και εργαζόμενοι να σταματήσουμε να κινούμαστε ασυντόνιστα στις καπιταλιστικές μητροπόλεις και να δουλέψουμε πάνω στην οργάνωση των αντιστάσεων μας σε όλα τα μέτωπα και να οξύνουμε τον αντικαπιταλιστικό – ταξικό αγώνα.

Να χτίσουμε προλεταριακές δομές και εγχειρήματα που θα γίνουν χώροι ζύμωσης και αγώνα, που ”ντόπιοι” και μετανάστες προλετάριοι θα τσαλακώνουμε την κανονικότητα του εγκληματικού συστήματος κάθε φορά που θα τσακίζεται ένας άνθρωπος της Τάξης μας.

Καθήκον μας να μην μένει αναπάντητη καμία δολοφονία απ’ την κυρίαρχη τάξη και τα τσιράκια της.

Για εμάς μια <<ένωση αριστεράς>> γενικά και αόριστα είναι μια διαταξική ενοποίηση ή στην καλύτερη μια προσπάθεια συνεύρεσης διαφορετικών αντιλήψεων και συμφερόντων που αναπόφευκτα θα πέσει στο κενό.

Δεν μοιραζόμαστε τίποτα με όσους εκμηδενίζουν την ταξική πάλη την περίοδο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και τίποτα κοινό με αυτούς που κάνουν τον θάνατο ψηφοθηρία. Είναι εχθροί και θα μας βρουν απέναντι τους στα ύπουλα σχέδιά τους.

Η ζύμωση και συνεύρεση μεταξύ των προλετάριων είναι το κύριο όπλο μας. Συγκεκριμενοποιώντας έτσι, όχι μόνο τον εχθρό, αλλά και τους συντρόφους μας.

πηγή: proletconnect.blogspot.com