Μετά την ανακοίνωση των πρώτων νόμων της πραξικοπηματικής βουλής που προέκυψε στην Ουκρανία με την επικράτηση της ευρω-αμερικανοκίνητης αντεπανάστασης στο Κίεβο (απαγόρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος, νομιμοποίηση της ναζιστικής προπαγάνδας, απαγόρευση όλων των γλωσσών των μειονοτήτων και άλλα “ωραία και δημοκρατικά”…) η παραπάνω εικόνα έρχεται να δείξει με τον πιο τραγικό τρόπο το  πραγματικό ποιόν των συμμάχων της “ελεύθερης αγοράς” και της “δημοκρατίας” του ευρω-αμερικάνικου κεφαλαίου, το οποίο ετοιμάζεται να επιδράμει στη χώρα μέσω των “πακέτων διάσωσης” του Δ.Ν.Τ.

  Ο γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος στην πόλη Lviv (προπύργιο της νεοναζιστικής Svoboda) Rostislav Vasilko βασανιζόταν στις 22 Φλεβάρη για περίπου 12 ώρες από τα νεοναζιστικά καθάρματα, τα οποία δεν παρέλειψαν να τον αναγκάσουν να φιλήσει το ιερό σύμβολο της χριστιανικής ευσπλαχνίας. Όταν πρωτοδημοσιεύθηκαν αυτές οι φωτογραφίες τα δυτικά μ.μ.ε προπαγάνδιζαν ότι «φιλοευρωπαίοι διαδηλωτές συνέλαβαν ρωσόφιλο ελεύθερο σκοπευτή».

Μετά από όλα αυτά, προσυπογράφουμε τα λόγια ενός κομμουνιστή από την Αθήνα όπως τα αλιεύσαμε από το διαδίκτυο:

“Εικόνες ντροπής για όσους θριαμβολογούσαν μιλώντας για “εξέγερση του ουκρανικού λαού”. Εικόνες αίσχους για την Ε.Ε. που πυροδότησε την εξέγερση των ναζί και αναγνώρισε το καθεστώς που επέβαλαν. Εικόνες εξευτελισμού για όλη την ευρωπαϊκή Αριστερά και για τον καθένα μας. Θα έπρεπε ήδη να συγκλονίζονται οι πόλεις μας από διαδηλώσεις κατά της φασιστικής πανούκλας που κατέκλυσε την Ουκρανία. Θα έπρεπε ήδη να απαιτούμε τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με το φασιστικό καθεστώς. Θα έπρεπε ήδη να είχε κλείσει η πρεσβεία των επιγόνων του Μπαντέρα…”.

και δύο υστερόγραφα:

υγ1: ανυπομονούμε να διαβάσουμε την ανακοίνωση των χρυσαύγουλων χιτλεροκυπατζήδων για τις απειλές που εξαπολύουν εναντίον όλων των μειονοτήτων (συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής) οι ομοϊδεάτες τους του Σβόμποντα, οι οποίοι πρόσφατα είχαν διαδηλώσει τη συμπαράστασή τους στους “διωκόμενους συναγωνιστές στην Αθήνα” [ βλ.http://jungle-report.blogspot.gr/2014/02/blog-post_4195.html]…

υγ2: όσο γι’ αυτούς που θα σπεύσουν να συγχύσουν (κακόβουλα και μη…) τη Διεθνιστική Αλληλεγγύη και την Αντιφασιστική Πάλη με την πρόσδεση στο άρμα του ρώσικου καπιταλισμού, έχουμε να τους αφιερώσουμε το παρακάτω βίντεο, όπου απαθανατίζεται το θάρρος και το σθένος μιας γυναίκας, μιας αγωνίστριας που δεν ανέχεται τη βεβήλωση του μνημείου τιμής για εκείνους που πριν από εξηντατόσα χρόνια έμπηξαν την κόκκινη σημαία στην καρδιά του κτήνους…

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=vT5m6gJuXzg[/youtube]

φώτο από τη διαδήλωση Αλληλεγγύης στο Θοδωρή Σίψα

που πραγματοποιήθηκε στις 14 Δεκέμβρη 2013 στο κέντρο της Αθήνας

Ενάντια σε κάθε κατασταλτική μεθόδευση

Η 5η Μάη του 2010 έχει μείνει στην ιστορία των κοινωνικών-ταξικών αγώνων της επικράτειας ως μία από τις μαζικότερες και μαχητικότερες διαδηλώσεις στην οποία μισό εκατομμύριο διαδηλωτές, κατέβηκαν στο δρόμο αποφασισμένοι να αντισταθούν στα σχέδια της εγχώριας και υπερεθνικής κυριαρχίας. Για πολλές ώρες γίνονταν συγκρούσεις  μπροστά στο κοινοβούλιο ενάντια στην υπογραφή του πρώτου μνημονίου. Μια υπογραφή καταλυτική για την προοδευτική εξέλιξη στο κράτος «έκτακτης ανάγκης» του σήμερα, στο ασφυκτικό περιβάλλον της  κρίσης και της κοινωνικής λεηλασίας.

Η μέρα αυτή στιγματίστηκε από το  θάνατο από αναθυμιάσεις, των 3 εργαζομένων στην τράπεζα Marfin. Αυτό το τραγικό  γεγονός, παντελώς  ξένο για την αναρχική λογική που δε συμμερίζεται όρους όπως «παράπλευρες απώλειες» και «κακιά στιγμή»,  αποτέλεσε και το πεδίο όπου η κυρίαρχη προπαγάνδα έστησε ένα χυδαίο ιδεολογικό πόλεμο επιχειρώντας να εγκληματοποιήσει την κοινωνική αντιβία και να στοχοποιήσει όλους τους αντιστεκόμενους και τις αντιστεκόμενες και ιδιαίτερα τον α/α χώρο.

Στις 29/4/2011, επετειακά της 5ης Μάη, 4 άτομα εκ των οποίων 3 αναρχικοί απάγονται, από  αστυνομικές δυνάμεις, μεταφέρονται στη ΓΑΔΑ χωρίς να γνωρίζουν το λόγο και ενώ για ώρες δε μπορούν να επικοινωνήσουν με κανέναν, έχει αρχίσει μια μεγάλης έκτασης λασπολογία από σύσσωμα τα ΜΜΕ με εξαγγελίες σύλληψης των «δραστών της Μarfin». Ενώ πρόκειται για μια απλή ανωμοτί κατάθεση, δηλαδή κατάθεση χωρίς όρκο, ακολουθούν έρευνες στα σπίτια τους, διαδικασίες αναγνώρισης, παραθέσεις φωτογραφιών χωρίς βέβαια να προκύψει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο σε βάρος τους. Οπότε μετά την κατάθεσή τους αφήνονται ελεύθεροι και τα «στοιχεία» μαζί με τις καταθέσεις στέλνονται στον εισαγγελέα, ο οποίος όμως καθώς δε μπορεί να τεκμηριώσει καμία κατηγορία, επιστρέφει το φάκελο πίσω στην αστυνομία και η όλη υπόθεση φαίνεται να οδεύει προς το αρχείο.

Στις 5/5/2013 και πάλι επετειακά και χωρίς να έχει προκύψει κανένα στοιχείο, ο ανακριτής αποφασίζει να αποδώσει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της τράπεζας Marfin και στο τέταρτο άτομο για την απόπειρα εμπρησμού του βιβλιοπωλείου Ιανός. Για τους  άλλους δύο συντρόφους δεν προχωράει καμία διωκτική διαδικασία. Στην απολογία του, τον Μάιο του 2013, ο σύντροφος καταθέτει αυτό που δηλώνει από την αρχή: «Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας.» Αφού περάσει από τον ανακριτή, αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (χαρακτηριστικός όρος η απαγόρευση συμμετοχής του σε μελλοντικές διαδηλώσεις).

Η περίφημη υπόθεση Marfin, αποτελεί μια επικοινωνιακή επένδυση από την πλευρά του κράτους και έχει εξυπηρετήσει διαφορετικές καθεστωτικές σκοπιμότητες μέσα στα χρόνια, πάντα με την αγαστή προπαγανδιστική στήριξη των ΜΜΕ. Στοχεύει στην ποινικοποίηση όλων αυτών των πρακτικών κοινωνικής αντιβίας, που έχουν εκφραστεί μέσα από δυναμικές κινητοποιήσεις ενάντια στην υποτίμηση της ζωής, επικεντρώνοντας στον α/α χώρο. Απευθύνεται όμως σε κάθε εν δυνάμει εξεγερμένο κοινωνικό κομμάτι, προβάλλοντας την αντιμετώπιση που του επιφυλάσσει το κράτος «έκτακτης ανάγκης» σε περίπτωση που επιλέξει το δρόμο της αντίστασης.

Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά και ταυτόχρονα με τις διώξεις των ναζιστών της Χ.Α., από κυβερνητικά στόματα εξαγγέλλεται η επιβολή της «νομιμότητας» σε όλους με άμεση αναφορά στην αντίσταση των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στη λεηλασία της ζωής τους από την Ελληνικός Χρυσός (συμφερόντων Eldorado Gold και Μπόμπολα) και φυσικά στην υπόθεση της  Marfin.

Ανασύροντας τη «θεωρία των 2 άκρων», επιχειρούν να εξισώσουν την βία του κάθε ναζιστή μαχαιροβγάλτη που στοχεύει στο διαφορετικό, το αδύναμο και σε οτιδήποτε απελευθερωτικό  με τη συλλογική κοινωνική αντιβία απέναντι στην εκμετάλλευση και τη βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου ώστε να εδραιωθεί το κρατικό μονοπώλιο της βίας αλλά και ο ρόλος του κράτους ως μοναδικού εγγυητή της «κοινωνικής ειρήνης».

Μέσα σε αυτό το κλίμα και επιχειρώντας να προδικάσουν το αποτέλεσμα, ορίστηκε και η δίκη του Θοδωρή Σίψα στις 9 Δεκέμβρη του 2013, που όμως αναβλήθηκε για λόγους αδυναμίας της πολιτικής αγωγής (δηλαδή των δικηγόρων των οικογενειών των θυμάτων) και ορίστηκε,κατόπιν προφανώς κεντρικού σχεδιασμού, για τις 14 Μάη του 2014. Πάλι δηλαδή επετειακά του γεγονότος και εν μέσω εκλογών. Μια νέα «χρησιμότητα» ανακαλύφθηκε από την πλευρά της κυβέρνησης για την υπόθεση της Marfin, μέσα από την οποία θα επιχειρήσει αφ’ ενός να δείξει «έργο» θριαμβολογώντας για την επίλυση της υπόθεσης προτού καν αυτή εκδικαστεί αφ’ ετέρου να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό προς τη διατήρηση της τάξης και της ασφάλειας.

Η σκευωρία που έχει στηθεί στην πλάτη του συντρόφου Θοδωρή Σίψα, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό κρατικής μεθόδευσης, είναι όμως το πιο εξωφρενικό κατηγορητήριο που έχει αποδοθεί σε αναρχικό που συμμετείχε σε διαδήλωση με στόχο να απονοηματοδοτήσει τη συγκρουσιακότητα και να στιγματίσει ως αντικοινωνικό έναν πολιτικό χώρο που τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει σοβαρά κοινωνικά ερείσματα μέσα από την συνεχή παρουσία του στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.

Μέσα σε αυτή την περίοδο όπου έχει χαθεί κάθε περιθώριο διεκδίκησης της κοινωνικής  συναίνεσης το μόνο σημείο στο οποίο ποντάρει η κυριαρχία είναι αυτό της απροσχημάτιστης καταστολής. Η «θεωρία των δύο άκρων» δε φαίνεται να μπορεί από μόνη της να πείθει ώστε να διατηρηθούν οι κοινωνικές ισορροπίες. Μέσα από την εφαρμογή νέων κατασταλτικών στρατηγικών επιχειρεί να θέσει τους αγωνιζόμενους και τις αγωνιζόμενες υπό διαρκή έλεγχο και επιτήρηση.Με αυτή τη λογική εισάγεται μια νέα, σε τέτοιο εύρος, πρακτική, οι εισβολές σε σπίτια αγωνιστών και αγωνιστριών. Σε τέτοιο βαθμό την έχουμε ξαναδεί στη Χαλκιδική πριν από 1 χρόνο. Μετά την απόδραση Ξηρού η αστυνομία εισβάλλει αλλεπάλληλα σε σπίτια ατόμων κυρίως του α/α χώρου, με διάφορα προσχήματα (ανώνυμες καταγγελίες για όπλα κτλ.) και με επίδειξη ισχύος σε ολόκληρες γειτονιές επιχειρεί να μεταφέρει το φόβο και τον κοινωνικό έλεγχο μέσα στη σφαίρα του ιδιωτικού. Παράλληλα το κράτος ενοχοποιεί με λογικές ιδιώνυμου τους αγωνιζόμενους όπως στην περίπτωση του Τάσου Θεοφίλου που καταδικάστηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη χωρίς στοιχεία υποβάλλοντάς τους σε «καθεστώς εξαίρεσης». Όλοι είναι εν δυνάμει τρομοκράτες γι’ αυτό ανά πάσα στιγμή μπορεί να συλληφθούν, να στιγματιστούν, να καταδικαστούν.

Η δίωξη του Θοδωρή Σίψα είναι δίωξη όλων όσων αγωνίζονται ενάντια στον ολοκληρωτισμό και τη βαρβαρότητα, ενάντια στην υποτίμηση της ζωής και της αξιοπρέπειας. Ο κόσμος του αγώνα, από τον α/α χώρο ως τα σωματεία βάσης και τις συνελεύσεις γειτονιάς δε θα αφήσει κανέναν και καμία μόνο-η στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις και επιστρέφει την κατηγορία της ανθρωποκτονίας σε αφεντικά, μπάτσους, δικαστές, υπουργούς και όλους όσους σχεδιάζουν την πολιτική και φυσική μας εξόντωση. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι ακριβώς αυτό που θα γίνει. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε σε κάθε πεδίο της καθημερινότητας με όπλα μας την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα για ένα κόσμο ελευθερίας και ισότητας.

Ενάντια στην ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης

Ενάντια στον ολοκληρωτισμό του κράτους έκτακτης ανάγκης

Καμία δίωξη δε θα μείνει αναπάντητη

  Κάτω τα χέρια από το Θοδωρή Σίψα

κάτω τα χέρια από τους αγωνιζόμενους και τις αγωνιζόμενες

Συνέλευση αλληλεγγύης για το σύντροφο Θοδωρή Σίψα

πηγή: athens.indymedia.org

Η ανάκαμψη ήρθε  και  η  ανεργία  ήδη  άρχισε  να  μειώνεται.  Οι  περισσότεροι  “αναλυτές” εκτιμούν  ότι  θα  μειωθεί  τουλάχιστον  κατά  1%  με  2%.  Το  πρόβλημα,  όμως,  είναι  ότι  όσοι υποστηρίζουν τα παραπάνω είτε είναι τσιράκια της κυβέρνησης είτε αφελείς.

Αυτή η μείωση της ανεργίας προκύπτει από μαθηματικά μαγειρέματα της κυβέρνησης και από ένα νέο τρόπο εξαφάνισης ανέργων από τα μητρώα του ΟΑΕΔ. Σύμφωνα με την τελευταία έκδοση του οδηγού εφαρμογής του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας ο ΟΑΕΔ θα διαγράφει όσους αρνηθούν να πάνε στην θέση που τους ορίστηκε. Πριν λίγο καιρό ένας αριθμός “κοινωφελών” εργαζομένων παραλίγο να διαγραφεί λόγω του ότι αρνήθηκαν να εργαστούν ως ελεγκτές στα ΜΜΜ ενώ είχαν προσληφθεί ως διοικητικό προσωπικό. Φραγμός στάθηκε η μαζική παρουσία και διαμαρτυρία των ίδιων των ανέργων στον ΟΑΕΔ.

Το  επίδομα  μακροχρόνια  ανέργων  με  υπουργική  απόφαση  (Κ.Υ.Α.αρ.πρωτ.: 44137/613/18.12.2013)  επί  της  ουσίας  καταργείται,  αφού  πρώτα,  παραπλανητικά  και επικοινωνιακά, δήθεν διεύρυναν τα ηλικιακά όρια των δικαιούχων από 20 έως 66 έτη. Έκαναν το εξής τέχνασμα: όρισαν ότι οι άνεργοι για να πάρουν την επιδότηση των 200 ευρώ για 12 μήνες θα πρέπει να ασκήσουν το δικαίωμα αυτό μέσα σε διάστημα 2 μηνών από την λήξη της 12μηνης τακτικής επιδότησης, που σημαίνει ότι οι πραγματικά μακροχρόνια άνεργοι όσοι έχουν 2,3 και άνω  έτη  ανεργίας  δεν  λαμβάνουν  κανένα  βοήθημα.  Το  70%  των  ανέργων  είναι  πλέον μακροχρόνια άνεργοι και καταλαβαίνουμε όλοι τους λόγους αυτής της απόφασης: Πολύ λιγότερες δαπάνες για τους ανέργους, μεγαλύτερο πλεόνασμα γι’ αυτούς και τα νούμερα της επιτυχίας που παρουσιάζουν. Έτσι, το υποτιθέμενο  επίδομα  μακροχρόνιας  ανεργίας  το  παίρνουν  γύρω  στα 15.000 άτομα από 418.000 που το δικαιούνταν.

Παράλληλα, γίνονται  ακόμα ποιο αυστηρές οι προϋποθέσεις για το  τακτικό  επίδομα ανεργίας. Αν o/η οποιοσδήποτε άνεργoς/η τα τελευταία 4 χρόνια έχει πάρει επίδομα ανεργίας για 400 ημέρες  χάνει πλέον  το  δικαίωμα  στην  επιδότηση. Αν  έχει  επιδοτηθεί  για  λιγότερες από 400 ημέρες, δικαιούται επιδότησης τόση όση είναι η διαφορά με τις ημέρες που έχει ήδη επιδοτηθεί (ν.3986/2011).

Έτσι, οι άνεργοι/ες που είναι γραμμένοι στον ΟΑΕΔ βρίσκονται μπροστά σε έναν εκβιασμό. Είτε θα δεχτούν να μπουν σε κάποιο από τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας αποδεχόμενοι τους  χαμηλούς  μισθούς  στο  ύψος  του  παλιού  επιδόματος  ανεργίας  και  την  απουσία οποιουδήποτε εργατικού δικαιώματος, είτε θα διαγραφούν από τα μητρώα του ΟΑΕΔ χάνοντας ό,τι επίδομα μπορεί να έπαιρναν από αυτόν.

Τα προγράμματα του ΟΑΕΔ (κοινωφελής, voucher επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας) δεν αφορούν στην καταπολέμηση της ανεργίας. Αφορούν στην ριζική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, έτσι όπως τις γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, σε δημόσιο, ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. H πρόθεση της κυβέρνησης, με σχεδιαζόμενη υπουργική απόφαση, να τοποθετούνται οι άνεργοι στα “κοινωφελή” σε άλλους φορείς, ακόμα και σε περίπτωση που οι επιβλέποντες φορείς αρνούνται την “πρόσληψη” ανέργων, δηλώνει ανοιχτά τη προσπάθεια επιβολής με κάθε μέσο του εργασιακού μεσαίωνα που οραματίζονται.

Οι  εξελίξεις  στα  ζητήματα  της  ανεργίας  δεν  αφορούν  μόνο  όσες  άνεργες βρίσκονται στα μητρώα του ΟΑΕΔ ή στα κοινωφελή προγράμματα. Αφορούν το σύνολο του εργατικού κινήματος.
Οι εργαζόμενοι στα «κοινωφελή» καλύπτουν θέσεις που ανοίγουν λόγω των απολύσεων που πραγματοποιεί και θα πραγματοποιεί η κυβέρνηση. Σε μια χώρα 1.500.000 ανέργων με την μισή σχεδόν  εργατική  τάξη  να  είναι  άνεργη  (το  εργατικό  δυναμικό  το  πρώτο  τρίμηνο  του  2013 ανέρχονταν σε 3.595.900 άτομα), και την άλλη μισή να είναι απλήρωτη ή υπό καθεστώς μερικούς απασχόλησης, τα  θεσμικά  και  οριοθετημένα  από  το  κράτος  σωματεία  και  οι  τυπικές συνδικαλιστικές διαμαρτυρίες δεν αρκούν για να αντιδράσουμε. Χαρακτηριστική απόδειξη είναι η στάση  της  ΓΣΕΕ  όπου  όταν  οι  μνημονιακές  κυβερνήσεις  της  αφαίρεσαν  την  δυνατότητα υπογραφής  γενικής  συλλογικής  σύμβασης  δε  δίστασε  να  μετατραπεί  ανοιχτά  σε  αφεντικό συμμετέχοντας  στα  προγράμματα  «κοινωφελούς»  εργασίας  και  σε  όλα  τα  προγράμματα  του ΟΑΕΔ.

Όσοι ελπίζουν σε μια «υγιή επιχειρηματικότητα» και επιστροφή σε έναν «καλό» και «υγιή» καπιταλισμό (που δεν υπήρξε ποτέ) προ κρίσης αυταπατώνται. Η ανατροπή των νέων εργασιακών σχέσεων περνάει αναγκαστικά από την ανατροπή των μνημονίων. Και η ανατροπή των μνημονίων και κάθε είδους κυβέρνησης, περνάει μέσα από τη ριζική κοινωνική αλλαγή, έτσι ώστε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, και οι ίδιοι να διαχειριστούν τα μέσα παραγωγής,  τις  θέσεις  εργασίας  και  τον  παραγόμενο  πλούτο  σύμφωνα  με  τις  ανάγκες  του κοινωνικού συνόλου.

Ό,τι αλλαγές (θετικές ή αρνητικές), πραγματοποιούνται σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων είναι πάντα αποτέλεσμα της έντασης, της χρονικής πυκνότητας και της ριζοσπαστικότητας των αγώνων της εργατικής τάξης ή της απουσίας αυτών. Συνεπώς, η δικιά μας απάντηση ως άνεργοι και εργαζόμενοι για να είναι νικηφόρα πρέπει να είναι συλλογική, πολιτική και αντιθεσμική. Κανείς δεν θα αντιμετωπίσει την ανεργία για λογαριασμό μας, κανείς δεν θα φροντίσει για τα εργατικά  συμφέροντα  πάρα  μόνο  εμείς  οι  ίδιοι  που  παράγουμε  την  αξία  και  έχουμε  κάθε συμφέρον να αλλάξουμε την κοινωνία μέχρι τα θεμέλιά της.

Απαιτούμε:

• Κατάργηση των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας και όλων των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ που προωθούν την ενοικιαζόμενη και επισφαλή εργασία.
• Καμία διαγραφή από τα μητρώα του ΟΑΕΔ λόγω άρνησης θέσης στην κοινωφελή εργασία.
• Πλήρη  εργασιακά  δικαιώματα  σε  όσους  εξαναγκάζονται  να  εργαστούν  στα  παραπάνω προγράμματα.
• Να  μην  μηδενιστεί  ο  χρόνος  ανεργίας  για  όσους  συμμετέχουν  στα  προγράμματα κοινωφελούς εργασίας.
• Επίδομα, χωρίς προϋποθέσεις, για όλους τους ανέργους, για όλο το χρονικό διάστημα της ανεργίας.
• Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας
• Ελεύθερη μετακίνηση με τα ΜΜΜ
• Ο χρόνος ανεργίας να προσμετράται στα συντάξιμα χρόνια χωρίς χρηματικό αντίτιμο.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ Πέμπτη 27/2/14 στις 11:30 πμ
στα γραφεία της διοίκησης του ΟΑΕΔ Εθνικής Αντιστάσεως 8
(Στάση ΜΕΤΡΟ “Άλιμος”)

Αφίσες και καλέσματα από: Άνεργοι – Άνεργες από τις γειτονιές της Αθήνας και Συνέλευση ανέργων – εργαζομένων στην <<κοινωφελή εργασία>> και στα προγράμματα ΟΑΕΔ/ΕΣΠΑ

πηγή: http://proletconnect.blogspot.gr/

Στο Cherkiv της Ουκρανίας εκατοντάδες διαδηλωτές περιφρουρούν το άγαλμα του Λένιν.

Σε μια προπάθεια κατανόησης των γεγονότων που εξελίσσονται στην Ουκρανία, μακριά από την προπαγάνδα του κεφαλαίου και των μμε του, μεταφράσαμε και αναδημοσιεύουμε μια συνέντευξη με 3 αντιφασίστες της Αντιφασιστικής Δράσης Ουκρανίας.

Οι Σάσα, Αντρέι και Μίρα είναι μέλη της Αντιφασιστικής Δράσης Ουκρανίας, μιας ομάδας που μάχεται το φασισμό στην Ουκρανία.  «Καθίσαμε και συζητήσαμε για την επιρροή του φασισμού στο EuroMaidan». Αυτά είναι όσα μου είπαν.

Σάσα: Εδώ υπάρχουν πολλοί εθνικιστές, περιλαμβανομένων και των ναζιστών. Ήρθαν απ’ όλη την Ουκρανία και αποτελούν περίπου το 30% εκείνων που διαμαρτύρονται.

Μίρα: Οι δύο μεγαλύτερες ομάδες είναι το Svoboda και το Pravy Sektor [Δεξιός Τομέας].  Οι δυνάμεις άμυνας δεν ανήκουν όλες στο Pravy, αλλά ένα μεγάλο κομμάτι τους είναι μέλη του.

Σ: Το Svoboda είναι μια ομάδα με περισσότερα χαρακτηριστικά εντός της νομιμότητας, αν και διατηρεί μια παράνομη στρατευμένη πτέρυγα. Το Pravy Sektor είναι πιο παράνομο, αν και θέλει να υπερκεράσει το Svoboda.

Μ: Υπάρχουν συνεχείς διαφωνίες ανάμεσα στο Pravy και το Svoboda. Δούλεψαν από κοινού κατά τη διάρκεια των πιο εύφλεκτων φάσεων της εξέγερσης, όμως τώρα που τα πράγματα ησύχασαν έχουν το χρόνο για να επικεντρωθούν οι μεν εναντίον των δε. Και οι δύο ομάδες δέχονται δωρεές και διαθέτουν ένα σωρό χρήματα. Τελευταία το Pravy διαθέτει όλες αυτές τις καινούριες φόρμες, που είναι πραγματικές στρατιωτικές στολές. Πρόκειται για μια ομάδα έντονα δομημένη. Για να πας σε συγκεκριμένα σημεία, απαιτούνται  δικές τους άδειες. Διαθέτουν την εξουσία για να επιτρέπουν ή όχι στον κόσμο να συμμετέχει ενεργά στην εξέγερση. Εμείς προσπαθούμε να το κάνουμε αλλά πρέπει να είμαστε πολλοί  προσεχτικοί με τους ναζιστών. Σίγουρα δεν σκοπεύω να ζητήσω την άδεια από κανένα ναζί!

Σ: Μια εκατοστή αναρχικών προσπάθησαν να οργανώσουν τη δική τους ομάδα αυτοάμυνας. Διάφορες ομάδες αναρχικών συναντήθηκαν σε μια συνέλευση στο Maidan. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, μια πιο πολυάριθμη ομάδα ναζιστών εισέβαλε με τσεκούρια, μπαστούνια του μπέϊζ-μπολ, παλούκια και κράνη. Έλεγαν ότι αυτό ήταν δικό τους έδαφος. Απευθύνθηκαν στους αναρχικούς χαρακτηρίζοντας τους εβραίους, μαύρους, κομμουνιστές. Κομμουνιστές δεν υπήρχαν, προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ένταση. Οι αναρχικοί ήταν απροετοίμαστοι και έτσι αποχώρησαν. Με λίγα λόγια, όποιος  έχει διαφορετικές πολιτικές ιδέες από τις δικές τους, δεν μπορεί να σταθεί σε συγκεκριμένους χώρους, η παρουσία τους δεν γίνεται δεκτή.

Μ: Πριν λίγο καιρό ένας σταλινικός δέχθηκε την επίθεση των ναζιστών, ένας άλλος κατέληξε στο νοσοκομείο και ένας άλλος φοιτητής δέχθηκε την επίθεση τους γιατί ασκούσε κριτική στο φασισμό.  Το Pravy Sektor έλαβε μεγάλη μιντιακή προσοχή μετά τα πρώτα βίαια επεισόδια, τα μήντια τους έδωσαν δημοσιότητα και αυτοί άρχισαν να πιστεύουν ότι είναι «γαμάτοι». Το Pravy υπήρχε και πριν, μόνο που τώρα ενισχύεται και προσηλυτίζει ένα σωρό νέο κόσμο.

Σ: Μετά από όλα αυτά, το Pravy θα προσελκύσει πολλούς νέους. Διαθέτουν χρήματα για προπαγάνδα και για στολές. Αποκτούν μια αυξανόμενη δημοτικότητα γιατί διαθέτουν μια μάχιμη εικόνα.

Μ: Η Ουκρανία είναι μια πατριαρχική χώρα, επομένως το μοντέλο του ισχυρού άντρα που μάχεται είναι αποτελεσματικό.

Σ: Επομένως, οι ναζιστικές ομάδες προσπαθούν να μιμηθούν αυτές της αριστεράς για να διευρύνουν τη δημοτικότητά τους. Χρησιμοποιούν την ορολογία των αναρχικών, έννοιες όπως αυτή του «αυτόνομου». Μια από τις σκληροπυρηνικές ναζιστικές ομάδες χρησιμοποιεί αυτήν την τακτική και ονομάζεται «Αυτόνομη Αντίσταση». Αυτό ήταν κάτι που τους έδωσε μεγάλη επιτυχία. Καταφέρνουν να εντάξουν ακόμα και κάποιους αναρχικούς, οι οποίοι είναι πεισμένοι ότι μπορούν να αλλάξουν τους ναζιστές, αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.  Αυτοί οι αναρχικοί γίνονται πιο εθνικιστές, εντείνονται οι αντι-φεμινιστικές απόψεις τους κτλ. Επομένως έχει έρθει η στιγμή που οι αναρχικοί πρέπει να γίνουν πιο ορατοί και ν’ ακουστεί πιο ισχυρά η φωνή τους.

Σ: Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα εθνικιστών εκπροσώπων, οι οποίοι είναι διαιρεμένοι σε διάφορες ομάδες που η κάθε μια διαθέτει τα δικά της σύμβολα. Για την  απόσπαση συναίνεσης, αποφεύγουν  να χρησιμοποιήσουν ξεκάθαρα φασιστικά ή ναζιστικά σύμβολα.  Χρησιμοποιούν σύμβολα που είναι αναγνωρίσιμα από άλλους φασίστες αλλά παραμένουν φαινομενικά ουδέτερα   για όποιον δεν είναι φασίστας. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα ιδιαίτερα σύμβολο με τη μορφή ενός αετού.  Είναι σχεδιασμένο μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο, ώστε έτσι να μην ανακαλεί σε τίποτα το συγκεκριμένο εκτός και αν κάποιος γνωρίζει ήδη τη σημασία του.

Κανένας δεν ξέρει πως μπορεί να εξελιχθεί η κατάσταση, ποια χαρακτηριστικά μπορεί να έχει μια καινούρια κυβέρνηση. Οι φασιστικές ομάδες δεν έχουν κοινούς σκοπούς, ξέρουν τι είναι αυτό που δεν θέλουν, ξέρουν να συγκρούονται μεταξύ τους, αλλά δεν στοχεύουν στα ίδια πράγματα. Αν το Pravy μπει σε μια μελλοντική κυβέρνηση, αυτό θα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο.  Όμως αυτό δεν φαίνεται πιθανό, αφού δεν διαθέτουν την ανάλογη δύναμη.

Μ: Ο κόσμος χρησιμοποιεί τα συνθήματα: «Δόξα για την Ουκρανία», «Δόξα στους ήρωες», «Θάνατος στους εχθρούς».  Όμως ποιοι είναι αυτοί οι ήρωες, αυτοί οι εχθροί; Εγώ νομίζω ότι δεν έχουν μια συγκεκριμένη ιδέα. «Η Ουκρανία πάνω από όλα», είναι ένα άλλο σύνθημα, λες και βρίσκονται στη Γερμανία.

Αντρέι: Εγώ είμαι Γερμανός και από τη δική μου οπτική γωνία φαίνεται ότι στην Ουκρανία όλος αυτός ο εθνικισμός ξεκίνησε από την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ. Το εθνικιστικό αίσθημα που έχει αναπτυχθεί στο Maidan διχάζει τους ανθρώπους. Η ανατολική Ουκρανία είναι με τη Ρωσία, η δυτική είναι εθνικιστική. Ο κόσμος είναι αρκετά διχασμένος αλλά αν κοιτάξουμε συνολικά τη χώρα τα κοινωνικά και τα οικονομικά προβλήματα είναι κοινά. Αν ο κόσμος το αντιλαμβανόντα αυτό και ενωνόταν, αυτός θα ήταν και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το Svoboda, τον Γιανουκόβιτς και οποιοδήποτε άλλο πολιτικό κόμμα. Το Svoboda και ο Γιανουκόβιτς στηρίζουν τις ίδιες νεοφιλευθέρες πολιτικές που επιδεινώνουν τις συνθήκες ζωής των Ουκρανών.

Μ: Αυτοί οι εθνικιστές δεν βρίσκονται εδώ για να διεκδικήσουν δικαιώματα, όμως για το έθνος και τους αρχηγούς τους αυτή η γραμμή είναι λειτουργική, γιατί επικεντρώνοντας στον εθνικισμό τους επιτρέπει να κάνουν αυτό που κάνουν. Το EuroMaidan αποτελείται κυρίως από το προλεταριάτο και τους φτωχούς, επομένως είναι σημαντικό να αποσπάται η προσοχή τους από τα πραγματικά προβλήματα. Πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να παγιδέψουν αυτούς τους ανθρώπους.

πηγή στα άγγλικα:http://www.timothyeastman.com/uncategorized/an-interview-with-mira-andrei-and-sascha-of-antifascist-action-ukraine/

πηγή στα ιταλικά: http://www.infoaut.org/index.php/blog/conflitti-globali/item/10755-unintervista-con-mira-andrei-e-sascha-di-azione-antifascista-ucraina

φωτό από το κατ’ ευφημισμό νοσοκομείο φυλακών Κορυδαλλού

αναδημοσίευση του κειμένου του Δίκτυου Αναρχικών Κρατουμένων

Στις 17 Φεβρουαρίου, 178 κρατούμενοι του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού ξεκίνησαν κινητοποίηση, προχωρώντας σε αποχή από το συσσίτιο και τις φαρμακευτικές τους αγωγές, ενώ αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να κλιμακώσουν τον αγώνα τους.

Οι συνθήκες σε αυτό το κολαστήριο είναι άθλιες, όπως και στην συντριπτική πλειοψηφία των φυλακών και των κέντρων κράτησης της Ελλάδας. Όχι μόνο δεν υπάρχουν κατάλληλοι χώροι νοσηλείας για τους ασθενείς που κρατούνται εκεί, αλλά οι τελευταίοι στοιβάζονται ανά 16 με 18 άτομα σε θαλάμους των 30 τετραγωνικών μέτρων. Ο συνωστισμός αυτός προκαλεί μεγάλα προβλήματα στη διαβίωση τους. Προβλήματα ψυχολογικά αλλά και πρακτικά που αντανακλώνται, για παράδειγμα, στις συνθήκες υγιεινής. Αρκετοί από τους φυλακισμένους του Νοσοκομείου Κρατουμένων «Άγιος Παύλος» πάσχουν από σοβαρότατες ασθένειες και βρίσκονται εκεί, υποτίθεται, για να θεραπευτούν. Το Νοσοκομείο όμως, παραμένει φυλακή και η προτεραιότητα δίνεται στα όσα συνεπάγεται η φυλάκιση· στην ασφάλεια, στην επιτήρηση, στο σπάσιμο του τσαμπουκά, στην εμπέδωση του φόβου της εξουσίας, και όχι στη θεραπεία. Άλλωστε, είναι σύνηθες και τακτικό φαινόμενο να επεμβαίνουν στο έργο των γιατρών οι σωφρονιστικοί και η διεύθυνση της φυλακής. Επιπλέον, οι φαρμακευτικές αγωγές είναι ελλιπείς και μη έγκαιρες. Έτσι, δεν είναι λίγες οι φορές που, ενώ τα φάρμακα έχουν συνταγογραφηθεί, είτε καθυστερούν, είτε εν τέλει δεν χορηγούνται καθόλου. Το ίδιο ελλιπείς είναι και οι εξετάσεις, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα κρατούμενοι με διαφορετικές ασθένειες, μεταξύ των οποίων και μεταδοτικές, λόγω μη έγκαιρης διάγνωσης ή αδιαφορίας να συνωστίζονται στον ίδιο χώρο, αυξάνοντας εκθετικά τον κίνδυνο να μολυνθούν με νέες ασθένειες και έτσι να επιδεινωθεί η, ήδη βεβαρημένη, κατάσταση της υγείας τους. Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό έχουν ξεσπάσει περίπου 25 κρούσματα φυματίωσης, 45 ψώρας και αδιευκρίνιστος αριθμός κρουσμάτων άλλων μεταδοτικών ασθενειών.

Πολλοί κρατούμενοι, όμως, αποφάσισαν να αντισταθούν στο σωματικό και ψυχισμό βασανισμό που βιώνουν και να μην ανεχτούν άλλο την εξαθλίωση που υφίστανται, διεκδικώντας ανάσες ζωής, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και αποτελεσματικότερη θεραπεία και νοσηλεία.

Εμείς, ως αναρχικοί, αντιλαμβανόμαστε ότι ο ευτελισμός της ανθρώπινης ζωής, η στέρηση της αξιοπρέπειας, η καταπίεση και το καθεστώς εξαίρεσης που βιώνουν οι κρατούμενοι είναι εγγενή χαρακτηριστικά κάθε εξουσιαστικού συστήματος. Γι αυτό το λόγο  θεωρούμε ότι ο μόνος τρόπος να απαλλαγούμε οριστικά από όλα αυτά είναι η καταστροφή του θεσμού της φυλακής, καθώς και κάθε τρόπου οργάνωσης των ανθρώπων που  συντηρεί το τελευταίο και του είναι χρήσιμο για την αναπαραγωγή του. Μπορεί αυτός ο αγώνας να μην αμφισβητεί συνολικά το εξουσιαστικό σύστημα που ελέγχει τις ζωές μας, αλλά δεν παύει να είναι ένας αγώνας για ζωή ενάντια στον αργό θάνατο στον οποίο η αστική δικαιοσύνη έχει καταδικάσει αυτούς τους ανθρώπους. Μια πράξη αυτενέργειας και ανάληψης δράσης ενάντια στην καταπίεση που βιώνουν. Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε δίπλα τους. Όλοι οι άνθρωποι που διψάμε για ελευθερία, είτε είμαστε εντός, είτε εκτός των τειχών, να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο, να δώσουμε όλοι μαζί τους μικρούς και τους μεγάλους αγώνες μας, να καταλύσουμε τον απάνθρωπο θεσμό των φυλακών, να καταλύσουμε κάθε εξουσία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

 Δίκτυο Αναρχικών Κρατουμένων

σε Κορυδαλλό, Δομοκό Νιγρίτα, Κέρκυρα, Μαλανδρίνο, Λάρισα

πηγή: athens.indymedia.org

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ TOY NO TAV (ΙΤΑΛΙΑ-ΕΛΒΕΤΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ)

ΕΙΤΕ ΕΔΩ, ΕΙΤΕ ΕΚΕΙ ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Όπως στη Χαλκιδική, όπου οι κάτοικοι αγωνίζονται για να μην ισοπεδωθεί ο τόπος απ’ τους σύγχρονους χρυσοθήρες και το κράτος, με διαρκή κρεσέντο καταστολής, έχει βάλει σε καθεστώς δίωξης τριακόσιους αγωνιζόμενους.
Όπως στην Κερατέα, όπου η τοπική κοινωνία αντιστάθηκε στη μετατροπή μιας περιοχής -με παρουσία αρχαιοτήτων- σε ΧΥΤΑ, βάζοντας φραγμό στην επίθεση του κεφαλαίου, που είδε στη διαχείριση των σκουπιδιών μια χρυσή ευκαιρία για κέρδος σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και των ζωών των κατοίκων.
Όπως στον Ωρωπό, όπου οι κάτοικοι έδειξαν τον τρόπο με τον οποίο οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τα προστατευόμενα από τους μπάτσους μπλόκα των εταιρειών στους δρόμους, που λέγονται διόδια.
Έτσι και λίγο δυτικότερα στην Ιταλία, στην Ελβετία και τη Γαλλία ένα τοπικό κίνημα αντιστέκεται εδώ και χρόνια στην καταστροφή της γης με την κατασκευή σιδηροδρομικών συρμών υπερταχείας κυκλοφορίας. Πρόκειτε για το κίνημα του ΝΟ TAV το οποίο έχει να αντιμετωπίσει την ίδια με εδώ καραμέλα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τις ίδιες με εδώ διώξεις, την ίδια καταστολή, αλλά που απαντά με τον ίδιο τρόπο: την αυτοοργάνωση, τις διαδηλώσεις σε δρόμους και βουνά, την άμεση δράση, τοσαμποτάζ.
Όλα τα αφεντικά έχουν κοινή γραμμή: να ισοπεδώσουν τις κοινωνίες και να καταστρέψουν τη γη με μόνο στόχο τη μεγέθυνση του οικονομικού τους κέρδους, συνεπικουρούμενα από τα κρατικά υπουργεία, τους μπάτσους, τους δικαστές και τους εισαγγελείς. Ας μην ομφαλοσκοπούμε. Οαγώνας του καθενός μας είναι κομμάτι του συνολικού αγώνα για την ανατροπή της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, είναι ο αγώνας για τη γη και την ελευθερία.

ΕΙΤΕ ΕΔΩ, ΕΙΤΕ ΕΚΕΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

22 ΦΛΕΒΑΡΗ ΗΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ NO TAV

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΦΛΕΒΑΡΗ, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ, 2:00 Μ.Μ.

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ/ΕΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ/ΕΣ

**

αναδημοσίευση ενός μικρού απολογισμού δράσεων αλληλεγγύης στους 4 φυλακισμένους αγωνιστές του Κινήματος No Tav

http://gr.contrainfo.espiv.net/2014/02/13/no-tav-solidarieta-agli-arrestati-del-9-dicembre/

Πέραμα 15 Φλεβάρη: “Πίσω φονιάδες λιμενόμπατσοι”, σύνθημα στο σταθμό του λιμενικού κατά τη διάρκεια παρέμβασης δεκάδων αντιφασιστριών και αντιφασιστών από περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας για τη κρατική δολοφονία 12 προσφύγων στο Φαρμακονήσι στις 20 Γενάρη.

πηγή: https://anarxikoiperamatos.espivblogs.net

αφίσα του Στεκιού Αντίπνοια που κολλιέται στις γειτονιές των Πετραλώνων, του Θησείου & του Κουκακίου

πηγή: http://stekiantipnoia.squat.gr

αφίσα της αναρχικής συλλογικότητας Χορός της Καρμανιόλας που κολλιέται στο κέντρο & γειτονιές της Αθήνας

πηγή: http://xorostiskarmaniolas.espivblogs.net

“Να φύγουν όλοι. Θάνατος στον εθνικισμό!”

στον τοίχο του δημαρχείου της Τούζλας. Αναφορά στη διαιώνιση των εθνικών ανταγωνισμών μέσα από τους οποίους ασκείται η εξουσία.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΗ ΒΟΣΝΙΑ-ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗ

ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ!

Η 7η Φλεβάρη 2014 ήταν η τρίτη μέρα των ταραχών στη Βοσνία, κατά την οποία οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν σ’ ολόκληρη τη χώρα, ενώ ένα κυβερνητικό κτίριο πυρπολήθηκε στην Τούζλα, απ’ όπου και ξεκίνησαν όλα, με τους απολυμένους εργάτες τεσσάρων χημικών βιομηχανιών -πρώην κολοσσών που ιδιωτικοποιήθηκαν στις αρχές του 2000 οπότε και άρχισε η διάλυσή τους- να ζητούν την μεσολάβηση των τοπικών αρχών της περιφέρειας (καντονιού της Τούζλας) ώστε να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους ή να τους εγγυηθούν τις θέσεις εργασίας τους. Η περιφερειακή κυβέρνηση αρνήθηκε κάθε διαμεσολάβηση, λέγοντας πως οι εταιρίες έχουν πλέον ιδιωτικοποιηθεί πλήρως και άρα δεν έχει καμμία αρμοδιότητα να επέμβει, κάτι που εξόργισε ακόμη περισσότερο τους απολυμένους που μεταξύ άλλων έκαψαν και τη σημαία της περιφέρειας. Έτσι για πρώτη φορά οι εργάτες αντιστάθηκαν στην αστυνομική καταστολή που επιχείρησε να διαλύσει τη διαδήλωσή τους με χρήση χειροβομβίδων κρότου-λάμψης και δακρυγόνων. Οι διαδηλώσεις των απολυμένων τέθηκαν στο επίκεντρο μιας ευρύτερης αγανάκτισης γύρω απ’ την αυξημένη ανεργία (27,5% σύμφωνα με τα επίσημα νούμερα) και την λιτότητα, συγκεντρώνοντας χιλιάδες αλληλέγγυους. Μετά τις συγκρούσεις, πάνω από 40 διαδηλωτές και 140 μπάτσοι οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο, ενώ μερικές δεκάδες διαδηλωτές έχουν συλληφθεί, και ένας άγνωστος αριθμός έχει βασανιστεί απ’ τους μπάτσους. Σήμερα εμφανίστηκαν και οι πρώτες απεργίες σε επιχειρήσεις στη Βόρεια Βοσνία, με πανώ όπως “Σήμερα δεν δουλεύουμε – Κάνουμε επανάσταση”, ενώ εκδηλώσεις αλληλεγγύης οργανώνονται και σε άλλες χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, κυρίως σε Κροατία και Σερβία, όπου το κίνημα είναι πιο ισχυρό, ενώ ταυτόχρονα οι πρώτες ίσως συγκρούσεις με μη-εθνικιστικό περιεχόμενο εμφανίζονται στο Κόσοβο, όπου οι φοιτητές διαδηλώσαν σήμερα κατά των καθηγητών τους.

Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ προσπαθούν να αποδώσουν τις διαδηλώσεις σε κόμματα της αντιπολίτευσης, ωστόσο ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να πάρουν στα σοβαρά έναν τέτοιο ισχυρισμό, καθώς οι διαδηλώσεις εξαπλώνονται σε διάφορες πόλεις και περιφέρειες (καντόνια) που διοικούνται κι από διαφορετικά κόμματα με μια πληθώρα συμμαχιών μεταξύ τους, που φτιάχνονται και γκρεμίζονται σε καθημερινή σχεδόν βάση.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=sTvTr25mtWw[/youtube]

Ακολουθεί ένα κείμενο που περιγράφει καλά την όλη κατάσταση:

Δικό σου, δικό μου, δικό μας; Τώρα είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτό!

Του Emin Eminagić, 5 Φεβρουαρίου 2014

Σήμερα στις 5 Φλεβάρη 2014, η πόλη της Τούζλας στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη έγινε μάρτυρας μιας διαδήλωσης που εξελίχθηκε σε μια έκρηξη βίας. Οι διαδηλώσεις αυτές ξεκίνησαν ως ειρηνικές συγκεντρώσεις ανθρώπων, ως επί το πλείστον εργατών από τις ιδιωτικοποιημένες και εν συνεχεία χρεοκοπημένες επιχειρήσεις της πόλης, ακολουθούμενοι από φοιτητές, ακτιβιστές και άλλους. Αυτές προέκυψαν ως αντίδραση στην ιδιωτικοποίηση των μεγαλύτερων βιομηχανιών της Τούζλας (των Konjuh, Polihem, Dita και Resod-Guming), που ήταν και οι κύριες πηγές εισοδήματος για την πόλη και τον πληθυσμό της. Οι εργάτες πετάχτηκαν στους δρόμους, κι αγωνίζονται για την ίδια την επιβίωσή τους. Αυτό σηματοδότησε την αφετηρία αυτού του είδους των διαδηλώσεων στην Τούζλα, με περίπου 3000 ανθρώπους στους δρόμους, να καταλαμβάνουν τις κύριες λεωφόρους της πόλης και να κλείνουν την κίνηση για ώρες. Οι διαδηλώσεις αυτές έγιναν βίαιες καθώς τα ΜΑΤ άρχισαν να τραβάνε με το ζόρι τους διαδηλωτές ώστε να τους απομακρύνουν από τα κτίρια της περιφερειακής κυβέρνησης και των δικαστηρίων. Οι εργάτες απαιτούν να τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα τους, καθώς και οι ασφάλειες και συντάξεις τους. Ζητάν επίσης να δημιουργηθούν συνθήκες για μια αξιοπρεπή ζωή και εργασία των νέων, μεταξύ των οποίων η ανεργία αυξάνεται κάθε λεπτό που περνάει.

Η πληροφόρηση σχετικά με τις διαδηλώσεις και εν μέρει η οργάνωσή τους γίνεται μέσω ομάδων στο Facebook όπως η “50,000 Za bolje sutra” (50.000 για ένα καλύτερο αύριο) και η “Udar”, ωστόσο οι κύριοι οργανωτές των διαδηλώσεων παραμένουν τα σωματεία των εργατών των 4 παραπάνω επιχειρήσεων. Αυτές οι διαδηλώσεις φαίνονται όλο και πιο επιτυχημένες απ’ ό,τι οι μικρές συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες των εργατών κάθε μιας απ’ αυτές τις επιχειρήσεις τα προηγούμενα δέκα χρόνια, καθώς γίνονται ολοένα και πιο ορατές, και αντιπροσωπεύουν μια πρώτη προσπάθεια ενιαίου εργατικού κινήματος στην μεταπολεμική Βοσνία και Ερζεγοβίνη. Θα προσπαθήσω να δώσω απλά μια προοπτική της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης της Dita, που ήταν και το πιο σαφές παράδειγμα που περιγράφει συνοπτικά τί συνέβη μεταξύ του τότε και τώρα.

Το 2002, το 59% του κεφαλαίου της Dita, υποτίθεται ότι αγοράστηκε από τους εργάτες της και η Κρατική Επιτροπή για τις Ιδιωτικοποιήσεις επιβεβαίωσε ότι η ιδιοκτησία της εταιρίας ήταν πλέον ολότελα ιδιωτική. Αυτό τράβηξε μέχρι το 2005, οπότε και η Dita αγοράστηκε από μια εταιρία χημικών ονόματι Lora, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Biohomija, ενός τραστ της χημικής βιομηχανίας με έδρα το Βελιγράδι στη Σερβία. Η εταιρία έκτοτε καταστράφηκε συστηματικά. Σύμφωνα με τον οικονομικό έλεγχο του 2010, η Dita ήδη ήτανε “μέσα”, αν και τα χρόνια που προηγήθηκαν διακρινόταν για την παραγωγικότητα και τα μέτρα ασφαλείας των εργαζομένων. Τί συνέβη από το 2005 οπότε και η ιδιωτικοποίηση έλαβε χώρα, μέχρι το 2010-11 -την χρονιά που εμφανίστηκαν οι πρώτες διαδηλώσεις- παραμένει μυστηριώδες. Σύμφωνα με κάποιους εργάτες, μεταξύ 2009 και 2010, τους δόθηκε εντολή να χρησιμοποιούν αλάτι στο χημικό μείγμα παρασκευής απορρυπαντικών, κάτι που προκάλεσε βλάβες στα μηχανήματα, καταστρέφοντας σταδιακά τις παραγωγικές δυνατότητες του εργοστασίου. Μετά και την επίσημη κήρυξη πτώχευσης, τον Δεκέμβριο, μια ομάδα 40 εργατών συγκεντρώθηκαν μπροστά στις πύλες του εργοστασίου της Dita, ξεκινώντας μια διαμαρτυρία με στόχο τη διάσωση της επιχείρησης. Έχει ενδιαφέρον ότι δεν κατέβηκαν σε απεργία ώστε να μπλοκάρουν την παραγωγή, αλλά συγκεντρώνονταν σε διαμαρτυρία τις ώρες που δεν εργάζονταν, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν. Παρολαυτά, μέχρι σήμερα η εταιρία χρωστά στους εργάτες πάνω από 50 μισθούς, ενώ οι περισσότεροι απ’ αυτούς αδυνατούν να βγουν στη σύνταξη, καθώς δεν έχουν καταβληθεί οι ασφαλιστικές εισφορές τους εκ μέρους της εταιρίας, από τότε που ιδιωτικοποιήθηκε η επιχείρηση. Το σωματείο των εργαζομένων έχει υποβάλλει αναρίθμητες μηνύσεις κατά της Lora και της ιδιοκτησίας της, καθώς και κατά του γενικού διευθυντή της Dita, οι οποίες είτε κατέρρευσαν, είτε εκκρεμούν ακόμη. Η περίπτωση της Dita είναι παραδειγματική ως προς το πώς έχει η όλη κατάσταση των πραγμάτων στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, κι όχι μόνο για τους εργάτες.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αυτή η διαδήλωση είναι η πρώτη τέτοιου είδους στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, με τους εργάτες για πρώτη φορά μετά από μια περίοδο νεκρικής αδράνειας που κράτησε από τον πόλεμο μέχρι σήμερα, να ενώνονται και να πολεμούν για το δίκιο τους. Ξεκίνησε σαν μια ειρηνική διαμαρτυρία, με μερικές εκατοντάδες εργάτες να συγκεντρώνονται μπροστά στο περιφερειακό δικαστήριο της Τούζλας, και εξελίχθηκε με τους εργάτες να επιτίθενται στο ίδιο κτίριο με πέτρες, και την κυβέρνηση να ανταποκρίνεται με τον μόνο τρόπο που γνωρίζει, με μια γερή δόση κρατικής βίας, στέλνοντας τα ΜΑΤ εναντίον των διαδηλωτών. Καθώς η κατάσταση γινόταν ολοένα και πιο βίαιη, ακόμη περισσότεροι αστυνομικοί κινητοποιούνταν σε μια απόπειρα να ελέγξουν το πλήθος με δακρυγόνα και αστυνομικούς σκύλους. Αρκετοί διαδηλωτές κατάφεραν να εισβάλουν στο κτίριο της περιφερειακής κυβέρνησης, ενώ δέκα απ’ αυτούς συνελήφθησαν. Μέχρι σήμερα 30 άνθρωποι έχουν συλληφθεί, 18 έχουν χτυπηθεί άσχημα. Ένας απ’ τους οργανωτές της ομάδας στο facebook χτυπήθηκε άγρια απ’ την αστυνομία και συνελήφθη, ενώ τον ανέκριναν τραυματία χωρίς να του παρέχουν την παραμικρή ιατρική περίθαλψη. Ένας εικονολήπτης απ’ τον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό RTV της Τούζλας χτυπήθηκε στο πρόσωπο από έναν αστυνομικό.

Το κίνημα έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει κάθε προηγούμενη απόπειρα του λαού να εκφράσει την οργή και την αγανάκτησή του, καθώς είναι η πρώτη φορά που υφίσταται τέτοια φυσική βία. Τους περασμένους μήνες είδαμε διάφορες διαμαρτυρίες και κοινωνικές εκδηλώσεις -όπως τις διαδηλώσεις για τις νέες ταυτότητες και εργατικές απεργίες που όμως παρέμεναν χωρίς καμμία σύνδεση μεταξύ τους. Σ’ αυτές, δεν έγινε καμμία προσπάθεια να αναδειχθεί η επισφαλής κατάσταση που διαπερνά ολόκληρη τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, η κάθε ομάδα προέβαλε τα δικά της συμφέροντα ως αποκλειστικά, χωρίς να μοιράζεται καμμία κοινή λογική με τους υπόλοιπους. Αυτό το πρόβλημα είναι ενδεικτικό ενός βαθύτερου τραύματος στην κοινωνία που προέρχεται όχι απλά από τον πόλεμο, ο οποίος τελείωσε το 1995, αλλά απ’ τη συνέχειά του κατά κάποιον τρόπο, από όλες τις πολιτικές ελίτ των τελευταίων 20 χρόνων που αναπαράγουν τις διαιρέσεις, μυστικοποιώντας τα οικονομικά προβλήματα. Αυτή η διαδήλωση ωστόσο, θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία να εξοικειωθεί ξανά η κοινωνία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης με την έννοια της ταξικής πάλης, αφήνοντας πίσω της τα εθνικιστικά φαντασιακά των πολιτικών ελίτ.

Σ’ αυτό το κίνημα είναι εμφανές ότι οι συλλογικές ανάγκες μπορούν να βγουν μπροστά με δύναμη, χωρίς να αναγνωρίζουν διαφορές εθνικότητας ή θρησκείας. Φαίνεται ότι οι εργάτες δεν είναι πλέον μόνοι τους στον αγώνα που ξεκίνησαν, και ότι το κίνημα αυτό θα είναι ένα κάλεσμα για όλους όσους υποφέρουμε την αδικία που διαπράττουν οι ελίτ κάθε μέρα. Ο αγώνας αυτός λοιπόν δεν είναι ούτε δικός μου, ούτε δικός σου, ούτε δικός τους, είναι ο αγώνας όλων μας, είμαστε όλοι μαζί σ’ αυτόν.

Πηγή: http://www.rosalux.rs/userfiles/files/Emin%20Eminagic_Tuzla%20protests.pdf

Περισσότερα: ένα άλλο αναλυτικό κείμενο από το Balkanist, κι ένα ακόμα από το BalkanInsight. Ένα κείμενο με αιτήματα του κινήματος που κυκλοφόρησε στο Σαράγιεβο (στα αγγλικά). Η σελίδα “50000 για ένα καλύτερο αύριο” στο facebook (στα σέρβικα).

Ορισμένα νέα απ’ την εξέγερση κι αντιεξέγερση στη Βοσνία:

7/2: Ο κυβερνήτης του καντονιού της Τούζλας παραιτήθηκε, και ορισμένες διμοιρίες των ΜΑΤ κατέβασαν τις ασπίδες τους και “συναδελφώθηκαν” με τους διαδηλωτές: http://www.youtube.com/watch?v=_ujFYB7CCeE. Τόσο ο κυβερνήτης της Τούζλας, όσο και τα απομεινάρια της τιτοϊκής αριστεράς δικαιολογούν την “οργή” των διαδηλωτών με το ίδιο πάθος που καταδικάζουν τα “έκτροπα” και τους “προβοκάτορες” που ζητούν να απομονωθούν… Μπεε. Σύμφωνα με το κείμενο του Balkanist, τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ έβγαλαν ανακοινώσεις καταδικάζοντας τη “βίαιη συμπεριφορά” των διαδηλωτών που είναι “αδικαιολόγητη” και “οικτρή”.

8/2: Διαψεύδεται η είδηση που είχε κυκλοφορήσει στα ΜΜΕ για τον υποτιθέμενο εμπρησμό του Εθνικού Ιστορικού Αρχείου στο Σαράγιεβο (όπου φυλάσσονται έγγραφα απ’ την εποχή της αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας) από διαδηλωτές στις συγκρούσεις της προηγούμενης νύχτας. Εδώ η “είδηση” από το Al Jazeera: http://www.youtube.com/watch?v=iB76TtLZ_iw, κι εδώ η διάψευση: http://tacno.net/novosti/slavna-redateljica-jasmila-zbanic-mediji-sabotiraju-revoluciju-laz-je-da-je-unisten-arhiv/ απ’ τη σκηνοθέτιδα Jasmila Žbanić, που υποστηρίζει ότι μόνος στόχος της φημολογίας αυτής ήταν “να στραφούν οι πολίτες εναντίον των διαδηλώσεων”. Η πολιτική εξουσία μάλλον τα έχει χαμένα, με τον κυβερνήτη του Σαράγιεβο να δηλώνει ότι “δεν κατανοεί για ποιόν λόγο θα διαδήλωνε κανείς, αφού στο Σαράγιεβο όλοι οι εργάτες πληρώνονται κανονικά και δεν υπάρχει λόγος δυσαρέσκειας”, ενώ άλλους όπως τον κυβερνήτη του καντονιού της Ούνα-Σάνα, Λίποβατς, να εγκαταλείπουν τη χώρα (με κροατικό διαβατήριο).

Φέτος είναι χρονιά εθνικών εκλογών στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, ωστόσο παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να εντάξει τις συγκρούσεις στο εκλογικό θέατρο αποδίδοντάς τες αρχικά στην αντιπολίτευση, ελάχιστη σημασία φαίνεται να αποδίδεται σ’ αυτές, ενώ στο στόχαστρο έχουν βρεθεί όλα τα πολιτικά κόμματα, Σέρβικα, Κροάτικα και Μουσουλμάνων Βόσνιων, σοσιαλδημοκρατικά, εθνικιστικά-φιλελεύθερα, βλέποντας τα γραφεία τους να γίνονται στάχτη σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις. Στο Σαράγιεβο μάλιστα, εκτός από τις επιθέσεις εναντίον κρατικών-κυβερνητικών κτιρίων, οι προλετάριοι έριξαν και τα πολυτελή οχήματα πολιτικών στο ποτάμι.

9/2: Ήρεμη διαδήλωση μερικών εκατοντάδων μπροστά απ’ το κοινοβούλιο στο Σαράγιεβο και το τοπικό κοινοβούλιο της πόλης Bihać, κοντά στα σύνορα με την Κροατία (πάνω αριστερά στον χάρτη), με κύριο σύνθημα την παραίτηση όλων. Ο περιφερειακός κυβερνήτης της Ούνα-Σανά δηλώνει πως δεν σκοπεύει να αποχωρήσει “καθώς η αστυνομία είναι έτοιμη να αναλάβει τον ρόλο της”.

Χάρτης με τις πόλεις όπου πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις

Οι χθεσινές διαδηλώσεις στο Σαράγιεβο κατέβασαν στους δρόμους χιλιάδες συνταξιούχους και μεσήλικες εργάτες, πλάι στους πιο νέους που “τα σπάνε” και συγκρούονται με την αστυνομία. Πάντως, οι διαδηλώσεις δε συγκεντρώνουν πάνω από 10-20.000 κόσμο σε κάθε πόλη (ενδεικτικά κάποια πληθυσμιακά στοιχεία: Βοσνία-Ερζεγοβίνη: 3.800.000, Σαράγιεβο: 500.000, Μπάνια Λούκα: 200.000, Τούζλα, Ζένιτσα, Μόσταρ: από 120.000 περίπου η κάθε μία) αν και έχουν τη σιωπηλή ακόμα υποστήριξη της πλειοψηφίας. Η αστυνομία κρατά γενικά αμυντική στάση, εκτός από ορισμένες επιθέσεις, όπως στο βίντεο εδώ http://youtu.be/7V67XIak7NU που έσπρωξαν τον κόσμο στον ποταμό Μιλιάτσκα στο Σαράγιεβο. Υπάρχουν μαρτυρίες για απροθυμία των μπάτσων να χτυπήσουν διαδηλωτές, εκτός από περιπτώσεις που δέχονται επίθεση οι ίδιοι. Οι μπάτσοι αμείβονται με περίπου 400 ευρώ (ο μέσος μισθός εργαζομένων υπολογίζεται σε έκθεση του ΔΝΤ στα 600 ευρώ -πηγή: http://books.google.com), ενώ στα πλαίσια των κρατικών περικοπών, υφίστανται και οι ίδιοι μειώσεις. Το 2012 μάλιστα διαδήλωσαν μαζί με καθηγητές της ημιαυτόνομης Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας -Πηγή: http://www.rferl.org/content/bosnia-serb-teachers-police-protest/24786077.html

Ξανά οι εθνικισμοί ως διαρκής αντιεξέγερση: Κροάτες πολιτικοί κάλεσαν μέσω των κροατικών ΜΜΕ τους Κροάτες της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης να “κρατηθούν μακρυά απ’ αυτές τις προβοκάτσιες”. Την ίδια στιγμή, η ημιαυτόνομη “Σερβική Δημοκρατία” της Βοσνίας, με ανακοίνωσή της “είναι περήφανη για τους Σέρβους που ΔΕΝ βγήκαν στους δρόμους” -Πηγή: Advance.hr. Το κίνημα στη Βοσνία είναι ταξικό, γι αυτό και βρίσκει όλους τους εθνικόφρονες μαφιόζους απέναντί του, που αποκαλύπτονται ως αυτό που ήταν πάντα: τοπικοί εργολάβοι της καπιταλιστικής τάξης.

Τελευταία ενημέρωση: Η ιστορική εμφάνιση του προλεταριάτου στη Βοσνία, κάνει τον χρόνο να τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Έτσι, ενώ περιφερειακές κυβερνήσεις, τοπικές αρχές και διευθυντές αστυνομίας παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλον, δημοσιογράφοι και κομματικοί εκπρόσωποι μπερδεύουν τα λόγια τους, μπάτσοι αυτομολούν,  ολοένα και πιο έντονα κυκλοφορεί μια ανεπιβεβαίωτη προς το παρόν φήμη περί πρόσκλησης -από την κεντρική κυβέρνηση- εκπροσώπων του κινήματος σε διάλογο προκειμένου να ικανοποιηθούν τα αιτήματα, βλ. http://www.jasminmujanovic.com/1/post/2014/02/the-demands-of-the-people-of-tuzla-sarajevo-english.html και στα ελληνικά στο press project. Υπάρχει δηλαδή για πρώτη φορά σ’ όλην αυτήν την περίοδο ένα ενδεχόμενο μπροστά μας, το κράτος να υποχωρήσει.

Τί θα σημαίνει όμως αυτό; Εάν το κράτος της Βοσνίας από ένα ακόμη κράτος λιτότητας και καταστολής αναγκαστεί να υποχωρήσει πίσω απ’ το θέαμα του “διαλόγου” με το κίνημα, ακόμα και ενδίδοντας σε ορισμένα ή και όλα τα αιτήματα, θα ήταν άραγε νίκη ή ήττα; Καί νίκη καί ήττα: Καθώς το κράτος υποχωρεί, ανακτά τον έλεγχο της κατάστασης, επιβεβαιώνεται ως το δημοκρατικό κέντρο της κοινωνίας που μεσολαβεί κάθε αντίθεση μέσα της. Τα ίδια τα αιτήματα του κινήματος αναγνωρίζουν μια τέτοια κρατική λειτουργία, καθώς δε θίγουν την ουσία της εξουσίας του κράτους ή το επίπεδο της εκμετάλλευσης. Για παράδειγμα, ακόμα κι αν μειωθούν οι μισθοί των πολιτικών, εκλέγονται λιγότεροι, ή με πιο διαφανείς διαδικασίες, η ίδια η εξουσία, η ίδια η εκμετάλλευση διαφεύγουν κατά πολύ του κοινοβουλίου και του ελέγχου που μπορεί να ασκηθεί στους εκπροσώπους του. Ταυτόχρονα όμως, η εξέγερση των Βόσνιων προλεταρίων νικά: αντλεί τη δύναμή της απ’ την τοποθέτησή της απ’ την πρώτη στιγμή ενάντια σε κάθε εθνικισμό, δηλαδή ενάντια στον ίδιο τον καπιταλισμό όπως διαμορφώθηκε ιστορικά στην περιοχή κι όπως εμφανίζεται καθημερινά στους προλετάριους που βλέπουν στους αυτοδημιούργητους καπιταλιστές της “μετάβασης” τους ίδιους (στην πλειοψηφία τους κυριολεκτικά) τους εγκληματίες πολέμου που ανέδειξε η εθνικιστική σύγκρουση, με την μορφή της οποίας εκφράστηκαν οι ανταγωνισμοί μεταξύ διαφόρων καπιταλιστικών μαφιών για τον έλεγχο της εκμετάλλευσης στην περιοχή που προέκυψε απ’ τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, και οι οποίες προϋπήρχαν με άλλη μορφή μέσα στη σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία, που βασιζόταν εξάλλου ολοένα και περισσότερο στον εθνικισμό, όσο περιοριζόταν ο “σοσιαλιστικός” χαρακτήρας της. Η εξέγερση νικά και χάνει, ακριβώς τη στιγμή που εμφανίζεται ο κίνδυνος και η ελπίδα επέκτασής της: Ήδη τα πολιτικά επιτελεία σε Βελιγράδι και Ζάγκρεμπ εμφανίζονται πανικόβλητα, καθώς διαδηλώσεις αλληλεγγύης οργανώνονται στις δυο αυτές χώρες. Η εξέγερση τέλος νικά, γιατί ακόμα κι αν οι εργάτες της Βοσνίας πάνε “δικαιωμένοι” σπίτια τους, το γεγονός ότι πέτυχαν μια νίκη με την ίδια τους τη βία, ενάντια σ’ όλους τους εθνικισμούς που εκφράζουν το κεφάλαιο, θα πάρει καιρό να το ξεχάσουν, και όχι μόνο στους ίδιους.

Παρακάτω, μια μετάφραση του καλέσματος για τη συγκέντρωση στο Βελιγράδι, μέσω facebook (https://www.facebook.com/events/413707075441312/), που έχει αρκετό ενδιαφέρον:

Διαδήλωση αλληλεγγύης στη λαϊκή εξέγερση στη Βοσνία-Ερζεγοβινη, Βελιγράδι 

Σας καλούμε να διαδηλώσετε σε αλληλεγγύη με τον λαό της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, γιατί αναγνωρίζουμε τον κοινωνικό αγώνα του λαού της Τούζλας και της υπόλοιπης Βοσνίας και Ερζεγοβίνης ως δικό μας, γεννημένο από ένα πρόβλημα που γεννά τα προβλήματα και στη δική μας κοινωνία και σε όλες που ρημάζονται απ’ τη λεηλασία και την καταστροφή, που ονομάζονται εξευγενισμένα ως “ευρωπαϊκή ολοκλήρωση” ή “μετάβαση”.

Υπόσχονται οικονομική ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, φέρνουν απολύσεις και αποβιομηχάνιση! Υπόσχονται ελευθερία μετακίνησης και ταξιδιού, και μας φέρνουν τόσο μακρυά που ακόμα και ένα ταξίδι ως τη διπλανή πόλη μας φαίνεται πολυτέλεια! Αυτοαποκαλούνται “εργοδότες”, αυτοί που καθημερινά διώχνουν ανθρώπους απ’ τη δουλειά και μειώνουν τους μισθούς σ’ αυτούς που κρατάνε!

Οι αστοί πολιτικοί, είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, αντιπροσωπεύουν όλοι την ίδια ιδεολογία, στο μόνο που διαφέρουν είναι στα προσωπικά τους συμφέροντα καθώς και σ’ αυτά της κάθε μαφίας που εκπροσωπεί ο καθένας τους. Μιλάνε μόνο για να μας διχάσουν, ενώ αυτοί είναι ενωμένοι σα γροθιά απέναντι στους εργάτες που απεργούν ή στους φοιτητές που αγωνίζονται για φθηνότερα δίδακτρα και καλύτερη παιδεία!

Τώρα προσπαθούν να επιβάλλουν έναν νέο εργασιακό νόμο, που θα δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο το βιοτικό επίπεδο όλων όσων ζουν απ’ τη δική τους εργασία κι όχι από κάποιων άλλων. Ακόμα, με τον νέο νόμο για τις απεργίες, προσπαθούν να απαγορεύσουν κάθε εργατικό αγώνα!

Όλα αυτά τα προβλήματα είναι προβλήματα και των γειτονικών δημοκρατιών. Ο αγώνας των εργαζομένων της Τούχλας και οι κοινωνικές διεκδικήσεις που έθετε, περιλαμβάνοντας την ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων και την μείωση του εισοδήματων των πολιτικών, είναι ένα εξαιρετικό υπόδειγμα της δύναμης του λαού που μας εμπνέει όλους μας!

Την ίδια στιγμή, ο πολεμοκάπηλος ευρωπαϊστής δικτατορίσκος της Βοσνίας, ο Βαλεντίν Ίντσκο, ο οποίος απειλεί τους διαδηλωτές χρησιμοποιώντας μονάδες της EUFOR για να τρομοκρατήσει την εξέγερσή τους, είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα όλης της υποκρισίας και της αλλαζονίας του μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κύριος στόχος του οποίου είναι η εκμηδένιση των εργατικών δικαιωμάτων και η υπεράσπιση των συμφερόντων των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων, κυρίως των Γερμανικών!

Τίποτα θετικό δεν μπορεί να προκύψει απ’ την υπαγωγή των προβλημάτων της Μπάνια Λούκα, του Σαράγιεβου ή του Βελιγραδίου, στην ΕΕ, όπως θέλουν όσοι υποστηρίζουν με θέρμη τη διαίρεση των διαδηλωτών και την υπαγωγή τους στην εθνικιστική παράνοια. Έτσι, κάποιοι “βλέπουν” την υπόσκαψη της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας ως κρυφό στόχο των διαδηλώσεων, ενώ οι άλλοι ομοϊδεάτες τους την αποδυνάμωση της Ομοσπονδίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης (στμ. του άλλου ημιαυτόνομου κρατιδίου, υπό την επιρροή των Κροάτων εθνικιστών). Όλοι τους είναι ενωμένοι ενάντια στη λαϊκή εξέγερση! Η εξέγερση τους κάνει να τρέμουν. Ο κοινός αγώνας μας είναι ο εφιάλτης τους! Η κοινωνική εξέγερση του λαού της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης μας λέει τρία πράγματα:

1. Οι εργαζόμενοι σ’ όλες τις χώρες των Βαλκανίων έχουν τα ίδια προβλήματα και κοινά συμφέροντα.

2. Όταν αγωνίζονται ενάντια σ’ αυτά τα προβλήματα βρίσκονται αντιμέτωποι με τις συνδυασμένες δυνάμεις του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και τους τοπικούς εθνικιστές εχθρούς της εργατικής τάξης.

3. Είναι καιρός να ενωθούμε σε κοινό αγώνα ενάντια στους κοινούς μας εχθρούς, για να λύσουμε μαζί τα κοινά μας προβλήματα!

Κάτω η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μπανανίες της!
Κάτω ο καπιταλισμός, οι ιδιωτικοποιήσεις και όλα τα αφεντικά!
Ζήτω η πάλη των λαών των Βαλκανίων!

πηγή & συνεχή ενημέρωση: rioters.espivblogs.net