Αμέριστη Αλληλεγγύη στους διωκόμενους μετανάστες για την εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας τον Αύγουστο του 2013

Τίποτα λιγότερο από αμέριστη αλληλεγγύη στους διωκόμενους μετανάστες για την εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας τον Αύγουστο του 2013.

ΝΑ ΓΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Πλατεία Βικτωρίας 6μ.μ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου

Πρωτοδικείο Δέγλερη 9 π.μ

Αντίστροφη μέτρηση, Αλληλέγγυοι-ες από το Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Γεωπονικού, Από τις γειτονιές Αγ. Νικόλας-Κυψέλης-Πατήσια, Απόπυρα, Ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη, Ναμούς, Σε τροχιά σύγκρουσης, Συνέλευση No Lager, σύντροφοι-ισσες

πηγή: Athens Indymedia

Στις 2 του Νοέμβρη έχουμε απεργία, τα μαγαζιά κλειστά, η Κυριακή αργία!

22_10_14_diad_kyr_argia_a

Συνάδελφοι/συναδέλφισσες, μετά και την δυναμική εργατική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας την Τετάρτη 22 Οκτώβρη ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, το μήνυμα είναι σαφές:
Δεν θα τους χαρίσουμε καμία Κυριακή.Ούτε 52 ούτε και 7, κάτω τα χέρια από την κυριακάτικη αργία.
Εργατικά σωματεία, συλλογικότητες εργαζομένων και ανέργων, συνελεύσεις γειτονιών, πολιτικές ομάδες και ευρύτερα εγχειρήματα αγώνα, συνέθεσαν ένα πλούσιο μωσαϊκό αγώνα που διαδήλωσε στο κέντρο της Αθήνας περνώντας από κεντρικές οδούς (Σταδίου-Ερμού) και διατρανώνοντας το μήνυμα της απεργίας στο χώρο του εμπορίου στις 2 Νοέμβρη.
Εμείς, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στο χώρο του εμπορίου, στηρίξαμε και συμμετείχαμε στη διαδήλωση με πανό που ανέγραφε “Να μην τους χαρίσουμε καμία Κυριακή. Οργάνωση και αντίσταση στους χώρους της δουλειάς”.
Ήταν άλλη μια ευκαιρία να μπούμε στα καταστήματα και να ενημερώσουμε τους συναδέλφους μας για την απεργία της 2 Νοεμβρίου, για την ανάγκη να σπάσουμε συλλογικά τον φόβο και την απομόνωση, για την έμπρακτη υπεράσπιση του ελεύθερου χρόνου μας, των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς μας.
Με την ορμή που μας δίνει η μαζικότητα και η δυναμική της εργατικής διαδήλωσης της 22ας Οκτώβρη, υπενθυμίζουμε το ραντεβού των εργαζομένων στον χώρο του εμπορίου για την Κυριακή 26 Οκτώβρη στις 19.00 στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (Λόντου 6). Η συνάντησή μας είναι η τελευταία πριν την απεργία της 2 Νοεμβρίου και θα έχει ξεκάθαρα τον χαρακτήρα προετοιμασίας των κινητοποιήσεων μας: με μαζικές συγκεντρώσεις, με απεργιακές περιφρουρήσεις, με συναδελφικότητα και μαχητικότητα.
ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΓΕΡΑ, ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΩ!
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΚΥΡΙΑΚΗ 26/10, 19.00
στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου (Λόντου 6, 2ος όροφος).

Κώστας Γουρνάς-Δημήτρης Κουφοντίνας: Τα σχέδιά τους δε θα περάσουν. Να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία.

gfrasxt.jpg_414x290

Όταν στο τέλος του καλοκαιριού το πολιτικό προσωπικό της συγκυβέρνησης, με τους γνωστούς παραληρηματικούς ακροδεξιούς, αποδοκίμαζε τη στάση της Αργεντινής στη διαμάχη της με βορειοαμερικάνικο fund, νομιμοποιούσε ουσιαστικά τη δυνατότητα αυτών των αρπακτικών κερδοσκοπικών κεφαλαίων να επιβάλλονται στις εθνικές οικονομίες και να καθορίζουν τις τύχες των λαών. Υστερα από δύο μήνες ήρθε η ώρα να υποστούν οι ίδιοι έναν αντίστοιχο εκβιασμό, όταν τέτοια funds, που διακρατούν τίτλους και ομόλογα, προκάλεσαν την κατρακύλα του Χρηματιστηρίου και την άνοδο των περιθωρίων επιτοκίου των δεκαετών ΟΕΔ. Χρειάστηκαν μονάχα λίγες ώρες για να εγκαταλείψουν σαν βρεγμένες γάτες τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους για αποδέσμευση από το ΔΝΤ και το εναπομείναν πρόγραμμα και να υπακούσουν στις επιταγές της τρόικας για νέο συγκεκαλυμμένο μνημόνιο, με χρήματα μάλιστα τα οποία ήδη υπάγονται στο εκτελούμενο πρόγραμμα. Απέδειξαν για ακόμη μια φορά πόσο πιστοί παραμένουν στην πολιτική υποτακτικών που τους ανέδειξε στην εξουσία και πόσο ευθυγραμμισμένοι είναι με τη γερμανική πολιτική λιτότητας που κυριαρχεί στην Ευρώπη.

Κι ενώ η ακροδεξιά συμμορία ποζάρει αδιάντροπα την εθελοδουλεία της στις ευρωπαϊκές συνόδους, καταδικάζοντας τον ελληνικό λαό σε νέα φτώχεια και εξαθλίωση, στο εσωτερικό ετοιμάζονται για εκλογές μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας. Ξαναγυρίζουν στο αγαπημένο τους δόγμα «νόμος και τάξη» με στόχο να ψαρέψουν από τη μόνη δεξαμενή που τους απέμεινε, από τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Επιδιώκουν να σβήσουν κάθε δυναμική κοινωνικής αντίστασης, να φιμώσουν και να εκδικηθούν τους αντικαθεστωτικούς πολιτικούς αντιπάλους τους. Από την ωμή παρέμβαση Κικίλια στην εκδίκαση της αίτησης του Σάββα Ξηρού, την αντίστοιχη απαγόρευση της τηλεφωνικής παρέμβασης του Νίκου Μαζιώτη σε εκδήλωση για τον ένοπλο αγώνα, μέχρι και τις συλλήψεις Πολύκαρπου Γεωργιάδη και Στέλλας Αντωνίου -την οποία και κακοποίησαν- για παραβίαση περιοριστικών όρων, το μήνυμα είναι σαφές. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και η «αντιτρομοκρατία» είναι ο στυλοβάτης κάθε απόπειρας να επιβληθούν νέα μέτρα, νέα μνημόνια κατά του λαού. Σχεδιάζουν μια κοινωνία που θα τρέμει να βγει στο δρόμο, ένα μεγάλα Γκουαντάναμο -όπως αυτό που σπεύδουν να ολοκληρώσουν στο Δομοκό για να απομονώσουν τους πολιτικούς κρατούμενους- που θα εγγυάται την απρόσκοπτη εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης ολοκλήρωσης.

Τα σχέδιά τους δε θα περάσουν.
Να αντισταθούμε στην κρατική τρομοκρατία.

Δημήτρης Κουφοντίνας
Κώστας Γουρνάς
Φυλακές Κορυδαλλού
24-10-2014
πηγή: http://www.eksegersi.gr

Για την Απεργία της 24ης Οκτώβρη στη Forthnet-Netmed

ΑΠΕΡΓΙΑ 24 ΟΚΤΩΒΡΗ…

ΔΩΣΑΜΕ ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ!

 Συνεχίζουμε…

ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΑΣ

ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ!

 

Το Σωματείο απευθύνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στις εκατοντάδες Συναδέλφισσες και Συναδέλφους που έκαναν δική τους υπόθεση την επιτυχία της απεργίας στις 24 Οκτώβρη. Με τη μαζική συμμετοχή και συμβολή μας στην οργάνωση της απεργίας και της περιφρούρησης, δώσαμε ηχηρή απάντηση στους σχεδιασμούς και στον απεργοσπαστικό μηχανισμό που έβαλε σε εφαρμογή η εργοδοσία.

Για ακόμα μία φορά είδαμε ότι αυτό που φοβάται η εργοδοσία και διαλύει τους μηχανισμούς της είναι ο αγώνας, η αλληλεγγύη, η οργάνωση στα Σωματεία μας! Και τι δεν χρησιμοποίησε. Επέβαλλε ρεπό και υποχρεωτικές άδειες, αλλαγές στις βάρδιες. Το βρώμικο αυτό σχέδιο έπεσε στο κενό αφού δώσαμε αποφασιστικά τη μάχη της οργάνωσης και της περιφρούρησης της απεργίας! Managers, supervisors και υπεύθυνοι έτρεχαν πανικόβλητοι. Ασκούσαν τρομερή πίεση στους συναδέλφους με τηλεφωνήματα και αλλαγές κτηρίων. Και πάλι χωρίς αποτέλεσμα καθώς πολλοί συνάδελφοι αρνήθηκαν την μετακίνησή τους και δήλωσαν απεργία! Το περιπολικό της αστυνομίας είχε μόνιμη παρουσία, δεν λύγισε κανένας μας!

Τις πρωινές ώρες τα πούλμαν δεν κατέληγαν στον Ταύρο ή σε κάποιο άλλο κτήριο της εταιρίας αλλά στο κτήριο της Icap στην Καλλιθέα. Παρανομία καραμπινάτη που καταγγέλθηκε άμεσα στην Επιθεώρηση Εργασίας με αποτέλεσμα την άρον-άρον μετακίνηση των ελάχιστων εργαζομένων, κυρίως υπευθύνων και manager, στο κτήριο της Ατθίδων. Για το υπόλοιπο της ημέρας τα πούλμαν κατέληγαν εκεί, αλλά ήταν ΑΔΕΙΑ!

 Όλοι για έναν και ένας για όλους

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι που δεν έχετε πειστεί για την αναγκαιότητα και την αποτελεσματικότητα της απεργίας, του συλλογικού και οργανωμένου αγώνα ή που δεν κάνατε τελευταία στιγμή το βήμα μπροστά στο φόβο και την εργοδοτική τρομοκρατία, μπορείτε να βγάλετε συμπεράσματα από αυτά που ζήσατε τη μέρα της απεργίας και από αυτά που ζούμε όλοι καθημερινά. Σας καλούμε την επόμενη φορά να κάνετε το βήμα και να γίνουμε μια γροθιά όλοι οι συνάδελφοι! Ο ένας στο πλάι του άλλου με τα μάτια στραμμένα στην επόμενη κιόλας ημέρα!

Ζητάμε άμεση συνάντηση με την εργοδοσία βάζοντας μπροστά:

• Υπογραφή Επιχειρησιακής Σύμβασης, να προσληφθούν από τη Forthnet όλοι οι επενοικιαζόμενοι συνάδελφοι, να μετατραπούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε αορίστου για όλους τους εργαζόμενους, μισθοί και δικαιώματα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.

• Να γίνει έλεγχος στους χώρους εργασίας και να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας που αντιστοιχούν στις ιδιαιτερότητες της δουλειάς μας

Να σταματήσουν οι απολύσεις

• Να σταματήσει η πίεση και η εντατικοποίηση, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας

Στείλαμε μήνυμα ότι ο αγώνας μας δε θα σταματήσει αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας!

Γραφόμαστε στο Σωματείο μας!

Αποφασίζουμε Συλλογικά!

***

 ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ !

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ !!!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

 ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ 7.00 π.μ. ΣΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ

Συναδέλφισσα και Συνάδελφε,

Όλοι στην μάχη για να μην ανοίξει υπολογιστής, να μην απαντηθεί κλήση!Απεργούμε όλοι και σε όλα τα κτήρια! Με τη μαζική συμμετοχή και την συμβολή μας στην οργάνωση της Απεργίας, δίνουμε την απάντηση που πρέπει στην τρομοκρατία και στον απεργοσπαστικό μηχανισμό της εργοδοσίας, στέλνουμε μήνυμα ανυπακοής και απειθαρχίας. Η Απεργία αυτή να αποτελέσει σημαντική παρακαταθήκη για τις μάχες που έρχονται.

Πολεμάμε την πραγματικότητα που μας έχουν επιβάλλει! Την γνωρίζουμε όλοι, την συζητάμε καθημερινά μεταξύ μας. Δεν φτάνει να αγανακτούμε, δεν φοβούνται την αγανάκτησή μας. Τρέμουν την δράση, τον αγώνα, την οργανωμένη πάλη. Υποστηρίζουν ότι «δεν αλλάζει τίποτα» γιατί δεν τους συμφέρει να αλλάξει. Καλλιεργούν ότι «δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι» γιατί δεν θέλουν να κάνουμε.

Είναι αδίστακτοι! Θα τους αφήνουμε να διαλύουν τις ζωές μας;

Απαντάμε ΟΧΙ. Τους κάνουμε να βλέπουν εφιάλτες με την Απεργία μας! Ενώνουμε τις δυνάμεις μας όλοι οι εργαζόμενοι στη Forthnet, στον κλάδο και παντού. Η αλληλεγγύη είναι ασπίδα στην επίθεση που δεχόμαστε. Λένε πως η απεργία δεν αφορά τους συναδέλφους μας από την Icap, την ActionLine και την TelephoneNet. Ψέμα, το διαδίδουν για να μας διασπάσουν! Δεν «πιανόμαστε στη φάκα» που έχουν στήσει.

Κανένας μας δεν δέχεται να πάει για δουλειά σε άλλο κτήριο! Κανένας μας δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς μέσω υπερωριών και αλλαγών προγραμμάτων. Αν ήδη προσπάθησαν να μας ξεγελάσουν, τους «χτυπάμε εκεί που πονάνε»: ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ μαζικά, σταματάμε την παραγωγή και τα κέρδη τους! Οι ανάγκες μας, οι ανάγκες των οικογενειών μας πάνω απ’ όλα.

Καμία υπομονή, καμία ανοχή. Να αντιδράσουμε όλοι μαζί!

Με αγώνα, με Απεργία παλεύουμε για το δικαίωμά μας στην εργασία και τη ζωή!Δεν είναι ποτέ χαμένο το μεροκάματο της απεργίας. Τα μεροκάματα και η ζωή χάνουν περιεχόμενο όταν και όσο καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια, όσο μένουμε μόνοι μας. Δικαιούμαστε να ζήσουμε καλύτερα από τους γονείς μας. Αγωνιζόμαστε ώστε τα παιδιά μας να ζήσουν καλύτερα από εμάς. Μας θέλουν σκλάβους! Να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Δεν κάνουμε πίσω. Θα μας έχουν στα πόδια τους μέχρι να υποκλιθούν στην τεράστια δύναμή μας!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗΣ

ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ – ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ

Διεκδικούμε:

•Να υπογραφεί Επιχειρησιακή Σύμβαση με αυξσεις στους μισθούς, διεύρυνση των δικαιωμάτων μας, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.

•Να μετατραπούν άμεσα οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε αορίστου για τους επενοικιαζόμενους συναδέλφους μας, την πρόσληψή τους από τη Forthnet – στην προοπτική υπογραφής Επιχειρησιακής Σύμβασης για όλους τους συναδέλφους.

•Να σταματήσουν τώρα οι απολύσεις.

•Να σταματήσει η πίεση και η εντατικοποίηση.

Σωματείο Εργαζομένων Forthnet-Netmed

κειμενο του δικτου αγωνιστων κρατουμενων

05img_6669Στις 17-10 μετά από εντολή του κυβερνητικού αντιπροσώπου Άδωνη Γεωργιάδη και με τη συνενοχή του Διευθυντή και του αρχιφύλακα Βαρσάμη των φυλακών Διαβατών, φιμώνεται ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης προκειμένου να μην παρέμβει σε πολιτική εκδήλωση που πραγματοποιούταν στο Πολυτεχνείο. Συγκεκριμένα έκλεισαν, πραξικοπηματικά, όλα τα τηλέφωνα του ισογείου της φυλακής, στερώντας εκτός από τον σύντροφο και από τους άλλους κρατούμενους, το δικαίωμα της επικοινωνίας.

Το τρομαγμένο πρόσωπο μίας εξουσίας που κλυδωνίζεται δεν μπορεί να κρυφτεί. Αυτό το τελευταίο κρεσέντο αυταρχισμού φανερώνει το φόβο του καθεστώτος απέναντι στους αγωνιστές καθώς από ό,τι φαίνεται, ούτε οι πολύχρονες φυλακίσεις, ούτε οι προσπάθειες απομόνωσης των αγωνιστών κρατουμένων μέσω της κράτησης σε διαφορετικές φυλακές ή πτέρυγες, φέρνουν το επιθυμητό για αυτούς αποτέλεσμα.

Είναι πάγια πολιτική του κράτους η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απομόνωση μας από τον πολικό χώρο στον οποίο ανήκουμε, η απομόνωση μας από την ίδια την κοινωνία. Αυτό που εφαρμόστηκε στον σύντροφο είναι μία γεύση των νέων φυλακών τύπου Γ’, στις οποίες σχεδιάζουν να απομονώσουν και να εξοντώσουν πολιτικούς και αγωνιστές κρατούμενους. Στην πραγματικότητα εφάρμοσαν έναν περιορισμό στην επικοινωνία που θυμίζει το καθεστώς που επικρατούσε στις φυλακές μία εικοσαετία πριν, το οποίο ανατράπηκε ύστερα από αγώνες, απεργίες πείνας, πειθαρχικά, ξύλο, εξεγέρσεις και βαριές καταδίκες. Η επικοινωνία χωρίς λογοκρισία και άλλους περιορισμούς είναι κεκτημένο που έχει κατακτηθεί με αίμα και πρέπει να το προασπίσουμε όπως και όλα τα δικαιώματα που καταργούν μέσω των νέων φυλακών τύπου Γ΄. Η προσπάθεια να μας απομονώσουν από την κοινωνική πραγματικότητα και τους αγώνες δε θα περάσει αναπάντητη.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
 ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ ΣΑ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ

Υ.Γ. Παράλληλα με τη σύνταξη αυτού του κειμένου, συνέβησαν εκτός των τειχών άλλα δύο γεγονότα, αυτά της σύλληψης του συντρόφου Πολύκαρπου Γεωργιάδη και αμέσως μετά, της συντρόφισσας Στέλλας Αντωνίου, τα οποία είναι άμεσα συνδεδεμένα με την προσπάθεια καταστολής των αγωνιστών, καθώς εντάσσονται στην ίδια κατασταλτική στρατηγική που ολοένα κλιμακώνεται τον τελευταίο καιρό. Έχουν την αλληλεγγύη μας.

ΔΙΚΤΥΟ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

αναδημοσίευση από Athens Indymedia

Ας δώσουμε δύναμη στον αγώνα των εμποροϋπαλλήλων!

O αγώνας των εμποροϋπαλλήλων ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, εδώ και αρκετούς μήνες, είναι κομβικής σημασίας για τον κλάδο του εμπορίου και την επιβίωση των εργαζομένων, αλλά και για όλη την εργατική τάξη.
Αυτός ο αγώνας διεξάγεται κάτω από δύσκολες συνθήκες. Η κυβέρνηση, που προασπίζει τα συμφέροντα των αφεντικών, τα κέρδη των πολυεθνικών και των μεγάλων ομίλων, έχει εξαπολύσει ένα απίστευτο κύμα λασπολογίας ενάντια στις κινητοποιήσεις των εμποροϋπαλλήλων και των αλληλέγγυων σε αυτούς. Την ίδια στιγμή, στο όνομα της «ανάπτυξης», πάνω από 500.000 εργαζόμενοι στο εμπόριο συνθλίβονται καθημερινά βιώνοντας τη συρρίκνωση μισθών, την απληρωσιά, την ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου, την εντατικοποίηση της εργασίας και τους κάθε είδους εκβιασμούς…
Οι εμποροϋπάλληλοι, μαζί με το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα απελευθερωμένα ωράρια (αποτελούμενο από ταξικά σωματεία, εργατικές συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς), κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα μέτωπο πάλης με κεντρικό αίτημα την κατάργηση της αθλιότητας που λέγεται δουλειά την Κυριακή. Ακόμα και χωρίς τη συνδικαλιστική κάλυψη για απεργία από την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων κινήθηκαν επίμονα και σταθερά καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού με αποκλεισμούς καταστημάτων, παρεμβάσεις, συζητήσεις και αυτοοργανωμένες δράσεις. Αρνήθηκαν το νέο καθεστώς και κατάφεραν να παίξουν κεντρικό ρόλο στην προσωρινή απόφαση που καταργεί τη λειτουργία των καταστημάτων τις 52 Κυριακές του χρόνου.
Επειδή η εργατική τάξη στο σύνολό της χτυπιέ-ται αμείλικτα από το αστικό μπλοκ, αγώνες σαν αυτόν που δίνουν οι εμποροϋπάλληλοι πρέπει να αγκαλιάζονται και να στηρίζονται από κάθε εργάτη και εργάτρια, κάθε άνεργη και άνεργο, από το σύνολο της Τάξης μας, ως μέρος της πάλης Τάξης Εναντίον Τάξης.
Ας δώσουμε δύναμη στον αγώνα των εμποροϋπαλλήλων!

«Μας έριξαν στα μπουντρούμια»

Ομάδα πολιτικών εξόριστων στον Άη Στράτη

79 χρόνια πριν, από τους τόπους εξορίας και βασανισμού, που η αστική τάξη «τιμωρούσε» τους πολιτικούς αντιπάλους της σε μια απέλπιδα προσπάθεια να «καταλαγιάσει» την αγωνιστικότητα και ελευθερία των αγωνιζόμενων.

Παραθέτουμε ένα κείμενο καταγγελίας των Κώστα Βάρναλη και Δημήτρη Γληνού για την αρπαγή τους από το καθεστώς (στις 17 Οκτώβρη του 1935) και την βίαιη εγκατάστασή τους στον τόπο εξορίας του Άη Στράτη, όπου χιλιάδες κομμουνιστές και αγωνιστές έζησαν στο πετσί τους τον απάνθρωπο χαρακτήρα της καθεστηκυίας τάξης.

«Μας έριξαν στα μπουντρούμια»

Στις 17 του περασμένου Οκτώβρη όργανα της ειδικής ασφάλειας μας άρπαξαν ξαφνικά από τα σπίτια μας. Χωρίς να μας διατυπώσουν καμιά κατηγορία, χωρίς να δώσουνε το δικαίωμα να απολογηθούμε, χωρίς να μας ανακρίνουνε για να διαλύσουνε κάθε υπόνοια που μπορεί να είχανε για μας, μας έριξαν στα μπουντρούμια των μεταγωγών της Αθήνας και  του Πειραιά, μας έσυραν σιδηροδεμένους και ανάμεσα σε κουστωδίες από ένοπλους χωροφύλακες μέσα στους δρόμους του Πειραιά και της Μυτιλήνης και μας έφεραν στο ξερόνησο του Άη Στράτη , όπου βρισκόμαστε τώρα με 160 άλλους, γιατρούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους, επαγγελματίες, προέδρους κοινοτήτων, ηγέτες εργατικών σωματείων, που το μόνο τους έγκλημα είναι πως αγωνίστηκαν με νόμιμα μέσα για την υπεράσπιση των ελευθεριών του ελληνικού λαού και των συμφερόντων του.

Ζούμε και όλοι οι άλλοι εξόριστοι κάτω από όρους πρωτογόνους μέσα σε βαρύ χειμώνα και σε καθημερινό κίνδυνο της ζωής μας από πείνα και αρρώστια […]

Κάτω από αυτές τις συνθήκες που τίποτα δεν τις δικαιολογεί, διαμαρτυρόμαστε έντονα και στην κυβέρνηση και στην ελληνική κοινωνία και στη διεθνή κοινή γνώμη για όλους τους άλλους εξόριστους και για τον εαυτό μας και ζητάμε από την κυβέρνηση ή να δικαιολογήσει στον ελληνικό λαό τα άγρια και βάρβαρα αυτά μέτρα, που πήρε απέναντί μας, χτυπώντας την λευτεριά της σκέψης, τη λογοτεχνική και επιστημονική δράση μας και τα δικαιώματά μας σαν πολιτών, ή να μας αφήσει ελεύθερους και εμάς και όλους τους άλλους πολιτικούς κατάδικους και εξόριστους, αφού αμνηστεύει εκείνους που με το όπλο στο χέρι επιχείρησαν να κατακτήσουνε την εξουσία.

Αη Στράτης, 30.11.1935

Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ – Δ. ΓΛΗΝΟΣ

«Η ώρα φτάνει» (Στίχοι του Κώστα Βάρναλη, γραμμένοι στην εξορία του Άη Στράτη)

Αφού μας εσκοτώναν με το ζόρι

στα μακελειά τους χρόνια οι μπαζαδόροι

κι αφού μας εσκοτώνανε πιο φίνα

στα χρόνια της ειρήνης με την πείνα.

Αφού μας τυραννούσαν έτσι αιώνες

οι Μασκαράδες και οι Απατεώνες,

του γδικιωμού, σύντροφοι, η ώρα φτάνει.

Αρπάχτε το σφυρί και το δρεπάνι!

Τελειώσανε τα λόγια και τ’ αστεία.

Ολούθε τρίζει η σάπια πολιτεία.

Κάνει νερά και γέρνει το καράβι,

Δεν το σώζουν του φασισμού οι μπράβοι.

Όλοι μαζί με τα γερά μας μπράτσα

των ληστών να σαρώσωμε τη ράτσα!

Απ’ τα μπουντρούμια κι απ’ την εξορία

νέα του κόσμου ξεκινά η Ιστορία.

Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ

 

αναδημοσίευση από Prolet Connect

Κώστας Γουρνάς: «Να μη διαπραγματευτούμε το αύριο με αυτούς που το κατέστρεψαν»

fylakes_lefkadas_1

Το κείμενο που ακολουθεί  έστειλε ο Κώστας Γουρνάς, ο οποίος έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή του στην πρώτη περίοδο δράσης του Επαναστατικού Αγώνα και εκτίει 25 έτη κάθειρξη στις φυλακές Κορυδαλλού, στην εφημερίδα «το Ποντίκι.»

 

Βαφτίζοντας την απόλυτη καταστροφή σωτηρία

Είναι γνωστή τόσο η ιστορική σύνδεση των προγραμμάτων του ΔΝΤ με τα δικτατορικά καθεστώτα ανά την υφήλιο όσο και η βαναυσότητα της καταστολής που μεταχειρίστηκαν, για να τα εφαρμόσουν. Σε κάθε χώρα που επιβλήθηκαν νεοφιλελεύθερες συνταγές αναδιάρθρωσης της οικονομίας, από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Ινδονησία, απλώθηκε ένα πέπλο τρομοκρατίας ως προϋπόθεση, ως ένας άγραφος νόμος μέσα στα ίδια τα μνημόνια, για να στεφθεί από επιτυχία το σχέδιο των δανειστών.

Η ελληνική κοινωνία, έπειτα από τέσσερα χρόνια εφαρμογής τέτοιων προγραμμάτων οδηγείται στην απόλυτη καταστροφή. Οι ίδιες συνταγές που από τη δεκαετία του 1970 οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο στη φτώχεια και την εξαθλίωση, αλλά και άλλους στη φυλακή, τα βασανιστήρια, την εξαφάνιση έχουν σχηματοποιήσει μια κοινωνία όπου μόνο το ένα τρίτο της έχει τη δυνατότητα σε μια αξιοπρεπή διαβίωση. Το έτερο μέρος της που συνέθετε το υπόδειγμα του καπιταλιστικού πρώτου κόσμου τις τελευταίες δεκαετίες, την κοινωνία των 2/3, εξαναγκάστηκε να ζει στα όρια της φτώχειας. Η πλειονότητά της είτε έχει εξοριστεί από την παραγωγική διαδικασία είτε δουλεύει με μισθούς αναπτυσσόμενης χώρας και αποτελεί σήμερα παγκόσμιο σημείο αναφοράς της αποτυχίας.

Από την άλλη πλευρά, είναι έκδηλη η ευχαρίστηση στα πρόσωπα των Ελλήνων αξιωματούχων, όταν επιτυγχάνεται κάποιος δημοσιονομικός στόχος αντλούμενος από αιματηρές περικοπές στα εργασιακά, ασφαλιστικά ή τα δικαιώματα στην υγεία. Είναι, τουλάχιστον, θλιβερή η εικόνα των τεχνοκρατών των «παραγωγικών» υπουργείων που ως άλλοι μαθητευόμενοι μάγοι περιφέρουν το πρωτογενές πλεόνασμα ως τρόπαιο και επιχαίρουν για την ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων της τρόικας.

Την ώρα που χιλιάδες τριγυρνούν στους δρόμους ψάχνοντας για δουλειά, φαγητό ή στέγη, το υπουργείο Οικονομικών πανηγυρίζει γιατί η χώρα βρίσκεται για τρία συναπτά έτη στην πρώτη θέση της λίστας του ΟΟΣΑ στον τομέα των μεταρρυθμίσεων. Ξεχνάει, φυσικά, ότι οι μόνες μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει είναι οι μειώσεις μισθών, συντάξεων, εφάπαξ, οι ιδιωτικοποιήσεις μέσω ΤΑΙΠΕΔ, οι διευκολύνσεις σε τράπεζες και μεγαλοεπιχειρηματίες. Το μεγάλο μεταρρυθμιστικό έργο των μνημονιακών κυβερνήσεων ήταν η προετοιμασία του εδάφους για να ξεπουληθεί κάθε περιουσιακό στοιχείο σε ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια, να μετατραπούν οι Έλληνες εργαζόμενοι σε είλωτες που δουλεύουν, για να αποπληρωθεί το δημόσιο χρέος και να αυξηθούν τα κέρδη της εγχώριας ελίτ που επωφελείται από τις ευκαιρίες της κρίσης.

Ανάγοντας αυτές τις μεταρρυθμίσεις σε εθνική επιτυχία και το πρωτογενές πλεόνασμα σε υπέρτατο δημοσιονομικό επίτευγμα – άξιο να τυπωθεί στα οικονομικά εγχειρίδια – η συγκυβέρνηση καυχιέται πως έχει ανακτήσει την αξιοπιστία της χώρας. Περιφέρονται, τώρα, στις ευρωπαϊκές συναντήσεις χωρίς το φόβο να τους βρίσουν ή να τους αντικαταστήσουν με τραπεζίτες, γνωρίζοντας ότι η τυφλή υπακοή είναι το εισιτήριο για τη στήριξή τους. Άλλωστε έχουν δώσει από καιρό πριν τα διαπιστευτήρια της υποταγής τους στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο και μάλιστα υπογεγραμμένα.

Ο υπέροχος νέος κόσμος της Ε.Ε.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 έδωσε το έναυσμα για να επιταχυνθούν οι γεωπολιτικές αναδιατάξεις δυνάμεων και για να βγουν στο προσκήνιο νέοι συσχετισμοί που θα προσδιορίζουν μια νέα τάξη πραγμάτων. Μπροστά στη δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου η Ε.Ε. αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες πιέσεις. Βιώνοντας μια τριπλή κρίση (τραπεζική, νομίσματος, χρέους) έχει καταφέρει μέσα σε έξι χρόνια να διασώσει τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά της ιδρύματα, να αναδιαρθρώσει το τραπεζικό της σύστημα βυθίζοντας τους λαούς στη φτώχεια και την ανεργία, ανοίγοντας την ψαλίδα της ανισότητας ακόμα και στις χώρες του Βορρά.

Οι μηχανισμοί που συστήθηκαν για να διασωθούν οι προβληματικές χώρες του Νότου ήταν στην πραγματικότητα οι ίδιοι που δημιούργησαν το έδαφος για να ισχυροποιηθούν οι οικονομίες του Βορρά. Τα τεράστια ποσά που δαπανήθηκαν μέσω του ESM και του EFSF για να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα όχι μόνο επιστρέφονται μέσω της αποπληρωμής του χρέους, αλλά συνοδεύτηκαν με δύο μνημόνια που εξυπηρετούν τη σταδιακή μεταφορά του κοινωνικού πλούτου σε επενδυτικά κεφάλαια των ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών.

Στην ίδια στρατηγική, μόνο, εντασσόμενη μπορεί να εξηγηθεί και η εμμονική εφαρμογή των πολιτικών ακραίας λιτότητας, η απαρέγκλιτη τήρηση των όρων του συμφώνου σταθερότητας παρά τις έντονες αντιδράσεις και τα καταστροφικά αποτελέσματα που εξακολουθούν να υφίστανται. Η δημιουργία ανταγωνιστικότερων όρων για τη γερμανική οικονομία μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, όπου οι νέοι συσχετισμοί θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε συγκρούσεις, είναι η αιτία των δεινών του λαού μας.

Ένα από τα κυρίαρχα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού είναι ότι καθετί μη βιώσιμο, είτε εταιρεία είτε κράτος, πρέπει να αφήνεται να πεθάνει για να επιβιώσει το αμέσως δυνατότερο. Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό συμβαίνει με έναν αργό θάνατο. Αυτό, ακριβώς, είναι το δόγμα που βρίσκεται στον πυρήνα της σημερινής αναδιάρθρωσης της ευρωζώνης. Η επιβίωσή της μέσα σε ένα οικονομικό περιβάλλον όπου κυριαρχούν τα αρπακτικά κερδοσκοπικά κεφάλαια που τζογάρουν τη διάλυσή της σίγουρα δεν μπορεί να διασφαλιστεί με τους ισχύοντες όρους.

Καθώς οι συνέπειες των νέων οικονομικών ανταγωνισμών θα γίνονται ασφυκτικότερες σε μια Ευρώπη που ξεκινά με αναιμική ανάπτυξη κι αποπληθωρισμό και την απειλή σοβαρότερων αντιποίνων της Ρωσίας, ο μετασχηματισμός της ευρωπαϊκής οικονομίας σε δύο ή περισσότερες ζώνες είναι ορατός. Χώρες όπως η Ελλάδα, που δεν θα αποτελούν βαρίδι χρηματοδότησης ελλειμμάτων, θα μετατραπούν σε απόλυτα ελεγχόμενες αποικίες με διαρκή επιτήρηση των δημοσιονομικών μεγεθών, με την κατάρτιση προϋπολογισμού από ευρωπαϊκά όργανα, με ρήτρες μηδενικών ελλειμμάτων και αυτόματες επιβολές μέτρων, φυτοζωώντας στη ζούγκλα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Θα αποτελεί έναν Τρίτο Κόσμο μέσα στον Πρώτο, με τις όποιες πηγές πλούτου να μεταβιβάζονται σε εξευτελιστικές τιμές σε ξένα και εγχώρια κεφάλαια. Θα γίνει μία χώρα που την ομορφιά της θα τη χαίρονται μόνο οι τουρίστες και η άρχουσα τάξη της.

Εξαρτημένος νεοφιλελευθερισμός – εξαρτημένος κεϋνσιανισμός

Η έννοια της εξάρτησης του πολιτικού προσωπικού από τις επιταγές του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου και του ΔΝΤ δεν ερμηνεύεται φέρνοντας στο μυαλό μας την εικόνα κάποιων κακόμοιρων αξιωματούχων που με το πιστόλι στον κρόταφο εκτελούν τις διαταγές των ανωτέρων τους, ενώ κατά βάθος λυπούνται πολύ για τις πράξεις τους. Όχι, η ελληνική άρχουσα τάξη δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες. Γι’ αυτό και η υπαγωγή της χώρας στον έλεγχο της τρόικας δεν ήταν προϊόν απελπισίας ή εκβιασμού, ούτε και μια κατά παρέμβαση κίνηση έκτακτης ανάγκης. Οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια που υπερψήφισαν οι Έλληνες βουλευτές ήταν μέσα σε αυτή την κουλτούρα εξάρτησης που διατρέχει τον πολιτικό βίο.

Το σοκ που διήλθε η ελληνική κοινωνία από το τσουνάμι νεοφιλελεύθερων μέτρων ήταν κάτι πρωτόγνωρο, όμως δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγε για ασφαλιστική μεταρρύθμιση και αύξηση των ορίων ηλικίας ή για ιδιωτικοποιήσεις. Αν δεν είχε υπάρξει η κρίση με τα λουκέτα σε επιχειρήσεις και με την υψηλή ανεργία, μα κυριότερα με την αποστράγγιση του τραπεζικού συστήματος, όλα τα υπόλοιπα θα ήταν ό,τι ακριβώς οραματιζόταν η εγχώρια οικονομική ελίτ επί δεκαετίες. Το διπλό δράμα για τον Μητσοτάκη είναι ότι όχι μόνο έχει γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς, αλλά ότι έχει φτιάξει ένα νεοφιλελεύθερο πλαίσιο που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Φρίντμαν.

Σε μια πρόσφατη, μάλιστα, ομιλία του ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε ότι δεν γνωρίζει πολλές δημοκρατίες στον κόσμο όπου θα μπορούσαν να συμβούν τόσες αλλαγές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Η διασταλτική ερμηνεία αυτής της δήλωσης δεν είναι, βέβαια, ότι η ελληνική δημοκρατία έχει λίγο από την αίγλη αυτής του 5ου αιώνα π.Χ., αλλά απεναντίας ότι έχει τσαλαπατηθεί αγρίως για να περάσουν τα μνημόνια. Μέσα από το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, που αποτελεί σήμερα τον πυρήνα της διακυβέρνησης, επιβάλλεται ο απαραίτητος φόβος, ικανός να κάμψει τις αντιστάσεις του ελληνικού λαού.

Σε μια Ευρώπη όπου έχει μόλις πρόσφατα αποδοκιμαστεί όχι μόνο η πολιτική της δημοσιονομικής πειθαρχίας της Γερμανίας, αλλά και το ίδιο το τεχνοκρατικό οικοδόμημα της Ε.Ε., με την άνοδο των ευρωσκεπτικιστών, των αντιευρωπαϊστών και της ακροδεξιάς να διεμβολίζουν τις πολιτικές ισορροπίες, η συγκυβέρνηση εξακολουθεί να ευθυγραμμίζεται απόλυτα με το διευθυντήριο των Βρυξελλών. Η κατακρήμνιση των εκλογικών ποσοστών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές δεν έγινε εμπόδιο στην απαρέγκλιτη εφαρμογή των απαιτήσεων της τρόικας για το ξεπούλημα της ΔΕΗ, των δασών και των παραλιών, την περαιτέρω φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας και δεκάδων νόμων που ψηφίστηκαν στα θερινά τμήματα της βουλής. Ανάμεσά τους ο νόμος για το ειδικό καθεστώς κράτησης των πολιτικών κρατουμένων και η ίδρυση του ελληνικού «Γκουαντάναμο» στον Δομοκό.

Η ευθυγράμμιση της κυβέρνησης επεκτείνεται και στην εξωτερική πολιτική, όπως στην επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, την αποδοκιμασία της στάσης της Αργεντινής στη δικαστική διαμάχη με αμερικανικό fund, ακόμα και τη θέση υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα στη Σκωτία. Θέσεις που συντάσσονται ευθέως με τα συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης και την προσχώρησή της στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Είναι πραγματικά παράλογη μια πολιτική που εξασθενεί την ήδη ασθμαίνουσα πρωτογενή παραγωγή, ζημιώνοντας τους παραγωγούς που στηρίζονται στις εξαγωγές, καθώς και εξευτελιστική η επιδοκιμασία της υπερίσχυσης ενός fund σε μία χώρα που αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα χρέους. Είναι, όμως, ενδεικτική η στάση της συγκυβέρνησης απέναντι στην Αργεντινή για το πώς διαχειρίζονται το ζήτημα του δημόσιου χρέους, όπου δεν πρόκειται να προβάλουν καμιά απαίτηση έναντι των δανειστών.

Ένα χαρακτηριστικό των πολιτικών που ασκούνται σήμερα είναι ότι δεν παίρνουν καν υπόψη έναν ενδεχόμενο κίνδυνο κοινωνικών αντιδράσεων ούτε και το πολιτικό κόστος. Το βλέμμα της εξουσίας είναι στραμμένο στον Βορρά και πέρα από τον Ατλαντικό, έχοντας δεδομένη την κοινωνική απραξία και ασκώντας πολιτική μηδενικής ανοχής σε όσους αντιστέκονται. Ακόμη και τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, που έχουν κερδίσει τη συμπάθεια της πλειονότητας της κοινωνίας, θέλουν να τις συντρίψουν, ακριβώς επειδή αποτελούν το σύμβολο ενός λαού που δεν προσκυνάει. Όσο για τη λυσσώδη προσπάθεια του επικοινωνιακού επιτελείου να αποδομήσει την ένοπλη πάλη αποπολιτικοποιώντας τη φύση των οργανώσεων, αρκεί κανείς να κοιτάξει τους ευνοημένους πελάτες του ΤΑΙΠΕΔ, φίλους της κυβέρνησης, για να καταλάβει ποιοι είναι οι εγκληματίες της χώρας.

Αν το σύνθημα της Ν.Δ. είναι «όποιος υπάκουος κερδίζει», τότε αυτό του ΣΥΡΙΖΑ είναι «αυτός που δεν απειλεί δύναται να κυβερνήσει». Η κουλτούρα της εξάρτησης είναι βασικό συστατικό του συστήματος εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει εμποτιστεί πια από αυτήν την κουλτούρα, για να γίνει άξιος συνεχιστής του κράτους, αποστρέφει το βλέμμα του από την κοινωνία και διεκδικεί το χρίσμα από την ευρωπαϊκή ελίτ. Η μετάλλαξη του αριστερού κόμματος μέσα σε δύο μόλις χρόνια είναι ενδεικτική των μεγάλων ανακατατάξεων που έχει επιφέρει η κρίση. Ένα κόμμα που ευαγγελίζεται ότι θα αλλάξει τον κόσμο, θα ριζοσπαστικοποιήσει συνειδήσεις, θα έπρεπε να έχει την αξιοπιστία μιας αταλάντευτης πολιτικής πορείας, για να πείσει.

Όμως, ο αριστερός διεκδικητής της εξουσίας έχει υιοθετήσει ήδη τη στρατηγική συνέχισης της μνημονιακής πολιτικής στον πυρήνα της, χωρίς να μπορεί να εμπνεύσει για μια νέα «μεταπολίτευση». Ακολουθώντας μια τακτική καθησυχασμού αφενός των Ευρωπαίων αξιωματούχων και αφετέρου εκείνου του κομματιού που αποστρέφεται τις αλλαγές διαβεβαιώνει με κάθε τρόπο ότι μπορεί να εγγυηθεί μια ομαλή εναλλαγή εξουσίας. Σε μια κοινωνία δυσκίνητη, όπως η ελληνική, που έχει μεγάλη δυστροπία με τις αλλαγές ακριβώς λόγω της έντονης πολιτικής της ιστορίας, η συζήτηση για την αλλαγή νομίσματος ή την παραμονή στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ είναι εξαιρετικά δύσκολη. Στην συζήτηση αυτή η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι οχυρωμένη πίσω από τις πάγιες καθεστωτικές θέσεις.

Την ώρα που το ευρώ δεν προσφέρει καμιά δυνατότητα ανάπτυξης και που η εξωτερική πολιτική Βενιζέλου σέρνεται πίσω από τον ιμπεριαλισμό ανοίγοντας την πόρτα σε νέους κινδύνους για την κοινωνία, οι μέλλοντες «καταλληλότεροι» πιστεύουν ότι θα μετατρέψουν το ΝΑΤΟ σε ΜΚΟ που θα προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια και την Ε.Ε. σε ταμείο αναδιανομής εισοδήματος. Πιστεύουν ότι μπορούν να εφαρμόσουν κεϋνσιανές πολιτικές την εποχή που ο κρατικός παρεμβατισμός εξαντλείται στη διάσωση των τραπεζών, που η κρίση του 2008 όχι μόνο δεν ανέκοψε τον νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό, αλλά διεύρυνε τον αδηφάγο καπιταλισμό του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Όλα αυτά, μάλιστα, πατώντας πάνω στην καμένη γη των ιδιωτικοποιήσεων χωρίς να υπάρχουν διαθέσιμα κρατικά αναπτυξιακά εργαλεία για δημόσιες επενδύσεις. Αναρωτιέται κανείς αν είναι πιο πιθανή μια κοινωνική επανάσταση στην Ελλάδα ή ένας κεϋνσιανός παράδεισος στην Ευρώπη!

Το μέλλον της Ευρώπης είναι η οργανωμένη αντίσταση του λαού

Η ευρωπαϊκή ελίτ και οι εγχώριοι πρεσβευτές της διατείνονται ότι ο δρόμος της δημοσιονομικής πειθαρχίας, της φτωχοποίησης των λαών του Νότου είναι μονόδρομος. Θεωρώντας ότι μόνο αυτή η συνταγή μπορεί να σταθεροποιήσει την ευρωπαϊκή οικονομία και να την καταστήσει ανταγωνιστικότερη στο διεθνές περιβάλλον, απορρίπτει κάθε συζήτηση για χαλάρωση των ελλειμμάτων που θα διογκώσουν το χρέος. Απορρίπτει τη συζήτηση για την παροχή μεγάλων αναπτυξιακών πακέτων, ενός ευρωπαϊκού new deal που θα αναθερμάνει την οικονομία.

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλά με δύο διαφορετικές οικονομικές προσεγγίσεις, αλλά με μια σκληρή σύγκρουση συμφερόντων. Η ηγεμονία της γερμανικής πολιτικής και ο απόλυτος έλεγχος στα όργανα της Ε.Ε. εξυπηρετεί αυστηρά το συμφέρον της μεγέθυνσης της οικονομίας της. Η στάση της Γερμανίας έναντι των λαών του Νότου και ειδικά του ελληνικού δεν είναι απλά αυστηρή, είναι πολεμική. Είναι αδιανόητο να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να υπερασπίσει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού χωρίς να συγκρουστεί μαζί της. Η επιλογή μιας σύγκρουσης με τη γερμανική πολιτική στο πλαίσιο της ευρωζώνης και της Ε.Ε. είναι ανεδαφική, ειδικά σήμερα που το κόστος μιας αποχώρησης δεν θα πυροδοτήσει σημαντικές εξελίξεις.

Η Ελλάδα το 2010 ήταν ένα τίποτα, που συγκέντρωνε, όμως, τον πανικό των αγορών για τη διάλυση της ευρωζώνης. Σήμερα είναι απλώς ένα τίποτα. Μια ενδεχόμενη υπολογίσιμη ζημιά. Το όπλο της αποχώρησης από το ευρώ έχει αδυνατίσει και ένας τέτοιος εκβιασμός δεν έχει πολλά περιθώρια επιτυχίας. Η παραμονή στην Ε.Ε. και το ευρώ δεν έχει να προσφέρει κανένα πλεονέκτημα, αφού το τραπεζικό σύστημα είναι ήδη λειτουργικά ανενεργό, το δημόσιο χρέος είναι ήδη πολύ υψηλό, οι επιχορηγήσεις και τα αναπτυξιακά πακέτα έχουν σχεδόν εξαλειφθεί. Σε πολιτικό επίπεδο η ωφέλεια από την παραμονή εξαντλείται στα δείπνα των ηγετών και τη συμπάθεια προς τους δύσμοιρους Έλληνες.

Η ελληνική προεδρία ήταν η απόλυτη φάρσα αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων. Επίσης, η ελληνική κοινωνία θα έπρεπε να έχει την ωριμότητα να καταλάβει ότι η παραμονή στο ΝΑΤΟ δεν της προσφέρει καμιά ασφάλεια ούτε και αντισταθμιστικά οφέλη. Η διαρκής σύμπραξη με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μόνο κινδύνους μπορεί να αποφέρει, όπως με την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο εναντίον του IS στο Ιράκ και τη Συρία.

Δεν υπάρχουν εύκολες, ανέξοδες και ασφαλείς λύσεις όταν πρέπει ένας λαός να ανοικοδομήσει το μέλλον του ξεπερνώντας μια τόσο πολύπλευρη κρίση. Το υπάρχον καπιταλιστικό μοντέλο διάρθρωσης της οικονομίας, της παραγωγής, του πολιτισμού, της παιδείας έχει αγγίξει τα όριά του μαζί με το πολιτικό σύστημα που το υπηρετεί. Ο παλιός δικομματισμός που κυβερνά είναι τόσο διεφθαρμένος, διαπλεκόμενος και υποταγμένος, που δεν είναι ικανός να σώσει την ίδια του την ύπαρξη. Με οικονομικούς όρους είναι μια χαμένη επένδυση. Με κοινωνικούς είναι ο πιο σύντομος δρόμος στην καταστροφή. Με πολιτικούς είναι το παρηκμασμένο τέλος μιας εποχής. Επιβιώνει μόνο χάρη στις απεγνωσμένες προσπάθειες των καναλαρχών.

Η καθεστωτική αριστερά ευαγγελίζεται το ξεπέρασμα της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα μέσω της ικανότητάς της να ανατρέψει τους συσχετισμούς δύναμης στην Ευρώπη. Βολοδέρνει στο πέλαγος της απροσδιοριστίας και της αφέλειας χωρίς να μπορεί να εμπνεύσει έναν λαό που παλεύει για να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του. Και οι δύο πόλοι εξουσίας ισχυρίζονται ότι οι πολιτικές τους είναι πραγματιστικές. Δεν υπόσχονται ροές χρημάτων, αλλά ένα λίγο πιο ανεκτό μέλλον μέσω μια διαλλακτικής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Ένα μέλλον που υπό τις διαφαινόμενες εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο είναι απολύτως ανέφικτο.

Όσο δεν κόβεται η εξάρτηση από την ευρωπαϊκή ελίτ το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας είναι προδιαγεγραμμένο. Όσο δεν υπάρχει άμεση αντιπαράθεση με την πολιτική ελίτ και την καλοθρεμμένη άρχουσα τάξη που επωφελείται από τη δυστυχία αυτού του λαού, δεν μπορεί να υπάρξει αέρας αλλαγής. Όσο δεν αναλαμβάνει ο ίδιος ο λαός την ευθύνη να ξεπεράσει την κρίση με τις δικές του ικανότητες, τότε η ελπίδα για κάτι καλύτερο θα χάνεται. Ένας επαναστατημένος λαός, αποδεσμευμένος από κάθε κομματική εξάρτηση που θα κόψει κάθε δεσμό με τον ιμπεριαλισμό, θα πάψει να πληρώνει το χρέος και θα οικοδομήσει ένα αυτοοργανωμένο παραγωγικό μοντέλο που θα διασφαλίζει την οικονομική και κοινωνική ισότητα όλων είναι αυτός που μπορεί να φέρει δικαιοσύνη και λευτεριά σε αυτόν τον τόπο.

αναδημοσίευση από Hit and Run

Καταγγελία του Κ*Βοξ: πολιτική λογοκρισία στη εκδήλωση της 17ης Οκτώβρη με θέμα “Ένοπλος Αγώνας, Επαναστατικό Κίνημα και Κοινωνική Επανάσταση”

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ Κ* ΒΟΞ

Σήμερα, στις 17 Οκτώβρη ήταν προγραμματισμένη εκδήλωση του Κ* ΒΟΞ με θέμα «Ένοπλος Αγώνας, Επαναστατικό Κίνημα και Κοινωνική Επανάσταση» στο αμφ. Γκίνη του Πολυτεχνείου, όπου θα γίνονταν και τηλεφωνική παρέμβαση του Νίκου Μαζιώτη. Η τηλεφωνική επικοινωνία με το σύντροφο Νίκο Μαζιώτη, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα ο οποίος κρατείται στις φυλακές Διαβατών, δεν ήταν δυνατή, αφού ξαφνικά «χάλασαν» όλα τα τηλέφωνα στην πτέρυγα όπου κρατείται, την ίδια μέρα μάλιστα που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Άδωνις Γεωργιάδης προεξόφλησε ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση πρέπει να απαγορευτεί. Η απόπειρα φίμωσης του πολιτικού λόγου του συντρόφου Μαζιώτη αποτελεί την τρανταχτή απόδειξη της επικινδυνότητάς του για το καθεστώς (ακόμα και τώρα που είναι φυλακισμένος), το φόβο του κράτους για τη δράση αλλά και το λόγο του Επαναστατικού Αγώνα και τον τρόμο των κρατούντων απέναντι σε οποιαδήποτε νύξη του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου για την επαναστατική ανατροπή. Η απόπειρα αποϊδεολογικοποίησης του ένοπλου αγώνα και πολιτικής φίμωσης όσων αντιπαρατίθενται με το κρατικό μονοπώλιο της βίας δεν θα περάσει. Η εκδήλωση θα επαναληφθεί την Παρασκευή 31 Οκτώβρη στο Αμφ. Γκίνη του ΕΜΠ και η παρουσία και στήριξη όλων μας είναι μια ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Κ* ΒΟΞ

ΥΓ: Παρά τις προσπάθειες του κράτους η εκδήλωση σήμερα πραγματοποιήθηκε με πλούσιο διάλογο, ενώ σημαντική ήταν η συμβολή της πολιτικής παρέμβασης της συντρόφισσας Πόλας Ρούπα, μέλους του Επαναστατικού Αγώνα, η οποία από την παρανομία έστειλε γραπτή τοποθέτηση. 

πηγή: Athens Indymedia

Διαδήλωση ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας: 22 Οκτώβρη, Χαυτεία 6μμ

synt_drasis_diadilosi_tet_22_10_14

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΗ, 18.00, ΧΑΥΤΕΙΑ (ΑΙΟΛΟΥ & ΣΤΑΔΙΟΥ)

συναδέλφισσες και συνάδελφοι από τον κλάδο του εμπορίου,
εργαζόμενοι κι εργαζόμενες από κάθε χώρο δουλειάς,
άνεργοι κι άνεργες και όλος ο κόσμος του αγώνα

ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!

ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΜΙΛΗΣΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ «ΕΙΔΙΚΟΙ». Εδώ και χρόνια οι «από πάνω» προσπαθούσαν να καταργήσουν την Κυριακάτικη αργία και να «απελευθερώσουν» τα ωράρια της αγοράς και πάντα έβρισκαν απέναντί τους τον κόσμο της δουλειάς που αντιστέκονταν με τους αγώνες του. Με την όξυνση της επίθεσης όμως που συντελείται τα τελευταία χρόνια, κράτος, αφεντικά και κυβερνώντες σε αγαστή συνεργασία με τα καθεστωτικά ΜΜΕ (τηλεόραση, ραδιόφωνα, έντυπος και ιντερνετικός τύπος) έχουν εξαπολύσει μια τεράστια επίθεση προπαγάνδας για να μας πείσουν, όχι φυσικά για το ότι βρήκαν την ευκαιρία να υλοποιήσουν και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των πολυεθνικών και των μεγάλων ομίλων του εμπορίου, αλλά για το πόσο ευτυχισμένη θα ήταν η κοινωνία αν τα μαγαζιά λειτουργούσαν και τις Κυριακές! Όλοι οι ξύλινοι και δογματικοί μονόλογοι των «ειδικών» κλείνουν με τα γνωστά ψέματα: «θα τονωθεί η αγορά», «θα αυξηθεί ο τζίρος», «θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας». Οι παπαγάλοι της κυβέρνησης είναι πρόθυμοι να επιστρατεύσουν κάθε μέσο για να «πείσουν» την κοινωνία, τους εργαζόμενους και τους ανέργους, ότι η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας θα λειτουργήσει θετικά για τον κόσμο της εργασίας.

Μόνο που εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά και από πρώτο χέρι, ότι οι εργασιακές σχέσεις θα αλλάζουν προς το χειρότερο και ότι εκτός από τις μειώσεις μισθών, τις ατομικές συμβάσεις, την ανασφάλιστη εργασία, την απλήρωτη εργασία, τα σπαστά ωράρια, τα εξαήμερα, την ορθοστασία, την προσαύξηση της Κυριακής-αργίας που θα καταργηθεί (ήδη σε χιλιάδες εργαζόμενους δεν δίνεται καν), ότι υπάρχουν εταιρίες που στέλνουν εργαζόμενους να δουλεύουν μόνο για τις Κυριακές, ότι διαταράσσεται η ζωή χιλιάδων ανθρώπων, ότι η κατάργησή της Κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο τελικά θα συμπαρασύρει και άλλους κλάδους με αποτέλεσμα να επεκταθεί παντού.

Μόνο που εμείς γνωρίζουμε και βιώνουμε γύρω μας από πρώτο χέρι, ότι 1.500.000 άνεργοι κι άνεργες δεν έχουν καν ένα αξιοπρεπές επίδομα ανεργίας για να καλύπτουν έστω τα αναγκαία. Ότι υπάρχουν 800.000 απλήρωτοι εργαζόμενοι που δεν έχουν ούτε τα βασικά για την επιβίωσή τους. Ότι έχουν πετσοκοπεί οι μισθοί και οι συντάξεις μας.

Όλοι εμείς, απέναντι στα ψέματα που θέλουν να μας πνίξουν, συνεχίζουμε να λέμε τις δικές μας αλήθειες, ότι ο βασικός τους στόχος είναι να υποταχτεί η κοινωνία στις ανάγκες της αγοράς. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές θα διαλύσει πλήρως τις εργασιακές σχέσεις, μειώνοντας ακόμα περισσότερο το εργατικό κόστος και καταπατώντας ότι έχει απομείνει, προς όφελος από τη μια και των μικρών και μεγάλων αφεντικών και από την άλλη ξαναμοιράζοντας την πίτα της αγοράς προς όφελος των μεγάλων εμπορικών ομίλων και των πολυεθνικών. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο μόνος δρόμος για μας είναι να συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τα εργατικά μας δικαιώματα και τα ταξικά μας συμφέροντα.

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ.

Το πείραμα της λειτουργίας των καταστημάτων 52 Κυριακές το χρόνο προσπάθησαν να το επιβάλλουν στην Ερμού, στον πιο εμπορικό δρόμο της Αθήνας. Αντί όμως η Ερμού να μετατραπεί σε ένα καταναλωτικό τσίρκο όπου η αχαλίνωτη αγορά θα κυριαρχεί πάνω στους ανθρώπους και τις ζωές τους, η Ερμού μεταμορφώθηκε σ’ ένα εργαστήρι αλληλεγγύης, αντίστασης και αγώνα.

Το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια συνενώνει και συντονίζει με οριζόντιες διαδικασίες, συλλογικά εγχειρήματα αγώνα, όπως εργατικά σωματεία τόσο από τον ευρύτερο κλάδο του εμπορίου όσο και από άλλους κλάδους, συλλογικότητες εργαζομένων κι ανέργων, συνελεύσεις γειτονιάς και διάφορες συλλογικότητες του ταξικού και κοινωνικού κινήματος, που συμμετέχουν ισότιμα, ανταλλάσσοντας σκεπτικά και εμπειρίες του αγώνα. Όλοι μαζί βρεθήκαμε με αποφασιστικότητα από την πρώτη στιγμή στον αγώνα για την Κυριακάτικη αργία. Με καθημερινές ενημερωτικές παρεμβάσεις μέσα στα καταστήματα, με μαχητικές απεργιακές περιφρουρήσεις και αποκλεισμούς κάθε Κυριακή, η σιωπή έσπασε και ο φόβος που είχαμε συνηθίσει άρχισε να ξεπερνιέται. Η δυναμική των κινητοποιήσεων, έδωσε το κουράγιο και τη δύναμη στους συναδέλφους, ώστε να μπορούν να έχουν μια συλλογική φωνή, να αρχίσουν να διεκδικούν συλλογικά όλα όσα θέλουν και να παλεύουν αποφασιστικά στηριζόμενοι στις ίδιες τους τις δυνάμεις. Ήδη, μετά από μήνες κινητοποιήσεων, συνάδελφοι και συναδέλφισσες από το εμπόριο, έχουν δημιουργήσει τη δική τους παρακαταθήκη αγώνα συγκροτώντας μια νέα συλλογικότητα «Εργαζόμενοι-εργαζόμενες από το κλάδο του εμπορίου» που επιδιώκει να αναπτύξει τους δεσμούς συναδελφικής αλληλεγγύης και να αποτελέσει ένα κοινό έδαφος συνάντησης, οργάνωσης και αντίστασης στους χώρους της δουλειάς.

Πίσω από την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ να παγώσει προσωρινά το ζήτημα των 52 Κυριακών, υπάρχει και ο επίμονος αγώνας που αναπτύχθηκε το προηγούμενο διάστημα στην Ερμού. Δεν έχουμε χρόνο για αναμονή και εφησυχασμό. Οι 7 εργάσιμες Κυριακές το χρόνο είναι εδώ, οι «Λευκές Νύχτες» είναι εδώ, ενώ και η υπόθεση των 52 Κυριακών είναι ακόμα ανοιχτή. Και ήδη έχουμε αποδείξει ότι οι αγώνες μας, όταν είναι ταξικοί και αδιαπραγμάτευτοι έχουν αποτελέσματα: για τις συνθήκες εργασίας, για τον ελεύθερο χρόνο μας, για τα εργασιακά δικαιώματα που μας στερούν.

ΟΥΤΕ 52 ΟΥΤΕ ΚΑΙ 7
ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ.

Συναδέλφισσα και συνάδελφε στο εμπόριο,
συνεχίζουμε τον αγώνα μας μαχητικά, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, για να μη μας κλείσουν μέσα στα καταστήματα και τις Κυριακές. Είτε δουλεύουμε σε MALL ή πολυκατάστημα, είτε σε supermarket ή μικρομάγαζο, την Τετάρτη 22 Οκτώβρη διαδηλώνουμε για τις Κυριακές μας, τους μισθούς μας, τις ζωές μας. Συζητάμε με τους συναδέλφους μας και κατεβαίνουμε στο δρόμο συλλογικά και αγωνιστικά.

Όλοι μαζί οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες από όλους τους κλάδους, έχουμε την ευθύνη και τη δύναμη να αγωνιστούμε, να δείξουμε την έμπρακτη ταξική μας αλληλεγγύη και να σταθούμε στο πλάι των εργαζομένων στα μαγαζιά. Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια δεν είναι αγώνας μόνο των εργαζόμενων στο εμπόριο. Είναι αγώνας όλων εμάς των εκμεταλλευόμενων ενάντια στους εκμεταλλευτές μας.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΖΗΜΙΕΣ
ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια