πηγή: Αναρχικοί-Κομμουνιστές Κυψέλης-Γκύζη

Στις 29 Σεπτεμβρίου 2014  η ελληνική αποστολή μαζί με το διεθνές καραβάνι αλληλεγγύης είχε την τιμή και τη χαρά να συναντηθεί και να περάσει μια βραδιά με ομάδα ανταρτών από την ευρύτερη περιοχή του Λουγκάνσκ. Ανάμεσά τους και ο Πάβελ Κορτσάγκιν. Το όνοματεπώνυμό του – δεν είναι ψευδώνυμο – είναι ίδιο με του ήρωα απ’ τη νουβέλα του Οστρόφσκι “Πώς δενότανε τ’ ατσάλι”. Και οι ομοιότητες δε σταματάνε στο όνομα…

Ο Πάβελ είναι 30 ετών και μεγάλωσε στην πόλη Σεβεροντονιέτσκ. Έχει σπουδάσει χημικός μηχανικός, είναι παντρεμένος κι έχει ένα παιδάκι. Πριν ξεσπάσει το αντάρτικο, συμμετείχε ενεργά στο ΚΚ Ουκρανίας. Ο ίδιος πρωταγωνίστησε απ’ την πρώτη στιγμή στον λαϊκό αντιφασιστικό ξεσηκωμό και στην υπεράσπιση περιοχών, χτυπημένων τόσο σκληρά απ’ τον Ουκρανικό στρατό, τους μισθοφόρους και τα φασιστικά τάγματα που η ηρωική αντίσταση ονομάστηκε “νέο στάλινγκραντ”. Είναι σήμερα μέλος του κοινοβουλίου της λαϊκής δημοκρατίας του Λουγκάνσκ και πολιτιτοφύλακας. Εκτός απ’ τα πολιτικά και στρατιωτικά καθήκοντα, ασχολείται με το γραφείο τύπου δίνοντας τη δυσκολη μάχη της ενημέρωσης.  Μας διηγήθηκε ιστορίες απ’ τους τελευταίους μήνες που όλα γύρω του αλλάξαν, μας μίλησε για τον αντιφασιστικό και αντι-ολιγαρχικό χαρακτήρα του αγώνα και τόνισε την ανάγκη του διεθνισμού.

Από την πλευρά μας, τον ενημερώσαμε για τις δράσεις της Αντιφασιστικής Καμπάνιας στην Ελλάδα, τους αγώνες του ελληνικού λαού στα χρόνια της κρίσης, του μεταφέραμε μήνυμα αλληλεγγύης και του ζητήσαμε να στείλει ένα σύντομο χαιρετισμό. Ο,τι ακολουθεί αποτελεί, κατά τη γνώμη μας, ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο του αντιφασιστικού αγώνα.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=FVNHfhHik6I[/youtube]

Απέναντι στις θηριωδίες των νεοφιλελεύθερων και ναζιστών και τη μαυρίλα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού υπάρχει ο πόθος των καθημερινών ανθρώπων για ελευθερία και τίμια ζωή. Στα λόγια και το ασίγαστο πάθος του Πάβελ Κορτσάγκιν οι λέξεις απ’ το παλιό έργο του Οστρόφσκι ζωντανεύουν στη νέα ιστορική πραγματικότητα των λαών που παλεύουν ξανά με τ’ όπλο στο χέρι ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννάει. 

«Tο πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή. Aυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να τη ζήσει κανείς έτσι που να μη τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τα ζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει πεθαίνοντας να πει: Όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου -στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας»

Ο χαιρετισμός αυτός αποτελεί τμήμα του υλικού που συγκέντρωσε η ελληνική αποστολή στο διεθνές καραβάνι και θα προβληθεί στα πλαίσια της εκδήλωσης της “Αντιφασιστικής Καμπάνιας για την Ουκρανία” στην Αθήνα την Παρασκευή 17 Οκτωβρίου στις 19.30 στο Πολυτεχνείο στο αμφιθέατρο ΜΑΧ.

πηγή: Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία

αφίσα που κολλιέται στο κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας

αναδημοσίευση από Villa Amalias

Ένιωθα ότι εκπροσωπώ την εργατική τάξη, τους αποκλεισμένους και τα αουτσάιντερ αυτής της κοινωνίας. Για όλους αυτούς που η συνεισφορά τους είναι σημαντική αλλά δεν αναγνωρίζεται ποτέ.

John Carlos

Στις 16 Οκτώβρη 1968, κατά τη διάρκεια των αιματοβαμμένων ολυμπιακών αγώνων στην πόλη του Μεξικό οι ολυμπιονίκες Tommie Smith και John Carlos ,ανεβασμένοι στο βάθρο για την απομονομή των μεταλλείων, υψώνουν τις μαυροφορεμένες γροθιές τους στον ουρανό και περνούν για πάντα στην Ιστορία.

Έχει προηγηθεί η εξέγερση φοιτητών & εργατών με κεντρικό σύνθημα “Δε θέλουμε ολυμπιάδα, θέλουμε Επανάσταση” η οποία, στις 2 Οκτώβρη στο Τλάτελολκο, θα πνιγεί στο αίμα από τα πυρά των αιώνιων & απανταχού φρουρών της καπιταλιστικής τάξης.

ΣΑΒΒΑΣ ΞΗΡΟΣ

του Jorge Zabalza (δημοσιεύτηκε στο BRECHA την Παρασκευή 11Ιουλίου 2014)

2 Ιουλίου 2014

Με κοινοποιησή της η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ελλάδα, απέρριψε και καταδίκασε την παρουσίαση του, γραμμένου στη φυλακή, βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα: «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», που έγινε στη Νομική Σχολή. Η Πρεσβεία προσπάθησε να αποσυνδέσει την εκδήλωση αυτή από την ακαδημαϊκή ελευθερία και επιδεικνύοντας τη χαρακτηριστική της «ευαισθησία» για τον πόνο των άλλων, δημοσίευσε στην κοινή γνώμη ότι «το γεγονός προσβάλλει τη μνήμη των θυμάτων». Η φράση αναφέρεται στους Βρετανούς και στους γιάνκηδες Στρατιωτικούς, που εκτελέστηκαν από την αντάρτικη οργάνωση «17 Νοέμβρη» κατά τη διάρκεια της 25ετούς αντιμπεριαλιστικής της δράσης.

Κάποιοι από αυτούς ήταν: Richard Welch, 23 Δεκεμβρίου 1975, George Santes,αρχηγός του Ναυτικού των ΗΠΑ, 15 Νοεμβρίου 1983, Robert Judd, λοχίας του Ναυτικού των ΗΠΑ, 3 Απριλίου 1984, Wiliam Nordeen, αρχηγός του Ναυτικού των ΗΠΑ, 23 Ιουνίου 1988, Ronald O. Stewart, λοχίας της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, 13 Μαρτίου 1991 και Stephen Saunders, στρατιωτικός της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα, 15 Ιουνίου 2000. Αυτοί οι στρατιωτικοί ανήκαν σε σημαντικές μονάδες σε κάποια από τις 3 βορειοαμερικανικές βάσεις σε ελληνικό έδαφος, που έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην στρατηγική των στρατιωτικών παρεμβάσεων στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική. Από τη μεγαλύτερη από αυτές τις μονάδες, που βρίσκεται στην Κρήτη, στα 300 χιλιόμετρα από την ακτή της Λιβύης, ξεκίνησε η επίθεση στην Τρίπολη, όταν επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον Gadafi. Με λίγα λόγια, τα αποκαλούμενα «θύματα» ήταν μέλη των ενόπλων δυνάμεων του «Άθλιου Κράτους» που σπέρνει τον πόλεμο και την καταστροφή σε όλες τις γωνιές του κόσμου.

Η Πρεσβεία δεν αναφέρθηκε στην υπόθεση του Σάββα Ξηρού που συνελήφθη το 2002 όταν, κατά λάθος, εξερράγη ένας αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός στα χέρια του και τώρα βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού.

Ο σύντροφος έμεινε πρακτικά τυφλός και κωφός, μεγάλο μέρος του σώματός του υπέστη εγκαύματα από την έκρηξη,ενώ τα πόδια του φέρουν οιδήματα λόγω κυκλοφορικής ανεπάρκειας.Έχει νευρολογικά προβλήματα, ιλλίγγους και πολαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας. Ένας δικαστής διέταξε να παραμείνει για 5 μήνες σε ένα νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, αλλά μόλις μετά από 9 ημέρες νοσηλείας, η Αντιτρομοκρατική διέκοψε τη θεραπεία του και τον έστειλαν στον Κορυδαλλό, του οποίου το νοσοκομείο είναι μία καταστροφή από ιατρικής άποψης.

Αυτό το αναγνώρισε και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που καταδίκασε την Ελλάδα για «απάνθρωπη και προσβλητική συμπεριφορά», την οποία υπέστη το μέλος της Οργάνωσης «17 Νοέμβρη». Σύμφωνα με τους γιατρούς, είναι η αστυνομία και οι δικαστές που αποφασίζουν για τις συνθήκες νοσηλείας του Σάββα και κανείς δε μπορεί να αρνηθεί ότι σήμερα, χωρίς να ενδιαφερθούν για την υγεία του, κρατείται σε καθεστώς ομηρίας και καταστολής, δηλαδή επιμηκύνουν την κάθειρξή του απλά βασανίζοντάς τον.

Τους διπλωμάτες των ΗΠΑ, που είναι συνένοχοι για τα εγκλήματα στο Guantanamo και του Abu Graib, δεν τους ενδιέφερε που στη Νομική Σχολή καταγγέλθηκε η απανθρωπιά που αγγίζει στο όριο του θανάτου και ότι η κυβέρνηση ήταν αυτή που το ώθησε προς αυτήν την κατεύθυνση χωρίς κανένα σεβασμό.

Η υπόθεση του Σάββα θυμίζει τις δολοφονίες των Maria Bonilla, Roberto Luzardo, Raquel Culnev, Washington Gimenez, Adolfo Wasen, Angel Yoldi, Miguel Goitino, Ariel Ozer Ami, Jorge Leivas και πολλών ακόμη, για τη δολοφονία των οποίων την ευθύνη φέρουν οι συνθήκες και οι κανόνες που ισχύουν στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις απομόνωσης και τα στρατιωτικά νοσοκομεία. Σε αυτούς, στερήθηκε η ιατρική φροντίδα που έπρεπε να τους παρέχουν. Οι δολοφονίες τους παραμένουν ατιμώρητες στην «Προοδευτική Ουρουγουάη», παρ’ότι είναι πολύ απλό να αποκαλυφθεί η ταυτότητα των ιατρών και των αξιωματικών που ήταν υπεύθυνοι. Απλά δεν υπάρχει η θέληση να εξιχνιαστούν και να καταδικαστούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Στην Ελλάδα το σχέδιο καταστολής επεκτείνεται: αυτές τις μέρες το κοινοβούλιο θα ψηφίσει το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις φυλακές.

Με αυτό θα δοθεί το «νομικό πλαίσιο» για τις «φυλακές υψίστης ασφαλείας» και θα παρθούν τα ίδια μέτρα απομόνωσης και καταστολής των πολιτικών κρατουμένων, που ισχύουν σήμερα στο Guantanamo. Με άλλα λόγια, γινόμαστε μάρτυρες μία καμπάνιας εξόντωσης, όπως αυτή τη δεκαετία του ’70 στην Αργεντινή, Βραζιλία, Χιλή και Ουρουγουάη.

Η απάνθρωπη μεταχείριση των πολιτικών κρατουμένων, είναι μέρος του εκφασισμού της πολιτικής ζωής στην Ευρώπη. Προσπαθούν να πάρουν μέτρα παραδειγματισμού, που εκφοβίζουν και αποθαρρύνουν τα κινήματα αντίστασης ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, της μείωσης των μισθών και της κοινωνικής ασφάλειας.

Προσοχή! Μπορεί να συλληφθείτε και να περάσετε τόσο άσχημα, όσο οι Έλληνες πολιτικοί κρατούμενοι.

Στην Ελλάδα, την εξαφάνιση του Κράτους Πρόνοιας την αντιλαμβάνεσαι απλά περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας. Η κοινωνία είναι έντονα κατατμημένη: από τη μία, η μεγάλη πλειοψηφία που βρίσκεται στη φτώχεια ή προσπαθεί να αποδράσει από αυτήν και από την άλλη το «1%» που απολαμβάνει τα γιωτ του στα νησιά του Αιγαίου.
Για να προβεί στη στρατιωτικοποίηση του κράτους, κατ’εικόνα και ομοίωση του Δόγματος της Εθνικής Ασφάλειας, η ελληνική δεξιά μένει απομονωμένη και χωρίς πολιτική πίστωση. Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ), που προσπαθεί να συγκαλέσει και να ενώσει τις ανταγωνιστικές δυνάμεις, πέτυχε να θέσει την κυβέρνηση σε πολιτικό και εκλογικό κλοιό και να απαιτεί την επίσπευση των εθνικών εκλογών.

Δεν είναι όμως η μοναδική πολιτική επιλογή που βρίσκεται στο τραπέζι: η βία που προκαλούν οι κοινωνικές επιπτώσεις του μοντέλου αυτού, αυξάνουν την οργή του εργατικού κόσμου και τοποθετούν επί τάπητος το ζήτημα της επαναστατικής βίας. Επειδή η κοινωνική αδικία βαθαίνει και η καταστολή εδραιώνει το θάνατο στους δρόμους, ποτέ δε λείπουν οι νεανικές καρδιές, που είναι αποφασισμένες να ρισκάρουν τη ζωή τους για την επανάσταση, όπως είπε και ο Zelmar Micheline σε εκείνη την αξιομνημόνευτη συζήτηση για τη καταδίκη της κλιμάκωσης της καταστολής του αυταρχικού καθεστώτος του Pachero Areco στην Ουρουγουάη το 1970. Επιπλέον, ως γνωστό, κάποιες γέρικες καρδιές, παρά του ότι έχουμε κάλλους από τα μπαστούνια και τα παλούκια, μπορούμε να διαδραματίσουμε ένα ρόλο στην παγκόσμια αλληλεγγύη, για αυτούς που υποφέρουν από τις ίδιες κακουχίες, όπως εμείς.

Jorge Zabalza

πηγή: Κραυγές από τα Κελιά

το κείμενο και εδώ http://elmuertoquehabla.blogspot.gr/2014/07/savvas-xiros.html

Λίγο πριν τελειώσει το καλοκαίρι ολοκληρώσαμε τις ενημερωτικές παρεμβάσεις μας για την υπόθεση του συναδέλφου Ν.Π. στη συντριπτική πλειοψηφία των τηλεφωνικών κατέργων της πρωτεύουσας. Μοιράσαμε χιλιάδες κείμενα που αφορούσαν τη νικηφόρα έκβαση του αγώνα που διεξήχθη κατά της εταιρείας Ώθηση και μιλήσαμε με αρκετούς συναδέλφους αποδεικνύοντας ότι κανένας δεν είναι μόνος του απέναντι στα αφεντικά. Η απόφαση του δικαστηρίου είναι οδηγός για κάθε εργαζόμενο σε τηλεφωνικό κέντρο που δεν θέλει να τρώει τα σωθικά του μέχρι να πιάσει τους στόχους της εταιρείας.

Αναδημοσιεύουμε ύστερα από καιρό το κείμενο που μοιράσαμε τότε μιας και οι αγγελίες για δουλειά σε τηλεφωνικά κέντρα είναι πλέον άπειρες και καλό είναι όλοι να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους. Μόνο με τον συλλογικό και ανυποχώρητο αγώνα κερδίζουμε τα αυτονόητα και την αξιοπρέπειά μας.

Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν:

Καταχρηστική και εκδικητική η απόλυσή του συναδέλφου Ν.Π.
από την εταιρεία Ώθηση

Τελικά, μπορούν να υπάρξουν ακόμη και σήμερα κάποια καλά νέα μέσα στο καθεστώς μιζέριας και υποταγής που έχει επιβληθεί στους εργασιακούς χώρους. Το Τμήμα Εργατικών Διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αναγνώρισε στα τέλη του 2013 πως η απόλυση του εργαζόμενου Ν.Π. από την εταιρεία Ώθηση ήταν καταχρηστική και εκδικητική (επειδή διεκδίκησε τα δικαιώματα του, όπως αναφέρει η απόφαση) και υποχρέωσε την εταιρεία να του πληρώσει μισθούς υπερημερίας και να τον επαναπροσλάβει. Η εταιρεία κατέβαλε τους μισθούς υπερημερίας χωρίς, όμως, να προχωρήσει στην επαναπρόσληψη. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναφέρουμε πως το δικαστήριο έκρινε πως η μη επίτευξη συγκεκριμένου αριθμού πωλήσεων δεν σχετίζεται με πλημμελή εκτέλεση της εργασίας.

Σύντομο ιστορικό…

Να υπενθυμίσουμε πως ο συνάδελφος προχώρησε σε καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας, το Νοέμβριο του 2012, με τη συμπαράσταση από το Σωματείο Εργαζομένων της Wind, μετά την απόλυσή του επειδή «δεν έπιανε τους στόχους». Ήταν μια καλή ευκαιρία για να καταδειχθεί ο τρόπος που «καταστρώνονται» τα σχέδια και οι μεθοδεύσεις της εργοδοσίας απέναντι στους εργαζομένους. Μέχρι το ραντεβού στην Επιθεώρηση Εργασίας (14/12/12), μαζί και με άλλα εργατικά σωματεία και ομάδες εργαζομένων-ανέργων, συνελεύσεις γειτονιάς, συλλογικότητες αγώνα και μεμονωμένους συναδέλφους, αποκαλύψαμε με μοιράσματα κειμένων πως δουλεύει το «κόλπο» της εκμετάλλευσης μας για τα αφεντικά των τηλεφωνικών κέντρων. Κινητοποιηθήκαμε ενάντια στις συμβάσεις υπαλλήλου γραφείου, που υπογράφουμε εμείς οι τηλεφωνητές, και στις άθλιες συνθήκες της εντατικοποίησης, των στόχων και της συνεχούς αξιολόγησης, που δεν περιγράφονται εξάλλου στους όρους αυτών των συμβάσεων. Στην ΩΘΗΣΗ επέβαλλαν να πουλάνε στους υποψήφιους τηλεφωνικούς πελάτες πακέτα τηλεφωνίας Wind, ακούγοντας και μετρώντας καθημερινά τις κλήσεις, τη διάρκεια τους και, το σημαντικότερο για την εργοδοσία, τις όποιες πωλήσεις προέκυπταν (πιέζοντας παράλληλα για περισσότερες, χρησιμοποιώντας τον φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, εκβιάζοντας έτσι και για απλήρωτες υπερωρίες).

Στην Επιθεώρηση Εργασίας, τα σωματεία μπόρεσαν να μιλήσουν ενάντια στα κριτήρια απόδοσης που μηχανεύονται τα αφεντικά, την στοχοθεσία, την αύξηση των πωλήσεων, την αξιολόγηση και τα κριτήρια της. Όμως, ο ρόλος της Επιθεώρησης, εκτός από προθάλαμος για την δικαστική διεκδίκηση, εξαντλήθηκε κυρίως στις συμβουλές για επαναπρόσληψη και στην κατανόηση για το σύγχρονο καθεστώς μισθωτής εργασίας στις επιχειρήσεις τηλεπικοινωνιών. Στο δικαστήριο, στα τέλη του 2013, αναγνωρίσθηκαν όλοι εκείνοι οι εκβιασμοί που επιβάλλουν τα αφεντικά μας. Ο δικαστής αναγνώρισε εν ολίγοις πως άλλη σύμβαση υπογράφουμε και άλλα εργασιακά καθήκοντα εκτελούμε.

Το δικαστικό προηγούμενο…

Δημιουργήθηκε έτσι, ένα δικαστικό προηγούμενο για τις συμβάσεις που η εργοδοσία μας υποχρεώνει να υπογράφουμε. Αυτό μπορεί να αποκτήσει «πρακτικό» νόημα μόνο μέσα στη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, πέρα από ιεραρχίες, διαχωρισμούς, καθοδηγητές και μικροπολιτικά συμφέροντα. Αυτήν τη στάση πρέπει να υιοθετούμε, όταν ακούμε τους προϊσταμένους να ωρύονται για τους στόχους που επιβάλλει σε όλους η στρατηγική της εκάστοτε εταιρείας. Δεν πρέπει στιγμή να σταματούμε να σκεφτόμαστε ότι πρέπει κάτι να κάνουμε για τις μηνιαίες συμβάσεις υπαλλήλου γραφείου που υπογράφουμε, τα λεφτά-χαρτζιλίκι που μας δίνουν, τους στόχους, την αξιολόγηση κάθε δραστηριότητας μας, τους έμμεσους και άμεσους εργοδότες κλπ. Το μόνο που απέμενε ως τώρα ήταν να αναγνωρισθεί και από τα δικαστήρια όλη αυτή η κοροϊδία, η αυθάδεια, το θράσος καθώς και η υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων από τα αφεντικά στα τηλεφωνικά κέντρα.

Αποτίμηση…

Όλο αυτό που ξεκίνησε με τον συνάδελφο κοινωνικοποίησε τον αγώνα και την διεκδίκηση στους χώρους δουλειάς μας και συνέχισε με κάποιο τρόπο, αυτό που είχαν κάνει άλλοι κλαδικοί αγώνες, όπως των εργαζομένων στη Phone Marketing, τη Wind, τη Vodafone και αλλού. Έβγαλε από την αφάνεια την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια σε έναν εργασιακό χώρο που οι εργαζόμενοι δρουν απομονωμένοι, δείχνοντας πως μόνον οι ίδιες οι σχέσεις μας μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς. Είναι ολοφάνερο και από αυτή την περίπτωση, πως ο μόνος τρόπος για να διεκδικήσουμε την ίδια μας τη ζωή είναι η συλλογική διεκδίκηση και ο αγώνας για όλα αυτά που μας κλέβουν καθημερινά.

Οποιαδήποτε αγωνιστική και συνειδητοποιημένη προς αυτό στάση, είναι ευπρόσδεκτη και μας βοηθάει ενάντια στα αφεντικά βάζοντας εκτός από «το λιθάρι της» και τα δικά της μοναδικά νοήματα και χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας το πάζλ για όλα αυτά που επιδιώκουμε. Η μόνη διέξοδος όσον αφορά την εργασιακή συνθήκη ως βασική συνθήκη επιβίωσης, βρίσκεται στην ανακάλυψη και την εδραίωση του συλλογικού ταξικού συμφέροντος. Η μόνη λύση είναι τα συλλογικά «χτυπήματα» στα αφεντικά και την εργοδοσία μέσα από συνελεύσεις και διαδικασίες «από τα κάτω», δηλαδή από εμάς τους ίδιους για εμάς τους ίδιους. Τότε και μόνο τότε, θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε κάποιο ανάχωμα στην αλαζονεία και την θρασυδειλία των αφεντικών…

Proledialers – τηλεφωνητ(ρι)ές
proledialers.espivblogs.net
proledialers@espiv.net
Φεβρουάριος 2014

Είμαστε μία συνέλευση εργαζομένων και ανέργων τηλεφωνητ(ρι)ών. Η συνέλευσή μας λειτουργεί οριζόντια, αυτοοργανωμένα και αντιιεραρχικά. Συζητάμε και αποφασίζουμε το λόγο και τις δράσεις μας συνθέτοντας τις απόψεις μας, μακριά από κομματικές γραμμές και λογικές ανάθεσης. Η συνέλευσή μας διέπεται από τις διαδικασίες βάσης στοχεύοντας στην οργάνωση των αντιστάσεών μας στα τηλεφωνικά (και όχι μόνο) κάτεργα. Βρισκόμαστε κάθε 1η και 3η Τετάρτη του μήνα στο Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Εξάρχεια, Λόντου 6 και Μεσολογγίου, β’ όροφος) στις 20:00.

Το βράδυ της Παρασκευής 10 Οκτώβρη στη Νέα Σμύρνη προχωρήσαμε σε ακόμα μια δυναμική παρέμβαση ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια. Έχοντας την εκτίμηση ότι στο πλαίσιο του λεγόμενου «shop& taste» που διοργανώθηκε στην περιοχή με τη συμμετοχή διαφόρων καταστημάτων την ημέρα εκείνη (όπως είχε γίνει άλλωστε και με το ίδιο event και πριν από μερικούς μήνες στη Γλυφάδα) θα επιδιωχθεί να κρατηθούν τα μαγαζιά ανοιχτά μέχρι αργά τη νύχτα, κρατώντας «όμηρους» τους εργαζόμενους μέσα σε αυτά, ως Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια είχαμε κάνει δημόσιο κάλεσμα σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Μια μέρα πριν προχωρήσαμε και σε μαζική εξόρμηση στα μαγαζιά της περιοχής για μοίρασμα κειμένων και συζήτηση με τους συναδέλφους μας που εργάζονται εκεί, ενώ είχαν κολληθεί και οι αφίσες του “Συντονιστικού δράσης” για τις ερχόμενες κινητοποιήσεις.

Η αρχική μας συγκέντρωση από τις 8μμ απέναντι από τη στάση τραμ στην κεντρική πλατεία Νέας Σμύρνης, με ανάρτηση πανό, μοίρασμα κειμένων (της συλλογικότητας “Εργαζόμενοι-ες από τον κλάδο του εμπορίου” και του “Συντονιστικού δράσης”) και ενημέρωση μέσω ντουντούκας, εξελίχθηκε σε πορεία που κινούμενη πάνω στην πλατεία έφτασε κατά τις 9μμ έξω από καταστήματα που συμμετείχαν στο event. Εκεί ήταν και που διαπιστώσαμε ότι υπήρχε πράγματι πρόθεση από κάποιους καταστηματάρχες να παρατείνουν αυθαίρετα το ωράριο. Κι έτσι προχωρήσαμε σε διάφορες παρεμβάσεις πιέζοντας για το άμεσο κλείσιμό τους.

Η παρέμβασή μας συνεχίστηκε (ενώ ενισχυόταν παράλληλα σε μαζικότητα και με περισσότερους συναγωνιστές και συναδέλφους που προσέρχονταν με το κλείσιμο των καταστημάτων όπου δούλευαν σε άλλες περιοχές) με τη μορφή πορείας προς την οδό Ομήρου και με αποκλεισμό των εισόδων των καταστημάτων που παρέμεναν ανοιχτά μέχρι να το πάρουν απόφαση οι ιδιοκτήτες τους να τα κλείσουν. Κάτι και που τελικά γινόταν ύστερα άλλοτε από ολιγόλεπτη και άλλοτε από πιο χρονοβόρα άσκηση πίεσης από την πλευρά μας. Μόλις τελικά αναγκάστηκε να κλείσει και το τελευταίο εμπορικό κατάστημα ολοκληρώσαμε την παρέμβασή μας με πορεία προς την πλατεία, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για τις επόμενες εξορμήσεις και παρεμβάσεις μας και βέβαια για τις 2 επόμενες βασικές κινητοποιήσεις μας:

Τετάρτη 22 Οκτώβρη 2014, 6μμ, Χαυτεία (Σταδίου & Αιόλου) :: Διαδήλωση ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τον εργασιακό μεσαίωνα

Κυριακή 2 Νοέμβρη 2014: Απεργία στον κλάδο του εμπορίου [απεργιακή συγκέντρωση: 11πμ, Ερμού και Κορνάρου]

Μέσα από την παρέμβασή μας αυτή καταδείξαμε και πάλι ότι εναντιωνόμαστε έμπρακτα στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στις κάθε είδους “λευκές νύχτες” και στο νέο εργασιακό μεσαίωνα που μας επιβάλλουν καταπατώντας τα εργασιακά μας δικαιώματα, την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΚΙ ΟΛΑ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΟΙ ΛΕΥΚΕΣ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΜΑΥΡΟ» ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ» ΩΡΑΡΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΛΑΣΤΙΧΟ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ

Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν και οι αφίσες για τις προσεχείς κινητοποιήσεις μας:

αναδημοσίευση από Prolet Connect

φωτό από την συμβολική κατάληψη Αλληλεγγύης στις 10 Οκτώβρη στην ΕΣΗΕΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ Α.ΣΤΑΜΠΟΥΛΟ

Δίκτυο εργατών/κομμουνιστών

πηγή: Prolet Connect

Εκδήλωση- Συζήτηση με θέμα:

“Ένοπλος Αγώνας, Επαναστατικό Κίνημα και Κοινωνική Επανάσταση”

Στην εκδήλωση θα μιλήσει μέσω τηλεφώνου ο Ν. Μαζιώτης

 17 Οκτώβρη 2014, στις 5μμ στο Πολυτεχνείο, Αμφ. Γκίνη

 Μετά την εκδήλωση θα ακολουθήσει πάρτι οικονομικής ενίσχυσης για τα δικαστικά έξοδα του Ν. Μαζιώτη στο Κ* ΒΟΞ.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

Κ* ΒΟΞ

πηγή: Athens Indymedia