Ηρακλής Κωστάρης: Αγώνας Χαμένος Είναι Αυτός Που Δεν Δίνεται

Δήλωση του κρατούμενου Ηρακλή Κωστάρη
έπειτα από την απόρριψη του αιτήματός του 

Ξεκίνησα έναν αγώνα με το μόνο όπλο που μου είχε απομείνει, την απεργία πείνας, για να πάρω πίσω αυτό που για 3 ½ χρόνια είχα: τις εκπαιδευτικές και τακτικές άδειες τις οποίες, ακόμα και με το νέο ανθρωποκτόνο νόμο περί φυλακών τύπου Γ΄, δικαιούμαι. Ένα αίτημα το οποίο δεν αφορά μόνο εμένα αλλά και πολλούς άλλους φυλακισμένους όπως π.χ. τον Νίκο Ρωμανό που συνεχίζει να βρίσκεται σε πολυήμερη απεργία πείνας.

Δεν είχα, ούτε και έχω, καμιά ψευδαίσθηση για τις προθέσεις του κράτους και των αρμόδιων φορέων. Επέλεξα όμως να δώσω αυτή τη μάχη γιατί πιστεύω ότι σε καμιά περίπτωση οι όποιοι αγώνες δίνονται δεν πάνε χαμένοι ακόμα και όταν δεν πετυχαίνουνε άμεσα τους στόχους τους.

Μετά 30 μέρες απεργίας πείνας αναγκάζομαι σήμερα να τη σταματήσω (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα επανέλθω) για τους εξής λόγους:

– τη ραγδαία επιδείνωση της υγείας μου

– την άσκηση έντονων πιέσεων από την οικογένειά μου στο να μη βάλω σε επιπλέον κίνδυνο τον εαυτό μου

– την απόρριψη της αίτησης για τη μεταφορά μου στην ΚΑΥΦ των φυλακών Κορυδαλλού (απαραίτητο βήμα για να μπορώ να παίρνω τις άδειες που δικαιούμαι)

– την κατάσταση νοσηλείας μου στον Ευαγγελισμό (σιδερόφρακτο κελί 2Χ2, διαρκής παρουσία ένοπλών αστυνομικών ακόμα και κατά τη διάρκεια των επισκεπτηρίων, ελαχιστοποίηση των δυνατοτήτων επαφής μου με τον έξω κόσμο) την οποία οφείλω να πω ότι δεν άντεχα από την πρώτη στιγμή. Γι’ αυτό και με το που βρέθηκα στον Ευαγγελισμό και μου έγιναν οι πρώτες ιατρικές εξετάσεις ζήτησα να υπογράψω και να με μεταφέρουν πάλι στο Κορυδαλλό για να συνεχίσω την απεργία πείνας εκεί.

Το σίγουρο είναι ότι ο αγώνας, τόσο για τις εκπαιδευτικές άδειες όσο και για τα τόσα άλλα αιτήματα των φυλακισμένων (πολιτικών και ποινικών) δεν θα σταματήσει μέχρι την πλήρη ικανοποίηση τους.

Ευχαριστώ όσους μου στάθηκαν αλληλέγγυοι στον αγώνα μου και δηλώνω την αλληλεγγύη μου στον Νίκο Ρωμανό που συνεχίζει τη δύσκολη μάχη του.

ΑΓΩΝΑΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ
αναδημοσίευση από Ελευθεριακή Φράξια

Ο Bobby Sands στέλνει μήνυμα στο Νίκο Ρωμανό (σε άλλο χρόνο, σε άλλο τόπο, με διαφορετικό ιδεολογικό πλαίσιο, αλλά με την ίδια αξιοπρέπεια)

Μήνυμα του Μπόμπυ Σαντς προς τον Ν. Ρωμανό: Κράτα γερά Σύντροφε!
Κάποιος θα πρέπει να γράψει ένα ποίημα για τα βάσανα των απεργών πείνας. Θα ‘θελα να το γράψω εγώ, αλλά πώς να το τελειώσω;
Δεν θα μπορέσουν ποτέ να ποινικοποιήσουν τον αγώνα μας. Δεν θα μπορέσουν να ληστέψουν την πραγματική μας ταυτότητα, να μας στερήσουν την ατομικότητά μας, να μας απολιτικοποιήσουν  και να μας μεταπλάσουν σε συστηματοποιημένα, ιδρυματοποιημένα, νομοταγή, «καθώς πρέπει» ρομπότ.
Ακούω τα θαλασσοπούλια να πετούν πάνω από τη στέγη. Πόσο μοναχικό κελί και πόσο μοναχικός ο αγώνας. Αλλά φίλε μου, ο δρόμος αυτός είναι καλά χαραγμένος. Και όποιος κι αν ήταν που τον διάβηκε πρώτος, αξίζει την ευγνωμοσύνη του Έθνους. Εγώ, απλά τον ακολουθώ.
Και θα ήθελα να προσθέσω πως μόνο ένα πράγμα είναι χειρότερο από έναν μπάτσο-ανθρωποφύλακα. Ένας Διευθυντής. Και η φτωχή μου πείρα μου έδειξε πως όσο ψηλότερα σκαρφαλώνει κάποιος στην απαίσια κλίμακα που λέγεται ιεραρχία, τόσο πιο πολύ ξεπέφτει ως άνθρωπος.
Περιμένω ν΄ ακούσω τον κορυδαλλό γιατί η άνοιξη έρχεται καλπάζοντας. Με τι χαρά άκουσα το κελάηδημα του κορυδαλλού όταν ήμουν στο Η-5, και πόσο χάρηκα παρακολουθώντας εκείνο το ζευγάρι των σπίνων που έφτασαν τον Φλεβάρη!  Τώρα όμως, ξαπλωμένος σ΄αυτό που ξέρω πως είναι το νεκροκρέβατό μου, ακούω μ΄ευχαρίστηση ακόμα και το κράξιμο των κοράκων
Aκόμα κι αν δεν υπήρχαν εκατό χιλιάδες άνεργοι στη Βόρεια Ιρλανδία, θα πρέπει να ντρέπονται όσοι έχουν τεράστιους μισθούς και κέρδη βλέποντας τα ψίχουλα που παίρνουν οι μεροκαματιάρηδες. Η προνομιούχα αυτή καπιταλιστική τάξη που στηρίζεται πάνω στις πληγές, στον ιδρώτα και το μόχθο του λαού.
Η ολοκληρωτική ισότητα και αδελφοσύνη δεν μπορεί ούτε και πρόκειται να κατακτηθεί όσο αυτά τα παράσιτα κυριαρχούν και εξουσιάζουν τη ζωή ενός έθνους. Δεν υπάρχει ισότητα σε μια κοινωνία που στηρίζεται στην πολιτική και οικονομική βρωμιά που υποδηλώνει πως  επιβιώνει και περνά καλά μόνο ο δυνατός.
Συγκρίνετε τη ζωή, τις ανέσεις, τις περιουσίες και τις συνήθειες των πολιτικών μαφιόζων (που ισχυρίζονται πως νοιάζονται για μας, το λαό) με ό,τι έχουν οι βασανισμένοι και καταπιεσμένοι.
Κάνετε τη σύγκριση αυτή για οποιαδήποτε περίοδο της ιστορίας. Εφαρμόστε την στο αύριο, στο μέλλον, και θα σας αναστατώσει. Η αιώνια όμως μυωπία μας συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Δεν έχουμε πολυτέλειες στα Η-Μπλοκ. Υπάρχει όμως πραγματική φροντίδα για τον Ιρλανδικό λαό.
Αυτό είναι το σπουδαιότερο. Τίποτα άλλο δεν φαίνεται να έχει σημασία εκτός από τη σκέψη που διαρκώς στριφογυρνά στο νου μου και μου υπενθυμίζει: «Μην παραδοθείς ποτέ». Δεν έχει σημασία πόσο άσχημο είναι, μαύρο, οδυνηρό, πόσο ραγίζει η καρδιά. «Μην παραδοθείς ποτέ», «Μην απελπιστείς ποτέ», «Μη χάσεις ποτέ την Ελπίδα». Άσε τους μπάσταρδους να γελάνε όσο θέλουν μαζί σου, άσε τους να μορφάζουν ειρωνικά και να σε περιπαίζουν, να συνεχίζουν με τον εξευτελισμό, τη βαρβαρότητα, τις στερήσεις, την εκδικητικότητα και την ποταπή τρομοκρατία τους. Άσε τους να γελούν για τώρα, γιατί όλα αυτά δεν έχουν πια σημασία κι ούτε αξίζουν απάντηση.
Τη στιγμή αυτή εγώ δίνω την τελική μου απάντηση στη διεφθαρμένη και απάνθρωπη θηριωδία που λέγεται Η-Μπλοκ. Το δικό μας όμως γέλιο θα είναι διαφορετικό από το δικό τους γέλιο και ειρωνικό χαμόγελο. Θα είναι η χαρά της νίκης και η χαρά του λαού. Εκδίκησή μας θα είναι η ολοκληρωτική απελευθέρωσή μας και η τελειωτική ήττα των καταπιεστών του ιστορικού μας έθνους.
Απόψε ένιωσα για λίγο μόνος, ακριβώς την ώρα που άκουγα το κράξιμο των κοράκων καθώς γυρνούσαν στις φωλιές. Πότε θ΄ακούσω τον γλυκό κορυδαλλό, να γλυκαθεί η καρδιά μου; Τώρα όπως γράφω, ακούω την πένθιμη φωνή των θαλασσοπουλιών καθώς πετούν ψηλά.
Αγαπώ τα πουλιά. Λοιπόν, πρέπει να σταματήσω τώρα γιατί αν γράψω κάτι ακόμα για τα πουλιά, θ΄αρχίσω να κλαίω και ο νους μου θα πάει πίσω, στις μέρες που ήμουν έφηβος.
Όμορφες μέρες που έφυγαν για πάντα.
Το σώμα σίγουρα αντιστέκεται αλλά στο τέλος όλα επιστρέφουν στην πρωταρχική δύναμη που είναι ο νους.
Ο νους είναι ο σημαντικότερος παράγοντας.
Αν δεν έχεις δυνατό μυαλό για να αντισταθείς σ΄όλα, τότε δεν θα αντέξεις. Δεν θα έχεις καμιά δύναμη να παλέψεις.
Από πού προέρχεται λοιπόν αυτή η σωστή πνευματική διάθεση; Ίσως από τον πόθο του ανθρώπου για ελευθερία.
Αυτό όμως δεν είναι σίγουρο.
Αν δεν μπορούν να καταστρέψουν τον πόθο για ελευθερία, τότε δεν θα καταφέρουν να σε διαλύσουν.
Δεν θα με διαλύσουν, δεν θα υποκύψω γιατί ο πόθος μου για ελευθερία όπως και η ελευθερία του Ιρλανδικού λαού είναι βαθιά στην καρδιά μου. Θα ξημερώσει κάποια μέρα όπου όλος ο Ιρλανδικός λαός θα δείξει αυτό τον πόθο για ελευθερία.
Θα δούμε τότε τη σελήνη ν΄ανατέλλει
Έτσι, για να τελειώνω το γράψιμο: σήμερα οι μπάτσοι χτυπούσαν βίαια τις πόρτες των κελιών, κλείνοντάς τις, ιδιαίτερα τη δική μου. Ίσως να είναι μια απόδειξη της νοοτροπίας των ανθρώπων αυτών, πάντα εκδικητικοί, πάντα γεμάτοι μίσος.  Είμαι περήφανος που δεν τους μοιάζω. Λοιπόν, σας αφήνω, πρέπει να ξεκουραστώ γιατί σήμερα ανακάλυψα πως με κουράζει και το χτένισμα των μαλλιών μου μετά το μπάνιο.
Ναι, θα νικήσουμε, θα θριαμβεύσουμε κάποια μέρα.
αναδημοσίευση από Ασσύμετρη Απειλή

Αλληλεγγύη στο σύντροφο Θ.Σίψα: Συγκέντρωση, Μοναστηράκι 29.11, 12μ – Έναρξη Δίκης, Πρωτοδικείο Αθηνών 1.12, 9πμ

Ο αναρχικός Θοδωρής Σίψας ήταν ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που συμμετείχαν στην απεργιακή πορεία της 5ης Μάη 2010, ενάντια στην ψήφιση του 1ου μνημονίου.

Το κράτος, με κριτήρια την πολιτική ταυτότητα και τη συνεχή και συνεπή κινηματική δράση του συντρόφου, τον στοχοποιεί βάσει ενός ανώνυμου φαιδρού σημειώματος ασφαλίτικης έμπνευσης και τον κατηγορεί για τον εμπρησμό της τράπεζας Marfin, 3 θανάτους και 23 απόπειρες ανθρωποκτονίας.

Η δίωξη στο Θ.Σ. είναι δίωξη όλων όσοι αγωνίζονται ενάντια στον ολοκληρωτισμό και τη βαρβαρότητα, ενάντια στην υποτίμηση της ζωής και της αξιοπρέπειας. Είναι μία δίωξη που στοχεύει στην απονοηματοδότηση και χειραγώγηση των ταξικών και κοινωνικών αγώνων.

Η σκευωρία που έχει στηθεί στην πλάτη του συντρόφου Θ.Σ. δε θα περάσει.
Αν ψάχνετε για ανθρωποκτόνους όλοι εσείς: αφεντικά, μπάτσοι, δικαστές και υπουργοί κοιταχτείτε στον καθρέφτη.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΘΟΔΩΡΗ ΣΙΨΑ

 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Μοναστηράκι
Σάββατο 29-11-2014 / 12μμ

ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΚΗΣ
Πρωτοδικείο Αθηνών (οδός Δέγλερη)
Δευτέρα 1-12-2014 / 9πμ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα

Εκδήλωση-Συζήτηση, το κινηματικό βιβλίο στην Ελλάδα και η σχέση του με την τιμή και τη διανομή: 29.11, 20.30, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησιών

gene8lia-2014

για τα 18 χρόνια…

Εγκαίνια “Σαλιμπάμπιος” Βιβλιοθήκη

Εκδήλωση-Συζήτηση:

Το κινηματικό βιβλίο στην Ελλάδα και η σχέση του με την τιμή και τη διανομή

Σάββατο 29.11 στις 20.30

στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησιών.

Νάξου 75 & Κρασσά (Πλατεία Κολιάτσου)

Ποιοι φοβούνται την Στρούγκα…; Ενημέρωση-Συζήτηση: 30 Νοέμβρη, στις 18.00

Στις 10/11 δημοσιεύθηκε το σχέδιο τεχνικού προγράμματος και προϋπολογισμού του Δήμου Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας για το οικονομικό έτος 2015, το οποίο θα κατατεθεί προς ψήφιση στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο. Είναι η πρώτη φορά που μπαίνει στον προϋπολογισμό του Δήμου κατ’ αυτό τον τρόπο, η κατεδάφιση της Στρούγκας.

Λίγες μέρες αργότερα κληθήκαμε να συμμετάσχουμε σε συζήτηση με τη δημοτική αρχή, «για να μας ενημερώσουν για τις προθέσεις τους σχετικά με το χώρο». Φυσικά στη συνάντηση δεν πήγαμε, γιατί η Στρούγκα, πάντοτε, απέναντι στις κλειστές συναντήσεις σε γραφεία δημάρχων, είχε να αντιτάξει τη δημόσια συζήτηση και την απεύθυνση στην τοπική κοινωνία της Φιλαδέλφειας.

Σίγουρα θα σπεύσουν να βρουν δικαιολογίες. Η ύπαρξη όμως, αυτή καθαυτή της κατεδάφισης, δείχνει την πολιτική βούληση του Δήμου. Η νέα δημοτική αρχή, που μετρά μόλις τρεις μήνες ζωής, δείχνει ότι θέλει να τελειώνει στα γρήγορα με τη Στρούγκα, γκρεμίζοντάς τη, για να μπορέσει μετά απερίσπαστη, να συνεχίσει το «έργο» της.

Η επίθεση αυτή δε μας εκπλήσσει. Έρχεται, μάλιστα, σε μία στιγμή που μόνο ως τυχαία δεν μπορεί να εκληφθεί. Από την άνοιξη του 2014, η Στρούγκα, αναλαμβάνοντας αρχικά πρωτοβουλίες με τη δράση της και στη συνέχεια συμμετέχοντας στο Συντονιστικό Κατοίκων Ν.Φ. – Ν.Χ. και γύρω περιοχών, δίνει έναν απ’ τους σημαντικότερους αγώνες που έχει δώσει στα σχεδόν έξι χρόνια λειτουργίας της, ενάντια στα επιχειρηματικά συμφέροντα και στον κατακερματισμό του Άλσους από τον μεγαλοεπιχειρηματία Μελισσανίδη. Στοχοποιήθηκε, χτυπήθηκε και τώρα ξαναχτυπιέται.

Με την επίθεση αυτή, επιβεβαιώνεται η πεποίθηση ότι η δημοτική αρχή του Βασιλόπουλου, έρχεται απλά να διαδεχτεί τις προηγούμενες, χωρίς να διαφοροποιείται στην πράξη σε τίποτα, όσο κι αν θέλει να πείσει για το αντίθετο. Αν τη δει κανείς και μέσα στο πλαίσιο των επιθέσεων που δέχονται η Βίλα Ζωγράφου και το «Πατινάζ» στο Αιγάλεω, από τις τοπικές δημοτικές παρατάξεις που στηρίχθηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ, δε θα δυσκολευτεί να καταλάβει ότι πρόκειται για τη συνολικότερη πολιτική των παρατάξεων της «ριζοσπαστικής αριστεράς», απέναντι στις καταλήψεις και τους ελεύθερους χώρους. Με το που μύρισαν λίγο εξουσία, σπεύδουν να τσακίσουν οτιδήποτε μπορεί να τους δυσκολέψει ή να σταθεί απέναντί τους, ακριβώς όπως έκαναν οι προκάτοχοί τους.

Η Στρούγκα, όμως, είναι ένας χώρος ελευθερίας. Ένας χώρος έκφρασης, μέσα στην καρδιά της πόλης, ανοιχτός για όλους. Ένας χώρος πολιτικών και κοινωνικών δράσεων, που προτάσσει την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη.

Από το Μάρτη του 2009, νέοι άνθρωποι της περιοχής, ενεργοί στα κινήματα, με βλέψεις σε ένα καλύτερο αύριο, με εκατοντάδες ώρες εργασιών, μετέτρεψαν το χώρο της παλιάς ταβέρνας, από ερείπιο, σε έναν χώρο ζεστό, φιλόξενο και πάνω απ’ όλα ζωντανό. Από τότε και σε καθημερινή βάση, γίνονται ανοιχτές συνελέυσεις, πολιτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις, συναυλίες και γλέντια οικονομικής ενίσχυσης, θεατρικές παραστάσεις, προβολές ταινιών, παιδικά εργαστήρια με δεκάδες γονείς και παιδιά.

Ένας χώρος σαν τη Στρούγκα, ριζοσπαστικός, ελεύθερος και δημόσιος, αφήνει το στίγμα του σε όλη τη γειτονιά. Δίνει διαφορετική πνοή σε ολόκληρη την πόλη, παραμένοντας ο μόνος ζωντανός κοινωνικός και πολιτικός χώρος. Σίγουρα, ένας τέτοιος χώρος, δε χωράει μέσα στην πόλη-εμπόρευμα που ήδη έχουν αρχίσει να φτιάχνουν.

Μία τέτοια κίνηση λοιπόν, μέσα στο πλαίσιο που περιγράψαμε παραπάνω, μόνο ως επιθετική μπορεί να γίνει αντιληπτή και μόνο ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί. Δε θα τους αφήσουμε να γκρεμίσουν τη Στρούγκα. Θα σταθούμε απέναντί τους, σε οποιαδήποτε προσπάθεια κατεδάφισης του χώρου.

ΗΜΑΣΤΑΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΔΩ.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Στρούγκα

Δεκελείας 116, Ν. Φιλαδέλεφεια

Κόκκινες Καρδιές.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=_n2_PpG3gXU[/youtube]

“Αδέλφια, γεννηθήκαμε μέσα στη βαθιά νύχτα και μέσα σ’ αυτή θα πεθάνουμε. Όμως, η ειρήνη και το φως θα ανήκουν στον κόσμο. Σ’ όλους αυτούς που ακόμα κλαίνε μέσα στη νύχτα, σ’ αυτούς με το απαρνημένο μέλλον. Για τον πόνο της αδικίας, για όλους το φως, για όλους όλα…”

Μια μπαλάντα για όλους τους προλετάριους και τις προλετάριες, για όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, για όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που έπεσαν μαχόμενοι και μαχόμενες στα μακρόχρονα και ανηφορικά μονοπάτια της Αντίστασης και του Αγώνα.

Αλληλεγγύη στους κρατούμενους μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=a63ydMY50Xw[/youtube]

ακολουθεί η αναδημοσίευση ενημέρωσης από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών της Αμυγδαλέζας, η οποία δημοσιεύθηκε χθες 22 Νοέμβρη στο Athens Indymdedia (με διατήρηση της ορθογραφίας και της στίξης της αρχικής δημοσίευσης)

“σημερα 21-11-15 οι μεταναστες στην αμυγδαλεζα σταματισαν την απεργια πεινας εως την πεμπτη αφου δεχτηκαν επισκεψη του αρχιμπατσου διοικητη οπου τους υποσχεθηκε να αλλαξουν τα πραγματα αρκει να δεχτουν να σιτιστουν.εδωσαν αιτηματα στους υπευθυνους του νταχαου οπου ζηταν να γινουν γνωστα.

-οσοι ειναι πανω απο 18 μηνες φυλακισμενοι στην αμυγδαλεζα να αφεθουν ελευθεροι αμμεσα.

-οι αρρωστοι να τους επισκεπτει γιατρος και να κρινει ποιοι θελουν νοσοκομειακη περιθαλψη

-να υπαρχουν δωρεαν φαρμακα για τις αναγκες τους

-να τους δωσουν κινητα και να επιτρεπετε να επικοινωνουν με τις οικογενειες.τα κινητα τους να τους επιτρεπετε να χρησιμοποιοουντε για 8 ωρες τη μερα.(σημερα τους δωσαν 5 κινητα)

-να σταματισουν οι βρισιες και οι ξυλοδαρμοι απο τους αστυνομικους

-να αλλαξει αμεσα το φαγητο το οποιο ειναι αθλιο

-να δωσουν ασυλο

-8 ατομα με κοκκινη καρτα να απελευθερωθουν αμεσα.να κοιταξουν και στο αλλοδαπον οπου πηραν τις καρτες και οτι δεν ψευδοντε αφου οι αστυνομικοι σε ελενχους τους σκιζουν τα χαρτια και τους συλλαμβανουν.

-αμεση απελευθερωση του ΑΣΑΜ ΖΕΜΠΡΙ πενηνταχρονου απο το αφγανισταν οπου εχει χαρτια.ο ΑΣΑΜ δεν ειχε δωσει 2 ενοικια στο σπιτι που εμενε με αποτελεσμα ο ιδιοκτητης να φωναξει την αστυνομια οπου πεταξε στο δρομο τη γυναικα του και το οκταχρονο παιδι του ενω τον ιδιο τον φυλακισαν στην αμυγδαλεζα.

οι μεταναστες της αμυγδαλεζας ενημερωνουν πως αν δεν αλλαξουν τα πραγματα θα ξαναρχισουν απεργια πεινας την πεμπτη και ειναι ετοιμοι να καψουν αυτο το νταχαου ακομα και αν χρειαστει να καουν και οι ιδιοι.επισης ενημερωνουν πως δεν φοβουντε τιποτα μιας και δεν εχουν τιποτα πλεον τιποτα να χασουν και να αργοπεθαινουν στην αμυγδαλεζα.

τη δευτερα πιθανον να επικοινωνισουμε με την οικογενεια του ΑΖΑΜ ΖΕΜΠΡΙ οπου βρισκετε σε πολυ δυσκολη κατασταση.”

Τιμή και δόξα στον πεσόντα Έλληνα αντιφασίστα μαχητή του Ντονιέτσκ! Θάνατος στο φασισμό!

αθανάσιος κοσσε 3

Θανάσης Κοσσέ: Έπεσε στις 18/11/2014 μαχόμενος, από τα πυρά των φασιστών κοντά στο αεροδρόμιο του Ντονιέτσκ.

Αθάνατος!

«Με λένε Θανάση, οι φίλοι με φωνάζουν Φάνια, κατάγομαι από την Κριμαία, είμαι Ρωμιός της Αζοφικής και γεννήθηκα στο Ραζντόλνιε, έξω από το Ντονιέτσκ. Έζησα είκοσι χρόνια στην Ελλάδα κι άφησα πίσω μου τη γυναίκα μου την Ελένη, το γιο μου τον Πέτρο και την κόρη μου την Αφροδίτη. Είμαι 49 ετών, ορίστε η ταυτότητά μου. Δεν πρόκειται να γυρίσω στην Ελλάδα μέχρι να νικήσουμε. Σας περιμένω όλους εδώ για να γιορτάσουμε τη νίκη. Οι δικοί μου διαμαρτυρήθηκαν, γκρίνιαξαν, αλλά ήξεραν ότι δεν μπορώ να αλλάξω την απόφασή μου … Τώρα δεν είναι η ώρα για ουδετερότητα. Τώρα πρέπει να χτυπηθούν οι φασίστες κι οι εγκληματίες κατακέφαλα»!

«Θέλουμε να σταματήσουμε το φασισμό και τα καθάρματα, που κυβερνούν τώρα το Κίεβο και σκοτώνουν πρώτα απ’ όλους τους αμάχους. Είναι πολλά τα θύματα μεταξύ των αθώων πολιτών, που δεν στήριξαν την πολιτική αλλαγή στο Κίεβο και δεν συμμετείχαν στις προεδρικές εκλογές-φαρσοκωμωδία του Μαΐου, αλλά επέλεξαν έναν άλλο δρόμο για τις πόλεις και τα χωριά τους, για τις περιοχές του Ντονμπάς, την ανεξαρτησία από το Κίεβο και την ελευθερία μας. Μας εκδικούνται τώρα κλέβοντας το σιτάρι μας ή καίγοντάς το, για να μας καταδικάσουν στην πείνα. Εδώ το στάρι καίγεται, αλλά κανείς στα δυτικά ΜΜΕ δεν τολμά να πει στ’ αλήθεια τι συμβαίνει. Πώς είναι δυνατόν να χτυπούν με πυροβολικό και αεροπλάνα σπίτια σε χωριά και πόλεις. Στο Ντονιέτσκ ζουν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Μέχρι προχθές έφυγαν μόνο 70 χιλιάδες προς την κατεύθυνση της Ρωσίας και ειδικά το Ροστόφ, όπου υπάρχει ο μόνος ανοιχτός διάδρομος διαφυγής. Αν σε πιάσουν οι πιστοί στο Κίεβο Ουκρανοί, σε αναγκάζουν να πας φαντάρος, όποια ηλικία κι αν έχεις».

«Ήρθα στην Ουκρανία το καλοκαίρι του 2013 για να δω τη μητέρα μου. Πέρασαν οι μήνες και μετά δεν μπορούσα να φύγω. Δεν το σήκωνε η καρδιά μου. Φούντωσε η πολιτική κρίση και κατέλαβαν την εξουσία αυτοί, που είχαν κυνηγηθεί από τους πατεράδες και τους παππούδες μας. Δεν ζητάμε τίποτα, παρά μόνο να ακουστεί η αλήθεια. Αυτό πίστεψα ότι θα γινόταν, γι’ αυτό και έγραψα στη ρωσόφωνη εφημερίδα της Αθήνας «Ομόνοια». Έπεσα από τα σύννεφα όταν η αρχισυντάκτριά της, μου απάντησε ότι η εφημερίδα είναι κυρίως πολιτιστική και δεν μπορεί να εμπλακεί σε πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα. Αν είναι δυνατόν! Είναι μια εφημερίδα, που διάβαζα. Σκοτώνονται άδικα άνθρωποι και δεν δέχθηκαν ούτε καν να δημοσιεύσουν την άποψή μου. Ας έλεγαν ό,τι άλλο ήθελαν. Ας προσκαλούσαν να γράψει οποιοσδήποτε. Εγώ όμως είμαι εδώ και βλέπω την ιστορία να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου. Το ίδιο κάνει και η Μαργαρίτα από την Γερμανία, που ήρθε με σκοπό να συμφιλιώσει τους ορθόδοξους αδελφούς της. Ο πόλεμος και η εθνοκάθαρση δεν μπορεί ποτέ να είναι η λύση και μάλιστα να ονομάζουν αυτό το πράγμα δημοκρατία και ευρωπαϊκή πρόοδο. Είναι άδικο αυτό, πρώτα απ’ όλα για τους ίδιους τους Ευρωπαίους».

«Δεν έχω αυταπάτες. Καταλαβαίνω ότι στο κύμα της εξέγερσης ανεβαίνουν και ανθρωπάκια, που θέλουν να καταλάβουν θέσεις κι αξιώματα. Αλλά αυτό δεν είναι επαρκής λόγος για να τηρήσεις ουδέτερη στάση. Γι’ αυτό και τις επόμενες μέρες μπορεί να αφήσω λίγο στην άκρη τη «δημοσιογραφική» δουλειά και να πιάσω το όπλο. Ζήτησα και με πήραν στις στρατιωτικές μονάδες της Δημοκρατίας μας, που είναι υπό διαμόρφωση. Τώρα δεν είναι η ώρα για ουδετερότητα. Τώρα πρέπει να χτυπηθούν οι φασίστες κι οι εγκληματίες κατακέφαλα»!

Θ. Κοσσέ, Ιούλιος 2014

Αναδημοσίευση και περισσότερες πληροφορίες

από: Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία

“Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή…”: Αλληλεγγύη στον Αναρχικό Σύντροφο Αντώνη Σταμπουλο

αυτοκόλλητο που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες στην Αθήνα

για την Αλληλεγγύη στον Αναρχικό Σύντροφο Αντώνη Σταμπούλο