Μία μικρή συμβολή για το ουκρανικό ζήτημα.

imagesEQWWE045

Μία μικρή συμβολή από τη ‘’συνέλευση αναρχικών – κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε’’ στο ουκρανικό ζήτημα και ένας χαιρετισμός στον εξεγερμένο λαό του Ντονμπάς, με αφορμή την εκδήλωση την Κυριακή 11/10/15 στο ΕΜΠ Αθήνας.

Ως συνέλευση αναρχικών – κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε παρακολουθούμε στενά και με μεγάλο ενδιαφέρον  τις εξελίξεις των τελευταίων δύο ετών γύρω από το ουκρανικό ζήτημα. Μιλώντας για ουκρανικό ζήτημα εννοούμε την επιχείρηση προσάρτησης της Ουκρανίας στη σφαίρα επιρροής του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Πρέπει να καταστεί κοινός τόπος στα κομμάτια των αγωνιζομένων και στο ριζοσπαστικό κίνημα πως τα γεγονότα στην Ουκρανία δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από μία ωμή (ως συνήθως) οργανωμένη επέμβαση της Ε.Ε και των Η.Π.Α , που στόχο έχει να ενισχύσει με όλους τους τρόπους (οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά) το κομμάτι εκείνο της ουκρανικής αστικής τάξης, το οποίο κινείται πιο σταθερά σε τροχιά πλήρους πρόσδεσης στον ευρωατλαντικό προσανατολισμό της χώρας.
Έτσι, η ενεργή στήριξη ναζιστικών οργανώσεων, ένοπλων παραστρατιωτικών μονάδων και μίας πραξικοπηματικής κυβέρνησης ως πιστό σκυλί των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεών τους, που συνεχίζονται με αμείωτη ένταση στη γηραιά ήπειρο, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.

Ο μύθος της δημοκρατικής Ε.Ε, της ένωσης του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα μασκάρεμα μιας αδίστακτης, ικανής για τα πάντα, ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας, με κεντρικό στρατηγικό της στόχο την ενίσχυση και ισχυροποίηση των ευρωπαϊκών και αμερικάνικων μονοπωλίων. Η στρατιωτική και πολιτική επέμβαση του ευρωατλαντικού συμμαχικού άξονα στην Ουκρανία αποτελεί μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη διεύρυνση αυτής της εγκληματικής στρατηγικής. Για την οικονομική και κοινωνική λεηλασία της χώρας και του λαού δια μέσου του Δ.Ν.Τ και της Ε.Κ.Τ. Μία επέμβαση, η οποία ανοίγει ακόμη περισσότερο το δρόμο για τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις των διεθνών φονιάδων και τοκογλύφων.
Η ένοπλη εξέγερση στην Ανατολική Ουκρανία ενάντια στην πραξικοπηματική κυβέρνηση, εγκάθετη της Ε.Ε και των Η.Π.Α, και στον εσμό των ναζιστικών οργανώσεων και κομμάτων, η σθεναρή αντίσταση απέναντι στην οικονομική και κοινωνική λεηλασία της χώρας, όπως και η ίδρυση των Λ.Δ του Ντονμπάς αποτελούν σημαντικές απόπειρες στην ανάσχεση της προέλασης του φασισμού και του ιμπεριαλισμού. Ο αγωνιζόμενος λαός κάτω από αντίξοες συνθήκες τις περισσότερες φορές (έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, στρατιωτικού εξοπλισμού, βαρύς φόρος αίματος αμάχων, περιορισμός οικονομικών πόρων, φαρμάκων και διατροφής) εξακολουθεί να ανατρέπει πεισματικά τις προβλέψεις των εγκληματικών επιτελείων Ε.Ε και Η.Π.Α. Μάχεται με αυταπάρνηση, υπερφαλαγγίζοντας την ασφυκτική πίεση του ΝΑΤΟ, του ουκρανικού τακτικού στρατού και των ναζιστικών παραστρατιωτικών οργανώσεων, που με δούρειο ίππο τον Ποροσένκο και το σινάφι του επιχειρούν να μετατρέψουν ακόμα έναν λαό σε υποζύγιο της Ε.Κ.Τ και του Δ.Ν.Τ  και μία ακόμη χώρα σε κρανίου τόπο από τις στρατιωτικές επεμβάσεις.

Αξίζει σε αυτό το σημείο να επισημανθεί και η θέση των ελληνικών κυβερνήσεων στο ουκρανικό ζήτημα. Αρχής γενομένης την Κυριακή 2 Μαρτίου 2014 και ενώ η Ελλάδα ήταν στην προεδρία της Ε.Ε , ο τότε Υπ. Εξ. Ευ. Βενιζέλος συναντιέται με τον προσωρινό Ουκρανό πρωθυπουργό Αλεξάντερ Τουρτσίνοφ και του προτείνει μάλιστα ως εντολοδόχος των ιμπεριαλιστών, την υπαγωγή της χώρας στο Δ.Ν.Τ, σπεύδοντας έτσι να δώσει τα διαπιστευτήρια υποταγής της τότε συγκυβέρνησης Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ σε Ε.Ε, Η.Π.Α και ΝΑΤΟ.
Ο Σύριζα, ως αντιπολίτευση τότε, επέκρινε έντονα τον Υπ. Εξ. Βενιζέλο για την στάση του στο ουκρανικό ζήτημα. Κατόπιν βεβαίως, στο ρόλο της κυβέρνησης πια, μετά τις εκλογές του Γενάρη, θα σπεύσει με τη σειρά του να σκύψει πρόθυμα το κεφάλι στα κελεύσματα της ευρωατλαντικής συμμαχίας και των διεθνών τοκογλύφων (των ‘’εταίρων’’ της), δηλώνοντας πως το κράτος έχει συνέχεια (άρα και η εξωτερική του πολιτική) και πως «η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει στην οικογένεια της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ».
Εν συνεχεία ο Υπ. της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ Ν. Κοτζιάς παίρνoντας τη σκυτάλη από τον Ευ. Βενιζέλο, δήλωσε στη συνάντηση του με ουκρανούς πολιτικούς πως η Αθήνα είναι έτοιμη να προσφέρει στο Κίεβο τεχνογνωσία σε θέματα συντάγματος και κράτους δικαίου!!
Η εξωτερική πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για το ουκρανικό ζήτημα συνεχίζεται με τις δηλώσεις του Υπ. Άμυνας Π. Καμένου, οι οποίες μιλούν για παραχώρηση ακόμη μιας βάσης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του Αναπληρωτή Υπ. Άμυνας Κ. Ήσυχου πως η Ελλάδα είναι έτοιμη, εάν της ζητηθεί από το ΝΑΤΟ, να παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία. Αρκεί να θυμηθούμε τι σημαίνει ανθρωπιστική βοήθεια του ΝΑΤΟ ρίχνοντας μια ματιά στην Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και αλλού.
Επιπροσθέτως, οι στρατιώτες του ουκρανικού τακτικού στρατού όσο και της ουκρανικής εθνοφρουράς, έπειτα από διαβεβαιώσεις του Ν. Κοτζιά κατέφθασαν στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος στις 14/5 προκειμένου να νοσηλευτούν σε αθηναϊκά νοσοκομεία.Έχει ιδιαίτερη σημασία να δούμε το τι πραγματικά αποτελούν αυτά τα στρατιωτικά σώματα που η ελληνική κυβέρνηση τους προσέφερε φροντίδα και νοσηλεία. Η ουκρανική εθνοφρουρά είναι αυτή η οποία εκπαιδεύεται από την 173η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία των Η.Π.Α. Είναι αυτός ο παραστρατιωτικός μηχανισμός, ο οποίος είναι υπεύθυνος για σωρεία εγκλημάτων σε βάρος του λαού του Ντονμπάς. Είναι αυτός ο μηχανισμός ο οποίος έχει αιματοκυλήσει εκατοντάδες αμάχους και αποτελεί την αιχμή του δόρατος για την επίθεση της ναζιστικής κυβέρνησης του Κιέβου στην Αν. Ουκρανία.
Η πλήρης πρόσδεση της ελληνικής κυβέρνησης στις πολιτικές της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ δε θα μπορούσε παρά να αποτελεί συνενοχή και άμεση συνέργεια στα εγκλήματα που γίνονται σε βάρος του λαού της Ανατολικής Ουκρανίας.

Απ’ την άλλη πλευρά,  το κίνημα στην Ελλάδα δυσκολεύεται να πάρει σαφή θέση στο πλευρό των εξεγερμένων της Αν. Ουκρανίας. Είναι μία δύσκολα διαχειρίσιμη νομοτέλεια, αλλά ο αγώνας των από τα κάτω αναπτύσσεται μέσα σε ένα πεδίο εγγενών αντιθέσεων και αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων των εξεγερμένων. Εάν ρίξουμε μία πιο προσεκτική ματιά στο μακρινό παρελθόν όσο και στο κοντινό παρόν παρατηρώντας και μελετώντας τις εξεγέρσεις και επαναστάσεις του χθες και του σήμερα θα δούμε πως η ταξική πάλη, ο αγώνας για την ανατροπή ουδέποτε έλαβε χώρα μέσα σε εργαστηριακές συνθήκες ιδεολογικής αποστείρωσης. Απεναντίας σφυρηλατήθηκε στο αμόνι της ταξικής πάλης των πιο σύνθετων κι αντιφατικών καταστάσεων, μέσα από τις οποίες τα επαναστατικά κινήματα μπόρεσαν να ανοίξουν το δρόμο για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση. Το χρέος των επαναστατών ήτανε πάντοτε να υπενθυμίζουν  πως προκειμένου να ανατρέψουν τον καπιταλισμό έπρεπε να παλέψουν για την οικονομική, πολιτική και ιδεολογική απελευθέρωση του προλεταριάτου, ανατρέποντας την παλιά και εγκαθιδρύοντας μία άλλη κοινωνία.

Θεωρούμε πως αν θέλουμε να ανταποκριθούμε στο πολιτικό μας καθήκον και να σηκώσουμε το βάρος (κατ’ αναλογίαν) της ιστορικής μας ευθύνης θα πρέπει να ρίξουμε μία διαλεκτική ματιά στο ξεδίπλωμα της αντίστασης των εξεγερμένων στην Αν. Ουκρανία, μένοντας συνειδητά απομακρυσμένοι από αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις και δογματισμούς. Η απολυτοποίηση της συνθήκης χωρίς προσφυγή στη θεωρητική και επιστημονική έρευνα είναι επιζήμια. Οι επαναστατικές δυνάμεις έχουνε χρέος να εντοπίζουν έγκαιρα τις αντιθέσεις και τις αλλαγές συσχετισμών, να μπορούν να τις προβλέπουν. Να μην χάνουν τη συνολική κίνηση και προοπτική μπροστά στο άμεσο, την καθημερινότητα και το μερικό.
Στην Αν. Ουκρανία πολεμούν αγωνιστές και αγωνίστριες από διαφορετικές αφετηριακές θέσεις. Παρ’ όλα αυτά, μάχονται απέναντι σε μια αντιδραστική φιλοναζιστική κυβέρνηση μαριονέτα της Ε.Ε και των Η.Π.Α, μάχονται απέναντι και στα μονοπώλια της ολιγαρχίας που θα εξαθλιώσουν τις ζωές τους. Δεν χωρά αμφιβολία πως το πεδίο πάνω στο οποίο αναπτύσσεται ο αγώνας στην Αν. Ουκρανία είναι ένα πεδίο αντιφάσεων, ένα πεδίο στο οποίο διαπλέκεται η γεωπολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό και την καπιταλιστική Ρωσία, με τις αντιθέσεις εντός του ίδιου του ευρωατλαντικού άξονα (Η.Π.Α- Ε.Ε), αλλά και το εθνικό με το ταξικό ζήτημα,  ο αντιφασισμός με τον αντιιμπεριαλισμό, η ζωντανή ιστορία της Οκτωβριανής Επανάστασης με το παρόν της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Είναι αρκετές αυτές οι αντιθέσεις ανάμεσα στους εξεγερμένους ώστε να τηρούμε θέση ίσων αποστάσεων που εξ’ αντικειμένου ισχυροποιεί τη θέση της αντίδρασης της Ε.Ε και των Η.Π.Α; Κατηγορηματικά απαντάμε πως όχι.
Η στρατηγική της ιδεολογικής δολιοφθοράς της Δύσης άλλωστε, όπως έχει φανεί μέχρι σήμερα, δεν συνάντησε μία ενιαία αντεπίθεση και απάντηση (παρά τις όποιες προσπάθειες) του λαϊκού επαναστατικού κινήματος. Πρέπει να τονίζουμε ξανά και ξανά τον επικίνδυνο χαρακτήρα της τακτικής του ιμπεριαλισμού σε αυτή τη δολιοφθορά. Πρέπει να καταβάλουμε τις μέγιστες προσπάθειες ώστε το διεθνές επαναστατικό ρεύμα να τεθεί ξανά σε συναγερμό. Να αγρυπνά προκειμένου να αντιμετωπίσει ουσιαστικά σε όλα τα επίπεδα τις τρέχουσες εξελίξεις.
Οι αγωνιζόμενοι του Ντονμπάς πολεμούν με το όπλο στο χέρι και οφείλουμε να τους στηρίξουμε. Ηθικά, Πολιτικά και Υλικά. Γιατί η ήττα της πραξικοπηματικής κυβέρνησης και των πατρώνων της θα έχει τεράστια διεθνή σημασία. Πόσο μάλλον όταν η σύμπραξη φασισμού και νεοφιλελευθερισμού επιχειρείται να αποτελέσει μοντέλο διακυβέρνησης προς εξαγωγή. Γιατί η στρατιωτική και πολιτική ήττα της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου είναι σε θέση να εμπνεύσει τους λαούς και να δώσει ώθηση και αυτοπεποίθηση στην προοπτική νίκης του προλεταριάτου διεθνώς.

Καταλήγοντας, η δημιουργία ενός πλατιού διεθνιστικού μετώπου είναι σήμερα η αναγκαία προϋπόθεση για να στήσουμε αναχώματα στην οξυμένη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Ενός μετώπου που θα χτίσει την προλεταριακή αντεπίθεση, την επαναφορά στο προσκήνιο της ιστορίας των πληβείων και των κολασμένων. Να ξαναγράψει την ιστορία ο εργαζόμενος λαός, συντρίβοντας το κεφάλαιο και τις αντιδραστικές δυνάμεις που το υπηρετούν. Και αναγκαία συνθήκη γι αυτό είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη ανάμεσα στους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Και βάση αυτής της αλληλεγγύης είναι μία: οι διεθνιστές να μάχονται ε πρώτα στον τόπο τους, να φέρνουν τον πόλεμο πίσω στο σπίτι, όπως προπαγάνδιζε, τη φλεγόμενη δεκαετία του 70’, από την ‘’καρδιά του κτήνους’’ το δυτικοευρωπαϊκό αντάρτικο πόλης.

Και μέσα σε μια περίοδο ιδεολογικής σύγχυσης, που ο αστικός και μεταμοντέρνος κοσμοπολιτισμός ταυτίζεται με τον διεθνισμό, μοιάζουν επίκαιρα ακόμα τα λόγια του Στέφαν Τσβάιχ: «Με δυο λόγια, χρειαζόμαστε εγγυήσεις κι όχι λόγια, έχουμε ανάγκη το διεθνισμό και όχι τον κοσμοπολιτισμό, έχουμε ανάγκη σαφήνειας πρώτα από όλα. Στον καθένα απομένει να κρίνει σε ποιο μέτρο πρέπει να υποχρεωθεί και σε ποια μεριά του οδοφράγματος βρίσκεται. Μας φτάνουν πια οι αμφίβολες οικειότητες, και ο ευρωπαϊσμός αυτός των συμποσίων, χωρίς κίνδυνο, όπως και χωρίς υποχρεώσεις. Αυτό που χρειάζεται σήμερα, είναι μια απόφαση και δράση. Δεν χρειάζονται μονάχα κοσμικές φιλοφρονήσεις, αλλά μια καρδιά, δε χρειάζεται πια ο ξεθωριασμένος κοσμοπολιτισμός που ισχύει “μέχρι νεοτέρας διαταγής”, αλλά διεθνισμός ειλικρινής, έτοιμος για όλες τις θυσίες».

Κυριακή 1 Νοέμβρη 15 : Απεργία στον κλάδο του εμπορίου – απεργιακή διαδήλωση, 13.00, Ερμού (Σύνταγμα)

apergia01112015syntdr

Κυριακή 1η Νοέμβρη :: ΑΠΕΡΓΙΑ στον κλάδο του εμπορίου

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: 13:00, ΕΡΜΟΥ (Σύνταγμα)

ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ

ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ.

Με οργάνωση κι αντίσταση στους χώρους της δουλειάς.

Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

και τα “απελευθερωμένα” ωράρια 

20 Οκτώβρη 1977: Ο Χρήστος Κασίμης, ιδρυτικό μέλος του Ε.Λ.Α, πέφτει μαχόμενος, από τις σφαίρες της “Δημοκρατίας” του Κεφαλαίου και του Κράτους του.

Της Αλέκας Ζορμπαλά

Ο πρώτος νεκρός Αντάρτης Πόλης στην Ελλάδα.

Χρήστος Κασίμης! Ιδρυτικό μέλος του ΕΛΑ.

Πυροβολήθηκε στο κεφάλι (διαμπερές τραύμα) από αστυνομικούς.
Έπεσε μαχόμενος στις 20/10/1977 έξω από τον περίβολο της γερμανικής AEG στου Ρέντη, όπου με άλλους τρεις συντρόφους του από τον ΕΛΑ, επιχείρησαν να τοποθετήσουν εκρηκτικές βόμβες και να ανατινάξουν εγκαταστάσεις και υποδομές της εταιρίας, σε ένδειξη έμπρακτης, μαχητικής διαμαρτυρίας για τις «αυτοκτονίες» στα κελιά τους, των ηγετικών στελεχών της RAF Α.Μπάαντερ, Γκ.Εσλιν και Γ.Ράσπε.

Στις 21/10/1977 αφήνει την τελευταία του πνοή.
Από την αστυνομία ανακοινώνεται, ότι δολοφονήθηκε από τους συντρόφους του…!!! και συλλαμβάνεται για το λόγο αυτό ο Γιάννης Σερίφης.

Ακολουθεί μαραθώνιος δικών και την περίοδο της τρομοϋστερίας παραπέμπεται σε δίκες και ο αδελφός του, Μιχάλης Κασίμης, κατηγορούμενος για συμμετοχή στον ΕΛΑ, στην 1η Μάη κλπ και για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του Ραφτόπουλου, τότε Προέδρου της δοτής ΓΣΕΕ. (ο Μιχάλης Κασίμης και στις δύο δίκες, που παραπέμφθηκε αθωώθηκε ομόφωνα)

Στης 24/10/1977 δημοσιεύεται κείμενο της «Ε.Ο. ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΣΙΜΗΣ», όπου αναφέρονται με κάθε λεπτομέρεια οι ενέργειες της ομάδας αυτής του ΕΛΑ, που επιχείρησαν την ανατίναξη της AEG, καθώς και οι συνθήκες δολοφονίας του Χρήστου Κασίμη από δύο αστυνομικούς με πολιτικά. *

Η φωτογραφία του νεκρού Χρήστου Κασίμη, που διοχετεύθηκε από την αστυνομία και δημοσιεύθηκε στον Τύπο της εποχής είναι ανατριχιαστική..

Λίγες μέρες μετά την δολοφονία του αφήνονται από τους συντρόφους του, στις ταχυδρομικές θυρίδες των δικηγόρων της οικογένειας, τρεις φάκελοι, που περιείχαν προσωπικά έγγραφα του Χ. Κασσίμη, ενώ έξω από τους φακέλους είναι δακτυλογραφημένη η φράση «Για τη γυναίκα του Χρίστου. Να ενημερωθεί ο πατέρας του»

Υπήρξε βασικό στέλεχος της αντιδικτατορικής οργάνωσης «20ης Οκτώβρη» και διαφωνώντας μετά την πτώση της Χούντας, με την εγκατάλειψη του ένοπλου αγώνα στην Ελλάδα, συγκρότησε με άλλους συντρόφους του τον ΕΛΑ, την μαζικότερη ένοπλη οργάνωση στην Ελλάδα, με εκατοντάδες ενέργειες στην ιστορική της διαδρομή!

Πρωτεργάτης στην έκδοση της Αντιπληροφόρησης, ιδεολογικοπολιτικού περιοδικού παρέμβασης του ΕΛΑ!

Επαναστάτης Κομμουνιστής, για τον οποίον ο Χρήστος Τσιγαρίδας, στη δίκη του ΕΛΑ, είπε, μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του, ότι, ήταν τέτοια η ακτινοβολία της προσωπικότητάς του και ο βαθμός της επαναστατικής του συνείδησης και ακεραιότητας, που αν ζούσε, σίγουρα θα γραφόταν αλλιώς η ιστορία στην Ελλάδα!

Έφυγε συνοδευόμενος στο νεκροταφείο Χαλανδρίου από συγγενείς, φίλους και εκατοντάδες σύντροφους..

Στον αποχαιρετισμό της η γυναίκα του Αλεξάνδρα Κασίμη είπε, μεταξύ άλλων
“Η κόρη μου και εγώ σ΄ευχαριστούμε για τον αγώνα σου. Ξέρω οι λαϊκοί αγωνιστές δεν χάνονται. Έχω εμπιστοσύνη στους συντρόφους σου και τους ευχαριστώ”…

Οι σύντροφοί του, στον ένοπλο αγώνα, και τότε και τώρα, από όποια πλευρά και αν βρίσκονται, συνεχίζουν να τον τιμούν..

αναδημοσίευση από Βαθύ Κόκκινο

 

Καμία αναμονή, καμία ανακωχή! Όλοι στους δρόμους, όλοι στον αγώνα! αντιμνημονιακή-αντικυβερνητική Συγκέντρωση, Παρασκευή 16 Οκτώβρη 7μμ Πλατεία Συντάγματος

10984835_883385738403321_4332350803962960640_n

Η τρίτη μνημονιακή περίοδος εγκαινιάζεται με μια σειρά προαπαιτούμενων μέτρων, ως εχέγγυο για την απόλυτη ευθυγράμμιση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στις απαιτήσεις του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου και με στόχο την εκταμίευση των πρώτων 2δις για την έναρξη της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Με αυτόν τον τρόπο, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που προωθεί με ζήλο την εφαρμογή των προαπαιτούμενων αντιλαϊκών μέτρων στο όνομα της επανεκκίνησης της συζήτησης για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους ως αντάλλαγμα από τους δανειστές, εξελίσσεται στην αιχμηρότερη μνημονιακή έκφραση της τελευταίας πενταετίας.

Με δεδομένη την κοινωνική βιοτική καθίζηση, προϊόν των προηγούμενων μνημονιακών πολιτικών που υποτίθεται ότι θα αναχαίτιζε ο ΣΥΡΙΖΑ, η περαιτέρω υποβάθμιση του επιπέδου ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας και το βάθεμα της αναδιανομής του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω αποτελούν συνώνυμα της ολοκληρωτικής κοινωνικής καταστροφής.

Μετά τη συμφωνία της 13ης Ιούλη, την πραξικοπηματική ακύρωση της λαϊκής ετυμηγορίας και του εκκωφαντικού ΟΧΙ που εκφράστηκε στο δημοψήφισμα που είχε προηγηθεί, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ απαλλαγμένη πλέον από κάθε ’’φιλολαϊκό’’ πρόσχημα και πλήρως συντεταγμένη με το ντόπιο και διεθνές μνημονιακό μπλοκ, έρχεται να αποτελειώσει και τα τελευταία ψήγματα επιβίωσης των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων.

Ο πρώτος γύρος των προαπαιτούμενων μέτρων που ψηφίζεται την Παρασκευή 16 Οκτώβρη στη βουλή, αποτελεί, συγκριτικά με το σύνολο των μέτρων που απαιτούν οι δανειστές, μονάχα το εναρκτήριο λάκτισμα κατά των οικονομικά ασθενέστερων και απλά προεικονίζει αυτό που πρόκειται να επακολουθήσει: Μείωση των συντάξεων, κατάργηση του ΕΚΑΣ, αύξηση των ορίων ηλικίας στη συνταξιοδότηση, ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων με προοπτική ενιαίας εθνικής σύνταξης, κατάργηση του επικουρικού ταμείου με εφαρμογή ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, απελευθέρωση της εργοδοτικής τρομοκρατίας με μαζικές απολύσεις και λοκ-άουτ, μείωση του επιδόματος θέρμανσης, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, αύξηση της φορολογίας στους φτωχούς αγρότες και νομιμοποίηση της κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας, είναι μόλις μερικά από τα μέτρα που καλείται να εφαρμόσει άμεσα η μνημονιακή ‘’αριστερά’’ του ΣΥΡΙΖΑ και ο ακροδεξιός συρφετός των ΑΝΕΛ που την στηρίζει.

Το ανταγωνιστικό κίνημα, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, το σύνολο των εργατικών-λαϊκών στρωμάτων που σαρώνεται από τον νέο μνημονιακό ορυμαγδό πρέπει να αποδράσει από τις όποιες ψευδαισθήσεις για τον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ, να μην εγκλωβιστεί στις νέες αυταπάτες που εμπορεύονται πρόστυχα οι νεόκοποι σωτήρες του τόπου σαν τη ΛΑ.Ε και να οργανωθεί μαχητικά και αυτόνομα παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια του.

Με αφετηρία την συνειδητοποίηση των προλεταριακών δυνάμεων ότι τίποτα δεν πρόκειται να ανατραπεί εντός του κοινοβουλίου, του καπιταλισμού και της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε, με όπλα μας την απεριόριστη δύναμη της ενότητας, την πείρα των αγώνων μας αλλά κυρίως την αυτοπεποίθηση για μια μετωπική αντιπαράθεση με τους ντόπιους και διεθνείς δυνάστες μας, μπορούμε αργά και σταθερά να ξεκινάμε να χτίζουμε την επαναστατική-προλεταριακή οργάνωση της εποχής μας ως την μόνη ρεαλιστική απάντηση στην ηττοπάθεια, την ανάθεση και τον παροπλισμό. Η παρουσία μας στους δρόμους είναι πολιτικά αναγκαία και ιστορικά επιβεβλημένη γιατί χωρίς την μαζική κοινωνική αντίσταση δεν μπορούν να υπάρξουν οι προϋποθέσεις για ανατροπή. Αν σήμερα δεν εκφραστεί μαζικά η αντίσταση στο νέο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό θα σημάνει τη νομιμοποίηση της εντεινόμενης κοινωνικής λεηλασίας και τη περαιτέρω θωράκιση του αστικού μπλοκ. Θα σημάνει την οριστική οπισθοχώρηση του κινήματος, την τελεσίδικη παράδοση του λαού στα σχέδια του κεφαλαίου. Καμία αναμονή, καμία ανακωχή! Όλοι στους δρόμους, όλοι στον αγώνα!

Μονομερής Διαγραφή Χρέους

Έξοδος από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σύγκρουση με την Αστική Τάξη και το Κράτος της

Αγώνας με όλα τα μέσα για την Κοινωνική Επανάσταση.

αντιμνημονιακή-αντικυβερνητική Συγκέντρωση

Παρασκευή 16 Οκτώβρη 7μμ Πλατεία Συντάγματος

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε

Aλληλεγγύη στην αναρχική ένοπλη οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας και σ’ όσους διώκονται για την ίδια υπόθεση.

eeekrhx

Στις 10 Απρίλη του 2014, η αναρχική ένοπλη οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας (Ε.Α) συνεχίζει την πολύχρονη αντικαθεστωτική δράση της με βομβιστική επίθεση, στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Αμερικής, στο κτίριο της Διεύθυνσης Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας (Τ.τ.Ε), παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ε.Κ.Τ), όπου στεγάζεται επίσης και το γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου στην Ελλάδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ). Στις 25 Απρίλη, η οργάνωση με προκήρυξή της αναλαμβάνει την ευθύνη της επίθεσης, για την οποία και κατηγορούνται τα καταζητούμενα μέλη του Ε.Α Νίκος Μαζιώτης και Πόλα Ρούπα. Στις 16 Ιούλη του 2014 συλλαμβάνεται έπειτα από καταδίωξη στο Μοναστηράκι, βαριά τραυματισμένος έπειτα από ανταλλαγή πυροβολισμών με μπάτσους, ο Νίκος Μαζιώτης.

Την 1η Οκτώβρη του 2014 συλλαμβάνεται ο αναρχικός Αντώνης Σταμπούλος, κατηγορούμενος για ένταξη και συμμετοχή στην οργάνωση. Ο σύντροφος -με μακρόχρονη και συνεπή παρουσία στους κοινωνικόταξικούς αγώνες- από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του αρνείται τη συνεργασία με τους ένστολους φρουρούς του κεφαλαίου και του κράτους του, τάσσεται στο στρατόπεδο της κοινωνικής Επανάστασης υπερασπιζόμενος την επαναστατική Υπόθεση και αρνείται στο σύνολό του το κατηγορητήριο που του αποδίδει η αστική δικαιοσύνη “γιατί”, όπως δηλώνει,“οι δύσκολες στιγμές στον αγώνα είναι αυτές που ατσαλώνουν τη συνείδηση. Γιατί σ’ αυτές τις περιστάσεις ο κάθε ένας από εμάς είναι ο θεματοφύλακας των ιδανικών της κοινωνίας που πολεμάμε να φτιάξουμε”. Κατά τη διάρκεια της κράτησής του, ως μέλος του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων (Δ.Α.Κ) συνεχίζει την αγωνιστική δράση του και μέσα στις φυλακές.

Στις 24 Σεπτέμβρη του 2015 συλλαμβάνεται ο καταζητούμενος Γιώργος Πετρακάκος που διώκεται για την ίδια υπόθεση.

Στις 16 Οκτώβρη του 2015 ξεκινάει στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού άλλο ένα τρομοδικείο στο οποίο η αστική δημοκρατία, μέσω της “δικαιοσύνης” της, θα επιχειρήσει την απονοηματοδότηση της ένοπλης επαναστατικής δράσης, την εγκληματοποίηση των πολιτικών εχθρών του καπιταλισμού, την ηθική και φυσική εξόντωση των αιχμάλωτων αγωνιστών, το ξαναγράψιμο της σύγχρονης ιστορίας του ταξικού πολέμου.

Να μην ορίσουν οι δυνάστες μας τα μέσα με τα οποία θα τους πολεμήσουμε! Ο Αγώνας ενάντια στο Κεφάλαιο, τα Κράτη του και την Εξουσία τους, ο Αγώνας για την κοινωνική Επανάσταση, τον Κομμουνισμό και την Αναρχία, δεν είναι ούτε “αθώος” ούτε “ένοχος”, ούτε “νόμιμος” ούτε “παράνομος”, ήταν, είναι και θα είναι δίκαιος και αναγκαίος!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

στον αναρχικό Αντώνη Σταμπούλο.

στον αναρχικό-μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Νίκο Μαζιώτη.

στην καταζητούμενη αναρχική-μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα.

στον Γιώργο Πετρακάκο που διώκεται για την ίδια υπόθεση.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΔΙΚΗ: Παρασκευή 16 Οκτώβρη στις 12.00 / Ειδικό Δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε.

Ανακοίνωση για τη σφαγή στην Άγκυρα.

Το Σάββατο 10 Οκτώβρη, τρεις εβδομάδες πριν τις εκλογές στην Τουρκία, πραγματοποιήθηκε διπλή βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα κατά τη διάρκεια της “Συγκέντρωσης για την Ειρήνη”, όπου δολοφονήθηκαν -μέχρι τώρα- 128 αγωνιστές και αγωνίστριες και τραυματίστηκαν περίπου 246.

Ένοχος για τη σφαγή αυτή, όπως και για τη βομβιστική επίθεση στο Ντιαρμπακίρ πριν τις εκλογές του Ιουνίου αλλά και στο Σουρούτς τον Ιούλιο, είναι ο ιμπεριαλισμός και το φασιστικό κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Αν την επίθεση αυτή υλοποίησαν πράκτορες της ΜΙΤ ή οι ισλαμο-φασίστες του ISIS μικρή σημασία έχει για το λαϊκό κίνημα και τους επαναστάτες. Ξεκάθαρος στόχος της η πολιτική ενίσχυση του Ερντογάν και του κόμματός του μέσα από τη νατοϊκής έμπνευσης “στρατηγική της έντασης” και η τρομοκράτηση του κουρδικού και τούρκικου λαού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί όταν κρατάει ενός λεπτού σιγή στην έναρξη της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του, ενώ στην Ελλάδα βρίσκονται Τούρκοι και Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες στη φυλακή. Ο Τσίπρας νομιμοποιεί την υποκριτική καταδίκη της επίθεσης από τον Ερντογάν και επιβεβαιώνει ξανά τη στοίχιση του με τον αμερικανικό παράγοντα και την ΕΕ, όταν εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην τούρκικη κυβέρνηση.

Στεκόμαστε ολόψυχα δίπλα στον κουρδικό και τούρκικο λαό. Τιμάμε τους νεκρούς μας και δεν ξεχνάμε τους δολοφόνους τους. Συνεχίζουμε τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το κεφάλαιο και το κράτος του.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
13/10/2015

Κείμενο του αναρχικού συντρόφου Αντώνη Σταμπούλου για την επερχόμενη δίκη του Επαναστατικού Αγώνα στις 16 Οκτώβρη 2015

stampoulos_170x89

φώτο: αυτοκόλλητο που κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2014 στην Αθήνα.

Στις 16/10/2015 καλούμαι να δικαστώ με κατηγορητήριο που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις βασικές κατηγορίες της ένταξης στην επαναστατική οργάνωση Ε.Α. και την βομβιστική επίθεση της Τ.Τ.Ε. στις 10/04/2014.

Οι πράξεις για τις οποίες κατηγορούμαι και είμαι προφυλακισμένος απο την 1/10/2014 αποτελούν κατηγορίες ενάντια σε πρακτικές που κινούνται στα πλαίσια του πολύμορφου ανατρεπτικού αγώνα˙ αφορούν στιγμές αντεπίθεσης των από τα κάτω και, παράλληλα, ως κατηγορητήριο αποτελούν στιγμή επίθεσης των από τα πάνω, μέσα στο ίδιο πλαίσιο του ταξικού πολέμου. Επομένως, χώρια από το αν ευσταθούν οι κατηγορίες που μου αποδίδονται τις οποίες και αμφισβητώ στο σύνολό τους πολιτικά και δικονομικά,αυτή η δίκη θα είναι ακόμα μία πολιτική δίκη. Η δικαιοσύνη που θα τη φέρει εις πέρας δεν μπορεί να αναγνωριστεί ως τέτοια, καθώς αφενός υπηρετεί τα συμφέροντα των ισχυρών και αφετέρου είναι μια κερδοφόρος επιχείρηση που οφελεί σημαντικό τμήμα κρατικοδίαιτου παρασιτικού πληθυσμού εις βάρος χιλιάδων φυλακισμένων και διωκόμενων. Όσο πιό ολοκληρωτικό γίνεται το σύστημα τόσο πιο απαραίτητος του είναι ο μηχανισμός αυτός, του οποίου οι δίκες είναι το κυριλέ του στάδιο, μιά ανάπαυλα κύρους, ανάμεσα στη βία των μπάτσων και την αθλιότητα των φυλακών.

Σε λίγες ημέρες θα στηθεί ενα τέτοιο θέατρο που φιλοδοξεί να επιβάλει με το κύρος της νομιμότητας το δίκιο της κυριαρχίας. Σε αυτό καλούμαστε να απαντήσουμε συλλογικά και συνολικά μετατρέποντάς το σε αφορμή για αντεπίθεση, σε ακόμα μία στιγμή ανταρσίας που να στέκει ισάξια και ισότιμα δίπλα στις καθημερινές αρνήσεις ενάντια στην εξουσία. Σε μία εξουσία που μέσα απο τις πολιτικές της, μνημονιακές ή μή, σταδιακά εντείνει την εξαθλίωση της κοινωνίας και διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Το διακύβευμα της αναρχίας, όντας πιο επίκαιρο απο ποτέ, είναι να ωθήσει σε μια επαναστατική κατεύθυνση κάθε κοινωνικό σύνολο που αγωνίζεται ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και να ξεσηκώσει όσα λόγω φόβου ή παραίτησης παραμένουν αδρανή. Αυτός είναι ο λόγος που δίνει νόημα στην υπαρξη των δομών μας, είτε αυτές αφορούν σωματεία βάσης, στέκια, συνεργατικές, ταμεία, συνελεύσεις γειτονιών, δομές υγείας, αυτομόρφωσης, αντάρτικους σχηματισμούς και τόσα άλλα που συνθέτουν το ψηφιδωτό του πολύμορφου δυνάμει επαναστατικού κινήματος. Ο βαθύτερος στόχος κάθε αντιεξουσιαστικής πράξης που στοχεύει στην άμεση ικανοποίηση των αναγκών μας, απο ένα πιάτο φαί, ένα πολιτισμικό δρώμενο, το μπλοκάρισμα κάποιου νόμου, την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας, την διατήρηση της βιοποικιλότητας, την αποτροπή ενός εγκλήματος ενάντια στη φύση, και πόσα άλλα ακόμη, είναι να προετοιμάσει το έδαφος ώστε μια κεντρική μάχη με το υπάρχον να έχει την καλύτερη δυνατή έκβαση. Γιατί κανείς δεν αμφιβάλλει, ειδικά στις μέρες μας ότι όλες οι κατακτήσεις, που ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να πετύχουν, βρίσκουν ανυπέρβλητα όρια στα στενά πλαίσια του κράτους και του καπιταλισμού. Όρια που σήμερα ειδικά γίνοντα τόσο στενά που θέτουν σε πρακτική αμφισβήτηση ακόμα και τις κατακτήσεις της προηγούμενης ημέρας. Γι’αυτό και η επανάσταση είναι απαραίτητο άλμα προς μια ζωή απελευθερωμένη απο τις υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις.

Αυτή η δίκη θα ειναι ακόμα μια μάχη για την υπεράσπιση του κόσμου μας. Και σε αυτήν έχουμε το πλεονέκτημα της ηθικής υπεροχής. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που μας κρίνουν στις δίκες αν κι έχουν την εξουσία να φυλακίζουν τα σώματά μας, έχουν απωλέσει οι ιδιοι κάθε στοιχείο δίκαιου κι ελευθερίας, ως στυλοβάτες ενός βάρβαρου συστήματος. Η μεγάλη διαφορά μας με αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι εμείς ακόμη και μέσα απο τις φυλακές παραμένουμε ελεύθεροι, αυτοί όπου και να είναι παραμένουν δούλοι.

Οι λογικές ενοχής και αθωότητας βρίσκονται μακριά απο εμάς. Ώς αναρχικοί σε καμιά περίπτωση δεν είμαστε αθώοι για ένα σύστημα άδικο απο την κορυφή ως τα νύχια αλλά ούτε και ένοχοι με βάση νόμους και αξίες ξένες προς εμάς. Επιλέγω να παρευρεθώ στη δίκη καθώς η απουσία μου, παρ’ότι θα ήταν συνεπής πράξη στα πλαίσια της μή νομιμοποίησης του συστήματος δικαιοσύνης, θα άνοιγε παράλληλα το δρόμο για την απρόσκοπτη συνέχιση της αιχμαλωσίας μου. Δεν θα αναγνωρίσω τον ρόλο του κριτή που διεκδικούν οι δικαστές και δεν θα κάνω δηλώσεις καταδίκης ή διαχωρισμού των επαναστατικών πρακτικών με γνώμονα την νόμιμη ή παράνομη μορφή τους.

Το πολιτικό βάρος αυτής της υπόθεσης είναι στους ώμους όλων των αγωνιζομένων και η αλληλεγγύη, εφόσον κινείται με βάση πολιτικά και όχι προσωπικά κριτήρια και δεν ξεχωρίζει αθώους και ένοχους, είναι το όπλο μας.

Αντώνης Σταμπούλος

αναδημοσίευση από Athens Indymedia

Προσφυγιά.

12072645_184439475223598_2131825153417848268_n

ποίημα της Ουαρσάν Σάιρ από την Κένυα

Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,…
εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις
ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη
οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα
με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους
το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου
που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου
κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του
αφήνεις την πατρίδα
μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.
κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγά
φωτιά κάτω απ΄ τα πόδια σου
ζεστό αίμα στην κοιλιά σου
δεν είναι κάτι που φαντάστηκες ποτέ ότι θα έκανες
μέχρι που η λεπίδα χαράζει απειλές στο λαιμό σου
και ακόμα και τότε ψέλνεις τον εθνικό ύμνο
ανάμεσα στα δόντια σου
και σκίζεις το διαβατήριό σου σε τουαλέτες αεροδρομίων
κλαίγοντας καθώς κάθε μπουκιά χαρτιού
δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να γυρίσεις.
πρέπει να καταλάβεις
ότι κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα
εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά
κανένας δεν καίει τις παλάμες του
κάτω από τρένα, ανάμεσα από βαγόνια
κανένας δεν περνά μέρες και νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγού
τρώγοντας εφημερίδες
εκτός αν τα χιλιόμετρα που ταξιδεύει
σημαίνουν κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι.
κανένας δε σέρνεται
κάτω από φράχτες
κανένας δε θέλει να τον δέρνουν
να τον λυπούνται
κανένας δε διαλέγει τα στρατόπεδα προσφύγων
ή τον πλήρη σωματικό έλεγχο σε σημεία
όπου το σώμα σου πονούσε
ή τη φυλακή,
επειδή η φυλακή είναι ασφαλέστερη
από μια πόλη που φλέγεται
και ένας δεσμοφύλακας το βράδι
είναι προτιμότερα από ένα φορτηγό
γεμάτο άντρες που μοιάζουν με τον πατέρα σου
κανένας δε θα το μπορούσε
κανένας δε θα το άντεχε
κανένα δέρμα δε θα ήταν αρκετά σκληρό
για να ακούσει τα:
γυρίστε στην πατρίδα σας μαύροι
πρόσφυγες
βρομομετανάστες
ζητιάνοι ασύλου
που ρουφάτε τη χώρα μας
αράπηδες με τα χέρια απλωμένα
μυρίζετε περίεργα
απολίτιστοι
κάνατε λίμπα τη χώρα σας και τώρα θέλετε
να κάνετε και τη δική μας
πώς δε δίνουμε σημασία
στα λόγια
στα άγρια βλέμματα
ίσως επειδή τα χτυπήματα είναι πιο απαλά
από το ξερίζωμα ενός χεριού ή ποδιού
ή τα λόγια είναι πιο τρυφερά
από δεκατέσσερις άντρες
ανάμεσα στα πόδια σου
ή οι προσβολές είναι πιο εύκολο
να καταπιείς
από τα χαλίκια
από τα κόκαλα
από το κομματιασμένο κορμάκι του παιδιού σου.
θέλω να γυρίσω στην πατρίδα,
αλλά η πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
πατρίδα είναι η κάνη ενός όπλου
και κανένας δε θα άφηνε την πατρίδα
εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγούσε μέχρι τις ακτές
εκτός αν η πατρίδα σού έλεγε να τρέξεις πιο γρήγορα
να αφήσεις πίσω τα ρούχα σου
να συρθείς στην έρημο
να κολυμπήσεις ωκεανούς
να πνιγείς
να σωθείς
να πεινάσεις
να εκλιπαρήσεις
να ξεχάσεις την υπερηφάνεια
η επιβίωσή σου είναι πιο σημαντική

κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα είναι
μια ιδρωμένη φωνή στο αυτί σου
που λέει
φύγε,
τρέξε μακριά μου τώρα
δεν ξέρω τι έχω γίνει
αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού
θα είσαι πιο ασφαλής απ΄ ό,τι εδώ.

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!

untitled

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ.
Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!

Τον καιρό της εφαρμογής του 3ου Μνημονίου και της ολοένα εντεινόμενης εκμετάλλευσης και καταπίεσης καθίσταται ολοένα και πιο επιτακτική η ανάγκη να δυναμώσουμε τους ταξικούς αγώνες μας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Παρασκευή 9 Οκτώβρη 2015, 6.00μμ
έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός (Σταδίου 24, Αθήνα)

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στους συλληφθέντες συναδέλφους μας
από την απεργιακή περιφρούρηση έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός, έπειτα από την επίθεση που δεχθήκαμε από την εργοδοσία και τα ΜΑΤ την Κυριακή 28/12/14, ημέρα απεργίας στον κλάδο του βιβλίου
Τρίτη 13 Οκτώβρη 2015, 9πμ
στα δικαστήρια της Ευελπίδων

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Εργατική Συγκέντρωση ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς της «λευκής νύχτας»:Σάββατο 10 Οκτώβρη, 6μμ, σταθμός ΗΣΑΠ – Μαρούσι

marousi_

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Το Σάββατο 10 Οκτωβρίου, ο δήμαρχος Αμαρουσίου Πατούλης σε συνεργασία με τον τοπικό εμπορικό σύλλογο, οργανώνουν άλλη μια φανταχτερή φιέστα υπό την αισχρή ονομασία «Λευκή Νύχτα». Πίσω από τα κάθε λογής δρώμενα και θεάματα που οργανώνει η δημοτική αρχή εκείνη την μέρα, βρίσκεται η ουσία τέτοιων μεθοδεύσεων: η άνευ όρων επιμήκυνση του ωραρίου εργασίας των εμπορικών καταστημάτων! Ουσιαστικά, οι περίφημες Λευκές Νύχτες των δημάρχων και των εργοδοτών του εμπορίου επιβάλλουν σε χιλιάδες συναδέλφους και συναδέλφισσες ωράρια-λάστιχο αναγκάζοντάς τους να δουλέψουν ως και τα μεσάνυχτα, ως τις 12 το βράδυ! Μάλιστα, αυτή ακριβώς η άθλια συνθήκη για τους εργαζόμενους αποτελεί και την διαφημιστική πρωτοτυπία ώστε να καλεστεί το «καταναλωτικό κοινό» να συμμετάσχει και να «τονώσει» την κίνηση και τον τζίρο της τοπικής αγοράς.

Ας τελειώνουμε γρήγορα, λοιπόν, μ’ αυτό το παραμυθάκι! Για εμάς, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στο χώρο του εμπορίου, όλα αυτά τα εμπορικά events και οι φιέστες των εργοδοτών δεν έχουν καμία πρωτοτυπία ούτε και πλάκα, δεν περιέχουν κανένα ενδιαφέρον και κανένα όφελος. Αντίθετα, αποτελούν την συνέχεια στο αδιάκοπο ποδοπάτημα των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας μας: απολύσεις, μισθοί πείνας, απλήρωτη εργασία για πολλούς μήνες, ελαστικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, δουλειά ακόμα και τις Κυριακές, εργοδοτική τρομοκρατία, ατομικές συμβάσεις… Και η δημιουργία εορταστικού κλίματος πάνω στις συνθήκες σ’ αυτές, παραβλέποντας και επιχειρώντας να τις βαθύνουν, αποκαλύπτουν το πραγματικό ποιόν όλων αυτών που τις οργανώνουν και τις προπαγανδίζουν. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, δεν είναι και η αισθητική του διαφημιστικού βίντεο που προωθεί την εν λόγω φιέστα όπου ο δήμαρχος (Πατούλης) και ο πρόεδρος του τοπικού εμπορικού συλλόγου (Νικολαράκος) πρωταγωνιστούν αναπαριστώντας τους… μαφιόζους που ανοίγουν σαμπάνιες!
Αν πριν 2 χρόνια οι «Λευκές Νύχτες» παρουσιάστηκαν ως «εξαιρέσεις» για τον κόσμο του εμπορίου, έχουμε την πείρα ως εργαζόμενοι να αντιληφθούμε ότι «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού»! Το ίδιο συνέβη και πριν χρόνια με την ελαστικοποίηση του ωραρίου, το ίδιο συμβαίνει αυτή την περίοδο που επιχειρούν να καταργήσουν ολοκληρωτικά την κυριακάτικη αργία μέσα από την εφαρμογή των «7 εργάσιμων Κυριακών», το ίδιο κάνουν και με τις «Λευκές Νύχτες» παραχωρώντας σε κάθε Περιφέρεια, σε κάθε Δήμαρχο να οργανώνουν επαναλαμβανόμενα κατά το δοκούν τέτοιες φιέστες. Ήδη, τον φετινό Δεκέμβρη επιχειρείται να εφαρμοστεί και «με το νόμο» πλέον, το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων για 3 συνεχόμενες Κυριακές…

Να μη μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια!

Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να αντισταθούν στην εφαρμογή των «λευκών Νυχτών», σε κάθε εργοδοτικό τσαμπουκά που επιβάλλει με το έτσι-θέλω τις ορέξεις του. Να καταγγείλουν ανοιχτά στους κατοίκους του Αμαρουσίου (και όχι μόνο) την εφαρμογή τέτοιων μεθοδεύσεων ζητώντας την έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους. Μέσα από τα σωματεία τους, μέσα από εργατικές συλλογικότητες, ορατές ή αόρατες επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς να μετατρέψουν τον φόβο και την αγανάκτηση σε συλλογική διεκδίκηση.

Καλούμε τα κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία του εμπορίου να πάρουν ενεργητικές πρωτοβουλίες για την ακύρωση και το μπλοκάρισμα τέτοιων μεθοδεύσεων.

Καλούμε σωματεία, συνελεύσεις, συλλογικότητες που δρουν στο Μαρούσι αλλά και κάθε γειτονιά να αντισταθούν στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων και την εφαρμογή του εργασιακού μεσαίωνα. Να ενισχύσουν με τις πρωτοβουλίες τους την ταξική αλληλεγγύη μέσα στους κόλπους των εργαζομένων και των ανέργων.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ενάντια στο βάρβαρο καθεστώς της «λευκής νύχτας»

Σάββατο 10 Οκτώβρη, 6μμ, σταθμός ΗΣΑΠ – Μαρούσι

Εργαζόμενες-οι στον κλάδο του εμπορίου

αναδημοσίευση από Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια