Κείμενο του Γρηγόρη Τσιρώνη σχετικά

με την επερχόμενη δίκη του στις 5/02/16 για την υπόθεση της ληστείας στην ΕΤΕ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΓΡΗΓΟΡΗ ΤΣΙΡΩΝΗ

Συγκέντρωση-Μοτοπορεία Παρασκευή 29/1, Προπύλαια 17:00

Μικροφωνική αντιπληροφόρησης: Τρίτη 2/2, Νομική 11:00

Δίκη 5/2, Εφετείο Αθηνών, 9:00 πμ

Στις 16 Γενάρη του 2006 πραγματοποιείται ένοπλη ληστεία στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Σόλωνος. Ο αστυνομικός-φρουρός της τράπεζας αποφασίζει να ακολουθήσει τους ληστές και επιχειρεί να τους συλλάβει μέσα σε εμπορικό κέντρο. Από τη συμπλοκή τραυματίζεται σοβαρά ο αναρχικός Γ. Δημητράκης. Μετά το εξιτήριο από την εντατική αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για την απαλλοτρίωση της τράπεζας. Ο ίδιος πριν τη δίκη του είχε δηλώσει: “Για την πλειονότητα της κοινωνίας η τράπεζα αποτελεί σίγουρα έναν αδίστακτο οικονομικό μηχανισμό που καθημερινά ξεζουμίζει χιλιάδες οικογένειες. Και όλοι γνωρίζουν ότι οι τραπεζικοί κολοσσοί ευθύνονται για τη σημερινή οικονομική κρίση, την οποία πληρώνει ο λαός.”

Ονόματα και φωτογραφίες «σεσημασμένων» για την αντιεξουσιαστική τους δράση, μπαίνουν τις επόμενες μέρες στα τηλεοπτικά κάδρα των υπόπτων. Επινοείται μια ανύπαρκτη ομάδα με την ονομασία “ληστές με τα μαύρα” και εκδίδονται εντάλματα σύλληψης για τρεις αντιεξουσιαστές. Το Γρηγόρη Τσιρώνη, το Σίμο και το Μάριο Σεϊσίδη.

Τον Οκτώβρη του 2009 οι καταζητούμενοι σύντροφοι, μέσα σε ένα δημοσιογραφικό παραλήρημα που τους εμφανίζει σαν μέλη -ταυτόχρονα- όλων των ένοπλων οργανώσεων, επικηρύσσονται με το ποσό των 600.000 Ευρώ. Την επικήρυξη υπογράφουν εξέχοντα μέλη των κομματικών εγκληματικών οργανώσεων που κυβέρνησαν τη χώρα. Ο βραβευμένος από το FBI, υπουργός Δημόσιας Τάξης Μ. Χρυσοχοίδης και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, που παρέδωσε το λαό βορά στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο.

Στις 3 Μάη του 2010 συλλαμβάνεται ένας από τους καταζητούμενους συντρόφους, ο Σ. Σεϊσίδης, βαριά τραυματισμένος από πισώπλατο πυροβολισμό αστυνομικού. Μήνες μετά αθωώνεται από όλες τις κατηγορίες. Στις 29 Μάη του 20015 συλλαμβάνεται ο αντιεξουσιαστής Γρ. Τσιρώνης. Στις 5 Φεβρουαρίου ξεκινάει το πρώτο από μια σειρά δικαστηρίων που έχουν προετοιμάσει αστυνομία και δικαστές.

Ο σύντροφος, ειδικά μέχρι να επιλέξει το δρόμο της φυγοδικίας για να προασπίσει το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας απέναντι στις κατασκευασμένες κατηγορίες, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της ταξικής πάλης. Στις μαθητικές καταλήψεις, στις κινητοποιήσεις για τη δολοφονία του καθηγητή Τεμπονέρα το 1991 από μέλη της ΟΝΝΕΔ, στις συγκρούσεις κατά τη διάρκεια της κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1995, στις αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις κατά των πολέμων σε Ιράκ, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν, Γιουγκοσλαβία, στη θερμή υποδοχή που επιφύλαξαν χιλιάδες διαδηλωτές στους εγκληματίες Κλίντον, Μπλερ και Κοντολίζα Ράις όταν επισκέφτηκαν την Αθήνα, στις οδομαχίες κατά τη σύνοδο της ΕΕ το 2003 στη Θεσσαλονίκη, στα αντιρατσιστικά και αντιφασιστικά συλλαλητήρια. Ακόμα όμως και στα χρόνια της φυγοδικίας ο σύντροφος παρέμεινε ενεργός στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Στις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις, στην εξέγερση του 2008, στις κινητοποιήσεις ενάντια στην καταστροφική επένδυση της Eldorado Gold στην Χαλκιδική.

Στόχος της πολιτικής δίωξης του αντιεξουσιαστή Γρ. Τσιρώνη δεν είναι απλά η εξόντωσή του, μέσα στα κάτεργα των ελληνικών φυλακών. Στόχος της είναι να σταλεί ένα σαφές μήνυμα σε όλους τους προλετάριους: Ο αγώνας ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος είναι μάταιος.

Ειδικά σήμερα, όπου τα μνημόνια έχουν επιβάλλει ολοκληρωτικά την εξαθλίωση και την ανέχεια, η αντίσταση πρέπει να μοιάζει εξ’ αρχής ηττημένη. Ειδικά σήμερα, όπου τα πραγματικά εγκλήματα ακούνε στο όνομα της ανεργίας, της κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, των ιδιωτικοποιήσεων, της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και της Ευρώπης Φρούριο ο λαός πρέπει να παραμείνει σιωπηλός. Φοβισμένος, απογοητευμένος.

Απέναντι στην προσπάθεια της αστυνομίας και των δικαστών να συντρίψουν τα προτάγματα της αντίστασης και της αλληλεγγύης, να τσακίσουν τα κινήματα που προτάσσουν τη σύγκρουση με το καθεστώς και την επαναστατική προοπτική, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους πολιτικούς κρατούμενους. Οργανώνουμε τη ταξική αντεπίθεση. Τον πόλεμο των εργαζομένων και των άνεργων, των ντόπιων και των μεταναστών, των κοινωνικά και ταξικά αποκλεισμένων για την καταστροφή κράτους και κεφαλαίου.

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΝΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Συνέλευση αλληλεγγύης στο σύντροφο Γρηγόρη Τσιρώνη

Το φθινόπωρο του 2012 πραγματοποιούνται στο κέντρο της Αθήνας μοτοπορείες από αναρχικούς, αντιεξουσιαστες και αντιφασίστες με στόχο την παρουσία του κόσμου του αγώνα στους δρόμους και τη μεταφορά ενός μηνύματος οργάνωσης απέναντι στη ολοένα εντεινόμενη βια του παρακρατικού οχετού, που εκείνη την περίοδο εφορμούσε σε διάφορες γειτονίες του κέντρου της Αθήνας και όχι μόνο.

Το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου διεξάγεται η 3^η κατά σειρά αντιφασιστική μοτοπορεία στις συνοικίες της Κυψέλης, των Πατησίων και της Πλατείας Αμερικής. Λίγες μέρες πριν στην περιοχή της Πλατείας Αμερικής, όπου μένει και δραστηριοποιείται μεγάλος αριθμός μεταναστών, διεξάγονται πογκρόμ εναντίων τους, με επιθέσεις σε ανθρώπους, σπίτια, καταστήματα και γραφεία μεταναστευτικών κοινοτήτων. Φυσικά υπό την πλήρη ανοχή της αστυνομίας. Κατά τη διάρκεια της μοτοπορείας, οι Νίκος Παπαβασιλείου (μέλος του πυρήνα Νίκαιας της ΧΑ) και Γιώργος Περρής προκαλούν και επιτίθενται σε διαδηλωτές πάνω σε εν κινήσει οχήματα, η οποία και απαντήθηκε όπως της άρμοζε. Το συμβάν αποτέλεσε τη αφορμή για μια λυσσαλέα επίθεση από τις δυνάμεις της ομάδας ΔΕΛΤΑ που ακολουθούσαν κατά δεκάδες τη διαδήλωση. Αποτέλεσμα αυτής: κατεστραμμένα μηχανάκια, 15 συλλήψεις, άγριος ξυλοδαρμός των συλληφθέντων, κυνηγητό μέχρι τα Εξάρχεια, βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ και βαριές κατηγορίες γι αυτούς, αλλά και για 6 ακόμα συντρόφους που κατηγορήθηκαν με βάση τις πινακίδες από τα μηχανάκια που εγκαταλείφθηκαν την ώρα της αστυνομικής επιδρομής.

Είναι μια περίοδος όπου καθορίζεται από το λαϊκό ξεσηκωμό μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου το 2010, την εξέγερση της 21ης Φλεβάρη του 2012 και μια σειρά κοινωνικών αναταραχών. Είναι μια εποχή όπου το σύστημα φαίνεται να μην πατάει και πολύ γερά στα πόδια του, για αυτό και αναδιπλώνεται και εξαπολύει τη δική του επίθεση στα αγωνιζόμενα και ευάλωτα κοινωνικά κομμάτια. Ο ακροδεξιός εσμός του Σαμαρά που είχε αναλάβει την πολιτική διαχείριση, ταυτόχρονα με το ξεζούμισμα της ντόπιας εργατικής τάξης στοχοποιεί τον πάτο της ταξικής πυραμίδας, τους μετανάστες για τα δεινά που επιφέρει η κρίση. Τα παρακρατικά καθάρματα -όντας πλέον και θεσμικά συμμετέχοντες- αναλαμβάνουν τον ιστορικό τους ρόλο: αυτό του μαντρόσκυλου των αφεντικών. Παρ’ όλα αυτά πολλές ταξικές κινηματικές δυνάμεις βρίσκονται σε επαγρύπνηση και ορθώνουν ανάστημα στην φασιστική πανούκλα. Ο κόσμος του αγώνα επιλέγει να οργανωθεί σε διάφορα επίπεδα. Επιλέγει αυτοοργανωμενα και μαχητικά να αποτελέσει ανάχωμα στις φασιστικές συμμορίες και τα αφεντικά τους. Μια τέτοια κίνηση ήταν και οι αντιφασιστικές μοτοπορείες που έλαβαν χώρα εκείνο τον καιρό.

Στο πρόσωπο των 21 συντρόφων, οι οποίοι δικάζονται την Παρασκευή 22 Γενάρη στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας (Λουκάρεως) στις 9:00, το κράτος επιχειρεί να δικάσει όλους εκείνους που αντιστάθηκαν και αντιστέκονται ακόμα στη βαρβαρότητα που ξεδιπλώνεται παντού γύρω μας, είτε αυτή βρίσκεται στα μαχαίρια των χρυσαυγιτών, είτε στα γκλομπ των μπάτσων, είτε στα νεκρά πτώματα πνιγμένων προσφύγων και μεταναστών, είτε στις ουρές των ανέργων, είτε στους εκατοντάδες άστεγους που κατακλύζουν τους δρόμους… παντού.

Σήμερα τρία χρόνια μετά, όπου η αστική τάξη και το κράτος της συνεχίζει την υποτίμηση των ζωών μας, όπου ο ταξικός πόλεμος μαίνεται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, χρέος της τάξης μας είναι να σηκώσει το γάντι και να αντεπιτεθεί. Η αλληλεγγύη στους 21 κατηγορούμενους της αντιφασιστικής μοτοπορείας δεν μπορεί παρά να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αντεπίθεσης αυτής.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 21 ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΤΗΣ 3^ης ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ 30/9/2012

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Η πολιτική επιθεώρηση ΜΟΛΟΤ (συμμετέχοντας στο κινηματικό εκδοτικό εγχείρημα Los Solidarios), σε συνεργασία με συντρόφισσες και συντρόφους από διάφορες πόλεις της Ελλάδας, με φυλακισμένους αγωνιστές, αλλά και με συντρόφους στο εξωτερικό (Χώρα των Βάσκων, Ιταλία, Τουρκία), από τις 22 Ιανουαρίου ξεκινούν τη διοργάνωση μιας σειράς εκδηλώσεων και βιβλιοπαρουσιάσεων με αφορμή την έκδοση του βιβλίου “Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης: κείμενα και συνεντεύξεις” . Ο πρώτος κύκλος των εκδηλώσεων θα γίνει στο τριήμερο 22-24 Ιανουαρίου στο Βόλο (κατάληψη Ματσάγγου), την Καρδίτσα (Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι) και τη Λάρισα (κοινωνικός χώρος paratod@s).

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

αναδημοσίευση από Ασύμμετρη Απειλή

Κι εκεί που σφίγγαμε με οργή τα δόντια και τις γροθιές μας εξαιτίας της νέας, ρατσιστικού περιεχομένου και ναζιστικής αισθητικής, πρόκλησης του Charlie Hebdo, νιώσαμε ξαφνικά ηλίθιοι. Το σκίτσο, λέει, δεν ήταν ρατσιστικό, αλλά είχε ακριβώς την αντίθετη πρόθεση, να προκαλέσει, δηλαδή, σοκάροντας, την υποκριτική συνείδηση των Ευρωπαίων. Τόσο πρωτόγονα είναι, λοιπόν, τα αντανακλαστικά μας; Τόσο ελάχιστα διεισδυτική είναι η πολιτική μας ματιά;

Από τη βαθιά μας πλάνη έσπευσαν να μας βγάλουν διάφοροι. Από τον κεντροαριστερό  φιλελεύθερο Independent και το μάλλον άνοστο φερέφωνο της ελληνικής κυβερνώσας Αριστεράς, Left.gr,  μέχρι διαφόρους γκουρού της κριτικής θεωρίας και των πολιτισμικών σπουδών, αλλά και μέσα που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως αντισυστημικά ή κινηματικά. Με τον αυτάρεσκο αέρα μιας «αιρετικής» φωνής, οι φαινομενικά ετερόκλητοι μεθερμηνευτές του σκίτσου μάς κατέδειξαν τι δεν καταλάβαμε, τι δεν γνωρίζουμε. Δεν καταλάβαμε, για παράδειγμα, τις παρακαταθήκες διανοητικής και πολιτικής ελευθερίας του Διαφωτισμού και της γαλλικής Επανάστασης, τη βαθιά κοσμική παράδοση της γαλλικής κοινωνίας ή την «πρόκληση ασέβειας» ως ειδολογικό χαρακτηριστικό της γαλλικής πνευματικότητας. Ακόμα περισσότερο, δεν γνωρίζουμε, μας λένε, την ιστορία του περιοδικού που «δεν χαρίζεται σε κανέναν», δεν καταλαβαίνουμε ότι «στη σάτιρα δεν υπάρχουν ιερά και όσια», αδυνατούμε, λένε, να συλλάβουμε το ανατρεπτικό μήνυμα που υπάρχει πίσω από «την επιτατική κατάφαση του προφανώς τερατώδους»,  να δούμε το σώμα του πνιγμένου προσφυγόπουλου «ως πεδίο επιτέλεσης (performance) ή ως μεταφορά (metaphor)».

Κι όμως, καταλαβαίνουμε και γνωρίζουμε πολύ καλά.

Στο μισανθρωπικό σκίτσο του Charlie Hebdo συμπυκνώνεται ακριβώς η ιστορική υπόσταση και το ιδεολογικό και πολιτισμικό σύμπαν του κατακτητή, λευκού Ευρωπαίου αστού, του υποκειμένου που ανέδειξε η νικηφόρα επέλαση του πιο απάνθρωπου συστήματος που γνώρισε ο κόσμος. Αυτού που ταύτισε την ιστορική του ύπαρξη με την καθυπόταξη της φύσης και του ανθρώπου και επέβαλε το δικό του κοσμοείδωλο ως κοσμοείδωλο ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Στην απροκάλυπτα ναζιστική αισθητική του σκίτσου αναγνωρίζουμε ακριβώς τα εργαστήρια εκκόλαψης του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού: τη ματωμένη ιστορία της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού ως καταστατικών συνθηκών του καπιταλισμού, αλλά και ως των κατεξοχήν εργαστηρίων παραγωγής, δοκιμής και διάχυσης τεχνολογιών φυλετικής εξόντωσης και ιδεολογιών φυλετικής υπεροχής. Αναγνωρίζουμε, φυσικά, και την ιστορία του περιοδικού, τυπική της μικροαστικής ριζοσπαστικότητας του «σημειολογικού αντάρτικου» που αναπτύχθηκε στα απόνερα του Μάη του ’68 για να συνεχίσει ως διαπρύσιος κήρυκας της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία κατά τη δεκαετία του ’90, μέχρι να καταλήξει στη σταθερή ισλαμοφοβική γραμμή της τελευταίας δεκαετίας.

Στο σκίτσο του Charlie Hebdo και στον λόγο εκείνων που έσπευσαν να μας υποδείξουν το αιρετικό και ανατρεπτικό του μήνυμα αναγνωρίζουμε ακριβώς την αθλιότητα της δήθεν «κριτικής» διανόησης και των «με ολίγον από κίνημα» γκρούπις της, που σε αρμονία με το πνεύμα των νεοφιλελεύθερων καιρών, μετατρέπουν τη διαλεκτική της κοινωνικής χειραφέτησης σε μεταμοντέρνα σπαράγματα, αντικαθιστώντας το «μεγάλο αφήγημα» της προλεταριακής επανάστασης με «αυτόνομες ζώνες», όπου τα πάντα μπορούν να αποδομηθούν, εκτός από το ίδιο το σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης και κυριαρχίας.

Σφίγγουμε, λοιπόν, τα δόντια μας και τις γροθιές μας με οργή και συνείδηση. Γιατί όσο άθλια ρατσιστικό ήταν το σκίτσο, αλλά τόσο κυνική είναι η δήλωση των εμπνευστών του ότι δεν το καταλάβαμε σωστά. Πρόκειται για μια επιθετική ομολογία ταξικής και φυλετικής ανωτερότητας εκείνων των κοινωνικών υποκειμένων που πιστά στις παραδόσεις της τάξης τους διεκδικούν για τον εαυτό τους οργανωτικό ρόλο στην ιεράρχηση των αναπαραστάσεων του κόσμου, αξιώνουν οι νοητικές, αισθητικές και ηθικές κατηγορίες της τάξης τους να είναι οι νοητικές, αισθητικές και ηθικές κατηγορίες ολόκληρης της κοινωνίας, ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Θλιβερή νότα στην παραπάνω συμφωνία οι εγχώριοι προοδευτικοί μεθερμηνευτές του σκίτσου. Εγκλωβισμένοι στον αθεράπευτο επαρχιωτισμό και το μικροαστικό τους σύμπαν ηχούν σαν παράφωνες επανεκτελέσεις του περίφημου δόγματος της ελληνικής αστικής τάξης «Ανήκωμεν εις την Δύσιν»!

Rote Zora

αναδημοσίευση από athens.indymedia.org

ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΓΕΝΑΡΗ:

ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ!
ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

Για την επερχόμενη δίκη
των 21 αντιφασιστών/στριών της 3ης Αντιφασιστικής Μοτοπορείας

Την Παρασκευή 22 Γενάρη 2016 έχει οριστεί να ξεκινήσει στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας η δίκη των 21 αντιφασιστών/στριών που κατηγορούνται με βάση τη συμμετοχή τους στην 3η Αντιφασιστική Μοτοπορεία της 30/9/2012 στις συνοικίες της Κυψέλης, των Πατησίων και της Πλατείας Αμερικής. Πρόκειται για τους 15 αντιφασίστες και αντιφασίστριες που συνελήφθησαν κατά τις επιδρομές των αστυνομικών δυνάμεων στην πορεία, για να αφεθούν αργότερα στη βασανιστική «αγκαλιά» των δημοκρατικών δυνάμεων του νόμου και της τάξης στη ΓΑΔΑ, και 6 ακόμα συντρόφους που κατηγορήθηκαν με βάση τους αριθμούς πινακίδων οχημάτων που εγκαταλείφτηκαν κατά τη διάρκεια των παραπάνω επιδρομών. Και οι 21 έχουν αναλάβει  στην ανάκριση την ευθύνη και έχουν υπερασπιστεί πολιτικά τη συμμετοχή τους στην πορεία, κάτι το οποίο θα κάνουν και στην αίθουσα του δικαστηρίου.

Οι κατηγορίες με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι/ες διαφέρουν ανάλογα με τις μαρτυρίες που έχουν κατατεθεί εναντίον τους και στο σύνολό τους είναι εννιά: απόπειρα βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης από κοινού και κατά συρροή, επικίνδυνες σωματικές βλάβες από κοινού και κατά συρροή, τετελεσμένες και σε απόπειρα, απρόκλητη φθορά ξένης ιδιοκτησίας, οπλοφορία, οπλοχρησία, διατάραξη της κοινής ειρήνης, αντίσταση, απείθεια και παράβαση του νόμου περί βεγγαλικών και φωτοβολίδων.

Η βασική κατηγορία παρόλα αυτά, ανομολόγητη κι όμως αυτή που αποτελεί το βάθρο πάνω στο οποίο ορθώνεται ένα ακόμα γελοίο πλην βαρύ κατηγορητήριο, είναι ότι αυτοί οι 21 αποτελούν μέρος εκείνων των λίγων δεκάδων που συμμετείχαν στις αντιφασιστικές μοτοπορείες, όπως και εκείνων των λίγων εκατοντάδων που δεν συμμετείχαν, οι οποίοι τάχθηκαν ανοιχτά με το μέρος των εκμεταλλευόμενων, των ξένων και ντόπιων προλετάριων, όντας κομμάτι τους, και αφιέρωσαν λίγες από τις λίγες δυνάμεις τους στο να επεξεργαστούν σχέδια ταξικής αυτοάμυνας και αντεπίθεσης. Αυτοάμυνας απέναντι στις φασιστικές επιθέσεις των νεοναζί και των βδελυρών συμμάχων τους που στόχευαν στο πιο αδύναμο κομμάτι του προλεταριάτου, και αντεπίθεσης στην αναδιάρθρωση του κράτους και του κεφαλαίου που εργαζόταν και εργάζεται με όλο και πιο βίαιους όρους για την γενική υποτίμησή μας.

Εκείνο το απόγευμα της 30ης Σεπτέμβρη, η αντιφασιστική μοτοπορεία δεν πέρασε από την Πλατεία Αμερικής μόνο για να διαμαρτυρηθεί για τις εντεινόμενες φασιστικές επιθέσεις που ανθούσαν σε πολλές από τις γειτονιές της Αθήνας μέσα από τη συνεργασία κράτους και παρακράτους, αλλά κυρίως όπως ανέφερε και το αρχικό κείμενο συγκρότησής της, για να μεταφέρει μήνυμα οργάνωσης απέναντι σε μια βία που όσο αφηνόταν να δρα ανενόχλητη, αναβαθμιζόταν και γινόταν όλο και πιο επικίνδυνη. Η Πλατεία Αμερικής δεν ήταν μόνο μία από τις γειτονιές όπου διάφορες μεταναστευτικές κοινότητες προσπαθούσαν να σταθούν στα πόδια τους κυνηγημένες από κάθε είδους μπάτσους, φασίστες και μαφίες. Ήταν παράλληλα και  μια περιοχή στην οποία προσπαθούσε να πατήσει πόδι ένα ακόμα μόρφωμα με χαρακτηριστικά «επιτροπής κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα», με βασικό καθήκον την παροχή μόνιμης και επιτόπιας συνδρομής στο κράτος για την αστυνόμευση των περισσευούμενων πληθυσμών. Η συνταγή γνωστή: ρητορική περί ανομίας, εγκληματικότητας των μεταναστών και υγειονομικών βομβών έτοιμων να εκραγούν, αστυνομική προστασία, νεοναζί ακτιβιστές, παλιοί ή φερέλπιδες οργανωτές και πειραματισμός με διάφορα ονόματα (επιτροπή κατοίκων, σύλλογος «τάδε», επιτροπή ενεργών πολιτών «δείνα») μέχρι να γίνει δυνατό να οργανωθεί το απαραίτητο δυναμικό.

Λίγες μόλις μέρες πριν την προγραμματισμένη μοτοπορεία, ο υπό συγκρότηση βούρκος είχε καταφέρει να οργανώσει συνελεύσεις «αγανακτισμένων κατοίκων», επιθέσεις σε καταστήματα και κοινότητες μεταναστών και μικρά, ανοιχτά πογκρόμ στους δρόμους κάτω από την πλατεία, πάντα υπό την διακριτική παρουσία των ένστολων εχθρών της ανομίας. Οι αυτοπαρουσιαζόμενοι ως θύματα της διαδήλωσης, ο Νίκος Παπαβασιλείου και ο Γιώργος Περρής (ο πρώτος μέλος του πυρήνα της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια) καταδικάστηκαν λίγους μήνες αργότερα για τον εμπρησμό του μπαρ Cointreau (με ιδιοκτήτη καμερουνέζικης καταγωγής) στην οδό Λεμεσού. Στις καταθέσεις τους παραδέχτηκαν πως «αστυνόμευαν» την περιοχή κατά ομάδες. Η φαινομενικά παράλογη επίθεση τους στο σώμα της μοτοπορείας, δύο ανθρώπων σε μια διαδήλωση κάποιων δεκάδων, μόνο υπό το πρίσμα της ανάγκης τους να επιβεβαιώσουν στο ακροατήριό τους τον ρόλο τους ως ειδικών (οργάνωσης) αυτής της «αστυνόμευσης» μπορεί να ερμηνευθεί.

Η αυτονόητη απόκρουση αυτής της επίθεσης, από τη μεριά των αντιφασιστών/στριών, αποδείχτηκε η πολυπόθητη αφορμή για την άγρια επίθεση της αστυνομίας. Αυτή η άμεση όσο και δημόσια δήλωση υπέρ της αδυναμίας ανεμπόδιστης εφαρμογής των (παρα)κρατικών σχεδίων στο δρόμο, από μια αυτοοργανωμένη, μαχητική και με δημόσια παρουσία αντιφασιστική δομή, ήταν αδύνατο να μείνει αναπάντητη από τη μεριά του κράτους.

Η ετοιμότητα όπως και η μανία με την οποία χτυπήθηκε η πορεία από τις κρατικές συμμορίες των ομάδων Δέλτα, η διάλυσή της, αλλά κυρίως η προσπάθεια ακόμα και κυριολεκτικής διάλυσης των συμμετεχόντων σε αυτήν, τα βασανιστήρια που ακολούθησαν υπό το άγρυπνο βλέμμα των αξιωματικών στη ΓΑΔΑ, οι πιέσεις που ασκήθηκαν με όλους τους τρόπους για να προφυλακιστούν οι συλληφθέντες και οι βαρύτατες εγγυήσεις και όροι που επιβλήθηκαν τελικά, σήμαιναν την προειλημμένη απόφαση να υπάρξει ένα παραδειγματικό χτύπημα των αντιφασιστών/στριών που συμμετείχαν και πολύ περισσότερο όλων εκείνων που η δράση τους συμβόλιζε και προεικόνιζε: την επιλογή ενός μεγάλου κομματιού του κινήματος για αυτοοργανωμένη, μαχητική, αντιφασιστική δράση έξω από θεσμούς και κόμματα, για οργάνωση της ταξικής αυτοάμυνας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Μια επιλογή που οδήγησε σε αντιφασιστικές δράσεις στους δρόμους, στις πλατείες και στις γειτονιές όλης της χώρας που όταν δεν κατάφεραν να εμποδίσουν, φρέναραν σημαντικά την παρουσία των φασιστών στο δρόμο.

Είναι αυτές οι δράσεις που θα βρεθούν τελικά στο εδώλιο του κατηγορουμένου, μέσω των συντρόφων και των συντροφισσών εκείνων που έπεσαν στα χέρια του αστυνομικοδικαστικού συστήματος. Απέναντι τους, ως (ψευδο)μάρτυρες κατηγορίας, θα βρεθούν οι μη καταργημένοι μπάτσοι των καταργημένων ομάδων Δέλτα, οι νεοναζί της Πλατείας Αμερικής και περήφανα μέλη των αγανακτισμένων της περιοχής.

Μπορεί από το φθινόπωρο του 2012 να έχει περάσει τόσος χρόνος που δεν φαίνεται καν να χωρά στα τρία ημερολογιακά χρόνια που μας χωρίζουν από τότε. Όμως, η πολιτική, ηθική και οικονομική στήριξη των κατηγορουμένων και μέσα από αυτήν η πολιτική υπεράσπιση του δικαιώματος και της υποχρέωσής μας στην αντιφασιστική και ταξική αυτοάμυνα είναι ακόμα αναγκαία. Ίσως πολύ περισσότερο στην εποχή που οι δολοφονικές επιθέσεις των φασιστών και των απανταχού ευρωπαίων «αγανακτισμένων κατοίκων» εναντίον των προσφύγων/μεταναστών, και ο δολοφονικός «ανθρωπισμός» των ευρωπαϊκών κρατών, με αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις, συνιστούν τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Του νομίσματος του νόμου και της τάξης του κεφαλαίου που οφείλουμε να βγάλουμε εκτός κυκλοφορίας.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ 21 ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΗΣ 3ης ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ 30/9/2012

ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
               ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

συνέλευση των κατηγορουμένων αντιφασιστών/στριών της 3ης Αντιφασιστικής Μοτοπορείας

Κείμενο των 5 εκζητούμενων από τις ιταλικές αρχές.

1.

Με το τσάκισμα και δολοφονίες εργαζομένων μέσα στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας θα τελειώσει και αυτό το έτος. Παρακάτω μια ακόμα προσπάθεια για συνολική καταγραφή εργοδοτικών εγκλημάτων από τον μήνα Σεπτέμβρη μέχρι και το τέλος του ‘15:

10/9 27χρονος εργαζόμενος σκοτώθηκε την ώρα που πραγματοποιούσε εργασίες καθαρισμού σε σιλό στο εργοστάσιο της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης στο Πλατύ Ημαθίας.

14/9 Μεταλλεργάτης στο εργοστάσιο της exalco στη Λάρισα τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι.

15/9 47χρονος εργάτης έπεσε από ύψος 10 μέτρων σε νεοαναγειρόμενο κτίριο της βιοχημείας  στη Λάρισα με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά.

19/9 Σε εργοστάσιο ανακύκλωσης στην Ευκαρπία της Θεσσαλονίκης, 35χρονος εργάτης κατά την διάρκεια χειρισμού πιεστικού μηχανήματος έπαθε ηλεκτροπληξία με αποτέλεσμα να χάσει την ζωή του.

27/9 Κατά την διάρκεια εργασιών αποκατάστασης των ζημιών μετά από πλημμύρα στη Σκόπελο, 50χρονος εργαζόμενος τραυματίστηκε στην κοιλιακή χώρα από εκσκαπτικό μηχάνημα.

5/10 Νεκρός ο δύτης Π. Κουσερής ο οποίος εκτελούσε εργασίες συντήρησης στην μονάδα ιχθυοκλωβών του ομίλου Νηρέας ιχθυοκαλλιέργειες στο Αλιβέρι Ευβοίας.

9/10 Εργάτης σκοτώθηκε σε εγκαταστάσεις του εργοστασίου φούλγκορ της βιοχάλκο στην Κόρινθο κατά την διάρκεια επισκευής υδρορροών από εργολαβικό συνεργείο.

20/10 Τραυματίστηκε σοβαρά 31χρονος οικοδόμος έπειτα από πτώση από τον πρώτο όροφο οικοδομής στην περιοχή Σταυράκια στο Ηράκλειο.

29/10 Σκοτώθηκε ο 54χρονος Χριστόφορος Φενερίδης, εργαζόμενος σε εργολάβο της ΔΕΗ, όταν τον καταπλάκωσε φορτηγό στο ορυχείο Μαυροπηγής στην Κοζάνη.

3/11 5μηνίτης εργαζόμενος στον δήμο Ηρακλείου τραυματίστηκε όταν έπεσε από το απορριμματοφόρο εν κινήσει.

30/11 39χρονος εργάτης σε κατασκευαστική εταιρεία έχασε την ζωή του όταν έπεσε από σκαλωσιά 10 μέτρων σε έργα που γινόντουσαν στη χαρτοποιία «ΕΛΙΝΑ» στη ΒΙΠΕ Κομοτηνής.

– 30χρονος εργάτης στη Θήβα σκοτώθηκε όταν καταπλακώθηκε από φορτηγό που είχε σηκώσει με γρύλο με σκοπό να το επισκευάσει.

4/12 Ακόμα ένας νεκρός σε εργολαβία της ΔΕΗ στο ορυχείο νότιου πεδίου Πτολεμαΐδας. Ο 50χρονος οδηγός έχασε την ζωή του όταν το όχημα που οδηγούσε ανατράπηκε.

– Εργάτης έχασε την ζωή του κατά την διάρκεια εργασιών ασφαλτόστρωσης λίγο έξω από την Φλώρινα.

– Ακόμα μία εργαζόμενη σε προγράμματα κοινωφελής εργασίας στον δήμο Χαλκίδας τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι. Η 30χρονη εργαζόμενη γλίστρησε από το πίσω μέρος του απορριμματοφόρου με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος με το κεφάλι. Μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου νοσηλεύεται στη μονάδα εντατικής θεραπείας.

6/12 55χρονος εργαζόμενος έχασε την ζωή του σε μονάδα τυποποίησης λαδιού στην Κρήτη κατά την διάρκεια εργασιών σε άδεια δεξαμενή. Ένας ακόμα εργαζόμενος κινδύνεψε σοβαρά.

7/12 Έχασε την ζωή του 51χρονος οικοδόμος έπειτα από πτώση του από σκαλωσιά στην περιοχή Γλυφάδα Μεγάρων.

9/12 Κατά την διαδικασία ταρίχευσης πτωμάτων στο εργαστήριο ανατομίας της ιατρικής σχολής τοξικά υλικά προκάλεσαν εγκαύματα στο πρόσωπο ενός εργαζόμενου.

11/12 Νεκρός ναυτικός βρέθηκε μέσα σε καμπίνα του οχηματαγωγού «ΣΑΟΣ ΙΙ» στο λιμάνι της Σαμοθράκης.

12/12 Στην εντατική νοσηλεύεται εργαζόμενος διανομέας στη Λάρισα, ο οποίος εργαζόταν ανασφάλιστος.

αναδημοσίευση από Prolet Connect

Δευτέρα 4/1, 18.00, Πάντειο Πανεπιστήμιο (Λεωφ. Συγγρού 136), Αμφιθέατρο Σάκη Καραγιώργα: Πολιτική Εκδήλωση με αφορμή το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης που εξέδωσε το Iταλικό κράτος για τους 5 αγωνιστές από την Αθήνα. Οι άξονες της εκδήλωσης αφορούν την Παγκόσμια Έκθεση “Expo 2015” στο Μιλάνο, το κίνημα “No Expo” και το ζήτημα της διεθνοποίησης της καταστολής. Θα τοποθετηθούν σύντροφοι από την Ιταλία και από την επιτροπή αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατουμένους σε Τουρκία και Κουρδιστάν.

Στις 7,8 ΚΑΙ 11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ θα γίνουν οι συνεδριάσεις του Δικαστικού συμβουλίου που θα αποφασίσει για την έκδοση η μη των 5 αγωνιστών στην Ιταλία. 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στο ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (Κυρίλλου Λουκαρεως 14): Πέμπτη 7/1 – 11:00.  Παρασκευή 8/1 – 10:00.  Δευτέρα 11/1- 9:30

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟ “ΝΟ ΕΧPΟ” ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΑ

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους 5 αγωνιστές φοιτητές
e-mail επικοινωνίας: synal5@espiv.net