φώτο: πανώ έξω από τη γαλλική πρεσβεία στην Αθήνα κατά τη διάρκεια διαδήλωσης Αλληλεγγύης στον Ζωρζ Ιμπραήμ Αμπνταλλά στις 21 Οκτώβρη 2016.

H 18η Μάρτη [επέτειος έναρξης της Κομμούνας του Παρισιού το 1871] έχει οριστεί από τη Διεθνή Κόκκινη Βοήθεια η Διεθνής Ημέρα των Πολιτικών Κρατουμένων. Κατά τη διάρκεια της φετινής 18ης Μάρτη διοργανώθηκαν, μεταξύ άλλων, διαδηλώσεις έξω από τη φυλακή Moabit στο Βερολίνο και έξω από τη φυλακή Stammheim στη Στουτγάρδη στη Γερμανία καθώς και εκδήλωση στον χώρο Sacco-Vanzetti στις Βρυξέλλες στο Βέλγιο.

O λιβανέζος κομμουνιστής Ζωρζ Ιμπραήμ Αμπνταλλά είναι ο μακροβιότερος πολιτικός κρατούμενος στην Ευρώπη και βρίσκεται έγκλειστος στις φυλακές του γαλλικού Κράτους από τις 24 Οκτώβρη 1984. Από το 1971, σε ηλικία 19 χρονών, στρατεύθηκε με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης [P.F.L.P] και το 1978 τραυματίστηκε σε μάχη εναντίον σιωνιστικών στρατιωτικών δυνάμεων που εισέβαλαν στον Λίβανο. Από το 1980 και μετά συνέχισε τον Αγώνα ενάντια στον σιωνισμό και τον ιμπεριαλισμό, συμμετέχοντας στη συγκρότηση της Ένοπλης Επαναστατικής Λιβανέζικης Φράξιας [F.A.R.L]. Ο Ζ.Ι.Αμπταλλά καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη κατηγορούμενος για τις εκτελέσεις το 1982 του συνταγματάρχη Τσαρλς Ρέυ (στρατιωτικού ακόλουθου της πρεσβείας των ΗΠΑ στο Παρίσι) και του πράκτορα της Μοσσάντ Γιακόβ Μπαρσιμαντοβ (δεύτερου γραμματέα της ισραηλινής πρεσβείας στο Παρίσι), την πολιτική ευθύνη για τις οποίες είχε αναλάβει η F.A.R.L. H γαλλική αστική δικαιοσύνη, συντασσόμενη με την εκδικητικότητα του Ισραήλ και των ΗΠΑ, αρνείται πεισματικά τη χορήγηση της υφ’ όρων απόλυσης που δικαιούται ο σύντροφος από το 1999.

Η μετάφραση που ακολουθεί έγινε από τα ιταλικά τον Απρίλη του 2017 στην Αθήνα από την Προλεταριακή Πρωτοβουλία και αφιερώνεται στον αναρχικό σύντροφο Μάριο Σεϊσίδη.

πηγή (στα ιταλικά) : https://ccrsri.wordpress.com/

***

Αγαπημένες-οι συντρόφισσες-οι, αγαπημένες-οι φίλες-οι,

Ξέροντας ότι είστε μαζεμένοι αυτή την 18η Μάρτη – Διεθνής Ημέρα των Πολιτικών Κρατούμενων – αντλώ δύναμη και ενθουσιασμό, η καρδιά μου ζεσταίνεται. Σίγουρα, όταν βρίσκεσαι κλεισμένος μέσα σ’ αυτά τα σιχαμένα τείχη για τόσα πολλά χρόνια, η συμμετοχή σας στη σημερινή Ημέρα ιδιαίτερα, μόνο να ενδυναμώσει μπορεί την αποφασιστικότητα και το θάρρος του καθενός από εμάς, να συναντηθούμε με την πεποίθηση ότι μαζί, με τη διαφορετικότητα στην έκφραση της αλληλεγγύης, μπορεί να προωθηθεί η κινητοποίηση ολοένα και περισσότερο στο πεδίο του αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού αγώνα.

Σύντροφοι, την περασμένη χρονιά βρήκατε τον τρόπο να αναπτύξετε, με ιδιαίτερη δέσμευση, αξιοσημείωτες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που παρακολούθησα, όπως και πολλοί άλλοι σύντροφοι και φίλοι αλλού, με ιδιαίτερη προσοχή και με μεγάλη συγκίνηση…Ιδιαίτερα την κινητοποίηση σας στο Παρίσι και μπροστά από τη φυλακή Lannemezan.

Σίγουρα σύντροφοι, ο συντονισμός της κινητοποίησης των διάφορων αλληλέγγυων δομών δεν είναι πάντα εύκολος στην πραγματοποίηση του. Αυτό όμως δεν σας εμπόδισε από το να συνθέσετε τις διάφορες ιδέες και δυνατότητες σας και κυρίως να εντάξετε τις διάφορες πρωτοβουλίες σας στην παγκόσμια δυναμική του εξελισσόμενου αγώνα.

Σύντροφοι, κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων με τις πρωτοβουλίες σας ενισχύσατε πολύ αποτελεσματικά ώστε φανεί ότι πάντοτε στο επίπεδο των πολιτικών διεκδικήσεων αποφασίζεται ο τόπος και το βάρος της δικαστικής τελετουργίας, από τη στιγμή που αυτή αφορά επαναστάτες κρατούμενους. Ενισχύσατε σημαντικά στο ξεμπρόστιασμα της δικαστικής μανίας που ολοένα και πιο πολύ μοιάζει με μια βεντέτα του Κράτους. Πρέπει να τονίσουμε επίσης, σύντροφοι, ότι αυτή η δικαστική μανία δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε ανέξοδη…Από τις σιωνιστικές φυλακές σ’ εκείνες του Μαρόκου, από τα κελιά απομόνωσης της Τουρκίας, σ’ εκείνα τα σκοτεινά κελιά στην Ελλάδα, τις Φιλιππίνες και αλλού στην Ασία και τον κόσμο, παντού η ίδια διαπίστωση: η δικαστική μανία αποτελεί ένα ακόμα στοιχείο της ισχυρής πανοπλίας που έχει τεθεί στην υπηρεσία της διαρκούς προληπτικής αντεπανάστασης. Ας γίνει αντιληπτό το γεγονός ότι στο βαθμό που το σύστημα βυθίζεται μέσα στην κρίση του, αυτή η πανοπλία μέτρων και νόμων δεν παύει να ενισχύεται ολοένα και περισσότερο. Η κρίση του καπιταλισμού που ψυχορραγεί μέσα στη συνθήκη της εντεινόμενης σήψης του, βρίσκεται ήδη μπροστά στα μάτια μας σε παγκόσμιο επίπεδο, τόσο στα κέντρα του συστήματος όσο και στις περιφέρειες του. Αρκεί μια ματιά και η θέληση ν’ αντικρίσουμε όλη αυτή τη βαρβαρότητα, αυτές τις σφαγές και άλλους “χειρουργικούς” βομβαρδισμούς, τις καθιερωμένες πλέον επιδρομές στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή και άλλου. Αρκεί μια ματιά σ’ αυτές τις μάζες των ανδρών, των γυναικών και των παιδιών που βουτάνε στη θάλασσα ωθούμενοι από τις σφαγές, τον φόβο ή και την πείνα… Όμως αρκεί και μια ματιά κυρίως εδώ, στην καρδιά του κτήνους, στην Ευρώπη, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ασία και αλλού, όπου οι πιο ελκυστικές προοπτικές κατακτούν ολόκληρα κομμάτια του πληθυσμού που βρίσκεται αποπροσανατολισμένος από την ανεργία, την υπαρξιακή επισφάλειοποίηση και την προωθημένη διαδικασία κατεδάφισης.

Η κρίση του καπιταλισμού αποτελεί μια πραγματικότητα. Πρέπει πάντοτε να κινούμαστε πέρα από την απλή διαπίστωση των εκφράσεων του και να φωτίζουμε τα βαθιά αίτια αυτής της αξεπέραστης κρίσης του καπιταλισμού. Την ίδια στιγμή, να ξεμπροστιάζουμε την αχρηστία των διάφορων ρεφορμιστικών προτάσεων που προκύπτουν στη Γαλλία και αλλού στην Ευρώπη από το περιβάλλον της σοσιαλδημοκρατικής και κυρίως εκλογίστικης αριστεράς…

Καμία έξοδος από την κρίση μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι ο πραγματικά υπαρκτός καπιταλισμός σήμερα. Το ψυχορράγημα του κόσμου του θα ολοκληρωθεί μονάχα με το ξεπέρασμα του καπιταλισμού προς τον κομμουνισμό, και σίγουρα όχι μέσω ιστορικών συμβιβασμών και άλλων ψευδεπίγραφων προσπαθειών για την υπεράσπιση των κεκτημένων ενός λεγόμενου δημοκρατικού καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά με τον σκληρό αγώνα “τάξης εναντίον τάξης”. Στη σημερινή εποχή όλοι ζούμε κάτω από την ηγεμονία του παγκόσμιου κεφαλαίου. Καμία Χώρα δεν μπορεί να ξεφύγει ολοκληρωτικά από αυτόν τον καταστρεπτικό μηχανισμό επικυριαρχίας. Αυτός ο παγκόσμιος καπιταλισμός, δηλαδή ο πραγματικά υπαρκτός καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση. Και αυτόν τον καπιταλισμό, οι κομμουνιστές και όλοι οι επαναστάτες αγωνιστές πρέπει να τον νικήσουν για να ηττηθεί η βαρβαρότητα…

Από τη μία Χώρα στην άλλη τα μέτρα που τίθενται στην υπηρεσία του κεφαλαίου είναι σχεδόν παντού τα ίδια: η επιβολή στις λαϊκές μάζες του κόστους συντήρησης ενός ετοιμοθάνατου συστήματος εκμετάλλευσης. Σύντροφοι, πρέπει να συμπεράνουμε ότι αυτά τα ίδια τα μέτρα προκαλούν το ανέβασμα του περιεχομένου των συγκρούσεων, επιταχύνουν περισσότερο τη δυναμική της κρίσης και πολλαπλασιάζουν τις εκφράσεις της βαρβαρότητας της. Όσο η κρίση εξελίσσεται τόσο “οι εισαγγελείς του παγκόσμιου κεφαλαίου”, δηλαδή τα ιμπεριαλιστικά Κράτη, εντείνουν τις επεμβάσεις τους στις περιφέρειες, αυξάνουν την πίεση τους στους κυριαρχούμενους λαούς και εκβιάζουν τα αστικά καθεστώτα σ’ αυτά τα μέρη. Σύντροφοι, υπάρχει σίγουρα το περιθώριο για άλλα μέλλοντα και όχι για την υποταγή στα ιμπεριαλιστικά τελεσίγραφα, των οποίων με το πέρασμα των ημερών διακρίνονται οι ολέθριες συνέπειες των εφαρμογών τους, με τη μορφή καταστροφής ολόκληρων πόλεων και διάλυσης (λίγο πολύ απείθαρχων) Κρατών, με την αύξηση των νεκρών, των απόκληρων και όλων εκείνων που μεταναστεύουν.

Σύντροφοι, η Παλαιστίνη αυτές τις μέρες αναμετριέται καθημερινά με τον αριθμό των νεαρών μαρτύρων της. Η Αντίσταση συνεχίζεται και σίγουρα θα συνεχιστεί όσο διαρκεί η κατοχή. Φυσικά οι παλαιστινιακές λαϊκές μάζες μπορούν να υπολογίζουν περισσότερο από ποτέ στη δική σας έμπρακτη αλληλεγγύη. Παρ’ όλα αυτά, θέλω να στρέψω την προσοχή σας στον συνεχόμενα αυξανόμενο αριθμό ανήλικων παλαιστινίων που εμπλέκονται όλο και περισσότερο στον αγώνα των λαϊκών μαζών, που υφίστανται την καταστολή του σιωνιστικού στρατού και των δικαστών του που τους επιβάλλουν ολοένα και πιο εξοντωτικές ποινές. Όταν καταδικάζονται δεκατετράχρονοι ή δεκαπεντάχρονοι, όταν επιβάλλουν καταδίκες 10 ή 15 χρόνων, τότε υπάρχει η ανάγκη για διεθνή αλληλεγγύη και σίγουρα όλοι εσείς ξέρετε πως ν’ αναλάβετε αυτό το καθήκον. Δύο λόγια που και που σε κάθε “λιονταράκι” και σε κάθε “ανθό”, δίνουν στους σιωνιστές δεσμοφύλακες να καταλάβουν ότι αυτοί οι ανήλικοι δεν είναι μόνοι.

Χίλιες αλληλέγγυες πρωτοβουλίες ν’ ανθίσουν για την Παλαιστίνη και για την υποσχόμενη Ιντιφάντα της!

Χίλιες αλληλέγγυες πρωτοβουλίες ν’ ανθίσουν για τις κουρδικές λαϊκές μάζες και για εκείνους τους άξιους μαχητές του ΡΚΚ!

Αλληλεγγύη, κάθε αλληλεγγύη στους αντιστεκόμενους μέσα στις σιωνιστικές φυλακές, μέσα στα κελιά απομόνωσης στο Μαρόκο, στην Τουρκία, στην Ελλάδα, στις Φιλιππίνες και αλλού στον κόσμο!

Αλληλεγγύη, κάθε αλληλεγγύη στους νεολαίους προλετάριους των λαϊκών συνοικιών!

Ο καπιταλισμός είναι μόνο βαρβαρότητα, τιμή σ’ όλους εκείνους-ες που αντιστέκονται μέσα από τη διαφορετικότητα των εκφράσεων τους!

Μαζί σύντροφοι, μόνο μαζί, εμείς θα νικήσουμε!

Σε όλους εσάς, συντρόφισσες-οι και φίλες-οι, οι θερμότεροι επαναστατικοί χαιρετισμοί μου.

Ο σύντροφος σας Georges Abdallah
18 Μάρτη 2017