ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Μ.Τ. ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ Ε.Μ. ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

“Τι τάχα αν είσαι φυλακή;

– Να μη λυγάς!

αυτό είν’ όλο.

Δεν είναι άλλη συμβουλή.”

Ναζίμ Χικμέτ

“Το πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή. Αυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να τη ζήσει κανείς έτσι, που να μη τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τα ‘ζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει … να πει: Όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου – στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας.”

Νικολάι Οστρόφσκι

Στις 23 Σεπτέμβρη συλλαμβάνονται από την «αντι»τρομοκρατική οι σύντροφοι Π. Γεωργιάδης και Μ.Τ., την επόμενη μέρα εισβάλουν στο σπίτι του δεύτερου όπου και συλλαμβάνουν τη συντρόφισσα και συγκάτοικο του E.M. Αμέσως τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ ξεκινάνε τις γνωστές “διαρροές” και μιλούν για “άρωμα τρομοκρατίας” αρχικά, για εξάρθρωση της επαναστατικής οργάνωσης Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών στη συνέχεια, σε ένα κρεσέντο τρομο-υστερίας (βγαλμένο από άλλη δεκαετία μεν, με τον ίδιο υπουργό “Προστασίας του Πολίτη” δε) συνεχίζουν να αναπαράγουν και να επινοούν καταφανή ψέματα. Μιλούν μέχρι και για την ύπαρξη έτοιμης προς χρήση βόμβας, αναιρώντας μέχρι και τις φωτογραφίες που παρουσιάζουν την ίδια στιγμή στα “ρεπορτάζ” τους. Τις επόμενες μέρες «αντι»τρομοκρατική και ΜΜΕ, σε αγαστή συνεργασία, συνεχίζουν να στοχοποιούν τους συντρόφους αλλά και την Ταξική Αντεπίθεση, την πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχουν οι 2 σύντροφοι, η πρώτη με παρακολουθήσεις και εισβολές σε σπίτια, ενώ τα δεύτερα διαρρέουν ότι δήθεν βρέθηκε πρωτότυπη προκήρυξη της ΟΛΑ, επιδιώκοντας να δημιουργήσουν μια άτυπη ομηρία τόσο για τους συντρόφους όσο και για τον ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό τους περίγυρο.

Βέβαια η ένδεια των πραγματικών στοιχείων γίνεται αντιληπτή με την χωρίς περιοριστικούς όρους απελευθέρωση της συντρόφισσας και την επιβολή της παρουσίας μια φορά το μήνα στο Α.Τ. της περιοχής του για τον σύντροφο Μ.Τ. Η απελευθέρωση βέβαια των δυο συντρόφων αποκρύφτηκε πλήρως από τα ΜΜΕ και αναφέρθηκε μονάχα δυο μέρες μετά, όταν δεν έπληττε το αφήγημά τους. Αντίθετα, διατάσσεται η προφυλάκιση του συντρόφου Π. Γεωργιάδη και η μεταγωγή του στις φυλακές της Λάρισας, τόσο λόγω του κλίματος που είχε δημιουργηθεί στα ΜΜΕ, όσο και για να μην χαθεί πλήρως το υποτιθέμενο κύρος της «αντι»τρομοκρατικής υπηρεσίας.

Κυρίως όμως γιατί ο σύντροφος εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια είναι αδιάλειπτα παρών στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής του. Είτε κατά την παραμονή του στα κολαστήρια της ελληνικής “δημοκρατίας” κατά προγενέστερες περιόδους κράτησής του, είτε με την πολιτική του συλλογικότητα τα τελευταία χρόνια, την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους (για την οποία και συνελήφθη το 2015), την έμπρακτη αλληλεγγύη του στον Βασίλη Παλαιοκώστα (για την οποία και φυλακίστηκε το 2008), την αλληλεγγύη στους μετανάστες, τη συμμετοχή του σε αντι-ιμπεριαλιστικούς – αντικαπιταλιστικούς – αντιφασιστικούς και εργατικούς αγώνες και σε τόσες άλλες, μεγάλες ή και μικρότερες, στιγμές της ταξικής πάλης. Παρών στη διάδοση του ανατρεπτικού λόγου, είτε μέσω των εκδόσεων “Ασύμμετρη απειλή”, “Μόλωτ” και “Red ‘n Noir”, είτε μέσω του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios.

“Γι’ αυτό ο μαρξισμός δεν απορρίπτει καμιά απολύτως μορφή πάλης. Ο μαρξισμός σε καμιά περίπτωση δεν περιορίζεται στις πιθανές μορφές πάλης ή στις μορφές πάλης που υπάρχουν μόνο στη δοσμένη στιγμή, αλλά αναγνωρίζει ότι με την αλλαγή μιας δοσμένης κοινωνικής συγκυρίας, είναι αναπόφευκτες νέες μορφές πάλης, άγνωστες στους ηγέτες της κάθε περιόδου. Απ’ αυτή την άποψη ο μαρξισμός διδάσκεται, αν μπορούμε να εκφραστούμε έτσι, από την πρακτική των μαζών και δεν έχει την αξίωση να διδάσκει στις μάζες μορφές πάλης, που τις επινοούν «ειδικευμένοι στη συστηματοποίηση» γραφιάδες”.

Β.Ι. Λένιν, ο Παρτιζάνικος Πόλεμος

Μεσούσης της δεύτερης φάσης της πανδημίας, της εγκληματικής διαχείρισής της και της βαθύτερης οικονομικής κρίσης των τελευταίων ετών, οι πολιτικοί διαχειριστές του συστήματος δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν πέρα από όξυνση της καταστολής. Ξυλοκοπώντας νοσηλευτές και ιατρικό προσωπικό που απαιτεί να δοθούν χρήματα για την υγεία, λοιδορώντας και καταστέλλοντας τις μαθητικές καταλήψεις, που ζητούν τα αυτονόητα μέτρα προστασίας από την πανδημία στις σχολικές αίθουσες, ανοίγοντας το δρόμο στους νέους Καλαμπόκες, απαγορεύοντας και καταστέλλοντας διαδηλώσεις, όπως εκείνη για την αλληλεγγύη στους Τούρκους αγωνιστές που βρίσκονται σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου καθώς και τη διαδήλωση ενάντια στην επίσκεψη του ΗΠΑτζή τοποτηρητή Πομπέο.

Η κυβέρνηση, οξύνοντας την επίθεση σε όλα τα μέτωπα, μας υπενθυμίζει ότι την ώρα που η εργατική τάξη φτωχοποιείται περαιτέρω, οι αγωνιστές στοχοποιούνται και καταστέλλονται και για την υγεία δεν δίνεται ούτε ένα ευρώ, λεφτά υπάρχουν για τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τους νατοϊκούς εξοπλισμούς και τους κλινικάρχες. Την ώρα που οι εργατικές διαδηλώσεις και το δικαίωμα στην απεργία ποινικοποιούνται, οι εργαζόμενοι απολύονται στο σωρό ή οι σχέσεις εργασίας τους ελαστικοποιούνται, τα εργατικά κεκτημένα χάνονται το ένα μετά το άλλο, προκηρύσσονται προσλήψεις για 2700 μπάτσους. Την ώρα που η ανεργία εκτοξεύεται και η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, το πολυεθνικό προλεταριάτο υποβαθμίζεται και οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στοιβάζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αγοράζονται πολεμικά αεροπλάνα και η Ελλάδα γίνεται μια απέραντη νατοϊκή βάση από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Σούδα.

Το αστικό κράτος γνωρίζει ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις στη νεοφιλελεύθερη πολιτική του θα οξυνθούν -οι μαθητικές καταλήψεις άνοιξαν τον δρόμο- και απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο θωρακίζεται. Χτίζονται νέες φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, η εργατική νομοθεσία γίνεται κουρελόχαρτο, οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες στοχοποιούνται, διώκονται, φυλακίζονται.

Σε αυτό το πλαίσιο ο σύντροφος Πολύκαρπος Γεωργιάδης βρίσκεται για ακόμα μια φορά στο στόχαστρο των αστυνομοδικαστικών μηχανισμών. Γιατί δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, γιατί δεν παραιτήθηκε, δεν ιδιώτευσε. Γιατί στον ανειρήνευτο ταξικό πόλεμο ήταν, είναι και θα είναι με την πλευρά των καταπιεσμένων, των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Γιατί είναι με την πλευρά αυτών που “έχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο”.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ

ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ, ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, Οχτώβρης 2020