[ΛΑΔ] 15 Μαρτίου 1944 – 2021 | 77 Χρόνια από το Μπλόκο της Καλογρέζας

Σαν σήμερα πριν 77 χρόνια, ξημέρωσε μία μαύρη μέρα για τον τόπο μας και το λαό του. Ήταν η μέρα όπου 23 εκλεκτά παλληκάρια του εκτελέστηκαν από τους ελληνόφωνους παρακρατικούς συνεργάτες των φασιστών κατακτητών. 23 λαϊκοί αγωνιστές της αντίστασης, όλοι τους μέλη του ΚΚΕ, του ΕΛΑΣ, της ΟΠΛΑ, του 8ου Τομέα του ΕΑΜ Αθηνών, πλήρωσαν το ύψιστο τίμημα της συμμετοχής τους στην υπόθεση της απελευθέρωσης.
Με μία συντονισμένη επιχείρηση κατευθυνόμενη από Γερμανούς και Αυστριακούς διοικητές, οι φασίστες της Ειδικής Ασφάλειας του κράτους-παρακράτους των δωσίλογων, τα Τάγματα Ασφαλείας και η Χωροφυλακή, περικύκλωσαν μαζικά τη συνοικία της Καλογρέζας, της Σαφράμπολης και μερικών τμημάτων της Νέας Ιωνίας. Διόλου τυχαία δεν ήταν η επιχείρηση διότι οι εργάτες και οι εργάτριες, ο προσφυγικός και εργατικός λαός των συγκεκριμένων περιοχών, είχαν γίνει αγκάθι για τα σχέδια των Γερμανών και Ιταλών ιμπεριαλιστών μέσα από τις απεργίες τους, τις πορείες τους, τη μαζική και μαχητική αντιστασιακή τους δράση. Με συνεχόμενες εισβολές σε σπίτια οι δωσίλογοι εντόπιζαν όποιον φαινόταν ως πιθανό μέλος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και τον παρέδιδαν στους βασανιστές της Ειδικής Ασφάλειας, στο Λάμπου, στον Παρθενίου, στον Πλυτζανόπουλο. Τα βασανιστήρια που δέχτηκαν οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες του λαού μας ήταν φριχτά και απάνθρωπα. Σχεδόν κανείς όμως δε λίγησε στα βασανιστήρια και στη φασιστική παρακρατική τρομοκρατία. Για αυτό και οι 23 κομμουνιστές λαϊκοι αγωνιστές της Καλογρέζας και της Νέας Ιωνίας εκτελέστηκαν δημόσια στο ρέμα της Καλογρέζας δίπλα στα φτωχικά προσφυγικά παραπήγματα που είχαν γίνει εστία αγώνα όπως και τα ορυχεία της περιοχής. Η ιστορία και ο τοπικός λαός απέδειξε στη συνέχεια πως οι φασίστες κατακτητές και οι συνεργάτες τους δεν είχαν ξεμπερδέψει με τη Μόσχα της Αθήνας.
Με τη σημερινή μας μικρή κίνηση αποτίουμε ένα μικρό φόρο τιμής στους εκτελεσμένους του 8ου Τομέα του ΕΑΜ αλλά και φόρο ευγνωμοσύνης για τη θυσία τους προς τον ελληνικό λαό ως τέκνα του λαού. Τιμούμε τη δράση τους, την πολιτική τους θεώρηση, τον αντιφασιστικό και αντιιμπεριαλιστικό τους αγώνα. Παράλληλα, ο πραγματικός και ουσιαστικός φόρος τιμής κατατίθεται καθημερινά στον αγώνα ενάντια στο σύστημα που εκμεταλλεύεται και καταπιέζει τους λαούς όλου του κόσμου, στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία και στις σχολές, όπως αγωνίστηκαν και οι ίδιοι οι άνθρωποι της δρακογενιάς.
Παρά τις προσπάθειες της σημερινής αντιδραστικής και ξεδιάντροπης σημερινής δημοτικής αρχής της Νέας Ιωνίας, της Δημάρχου Δέσποινας Θωμαΐδου (υποστηριζόμενης από τη Νέα Δημοκρατία) ο τοπικός λαός αλλά και όλος ο λαός έχει χρέος να μην ξεχάσει το Μπλόκο. Σε ένα ευρύτερο ευρωπαϊκό αστικό πολιτικό περιβάλλον, το οποίο επιχειρεί μαζικά να παραμορφώσει την ιστορία προς ιδίον όφελος, οι εκάστοτε υπόδουλες στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό κυβερνήσεις (όπως και η ελληνική) σβήνουν από τη μνήμη τους κομμουνιστές, τους λαϊκούς αγωνιστές που θυσιάστηκαν κατά χιλιάδες σε όλες τις βαλκανικές χώρες. Παράγουν και αναπαράγουν ψεύδη και λασπολογίες ενάντια στους αγωνιστές του ΚΚΕ, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, των Σέρβων και Αλβανών παρτιζάνων προκειμένου να σπιλώσουν τη μνήμη τους στις λαϊκές συνειδήσεις. Παράλληλα παρουσιάζουν κάθε λογής προδότη, κάθε λογής φασίστα ως λαϊκό ήρωα και απελευθερωτή. Η “ανεξάρτητη” δημοτική αρχή της Νέας Ιωνίας, προς ντροπή της, αφαίρεσε σπασμωδικά το περασμένο καλοκαίρι (2020) όλα τα δέντρα που είχαν φυτευτεί στο μνημείο του Μπλόκου της Καλογρέζας τα οποία έφεραν όλα και από έναν όνομα εκτελεσμένου αγωνιστή.
Ο τοπικός λαός δεν πρέπει να ξεχάσει τα 23 παλληκάρια τους που βασανίστηκαν, που μάτωσαν, που εκτελέστηκαν για την ελευθερία, για τον αγώνα. Δεν πρέπει να λησμονήσει ποτέ το τι επέφερε η φασιστική ιμπεριαλιστική κατοχή, η πολιτική της ελληνικής εργοδοσίας της εποχής και οι παρακρατικοί εντολοδόχοι τους. Κυρίως, όμως, δεν πρέπει να ξεχάσει τους λόγους για τους οποίους αγωνίστηκαν και εκτελέστηκαν. Η 15η του Μαρτίου πρέπει να στέκει πάντα στις σελίδες της ιστορίας της εργατικής τάξης, της προσφυγιάς, του λαού γιατί εκείνη τη μέρα 23 υπηρέτες του θυσιάστηκαν για την ελευθερία του λαού, τη λαοκρατία και τη λαϊκή εξουσία. Απλούστερα, όπως αποτύπωσε γραπτά ο μεγάλος Ρίτσος, οι ξέγνοιαστοι διαβάτες της ιστορίας πρέπει με ευλάβεια να περπατούν τα ποτισμένα με αίμα του λαού χώματα…
ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΣΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΑΓΩΝΑ
‘ΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΠΕΣΑΝ ΘΑ ΔΟΞΑΣΤΟΥΝ
ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΕΠΟΝ ΟΠΛΑ  ΔΣΕ
ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΛΑΕ
Λαϊκή Αντιφασιστική Δράση
15 Μαρτίου 2021
**
Από τις εκδόσεις Προλεταριακή Πρωτοβουλία κυκλοφόρησε το 2017 Το Μπλόκο της Καλογρέζας. Το αίμα δεν είναι νερό, η Μνήμη δεν είναι σκουπίδι”.
“Μια μικρή συμβολή για την υπεράσπιση της προλεταριακής μνήμης και της επαναστατικής ιστορίας του τόπου μας. Έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους εκτελεσμένους κομμουνιστές της Καλογρέζας και σ’ όλους εκείνους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που έδωσαν τη ζωή τους –σ’ όλους τους καιρούς, σ’ όλους τους τόπους– παλεύοντας για λεύτερη πατρίδα και πανανθρώπινη λευτεριά, για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων.

Η έκδοση περιλαμβάνει την ανάλυση-μαρτυρία του Θόδωρου Παπαδημητρίου, 12χρονου αυτόπτη μάρτυρα του Μπλόκου. Ο 26χρονος ανθρακωρύχος αδελφός του Γιώργος είναι ένας από τους εκτελεσμένους αγωνιστές της Καλογρέζας.

Ο βιομηχανικός εργάτης Θόδωρος Παπαδημητρίου υπήρξε ιστορική μορφή της Καλογρέζας. Από τα παιδικά του χρόνια θ‘ αναπτύξει αγωνιστική δράση. Σε ηλικία 10 χρονών αποβάλλεται δια παντός απ’ όλα τα σχολεία της χώρας για πολιτικούς λόγους. Στα 15 του θα συλληφθεί, θα δικαστεί και θα φυλακιστεί στις φυλακές ανηλίκων και στη συνέχεια θα εκτοπιστεί στα Μέγαρα. Θα οργανωθεί πολιτικά στην ΕΔΑ και το παράνομο ΚΚΕ και θ’ αναπτύξει συνδικαλιστική δράση μέσα από το Σωματείο Κλωστοϋφαντουργών. Το 1956 στρατεύεται και στέλνεται ως επικίνδυνος κομμουνιστής στο κολαστήριο της Μακρονήσου ενώ το 1967, κατά τη διάρκεια της χούντας θα εξοριστεί στη Γυάρο και στη συνέχεια στη Λέρο. Ξεχωριστό παράδειγμα αυτομόρφωσης, έγραψε πολλά (αδημοσίευτα) φιλοσοφικά, οικονομικά και πολιτικά δοκίμια. Το 2001 κυκλοφόρησε στην Αθήνα το δοκίμιο του“Καπιταλισμός και Στάση”. Έφυγε από τη ζωή το 2005 σε ηλικία 73 χρόνων”.

(από το εισαγωγικό σημείωμα της έκδοσης)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *