Είναι ενέργειες σημαντικές όσο και αόρατες, ίδιες η μία με την άλλη που αυξομειώνονται, ανεβοκατεβαίνουν, μπαίνουν σε τούτα τα σκοτάδια και σιγά σιγά αλλάζουν τον κόσμο από τα μέσα προς τα έξω, από τα κάτω προς τα πάνω. Η κοινωνία μόλις που υποψιάζεται το υπόγειο αυτό σκάψιμο, που ενώ δεν την πειράζει στην επιφάνεια, το φλοιό, της αλλοιώνει τα σπλάχνα. Ανάλογα με τις υπόγειες στοές είναι και τα αποτελέσματά τους. Από τα επίμονα τούτα σκαψίματα βγαίνει το μέλλον.

Βίκτωρ Ουγκώ.

Από την Αθήνα και τη Σαλονίκη, μέχρι την Πάτρα και το Ηράκλειο, τα Χανιά και το Βόλο, ένα φουσκωμένο ποτάμι από “κόκκινα γιλέκα” και όχι μόνο, εργαζόμενους και εργαζόμενες, αλληλέγγυους και αλληλέγγυες πλημμύρισε πρόσφατα τους δρόμους της χώρας και έγραψε ιστορία. Ένα φουσκωμένο ποτάμι που κατάφερε ένα βαρύ πλήγμα στα εργοδοτικά και υπουργικά “επιτελικά” σχέδια για την περαιτέρω υποτίμηση της μισθωτής εργασίας με τη μετατροπή της σε “free lance συνεργασία με το κομμάτι” και την παγίωση της εργασιακής επισφάλειας μέσω των συμβάσεων ορισμένου χρόνου.

Αυτός ο νικηφόρος και ενωτικός απεργιακός Αγώνας των διανομέων της efood, με την προειδοποιητική 4ωρη στάση εργασίας στις 22 και την πανηγυρική 24ωρη απεργία στις 24 Σεπτέμβρη έπειτα από κοινά καλέσματα της Συνέλευσης Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) και του Συνδικάτου Επισιτισμού, Τουρισμού, Ξενοδοχείων & Συναφών Επαγγελμάτων Ν.Αττικής, έτυχε ευρείας κοινωνικής αποδοχής και συναδελφικής συμπαράστασης, ενώ ο ψηφιακός ακτιβισμός και το διαδικτυακό μποϋκοτάζ που είχε αναπτυχθεί από την προηγούμενη ήδη εβδομάδα (όποτε και διαδόθηκε το εκβιαστικό μήνυμα της εργοδοσίας προς 115 διανομείς της), απέδειξε στην πράξη ότι η Αλληλεγγύη –σε όλους τους καιρούς, σε όλους τους τόπους και με όλα τα μέσα– εξακολουθεί να αποτελεί ταξικό όπλο και κοινωνική αρετή.

Ένα ταξικό όπλο και μια κοινωνική αρετή που -υπό ορισμένες προϋποθέσεις- καταφέρνουν ακόμα και να προκαλούν βραχυκύκλωμα στον καθεστωτικό “αυτόματο πιλότο” της επιβολής του “κοινωνικού αυτοματισμού” και την αντεργατική προπαγάνδα του περί “απεργιών που κλείνουν τους δρόμους, ταλαιπωρούν τους πολίτες και στρέφονται κατά της οικονομίας και της κοινωνίας”…

[…] Οι διανομείς βρήκαμε ένα πλήθος αλληλέγγυων δίπλα μας για πολλούς λόγους: η συνδικαλιστική δουλειά που έχει γίνει για περισσότερο από μια δεκαετία, έχει κάνει το επάγγελμα ορατό. Δεν είμαστε τα παιδιά για τα θελήματα, είμαστε εργάτες με αξιοπρέπεια. Το επάγγελμά μας είναι από τα λίγα που διεκδικεί σταθερά και μαχητικά ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβερνητική περίοδο. Είμαστε καθημερινά εκτεθειμένοι σε όλες τις καιρικές συνθήκες, το θόρυβο, το καυσαέριο, τις μυοσκελετικές παθήσεις. Είμαστε από τα επαγγέλματα με τα πιο υψηλά στατιστικά στα εργατικά ατυχήματα/δυστυχήματα. Τέλος, η δυναμική στήριξη από την πλευρά της κοινωνίας οφείλεται στο ότι βλέπουν και τον εαυτό τους στον αγώνα μας, στον αγώνα των ταχυδιανομέων για συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα [1].

Η εργοδοτική αναδίπλωση – υποχώρηση με την ανακοίνωση – δέσμευση για την πρόσληψη των 2.106 διανομέων της με απευθείας συμβάσεις αορίστου χρόνου (χωρίς την υπενοικίαση εργαζομένων από την δουλεμπορική Μanpower) και την αναθεώρηση του συστήματος αυθαίρετης αξιολόγησης, από πλευράς μιας εκ των δυο επιχειρήσεων κολοσσών της εγχώριας “ελεύθερης αγοράς” της ταχυδιανομής (ιδιοκτησίας της γερμανικής πολυεθνικής Delivery Hero που λυμαίνεται τον κλάδο και σε πολλές άλλες χώρες), δηλαδή ενός εκ των μεγάλων κερδισμένων εταιρικών πλατφορμών στα χρόνια της πανδημίας, της καραντίνας και της “ψηφιακής κappιταλιστικής ανappτυξης”, δεν αποτελεί μια πρώτη νίκη (που μένει να εφαρμοστεί και στην πράξη) μονάχα για τους διανομείς της efood, αλλά μια νίκη για όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες με δίκυκλο, και συνολικά μια νίκη για ολόκληρη την ντόπια και μεταναστευτική εργατική Τάξη, για τη νέα εργαζόμενη βάρδια και όλη την προλεταριακή νεολαία.

Τα χαμόγελα, οι υψωμένες γροθιές, τα κορναρίσματα χαράς και οι συγκινητικές επιδοκιμασίες από τα πεζοδρόμια κατά τη διάρκεια των μηχανοκίνητων απεργιακών κινητοποιήσεων αυτής της ιστορικής εβδομάδας αποτελούν τον αδιάψευστο μάρτυρα του γεγονότος πως αυτή η νικηφόρα εξέλιξη για τους διανομείς της efood αποτελεί –όντως- νίκη για όλο τον εργαζόμενο λαό και ως τέτοια έγινε αντιληπτή από τη χειμαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία που ζει και εργάζεται σε αυτόν τον τόπο.

Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.

Μπέρτολντ Μπρεχτ

Μια νικηφόρα εξέλιξη σ’ έναν από τους κλάδους αιχμής του τριτογενούς τομέα παροχής υπηρεσιών [2], από τον (κυριολεκτικό και μεταφορικό) “τελευταίο τροχό της αμάξης” της καπιταλιστικής κερδοφορίας του, μέσα στη δοσμένη συγκυρία της επιταγχυνόμενου βαθέματος της οικονομικής κρίσης και της καθεστωτικής επέλασης ενάντια στα εργατικά δικαιώματα, τις λαϊκές κατακτήσεις και τις κοινωνικές ελευθερίες ενός ολόκληρου αιώνα, με την ύφεση να οξύνεται, τα (κρατικά και ιδιωτικά) χρέη ν’ αυξάνονται, τα σύννεφα του πολέμου να πυκνώνουν, την ανεργία και τις τιμές στα πάντα ν’ ανεβαίνουν και τα κεφαλαιοκρατικά κέρδη που γίνονται ολοένα και πιο μονοπωλιακά – ολιγοπωλιακά και συγχωνευμένα, να φουσκώνουν και να λιμνάζουν στις χρηματαγορές ενός αγοραίου κόσμου που κινείται μέσα σε μια παρατεταμένη πορεία ελεύθερης πτώσης.

Μια νικηφόρα εξέλιξη που επιτεύχθηκε κόντρα σ’ ένα μακρόχρονο κλίμα κοινωνικής οπισθοχώρησης, κινηματικής αποσυσπείρωσης, αγωνιστικού κατακερματισμού και εξατομίκευσης του φόβου στους χώρους δουλειάς (και όχι μόνο), με νωπή ακόμα την σφραγίδα στο αντεργατικό νομοσχέδιο – λαιμητόμο Χατζηδάκη (που πέρασε το προηγούμενο καλοκαίρι από τη βουλή χωρίς να ανοίξει ρουθούνι…) με το οποίο, ανάμεσα στα άλλα (απελευθέρωση των απολύσεων, χτύπημα του οχτάωρου, του δικαιώματος συνδικαλιστικής δράσης και προκήρυξης απεργιών κ.α), αφού πρώτα “προσπεράστηκε” με το άρθρο 69 το σχετικό πόρισμα του ΈΦΚΑ, επεκτείνεται η γκρίζα ζώνη της ψευδούς αυτοαπασχόλησης μέσω της “freelance συνεργασίας”.

Ένα αντεργατικό νομοσχέδιο – λαιμητόμος της νεοφιλελεύθερης – ακροδεξιάς κυβέρνησης ΝΔ του Μητσοτάκη του υιού, γραμμένο εξ’ ολοκλήρου διά χειρός του μεγάλου Κεφαλαίου, του ΣΕΒ και των άλλων ιερατείων των εγχώριων και πολυεθνικών καπιτα-ληστών, ψηφισμένο από την κυβερνητική πολιτική υπαλληλία του Κράτους του και με την ουσιαστική συναίνεση της απαξιωμένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της καθεστωτικής ΓΣΕΕ.

Δεν θ’ αλλάξουμε επάγγελμα. Θ’ αλλάξουμε το επάγγελμα.

Σύνθημα της ΣΒΕΟΔ

Μια νικηφόρα εξέλιξη που δεν ήρθε ουρανοκατέβατη αλλά αποτελεί τον καρπό μιας μακρόχρονης διαδρομής με πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα ταξικής οργάνωσης, συνδικαλιστικής δράσης και εργατικών αγώνων. Χιλιόμετρα που έχουν διανυθεί, εδώ και σχεδόν μια δεκαπενταετία, από το πρωτοβάθμιο ομοιοεπαγγελματικό “Σωματείο με γκάζια” της ΣΒΕΟΔ.

Ένα μαχητικό Σωματείο Βάσης, το οποίο από την ίδρυση του ως και σήμερα εξακολουθεί να προωθεί αταλάντευτα τα προτάγματα και τις θέσεις του, εκθέτοντας άμεσα και έμπρακτα τις προτάσεις και τις διεκδικήσεις του στον Κλάδο και ευρύτερα στην Τάξη και την Κοινωνία. Ένα δραστήριο και ζωντανό Σωματείο Βάσης “χωρίς συνδικαλιστές σε καρέκλες και έτοιμες “συνταγές” για εκτέλεση”, η λειτουργία και η δραστηριοποίηση του οποίου βασίζονται στη αμεσοδημοκρατία και τη συλλογική δράση, στην αυτενέργεια και την αυταπάρνηση των ίδιων των εργαζομένων που το συναπαρτίζουν. Μια αυτοοργανωμένη λογική εργατικού αγώνα μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς και μια πολιτική πρόταση συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης που συμπυκνώνεται στο ρητό: “κάθε μέλος και στέλεχος” [3].

Η πολύχρονη οργάνωση στη βάση και η αδιάκοπη “δουλειά του μυρμηγκιού”, η πλατιά απεύθυνση στους συναδέλφους και τις συναδέλφισες με τις τακτικές εξορμήσεις στις πιάτσες, οι διανομές χέρι με χέρι της εφημερίδας “Στο Ρελαντί” και οι πλατιές καμπάνιες προπαγάνδισης και αντιπληροφόρησης σε όλη την πόλη και το λεκανοπέδιο, οι απεργιακές φρουρές έξω από εταιρίες και καταστήματα, τα αυτοπεριφρουρούμενα μαχητικά μπλοκ στις απεργιακές διαδηλώσεις, οι εκατοντάδες μικρές και μεγάλες μάχες που έχουν δοθεί (από το 2007 κι έπειτα) και μετράνε αρκετές νίκες, ενάντια στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες και την τρομοκρατία μικρών και μεγάλων αφεντικών, ενάντια στην υποδηλωμένη και την αδήλωτη εργασία, με την έμπρακτη στήριξη πολλών συναδέλφων-συναδελφισσών σε επιθεωρήσεις εργασίας και δικαστήρια. Οι μαζικές 24ωρες απεργίες όλων αυτών των χρόνων -προετοιμασμένες και προπαγανδισμένες σε βάθος χρόνου, με γειωμένο και ξεκάθαρο διεκδικητικό πλαίσιο- κατάφεραν να βγάλουν –πραγματικά- μπροστά τα εργατικά συμφέροντα, να κάνουν το επάγγελμα ορατό και με τις επιβλητικές απεργιακές μοτοπορείες τους να επιβάλλουν –ουσιαστικά- στο δρόμο τη ψήφιση (από την προηγούμενη κυβέρνηση των αυτοαποκαλούμενων “αριστερών” της Κουμουνδούρου) του Ν4611/2019 που προβλέπει την εργοδοτική υποχρέωση παροχής μέσων ατομικής προστασίας, εταιρικού δίκυκλου ή 15% (τουλάχιστον επί του βασικού μισθού) αποζημίωση για έξοδα χρήσης και συντήρησης δικύκλου (service) και -ξεχωριστά- των εξόδων καυσίμων (βενζίνες) [4]

Η ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου αποτελεί αναμφίβολη κατάκτηση του Σωματείου Βάσης της ΣΒΕΟΔ, όλων των αγωνιζόμενων εργαζόμενων του Κλάδου καθώς και ολόκληρης της εργατικής Τάξης και όχι τον “προεκλογικό μποναμά στα παιδιά με τα παπιά” της απελθούσας μνημονιακής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία που αποτελούν το υπέδαφος επάνω στον οποίο άνθισε ο συγκεκριμένος νικηφόρος Αγώνας στην efood, του οποίου είχε προηγηθεί η μακρόχρονη και συστηματική συνδικαλιστική δουλειά και η απαραίτητη συναδελφική ζύμωση μεταξύ των ίδιων των διανομέων που οδήγησε και στη συγκρότηση της Επιτροπής Εργαζομένων Efood [5].

Μέσα σ’ αυτή την υπάρχουσα συνθήκη, η (φαινομενικά απροσδόκητη) συμπόρευση και τα πρωτόγνωρα κοινά απεργιακά καλέσματα που προέκυψαν από ένα πρωτοβάθμιο σωματείο σαν τη Συνέλευση Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) που η βασική μαγιά αγωνιστών και αγωνιστριών του προέρχεται (ως επί το πλείστον) από τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά και από την αυτονομία και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, μετά από την απεύθυνση που έλαβε από το Συνδικάτο Επισιτισμού, Τουρισμού, Ξενοδοχείων & Συναφών Επαγγελμάτων Ν.Αττικής (που συμμετέχει στο ΠΑΜΕ που πρόσκειται στο ΚΚΕ) απέδειξαν χειροπιαστά ότι υπάρχουν στιγμές που αυτά που ενώνουν, μπορούν και είναι –στην πράξη- περισσότερα από αυτά -που στη θεωρία- χωρίζουν και πως η Οργάνωση στη Βάση και η Ενότητα στη Δράση δεν αποτελούν (αναγκαστικά) αφηρημένες έννοιες αλλά μια έμπρακτη μέθοδο και πρόταση Αγώνα για την υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων και των λαϊκών αναγκών, που προωθείται και κατακτιέται μονάχα μέσα στην πραγματική ζωή, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, και όχι μέσα στα πειραματικά εργαστήρια και τους δοκιμαστικούς σωλήνες της “ιδεολογικής-πολιτικής ορθότητας, στεγανότητας και καθαρότητας”.

Από την πλευρά μας, έχοντας στηρίξει με Κάλεσμα [6] και έχοντας συμμετάσχει με τις λιγοστές μας δυνάμεις στις ιστορικές απεργιακές μοτοπορείες του Σεπτέμβρη, εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην πολιτική θέση που με σαφήνεια είχαν διατυπώσει -πριν από σχεδόν μια εικοσαετία- κάποιοι σύντροφοι και συντρόφισσες στην Ιταλία: […] Η μοναδική διαχωριστική γραμμή που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να προσδιορίσουμε τα πολιτικά ρεύματα και την ιστορική σημασία τους είναι εκείνη της δράσης τους σε σχέση με την προλεταριακή αυτονομία, στην ενίσχυση που έδωσαν στη διαδικασία απελευθέρωσης του προλεταριάτου [7].

Σε κάθε περίπτωση ο νικηφόρος εργατικός Αγώνας στην efood δεν έχει σε καμία περίπτωση τελειώσει, συνεχίζεται μέχρι την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων για συμβάσεις αορίστου χρόνου με πλήρη ασφαλιστικά-εργασιακά δικαιώματα και κατάργηση των αυθαίρετων αξιολογήσεων, για βαρέα ανθυγιεινά ένσημα και εφαρμογή του Ν.4611/2019.

Επιπρόσθετα, ο συγκεκριμένος εργατικός Αγώνας, λειτουργώντας παραδειγματικά, φαίνεται ότι κατάφερε να θέσει σε κίνηση ευρύτερες διεργασίες και συζητήσεις μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς και ν’ αποτελεί αντικείμενο ζύμωσης στο εσωτερικό πολλών σωματείων, συλλογικοτήτων, συνελεύσεων, στεκιών, ομάδων, οργανώσεων κλπ. Ανεξάρτητα από την πορεία, τις κατευθύνσεις και την κατάληξη που αυτές μπορεί να έχουν, μέσα σε μια ζοφερή συνθήκη σαν την τρέχουσα, πρόκειται αναμφίβολα για μια διαδικασία σε εξέλιξη και αυτό αποτελεί μια ακόμα συνεισφορά αυτού τον νικηφόρου και ελπιδοφόρου Αγώνα, από ένα Σωματείο Βάσης κι έναν Κλάδο που (εδώ και χρόνια πλέον) βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ταξικής πάλης και με τη δράση του καταφέρνει να βγάλει ξανά το προλεταριάτο στο δρόμο, κάνοντας και πάλι επίκαιρο εκείνο το παλιό ξεχασμένο σύνθημα: Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ & ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ.

ΤΑΞΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΑΞΗΣ.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ & ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, Οχτώβρης 2021

Σημειώσεις

[1] απόσπασμα από το Κοινό Κάλεσμα της Συνέλευσης Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) και του Συνδικάτου Επισιτισμού, Τουρισμού, Ξενοδοχείων & Συναφών Επαγγελμάτων Ν.Αττικής στην 24ωρη Απεργία στις 24 Σεπτέμβρη 2021, από sveod.gr

[2] Για να γίνει αντιληπτή σε όλο το εύρος της η σημασία του συγκεκριμένου εργατικού Αγώνα, έχει σημασία να ειπωθεί ότι αυτός δίνεται σ’ έναν από τους λίγους κλάδους της εγχώριας αγοράς που -κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, κι ιδιαίτερα από το ξέσπασμα της πανδημίας κι έπειτα- παρουσιάζει αλματώδη αύξηση του τζίρου και της κερδοφορίας του. Ένας κλάδος αιχμής, ιδιαίτερα κομβικός όσον αφορά την υπάρχουσα εργατική σύνθεση (αλλά και συνολικά τον εγχώριο καταμερισμό της μισθωτής εργασίας), όπου δουλεύει -με συμβάσεις δεδηλωμένης, υποδηλωμένης ή αδήλωτης απασχόλησης- μια κρίσιμη μάζα του σύγχρονου ντόπιου και μεταναστευτικού, νέου (και όχι μόνο) προλεταριάτου. Το “εκτόπισμα” που έχει αποκτήσει ο “κύκλος εργασιών” του συγκεκριμένου κλάδου αποτυπώθηκε (μεταξύ άλλων) ανάγλυφα και στην -προ ετών- ανάληψη της προεδρίας του ΣΕΒ από από τον ιδιοκτήτη της ταχυμεταφορικής ACS Θ.Φέσσα.

[3] […] Το ρητό «κάθε μέλος και στέλεχος» είναι βασικός άξονας της στρατηγικής μας. Ασκούμε αντιιεραρχικό συνδικαλισμό βάσης και στόχος μας είναι όλα μας τα μέλη να μην είναι απλώς ισότιμα βάση του καταστατικού αλλά και εξίσου συγκροτημένα σε συνδικαλιστικό επίπεδο. Οργανωτικά προωθούμε τις επιτροπές εργαζομένων στους τόπους δουλειάς και όπου είναι δυνατόν την ίδρυση επιχειρησιακών σωματείων με αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά και αντιιεραρχικές δομές. Επιδιώκουμε την προώθηση του συνδικαλισμού βάσης και της άμεσης δημοκρατίας στα συνδικάτα ώστε όλες οι αποφάσεις να παίρνονται από τα κάτω. Με αυτούς τους όρους, στόχος μας είναι να συμμετάσχουμε στη συγκρότηση ενός διευρυμένου μετώπου εργαζομένων με αντιιεραρχικά αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά που θα παρακάμπτει τη ξεπουλημένη και παρωχημένη αντιπροσωπευτική συνδικαλιστική γραφειοκρατία του εργατικού κέντρου αθήνας και της γ.σ.ε.ε.

Αψηφούμε τις προσταγές της εκάστοτε κυβέρνησης καθώς και της ξεπουλημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που την υπηρετεί και υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των εργαζομένων με κάθε είδους παρέμβαση από αποκλεισμούς και μποϋκοτάζ μέχρι στάσεις εργασίας και απεργίες. Στόχος μας είναι η μαζική και διεκδικητική παρουσία του σωματείου οπουδήποτε συνάδελφος (είτε κούριερ είτε ντελίβερι είτε εξωτερικός) χρειαστεί τη βοήθεια μας […]

απόσπασμα από το “Πως λειτουργούμε”, διαθέσιμο στο sveod.gr

[4] Σχετικά με την απύθμενη υποκρισία των πρώην κυβερνητικών της μνημονιακής “αριστεράς” που με αφορμή τον Αγώνα στην efood, φόρεσε το φιλολαϊκό προσωπείο της για να πουλήσει “φιλεργατικά καθρεφτάκια στους ιθαγενείς”, υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για αυτήν την ίδια που (παρά τις αντιπολιτευτικές κορώνες της) μέσα στην βουλή υπερψήφισε (επικαλούμενη τις δήθεν “βέλτιστες πρακτικές” της ΕΕ) σχεδόν τα μισά από τα άρθρα του αντεργατικού νόμου – λαιμητόμου Χατζηδάκη. Για αυτή την ίδια την ευρωατλαντική “αριστερά” που μια εβδομάδα νωρίτερα, στην ολομέλεια του ευρωκοινοβουλίου υπερψήφιζε την έκθεση με τον ψευδεπίγραφο τίτλο “Δίκαιες συνθήκες εργασίας, δικαιώματα και κοινωνική προστασία των εργαζομένων στις πλατφόρμες – Νέες μορφές απασχόλησης που συνδέονται με την ψηφιακή ανάπτυξη”.

[5] Περισσότερα στο έντυπο “Προς τους συναδέλφους διανομείς της efood. “Σημειώσεις” για το εργασιακό καθεστώς του ταχυδιανομέα στην efood #2” που κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνη από την Επιτροπή Εργαζομένων Efood & τη ΣΒΕΟΔ. Διαθέσιμο σε μορφή pdf στο sveod.gr

[6] Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ): “Νίκη στον Αγώνα των διανομέων της efood. Τάξη εναντίον Τάξης. 24ωρη Απεργία. Παρασκευή 24/9/21”, από prolprot.espivblogs.net

[7] Απόσπασμα από “Οι συνήθεις ταραξίες, οι συνήθεις προβοκάτορες: σκέψεις για τον αναρχισμό και τον κομμουνισμό”. Proletari 56, Ιταλία 2002. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 2007 ως ένθετο στο 3ο τεύχος του περιοδικού “Βίδα για την όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού”.