Δεν μπορούμε να συντρίψουμε τον φασισμό σε συνεργασία με τη δημοκρατική κυβέρνηση, αλλά μόνο σε πείσμα της δημοκρατικής κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά το ξερίζωμα του φασισμού, γιατί οι αστοί είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν σε αυτόν όταν βλέπουν ότι κινδυνεύουν να τους φύγει η εξουσία από τα χέρια.

Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι

Αθήνα. 1/11/2019. Έξι χρόνια μετά από τότε που “εκεί εκεί στο βόρειο Τομέα τα τάγματα εφόδου ξαπλώσανε ωραία”, εμπρηστική άμεση δράση ενάντια στην κεντρική γιάφκα των χιτλεροκυπατζήδων της Χ.Α στο Σταθμό Λαρίσης, καταστρέφει τον 2ο όροφο, οπού στεγαζόταν (μεταξύ άλλων) το πολιτικό γραφείο του παρακρατικού – κατά φαντασία “φύρερ” της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Ν. Μιχαλολιάκου.

Άμεσα, οι “αντι”τρομοκράτες της ΓΑΔΑ της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” στρώνονται στη δουλειά και -με την συνεργασία των πάντα πρόθυμων δημσιογραφικών παπαγάλων τους στα ΜΜΕ- δημιουργούν τρομολαγνικό κλίμα που διαχρονικά κρίνεται απαραίτητο, για το φόρτωμα κατασκευασμένων κατηγορητηρίων ενάντια σε αγωνιστές και αγωνίστριες που παλεύουν πολύμορφα, ενάντια στο Κεφάλαιο, το Κράτους του και τα παρακρατικά οικόσιτα τους.

Στο άμεσο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της αργυρώνητης καθεστωτικής προπαγάνδας, θα τεθεί η ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών Ταξική Αντεπίθεση, έξω από τον πολιτικό χώρο της οποίας στα Εξάρχεια, θα εντοπιστεί λίγες μέρες αργότερα, κατά τη διάρκεια συνέλευσης, παρκαρισμένο ασφαλίτκο όχημα με μικροκάμερα στραμμένη στο εσωτερικό του, το οποίο μετά την περικύκλωση του, θα φυγαδευτεί -άρον άρον- με τη συνδρομή των ΜΑΤ.

Παράλληλα, αστυνομικές συσκευές γεωεντοπισμού εντοπίζονται σε οχήματα συντρόφων και συντρόφισσων, ενώ κατευθυνόμενα (από το υπουργείο “Προστασίας του Πολίτη” του παρασημοφορημένου από το FBI, πολλάκις πρώην και εκ νέου “σερίφη” Χρυσοχοΐδη) δημοσιεύματα στοχοποιούν την πολιτική συλλογικότητα των συντρόφων και των συντροφισσών μας, ως «ορμητήριο βομβιστικών και εμπρηστικών επιθέσεων» και «δεξαμενή τρομοκρατών».

16/12/2019. Το κατασταλτικό «κυνήγι μαγισσών» των αστυνομικόδικαστικών ομοϊδεατών της Χ.Α παρουσιάζει τη λεία του. Δύο αντιφασίστες σύντροφοι, ο Δ. και ο Κ, συλλαμβάνονται από την “Αντι”τρομοκρατική με έωλα ως ανύπαρκτα στοιχεία.

Οι 2 σύντροφοι θα κατηγορηθούν από την αστική “δικαιοσύνη” με τον “αντι”τρομοκρατικό 187Α και θα τους επιβληθούν δυσβάκτατοι περιοριστικοί όροι, μεταξύ των οποίων το “πάγωμα” των τραπεζικών λογαριασμών τους, ακόμα κι εκείνων της μισθοδοσίας από την εργασία τους. Οι υπέρογκοι οικονομικοί όροι για την αποφυγή της προφυλάκισης τους, θα καλυφθούν συλλογικά – κινηματικά – συντροφικά, με μια ευρεία καμπάνια οικονομικής ενίσχυσης στην αθηναϊκή μητρόπολη, όλη τη χώρα και το εξωτερικό. Μια καμπάνια από εκείνες που υπενθυμίζουν έμπρακτα πως η Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το όπλο μας, όπως αρμόζει σ’ όσους και όσες συνεχίζουν ν’ αντιστέκονται και να μάχονται, αδιάκοπα και πολύμορφα, για το Δίκιο και τη Λευτεριά.

Σύμφωνα με το (βγαλμένο από τα “αντι”τρομοκρατικά χαλκεία) κατηγορητήριο της αστικής “δικαιοσύνης”, οι 2 σύντροφοι υπήρξαν μέλη της οργάνωσης «Ταξιαρχία», που έδρασε στο νομό Αττικής και πραγματοποίησε από τον Μάρτη του 2017, με την παρθενική καταδρομική “επίσκεψη” της (μέρα μεσημέρι) ενάντια στην (τότε) κεντρική γιάφκα της Χ.Α στη λεωφόρο Μεσογείων, με την υπογραφή «Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας», συνολικά έξι αντιφασιστικές άμεσες δράσεις ενάντια σε ισάριθμους ναζιστικούς στόχους, μεταξύ των οποίων κι εκείνη τον Γενάρη του 2018 στην Ουκρανική Πρεσβεία στο Ψυχικό.

Οι αντιφασιστικές άμεσες δράσεις για τις οποίες κατηγορούνται οι 2 σύντροφοι είναι εκείνες ενάντια στα ναζιστικά γραφεία στο Μενίδι και το Σταθμό Λαρίσης, τον Μάη και το Νοέμβρη του 2019 αντίστοιχα. Τρία χρόνια μετά τη σύλληψη τους, στο στημένο κατηγορητήριο προστέθηκε και η εμπρηστική επίθεση, τον Φλεβάρη του 2019, ενάντια στα τοπικά γραφεία της Χ.Α Ασπροπύργου από την «Ταξιαρχία Petrit Zifle», η οποία είχε ως αποτέλεσμα το οριστικό κλείσιμο τους.

Μετά από τέσσερα χρόνια αστυνομικοδικαστικής ομηρίας, οι σύντροφοι Δ. και Κ. καλούνται να δικαστούν τη Δευτέρα 29 Γενάρη 2024 στο Εφετείο Αθηνών, με την απειλή της καταδίκης και της φυλάκισης να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια τους.

Ανάμεσα στους μάρτυρες κατηγορίας περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, ο πρώην χρυσαυγίτης και νυν κατά φαντασία “φύρερ” Ηλίας Κασιδιάρης του ναζιστικού “Εθνικού Κόμματος Έλληνες” (που κρύβονται μέσα στο παρακρατικό – μαφιόζικο κοινοβουλευτικό μόρφωμα των ακροδεξιών “Σπαρτιατών” του πολιτικού γυρολόγου – αχυράνθρωπου Βασίλη Στίγκα), οι χρυσαυγίτες πυρηνάρχες – υπεύθυνοι των γραφείων σε Ασπρόπυργο, Μενίδι και Σταθμό Λαρίσης που δίκαια βρέθηκαν στο στόχαστρο των κινηματικών – αγωνιστικών δυνάμεων του Μαχητικού Αντιφασισμού, καθώς και μπάτσοι της “Αντί”τρομοκρατικής, των ΕΚΑΜ και της Κρατικής Ασφάλειας.

Μια κομβική και δύσκολη πολιτική – δικαστική μάχη, μέσα στη συγκεκριμένη συνθήκη επέλασης του δόγματος “Νόμος και Τάξη” για την επιβολή του κοινωνικού εκφασισμού. Με την πιο νεοφιλελεύθερη – ακροδεξία μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ του Μητσοτάκη του (υ)ιού να προετοιμάζει -μεταξύ άλλων- τη ψήφιση του αντιπρολεταριακού – αντιλαϊκού ν/σ Φλωρίδη για την περαιτέρω αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα. Με την αγωνιζόμενη νεολαία, το μεταναστευτικό – προσφυγικό προλεταριάτο, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες και όλους τους πολιτικούς – κοινωνικούς χώρους Αντίστασης & Αγώνα να βρίσκονται αδιάκοπα στο στόχαστρο των ναζιστικών – φασιστικών, παρακρατικών καθαρμάτων.

Μια κομβική και δύσκολη πολιτική – δικαστική μάχη ενάντια στην κρατική καταστολή και το ναζισμό – φασισμό, την οποία οι δύο σύντροφοι μας δεν θα τη δώσουν μόνοι τους.

Πίσω μπάτσοι & δικαστές, παρακρατικά ναζιστικά & φασιστικά καθάρματα.

Εμπρός Σύντροφοι & Συντρόφισσες!

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας!

Στηρίζουμε Υλικά – Ηθικά – Πολιτικά τους πολιτικούς κρατούμενους & κρατούμενες και τους διωκόμενους αγωνιστές & αγωνίστριες.

Αλληλεγγύη στους 2 συντρόφους που διώκονται για αντιφασιστικές άμεσες δράσεις σε χρυσαυγίτικες γιάφκες.

Έναρξη Δίκης: Δευτέρα 29 Γενάρη 2024 στο Εφετείο Αθηνών της οδού Λουκάρεως (4ος όροφος, αίθουσα Δ 100 Β’).

Κίνηση της Βιολέττας
Αθήνα. Γενάρης 2024

Στις 23 Σεπτέμβρη 2020, μετά από δήθεν ανώνυμο τηλεφώνημα, συλλαμβάνεται από την «αντι»τρομοκρατική ο σύντροφος Π. Γεωργιάδης και μετά από έρευνα που ακολούθησε στην νόμιμα νοικιασμένη αποθήκη βιβλίων του και την ανεύρεση ποσότητας εκρηκτικής ύλης, πυροκροτητών και σφαιρών διατάσσεται η προφυλάκιση του με διογκωμένο κατηγορητήριο.

Μετά από δεκαοκτώ μήνες προφυλάκισης και αφού το “απλό” πλημμέλημα της οπλοκατοχής μετατρέπεται σε κακούργημα, ο σύντροφος καταδικάζεται σε ποινή πέντε ετών, μ’ αναστολή μέχρι το εφετείο, χωρίς πουθενά καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης να παρουσιαστεί έστω και ένα στοιχείο που να τεκμηριώνει ότι ο σκοπός της κατοχής των εκρηκτικών ήταν η διάθεση σε τρίτους – το μόνο κριτήριο που διαφοροποιεί την κατοχή των υλών από πλημμέλημα σε κακούργημα.

Αυτό που επί της ουσίας αναβαθμίζει την κατηγορία εναντίον του Πολύκαρπου είναι η συνεχής, αμετάκλητη και μη ανασταλτική συμμετοχή του στους κοινωνικούς- ταξικούς αγώνες. Ο σύντροφος βρίσκεται στο στόχαστρο των διωκτικών μηχανισμών γιατί για περισσότερα από είκοσι χρόνια είναι αδιάλειπτα παρών στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής του.

Συμμετέχοντας στους αγώνες των φυλακισμένων κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές, όντας αλληλέγγυος στους μετανάστες και τις μετανάστριες, συμμετέχοντας σε αντι-ιμπεριαλιστικούς – αντικαπιταλιστικούς – αντιφασιστικούς και εργατικούς αγώνες και σε τόσες άλλες, μεγάλες ή και μικρότερες, στιγμές της ταξικής πάλης.

Παρών στη διάδοση του ανατρεπτικού λόγου, είτε μέσω των εκδόσεων Ασύμμετρη Aπειλή, Μόλοτ και Red n Noir, είτε μέσω του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios. Διεξάγωντας έναν καθημερινό αγώνα -ευτυχώς όχι μόνος του- ενάντια στη συνωμοσιολογία και τον ανορθολογισμό που αναδείχθηκε κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία.

Αυτό που διακυβεύεται την Τετάρτη 13/12, είναι το αν θα καταρρεύσει πλήρως το αφήγημα της “αντι”τρομοκρατικής -η οποία και συνέταξε τη δικογραφία την οποία υιοθέτησε και η δικαστική εξουσία κατά τη διάρκεια του πρωτόδικου δικαστηρίου- και ο σύντροφος θα απαλλαχθεί πλήρως ή αν λόγω των εμμονών των αστυνομοδικαστικών μηχανισμών θα οδηγηθεί εκ νέου στη φυλακή.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ.

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ & ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΥΛΙΚΑ – ΗΘΙΚΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ & ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤ(ΡΙ)ΕΣ.

Δίκη – Συγκέντρωση Αλληλεγγύης. Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως). Τετάρτη 13/12. 6ος όροφος, 9.00 πμ.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα. Δεκέμβρης 2023

Πάτρα. 17 Νοέμβρη 2023. Το οργανωμένο και περιφρουρημένο μπλοκ του Δυσήνιου Ίππου στο δρόμο.

1. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της επίτασης της κρατικής καταστολής και της καθεστωτικής προπαγάνδας για την εμπέδωση του αντιδρ-αστικού δόγματος αυταρχικοποίησης και εκφασισμού, η αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος στην Πάτρα, βρίσκεται σταθερά στο στόχαστρο των μπάτσων και των δημοσιογραφικών παπαγάλων τους στα τοπικά ΜΜΕ.

Η στοχοποίηση των συντρόφων και των συντροφισσών μας από τον ρεβανσισμό του κρατικού – παρακρατικού και δημοσιογραφικού εσμού δεν είναι διόλου τυχαία. Ο Δυσήνιος Ίππος εδώ και δύο δεκαετίες δεν έχει πάψει να συνεισφέρει πολιτικά – κινηματικά και να βρίσκεται διαρκώς στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και αγώνων που έχουν δοθεί και συνεχίζουν να δίνονται στους δρόμους της αχαϊκής πρωτεύουσας, καθώς και να συμβάλει σε πανελλαδικά μετωπικά σχήματα και πολιτικές διαδικασίες συντονισμού της Αντίστασης και του Αγώνα, ενάντια στο Κεφάλαιο, το Κράτος του και τα βδελυρότερα γεννήματα τους: το Φασισμό, τον Ιμπεριαλισμό, τις Βάσεις του και τον Πόλεμο του.

Παράλληλα, μέσα από τη λειτουργία και τις εκδηλώσεις στον Αυτοδιαχειριζόμενο Χώρο Επί τα Πρόσω και αλλού, τις σελίδες της εφημερίδας για τη διάδοση της αναρχικής σκέψης και δράσης Ζερμινάλ και των βιβλίων των εκδόσεων Δυσήνιος Τύπος, συμβάλει σταθερά στην προλεταριακή αυτομόρφωση, την κινηματική αντιπληροφόρηση και την πολιτική συγκρότηση για την Οργάνωση στη Βάση & την Ενότητα στη Δράση που τόσο έχουν ανάγκη οι καιροί μας.

Αυτοί είναι οι πραγματικοί λόγοι αυτής της μακροχρόνιας κατασταλτικής επιχείρησης που δεν στοχεύει σε τίποτα λιγότερο από τον περιορισμό της πολιτικής δράσης, την απομόνωση από τις άλλες αναρχικές και ευρύτερες κινηματικές κοινωνικές – ταξικές – πολιτικές δυνάμεις της πόλης, μέσα από την τρομοκράτηση των μελών του Δ.Ι. Μια κατασταλτική επιχείρηση στοχοποίησης που περιλαμβάνει διαρκείς παρακολουθήσεις και παρενοχλήσεις ασφαλιτών σε χώρους εργασίας συντρόφων και συντροφισσών, τραμπουκισμούς και ξυλοδαρμούς, συλλήψεις χωρίς στοιχεία με στημένα κατηγορητήρια και κατευθυνόμενα δημοσιεύματα από ντόπιους αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους.

2. Οι εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις Μνήμης & Αγώνα για τη φετινή 17η Νοέμβρη, μισό αιώνα μετά την κοινωνική – ταξική Εξέγερση του Πολυτεχνείου, πραγματοποιήθηκαν με νωπή ακόμα την κρατική δολοφονία του 17χρόνου Χρήστου Μιχαλόπουλου στη Βοιωτία, ενός ακόμα προλετάριου νεολαίου που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των ρατσιστών φονιάδων της ΕΛ.ΑΣ και με την επιχείρηση συγκάλυψης αυτού του στυγερού εγκλήματος -από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και την αστυνομικόδικαστική “δικαιοσύνη”- να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, όπως (άλλωστε) κι εκείνη για το βαρύτατο τραυματισμό της 16χρόνης αντιφασίστριας Β. από τους ένστολους δολοφόνους της ΟΠΚΕ, κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής συναυλίας στο Νέο Ηράκλειο στις 28/10 ενάντια στην πανευρωπαϊκή φασιστόμαζωξη την 1η Νοέμβρη.

Ήταν μια 17η Νοέμβρη μέσα σ’ ένα ιδιαίτερα φορτισμένο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον (σαράντα ημέρες μετά την -ιστορικών διαστάσεων- επαναστατική πλημμύρα που εξαπολύθηκε από την Παλαιστινιακή Αντίσταση στις 7 του Οκτώβρη), η οποία δίκαια χρωματίστηκε από τις σημαίες και τα συνθήματα για τη Λευτεριά στην Παλαιστίνη & τη διεθνιστική Αλληλεγγύη στη μαρτυρική & αδούλωτη Γάζα που βρίσκεται ανελέητα στο στόχαστρο της εθνοκάθαρσης από την ταπεινωμένη πολεμική μηχανή του κράτους – απαρτχάιντ του Ισραήλ, με τη στήριξη και συνενοχή των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.

Μια 17η Νοέμβρη με μαζικότατες διαδηλώσεις σ’ όλη τη χώρα, οι οποίες αιματοκυλίστηκαν από τους μπάτσους της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” σε Γιάννενα και Πάτρα, όπου μ’ αφορμή τη σύλληψη συντρόφου – μέλους του Δ.Ι, στοχοποιημένου εδώ και χρόνια από τους αστυνομικοδικαστικούς μηχανισμούς εξαιτίας της πολιτικής αγωνιστικής δράσης του, οι αργυρώνητες πένες της καθεστωτικής φυλλάδας “Πελοπόννησος” πήρανε και πάλι φωτιά…

3. […] Από την ένταση και το βάθος της επιθετικότητας κράτους και κεφαλαίου διαφαίνεται ότι στόχος είναι η «αλλαγή του μεταπολιτευτικού παραδείγματος», η ραγδαία ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών, η ακραία λεηλασία της κοινωνικής βάσης και της εργατικής τάξης και η ανατροπή των κατακτήσεων αγώνων αιώνων.

Οι συνθήκες ήττας που επικρατούν εδώ και δεκαετίες στο κίνημα και η αδυναμία συγκρότησης μιας συνεκτικής, πειστικής προοπτικής απελευθέρωσης σε συνδυασμό με πλήθος άλλων παραγόντων, επιτείνουν την σφοδρότητα της επίθεσης κράτους και κεφαλαίου […]

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ως αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος», μαζί με φοιτητικούς συλλόγους, εργατικά σωματεία, φοιτητικά και εργατικά σχήματα, άλλες οργανώσεις και συλλογικότητες, επιλέξαμε να δώσουμε τις δυνάμεις μας για ακόμα μια χρονιά στη μαζικοποίηση του πολιτικού τριημέρου του Πολυτεχνείου στο Παράρτημα και τη διαδήλωση από τον φυσικό χώρο της εξέγερσης. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι εδώ και χρόνια δίνεται μια σημαντική μάχη μέσα στους κόλπους του ευρύτερου κινήματος ενάντια στη συκοφάντηση, την απαξίωση και απονοηματοδότηση της πορείας από το Παράρτημα.

Η μαζική παρουσία του κόσμου σε όλα τα μπλοκ που συγκρότησαν τη διαδήλωση, κόντρα στο κλίμα τρομοκρατίας και την καταστολή αποτελεί ελπιδοφόρο μήνυμα και κρίσιμη παρακαταθήκη για τη συνέχεια και την ενδυνάμωση του αγώνα. Γιατί η ενότητα στη δράση, ο συντονισμός των αγωνιστικών δυνάμεων, η κοινή παρουσία στο δρόμο και η συνεννόηση είναι απαραίτητα στοιχεία για την ανάπτυξη και μαζικοποίηση του κινήματος. Οι διαφωνίες και οι αντιπαραθέσεις που μπορεί να υπάρχουν σε μια σειρά από ζητήματα (ιδεολογικά, πολιτικά, αντίληψης, στρατηγικής και τακτικής) με άλλες δυνάμεις, δεν αποτελούν τροχοπέδη στην κοινή παρουσία στο δρόμο, αλλά ζητήματα συζήτησης, πολιτικής διαπάλης και αντιπαράθεσης στους κόλπους του κινήματος.

Η αναγκαία αυτή επισήμανση γίνεται για να γίνει ξεκάθαρος ο διαχωρισμός που υπάρχει για εμάς ανάμεσα στην πολιτική διαφωνία και στις αντικινηματικές πρακτικές και αντιλήψεις που εκφράστηκαν για ακόμα μια φορά στη διαδήλωση, εν μέσω σφοδρής επίθεσης από τις δυνάμεις καταστολής σε μια σειρά από μπλοκ. Πρακτικές και αντιλήψεις που στράφηκαν στην ουσία απέναντι σε όλο το σώμα της διαδήλωσης και οδηγούν στον εκφυλισμό και στην απομαζικοποίηση της διαδήλωσης από τον φυσικό χώρο της εξέγερσης που είναι το Παράρτημα και έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με τις χρόνιες προσπάθειες αγωνιστικών δυνάμεων να διατηρηθεί το κάλεσμα από κει.

Από την πλευρά μας, η οργανωμένη και περιφρουρημένη -στο μέτρο των δυνατοτήτων μας- παρουσία στο δρόμο με τα δικά μας χαρακτηριστικά και περιεχόμενα είναι κάτι το δεδομένο και αναγκαίο. Η παρουσία μας στο δρόμο πρώτα από όλα σημαίνει ευθύνη και σεβασμός. Ευθύνη για αυτό που λέμε και κάνουμε. Σεβασμός για αυτόν που στέκεται δίπλα μας. Δεδομένος είναι ο σεβασμός μας σε κάθε δύναμη που επιθυμεί να διαδηλώσει με τα δικά της χαρακτηριστικά. Αντίθετα, η λογική της καβάτζας, του παρτακισμού, της «εκτόνωσης», της αθέτησης των συλλογικών αποφάσεων και της επιβολής, κρυμμένης κάτω από έναν υποτιθέμενο «εξεγερτικό» μανδύα, όπως αυτή εκφράστηκε για ακόμα μια φορά στη διαδήλωση της 17ης Νοεμβρίου, δεν έχει καμία σχέση με τον αγώνα, τις δομές, τον σχεδιασμό, την τακτική-στρατηγική του, τις πρακτικές και τις αντιλήψεις του. Η κουλτούρα της επιβολής μασκαρεμένη κάτω από μια υποτιθέμενη «συγκρουσιακότητα» η οποία μετά από λίγο μεταφράζεται στο «όποιος σώσει τον εαυτό του», όχι μόνο δεν έχει σχέση καμία με τις αξίες της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης, την αγωνιστική κουλτούρα και το ήθος, αλλά αντίθετα η συγκεκριμένη κουλτούρα, οι πρακτικές και αντιλήψεις αυτές είναι εχθρικές για τον αγώνα και δεν έχουν καμία θέση στο κίνημα. Η επανεμφάνισή και η ανακύκλωσή τους, με θλιβερά κάθε φορά αποτελέσματα, είναι συνέπεια των δομικών παθογενειών του αναρχικού «χώρου» και των προβληματικών αντιλήψεων που παρασιτούν και εμφιλοχωρούν μέσα σε αυτόν.

Η επίθεση της αστυνομίας από δύο σημεία, ο εμβολισμός στην ουσία της διαδήλωσης και οι επαναλαμβανόμενες επιθέσεις με κρότου λάμψης και χημικά είχαν ως αποτέλεσμα τη σύλληψη 3 αγωνιστών-τριών, ένας εκ των οποίων μέλος της συλλογικότητάς μας. Οι συλληφθέντες-συλληφθείσα αφέθηκαν ελεύθεροι την επόμενη μέρα με κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα […]

Αποσπάσματα από την Ανακοίνωση του Δυσήνιου Ίππου για τη Διαδήλωση της 17 Νοέμβρη, Διαθέσιμη ολόκληρη στο ipposd.org

ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΙΚΑΣΤΕΣ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ & ΤΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΜΑΣ – ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΔΥΣΗΝΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ & ΤΗΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ & ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, 30/11/2023.

Με λύσσα απαιτούσαν το δίκιο. Τρομοκρατώντας επιθυμούσαν να βάλουν εκβιαστικά την ανθρωπότητα στον παράδεισο. Φαίνονταν βάρβαροι και ήταν σωτήρες. Φορώντας για μάσκα τη νύχτα ζητούσαν το φως.

Βίκτωρ Ουγκώ. Οι Άθλιοι.

[…] Στη Γαλλία, o ίδιος νεοφιλελευθερισμός επιδεινώνει τις συνθήκες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα αλλά -απέναντι του- βρίσκει μια περισσότερη προσοχή και μια απάντηση πάντα στο ύψος των συνθηκών που -σύμφωνα με τον γράφοντα- καθορίζεται από διάφορους παράγοντες: ένα μικρότερο πολιτισμικό θόλωμα (δεν είναι τυχαίο ότι στην καθομιλουμένη γαλλική γλώσσα χρησιμοποιούνται ακόμα έννοιες όπως “αστός”, “αφεντικό”, “κοινωνικός αγώνας”, “πάλη των τάξεων”, “φασίστες” κλπ…) καθώς και ένα κοινωνικό πεδίο λιγότερο αναισθητοποιημένο (όλοι και όλες διαβάζουν και ενημερώνονται περισσότερο). Υπάρχει λιγότερη ομογενοποίηση και περισσότερο κριτικό πνεύμα απέναντι στο Σύστημα. Υπάρχει μια συνέχεια μέσα στους αγώνες των τελευταίων χρόνων, ανάμεσα στις κινητοποιήσεις των Κίτρινων Γιλέκων, των απομειναριών της ταξικής αριστεράς και τους αυτόνομου κινήματος. Η ύπαρξη μια γενικευμένης κινητοποίησης, υλοποιημένης από όλους και όλες, ως “οικουμενική Τάξη”.

[…] Παρά την ύπαρξη πιέσεων, πατριδοκάπηλων και σοσιαλδημοκρατικών, λαϊκιστικών και εθνικιστικών, η Γαλλία επιδεικνύει ακόμα μια εξαίσια ικανότητα γενικευμένης κινητοποίησης ενάντια στους σχεδιασμούς του Κεφαλαίου (πχ, με μπλόκα των στρατηγικών υποδομών της χώρας) και δίνει ζωή σ’ έναν κοινωνικό αναβρασμό που τινάζει στον αέρα την καρδιά της ειρηνευμένης Ευρώπης.

Δικό μας καθήκον είναι ακόμα μια φορά εκείνο του να παραμείνουμε μέσα στις αντιφάσεις, στα σωθικά του έρποντος κοινωνικού πολέμου χαμηλής έντασης, ώστε να περάσουμε διά πυρός και σιδήρου επάνω από αυτές τις πιέσεις και να κατευθύνουμε την οργή προς αντιθεσμική κατεύθυνση, αυτοοργανωτική και επαναστατική. Αν τώρα πια, ανάμεσα σε πανδημίες, “οικονομικές κρίσεις” και πολέμους, αυτοί οι Κύριοι κάνουν εναντίον μας ότι θέλουν, δίνοντας τέλος μια για πάντα στην επίφαση της Δημοκρατίας, καλώς να ορίσει μια νέα συνειδητοποίηση, ικανή για κριτική νοημοσύνη και χρήση της ισχύος.

Από Simone Le Marteau. “H δύναμη της ρήξης: από τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία στον αγώνα ενάντια στο 41 bis στην Ιταλία” [21/03/2023]. Ολόκληρο το κείμενο στο prolprot.espivblogs.net.

Με την κοινωνική – ταξική Εξέγερση που ξέσπασε την Τρίτη 27 Ιούνη, μετά την εν ψυχρώ κρατική δολοφονία του 17χρονου εργαζόμενου οδηγού δικύκλου Ναέλ στη Ναντέρ του Παρισίου, να μαίνεται -εδώ και μια βδομάδα- αδιάκοπα από την πολυεθνική προλεταριακή νεολαία και την προαστιακή φτωχολογιά σ’ όλη την επικράτεια της γαλλικής “Repubblique”, παρά τις χιλιάδες συλλήψεις, την οξυμένη κρατική καταστολή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και την απαγόρευση κυκλοφορίας που επέβαλε πανικόβλητος ο “δημοκράτης” πρόεδρος “Λουδοβίκος” Μακρόν, αψηφώντας έμπρακτα τις θεσμικές κομματικές – συνδικαλιστικές παραινέσεις και πιέσεις για “αποκλιμάκωση και εκτόνωση της έντασης”…

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη Σύγκεντρωση Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στην κοινωνική – ταξική Εξέγερση στη Γαλλία που καλείται από αναρχικές & κομμουνιστικές πολιτικές ομάδες, οργανώσεις και συλλογικότητες, σήμερα Δευτέρα 3 Ιούλη στις 19.00 στη Γαλλική Πρεσβεία (Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας 7).

172 χρόνια έπειτα απ’ όταν ο Βίκτωρας Ουγκώ, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και οδομαχιών ενάντια στην βαρβαρότητα των μπάτσων αναφώνησε μέσα στην Εθνοσυνέλευση της αποικιοκρατικής Γαλλίας Police partout, Justice nulle part! – Αστυνομία παντού Δικαιοσύνη πουθενά!

Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ‘ναι: Nous Avons la Rage! – Έχουμε την Οργή!

Το Δίκιο το είχαν, το έχουν, θα το έχουν οι εξεγερμένοι & οι εξεγερμένες!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Ιούλης 2023

φωτό: ανάρτηση ΚτΒ πανό στο Κουκάκι για το πρόσφατο εργοδοτικό έγκλημα στη ΝΖ Περάματος.

Τη Δευτέρα 29 Μάη, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης πλοίου, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα, o 47χρονος εργάτης Γιάννης Νομικός χάνει την ζωή του και άλλοι δύο συνάδελφοι του τραυματίζονται σοβαρά, μετά την αποκόλληση τμήματος της προπέλας που έπεσε πάνω σε σκαλωσιά όπου δούλευαν. Μια ακόμη τραγωδία στο βωμό του κέρδους της εργοδοσίας, αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της δουλειάς και των πλημμελών, ως και ανύπαρκτων, μέτρων προστασίας των εργαζομένων.

Λίγες βδομάδες νωρίτερα, είχαν προηγηθεί άλλα δυο περιστατικά με τον -ένα ακόμη- θάνατο εργάτη στο Νεώριο της Σύρου και τραυματισμούς στο Ναυπηγείο Σαλαμίνας. Συνολικά, μέχρι σήμερα μέσα στο 2023 ήδη 70 εργαζόμενοι και εργαζόμενες έχουν χάσει τη ζωη τους την ώρα της δουλειάς, ενώ το 2022 ο αριθμός άγγιξε τους 102 νεκρούς, αριθμός διπλάσιος από το 2019.

Αμέσως μετά το “ατύχημα”, πραγματοποιείται μαζική συνέλευση εργαζομένων στη Ζώνη, όπου και αποφασίζεται Απεργία για τις επόμενες μέρες και σειρά κινητοποιήσεων στη Ζώνη και στο κέντρο του Πειραιά διεκδικώντας:

– Εντατικοποίηση των ελέγχων για τη τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας

– Ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου

– Άμεση κήρυξη της ΤΣΣΕ ναυπηγοεπισκευαστικών εργασιών υποχρεωτικής για όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου από το Υπουργείο Εργασίας

– Εφαρμογή της σε όλους τους χώρους εργασίας.

Δυο μέρες στο δρόμο, οι εργαζόμενοι μαζί με αλληλέγγυους και αλληλέγγυες, μαζικά και μαχητικά μετέτρεψαν τη θλίψη για το χαμό του συναδέλφου τους σε Οργή και Αγώνα, υποχρεώνοντάς την υπηρεσιακή κυβέρνηση να δεχθεί τα αιτήματα και να εκδώσει ΚΥΑ, προκειμένου να γίνονται έλεγχοι από τις πενταμελείς Επιτροπές όλες τις μέρες της εβδομάδας, σε πρωινές και απογευματινές βάρδιες, όπως διεκδικεί εδώ και χρόνια το Συνδικάτο.

Σύμφωνα με τους εργαζομένους, το “ατύχημα” θα είχε αποφευχθεί αν υπήρχε ένας γάντζος αξίας 10 ευρώ που θα συγκρατούσε την προπέλα. Το Σωματείο είχε προειδοποιήσει επανειλημμένα για τον επικείμενο κίνδυνό θανατηφόρου ατυχήματος και καθ’ όλο το τελευταίο 6μηνο είχε κηρύξει 4 απεργίες και δεκάδες στάσεις εργασίας και καταγγελίες για τα ζητήματα αυτά. Η έμφυτη και αδηφάγα τάση του Κεφαλαίου για κερδοφορία είναι η υπεύθυνη για όλο αυτό το αίμα που χύνεται καθημερινά στα εργασιακά κάτεργα. Τα νεκρά και σακατεμένα ταξικά μας αδέρφια είναι το τίμημα της καπιταλιστικής ανάπτυξης που είναι εδώ, όπως ανερυθρίαστα λίγες μέρες πριν δήλωνε επιχαίροντας ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκεπτόμενος τη Ζώνη «(…)Αυτή είναι η ανάπτυξη για την οποία πανηγυρίζουν και κάνουν προεκλογικές φιέστες. Εργαζόμενοι χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, χωρίς μέτρα προστασίας, με μισθούς πείνας ενώ η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, ο Σύνδεσμος των Ακτοπλόων, η Cosco, η Onex πανηγυρίζουν αμύθητα κέρδη» όπως δήλωσε σε ανακοίνωση του το Συνδικάτου Μετάλλου.

Αυτή η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται ο Μητσοτάκης είναι βαμμένη με αίμα και μετράει χιλιάδες θύματα (και) τα τελευταία χρόνια. Από τους νεκρούς εκτός ΜΕΘ κατά τη διάρκεια της πανδημίας ως τα Τέμπη και από τα αιματοβαμμένα εργασιακά κάτεργα και τους δρόμους μέχρι τους συνανθρώπους μας που γίνονται κινούμενοι στόχοι των πραιτοριανών σερίφηδων του καθεστώτος, η Τάξη μας πληρώνει με βαρύ τίμημα είτε τις κρίσεις είτε την ανάπτυξη του συστήματος. Τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, η ανασφάλιστη και αδήλωτη εργασία, η εντατικοποίηση και η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων είναι η καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι οι εργαζόμενοι & εργαζόμενες. Και όχι μόνο στους χώρους δουλειάς: σε όλο το φάσμα της καθημερινότητας αντικρύζουμε και βιώνουμε στο πετσί μας την ολοκληρωτική υποτίμηση της ζωής μας, για χάρη της μεγιστοποίησης του κέρδους και της διαιώνισης της εξουσίας της αστικής τάξης. Ακρίβεια, διάλυση της δημοσίας Υγείας και Παιδείας πορεύονται μαζί με την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Παράλληλα, θωρακίζεται το νομικό οπλοστάσιο του κράτους με αντιλαϊκούς αντισυνδικαλιστικούς νόμους, για την καταστολή οιασδήποτε ικμάδας αντίστασης απέναντι στην πραγματικότητα που μας επιφυλάσσουν.

Οι μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη Ζώνη, που βροντοφωνάξαν ότι «οι Ζωές των εργαζομένων μετράνε», και οι διεκδικήσεις που κερδήθηκαν, έστω και μετά από το βαρύ φόρο αίματος, αποτελούν παράδειγμα για όλους τους εργαζομένους & εργαζόμενες. Σε καιρούς κινηματικής άμπωτης και κοινωνικής καθίζησης, με το ένα χαστούκι να διαδέχεται το άλλο απέναντι στην Ταξη μας, οι πρόσφατοι εργατικοί αγώνες στην e food, τη Μαλαματίνα, την Cosco και αλλού δείχνουν το δρόμο σε ολόκληρη την εργατική Τάξη και αποτελούν φάρο μέσα στο ζοφερό παρόν που ζούμε και στο ακόμα πιο δυσοίωνο μέλλον που έρχεται. Αυτοί οι αγώνες αποδεικνύουν ότι ο μόνος τρόπος υπαρξης και συγκρότησης της Τάξης μας ως τέτοια είναι η Οργάνωση της, μέσα από τα σωματεία, εργατικές συλλογικότητες και προλεταριακές ομάδες, ότι μόνο μεσα από την οργανωμένη πάλη μπορεί να μπει ανάχωμα στις επιβουλές Κεφαλαίου και Κράτους και την ολοκληρωτική επίθεση στις ζωές μας, ώστε να σχεδιαστεί και να πραγματωθεί -η πολυπόθητη και πιο επίκαιρη από ποτέ σήμερα- προλεταριακή αντεπίθεση.

Για να μπορέσει η Τάξη μας να βγει ξανά στο προσκήνιο και να παλέψει για μια καλύτερη ζωή στο σήμερα, αλλά και για τις επόμενες γενιές. Για έναν άλλο κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕΤΡΑΝΕ – WORKERS LIVES MATTER

ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ!

ΚΑΝΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΝΑ ΜΗ ΜEΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ!

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Ιούνης 2023

Την «ηθική των αφεντικών» την αντιπάθησα όσο και την «ηθική των δούλων». Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: «Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται».

Μαξίμ Γκόργκι

Νοέμβρης 2021. Μετά από εμπρηστική επίθεση που πραγματοποιείται στην Τροχαία Πειραιά προσάγονται μακριά από το σημείο και έπειτα συλλαμβάνονται οι αναρχικοί σύντροφοι Φώτης Δ. και Ιάσονας Ρ. Η πάγια τακτική της ΕΛ.ΑΣ, αυτή της αναγκαστικής λήψης δακτυλικών αποτυπωμάτων και γενετικού υλικού DNA, ακολουθεί τη σύλληψη των αγωνιστών. Παράλληλα, με τη συνδρομή των δημοσιογραφικών παπαγάλων της ΓΑΔΑ, αρχίζει η καθιερωμένη επιχείρηση κατασκευής ενόχων που περιλαμβάνει βαριά κατηγορητήρια “στηριγμένα” σε ανύπαρκτα στοιχεία, τρομοκράτηση των συλληφθέντων, παράτυπη άρνηση πρόσβασης τους σε νομική εκροσώπηση και άλλες σύνηθεις “δημοκρατικές” πρακτικές που εφαρμόζονται από τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, όταν οι έρευνες τους αφορούν υποθέσεις πολιτικής άμεσης δράσης και στρέφονται εναντίον αγωνιστών – αγωνιστριών. Οι δυο σύντροφοι τελικά θα προφυλακιστούν, ο Φώτης Δ. στον Κορυδαλλό και ο Ιάσονας Ρ. στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα, με την κατασκευασμένα διογκωμένη δικογραφία να παραμένει ανοιχτή.

Σεπτέμβρης 2022. Για την ίδια υπόθεση ασκείται ποινική δίωξη σε δύο ακόμα αναρχικούς αγωνιστές, τον Παναγιώτη Β. και τον Λάμπρο Β., οι οποίοι και συλλαμβάνονται, μετά από αστυνομική εισβόλη στο σπίτι τους, παρουσία εισαγγελέα. Κατηγορούμενοι για παραβίαση του νόμου περί όπλων, οι συλληφθέντες αφήνονται ελέυθεροι αρχικά, για να προφυλακιστούν μερικές εβδομάδες αργότερα, με απόφαση της ανακρίτριας Πειραιά.

Τρομολαγνικές εκστρατείες από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, ασφαλίτικες παρακολουθήσεις, χολιγουντιανού τύπου εισβολές σε κατοικίες, αστυνομικοδικαστικές μεθοδεύσεις, αυθαίρετες κρατήσεις, βασανιστήρια και ασκήσεις κρατικής τρομοκρατίας μέσα στα Α.Τ και τα ανακριτικά γραφεία, είναι μερικά απ’ όσα επιφυλάσσουν το Κεφάλαιο και το Κράτος του στους επαναστάτες και τις επαναστάτριες, τους αναρχικούς και τις αναρχικές, τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, ενάντια σε όσους και όσες αντιστέκονται, ορθώνοντας το μπόι τους απέναντι σ’ αυτήν την κρατική τρομοκρατία και την καπιταλιστική θανατοπολιτική, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, την αδικία και τον πόλεμο που μας κυκλώνουν από παντού…

Για μια ακόμα φορά, δαιμονοποιούνται και ποινικοποιούνται φιλικές, κοινωνικές και συντροφικές σχέσεις. Ορφανά δείγματα DNA και δακτυλικά αποτυπώματα σε αντικείμενα όπως βιβλία, αποτελούν ενοχοποιητικά στοιχεία και συμπεριλαμβάνονται σε σαθρά κατηγορητήρια και ογκώδεις κατασκευασμένες δικογραφίες που παραμένουν ανοιχτές, επιβεβαιώνοντας έτσι το καθεστώς εξαίρεσης που επιφυλάσσουν οι εχθροί της ελευθερίας και γδάρτες του εργαζόμενου λαού, οι πολιτικοί προϊστάμενοι και οι εντολοδόχοι της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” σ’ όσους και όσες επιλέγουν το δύσβατο αλλά ωραίο δρόμο της Αντίστασης, του Αγώνα και της Αξιοπρέπειας.

Την ώρα που ο ιμπεριαλιστικός Πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται και η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο της γενίκευσης του, με την πολεμική προπαρασκευή, την εργατική υποτίμηση και τη λαϊκή φτωχοποίηση να εντείνονται και στις δυο πλευρές του Αιγαίου, με την κεφαλαιοκρατική επίθεση ενάντια σε κάθε κοινωνικό δικαίωμα και κεκτημένο να παγιώνεται και ένα νέο μνημόνιο να βρίσκεται προ των μετεκλογικών πυλών, ο κόσμος της Αντίστασης και του Αγώνα οφείλει να ορθώσει ανάχωμα ενάντια στην αδιάκοπη καθεστωτική επέλαση.

Κρατικές δολοφονίες φτωχοδιάβολων και γυναικοκτονίες. Προστασία κυκλωμάτων (ένστολων και μη) μαστροπών, βιαστών ανηλίκων και μαφιόζων από την αστική “δικαιοσύνη”. Μαζικές uποκλοπές “για λόγους εθνικής ασφάλειας” και προμοτάρισμα του χαφιεδισμού, αυθαιρεσία, συγκάλυψη και ασυδοσία ώστε τα κεφαλαιοκρατικά εγκλήματα να βαπτιστούν “ανθρώπινα λάθη”, “μεμονωμένα περιστατικά” και “κακές στιγμές”. Την ίδια στιγμή, άνθρωποι της Τάξης μας σαπίζουν εκδικητικά στα κελιά της αστικής δημοκρατίας, συνθέτοντας έτσι την πνιγηρή εικόνα της σημερινής πραγματικότητας, προμηνύοντας το ακόμα πιο ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσουν.

Η εργατική Τάξη, το ντόπιο και μεταναστευτικό προλεταριάτο, οι άνεργοι και οι άνεργες, η μαθητική και φοιτητική νεολαία, το σύνολο των μαχόμενων κομματιών του εργαζόμενου λαού αυτού του τόπου, οφείλουμε να σταθούμε στα πόδια μας και στο ύψος των περιστάσεων: με Οργάνωση στη Βάση και Ενότητα στη Δράση ν’ αναμετρηθούμε στα ίσα με τους εχθρούς της Ελευθερίας, τους βιαστές του Δίκιου μας, τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς αυτής της σύγχρονης βαρβαρότητας.

Δεν ξεχνάμε τους αιχμάλωτους του κοινωνικού – ταξικού πολέμου. Στηρίζουμε υλικά, ηθικά, πολιτικά τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες. Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το όπλο μας στον Αγώνα ενάντια στην κεφαλαιο-κρατική-ιμπεριαλιστική Εξουσία. Οι αιχμάλωτοι σύντροφοι μας ειναι σάρκα απ’την σάρκα μας και μαζί τους θα παλέψουμε για την ταξική Απελευθέρωση & την κοινωνική Επανάσταση, για την Αναρχία & τον Κομμουνισμό.

ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ, ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΦΩΤΗ Δ., ΙΑΣΟΝΑ Ρ., ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Β. & ΛΑΜΠΡΟ Β.

Συναυλία Οικονομικής Ενίσχυσης για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων: Σάββατο 6 Μάη στις 20.00 στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Έναρξη Δίκης – Συγκέντρωση Αλληλεγγύης: Δευτέρα 8 Μάη στις 8.30 πμ στα δικαστήρια των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού.

Κίνηση της Βιολέττας [ΚτΒ]
Αθήνα, Μάης 2023.

Δυο εβδομάδες μετά το κεφαλαιο-κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, το κύμα της δίκαιης λαϊκής Οργής συνεχίζει να βγαίνει αδιάκοπα στους δρόμους. Κατά τη διάρκεια της σημερινής Γενικής Απεργίας, ένα ανθρώπινο ποτάμι πολλών χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων, φοιτητών και φοιτητριών, σπουδαστών και σπουδαστριών, μαθητών και μαθητριών, συντρόφων και συντροφισσών πορεύτηκαν και πάλι μαζικά και μαχητικά στην Αθήνα και όλη τη χώρα.

Στην πλατεία Συντάγματος, τα αφιονισμένα μαντρόσκυλα του Κεφαλαίου και του Κράτους του, σκοπεύοντας στη διάλυση της ογκώδους απεργιακής πορείας, επιτέθηκαν από τη Φιλελλήνων απρόκλητα και στοχευμένα, με ξυλοδαρμούς και ρίψεις κρότου λάμψης και δακρυγόνων, αρχικά ενάντια στο μπλοκ της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) και στη συνέχεια ενάντια στο σύνολο της διαδήλωσης. Παρά το χημικό πόλεμο και την κρατική τρομοκρατία των ΜΑΤ, ο κόσμος της Αντίστασης και του Αγώνα κινήθηκε συγκροτημένα στην Πανεπιστημίου, με τις οδομαχίες, τις άμεσες δράσεις κατά κρατικών – καπιταλιστικών στόχων και τις συγκρούσεις με τους μπάτσους να εκτείνονται μέχρι έξω από την κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ στα Προπύλαια και την Ομόνοια. Στην Ακαδημίας, οδηγός γερανοφόρου οχήματος της ΕΛ.ΑΣ αποπειράθηκε να δολοφονήσει διαδηλωτές και διαδηλώτριες. Ακολούθησαν ξυλοδαρμοί, τραυματισμοί και συλλήψεις αγωνιστών και αγωνιστριών, ανάμεσα τους και δύο συντρόφισσες – μέλη του “Διαρκή Αγώνα για την ταξική απελευθέρωση”, με τη μια εκ των οποίων να έχει τραυματιστεί στο κεφάλι από τα χτυπήματα των ένστολων δολοφόνων και βασανιστών. Οι δυο συντρόφισσες παραπέμπονται αύριο Παρασκευή 17/3 στα δικαστήρια της Ευελπίδων (κτ. 16, 11.00), κατηγορούμενες με 5 πλημμελήματα.

Ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την εξελισσόμενη επιχείρηση συγκάλυψης του κεφαλαιο-κρατικού εγκλήματος στα Τέμπη, απέναντι στην καθεστωτική προπαγάνδα των αργυρώνητων ΜΜΕ και την πολιτική προβοκατορολογία: η Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το Όπλο μας!

Αλληλεγγύη στις 2 συλληφθείσες συντρόφισσες, σ’ όσους και όσες χτυπήθηκαν, τραυματίστηκαν και προσήχθησαν κατά διάρκεια της απεργιακής διαδήλωσης στην Αθήνα.

Αλληλεγγύη στους 15 συλληφθέντες συντρόφους και συντρόφισσες της ανακατάληψης της Mundo Nuevo στη Σαλονίκη.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ & όλα τα κατειλημμένα Κέντρα Αγώνα.

Ο Δρόμος είναι ανήφορος μα δεν υπάρχει άλλος: να μην συνηθίσουμε το θάνατο!

Οι δολοφόνοι να πληρώσουν!

Δεν έχουμε εθνικό πένθος! Έχουμε ταξικό πόλεμο!

Τίποτα δεν τελείωσε! Όλα συνεχίζονται!

Με Οργάνωση στη Βάση & Ενότητα στη Δράση
να παραμείνουμε Όλοι & Όλες στους Δρόμους!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, 16/3/2023

Κείμενο συντρόφου από το Τορίνο σε μετάφραση Προλ.Πρωτ που δημοσιεύθηκε στο 13ο τεύχος της εφημερίδας Ζερμινάλ

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο διανύουμε την 110η ημέρα από την έναρξη της απεργίας πείνας του Αλφρέντο Κόσπιτο. Οι λόγοι αυτής της διαμαρτυρίας του εδράζουν σε δυο μισητά θεμέλια του ιταλικού δικαστικού συστήματος: το ειδικό καθεστώς κράτησης 41 bis και την ισόβια κάθειρξη χωρίς διακοπή ποινής. Η απόφαση στο Εφετείο της δίκης για την υπόθεση Scripta Manent -όπου ο Αλφρέντο είναι ένας από τους κατηγορούμενους- η οποία εκδόθηκε την περασμένη άνοιξη, άνοιξε το δρόμο για μια καταδίκη του σε ισόβια κάθειρξη χωρίς διακοπή ποινής (ισόβια φυλάκιση χωρίς δυνατότητα μείωσης ποινών και πρόσβασης σε ευεργετήματα), αναβαθμίζοντας την κατηγορία εναντίον του από «απλή σφαγή» σε «πολιτική σφαγή», ένα αδίκημα που τού προσάπτεται για μια επίθεση με εκρηκτικά περιορισμένης ισχύος από την οποία δεν υπήρξε κανένας τραυματίας.
Αξίζει να υπογραμμιστεί το γεγονός πως η πιθανότητα για ισόβια κάθειρξη χωρίς διακοπή ποινής απομακρύνθηκε για τον Αλφρέντο, αφού η έδρα του δικαστηρίου επανυπολογισμού ποινών έστειλε τα πρακτικά στο Συνταγματικό Δικαστήριο (ανώτατη δικαστική αρχή που εξετάζει ζητήματα δικαστικής και συνταγματικής ερμηνείας), ώστε να εξεταστεί αν υπάρχει η πιθανότητα εφαρμογής των γενικών ελαφρυντικών, κάτι που θα επέτρεπε μια καταδίκη του Αλφρέντο σε «μονάχα» 30 χρόνια κάθειρξης.

Αυτή η αναβάθμιση της κατηγορίας ήταν εκείνη που άνοιξε την πόρτα του 41 bis για τον Αλφρέντο. Πρόκειται για ένα σκληρό, σκληρότατο καθεστώς κράτησης: λίγες ώρες προαυλισμού την ημέρα, πολύ περιορισμένες δυνατότητες επισκεπτηρίων και επαφών με τον έξω κόσμο, απαγόρευση κατοχής πάνω από 4 βιβλίων στο κελί, λογοκρισία της αλληλογραφίας, προαυλισμός με μόνο άλλους τρεις κρατούμενους που τελούν κι εκείνοι σε καθεστώς 41 bis κλπ. Πολλοί δημοκρατικοί παρατηρητές το παρομοίασαν με μια μορφή βασανιστηρίου.

Στην Ιταλία, αυτό το καθεστώς κράτησης αιτιολογείται ως ένα μέσο του αγώνα ενάντια στη Μαφία, με τη διαδεδομένη άποψη που λέει ότι «στο 41 bis βρίσκονται οι boss μαφιόζοι». Για να αποδομηθούν αυτού τους είδους οι λογικές, αρκεί ν’ ανατρέξουμε σ’ εκείνες που είναι οι ιστορικές ρίζες του άρθρου 41 bis. Πράγματι, η εισαγωγή αυτού του καθεστώτος κράτησης έγινε με το Νόμο Gozzini του 1985, εκείνον τον ίδιο που εισήγαγε σημαντικά ευεργετήματα στους συλληφθέντες για ένοπλη πάλη που συνεργάζονταν με τους ανακριτές ή διαχωρίζονταν, και δεν αφορούσε μαφιόζους αλλά εκείνα ακριβώς τα υποκείμενα που είχαν πρωταγωνιστήσει στις εξεγέρσεις μέσα στις φυλακές. Ένα πολιτικό μέτρο που εφαρμόστηκε εξαρχής και δεν συνδεόταν διόλου με τον αγώνα ενάντια στις μαφίες. Μ’ αφορμή αυτό το γεγονός, θεωρούμε σκόπιμο ν’ ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση -στην οποία και δεν μπορούμε για λόγους έκτασης να εμβαθύνουμε εδώ- αφού πιστεύουμε ότι ένα σημαντικό ζήτημα που τα κινήματα θα έπρεπε να θέτουν αρχικά στον εαυτό τους και έπειτα και προς τα έξω, έγκειται στον κοινωνικό ρόλο της Μαφίας στην Ιταλία: ποιοι είναι οι λεγόμενοι «μαφιόζοι»; Σε ποιες κοινωνικές ανάγκες απαντούν οι μαφιόζικες οργανώσεις; Γιατί στον καταθλιπτικό ιταλικό Νότο υπάρχουν οι ισχυρότεροι από αυτούς τους σχηματισμούς; Ποια ήταν η ιστορική πορεία της σχέσης μεταξύ Κράτους και Μαφίας, μιας σχέσης διόλου ευθύγραμμης, με περιόδους άλλοτε συμφιλιωτικές και άλλοτε συγκρουσιακές;

Όπως όλες οι απεργίες πείνας που διεξάγονται από συντρόφους και συντρόφισσες, έτσι και αυτή δεν έχει ως ορίζοντα την ικανοποίηση ατομικών αιτημάτων. Ο Αλφρέντο υπογράμμισε επανειλημμένα ότι ο αγώνας που δίνει είναι για όλους τους κρατούμενους και τις κρατούμενες σε καθεστώς 41 bis και ισόβια χωρίς διακοπή ποινής.
Ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να ειπωθεί αφορά το γεγονός ότι στην Ιταλία δεν υπάρχει μια παράδοση και μια αντίστοιχη συζήτηση γύρω από τη χρήση του μέσου της απεργίας πείνας, όπως αντίθετα συμβαίνει σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Και οι λόγοι είναι και πάλι ιστορικοί, αφού οι σχηματισμοί της ένοπλης πάλης των δεκαετιών του 1960-70 και οι αυτόνομες ομάδες έτειναν διαχρονικά στην άρνηση χρήσης του μέσου της απεργίας πείνας. Έτσι λοιπόν, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα χρόνων, ήταν ελάχιστοι οι σύντροφοι και συντρόφισσες που πραγματοποίησαν απεργία πείνας, λίγες περισσότερες ήταν εκείνες από τους κοινωνικούς κρατούμενους.

Από την πρώτη στιγμή της έναρξης της απεργίας πείνας του Αλφρέντο ενεργοποιήθηκαν συνελεύσεις αλληλεγγύης σε πολλές ιταλικές πόλεις. Συνελεύσεις απαρτιζόμενες σχεδόν αποκλειστικά από αναρχικούς και αναρχικές. Αναπάντεχα, τουλάχιστον για τον συντάκτη αυτού του κειμένου, η είδηση της απεργίας πείνας απέκτησε αξιοσημείωτη ορατότητα στα ΜΜΕ, πρωτόγνωρη για την Ιταλία των τελευταίων 20 χρόνων, αφού ποτέ άλλοτε δεν είχε υπάρξει τόση μιντιακή συζήτηση για έναν πολιτικό κρατούμενο. Δύσκολο να προσδιοριστούν οι λόγοι αυτής της τόσο ευρείας συζήτησης, σε μια χώρα όπου η κοινή γνώμη και τα ΜΜΕ είναι απολύτως εναρμονισμένα με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς. Ακούμε να ειπώνεται πως αυτό το «κατόρθωμα» δύσκολα μπορούν να το καρπωθούν οι γενναιόδωρες δράσεις και οι πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν -επί του πεδίου- από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες.

Όπως και να έχει, γεγονός αποτελεί ότι εδώ και εβδομάδες ο Αλφρέντο Κόσπιτο βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και -έμμεσα- προκάλεσε μια κυβερνητική κρίση, όταν ο αναπληρωτής γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης, κατά τη διάρκεια μιας επερώτησης εκείνης της αριστεράς που υποτίθεται ότι «υποστηρίζει» την απεργία πείνας, δημοσιοποίησε διαβαθμισμένα έγγραφα σχετικά με μια από τις έρευνες ενάντια στον ίδιο τον Κόσπιτο.

Η εκτελεστική εξουσία της οποίας ηγείται η Τζιόρτζια Μελόνι αρχικά κόμπιασε ενώπιον των αιτημάτων του Κόσπιτο, προσπαθώντας να πετάξει άγαρμπα τις ευθύνες στην δικαστική εξουσία, ενώ στη συνέχεια σπεκουλάροντας σχετικά με μερικές άμεσες δράσεις που δημιούργησαν δυνατό θόρυβο στην Ιταλία (αρχής γενομένης με τον εμπρησμό του οχήματος του αρχισύμβουλου της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα), οχυρώθηκε πίσω από μια αναμενόμενη κρατική αδιαλλαξία κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Έγινε ανοιχτά λόγος για «τρομοκρατική απειλή», για το «κράτος που δεν πρέπει να συνδιαλέγεται με τρομοκράτες», για μια «επίθεση στην καρδιά του κράτους». Για μερικές ημέρες έμοιαζε λες και είχαμε επιστρέψει στις πομπώδεις κυβερνητικές δηλώσεις κατά τη διάρκεια της απαγωγής του Μόρο. Είναι ξεκάθαρο πως όλα αυτά μοιάζουν αλλόκοτα, δεδομένης τόσο της περιορισμένης ποσότητας υλοποιημένων δράσεων, όσο και του βαθμού διασύνδεσης τους με την κοινωνία των υπαρχόντων κινημάτων.

Όσον αφορά την Αλληλεγγύη, αν και αρχικά κινήθηκε από αναρχικά και κοντινά προσκείμενα περιβάλλοντα, όσο αυξανόταν η μιντιακή προβολή και μαζί μ’ αυτήν άρχιζαν να εκφράζονται και διάφορες χαρακτηριστικές φιγούρες της θεσμικής αριστεράς, σχεδόν το σύνολο αυτού που έχει απομείνει ως κίνημα στην Ιταλία άρχισε να εκφράζεται αλληλέγγυα προς τον Αλφρέντο και ενάντια στο 41 bis. Σε μερικές πόλεις (Ρώμη, Τορίνο, Βενετία) οι πανεπιστημιακές συλλογικότητες ενεργοποιήθηκαν και πραγματοποίησαν κινητοποιήσεις μέσα στις σχολές. Ενώ γράφουμε αυτές τις γραμμές, το πανεπιστήμιο της Βενετίας τελεί υπό κατάληψη, ενώ για την ερχόμενη εβδομάδα έχουν προγραμματιστεί κινητοποιήσεις μέσα στις σχολές των πανεπιστημίων στο Τορίνο, τη Μπολόνια, τη Ρώμη και το Μιλάνο.

Αν και το ζήτημα διευρύνεται προσφέροντας μερικές ανάσες, παρ’ όλα αυτά δεν υπήρξαν οι σημαδιακές ενεργοποιήσεις του ευρύτερου πληθυσμού, εκείνου που δεν είναι ούτε στρατευμένος ούτε πολιτικοποιημένος. Οι πορείες και οι συγκεντρώσεις -αν και σημαδιακές για τα ιταλικά δεδομένα- δεν ήταν πολυάριθμες, με κορυφώσεις των 2000 ατόμων στη Ρώμη, και 700 σε Μιλάνο και Τορίνο. Ο διαμοιρασμός στα social και οι συνεντεύξεις δεν παίρνουν τη σάρκα και τα οστά μιας έμπρακτης παρουσίας. Για να το πούμε με μια ατάκα, δεν έχει προκύψει εκείνη η «διάσταση Κουφοντίνα».

Οι χαραμάδες ελπίδας για νίκη της απεργίας πείνας είναι στενές. Αφότου έκλεισαν οι πόρτες της πολιτικής, η μόνη δυνατότητα για τη σωτηρία της ζωής του είναι δικαστικής φύσης: στις 24 Φεβρουαρίου το Εφετείο θα λάβει απόφαση σχετικά με την προσφυγή που κατατέθηκε από τον συνήγορο υπεράσπισης του Αλφρέντο, όσον αφορά την παραμονή του στο 41 bis. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο το αν σ’ αυτή τη δικαστική συνεδρίαση, ο Αλφρέντο θα παραστεί νεκρός ή ζωντανός.

Αυτό που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι ότι αν πεθάνει ο Alfredo Cospito θα υπάρξει ένα πριν και ένα μετά. Το κίνημα, όλα τα ρεύματα και οι ιδεολογικοί χώροι του, αναμφίβολα θα σημαδευτούν και πιθανώς και να προκύψουν και κοινωνικές ρωγμές. Οι δυνατότητες έτσι ώστε η μάχη μέχρι την τελευταία ανάσα του Αλφρέντο να γίνει οικειοποιήσιμη απ’ όλους και όλες, ως μια μάχη για την επανοικειοποίηση χώρων δράσης και πολιτικής νομιμοποίησης σε μια χώρα που διαρκώς καταστέλλει κάθε μορφή της σύγκρουσης και της -ακόμα και συμβολικής- διαμαρτυρίας, υπάρχουν όλες. H ελπίδα έγκειται στη δυνατότητα αυτής της αναστάτωσης και αυτών των κινήσεων, ώστε να εξακολουθούν να ζουν και να δρουν, καταφέρνοντας να διασυνδεθούν μ’ εκείνα τα στρώματα της ιταλικής κοινωνίας που έχουν γονατίσει από την κρίση και τον πόλεμο.

10/2/2023
Ένας σύντροφος από το Τορίνο
Μετάφραση: Προλ.Πρωτ.

Θα ‘ρθει η μέρα που θ’ αρπάξουμε τις λόγχες
που μες το αίμα το δικό μας έχουν βαφτεί…
Ναζίμ Χικμέτ

Προχθές Τετάρτη 22/2 τρεις σύντροφοι (δυο εκ των οποίων μέλη της συλλογικότητας Διαρκής Αγώνας) ταξίδεψαν από την Ελλάδα στην Τουρκία, με σκοπό να μεταβούν στις περιοχές που έχουν πληγεί από τους πρόσφατους καταστροφικούς σεισμούς και να προσφέρουν έμπρακτα τη Διεθνιστική Αλληλεγγύη τους, ενισχύοντας τις λαϊκές επιτροπές “Δύναμη του Λαού” που έχουν οργανωθεί στη σεισμόπληκτη επαρχία του Χατάι από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του Λαϊκού Μετώπου.

Οι τρεις σύντροφοι συνελήφθησαν αμέσως μετά την άφιξη τους και κρατήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα της Κωνσταντινούπολης, πριν μεταχθούν σε κέντρο κράτησης, κατηγορούμενοι ότι διατηρούν επαφές με “τρομοκρατική οργάνωση”. Η απέλαση τους εκτελέστηκε άμεσα και σήμερα επέστρεψαν στην Αθήνα.

Είχε προηγηθεί η απέλαση άλλων τριών συντρόφων (μελών της Εργατικής Ομάδας Τ-34), οι οποίοι από τις 12/2 και για πέντε ημέρες βρέθηκαν στην πόλη της Αντιόχειας και πριν συλληφθούν συνέδραμαν ενεργά -μέσα στα ερείπια- στο δύσκολο έργο των λαϊκών επιτροπών, απλώνοντας έμπρακτα το χέρι τους διεθνιστικά & αλληλέγγυα στους αδελφούς λαούς της Τουρκίας που βρίσκονται αντιμέτωποι με τις καταστροφικές συνέπειες αυτής της προμελετημένης κεφαλαιο-κρατικής ανθρωποσφαγής και την εγκληματική διαχείριση της από τον ίδιο τον αυτουργό της που δεν είναι άλλος από το καθεστώς του ισλαμοφασίστα Ερντογάν.

Μέσα σε μια ζοφερή συνθήκη όπως η τωρινή, όπου η κεφαλαιο-κρατική-ιμπεριαλιστική Εξουσία έχει να υποσχεθεί σ’ όλους τους λαούς -στις δυο πλευρές του Αιγαίου και παντού- μονάχα φτώχεια, εξαθλίωση, πόλεμο και θάνατο, μέσα από την παρούσα ανακοίνωση μας στέλνουμε τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μας στους συντρόφους που βγήκαν μπροστά σε πρώτο πρόσωπο, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα την έμπρακτη Διεθνιστική Αλληλεγγύη που εκφράστηκε πλατιά και αυθόρμητα με το πλήθος των πρωτοβουλιών συλλογής και αποστολής ειδών πρώτης ανάγκης που αναπτύχθηκαν -από την πρώτη στιγμή- σ’ όλη την Ελλάδα για τους σεισμόπληκτους λαούς στην Τουρκία, τη Συρία και το Κουρδιστάν.

Όπως ακούστηκε κατά τη διάρκεια της χθεσινής συγκέντρωσης Αλληλεγγύης έξω από την τουρκική πρεσβεία:

Ειρήνη στο Αιγαίο – Πόλεμο στο ΝΑΤΟ. Ζήτω το Παγκόσμιο Προλεταριάτο!

Μονάχα οι Λαοί μπορούν να σώσουν τους Λαούς!

Ενάντια στο Κεφάλαιο & τα Κράτη του, το Φασισμό & τον Ιμπεριαλισμό, η Διεθνιστική Αλληλεγγύη δεν είναι έγκλημα, ήταν, είναι και θα είναι το Όπλο των Λαών!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, 24/2/2023

Μετά από τους ισχυρότατους σεισμούς της περασμένης Δευτέρας 6 Φλεβάρη 2023 στο “ρήγμα της Ανατολίας” που άφησαν πίσω τους κρανίου τόπους, αν η μισή μας καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Τουρκία, το Κουρδιστάν, την Συρία βρίσκεται…

Μια καταστροφή με πάνω από 20.000 νεκρούς, εκατοντάδες χιλιάδες αγνοούμενους στα ερείπια και εκατομμύρια άστεγους σε ισοπεδωμένες μεγαλουπόλεις και επαρχίες (Άδανα, Αντιόχεια, Γκαζιαντέπ, Μάρας, Νταγιαρμπακίρ, Χατάι κα), ενώ σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 23 εκατομμύρια άνθρωποι – ανάμεσα τους 1,4 εκατ. παιδία- βρίσκονται σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης.

Η σφοδρότητα των συγκεκριμένων χτυπημάτων του Εγκέλαδου (7,6 και 7,8 Ρίχτερ αντίστοιχα) και οι δραματικές συνέπειες τους έφεραν -για ακόμα μια φορά- στην επιφάνεια την εγκληματική φύση του Κεφαλαίου και των Κρατών του, αφού όπως ορθά υπενθύμισε ένας σεισμολόγος από την Τουρκία, “οι άνθρωποι δεν σκοτώνονται από τους σεισμούς αλλά από τα κτίρια που γκρεμίζονται σαν χάρτινοι πύργοι”.

Η παντελής έλλειψη αντισεισμικών μέτρων σε σεισμογενείς περιοχές, η αδηφαγία για τον εύκολο πλουτισμό των μεγαλοεργολάβων και των διαπλεκόμενων πολιτικών υπαλλήλων τους, η κρατική αδιαφορία και ανικανότητα για την παροχή της στοιχειώδους βοήθειας στους πληγέντες, δεν είναι νομοτελειακά “φυσικά” φαινόμενα, αλλά τα εγκληματικά αποτελέσματα της κυρίαρχης κεφαλαιοκρατικής πολιτικής που διαχρονικά ιεραρχεί το κέρδος πάνω από τις ανθρώπινες ζωές.

Μια απτή απόδειξη αυτών των αναντίρρητων γεγονότων αποτελούν τα χιλιάδες νεόκτιστα πολυόροφα κτιριακά συγκροτήματα που κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα, μετατρεπόμενα σε τσιμεντένιους τάφους για τις πολλές χιλιάδες των κατοίκων τους.

Άλλωστε, η χορήγηση “αμνηστίας” στις κατασκευαστικούς ομίλους και η νομιμοποίηση αυθαιρέτων και ακατάλληλων οικοδομών χωρίς την τήρηση των δαπανηρών προδιαγραφών ασφαλείας, πάνω στην οποία βασίστηκε το ερντογανικό “κατασκευαστικό θαύμα”, δεν αποτελούν φαινόμενα που ευδοκίμησαν μονάχα στην Τουρκία των τελευταίων δεκαετιών…

Κάθε μέρα που περνάει ο πόνος των λαών που επλήγησαν από αυτήν την καταστροφή γίνεται οργή και εκδηλώνεται με την κατακραυγή και την εκδίωξη υπουργών και άλλων κρατικών αξιωματούχων από τις σεισμόπληκτες περιοχές. Μια δίκαιη λαϊκή οργή ενάντια στο τουρκικό Κράτος και το καθεστώς του ισλαμοφασίστα Ερντογάν, το οποίο αφού πρώτα νομιμοποίησε αυτό το προμελετημένο έγκλημα διαρκείας, μετά την καταστροφή αποδεικνύεται ανίκανο και αναποτελεσματικό στην παροχή βοήθειας στους σεισμόπληκτους, ενώ παρεμποδίζει την άφιξη διασωστικών αποστολών στις κουρδικές περιοχές, παρακρατεί είδη πρώτης ανάγκης και τρομαγμένα οχυρώνεται πίσω από την κηρυγμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, απειλώντας με κτηνώδη καταστολή όσους και όσες εξεγείρονται και παλεύουν με κάθε μέσο για την επιβίωση τους.

Χαρακτηριστικά της δραματικής κατάστασης που επικρατεί τα όσα έγραψαν, μεταξύ άλλων, στις 10/2 οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του Λαϊκού Μετώπου:

[…] Σε 10 επαρχίες που επλήγησαν από τον σεισμό, ο λαός μας εκτελεί εργασίες διάσωσης με δικά του μέσα. Πολλές περιοχές δεν έλαβαν καμία βοήθεια. Μία από τις επαρχίες στις οποίες δεν έχει σταλεί βοήθεια μέχρι στιγμής είναι η πόλη Χατάι.

Το κράτος την αγνοεί. Υπήρχαν άνθρωποι με τους οποίους καταφέραμε να μιλήσουμε στην πόλη Χατάι. Μας είπαν ότι οι πρώτες εθελοντικές ομάδες έρευνας και διάσωσης έφτασαν το βράδυ της 8ης Φεβρουαρίου, 3 μέρες μετά τον σεισμό. Μέχρι και σήμερα οι κάτοικοι της Χατάι ήταν μόνοι. ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΝΑΙ. Ο αριθμός των εθελοντικών ομάδων διάσωσης είναι πολύ μικρός. Ως συνήθως, η κυβέρνηση δεν είναι στο πλευρό του λαού. Αν υπάρχουν επιζώντες από τον σεισμό στα ερείπια, αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να πεθάνουν από υποθερμία κάτω από τα ερείπια […]

Την ίδια στιγμή στη μαρτυρική Συρία, η οποία εδώ και μια δωδεκαετία βρίσκεται στο στόχαστρο της πολεμικής επιθετικότητας του ευρωατλαντικού Ιμπεριαλισμού, μαζί με τους σεισμούς εκδηλώνεται -σ’ όλη του την έκταση- και ο υποκριτικός “ανθρωπισμός των δημοκρατιών” της Δύσης (ΗΠΑ-ΕΕ), συμπεριλαμβανομένου εκείνου της ελληνικής κυβέρνησης, που ακόμα και τώρα αρνούνται ν’ άρουν το εμπάργκο και τις κυρώσεις που έχουν επιβάλλει (τυπικά κατά του καθεστώτος Άσαντ αλλά ουσιαστικά ενάντια στους λαούς της Συρίας), ενώ παράλληλα βάζουν εμπόδια στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στις σεισμόπληκτες περιοχές κι ενώ -σύμφωνα με τον ΟΗΕ- 5,3 εκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν να μείνουν άστεγοι.

Μοναδική αχτίδα φωτός μέσα σ’ αυτή τη ζοφερά δυστοπική συνθήκη αποτελεί η πλατιά και άμεση Αλληλεγγύη που από την πρώτη στιγμή εκδηλώθηκε μεταξύ των Λαών, τόσο με τις πολυάριθμες αποστολές διασωστών και των διασωστριών όσο και με τις συλλογές ειδών πρώτης ανάγκης, για όσους και όσες επέζησαν αυτού του μακελειού και θρηνούν πάνω από τα ερείπια τον άδικο χαμό των ανθρώπων τους.

Μια Διεθνιστική Αλληλεγγύη που προτάσσει έμπρακτα τη συναδέλφωση ενάντια στον εθνικισμό, το σοβινισμό και την πολεμική προπαρασκευή στις δυο πλευρές του Αιγαίου. Από την αθηναϊκή μητρόπολη, ενώνουμε τις μικρές δυνάμεις μας με το πλήθος των πρωτοβουλιών συλλογής ειδών πρώτης ανάγκης που αναπτύχθηκαν σ’ όλη την χώρα και εκφράζουμε την αμέριστη υλική-ηθική-πολιτική συμπαράσταση μας στους σεισμόπληκτους Λαούς της Τουρκίας, του Κουρδιστάν & της Συρίας.

Μονάχα οι Λαοί μπορούν να σώσουν τους Λαούς!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Φλεβάρης 2023