Μοίρασμα κειμένου & ανάρτηση πανό στον Πειραιά, για την αυριανή 24ωρη Απεργία των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα.

Ενόψει της αυριανής νέας 24ωρης Απεργίας των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα, μοιράσαμε σήμερα το πρωί το ακόλουθο κείμενο, μεταφρασμένο και στα αγγλικά, και κρεμάσαμε πανό στον Πειραιά.

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στην αυριανή Απεργία!

Γραφόμαστε και συμμετέχουμε στα επιχειρησιακά σωματεία!

Συγκέντρωση Τετάρτη 13/03 8πμ έξω από τα γραφεία της Teleperformance (Mαυρομιχάλη 13, Πειραιάς) &12.00 στην πλατεία Συντάγματος

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ

Την Τετάρτη 13 Μαρτίου οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι των τηλεφωνικών κέντρων προχωρούν σε νέα 24ωρη απεργία σε Ελλάδα και Γαλλία. Τον Φλεβάρη προηγήθηκαν δύο δυναμικές απεργίες (08/02, 19/02) στην πολυεθνική Teleperformance (TP) καθώς και σε άλλες επιχειρήσεις τεχνικής υποστήριξης όπως Webhelp, TTEC και FoundEver με τη συμμετοχή 3.000 εργαζομένων. Εκτός της μαζικής συμμετοχής, οι απεργίες οδήγησαν και στη δημιουργία δύο νέων επιχειρησιακών σωματείων βάσης στην TP και στη Webhelp.

Η TP αποτελεί σήμερα τον 4ο μεγαλύτερο εργοδότη στη χώρα απασχολώντας περισσότερους από 12.000 εργαζομένους, με κύκλο εργασιών 413,4 εκ. ευρώ και καθαρά κέρδη 57,2 εκ. ευρώ για το 2022. Αυτή η εικόνα προβάλλεται απ’ την εταιρεία και την κυβέρνηση ως ένα επιχειρηματικό success story, ένας σύγχρονος και προοδευτικός τόπος εργασίας που συμβάλλει τα μέγιστα στην αναπτυξιακή τροχιά της χώρας, κρύβει όμως την πραγματικότητα της εργασιακής επισφάλειας και των χαμηλών μισθών, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και του απαράδεκτου καθεστώτος της βίζας ειδικού σκοπού στο οποίο υπάγονται οι εργαζόμενοι από τρίτες χώρες. Οι άνθρωποι που δουλεύουν καθημερινά εντατικά υπό την πίεση των συνεχόμενων διαδοχικών κλήσεων, είναι αυτοί που με τις τεχνικές τους γνώσεις και τον εργάσιμο χρόνο τους παράγουν τα κέρδη της εταιρείας, οι αμοιβές τους όμως φτάνουν ίσα ίσα για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Σε μια περίοδο όπου η ακρίβεια στα τρόφιμα γονατίζει τους εκμεταλλευόμενους και η κάλυψη των βασικών αναγκών όπως ενοίκια και λογαριασμοί ρεύματος/θέρμανσης φτάνουν σχεδόν στο 100% του μισθού, οι εργαζόμενοι στα call-centers, ντόπιοι και μετανάστες, συσπειρώνονται και οργανώνονται συλλογικά προτάσσοντας από κοινού τα δίκαια αιτήματα τους για:

> Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς.

> Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) ώστε να τερματιστεί η επισφάλεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή με βάση το έργο (project).

> Κατάργηση της βίζας ειδικού σκοπού για τους εργαζόμενους τρίτων χωρών. Χορήγηση αδειών παραμονής. Πλήρης πρόσβαση σε εργασία, παροχές υγείας και πρόνοιας, συνταξιοδοτικά δικαιώματα, υπαγωγή στο ταμείο ανεργίας

Η TP αρνήθηκε να διαπραγματευτεί επί των εργατικών αιτημάτων και αντ’ αυτού μήνυσε το συνδικάτο εργατο-υπαλλήλων στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική (ΣΕΤΗΠ), που συμμετείχε από κοινού με τους απεργούς στη συνάντηση με την εργοδοσία, πατώντας πάνω την αντεργατική απόφαση του πρώην υπουργού εργασίας Χατζηδάκη (62599/26.08.21) περί κοινοποίησης των στοιχείων των μελών των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο ΓΕΜΗΣΟΕ. Αντίθετα με την TP, η Webhelp προχώρησε σε διαπραγματεύσεις για ΣΣΕ με το νεο-ιδρυθέν επιχειρησιακό σωματείο.

Οι εργαζόμενοι/ες σε Teleperformance, Webhelp, TTEC & Foundever δεν υποχωρούν και πραγματοποιούν νέα απεργία στις 13/03, ενώ οι εγγραφές στα νέα επιχειρησιακά σωματεία πληθαίνουν καθημερινά.

Γραφόμαστε και συμμετέχουμε ενεργά στα επιχειρησιακά μας σωματεία!

Συγκέντρωση Τετάρτη 13/03:

– 8πμ έξω από τα γραφεία της Teleperformance (Μαυρομιχάλη 13, Πειραιάς)

12:00 στην πλατεία Συντάγματος

Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες στα Τηλεφωνικά Κέντρα & την Πληροφορική

STRENGTH IN THE STRUGGLE OF CALL CENTER WORKERS

On Wednesday, March 13, workers in call centers are going on a new 24-hour strike in Greece and France. It will be the 3rd consecutive strike in the sector, following the two dynamic strikes of February (08/02, 19/02) in which more than 3000 workers from Teleperformance (TP), Webhelp, TTEC and FoundEver participated. In addition to the massive participation, the strikes also led to the creation of two new grassroots workers’ unions in TP and Webhelp.

TP is currently the 4th largest employer in the country employing more than 12,000 workers, with a turnover of 413.4 million euros and a net profit of 57.2 million euros for 2022. This view is projected by the company and the government as a business success story, a modern and progressive place of work that contributes the most to the development trajectory of the country, but hides the reality of job insecurity and low wages, fixed-term contracts and the unacceptable special purpose visa regime to which the workers from third countries are subjected to. The people who work intensively every day under the pressure of continuous successive calls, are the ones who produce the company’s profits, with their technical skills and their working hours, but their wages are just enough (if not less) to cover their basic needs. In a period where the constant increases in prices of basic commodities such as food, brings the exploited people to their knees and the coverage of basic needs such as rent and electricity/heating bills reaches almost 100% of our salary, call-center workers, local and migrant, rally and organize collectively by proposing together their just demands for:

> Substantial wage increases.

> Signing of Collective Labor Agreement in order to end the precariousness of fixed-term or project-based contracts.

> Abolition of the special purpose visa for third country workers. Issuance of residence permits. Full access to work, health and welfare benefits, pension rights and unemployment fund membership.

TP refused to negotiate on the workers’ demands and instead sued the Telecommunications and IT Workers’ Union (SETIP), which assisted the strikers in their meeting with the employer. TP is making use of the anti-labor decision of former minister of labor Hatzidakis (62599/26.08.21) which stipulates that all trade union organizations need to register their members’ personal information in GEMISOE. In contrast to TP, Webhelp proceeded in negotiations for a collective bargaining agreement with the newly-formed workers’ union.

The workers at Teleperformance, Webhelp, TTEC & Foundever are not backing down and are holding a new strike on 13/03, while more and more people register to the grassroots workers’ unions every day.

We sign up and actively participate in our grassroots workers-unions!

Gathering Wedneday 13/03

8am outside the Teleperformance offices (Mavromichali 13, Piraeus)

12.00 in Syntagma Square

Workers in Call Centers & IT

Δύναμη στον Αγώνα των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα [Νέα 24ωρη Απεργία. Τετάρτη 13/3]

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ

Την Τετάρτη 13 Μαρτίου οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι των τηλεφωνικών κέντρων προχωρούν σε νέα 24ωρη απεργία σε Ελλάδα και Γαλλία. Τον Φλεβάρη προηγήθηκαν δύο δυναμικές απεργίες (08/02, 19/02) στην πολυεθνική Teleperformance (TP) καθώς και σε άλλες επιχειρήσεις τεχνικής υποστήριξης όπως Webhelp, TTEC και FoundEver με τη συμμετοχή 3.000 εργαζομένων. Εκτός της μαζικής συμμετοχής, οι απεργίες οδήγησαν και στη δημιουργία δύο νέων επιχειρησιακών σωματείων βάσης στην TP και στη Webhelp.

Η TP αποτελεί σήμερα τον 4ο μεγαλύτερο εργοδότη στη χώρα απασχολώντας περισσότερους από 12.000 εργαζομένους, με κύκλο εργασιών 413,4 εκ. ευρώ και καθαρά κέρδη 57,2 εκ. ευρώ για το 2022. Αυτή η εικόνα προβάλλεται απ’ την εταιρεία και την κυβέρνηση ως ένα επιχειρηματικό success story, ένας σύγχρονος και προοδευτικός τόπος εργασίας που συμβάλλει τα μέγιστα στην αναπτυξιακή τροχιά της χώρας, κρύβει όμως την πραγματικότητα της εργασιακής επισφάλειας και των χαμηλών μισθών, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και του απαράδεκτου καθεστώτος της βίζας ειδικού σκοπού στο οποίο υπάγονται οι εργαζόμενοι από τρίτες χώρες. Οι άνθρωποι που δουλεύουν καθημερινά εντατικά υπό την πίεση των συνεχόμενων διαδοχικών κλήσεων, είναι αυτοί που με τις τεχνικές τους γνώσεις και τον εργάσιμο χρόνο τους παράγουν τα κέρδη της εταιρείας, οι αμοιβές τους όμως φτάνουν ίσα ίσα για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Σε μια περίοδο όπου η ακρίβεια στα τρόφιμα γονατίζει τους εκμεταλλευόμενους και η κάλυψη των βασικών αναγκών όπως ενοίκια και λογαριασμοί ρεύματος/θέρμανσης φτάνουν σχεδόν στο 100% του μισθού, οι εργαζόμενοι στα call-centers, ντόπιοι και μετανάστες, συσπειρώνονται και οργανώνονται συλλογικά προτάσσοντας από κοινού τα δίκαια αιτήματα τους για:

> Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς.

> Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) ώστε να τερματιστεί η επισφάλεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή με βάση το έργο (project).

> Κατάργηση της βίζας ειδικού σκοπού για τους εργαζόμενους τρίτων χωρών. Χορήγηση αδειών παραμονής. Πλήρης πρόσβαση σε εργασία, παροχές υγείας και πρόνοιας, συνταξιοδοτικά δικαιώματα, υπαγωγή στο ταμείο ανεργίας

Η TP αρνήθηκε να διαπραγματευτεί επί των εργατικών αιτημάτων και αντ’ αυτού μήνυσε το συνδικάτο εργατο-υπαλλήλων στις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική (ΣΕΤΗΠ), που συμμετείχε από κοινού με τους απεργούς στη συνάντηση με την εργοδοσία, πατώντας πάνω την αντεργατική απόφαση του πρώην υπουργού εργασίας Χατζηδάκη (62599/26.08.21) περί κοινοποίησης των στοιχείων των μελών των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο ΓΕΜΗΣΟΕ. Αντίθετα με την TP, η Webhelp προχώρησε σε διαπραγματεύσεις για ΣΣΕ με το νεο-ιδρυθέν επιχειρησιακό σωματείο. Οι εργαζόμενοι/ες σε Teleperformance, Webhelp, TTEC & Foundever δεν υποχωρούν και πραγματοποιούν νέα απεργία στις 13/03, ενώ οι εγγραφές στο νέα επιχειρησιακά σωματεία πληθαίνουν καθημερινά.

Γραφόμαστε και συμμετέχουμε ενεργά στα επιχειρησιακά μας σωματεία!

Συγκέντρωση Τετάρτη 13/03:

8πμ έξω από τα γραφεία της Teleperformance (Μαυρομιχάλη 13, Πειραιάς)

12:00 στην πλατεία Συντάγματος

Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες στα Τηλεφωνικά Κέντρα & την Πληροφορική

Διαδήλωση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό και την Αντίσταση του στα Εξάρχεια του Διεθνισμού, του Αγώνα & της Εξέγερσης. [Παρασκευή 1/3. 7 μμ]

Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση | Διαδήλωση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό και την Αντίσταση του στα Εξάρχεια του Διεθνισμού, του Αγώνα και της Εξέγερσης. Παρασκευή 1 Μαρτίου. Εμ. Μπενάκη & Καλλιδρομίου. 7 μμ.

Αν πρέπει να πεθάνω,
πρέπει να ζήσεις
για να πεις την ιστορία μου
Ρεφαάτ Αλαρίρ
Ράφα, Μάρτιος 2024
Αυτή τη στιγμή το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ έχει στήσει παγίδα θανάτου, συνεχίζοντας τη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης. Αναζητώντας καταφύγιο και προσπαθώντας να επιβιώσουν εδώ και 5 μήνες ανελέητων βομβαρδισμών, επιθέσεων, πολιορκίας και φρικαλεοτήτων, οι άνθρωποι της Γάζας έχουν πλέον παγιδευτεί στη Ράφα, χωρίς άλλον τρόπο διαφυγής, υπό απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και συνθήκες υγιεινής. 1,5 εκ. άνθρωποι εγκλωβισμένοι σε ένα από τα πλέον πιο πυκνοκατοικημένα μέρη στη Γη. 1,5 εκ. άνθρωποι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν ακραία πείνα, έλλειψη νερού, ολοένα αυξανόμενες ασθένειες, κρύο, βροχές και αποκλεισμό οποιασδήποτε ανθρωπιστικής βοήθειας. Άνθρωποι που εδώ και 5 μήνες ακούν από το Ισραήλ ότι θα επιβιώσουν εάν καταφύγουν στις «ασφαλείς» ζώνες, περιοχές που το ίδιο το κράτος-δολοφόνος συνεχίζει να βομβαρδίζει αδιακρίτως. Άνθρωποι που καλούνται να προετοιμαστούν για την επερχόμενη καταστροφική εισβολή-σφαγή στη Ράφα, που έχει αναγγείλει αμετάκλητα ο Νετανιάχου.
Για αυτούς και για όλους τους λόγους του κόσμου, στεκόμαστε ενάντια στη γενοκτονία και σηκώνουμε τις γροθιές μας στέλνοντας στα Παλαιστίνια αδέρφια μας διεθνιστική αλληλεγγύη από τα Εξάρχεια. Στα Εξάρχεια του διεθνισμού και της ταξικής αλληλεγγύης, τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, των αγώνων και της εξέγερσης, όπου η αλληλεγγύη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού υπήρξε διαχρονική: μέσα από τις δεκάδες εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην πλατεία, στον Στρέφη, στα στέκια, τις καταλήψεις, τους πολιτικούς χώρους και από τους δρόμους των συγκρούσεων και των οδομαχιών.
Αντιμέτωπα με τις ερπύστριες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κρατικής τρομοκρατίας που απειλούν -μάταια- να τα καθυποτάξουν, τα Εξάρχεια βρίσκονται και σήμερα συντονισμένα με τους παλμούς του παλαιστινιακού λαού που μάχεται -και νικά- με το όπλο στο χέρι απέναντι στο γενοκτονικό πόλεμο που το Ισραήλ με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους του (ΗΠΑ-ΕΕ) αλλά και το συνεργαζόμενο ελληνικό κράτος έχουν εξαπολύσει εναντίον του. Πολύ περισσότερο όταν (και) το ισραηλινό κεφάλαιο με τις εκτεταμένες επενδύσεις του στα Εξάρχεια διαδραματίζει καίριο ρόλο στον επιχειρούμενο εξευγενισμό της γειτονίας και στη μετατροπή της σε ένα διασκεδαστήριο φθηνής και πειθαρχημένης εργασίας, αποστειρωμένης από τα ιστορικά, ταξικά και πολιτικά της συμφραζόμενα.
Όσο, λοιπόν, το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ, μετά από 75 χρόνια στρατιωτικής κατοχής και επιβολής καθεστώτος απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη, κορυφώνει την ανελέητη κατοχή του μέσω της μαζικής θηριωδίας που κλιμακώνεται εδώ και 5 μήνες, εμείς θα στεκόμαστε ενάντια στη δολοφονική συμμαχία Ελλάδα-ΗΠΑ-Ισραήλ, ενάντια στην οικονομική συνεργασία της ελληνικής άρχουσας τάξης με το ισραηλινό κεφάλαιο και κάθετα απέναντι σε οποιαδήποτε στρατιωτική εμπλοκή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική δολοφονική πολιτική.
Την Παρασκευή 1η Μαρτίου, την ώρα που η «τελική λύση για τη Γάζα», σύμφωνα με την ανατριχιαστική ορολογία του Ισραήλ, βρίσκεται προ των πυλών με την επίθεση στην πόλη της Ράφα και το ελληνικό κράτος να παίρνει θέση μάχης δίπλα στους μακελάρηδες, κλιμακώνοντας παράλληλα τη δική του επίθεση σε όλη την κοινωνική βάση, διαδηλώνουμε μαζικά και μαχητικά στα Εξάρχεια με το σύνθημα που η γειτονιά φωνάζει διαχρονικά:
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση
If I must die,
you must live
to tell my story
Refaat Alareer
Rafah, March 2024
Right now, the criminal state of Israel has set up a death trap, continuing the genocide of the Palestinian people. Seeking refuge and trying to survive for 5 months of relentless bombing, attacks, siege, and atrocities, the people of Gaza are now trapped in Rafah, with no other way to escape, in the most inhumane conditions, without access to medical care and sanitation. 1.5 million civilians crowded and trapped in what is now one of the most densely populated places on Earth. 1.5 million people struggle to cope with extreme hunger, lack of water, ever-increasing diseases, cold, rain, and the blockade of any humanitarian aid. People who for 5 months have been hearing from Israel that they will survive if they flee to the “safe” zones, areas that the murderous state itself continues to bomb indiscriminately. People who must prepare for the coming devastating invasion-massacre in Rafah, irrevocably announced by Netanyahu.
For these and all the reasons in the world, we stand against genocide and raise our fists sending our Palestinian sisters and brothers internationalist solidarity from Exarcheia. In Exarcheia of internationalism and class solidarity, the Exarcheia of social self-organization, struggles, and rebellion, where solidarity in the struggle of the Palestinian people has been timeless: through the dozens of solidarity demonstrations in the square, in Strefi, in the hangouts, the occupations, the political spaces and through the street fights.
Facing the creep of capitalist development and state terrorism that threaten -in vain- to subjugate it, Exarcheia is still tuned in today to the pulse of the Palestinian people who are fighting -and winning- with a weapon in hand against the genocidal war that Israel with his imperialist allies (US-EU) but also the collaborating Greek state has unleashed against him. Especially now that Israeli capital (too) with its extensive investments in Exarcheia plays a key role in the attempted gentrification of the neighborhood and its transformation into an amusement park of cheap and disciplined labor, sterile from its historical, class, and political contexts.
While the criminal state of Israel, after 75 years of military occupation and the imposition of an apartheid regime in Palestine, culminates its merciless occupation through escalating mass atrocities during the last 5 months, we will stand against the murderous alliance Greece-USA- Israel, against the economic cooperation of the Greek ruling class with Israeli capital and directly against any military involvement of Greece in the imperialist murderous policy.
On Friday, March 1st, at a time when the “final solution for Gaza”, according to Israel’s chilling terminology, is at hand with the attack on the city of Rafah and the Greek state taking a fighting position alongside the murderers, escalating at the same time its attack on the entire social base, we demonstrate massively and boldly in Exarcheia with the chant that the neighborhood has been shouting all this time:
SOLIDARITY IS THE WEAPON OF THE PEOPLE
NO JUSTICE NO PEACE
FREEDOM FOR PALESTINE
SOLIDARITY IS OUR WEAPON
THE PEOPLE UNITED, WILL NEVER BE DEFEATED
FROM THE RIVER TO THE SEA PALESTINE WILL BE FREE
Assembly of Solidarity with the Palestinian Resistance

 

ΚτΒ αυτοκόλλητο Αλληλεγγύης στον Αγώνα των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα.

Αυτοκόλλητο Αλληλεγγύης που κυκλοφόρησε στην Αθήνα από την Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ) για τη Νίκη στον Αγώνα των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα (Teleperformance, Webhelp, TTEC, Foundever. Cosmote E-Value). 

Ακολουθεί το ΚτΒ Κάλεσμα Στήριξης της 2ης κλαδικής 24ωρης Απεργίας και της Συγκέντρωσης στο υπουργείο Εργασίας που πραγματοποιήθηκαν μαζικά και μαχητικά στις 19 Φλεβάρη 2024. 

Ο δίκαιος και αναγκαίος Αγώνας των ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών εργαζομένων στα τηλε-κάτεργα συνεχίζεται! 

Η Αλληλεγγύη, ήταν, είναι και θα είναι μια προλεταριακή Αρετή!

**

[ΚτΒ] Νίκη στον Αγώνα των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα! [Nέα 24ωρη Απεργία, Δευτέρα 19/2]

«Τι ‘ναι στ’ αλήθεια πια σημαντικό να ελπίζεις,
κάτι να ζεις γι’ αυτό και κάτι να πεθάνεις;
Πάλλεται η φλέβα μιας ζωής που σε προσμένει
κι ο πεισματάρης φόβος σκύβει το κεφάλι.
Γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά.»

Υπεραστικοί

Την Πέμπτη 8 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε μαζική 24ωρη Απεργία στις 4 μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες τηλεφωνικών κέντρων, στις Teleperformance, Webhelp, TTEC και Foundever. Μια ιστορική Απεργία στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα που ήρθε για να σπάσει έμπρακτα “τον πάγο του φόβου” στους χώρους δουλειάς, σ’ έναν κλάδο αιχμής της ψηφιακά μετασχηματισμένης – κεφαλαιοκρατικής οικονομίας που επεκτείνει τον κύκλο εργασιών του, καταγράφοντας υπερκερδοφορία για τους πολυεθνικούς ολιγοπωλιακούς ομίλους, μέσα από την επακόλουθη εντατικοποίηση του ξεζουμίσματος και της φτωχοποίησης – επισφαλειοποίησης των ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών εργαζομένων τους.

Μια Απεργία που οργανώθηκε μέσα από μαζικές συναδελφικές συσκέψεις και καλέστηκε από το Συνδικάτο Εργαζομένων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ).

[…] Η απόφασή μας προέκυψε από την κοροϊδία της απάντησης που λάβαμε από τη Διοίκηση της Teleperformance ως απάντηση στα αιτήματα που έθεσε η αντιπροσωπεία μας στη συνάντηση. Τα αιτήματα μας προς την εταιρεία ήταν και παραμένουν λογικά και δίκαια. Ήρθαμε σε επικοινωνία μαζί τους με διάθεση για ουσιαστικό διάλογο και προτάσεις που μπορούν να βελτιώσουν την καθημερινότητα μας, αποτελώντας για αυτούς ένα ελάχιστο έξοδο σε σύγκριση με τα εκατομμύρια που βγάζουν από τη δουλειά μας. Όλοι αυτοί μαζί, είναι σε συνεννόηση και αποφασίζουν να μη μας δώσουν ούτε ψίχουλο γιατί ξέρουν καλά ότι είναι οι επόμενοι.

Μας έστειλαν μια δισέλιδη επιστολή εξηγώντας μας γιατί πρέπει να είμαστε ευτυχείς που εργαζόμαστε στο “best workplace” και ότι μας δίνεται η ευκαιρία να μπορέσουμε να μεγιστοποιήσουμε τα κέρδη τους και να βοηθήσουμε τις επενδύσεις τους, ενώ οι μισθοί μας διαρκούν για το μισό του μήνα, δεν έχουμε θέρμανση και φοβόμαστε να ελέγξουμε τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος. Μας υπενθύμισαν ότι δικαιούμαστε και ένα εκπτωτικό βιβλίο, παρόλο που κάποιοι από εμάς δεν μπορούν να ξεκινήσουν οικογένεια ή άλλοι να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών τους! Συνολικά, δεν δεσμεύτηκαν για κανένα από τα αιτήματά μας.

Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε σε όλα τα τηλεφωνικά κέντρα, στη WebHelp, στην TTEC, στην Fοundever. Γι’ αυτό και η απάντησή μας πρέπει να είναι η ίδια!

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι “τίποτα δε γίνεται”, ότι “καλά είμαστε και με τόσα”, ότι “σιγά μη δώσει η εταιρεία τίποτα”, “δε μπορούμε εμείς να τα βάλουμε με τέτοια μεγαθήρια” και άλλα τέτοια ωραία. Ο μόνος αγώνας που είναι χαμένος από πριν είναι ο αγώνας που δεν δίνεται!
Τώρα είναι η ώρα να δράσουμε, τώρα είναι ώρα να βελτιώσουμε τους όρους δουλειάς μας, τις αμοιβές μας, να κερδίσουμε με αγώνα, ένα κομμάτι από την αξιοπρέπεια μας, που αφήνουμε στην είσοδο της εταιρείας κάθε πρωί […]

Ολόκληρο το απεργιακό Κάλεσμα του ΣΕΤΗΠ, διαθέσιμο στο setip.gr

Απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τη “ρεαλιστική” μοιρολατρία, περισσότεροι από 3.000 ντόπιοι και ντόπιες, μετανάστες και μετανάστριες Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες στα Τηλεφωνικά Κέντρα βγήκαν συλλογικά μπροστά, διεκδικώντας -μεταξύ άλλων- με την Απεργία τους, άμεσες και ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς για όλους και όλες, άμεση κατάργηση της δουλεμπορικής – “ενοικιαζόμενης” εργασίας με υπογραφή συλλογικών συμβάσεων αορίστου χρόνου (για όπου αυτές δεν υπάρχουν), και άμεση χορήγηση βίζας εργασίας για όλους τους συναδέλφους – συναδέλφισσες εκτός ΕΕ, με άμεση κατάργηση της επαίσχυντης βίζας “ειδικού σκοπού”.
Με τις πρωινές συγκεντρώσεις τους στα κεντρικά γραφεία των εταιρειών, κι έπειτα με την κοινή συγκέντρωση τους στο Σύνταγμα, υπενθύμισαν έμπρακτα πως το μητροπολιτικό πολυεθνικό προλεταριάτο είναι εδώ, στέλνοντας ξεκάθαρα το αγωνιστικό μήνυμα:

#strongertogether #enoughisenough

Όπως αναφέρεται στο νέο απεργιακό Κάλεσμα του ΣΕΤΗΠ

[…] Την επόμενη μέρα της απεργίας, επιδόθηκαν εξώδικα, σε κάθε μία εταιρεία ξεχωριστά, με νέα πρόσκληση για διαπραγμάτευση με βάση τα αιτήματα μας, που σήμερα αποφασίσαμε να εμπλουτίσουμε με βάση τις ανάγκες κάθε χώρου δουλειάς. Δεν πήραμε καμία απάντηση!! Αντί για αυξήσεις, φέρανε πίτσες και κουλουράκια, “καλύτερα σχήματα bonus”, «συγκαταβατικά» χτυπήματα στον ώμο, και ατάκες “καλά κάνατε και απεργήσατε, δικαίωμα σας είναι”.

Μέσα σε δύο περίπου βδομάδες, μέσα από την οργάνωση μας, και τη συλλογική μας απάντηση, έχουμε κερδίσει πολλά. Χιλιάδες από εμάς είπαμε φτάνει πια! Θέλουμε αξιοπρέπεια, μισθούς που να φτάνουν για το μήνα, καλύτερες συνθήκες εργασίας με σεβασμό στα στοιχειώδη δικαιώματά μας, κάλυψη των εξόδων της τηλεργασίας, βίζες για όλους τους συναδέλφους για να μη ζουν σε καθεστώς σκλαβιάς το 2024. Και δε θα σταματήσουμε μέχρι να τα πάρουμε! […]

Την Τρίτη 13/2 ανακοινώθηκε η ίδρυση του επιχειρησιακού Συνδικάτου Εργαζομένων στην Teleperformance (ΣΕΤΕΠ), για την Παρασκευή 16/2 το ΣΕΤΗΠ προγραμματίζει κινητοποίηση στο υπουργείο Μετανάστευσης ενάντια στην επαίσχυντη βίζα “ειδικού σκοπού”, ενώ η νέα 24ωρη Απεργία του έχει προκηρυχθεί για τη Δευτέρα 19/2 από τις 7.00 πμ (με Συγκεντρώσεις στα κεντρικά Γραφεία των εταιριών στις 8.00 πμ) ως Τρίτη 20/2 στις 7.00 πμ στις Teleperformance, Webhelp, TTEC, Foundever, αλλά και την Cosmote E-Value, της οποίας οι εργαζόμενοι – εργαζόμενες πυκνώνουν τις γραμμές αυτού του δίκαιου και αναγκαίου Αγώνα των συναδέλφων – συναδελφισσών τους.

Στο δρόμο προς τη Γενική Απεργία της Τετάρτης 28 Φλεβάρη, στηρίζουμε – συμμετέχουμε Αλληλέγγυα στην Απεργιακή Συγκέντρωση των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα.

Δευτέρα 19 Φλεβάρη στο Υπουργείο Εργασίας στις 12.00.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ & ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ – ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ & ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ: Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ & ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΡΕΤΗ! Η ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Φλεβάρης 2024.

Ράφα: Νο Passaran! Επείγουσα Συγκέντρωση στην Πρεσβεία του Ισραήλ Παρασκευή 16/2 18.30

Ράφα: Νο Passaran!

Επείγουσα Συγκέντρωση στην Πρεσβεία του Ισραήλ

Παρασκευή 16/2 18.30

Την ώρα που η «τελική λύση για τη Γάζα» σύμφωνα με την ανατριχιαστική ορολογία του Ισραήλ, βρίσκεται προ των πυλών με την επίθεση στην πόλη της Ράφας στα σύνορα με την Αίγυπτο –και τελευταίο σχετικά ασφαλές καταφύγιο για τους εσωτερικά εκτοπισμένους κατοίκους της Γάζας όσο και μοναδική δίοδος ανθρωπιστικής βοήθειας-, η διεθνιστική αλληλεγγύη, το όπλο των λαών, να βγει στους δρόμους μαζικά, δυναμικά, μαχητικά!

Περικυκλωμένη από στεριά και αέρα, χωρίς ρεύμα και νερό, αντιμέτωπη με την πείνα και τις αρρώστιες, μια μικροσκοπική έκταση γης, εντός της οποίας στοιβάζονται σχεδόν ενάμιση εκατομμύριο ψυχές με εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά, κοιτάζει στα μάτια τους φασίστες σιωνιστές κατακτητές, τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους (ΗΠΑ-ΕΕ), τα συνεργαζόμενα με αυτούς κράτη (όπως το ελληνικό), τα αραβικά καθεστώτα (όπως το αιγυπτιακό), αψηφά τους βομβαρδισμούς και τις ναζιστικού τύπου απειλές για χερσαία εισβολή και εκκένωση της πόλης –και μεταφορά του πληθυσμού σε καταυλισμούς στην έρημο-, αντιστέκεται και πολεμά! Από τα ερείπια των σπιτιών και τους μαζικούς τάφους ξεπροβάλλει σα φάρος και οδηγός το φως της λαϊκής αντίστασης, του αντάρτικου, της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς. Εκείνο το φως που έκανε μέσα στους αιώνες τους λαούς, τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους όλου του κόσμου να κάνουν πράξη το NO PASSARAN απέναντι στους δυνάστες τους. Από τη Μαδρίτη ως τον Γράμμο και από το Παρίσι και το Σικάγο ως τη Κούβα, την Αλγερία και το Βιετνάμ.

Η Ράφα θα αντέξει, η Γάζα θα νικήσει, η Παλαιστίνη θα ελευθερωθεί! Γιατί όπως αποδεικνύει η ιστορική πείρα καμιά δύναμη πυρός, κανένα όπλο μαζικής καταστροφής, καμιά εθνοκάθαρση δεν μπορεί να νικήσει λαούς ενωμένους και αποφασισμένους, λαούς επαναστατημένους, όπως ήταν, είναι και θα είναι ο παλαιστινιακός.

Παίρνοντας δύναμη και κουράγιο από τους «Ελευθέρους Πολιορκημένους» της Γάζας, αντιλαμβανόμενοι την αλληλεγγύη στην πάλη του παλαιστινιακού λαού για τη λευτεριά του ως κεντρικό επίδικο της διεθνούς και εγχώριας ταξικής πάλης, καλούμε σε επαγρύπνηση και επιφυλακή όλες τις εργατικές, λαϊκές, νεολαιίστικες δυνάμεις μπροστά στις εξαιρετικά επικίνδυνες εξελίξεις που ανοίγει η ένταση της ιμπεριαλιστικής- σιωνιστικής εκστρατείας στην Παλαιστίνη και τη Μ. Ανατολή και η συμμετοχή του ελληνικού κράτους σε αυτήν στον γνώριμο ρόλο του καλού και πρόθυμου στρατιώτη των ΗΠΑ και του Ισραήλ, στο ρόλο του οπλισμένου χεριού του ιμπεριαλισμού και του ελληνικού κεφαλαίου.

Στήνοντας αναχώματα στις ιμπεριαλιστικές και αστικές επιδιώξεις, οι επόμενες μέρες να μας βρουν στους δρόμους! Μαζικά, αποφασιστικά, μαχητικά!

Στη Γάζα χτυπάει του κόσμου η καρδιά –Με την Παλαιστίνη ως την Λευτεριά!

Θάνατος στο σιωνισμό και τον Ιμπεριαλισμό! Νίκη στα όπλα της Αντίστασης!

Έξω οι Βάσεις ΗΠΑ ΝΑΤΟ!

Διεθνιστική Μπλόκο στη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο εναντίον του παλαιστινιακού και αραβικού λαού

Όλοι/ες στην Συγκέντρωση στην Πρεσβεία του Ισραήλ Παρασκευή 16/2 18.30

Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση

 

Rafah : No Passaran!

Emergency Gathering at the Embassy of Israel Friday 16/2 6.30 p.m.

At a time when the “final solution for Gaza”, according to Israel’s chilling terminology, is close at hand with the attack on the city of Rafa at the border with Egypt – the last relatively safe refuge for the internally displaced residents of Gaza as well as the only channel for humanitarian aid -, international solidarity, the weapon of the people, must take to the streets en masse, powerfully, dynamically!

Surrounded by land and air, without electricity and water, faced with hunger and disease, a tiny area of land, within which almost one and a half million souls and hundreds of thousands of children are crammed together, looks into the eyes of the fascist Zionist conquerors, their imperialist allies (US-EU), the cooperating states (like the Greek), the Arab regimes (like the Egyptian), defies the bombings and the Nazi-style threats of land invasion and evacuation of the city – and transfer of the population to camps in the desert -, resists and fights! From the ruins of houses and mass graves emerges as a beacon and a guide the light of the popular resistance, of the guerrilla, of solidarity, of humanity. That light that made throughout the centuries the peoples, the oppressed and the exploited of the whole world to put NO PASSARAN into practice against their oppressors .From Madrid to Grammos and from Paris and Chicago to Cuba, Algeria and Vietnam.

Rafah will endure, Gaza will be victorious, Palestine will be freed! Because as historical experience proves, not any firepower, no weapons of mass destruction, no ethnic cleansing can defeat united and determined, rebellious people, as the Palestinian was, is and will be.

Taking strength and courage from the “Free Besieged” of Gaza, realizing the solidarity of the Palestinian people’s struggle for freedom as the central contention of the international and domestic class struggle, we call to vigilance and readiness all labor, popular, youth forces in front of the extremely dangerous developments opened by the intensity of the imperialist-Zionist campaign in Palestine and the Middle East and the participation of the Greek state in its familiar role of the good and willing soldier of the USA and Israel, in the role of the armed hand of imperialism and Greek capital. Setting up barricades against imperialist and bourgeois aspirations, may the next days find us in the streets! Massively, decisively, militantly!

In Gaza, the heart of the world beats – With Palestine to Freedom!

Death to Zionism and Imperialism!

Victory to the weapons of the Resistance! US NATO Bases out!

Internationalist Block in the participation of Greece in the war against the Palestinian and Arab people

Everyone at the Gathering at the Embassy of Israel Friday 16/2 18.30

Assembly in solidarity with the Palestinian Resistance

[ΚτΒ] Νίκη στον Αγώνα των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα! [Nέα 24ωρη Απεργία, Δευτέρα 19/2]

«Τι ‘ναι στ’ αλήθεια πια σημαντικό να ελπίζεις,
κάτι να ζεις γι’ αυτό και κάτι να πεθάνεις;
Πάλλεται η φλέβα μιας ζωής που σε προσμένει
κι ο πεισματάρης φόβος σκύβει το κεφάλι.
Γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά.»

Υπεραστικοί

Την Πέμπτη 8 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε μαζική 24ωρη Απεργία στις 4 μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες τηλεφωνικών κέντρων, στις Teleperformance, Webhelp, TTEC και Foundever. Μια ιστορική Απεργία στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα που ήρθε για να σπάσει έμπρακτα “τον πάγο του φόβου” στους χώρους δουλειάς, σ’ έναν κλάδο αιχμής της ψηφιακά μετασχηματισμένης – κεφαλαιοκρατικής οικονομίας που επεκτείνει τον κύκλο εργασιών του, καταγράφοντας υπερκερδοφορία για τους πολυεθνικούς ολιγοπωλιακούς ομίλους, μέσα από την επακόλουθη εντατικοποίηση του ξεζουμίσματος και της φτωχοποίησης – επισφαλειοποίησης των ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών εργαζομένων τους.

Μια Απεργία που οργανώθηκε μέσα από μαζικές συναδελφικές συσκέψεις και καλέστηκε από το Συνδικάτο Εργαζομένων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ).

[…] Η απόφασή μας προέκυψε από την κοροϊδία της απάντησης που λάβαμε από τη Διοίκηση της Teleperformance ως απάντηση στα αιτήματα που έθεσε η αντιπροσωπεία μας στη συνάντηση. Τα αιτήματα μας προς την εταιρεία ήταν και παραμένουν λογικά και δίκαια. Ήρθαμε σε επικοινωνία μαζί τους με διάθεση για ουσιαστικό διάλογο και προτάσεις που μπορούν να βελτιώσουν την καθημερινότητα μας, αποτελώντας για αυτούς ένα ελάχιστο έξοδο σε σύγκριση με τα εκατομμύρια που βγάζουν από τη δουλειά μας. Όλοι αυτοί μαζί, είναι σε συνεννόηση και αποφασίζουν να μη μας δώσουν ούτε ψίχουλο γιατί ξέρουν καλά ότι είναι οι επόμενοι.

Μας έστειλαν μια δισέλιδη επιστολή εξηγώντας μας γιατί πρέπει να είμαστε ευτυχείς που εργαζόμαστε στο “best workplace” και ότι μας δίνεται η ευκαιρία να μπορέσουμε να μεγιστοποιήσουμε τα κέρδη τους και να βοηθήσουμε τις επενδύσεις τους, ενώ οι μισθοί μας διαρκούν για το μισό του μήνα, δεν έχουμε θέρμανση και φοβόμαστε να ελέγξουμε τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος. Μας υπενθύμισαν ότι δικαιούμαστε και ένα εκπτωτικό βιβλίο, παρόλο που κάποιοι από εμάς δεν μπορούν να ξεκινήσουν οικογένεια ή άλλοι να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών τους! Συνολικά, δεν δεσμεύτηκαν για κανένα από τα αιτήματά μας.

Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε σε όλα τα τηλεφωνικά κέντρα, στη WebHelp, στην TTEC, στην Fοundever. Γι’ αυτό και η απάντησή μας πρέπει να είναι η ίδια!

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι “τίποτα δε γίνεται”, ότι “καλά είμαστε και με τόσα”, ότι “σιγά μη δώσει η εταιρεία τίποτα”, “δε μπορούμε εμείς να τα βάλουμε με τέτοια μεγαθήρια” και άλλα τέτοια ωραία. Ο μόνος αγώνας που είναι χαμένος από πριν είναι ο αγώνας που δεν δίνεται!
Τώρα είναι η ώρα να δράσουμε, τώρα είναι ώρα να βελτιώσουμε τους όρους δουλειάς μας, τις αμοιβές μας, να κερδίσουμε με αγώνα, ένα κομμάτι από την αξιοπρέπεια μας, που αφήνουμε στην είσοδο της εταιρείας κάθε πρωί […]

Ολόκληρο το απεργιακό Κάλεσμα του ΣΕΤΗΠ, διαθέσιμο στο setip.gr

Απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τη “ρεαλιστική” μοιρολατρία, περισσότεροι από 3.000 ντόπιοι και ντόπιες, μετανάστες και μετανάστριες Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες στα Τηλεφωνικά Κέντρα βγήκαν συλλογικά μπροστά, διεκδικώντας -μεταξύ άλλων- με την Απεργία τους, άμεσες και ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς για όλους και όλες, άμεση κατάργηση της δουλεμπορικής – “ενοικιαζόμενης” εργασίας με υπογραφή συλλογικών συμβάσεων αορίστου χρόνου (για όπου αυτές δεν υπάρχουν), και άμεση χορήγηση βίζας εργασίας για όλους τους συναδέλφους – συναδέλφισσες εκτός ΕΕ, με άμεση κατάργηση της επαίσχυντης βίζας “ειδικού σκοπού”.
Με τις πρωινές συγκεντρώσεις τους στα κεντρικά γραφεία των εταιρειών, κι έπειτα με την κοινή συγκέντρωση τους στο Σύνταγμα, υπενθύμισαν έμπρακτα πως το μητροπολιτικό πολυεθνικό προλεταριάτο είναι εδώ, στέλνοντας ξεκάθαρα το αγωνιστικό μήνυμα:

#strongertogether #enoughisenough

Όπως αναφέρεται στο νέο απεργιακό Κάλεσμα του ΣΕΤΗΠ

[…] Την επόμενη μέρα της απεργίας, επιδόθηκαν εξώδικα, σε κάθε μία εταιρεία ξεχωριστά, με νέα πρόσκληση για διαπραγμάτευση με βάση τα αιτήματα μας, που σήμερα αποφασίσαμε να εμπλουτίσουμε με βάση τις ανάγκες κάθε χώρου δουλειάς. Δεν πήραμε καμία απάντηση!! Αντί για αυξήσεις, φέρανε πίτσες και κουλουράκια, “καλύτερα σχήματα bonus”, «συγκαταβατικά» χτυπήματα στον ώμο, και ατάκες “καλά κάνατε και απεργήσατε, δικαίωμα σας είναι”.

Μέσα σε δύο περίπου βδομάδες, μέσα από την οργάνωση μας, και τη συλλογική μας απάντηση, έχουμε κερδίσει πολλά. Χιλιάδες από εμάς είπαμε φτάνει πια! Θέλουμε αξιοπρέπεια, μισθούς που να φτάνουν για το μήνα, καλύτερες συνθήκες εργασίας με σεβασμό στα στοιχειώδη δικαιώματά μας, κάλυψη των εξόδων της τηλεργασίας, βίζες για όλους τους συναδέλφους για να μη ζουν σε καθεστώς σκλαβιάς το 2024. Και δε θα σταματήσουμε μέχρι να τα πάρουμε! […]

Την Τρίτη 13/2 ανακοινώθηκε η ίδρυση του επιχειρησιακού Συνδικάτου Εργαζομένων στην Teleperformance (ΣΕΤΕΠ), για την Παρασκευή 16/2 το ΣΕΤΗΠ προγραμματίζει κινητοποίηση στο υπουργείο Μετανάστευσης ενάντια στην επαίσχυντη βίζα “ειδικού σκοπού”, ενώ η νέα 24ωρη Απεργία του έχει προκηρυχθεί για τη Δευτέρα 19/2 από τις 7.00 πμ (με Συγκεντρώσεις στα κεντρικά Γραφεία των εταιριών στις 8.00 πμ) ως Τρίτη 20/2 στις 7.00 πμ στις Teleperformance, Webhelp, TTEC, Foundever, αλλά και την Cosmote E-Value, της οποίας οι εργαζόμενοι – εργαζόμενες πυκνώνουν τις γραμμές αυτού του δίκαιου και αναγκαίου Αγώνα των συναδέλφων – συναδελφισσών τους.

Στο δρόμο προς τη Γενική Απεργία της Τετάρτης 28 Φλεβάρη, στηρίζουμε – συμμετέχουμε Αλληλέγγυα στην Απεργιακή Συγκέντρωση των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα.

Δευτέρα 19 Φλεβάρη στο Υπουργείο Εργασίας στις 12.00.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ & ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ – ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ & ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ: Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ & ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΡΕΤΗ! Η ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Φλεβάρης 2024.

 

Φ. Καλομενίδης | “Δεν θ’ απογοητεύσουμε τη Γάζα: Η Παλαιστίνη, η σιωνιστική Ιταλία και η 27η Γενάρη, Ημέρα της Λήθης”.

“Δεν θ’ απογοητεύσουμε τη Γάζα: Η Παλαιστίνη, η σιωνιστική Ιταλία και η 27η Γενάρη, Ημέρα της Λήθης”.

Την επομένη της απαγόρευσης των διαδηλώσεων Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη στις 27 Γενάρη, οι οποίες -παρά την κρατική τρομοκρατία, την αστυνομοκρατία και την καταστολή- πραγματοποιήθηκαν μαζικά και μαχητικά στη γειτονική χώρα, ανήμερα της “Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυτώματος”, ο σύντροφος και συγγραφέας Φίλιππος Καλομενίδης, μάς καλούσε από τη Σαρδηνία, να στοχαστούμε διαφορετικά για τη σιωνιστική Ιταλία και ν΄ αγωνιστούμε για «να μην απογοητεύσουμε τη Γάζα».

Η ακόλουθη συνέντευξη του στην Mariella Valenti [*] δημοσιεύθηκε στα ιταλικά στο osservatoriorepressione.info στις 26/1/2024. Μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Λ.Β και δημοσιεύεται στο prolprot.espivblogs.net ως μια (ακόμα) συμβολή στην προλεταριακή – διεθνιστική αντιπληροφόρηση, ενάντια στην καθεστωτική σιωνιστική προπαγάνδα και την ευρωατλαντική παραπληρόφορηση, ως ένα (ακόμα) συντροφικό σινιάλο Αλληλεγγύης στη μαρτυρική και αδούλωτη Γάζα, τη μαχόμενη Υεμένη και το αντιστεκόμενο Λίβανο, από την αθηναϊκή μητρόπολη μέχρι τη Σαρδηνία και όλη τη Μεσόγειο των Λαών.

Ενάντια στο βάθεμα της ελληνικής εμπλοκής στον εντεινόμενο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο και την αδιάκοπη σιωνιστική γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, ο δικός μας Εχθρός είναι εδώ: Μέσα στην Ελλάδα, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ & την αιματοβαμμένη Συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ.

Η Ιστορία είχε, έχει και θα έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά!

Προλεταριακή Πρωτοβουλία
Αθήνα,11/2/2024.
.

***

«…Aκόμα κι αν μετατραπούμε σε άτομα σκορπισμένα στον αέρα, δεν θ’ αφήσουμε τη Γάζα. Δεν μετράει το πόσο θα μας κοστίσει, δεν θ’ αφήσουμε τη Γάζα (…) Ας ανάψει ο μεγάλος πόλεμος, γιατί εμείς είμαστε ο λαός του και οι άνθρωποι του. Στ’ αδέλφια μας, τους γιούς και τους πατεράδες μας στη Γάζα, είμαστε μαζί σας. Δεν είστε μόνοι. Το δικό μας αίμα είναι για εσάς εύκαιρο και θα είμαστε μαζί σας, μέχρι την τελευταία ανάσα. Ο Θεός αρνείται το να είμαστε υποταγμένοι και ταπεινωμένοι ενώ χύνεται το δικό σας αίμα. Τι θα μας πει ο Θεός όταν θα τον συναντήσουμε; Απογοητεύσατε τη Γάζα. Όχι, μα το Θεό, δεν θα την απογοητεύσουμε, κι ας κοστίσει όσο είναι να κοστίσει».

Πριν αρχίσουμε τη συνέντευξη, ο Filippo Kalomenìdis μου δείχνει τη δήλωση του Abdul Salam Jahaf, στρατηγού της Υεμενίτικης Ταξιαρχίας, που κυκλοφόρησε την πρώτη νύχτα των Αγγλο-αμερικάνικων βομβαρδισμών κατά της Χώρας του.

Μου εξομολογείται ότι πρόκειται για ένα από τα λυρικότερα και συναρπαστικότερα κείμενα, απ’ όσα έχουν γραφτεί από την 7η Οκτώβρη μέχρι σήμερα. «Οι Χούθι έρχονται αντιμέτωποι με τους σιωνιστές για να υπερασπιστούν τον παλαιστινιακό λαό, έχοντας ακόμα ανοιχτές τις πληγές τους από τον πόλεμο που θέλησαν οι ΗΠΑ και εξαπέλυσαν οι διεφθαρμένοι Σαουδίτες, εξοπλισμένοι από το ιταλικό κράτος. Οι Υεμενίτες επαναστάτες, λαβωμένοι από περισσότερα από δέκα χρόνια πολέμου, τα παίζουν όλα για όλα για να σώσουν τη Γάζα. Αυτή είναι η ίδια η εικόνα της ήττας της Δύσης. Ένα φωτεινό και οδυνηρό παράδειγμα προς μίμηση. Ταυτόχρονα, το ιταλικό κράτος και η κυβέρνηση μπαίνουν στην πρώτη την γραμμή των ευρωπαϊκών χωρών που θα επιτεθούν στην Υεμένη, για να υποστηρίξουν τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, την υπεράσπιση του ελεύθερου εμπορίου για τον πολλαπλασιασμό των κερδών, πάνω στο πετσί των εσχάτων. Οι μοναδικές ελευθερίες που ενδιαφέρουν τους δυτικούς».

Συγγραφέας, ποιητής και πολιτικός στρατευμένος ο Φίλιππος Καλομενίδης, Σαρδηνός – Έλληνας με τουρκικές και ρωσικές ρίζες, δεν παραλείπει ποτέ να τονίζει ότι είναι γιος και εγγονός προσφύγων, ώστε να ξεκαθαρίσει ότι η ενασχόληση του με τον παλαιστινιακό λαό δεν είναι μονάχα ιδεολογική, αλλά βασίζεται σε κομβικούς προσωπικούς λόγους. Προέρχεται από τα βάθη του εξεγερμένου αίματος του «ανθρώπου χωρίς τόπο, που βίωσε την κλοπή τόσων και τόσων, πάμπολλων εδαφών», όπως συχνά διηγείται. Συγγραφέας [στα ιταλικά] του La direzione è storta – Reportage lirico sul Covid 19 e i virus del potere [Η κατεύθυνση είναι στραβή – Λυρικό ρεπορτάζ για τον Covid 19 και τους ιούς της εξουσίας] (Εκδόσεις Homo scrivens, 2021), του Per tutte, per ciascuna, per tutti, per ciascuno – Canti contro la guerra dell’Italia agli ultimi [Για όλες, για την καθεμιά, για όλους, για τον καθένα – Τραγούδια ενάντια στον πόλεμο από την Ιταλία των έσχατων] (Εκδόσεις DEA, 2022) αλλά και του συνοπτικού (πολυαγαπημένου για μερικούς και ιδιαίτερα αμφισβητούμενου από άλλους) πολιτικού, ποιητικού, αιρετικού δοκιμίου του “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη” [“La Rivoluzione Palestinese del 7 ottobre”] που δημοσιεύθηκε στο “Osservatorio Repressione” [“Παρατηρητήριο Καταστολής”] στις 20/10/2023 και κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα από την Προλεταριακή Πρωτοβουλία [Iniziativa Proletaria] στις 30/10/2023.

Ξεκινάω από το “Per tutte, per ciascuna, per tutti, per ciascuno”. Ένα λογοτεχνικό εγχείρημα, ένα ποιητικό μανιφέστο αντίστασης και αγάπης που διασχίζει το χρόνο και το χώρο, το θάνατο και τη ζωή. Το βιβλίο περιέχει αντιπολεμικά τραγούδια από την Ιταλία των εσχάτων (συμπεριλαμβανομένου ενός κομματιού, του οποίου οι στροφές είναι αφιερωμένες στον Παλαιστίνιο στρατευμένο Wael Zuaiter που δολοφονήθηκε το 1972 στη Ρώμη από τη Mossad, με τη συγκατάθεση των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών), αλλά μπορεί να συνυφανθεί με την καταγγελία της σχεδόν αιωνόβιας κατοχής της Παλαιστίνης από την πλευρά του Ισραήλ, της σφαγής των δεκάδων χιλιάδων αμάχων και των μαχόμενων που δεν παραιτούνται ως θύματα και μετατρέπονται σε συνειδητούς παρτιζάνους. Σε μια συνέντευξη σου, στις 9 Νοέμβρη 2023 στο nuovaresistenza.org της “Nuova Resistenza” [“Νέας Αντίστασης”] (σ.τ.μ που επίσης δημοσιεύθηκε στα ελληνικά στο prolprot.espivblogs.net), μίλησες για «την ιδεολογική και χειροπιαστή συνάφεια του ιταλικού κράτους με το γενοκτονικό σιωνιστικό κράτος».

– To Ισραήλ αποτελεί το πλέον προκεχωρημένο φυλάκιο του φιλελεύθερου και αποικιακού συστήματος, ευρωπαϊκού και όχι μόνο. Μεταξύ των Ιταλών προοδευτικών που ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται για την Παλαιστίνη είναι διαδεδομένη η πεποίθηση ενός οριακού ρόλου της Χώρας τους, σχετικά με τη γενοκοτονία που οι σιωνιστές σχεδιάζουν και εντείνουν από τα τέλη του προπερασμένου αιώνα. Περιορίζουν εργαλειακά το παλαιστινιακό αίμα που κηλιδώνει την τρίχρωμη ιταλική σημαία, ως μια υπόθεση με κάποιους σημαντικούς γεωπολιτικούς, οικονομικούς, εμπορικούς, στρατιωτικούς, ακαδημαϊκούς περιορισμούς.

– Τι είναι λοιπόν αυτό που θέλουν να κρύψουν;

– Ήδη κατά τη διάρκεια της φασιστικής εικοσαετίας (1922 -1943), η Ιταλία υπήρξε από τους πρώτους εμπνευστές του σχεδίου για ένα αποικιακό εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη.

Η συνεργασία με το σιωνιστικό κίνημα κορυφώθηκε με την εκπαίδευση Ιουδαίων συμμοριτών στην ακαδημία της Marina Regia στην Τσιβιταβέκια, ώστε ν’ αναβαθμιστεί η προετοιμασία τους για την εθνοκάθαρση των Παλαιστίνιων.

Οι Ιταλοί βρίσκονταν στην πρωτοπορία των μαζικών επιστημονικών δολοφονιών, όπως αποδεικνύεται από την απόλυτη καινοτομία με τα στρατόπεδα εξόντωσης στη Λιβύη, τη Σομαλία και την Ερυθραία από το 1930 και τη χρήση χημικών όπλων στην Αιθιοπία ενάντια στους αντιστασιακούς και τους πολίτες από το 1935.

Μέχρις ότου, η διδασκαλία των θεωριών και των πρακτικών σφαγιασμού διακόπηκε από την οπορτουνιστική μουσολινική έκδοση των φυλετικών νόμων, στ’ όνομα της συμμαχίας με τη ναζιστική Γερμανία.

Μεταπολεμικά, ο πολιτισμικός εναγκαλισμός με το σιωνισμό επανήλθε, από τη Δημοκρατία [Repubblica] που αναγνωρίζει άμεσα την κατοχική οντότητα στην Παλαιστίνη το ’49, επιτρέπει στις εβραϊκές κοινότητες να διαδίδουν ισραηλινή προπαγάνδα, αποτελώντας έτσι, ντε φάκτο μια άμεση εφαρμογή ενός παράνομου καθεστώτος – απαρτχάιντ.

Για να γίνει αντιληπτό, η Ένωση των ιταλικών εβραϊκών κοινοτήτων καταγγέλει γκροτέσκα σ’ ένα πολύ πρόσφατο ντοκουμέντο της, την «παλαιστινιακή θυματοποίηση», παραληρώντας πως οι λέξεις «εξόντωση – lager – κατοχή – γενοκτονία» δεν μπορούν ν’ αποδίδονται ποτέ στο Ισραήλ, αλλά μονάχα στο Ολοκαύτωμα.

Μια Δημοκρατία που έπειτα έδωσε τη συγκατάθεση της στα τάγματα θανάτου της Mossad, για τις δολοφονίες Παλαιστίνιων προσφύγων: του Wael Zuaiter στις 16/10/1972, του Majed Abu Sharar στις 9/10/1981, των Nazih Matar και Kamal Yousef στις 17/6/1982, όλες με τρεις βομβιστικές ενέργειες, όχι πολύ μακριά από το (προεδρικό μέγαρο) Κυρηνάλιο στη Ρώμη. Προκαλεί θυμηδία ο τρόπος με τον οποίο, οι Ιταλοί ειρηνιστές θυμούνται με συγκίνηση της υποκριτικές φράσεις αγανάκτησης του (τότε ΠτΔ) Περτίνι για τη σφαγή των Παλαιστίνιων προσφύγων στη Sabra και τη Shatila στο Λίβανο, μόλις τρεις μήνες μετά τη διάπραξη της. Χρειάστηκε να σφαγιαστούν πάνω από τέσσερις χιλιάδες ανθρώπινα όντα, έτσι ώστε ο φαρισαίος παρτιζάνος πρόεδρος ν’ αντιληφθεί ότι οι σιωνιστές είχαν την άδεια να διαπράττουν εγκλήματα παντού;

– Όμως στην ιταλική ριζοσπαστική αριστερά ήταν πάμπολλοι εκείνοι που διάλεξαν την παλαιστινιακή πλευρά, χωρίς δεύτερες σκέψεις και προσποιήσεις…

– Αυτό είναι αλήθεια. Όμως οι μαρξιστικές ελίτ δεν έκαναν, σχεδόν ποτέ, τους λογαριασμούς τους με τις σιωνιστικές ρίζες που βρίσκονταν βαθιά χωμένες και εύφορες, μέσα στο επίκεντρο του ιταλικής πολιτισμικής πεδιάδας.

Με τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι, για παράδειγμα, ο οποίος προσδιόριζε τους Ισραηλινούς ως τα «μεγαλύτερα αδέλφια λόγω πόνου», αρνιόταν την ύπαρξη των Παλαιστίνιων, αποκαλώντας τους αποκλειστικά ως «Άραβες», επιφυλάσσοντας για τα μικρά τους, τη συνήθη παιδόφιλη και απανθρωποιημένη έκσταση του για τα παιδιά των απόκληρων: «αγριμάκια με καταπληκτικά ανθρώπινα μάτια».

Με τον Τόνι Νέγκρι που δήλωνε ότι διδάχτηκε τη συλλογική αρμονία και τον κομμουνισμό των kibbutz, τα οποία χτίστηκαν πάνω στα πτώματα των Παλαιστίνιων.

Η’ με τον Έρι Ντε Λούκα που υποστηρίζει ότι «η Παλαιστίνη πάντα ήταν κατεχόμενη» από πάρα πολλούς εισβολείς και γι’ αυτό θα πρέπει να εξαφανιστεί μπροστά στην «αυταπόδειξη του κράτους», αυτού του εβραϊκού θρησκευτικού κράτους.

Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί πολύ επί μακρόν…

Επομένως, ας μην ξαφνιαζόμαστε με τους αποπολιτικοποιημένους ειρηνιστές που βρωμίζουν το κίνημα με δειλά συνθήματα, όπως το “ούτε με την Χαμάς ούτε με τον Νετανιάχου”. Κατά βάθος, αντιλαμβάνονται τους Ισραηλινούς σαν αδέλφια, πρώην σοσιαλιστές που πήραν το λάθος δρόμο. Για εκείνους, ένας δολοφόνος όπως ο Γιτζάκ Ράμπιν ήταν ένας ήρωας. Για εκείνους, οι συμφωνίες του Όσλο με την επακόλουθη ειρήνη εξόντωσης των Παλαιστίνιων, αποτέλεσαν την ιδανική συνθήκη.

Μην ξαφνιαζόμαστε με τους διευθύνοντες του δημοκρατικού κόμματος που ανεμίζουν τις σημαίες με το άστρο του Δαβίδ και με τους νεοφασίστες που βρίσκονται στη κυβέρνηση, προσφέροντας άμεση στρατιωτική υποστήριξη στους δήμιους της Κνέσετ και διευθύνοντας τις ιταλικές – ισραηλινές οργανώσεις. Είναι κληρονόμοι μιας βρωμερής και αυταπόδεικτης ιστορικής – εθνικής παράδοσης.

– Στο δοκίμιο “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη” έγραψες πως επιτέλους πάρα πολλά από τα παιδιά μας αποφάσισαν “ν’ αρνηθούν και να φτύσουν τη ρατσιστική ιδέα της υπεροχής –την οποία ανέκαθεν εκείνοι εκθείασαν– της κίβδηλης ευρωπαϊκής ταυτότητας, αυτής που αποτέλεσε τον πραγματικό προπάτορα, περισσότερο ακόμα και από τον γενοκτονικό εθνικισμό των ΗΠΑ, της ισραηλινής αποικιοκρατίας”.

Σ’ άλλα γραπτά σου, προσδιόρισες τους Ευρωπαίους σαν “τους παλιούς προγόνους του Ισραήλ”, “ένα τέκνο τόσο τερατώδες, τόσο τέλειο ως προς την πραγμάτωση μιας γενοκτονικής δημοκρατίας, ώστε να μετατραπεί στο απόλυτο σημείο αναφοράς του δυτικού φιλελεύθερου συστήματος”. Υπό ποια έννοια το Ισραήλ είναι ένα μοντέλο για την Ιταλία;

– Το ιταλικό κράτος έχει καταστήσει τον αποικιακό ρατσισμό σε μια θρησκεία. Η διασύνδεση μεταξύ βιολογισμού και υπεροχής, βασισμένη στον κεφαλαιοκρατικό δεσποτισμό, μεταξύ Ιταλίας και Ισραήλ -όπως τονίζω- είναι πριν απ’ όλα πολιτισμική.

Είδες το περασμένο φθινόπωρο τις φωτογραφίες των ανήλικων μεταναστών πίσω από τα συρματοπλέγματα και τα δίχτυα του καινούριου κέντρου κράτησης (CPR) στο Pozzallo της Σικελίας; Ασφυκτικά στοιβαγμένοι, ανάμεσα σε ατσάλινους φράχτες, μέσα σε μια δίνη από κάγκελα. Για το έγκλημα τους να την κοπανήσουν από την καταστροφή και τη λεηλασία του Νότου του Κόσμου που έχουν διαπραχθεί από τη Δύση;

Δεν σου θύμισαν τα Παλαιστινόπουλα που είναι κλεισμένα μέσα στα ισραηλινά δεσμωτήρια, εκείνα που διηγείται ο συγγραφέας και πολιτικός κρατούμενος Walid Daqqah;

Τον Σεπτέμβριο του 2023 υπήρξε στην Ιταλία, η ψήφιση των διαταγμάτων διακρίσεων από την νεοφασιστική κυβέρνηση, με τα οποία τελειοποιείται η διοικητική κράτηση μεταναστών. Ένας νόμος εθνοτικού διαχωρισμού του 1998 που φέρει, βουτηγμένο στο αίμα των εγκλείστων και των δολοφονημένων, το όνομα του πατέρα της ρατσιστικής πατρίδας, του (τότε υπουργού Εσωτερικών και μετέπειτα ΠτΔ) Τζόρτζιο Ναπολιτάνο.

Ένας κανονισμός που ανακαλεί τη σιωνιστική κατασταλτική εφεύρεση, αιωνίως [ad aeternum] και στο ανώτατο επίπεδο αγριότητας για τους Παλαιστίνιους.

Αυτούς τους μήνες ακριβώς, σχεδιάζεται η απέλαση και ο εγκλεισμός των προσφύγων σε άλλα έθνη. Δεν σου φέρνει στο νου το σιωνιστικό σχέδιο;

Έπειτα, στο δικαστικό μηχανισμό και τις φυλακές, ο δεσμός είναι εξίσου εξόφθαλμος: η ατελείωτη φυλάκιση των πολιτικών κρατούμενων κάθε εποχής ξεσηκωμού, ο ισραηλινός Νόμος των Υπηρεσιών Φυλακών του 1971 που πάρθηκε ως μοντέλο στην Ιταλία –που χρησιμοποιεί, για ν’ αναφέρουμε τον Ahmad Sa’dat, την απομόνωση του κρατούμενου «ως ποινή, ακραία μορφή βασανιστηρίου και μεθοδική ψυχική καταστροφή»– με το άρθρο 90 αρχικά για τους επαναστάτες κομμουνιστές, και έπειτα με το 41 bis για αναρχικούς, αντικαπιταλιστές μαχητές και για μαφιόζους, και στα κελιά που επιφυλάσσονται για τους “κοινούς”, τα κελιά που είναι ξέχειλα με πρόσφυγες από το Νότο του Κόσμου. Με αυτούς που δεν κατάφεραν να βγάλουν από τη μέση με τους μαζικούς πνιγμούς στη Μεσόγειο, με τις θαλασσινές γκαρότες τους.

– Ανατρέχω σε μια επιστολή γραμμένη τον Δεκέμβριο του 1948, από μια ομάδα σημαντικών Εβραίων Αμερικανών -μεταξύ τους, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και η Χάννα Άρεντ- στους New York Times, όπου εκφράζουν την ανησυχία τους για την ανάδυση του κόμματος για την ελευθερία, του Tinuat Haherut, πρόδρομου του Likud, το οποίο και περιγραφόταν σαν στενά συνυφασμένο, ως προς την οργάνωση, τις μεθόδους, την πολιτική φιλοσοφία και τα κοινωνικά θέλγητρα, με τα ναζιστικά και τα φασιστικά κόμματα. Έτσι εξηγούνται οι “συνάφειες” στην πολιτική της κυβέρνησης του Ισραήλ, κυρίως τώρα που βρίσκεται στα χέρια της θρησκευτικής και σκληροπυρηνικής δεξιάς. Μια άγρια φωτοτυπία φασιστικής και γενοκτονικής φύσης του Likud. Είναι όμως ακριβώς έτσι;

Στα θεμέλια της θέσης του Αϊνστάιν και της Άρεντ υπάρχει ανειλικρίνεια και παραλογισμός: πως γίνεται να θεωρούμε ότι το πρόβλημα ενός κράτους αποικιοκρατικής, θεοκρατικής και γενοκτονικής κατοχής, χτισμένου πάνω στη Nakba και την απαλλοτρίωση κάθε ζωτικού στοιχείου ενός άλλου λαού που στοχεύει τελικά στον αφανισμό των Παλαιστίνιων, είναι εκείνο του πολιτικού χρωματισμού της κυβέρνησης του;

Κατά τη διάρκεια της εγκληματικής ιστορίας του, το Ισραήλ είχε είκοσι πρωθυπουργούς. Μονάχα εφτά από αυτούς ήταν του Likud, και άλλοι δύο ήταν άλλων δεξιών σχηματισμών.

Είναι αναμφισβήτητο πως οι Παλαιστίνιοι -όταν δεν εκδιώκονταν από τα εδάφη τους- ζούσαν την κόλαση επί της γης, μέσα σ’ ένα τεράστιο στρατόπεδο εξόντωσης, κάτω από τον ανοιχτό ουρανό. Ακόμα και κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων των ανέντιμων δήμιων πρωθυπουργών της κοσμικής αριστεράς του Mapai του Μπεν Γκουριόν και του Εργατικού Κόμματος.

– Είμαι περίεργη τότε να μάθω τι σκέφτεσαι για το διάσημο δοκίμιο “H κοινοτοπία του κακού” της Άρεντ. Μια έκφραση που ήρθε στο μυαλό πάρα πολλών, μπροστά στις εικόνες του σφαγείου από τη Γάζα, των ερειπίων και των παραληρηματικών διαγγελμάτων των Νετανιάχου, Ιωάβ Γκάλαντ και Μπεν Γκβιρ;

– Στις χειριστικές σελίδες της Άρεντ είναι καιρός ν’ αντιληφθούμε, όπως μας καλεί να κάνουμε ο Samed Ismail των Νέων Παλαιστίνιων [Giovani Palestinesi], ότι «το κακό είναι κοινότοπο μονάχα όταν ο μοχθηρός δεν μπορεί πια να βλάψει, προηγουμένως το κακό είναι όσο βαθύτερο μπορεί να υπάρξει, μια άβυσσος στην οποία η κοινοτοπία του καλού δεν τολμάει να στρέψει το βλέμμα της…Το νεογνό κακό, τώρα πια απογαλακτισμένο, του σιωνισμού ρίχνει ένα αναδρομικό βλέμμα στο εξημερωμένο κακό του ναζισμού. Εδώ χαράζονται οι γραμμές της εναλλαγής μεταξύ αυτών των δύο ιστορικών κινημάτων. Στο σχολικό μάθημα του “Η κοινοτοπία του κακού”, το Ισραήλ δεν αναφέρεται. Πόσο ελάχιστα κοινότοπο είναι αυτό το γεγονός. Αν μιλάμε για ιστορία δεν κοιτάμε στην τρέχουσα ιστορία. Πόσο ελάχιστα κοινότοπη είναι η μετατροπή της μνήμης σ’ ένα πανίσχυρο εργαλείο της λήθης;»

Ήδη πριν την γενοκτονία αυτών των μηνών στη Γάζα, με τα λόγια του Joseph Massad, από την τέταρτη και τελική φάση της Nakba κι έπειτα, εγώ απλά διαπιστώνω την απόλυτη προτεραιότητα της αναγκαιότητας για τον αφανισμό του κράτους του Ισραήλ.

– Θέλεις να εξηγήσεις με ποιούς όρους;

– Είναι πρωτόγνωρος ο τρόπος με τον οποίο σ’ αυτήν την εποχή της εκμηδένισης των συνειδήσεων, η ιστορική καλή προαίρεση ερμηνεύεται ως κάτι το ανεπίτρεπτο και το ακατανόητο.

Κοιτάμε άραγε με τρόμο την πτώση των γαλλικών αποικιακών κτήσεων στην Αλγερία, από το 1954 μέχρι την ανεξαρτησία του 1962; Όχι.

Την καταστροφή του 1975 του Νότιου Βιετνάμ, δοσιλογικού κράτους – προτεκτοράτου του βορειο-αμερικάνικου ιμπεριαλισμού; Όχι.

Το ξερίζωμα της περσικής μοναρχίας του 1979, θεσμού δημιουργημένου εργαστηριακά, υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ και του Ισραήλ; Ούτε καν.

Δεν είμαι τόσο αφελής να πιστεύω ότι ο αφανισμός του γενοκτονικού σιωνιστικού κράτους και η απόλυτη απελευθέρωση της Παλαιστίνης μπορούν να προκληθούν, για να χρησιμοποιήσω την κορανική γλώσσα, από το φύσημα ενός «καλού ανέμου». Θα είναι «άνεμος θυελλώδης, θορυβώδης, γεμάτος πέτρες». Θα είναι ένας «φλογισμένος άνεμος», το κολασμένο tamun.

Κι έπειτα, συγχώρα μου την ιλιγγιωδώς κοινότοπη απομείωση του Χίτλερ, οι φιλελεύθεροι και οι σοβιετικοί δεν ξαπόστειλαν άραγε το τρίτο ράιχ με τους ίδιους τρόπους;

Κι όμως, υπάρχουν ακόμα “ορθά σκεπτόμενοι” που πιστεύουν στη λύση των “δύο λαών, δύο Κρατών”. Ή εκείνοι που ταμπουρώνονται πίσω από μια αισχρή σιωπή -που μετράει την ηθική θερμοκρασία μιας κοινωνίας στερούμενης ηθικής και ανθρωπιάς- και γιορτάζουν την Ημέρα της Μνήμης, αφιερωμένης στη Shoah, χωρίς να ντρέπονται και ν’ αντιδρούν ενώπιον της σφαγής στη Γάζα, μέχρι σήμερα 25.000 αθώοι, μεταξύ των οποίων 12.000 παιδιά και 6.000 γυναίκες.

Οι μάρτυρες στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη επαναφέρουν την επείγουσα αναγκαιότητα να θέσουμε το Ολοκαύτωμα μεταξύ των γενοκτονιών που τελέστηκαν, κατά τη διάρκεια του προηγούμενου και τις αρχές αυτού του αιώνα, από την πολιτισμένη, αποικιακή, κεφαλαιοκρατική Ευρώπη.

Χρειάζεται να σταματήσουμε να το κορνιζάρουμε σαν να είναι η άβυσσος και το απόλυτο τρομερό [tremendum], σαν την μεγαλύτερη απ’ όλες τις αχρειότητες.

Ξέρουμε καλά από τη διδασκαλία του Aimé Césaire πως οι ναζιστικές – φασιστικές κτηνωδίες συντάραξαν το φαντασιακό των λευκών γιατί παραβίασαν την ιερή συμφωνία μεταξύ των λευκών δυνάμεων: η ωμότητα και η εκμηδένιση μπορούν να επιφυλάσσονται μονάχα στους αραβικούς, μαύρους, ασιατικούς, ιθαγενείς στην Αμερική και στους σλάβικους λαούς. Στους άγριους.

Η σχετικοποίηση του Ολοκαυτώματος δεν ισοδυναμεί με την άρνηση της ενσυναίσθησης για εκείνον που το υπέστη, αλλά αντίθετα της ενδυνάμωσης της, καθιστώντας την σε αυθεντική, ανθρώπινη, έξω από κάθε συσκοτισμένη ειδωλολατρία.

Για να εξηγηθώ καλύτερα, θα περιοριστώ στην εξέταση των χρόνων που ακολούθησαν άμεσα μετά την ψευδή και ομόφωνη διαπίστωση των δυτικών πως δεν υπήρξε άλλη εξόντωση τόσο σκοτεινά επιστημονική, και την προπαγανδιστική παραχάραξη του “ποτέ ξανά”.

Μεταξύ 1947-48, οι γαλλικές αποικιακές αρχές εφόρμησαν στη Μαγαδασκάρη για να τιμωρήσουν την ανεξαρτησιακή μαγαδασκάρικη εξέγερση, βιάζοντας τον πληθυσμό και πυρπολώντας ολόκληρα χωριά, δολοφόνησαν 100.000 άτομα. Επιστημονικά. Με την επινόηση των πτήσεων του θανάτου: τα θύματα τους πετάγονταν ζωντανά από τα πολεμικά αεροπλάνα στ’ ανοιχτά της θάλασσας.

Αυτή η γαλλική συνταγή θα επανέλθει σε χρήση στο Βιετνάμ μέχρι το 1954 και κατά τη διάρκεια της μάχης στο Αλγέρι στα 1956-57.

Επομένως, οι Γάλλοι εξόντωσαν συστηματικά ένα εκατομμύριο Βιετναμέζων, ένα εκατομμύριο Αλγερινών και εκατό χιλιάδες Μαγαδασκάριων. Περιορίζομαι σε τρεις από τις αποικιακές κτήσεις, σταματώντας στο έτος 1957.

Αν συνεχίσω παραπέρα, μέχρι τις ημέρες μας, επεκτείνοντας την ανάλυση των επιστημονικά σχεδιασμένων σφαγών που διαπράχθηκαν από άλλα έθνη της λεγόμενης Ευρώπης και τις ΗΠΑ, θα χρειαστεί να με ακούς συνεχόμενα για τουλάχιστον μια εβδομάδα…

Η σχετικοποίηση του Ολοκαυτώματος, η άρνηση της “ημέρας μνήμης” και η πάλη εναντίον της, είναι μια πράξη πολιτισμικής εξέγερσης. Ισοδυναμεί με την απόσπαση από το χέρι των σιωνιστών του δικού τους μολυσματικού ζωμού, από το πεδίο της κουλτούρας.

Η συνενοχή της Δύσης είναι ξεκάθαρα εγκληματική. Όπως επίσης είναι ξεκάθαρο ότι το Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου, όπως καταγγέλθηκε από τη Νότια Αφρική στο Δικαστήριο της Χάγης, με την υποστήριξη περισσότερων από άλλων 50 Χωρών. Μέσα απ’ αυτήν την ενέργεια, αναδύεται άραγε μια ιστορική καμπή μέσα στην οποία παίρνει μορφή ένα νέο δίκτυο συμπαράστασης στον παλαιστινιακό λαό;

Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα αποκλειστικά συμβολικό. Χρήσιμο γιατί αυξάνει την απομόνωση του Ισραήλ και αποσταθεροποιεί το σιωνιστικό κόσμο, αρχής γενομένης την προαναφερόμενη Ένωση εβραϊκών – ιταλικών κοινοτήτων. Χρήσιμο κυρίως για τα έθνη που συμπαρατάχθηκαν με τη Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής, αυξάνοντας την διαπραγματευτική ισχύ τους, μέσα στη σφαίρα κυριαρχίας των παγκόσμιων δυνάμεων (των ΗΠΑ, ΕΕ, Κίνα και Ρωσία που φυσικά δεν συμπαρατάχθηκαν).

Το διεθνές δίκαιο όμως, είναι μονάχα μια αδειανή και εσώτερη τελετουργία, με μια άχρηστη λειτουργία, στην οποία κανένας δεν δείχνει την παραμικρή πίστη.

Αντίθετα, ο παλαιστινιακός λαός και η Αντίσταση του έχουν τώρα ανάγκη από δράσεις με πίστη και πρακτικότητα. Όπως η στρατιωτική υποστήριξη που τέθηκε επί του πεδίου, από την Χεζμπολάχ στο Λίβανο, τους Χούθι στην Υεμένη, από τους Σύριους και τους Ιρακινούς μαχητές. Αλλά και από την πολιτική υποστήριξη, όπως αυτή που δίνεται από ένα υπολογίσιμο κομμάτι του κινήματος για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης εδώ, στα δικά μας γεωγραφικά μήκη και πλάτη.

Από τις 7 Οκτώβρη του 2023, η “αναγκαία αυτοάμυνα του Ισραήλ” –επικαλούμενος κι εγώ το έγγραφο της UCEI, στ’ οποίο αναφέρθηκες– ισοδυναμεί με μια γενοκτονία, απέναντι σε μια σίγουρα βίαιη ενέργεια κατά ισραηλινών πολιτών από την πλευρά της Hamas, χωρίς τα ΜΜΕ να ξεκαθαρίζουν -έστω κι ελάχιστα- τη συνθήκη.

Θα έπρεπε ν’ αναφερθεί η Παλαιστινιακή Αντίσταση, μ’ ενωμένους από το 2021 τους τέσσερις φορείς της. Μεταξύ αυτών, η Χαμάς είναι ο ισχυρότερος.

Έγραψα και επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά ότι το τριακονταετές έργο της Χαμάς ήταν και παραμένει πολύτιμο, κεντρικό για τη Γάζα, για την Παλαιστίνη. Δεν πρόκειται για μια τρομοκρατική σέχτα, αλλά αντίθετα για μια πολιτική, κοινωνική και επαναστατική οργάνωση. Συνεισέφερε πολλές φορές, με μια διαυγή και προωθημένη στρατηγική, να ταράξει τον βάλτο που θα επέτρεπε στους σιωνιστές και τους δυτικούς, να προχωρήσουν στον αφανισμό του παλαιστινιακού λαού. Και συνεισφέρει στη λάμψη αυτών των ημερών, της φωτεινής δύναμης του ανθρώπινου, ενώπιον της στάχτης του δυτικού πολιτισμού.

Από την άλλη, δεν θα έπρεπε να μιλάμε για “άμαχους Ισραηλινούς”. Στο κράτος σιωνιστικής αποικιοκρατικής κατοχής δεν υπάρχουν “άμαχοι”, αλλά χιλιάδες ένοπλοι έποικοι που οπλισμένοι μέχρι τα μπούνια εφορμούν στα σπίτια των Παλαιστίνιων, τους κλέβουν τη γη και τους δολοφονούν.

Για την 7η Οκτώβρη, θα σου απαντήσω μ’ ένα απόσπασμα από το δοκίμιο μου:

«Οι μαχητές της Γάζας πάνω στα αιωρόπτερα μετατράπηκαν σε ριπές του ανέμου και κραυγές που ανέτρεψαν τον καιρό, ζωγράφισαν μια εικόνα απελευθέρωσης, από τις πλέον προωθημένες της σύγχρονης ιστορίας της ανθρωπότητας.

Ένα αθάνατο στιγμιότυπο χαράς που κανένας Παλαιστίνιος, καμία γυναίκα, κανένας άντρας που βιώνει τη σκλαβιά της φιλελεύθερης απολυταρχίας δεν θα βγάλει ποτέ από το βλέμμα του.

Μια αυθεντική οπτική προσευχή που κοινωνείται με τα μάτια, ενώπιον όλων των καταπατήσεων που έχουν υποστεί».

– Κλείνοντας: μας κάλεσες συχνά πυκνά να μην εστιάζουμε στη θυματοποιημένη αφήγηση της Παλαιστίνης, αλλά αντίθετα να εκθειάσουμε την ισχύ αυτού που προσδιόρισες ως «παλαιστινιακή πλημμύρα», «πρώτη επανάσταση αυτού του αιώνα», ως «την παλαιστινιακή thawra ( ثورة)». Πως βλέπεις σήμερα την κατάσταση, μετά από πάνω από εκατό ημέρες αντίστασης στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, και διαδηλώσεων και αγώνων του κινήματος στην Ιταλία και τον υπόλοιπο κόσμο;

– Η Παλαιστινιακή Αντίσταση σε στρατιωτικό, πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο, έχει καταφέρει καίρια πλήγματα στην πυρηνική σιωνιστική δύναμη. Το Ισραήλ βρίσκεται στο χείλος της κοινωνικής, οικονομικής και στρατιωτικής κατάρρευσης.

Βρισκόμαστε επομένως μπροστά σε κάτι το αφάνταστο, σ’ ένα επαναστατικό θαυματουργό [prodigio] που σαρώνει σύνορα και παρασέρνει τα κινήματα παντού, και σ’ αυτές τις ακτές της Μεσογείου.

Στα εδάφη του ιταλικού κράτους, μετά από μερικές εβδομάδες κάμψης, η δράση των νεότατων πρωτοποριών του κινήματος δημιουργεί σημαδιακές αναθερμάνσεις: απέτρεψε τις απόπειρες για ανάληψη της καθοδήγησης των κινητοποιήσεων, από την πλευρά των αποπολιτικοποιημένων επαγγελματιών του ανθρωπισμού και της “ειρήνης” (που σκοτώνει σιωπηλά), διατηρώντας το μέτωπο ανοιχτό, παρ’ όλη την εγκληματοποίηση που εξαπολύθηκε από τα ΜΜΕ και τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Το πανεπιστήμιο του Κάλιαρι που αναγκάστηκε να φτάσει στο σημείο εκείνο, ώστε να μπορεί να αθετήσει τις συμφωνίες συνεργασίας του με σιωνιστικά πανεπιστήμια. Το μποϋκοτάζ των ισραηλινών συμφερόντων στους χριστουγεννιάτικους δρόμους. Το σαμποτάζ της Έκθεσης – Αγοράς χρυσαφικών “Fiera dell’oro” στη Βιτσέντζα, χωρίς κανένα φόβο για τη σύγκρουση και την αστυνομική βία. Πρόκειται για τρία νικηφόρα κύματα που μπορούν να προκαλέσουν και άλλα, ακόμα ψηλότερα` και ορμητικότερα.

«Απογοήτευσες την Γάζα;»: αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει καθημερινά ν’ ακούμε. «Δεν θα την απογοητεύσουμε», είναι η απάντηση που πρέπει καθημερινά να δίνουμε.

[*] Η Mariella Valenti, συγγραφέας του “Il marito senegalese” [“Ο Σενεγαλέζος σύζυγος”] (Εκδ. L’Harmattan Italia, 1999) και του “Storie Africane” [“Αφρικανικές Ιστορίες”] (Εκδ. D.E.A. 2003). Στο Pressenza Italia έχουν δημοσιευθεί συνεντεύξεις της με Rania Hamad, Maria De Lourdes Jesus, Karim Hamarneh, Stefano Luisi της Palestine Children’s Relief Fund (PCRF) Italia και Yilmaz Orcan. Πρόεδρος της Associazione Culturale Livorno Palestina, πολιτική στρατευμένη, πρώην υπεύθυνη της PCRF Μέσης Ανατολής και Μετανάστευσης στην πόλη του Λιβόρνο.

Εισαγωγικό σημείωμα της μπροσούρας «Η Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι δίκαιη, λαϊκή, επαναστατική και θα νικήσει!»

Η νέα έκδοση (μπροσούρα) της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, κυκλοφόρησε στις 18 Γενάρη 2024 στη μαζική εκδήλωση που διοργάνωσε η Συνέλευση στη Νομική Σχολή με τίτλο “Παλαιστινιακή Αντίσταση & Πολιτικοί Κρατούμενοι. Στα περιεχόμενα της περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, ένα Οδοιπορικό Δράσης & Αλληλεγγύης από τις 9 Οκτώβρη μέχρι τις 6 Γενάρη, οι εισηγήσεις της Συνέλευσης και η ομιλία Παλαιστίνιου αγωνιστή της Αντίστασης στο Λίβανο της δεκαετίας του ’70 στην Εκδήλωση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και την αντίσταση του, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του κτιρίου Γκίνη στο ΕΜΠ, στις 15 του περασμένου Νοέμβρη, 50 χρόνια μετά από την αντιιμπεριαλιστική – αντιφασιστική εξέγερση του Πολυτεχνείου, εν όψει της μαζικότατης και μαχητικής Πορείας της 17ης Νοέμβρη που πραγματοποιήθηκε δυο μέρες αργότερα ως τις πιο μεγάλες γιάφκες των τρομοκρατών, τις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Η έκδοση ολοκληρώνεται με το “Σιωπή για τη Γάζα”, το ποίημα (σε τρία μέρη) του Μαχμούντ Νταρουίς, το οποίο συνοδεύεται από ένα βιογραφικό κείμενο για αυτόν.

Η μπροσούρα διατίθεται με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά από πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους.

Εισαγωγικό σημείωμα της μπροσούρας «Η Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι δίκαιη, λαϊκή, επαναστατική και θα νικήσει!»

Η 7η Οκτωβρίου του 2023 σηματοδοτεί μια ιστορική τομή στον παλαιστινιακό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Με την επιχείρηση «Πλημμύρα του Αλ Άκσα» η παλαιστινιακή αντίσταση κατάφερε να επιφέρει τεράστιες απώλειες μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα στην ισραηλινή κατοχή, κάτι που δεν κατόρθωσαν ποτέ αραβικά κράτη με τακτικό στρατό, τανκς και αεροπορία στον πόλεμο του 1967 και του 1973. Για μέρες οι αντάρτες της Γάζας κατάφεραν να απελευθερώσουν προσωρινά εδάφη περίπου 2,5 φορές το εμβαδόν της Λωρίδας της Γάζας μέσα στα κατεχόμενα του 1948 (Ισραήλ). Τηρουμένων των αναλογιών η «Πλημμύρα του Αλ-Άκσα» σηματοδοτεί εξελίξεις στον παλαιστινιακό αγώνα για απελευθέρωση, αντίστοιχες με αυτές που σηματοδότησε ιστορικά η μάχη του Καραμέχ στις 21 Μάρτη του 1968, στα ιορδανικά σύνορα με την κατεχόμενη Παλαιστίνη. Σε εκείνη τη μάχη για πρώτη φορά οι Φενταγίν του Αραφάτ αναμετρήθηκαν με τον ισραηλινό τακτικό στρατό και τον καθήλωσαν σε μια 15ωρη μάχη, προξενώντας του μεγάλες απώλειες. Η ταπεινωτική ήττα των αραβικών καθεστώτων που είχε προηγηθεί στον πόλεμο των Έξι ημερών τον Ιούνη του 1967, σε συνδυασμό με τη μάχη του Καραμέχ, πυροδότησαν την έναρξη της παλαιστινιακής επανάστασης. Ως τότε οι Παλαιστίνιοι αναζητούσαν διέξοδο στα αραβικά καθεστώτα. Πλέον, έπαιρναν τις τύχες τους στα χέρια τους. Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι/ες που ζούσαν στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Ιορδανίας και του Λιβάνου συσπείρωσαν τις γραμμές του λαϊκού αντάρτικου.

Μετά την 7η Οκτώβρη η παλαιστινιακή αντίσταση συσπειρώνει πλέον ευρύτερες μάζες του παλαιστινιακού λαού τόσο στη ιστορική Παλαιστίνη: στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, την Ιερουσαλήμ, τα κατεχόμενα του 1948 (Ισραήλ), όσο και στη διασπορά: στον Λίβανο, τη Συρία, την Ιορδανία και αλλού. Στην τελευταία, τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός της χώρας είναι παλαιστινιακός και για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες πλημμυρίζει μαζικά τις πόλεις της μοναρχικής Ιορδανίας με συνθήματα υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης: «Είμαστε όλοι Κασάμ, ο ηγέτης μας είναι ο Μοχάμεντ Ντάιφ».

Την 7η Οκτώβρη οι δυνάμεις της παλαιστινιακής αντίστασης αναμετρήθηκαν νικηφόρα με τις σιωνιστικές μεραρχίες που περικλείνουν την Λωρίδα της Γάζας γύρω από μεγάλους εποικισμούς που εξαπλώνονται σε εδάφη, που πριν την Νάκμπα, κατοικούνταν από Παλαιστίνιους/ες που κατέφυγαν πρόσφυγες στη Γάζα για να διασωθούν από την εθνοκάθαρση του σιωνιστικού στρατού τον Μάη του 1948. Ο σιωνιστικός στρατός πιάστηκε κυριολεκτικά στον ύπνο και υποχώρησε άτακτα. Οι εποικισμοί γύρω από τη Λωρίδα της Γάζας (π.χ. Σντερότ, Ασκελόν, Ασντόντ) λειτουργούν ως στρατιωτικοί πολιορκητικοί σχηματισμοί ορισμένων εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων, τους οποίους ο σιωνιστικός στρατός αξιοποιεί προκειμένου να διατηρεί σε εικοσαετή πολιορκία 2,3 εκατομμύρια περίπου Παλαιστίνιους «στοιβαγμένους» σε μια στενή λωρίδα γης. Προσελκύουν σε αυτούς τους εποικισμούς Εβραίους από όλον τον κόσμο που δέχονται να μετατραπούν σε τοποτηρητές της σιωνιστικής κατοχής με αντάλλαγμα εξασφαλισμένη εργασία, εύκολη πρόσβαση σε δάνεια και χαμηλότερη φορολογία, καθώς και άλλα ειδικά προνόμια.

Η φιλολογία για τη δήθεν λύση των δυο κρατών στα σύνορα του 1967, κρύβει την φρικτή αλήθεια, ότι πάνω από τέσσερα εκατομμύρια Παλαιστίνιοι/ες ζουν «στοιβαγμένοι» σε πολύ λιγότερο από το 1/5 της παλαιστινιακής γης, με τους μισούς, στη μικροσκοπική Λωρίδα της Γάζας, και άλλα δυο (περίπου) εκατομμύρια είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας του Ισραήλ, οι λεγόμενοι «Ισραηλινοί Άραβες». Αντιθέτως έξι εκατομμύρια Εβραίοι απολαμβάνουν πάνω από το 80% της παλαιστινιακής γης. Επίσης 8 εκατομμύρια περίπου Παλαιστίνιοι/ες βρίσκονται στη διασπορά, οι περισσότεροι σε όμορες χώρες της Παλαιστίνης, αρκετοί ακόμη σε καταυλισμούς, αντιμετωπιζόμενοι μέχρι και σήμερα ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας από τα αραβικά καθεστώτα. Οι Παλαιστίνιοι της διασποράς διατηρούν το δικαίωμα της επιστροφής στα πατρογονικά τους εδάφη και κανείς δεν μπορεί να τους στερήσει το δικαίωμα αυτό, παρά μόνο παραβιάζοντας όλους τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Οι πρόγονοί τους ξεσπιτώθηκαν με τη βία κατά τη διάρκεια της Νάκμπα, τον Μάη του 1948, όταν 800.000 Παλαιστίνιοι οδηγήθηκαν υπό την κάννη των τουφεκιών εκτός Παλαιστίνης σε μια αστραπιαία εκστρατεία εθνοκάθαρσης που υλοποίησαν με στρατηγικό σχέδιο οι «αριστεροί» σιωνιστές του Μπεν Γκουριόν, δολοφονώντας παράλληλα 15.000 Παλαιστίνιους.

Υπό αυτές τις συνθήκες δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια η δυνατότητα ίδρυσης δύο ανεξάρτητων κρατών στα σύνορα του 1967, ακόμη και αν με έναν μαγικό τρόπο το Ισραήλ δεχόταν να απομακρύνει 700.000 έποικους από τη Δυτική Όχθη που καταλαμβάνουν τα καλύτερα εδάφη στο 60% της περιοχής. Αυτό δεν συνέβη τυχαία. Είναι αποτέλεσμα της σιωνιστικής κατοχής 75 χρόνια τώρα, που στρατηγικό στόχο έχει στο μέλλον να απομακρύνει τους Παλαιστίνιους πλήρως από τη γη τους. Οι τεράστιες σφαγές δεκάδων χιλιάδων Παλαιστίνιων αμάχων στη Γάζα στις οποίες επιδίδεται το Ισραήλ αποκαλύπτουν και στον πιο αδαή με το παλαιστινιακό, το σχέδιο που έχουν εδώ και καιρό στο μυαλό τους οι ισραηλινές ελίτ. Το σχέδιο αυτό, όμως, δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί επειδή η παλαιστινιακή αντίσταση στο έδαφος είναι πλέον αρκετά ισχυρή για να συντρίψει τις χερσαίες δυνάμεις του Ισραήλ.

Η ισραηλινή προπαγάνδα διαδίδει γκεμπελικά ψεύδη για όσα πραγματοποιήθηκαν στις μάχες ανάμεσα στον ισραηλινό στρατό και τους μαχητές της παλαιστινιακής αντίστασης μετά την 7η Οκτωβρίου. Αρκετοί άμαχοι σκοτώθηκαν είτε γιατί βρέθηκαν σε διασταυρούμενα πυρά ανάμεσα σε ισραηλινά πολεμικά ελικόπτερα και μαχητές της αντίστασης, είτε γιατί προσπάθησαν να αντιπαρατεθούν ένοπλα με τους μαχητές της αντίστασης. Στο Ισραήλ όλοι, γυναίκες και άντρες, είναι στρατεύσιμοι και ειδικά οι έποικοι διαθέτουν οπλοστάσιο με αυτόματα στις οικίες τους. Μετά την απώλεια του βασικού στρατιωτικού μηχανισμού που περίκλεινε τη Γάζα, το επιτελείο του σιωνιστικού στρατού έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του. Όπως ακριβώς βομβαρδίζει αδιάκριτα τη Γάζα, στοχεύοντας αποκλειστικά κατά αμάχων, έτσι ακριβώς συμπεριφερόταν στις περιοχές που έχασε προσωρινά από τους μαχητές της αντίστασης, προκειμένου να ανακόψει την προέλασή τους μέχρι να ανασυγκροτηθούν νέες χερσαίες μεραρχίες του σιωνιστικού στρατού για αντεπίθεση. Τα παραμύθια για αποκεφαλισμένα παιδιά ή γενικά δολοφονημένα παιδιά από μαχητές των Κασάμ (το ένοπλο σκέλος της Χαμάς) έγιναν σκόνη μέσα από τις ίδιες τις αντιφάσεις των σιωνιστών γκεμπελίσκων εμπνευστών τους, που δεν είχαν ούτε μια φωτογραφία να παρουσιάσουν. Αντιθέτως, όταν τα βίντεο και οι φωτογραφίες από τα αποκεφαλισμένα παιδιά της Γάζας από τις βόμβες των ισραηλινών μαχητικών άρχισαν να εμφανίζονται, τότε τα διεθνή και εγχώρια μίντια σταμάτησαν να παρουσιάζουν εικόνες από τις σφαγές κατά αμάχων που διαπράττει η ισραηλινή αεροπορία στη Γάζα, αναπαράγοντας άκριτα τα δελτία τύπου του ισραηλινού στρατού.

Η Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση σχηματίστηκε τις πρώτες μέρες της στρατιωτικής επιχείρησης, προκειμένου να δημιουργήσει αμέσως τη πρώτη ρωγμή στο φράγμα της κολοσσιαίας παραπληροφόρησης και στήριξης του αστικού πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ προς το Ισραήλ και να ενισχύσει την αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό και την αντίστασή του. Τις πρώτες μέρες της επιχείρησης «Πλημμύρα του Αλ-Άκσα» το Ισραήλ παρουσίαζε εικόνα κατάρρευσης. Το Ισραήλ είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και δέχεται την ετήσια σταθερή οικονομική στήριξη αρκετών δισεκατομμυρίων δολαρίων από τις ΗΠΑ. Γι’ αυτό το λόγο τα αστικά επιτελεία στη χώρα μας και στην Ευρώπη έσπευσαν να στηρίξουν το δικαίωμα στην «αυτοάμυνα» του Ισραήλ και να καταδικάσουν τους μαχητές της αντίστασης ως «τρομοκράτες».

Αγωνιστές και αγωνίστριες, ανένταχτοι και ενταγμένοι σε οργανώσεις του ανταγωνιστικού κινήματος, αρκετοί με κοινό παρελθόν σε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, σχηματίσαμε τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση προκειμένου να διατρανώσουμε ότι επί 75 χρόνια ο παλαιστινιακός λαός βρίσκεται υπό κατοχή, ότι Παλαιστίνιοι/ες έχουν δικαίωμα να αναμετριούνται με την κατοχή όποτε αυτοί το επιλέξουν, μέχρι να απελευθερωθούν. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας απέναντι σε αποικιοκρατικούς στρατούς που διαθέτουν τεχνολογική υπεροχή κρατάει χρόνια, με τη μια γενιά να παραδίδει την σκυτάλη στην άλλη, μέχρι να βρεθούν οι κατάλληλες, ευνοϊκές συνθήκες για την πλήρη απελευθέρωση. Έτσι έγινε στην Αλγερία, έτσι έγινε στο Βιετνάμ, έτσι θα γίνει και στην Παλαιστίνη. Λόγω της τεχνολογικής υπεροχής του εχθρού, το τίμημα της απελευθέρωσης είναι χιλιάδες νεκροί άμαχοι στο θυσιαστήριο της λευτεριάς σε κάθε κρίσιμη αναμέτρηση. Οι φιλελεύθεροι υποκριτές της Δύσης που έχουν διαφορετικούς όρους ζωής από έναν λαό που στερείται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά του, δεκαετίες τώρα, θεωρούν αδιανόητο ότι η ίδια η ζωή είναι εξίσου σημαντική όσο η αξιοπρέπεια και ο αγώνας για την ελευθερία.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο ιμπεριαλισμός και οι λακέδες του όπου γης βάπτιζαν και βαπτίζουν πάντα όσους μάχονται για την απελευθέρωση της χώρας τους «τρομοκράτες». Οι Φενταγίν, οι πρώτοι μαχητές του παλαιστινιακού αντάρτικου σε Ιορδανία (δεκαετία του 1960) και Λίβανο (δεκαετία του 1970) βαπτίζονταν τρομοκράτες. Ο Αραφάτ, ο ηγέτης της Φατάχ και πρόεδρος της PLO πάντα θεωρείτο τρομοκράτης από τη Δύση και ειδικά τους αμερικανούς, μέχρι να αποδεχτεί τη συνθηκολόγηση και την παγίδα του Όσλο το 1993 μετά την Πρώτη Ιντιφάντα (1987). Σήμερα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οι ισλαμικές παλαιστινιακές οργανώσεις (Χαμάς, Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ) που αντέδρασαν δυναμικά στο Όσλο καθώς και το αριστερό Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, που ήρθε σε ρήξη με την κυβέρνηση δοσιλόγων του Μαχμούντ Αμπάς, θεωρούνται από τη Δύση τρομοκρατικές οργανώσεις. Δεν ξεχνάμε ότι το Όσλο έδινε χρόνο στους Ισραηλινούς να οχυρωθούν έναντι των Παλαιστίνιων στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, σχηματίζοντας ένα παλαιστινιακό προτεκτοράτο σε λιγότερο από το 20% της Παλαιστίνης (περίπου 20% της ιστορικής Παλαιστίνης ήταν τα σύνορα του 67), μια δοσιλογική αρχή «ασφαλείας» με ηγέτη τον Μαχμούντ Αμπάς, τον εκλεκτό των Αμερικανών, που παρέδιδε τους αγωνιστές στις σιωνιστικές αρχές κατοχής και έβαζε φρένο σε κάθε αντίσταση στον εποικισμό της Δυτικής Οχθης που κατά τη διάρκεια των «ειρηνικών διαπραγματεύσεων» εξαπλωνόταν εκρηκτικά. Σήμερα 700.000 έποικοι ελέγχουν πάνω από το 60% της Δυτικής Οχθης, την λεγόμενη Area C και τμήμα της Δυτικής Όχθης που κατέλαβαν μέσω του Τείχους του Αίσχους, που χωρίζει τα κατεχόμενα του 1948 από τη Δυτική Όχθη. Πριν το Όσλο ο αριθμός των εποίκων ήταν μόλις 116.000.

Δεν πιστεύουμε απλώς στο δίκαιο αυτού του αγώνα που συμπυκνώνει μια από τις σημαντικότερες σύγχρονες αναμετρήσεις μεταξύ ενός αδούλωτου λαού και του ιμπεριαλισμού, μια αναμέτρηση που ωθεί πλέον εκατομμύρια αλληλέγγυους σε όλο τον πλανήτη στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι Παλαιστίνιοι πλέον έχουν σχηματίσει το απόρθητο φρούριο, το αραβικό Ανόι στη Λωρίδα της Γάζας που στο μέλλον θα επεκτείνει την απελευθέρωση σε όλη την ιστορική Παλαιστίνη. Η νίκη της παλαιστινιακής αντίστασης έχει τεράστια σημασία για την εργατική τάξη της Δύσης και της Μέσης Ανατολής. Η ισχύς του κεφαλαίου των μητροπόλεων της Δύσης βασίζεται στη βαρβαρότητα στη Μέση Ανατολή. Η «Πλημμύρα του Αλ-Άκσα» είναι μια σταγόνα της μελλοντικής πλημμυρίδας των λαϊκών αντάρτικων που θα απαλλάξουν τη Μέση Ανατολή από τον ιμπεριαλισμό και τα υποταγμένα σε αυτόν αραβικά καθεστώτα. Αν οργανωθεί επαναστατικά η εργατική τάξη στις μητροπόλεις θα μπορέσει να ανταποκριθεί στο ιστορικό της καθήκον, ενισχύοντας τα αντάρτικα αυτά.

Η μπροσούρα που έχετε στη διάθεσή σας περιγράφει το οδοιπορικό της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση βδομάδα προς βδομάδα μέσα από τα καλέσματά της σε πορείες και δράσεις. Δεν είναι απλώς κάποια τυπικά καλέσματα που γράφτηκαν στο πόδι για να βγει η «υποχρέωση». Αποτυπώνουν τις εξελίξεις στο μέτωπο, τις πολιτικές εξελίξεις εγχώρια και διεθνώς και αντιμετωπίζουν την προπαγάνδα των ΜΜΕ και του σιωνισμού. Επιπρόσθετα, η μπροσούρα περιέχει μεγάλο κομμάτι του λόγου συντρόφου Παλαιστίνιου σε Εκδήλωση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στο απελευθερωμένο κτήριο Γκίνη, μέσα στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, στις 15 Νοέμβρη του 2023 στο πλαίσιο του εορτασμού για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο σύντροφος γεννήθηκε στη Γάζα. Συμμετείχε στα επαναστατικά γεγονότα στο Λίβανο τη δεκαετία του 70 και παραμένει σταθερά προσηλωμένος στη στρατηγική της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης. Τέλος παρατίθεται μετάφραση του ποιήματος του Μαχμούντ Νταρουίς «Σιωπή για τη Γάζα» και ερμηνευτική του ανάλυση που πραγματοποίησε μέλος της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση. Είναι ένα ποίημα που γράφτηκε λίγο πριν τον θάνατο του Νταρουίς (μετά τη Δεύτερη Ιντιφάντα) και «θάφτηκε» από την Παλαιστινιακή Αρχή του Μαχμούντ Αμπάς για πολύ συγκεκριμένους λόγους: εξυμνεί την αδούλωτη Γάζα και την Αντίστασή της. Το ποίημα παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο.

Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση

[ΚτΒ] Αλληλεγγύη στους 2 συντρόφους που διώκονται για αντιφασιστικές άμεσες δράσεις σε χρυσαυγίτικες γιάφκες [Δίκη. 29/1. Εφετείο Αθηνών]

Δεν μπορούμε να συντρίψουμε τον φασισμό σε συνεργασία με τη δημοκρατική κυβέρνηση, αλλά μόνο σε πείσμα της δημοκρατικής κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά το ξερίζωμα του φασισμού, γιατί οι αστοί είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν σε αυτόν όταν βλέπουν ότι κινδυνεύουν να τους φύγει η εξουσία από τα χέρια.

Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι

Αθήνα. 1/11/2019. Έξι χρόνια μετά από τότε που “εκεί εκεί στο βόρειο Τομέα τα τάγματα εφόδου ξαπλώσανε ωραία”, εμπρηστική άμεση δράση ενάντια στην κεντρική γιάφκα των χιτλεροκυπατζήδων της Χ.Α στο Σταθμό Λαρίσης, καταστρέφει τον 2ο όροφο, οπού στεγαζόταν (μεταξύ άλλων) το πολιτικό γραφείο του παρακρατικού – κατά φαντασία “φύρερ” της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Ν. Μιχαλολιάκου.

Άμεσα, οι “αντι”τρομοκράτες της ΓΑΔΑ της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” στρώνονται στη δουλειά και -με την συνεργασία των πάντα πρόθυμων δημσιογραφικών παπαγάλων τους στα ΜΜΕ- δημιουργούν τρομολαγνικό κλίμα που διαχρονικά κρίνεται απαραίτητο, για το φόρτωμα κατασκευασμένων κατηγορητηρίων ενάντια σε αγωνιστές και αγωνίστριες που παλεύουν πολύμορφα, ενάντια στο Κεφάλαιο, το Κράτους του και τα παρακρατικά οικόσιτα τους.

Στο άμεσο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της αργυρώνητης καθεστωτικής προπαγάνδας, θα τεθεί η ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών Ταξική Αντεπίθεση, έξω από τον πολιτικό χώρο της οποίας στα Εξάρχεια, θα εντοπιστεί λίγες μέρες αργότερα, κατά τη διάρκεια συνέλευσης, παρκαρισμένο ασφαλίτκο όχημα με μικροκάμερα στραμμένη στο εσωτερικό του, το οποίο μετά την περικύκλωση του, θα φυγαδευτεί -άρον άρον- με τη συνδρομή των ΜΑΤ.

Παράλληλα, αστυνομικές συσκευές γεωεντοπισμού εντοπίζονται σε οχήματα συντρόφων και συντρόφισσων, ενώ κατευθυνόμενα (από το υπουργείο “Προστασίας του Πολίτη” του παρασημοφορημένου από το FBI, πολλάκις πρώην και εκ νέου “σερίφη” Χρυσοχοΐδη) δημοσιεύματα στοχοποιούν την πολιτική συλλογικότητα των συντρόφων και των συντροφισσών μας, ως «ορμητήριο βομβιστικών και εμπρηστικών επιθέσεων» και «δεξαμενή τρομοκρατών».

16/12/2019. Το κατασταλτικό «κυνήγι μαγισσών» των αστυνομικόδικαστικών ομοϊδεατών της Χ.Α παρουσιάζει τη λεία του. Δύο αντιφασίστες σύντροφοι, ο Δ. και ο Κ, συλλαμβάνονται από την “Αντι”τρομοκρατική με έωλα ως ανύπαρκτα στοιχεία.

Οι 2 σύντροφοι θα κατηγορηθούν από την αστική “δικαιοσύνη” με τον “αντι”τρομοκρατικό 187Α και θα τους επιβληθούν δυσβάκτατοι περιοριστικοί όροι, μεταξύ των οποίων το “πάγωμα” των τραπεζικών λογαριασμών τους, ακόμα κι εκείνων της μισθοδοσίας από την εργασία τους. Οι υπέρογκοι οικονομικοί όροι για την αποφυγή της προφυλάκισης τους, θα καλυφθούν συλλογικά – κινηματικά – συντροφικά, με μια ευρεία καμπάνια οικονομικής ενίσχυσης στην αθηναϊκή μητρόπολη, όλη τη χώρα και το εξωτερικό. Μια καμπάνια από εκείνες που υπενθυμίζουν έμπρακτα πως η Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το όπλο μας, όπως αρμόζει σ’ όσους και όσες συνεχίζουν ν’ αντιστέκονται και να μάχονται, αδιάκοπα και πολύμορφα, για το Δίκιο και τη Λευτεριά.

Σύμφωνα με το (βγαλμένο από τα “αντι”τρομοκρατικά χαλκεία) κατηγορητήριο της αστικής “δικαιοσύνης”, οι 2 σύντροφοι υπήρξαν μέλη της οργάνωσης «Ταξιαρχία», που έδρασε στο νομό Αττικής και πραγματοποίησε από τον Μάρτη του 2017, με την παρθενική καταδρομική “επίσκεψη” της (μέρα μεσημέρι) ενάντια στην (τότε) κεντρική γιάφκα της Χ.Α στη λεωφόρο Μεσογείων, με την υπογραφή «Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας», συνολικά έξι αντιφασιστικές άμεσες δράσεις ενάντια σε ισάριθμους ναζιστικούς στόχους, μεταξύ των οποίων κι εκείνη τον Γενάρη του 2018 στην Ουκρανική Πρεσβεία στο Ψυχικό.

Οι αντιφασιστικές άμεσες δράσεις για τις οποίες κατηγορούνται οι 2 σύντροφοι είναι εκείνες ενάντια στα ναζιστικά γραφεία στο Μενίδι και το Σταθμό Λαρίσης, τον Μάη και το Νοέμβρη του 2019 αντίστοιχα. Τρία χρόνια μετά τη σύλληψη τους, στο στημένο κατηγορητήριο προστέθηκε και η εμπρηστική επίθεση, τον Φλεβάρη του 2019, ενάντια στα τοπικά γραφεία της Χ.Α Ασπροπύργου από την «Ταξιαρχία Petrit Zifle», η οποία είχε ως αποτέλεσμα το οριστικό κλείσιμο τους.

Μετά από τέσσερα χρόνια αστυνομικοδικαστικής ομηρίας, οι σύντροφοι Δ. και Κ. καλούνται να δικαστούν τη Δευτέρα 29 Γενάρη 2024 στο Εφετείο Αθηνών, με την απειλή της καταδίκης και της φυλάκισης να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια τους.

Ανάμεσα στους μάρτυρες κατηγορίας περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, ο πρώην χρυσαυγίτης και νυν κατά φαντασία “φύρερ” Ηλίας Κασιδιάρης του ναζιστικού “Εθνικού Κόμματος Έλληνες” (που κρύβονται μέσα στο παρακρατικό – μαφιόζικο κοινοβουλευτικό μόρφωμα των ακροδεξιών “Σπαρτιατών” του πολιτικού γυρολόγου – αχυράνθρωπου Βασίλη Στίγκα), οι χρυσαυγίτες πυρηνάρχες – υπεύθυνοι των γραφείων σε Ασπρόπυργο, Μενίδι και Σταθμό Λαρίσης που δίκαια βρέθηκαν στο στόχαστρο των κινηματικών – αγωνιστικών δυνάμεων του Μαχητικού Αντιφασισμού, καθώς και μπάτσοι της “Αντί”τρομοκρατικής, των ΕΚΑΜ και της Κρατικής Ασφάλειας.

Μια κομβική και δύσκολη πολιτική – δικαστική μάχη, μέσα στη συγκεκριμένη συνθήκη επέλασης του δόγματος “Νόμος και Τάξη” για την επιβολή του κοινωνικού εκφασισμού. Με την πιο νεοφιλελεύθερη – ακροδεξία μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ του Μητσοτάκη του (υ)ιού να προετοιμάζει -μεταξύ άλλων- τη ψήφιση του αντιπρολεταριακού – αντιλαϊκού ν/σ Φλωρίδη για την περαιτέρω αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα. Με την αγωνιζόμενη νεολαία, το μεταναστευτικό – προσφυγικό προλεταριάτο, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες και όλους τους πολιτικούς – κοινωνικούς χώρους Αντίστασης & Αγώνα να βρίσκονται αδιάκοπα στο στόχαστρο των ναζιστικών – φασιστικών, παρακρατικών καθαρμάτων.

Μια κομβική και δύσκολη πολιτική – δικαστική μάχη ενάντια στην κρατική καταστολή και το ναζισμό – φασισμό, την οποία οι δύο σύντροφοι μας δεν θα τη δώσουν μόνοι τους.

Πίσω μπάτσοι & δικαστές, παρακρατικά ναζιστικά & φασιστικά καθάρματα.

Εμπρός Σύντροφοι & Συντρόφισσες!

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας!

Στηρίζουμε Υλικά – Ηθικά – Πολιτικά τους πολιτικούς κρατούμενους & κρατούμενες και τους διωκόμενους αγωνιστές & αγωνίστριες.

Αλληλεγγύη στους 2 συντρόφους που διώκονται για αντιφασιστικές άμεσες δράσεις σε χρυσαυγίτικες γιάφκες.

Έναρξη Δίκης: Δευτέρα 29 Γενάρη 2024 στο Εφετείο Αθηνών της οδού Λουκάρεως (4ος όροφος, αίθουσα Δ 100 Β’).

Κίνηση της Βιολέττας
Αθήνα. Γενάρης 2024

[ΚτΒ] Αλληλεγγύη στο σύντροφο Πολύκαρπο Γεωργιάδη. Δίκη. Εφετείο (Λουκάρεως). Τετάρτη 13/12. 9.00 πμ

Στις 23 Σεπτέμβρη 2020, μετά από δήθεν ανώνυμο τηλεφώνημα, συλλαμβάνεται από την «αντι»τρομοκρατική ο σύντροφος Π. Γεωργιάδης και μετά από έρευνα που ακολούθησε στην νόμιμα νοικιασμένη αποθήκη βιβλίων του και την ανεύρεση ποσότητας εκρηκτικής ύλης, πυροκροτητών και σφαιρών διατάσσεται η προφυλάκιση του με διογκωμένο κατηγορητήριο.

Μετά από δεκαοκτώ μήνες προφυλάκισης και αφού το “απλό” πλημμέλημα της οπλοκατοχής μετατρέπεται σε κακούργημα, ο σύντροφος καταδικάζεται σε ποινή πέντε ετών, μ’ αναστολή μέχρι το εφετείο, χωρίς πουθενά καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης να παρουσιαστεί έστω και ένα στοιχείο που να τεκμηριώνει ότι ο σκοπός της κατοχής των εκρηκτικών ήταν η διάθεση σε τρίτους – το μόνο κριτήριο που διαφοροποιεί την κατοχή των υλών από πλημμέλημα σε κακούργημα.

Αυτό που επί της ουσίας αναβαθμίζει την κατηγορία εναντίον του Πολύκαρπου είναι η συνεχής, αμετάκλητη και μη ανασταλτική συμμετοχή του στους κοινωνικούς- ταξικούς αγώνες. Ο σύντροφος βρίσκεται στο στόχαστρο των διωκτικών μηχανισμών γιατί για περισσότερα από είκοσι χρόνια είναι αδιάλειπτα παρών στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής του.

Συμμετέχοντας στους αγώνες των φυλακισμένων κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές, όντας αλληλέγγυος στους μετανάστες και τις μετανάστριες, συμμετέχοντας σε αντι-ιμπεριαλιστικούς – αντικαπιταλιστικούς – αντιφασιστικούς και εργατικούς αγώνες και σε τόσες άλλες, μεγάλες ή και μικρότερες, στιγμές της ταξικής πάλης.

Παρών στη διάδοση του ανατρεπτικού λόγου, είτε μέσω των εκδόσεων Ασύμμετρη Aπειλή, Μόλοτ και Red n Noir, είτε μέσω του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios. Διεξάγωντας έναν καθημερινό αγώνα -ευτυχώς όχι μόνος του- ενάντια στη συνωμοσιολογία και τον ανορθολογισμό που αναδείχθηκε κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία.

Αυτό που διακυβεύεται την Τετάρτη 13/12, είναι το αν θα καταρρεύσει πλήρως το αφήγημα της “αντι”τρομοκρατικής -η οποία και συνέταξε τη δικογραφία την οποία υιοθέτησε και η δικαστική εξουσία κατά τη διάρκεια του πρωτόδικου δικαστηρίου- και ο σύντροφος θα απαλλαχθεί πλήρως ή αν λόγω των εμμονών των αστυνομοδικαστικών μηχανισμών θα οδηγηθεί εκ νέου στη φυλακή.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ.

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ & ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΥΛΙΚΑ – ΗΘΙΚΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ & ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤ(ΡΙ)ΕΣ.

Δίκη – Συγκέντρωση Αλληλεγγύης. Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως). Τετάρτη 13/12. 6ος όροφος, 9.00 πμ.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα. Δεκέμβρης 2023