Στις 10/11 δημοσιεύθηκε το σχέδιο τεχνικού προγράμματος και προϋπολογισμού του Δήμου Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας για το οικονομικό έτος 2015, το οποίο θα κατατεθεί προς ψήφιση στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο. Είναι η πρώτη φορά που μπαίνει στον προϋπολογισμό του Δήμου κατ’ αυτό τον τρόπο, η κατεδάφιση της Στρούγκας.

Λίγες μέρες αργότερα κληθήκαμε να συμμετάσχουμε σε συζήτηση με τη δημοτική αρχή, «για να μας ενημερώσουν για τις προθέσεις τους σχετικά με το χώρο». Φυσικά στη συνάντηση δεν πήγαμε, γιατί η Στρούγκα, πάντοτε, απέναντι στις κλειστές συναντήσεις σε γραφεία δημάρχων, είχε να αντιτάξει τη δημόσια συζήτηση και την απεύθυνση στην τοπική κοινωνία της Φιλαδέλφειας.

Σίγουρα θα σπεύσουν να βρουν δικαιολογίες. Η ύπαρξη όμως, αυτή καθαυτή της κατεδάφισης, δείχνει την πολιτική βούληση του Δήμου. Η νέα δημοτική αρχή, που μετρά μόλις τρεις μήνες ζωής, δείχνει ότι θέλει να τελειώνει στα γρήγορα με τη Στρούγκα, γκρεμίζοντάς τη, για να μπορέσει μετά απερίσπαστη, να συνεχίσει το «έργο» της.

Η επίθεση αυτή δε μας εκπλήσσει. Έρχεται, μάλιστα, σε μία στιγμή που μόνο ως τυχαία δεν μπορεί να εκληφθεί. Από την άνοιξη του 2014, η Στρούγκα, αναλαμβάνοντας αρχικά πρωτοβουλίες με τη δράση της και στη συνέχεια συμμετέχοντας στο Συντονιστικό Κατοίκων Ν.Φ. – Ν.Χ. και γύρω περιοχών, δίνει έναν απ’ τους σημαντικότερους αγώνες που έχει δώσει στα σχεδόν έξι χρόνια λειτουργίας της, ενάντια στα επιχειρηματικά συμφέροντα και στον κατακερματισμό του Άλσους από τον μεγαλοεπιχειρηματία Μελισσανίδη. Στοχοποιήθηκε, χτυπήθηκε και τώρα ξαναχτυπιέται.

Με την επίθεση αυτή, επιβεβαιώνεται η πεποίθηση ότι η δημοτική αρχή του Βασιλόπουλου, έρχεται απλά να διαδεχτεί τις προηγούμενες, χωρίς να διαφοροποιείται στην πράξη σε τίποτα, όσο κι αν θέλει να πείσει για το αντίθετο. Αν τη δει κανείς και μέσα στο πλαίσιο των επιθέσεων που δέχονται η Βίλα Ζωγράφου και το «Πατινάζ» στο Αιγάλεω, από τις τοπικές δημοτικές παρατάξεις που στηρίχθηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ, δε θα δυσκολευτεί να καταλάβει ότι πρόκειται για τη συνολικότερη πολιτική των παρατάξεων της «ριζοσπαστικής αριστεράς», απέναντι στις καταλήψεις και τους ελεύθερους χώρους. Με το που μύρισαν λίγο εξουσία, σπεύδουν να τσακίσουν οτιδήποτε μπορεί να τους δυσκολέψει ή να σταθεί απέναντί τους, ακριβώς όπως έκαναν οι προκάτοχοί τους.