κείμενο που μοιράστηκε τους τελευταίους μήνες

σε διάφορα τηλεφωνικά κέντρα της Αθήνας

Όταν το τηλέφωνο απαντήσει..!

Περιγράφοντας κανείς σε αδρές γραμμές το τι εστί κακοπληρωμένη, εξαντλητική, και απόλυτα ψυχοφθόρα εργασιακή εκμετάλλευση, μπορεί να διακρίνει άμεσα την εργασιακή φιγούρα ενός/μιας τηλεφωνητή/τριας. Κατά βάση νεαρά άτομα, μιας και το επάγγελμα απαιτεί άριστο χειρισμό τεχνολογικών μέσων (Η/Υ) και πλείστων συστημάτων, συνήθως παλαιότερα ανειδίκευτα εργασιακά, αν και σήμερα αυτό τείνει να καταργηθεί απ’ τις επιπλέον απαιτήσεις που θέτουν τα αφεντικά για την “ικανότερη” στελέχωση των τηλε-εργοστασίων τους. Έχοντας έντονη ψυχοσωματική προσαρμοστικότητα στην “καθήλωση” της υπερπαραγωγικότητάς μας, όχι δηλαδή μόνο σωματικά όπως θα είναι φυσικό στην εργασία μας, αλλά και ψυχικά και πνευματικά σε απόλυτη σύμπνοια με τα θέλω των αφεντικών και των πελατών. Κατα κόρον όχι μόνο ενός αλλά πολλών αφεντικών, μιας και η ενοικιαζόμενη εργασία είναι κανόνας στα τηλ. κέντρα, δλδ διπλές και τριπλές φορές εργασιακής ενοικίασης.

Κι αν κάποιος/α νομίσει πως αυτό είναι ο κανόνας εν γένει της εργασίας, ας λάβει επιπλέον υπ’ όψιν του το ότι οι τηλεφωνητές είμαστε μια απόλυτη συνάρτηση: α) του χρόνου των συστημάτων και των υπολογιστών, β) της απαίτησης για εκμηδένιση της προσωπικότητας και του εαυτού μας από την τεράστια ιεραρχική αλυσίδα στην οποία υποκείμεθα (δεν είναι τυχαίο που σε κάθε τηλ. κέντρο υπάρχουν πάμπολλες ορολογίες απ’ το μικροτσιράκι του ομαδάρχη μέχρι τον ίδιο ομαδάρχη των ομαδαρχών!) καθώς και γ) της ίδιας μας της “συνομιλίας” με τον πελάτη-καταναλωτή. Κατά την οποία “συνομιλία” η προσωπική μας βούληση και σκέψη εκμηδενίζεται μιας κι αυτή ακόμα η πρωταρχική λειτουργία του ανθρώπινου γένους, της ομιλίας, ρομποτοποιείται προς τέρψιν της εταιρείας και της εκπλήρωσης της επιθυμίας του πελάτη. (Όπου στις πλείστες των περιπτώσεων ουσιαστικά η μισθωτή μας σχέση ως τηλεφωνητές/τριες με την εταιρεία, συνοψίζεται στο ότι γινόμαστε το αντικείμενο εκτόνωσης του καταναλωτή στο παράπονό του προς την εταιρεία – κάτι δλδ σαν μαξιλάρι μεταξύ εταιρείας και πελάτη για το μόνιμο παράπονο ή βρισίδι ώστε να ξεθυμάνει πάνω μας).

Αυτή η ίδια μισθωτή σχέση λοιπόν, ας μην ξεχνάμε πως μεταφράζεται στην πράξη με λιγότερα από 3 ευρώ την ώρα, με συμβάσεις πολλές φορές πλήρους επισφάλειας, με τον φόβο της μη ανανέωσης τον κάθε επόμενο μήνα. Με βαρδιολόγια “λάστιχο”, κατά κόρον χωρίς σταθερότητα στα ωράρια και τις μέρες, όπως και σπαστά ρεπό, εργασία σε αργίες και φυσικά Κυριακές (μιας κι εμείς ως τηλεφωνητές/τριες καλούμαστε να είμαστε το μόνιμο και σταθερό “πρόσωπο”της εταιρείας για την πελατειακή σχέση του καταναλωτή 24/7, σαν να μην έχουμε καν προσωπικό χρόνο και ζωή). Συνήθως έχοντας συμβάσεις part time, με ανακυκλώσιμο εργατικό δυναμικό, διότι ο φόβος της απόλυσης, μας είναι συνέχεια ορατός σαν υπενθύμιση, αφού δεν προλαβαίνεις καν να πάρεις ανάσα μεταξύ των κλήσεων και των απαιτήσεων. Συγκριτικά με άλλους κλάδους, ίσως να είναι ο μόνος όπου δεν έχεις καν το δικαίωμα να μιλήσεις με τον διπλανό συνάδελφο, να εκδηλώσεις το συναίσθημά σου (θυμού, κούρασης, στεναχώριας, γέλιου κλπ), να ξεχαστείς από τα δευτερόλεπτα, τις κλήσεις, τις φωνές και την πίεση που τρέχουν μανιωδώς.
Απέναντι σε όλα αυτά και άλλα πολλά, μιας και η επισφάλεια μαζί με το φόβο της ανεργίας είναι εφιαλτικά σενάρια που γίνονται πολλές πραγματικότητες, επιλέξαμε ως άτομα από τον τηλεπικοινωνιακό κλάδο να αντισταθούμε συλλογικά και συναδελφικά στην ταξική μας υποτίμηση. Η τακτική συνέλευσή μας λειτουργεί με βάση την αντι-ιεραρχική δομή, την ισοτιμία και αυτονομία των μελών της, την μη διάκριση του χρώματος, του φύλου, της φυλής, της “παλαιότητας” κοκ, και γενικά ενάντια στις αρχές της δια-μεσολάβησης και των αναθέσεων. Έχοντας παρεμβατικό χαρακτήρα σε χώρους εργασίας τηλ. κέντρων, με υπαρκτές διεκδικήσεις και νίκες συναδέλφων και συναδελφισσών όποτε και όπου αυτό χρειάστηκε.

Επειδή δεν μας καλύπτει καμία συλλογική σύμβαση εργασίας, επειδή δεν μας χωράει ο περιορισμένος χρόνος, ο κομμένος και ραμμένος για τα κέρδη των αφεντικών αλλά όχι για τις ζωές μας, επειδή όσο βιώνουμε ατομικά τις ασφυκτικά ψυχοφθόρες συνθήκες στα τηλ. κάτεργα δεν υπάρχει ελπίδα αντίστασης, για όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα η μόνη απάντηση είναι η ταξική μας αυτοοργάνωση. Σε όλους τους χώρους δουλειάς, σε όλα τα call centers η συναδελφική αλληλεγγύη και οι συλλογικοί αγώνες είναι οι μόνες λύσεις για να κάνουμε τις εργασιακές μας συνθήκες και τις ζωές μας κομμάτι καλύτερες.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ/ΙΣΣΑ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ/ΤΗΣ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΚΑΤΕΡΓΑ.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Συνέλευση εργαζομένων και ανέργων τηλεφωνητ(ρι)ών ενάντια στα τηλεφωνικά κάτεργα proledialers