Με θλίψη και στεναχώρια πληροφορήθηκαμε το χαμό του κομμουνιστή προλετάριου, του Καλλιθεώτη φίλου και συντρόφου Νίκου Μπίτσικα.

Ο Νικόλας έφυγε από κοντά μας μέσα σε μια συγκυρία βαριά και σκοτεινή, με έντονη την οσμή της ασφυκτικής πραγματικότητας και του θανάτου που επιβάλλεται με απροκάλυπτη βία από τους αστούς, τους βαστάζους τους και το κράτος τους, και -τώρα πια- γυρίζει πλέον ξεδιάντροπος και εκδικητικός πάνω από τα κεφάλια όλων μας. Σε καιρούς μιας προαναγγελθείσας κρατικής δολοφονίας ενός πολιτικού κρατουμένου και παντοτινού αντάρτη στη ΜΕΘ του μπατσοκρατούμενου γενικού Νοσοκομείου Λαμίας, η οποία αν τελικά πραγματωθεί θα σημάνει οριστικά το μεταπολιτευτικό “τέλος εποχής”. Ο Νικόλας έφυγε από κοντά μας, σε καιρούς σαδιστικής ένστολης βίας των ξεσαλωμένων δολοφόνων και βασανιστών της ΕΛ.ΑΣ στο κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας και όλης της χώρας και σε μέρες κορύφωσης της ακατάσχετης προπαγάνδας των αργυρώνητων ΜΜΕ.

Σε αρρωστημένους καιρούς, στους καιρούς της επιβαλλόμενης υγειονομικής σφαγής από την έλλειψη μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς, τα ΜΜΜ, τις φυλακές και τους άλλους χώρους εγκλεισμού και ενώ τα δημόσια νοσοκομεία του αποδεκατισμένου ΕΣΥ βρίσκονται (τώρα πια) από καιρό “στο κόκκινο”. Στους καιρούς των “νέων έξυπνων περιοριστικών μέτρων” και της οξυνόμενης παράτασης της εγκληματικής κρατικής διαχείρισης της πανδημίας. Στους καιρούς που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, η φτώχεια και η ανέχεια εξαπλώνονται, η απελπισία και η απόγνωση επεκτείνονται, τα προσωπικά και τα συλλογικά αδιέξοδα γίνονται ενδημικά.

Στους καιρούς όμως, που οι Τάξεις και “τα στρατόπεδα χωρίζονται ξανά και η Ιστορία καίει σαν πυρωμένο σίδερο” . Εδώ που η Αλληλεγγύη, η Αντίσταση και η Συντροφικότητα συνεχίζουν να νοηματοδοτούν και να αρματώνουν τον κόσμο του Αγώνα, τον κόσμο του οποίου ο φίλος και σύντροφος Νίκος αποτέλεσε συστατικό, αναπόσπαστο κομμάτι και γέννημα θρέμμα του. Αν κάτι είναι βέβαιο, αυτό είναι πως αν ο “Πάνθηρας Νικόλας από την Καλλιθέα” ήταν ακόμα ανάμεσα μας, την Κυριακή 7/3/21 θα είχε πορευτεί κι εκείνος στους δρόμους της δικής του Νέας Σμύρνης, και θα είχε πιθανότατα φωνάξει με τη δυνατή φωνή του και την ψυχή του το “…ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει”.

Γιατί αυτός ήταν ο Νικόλας. Ένας μαχητικός αντιφασίστας, ένας λαϊκός αγωνιστής που πλούτιζε -με τη πολύχρονη παρουσία και τη συνεπή δράση του- τους ριζοσπαστικούς-ανατρεπτικούς κύκλους και το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα . Ένας σύντροφος που ήξερε τι πάει να πει δέσμευση και καθήκον και του άρεσε πολύ να τραγουδάει με τη ζεστή φωνή του “…Έλα και πάρτη, μόνος σου τη Λευτεριά, με τραγούδια, όπλα και σπαθιά…”.

Ένας οικοδόμος, περήφανος για τους προγόνους του που ξήλωναν τα πεζοδρόμια της Αθήνας. Ένας νεολαίος κομμουνιστής που -με το όπλο της προλεταριακής αυτομόρφωσης- τιμούσε, έψαχνε και μελετούσε την ιστορία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, και συνέχιζε ν’ αναζητεί τις πολιτικές – ιδεολογικές – οργανωτικές απαντήσεις για τα ζητήματα, τις αγωνίες και τους Αγώνες του σήμερα.

Γιατί αυτός ήταν ο Νικόλας. Στις κινητοποιήσεις και τις διαδικασίες. Στις “μασίφ πίσω αλυσίδες” των διαδηλώσεων, τις οδομαχίες και τις αντιπαρακρατικές άμεσες δράσεις. Στην ταξική οργάνωση και την στρατευμένη αντιπληροφόρηση. Στα απεργιακά μπλόκα και τις εργατικές διεκδικήσεις. Στα αντιφασιστικά περίπολα και τις κινηματικές περιφρουρήσεις των καταλήψεων και όλων των χώρων αγώνα. Στις πλατείες και τους δρόμους της αθηναϊκής μητρόπολης που έζησε και αγωνίστηκε…

Τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του, τους φίλους και τις φίλες, του συντρόφους και τις συντρόφισσες που πενθούν για το χαμό του. Η Μνήμη του θα μας συντροφεύει για πάντα, και κυρίως στο παρόν, μέσα στις μάχες που μαίνονται…

Την Τετάρτη 10/3 στις 12.00 στο νεκροταφείο Καλλιθέας θα πραγματοποιηθεί η πολιτική κηδεία του συντρόφου. Θα είμαστε εκεί για το τελευταίο Αντίο.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, 8/3/21