Το κείμενο των συντρόφων Simone Le Marteau & Nada Lestrigon γράφτηκε τις πρώτες ημέρες μετά το θάνατο, στην Τεργέστη στις 6 Δεκέμβρη 2023, του αναρχικού θεωρητικού & πρακτικού της εξέγερσης Αλφρέντο Μπονάνο.

Δημοσιεύθηκε διαδικτυακά στα ελληνικά στο prolprot.espivblogs.net και στα αγγλικά και τα ιταλικά στο illwill.com

Η παρούσα επετειακή έκδοση κυκλοφορεί σε 500 αντίτυπα στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 2024 από την Προλεταριακή Πρωτοβουλία με την υποστήριξη της Κίνησης της Βιολέττας (ΚτΒ) και τυπώθηκε στην τυπογραφική κολεκτίβα Rotta.

Αφιερώνεται στη Μνήμη του αναρχικού συντρόφου Κυριάκου Ξυμητήρη που -έπειτα από εκείνη την καταραμένη 31η Οκτώβρη 2024 στην οδό Αρκαδίας στους Αμπελόκηπους- ζει και θα συνεχίσει για πάντα να ζει μέσα στην καρδιά της κάθε αγωνίστριας και του κάθε αγωνιστή.

Τα έσοδα της θα διατεθούν για την οικονομική συνεισφορά στην κάλυψη δικαστικών εξόδων φυλακισμένων και διωκόμενων συντρόφων και συντροφισσών για την υπόθεση των Αμπελοκήπων.

Διαθέσιμη την Πέμπτη 19 Δεκέμβρη (από τις 18.00 στη Νομική Σχολή) στη συνάντηση εκδόσεων ανατρεπτικού περιεχομένου Μαύρες Κόκκινες Σελίδες 2024 που διοργανώνεται για ακόμα μια χρονιά από κινηματικά εκδοτικά εγχειρήματα & έπειτα από πολιτικούς – κοινωνικούς χώρους στην Αθήνα και άλλες πόλεις.

Τo KτΒ υλικό δημοσιεύεται διαδικτυακά στο prolprot.espivblogs.net και στη σελίδα στο fb Ήμουν, είμαι και θα είμαι. Για επικοινωνία: violetta@espiv.net

***

[…] Ciao Alfredo. ΥΓ: Η σύμπτωση της ημερομηνίας του θανάτου του, με τη συμπλήρωση της πρώτης δεκαπενταετίας από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και το ξέσπασμα της κοινωνικής – ταξικής εξέγερσης στα Εξάρχεια, και έπειτα σ’ όλο το κέντρο της αθηναϊκής μητρόπολης και όλη τη χώρα, ανακάλεσε αυθόρμητα μνήμες από την ανοιχτή εκδήλωση μ’ εκείνη την ομιλία του στo κεντρικό αμφιθέατρο στην Πάντειο, καθώς και μια αντίστοιχη, “κλειστή”, στην κατάληψη Villa Amalias, στη μεταδεκεμβριανή – προμνημονιακή Αθήνα του 2009. Λίγους μήνες μετά από εκείνη την Εξέγερση που όπως πολλά από τα γραπτά του σύντροφου Αλφρέντο, “δεν ήταν απάντηση, αλλά ερώτηση”. Ερώτηση όρων και ορίων, αγώνων και αγωνιών. Ερώτηση ακόμα αναπάντητη, προς επίρρωση ενός “παράλογου” μέλλοντος που μένει ακόμα να πραγματωθεί…

E noi saremo sempre pronti a impadronirci un’ altra volta del cielo…

[απόσπασμα από το Προλ.Πρωτ Εισαγωγικό Σημείωμα (Αθήνα, Δεκέμβρης 2023)]

***
[…] Ολοκληρώνοντας, χωρίς να θέλουμε ν’ αναπαράγουμε αυτολεξεί κάποια μοντέλα, χωρίς καμία διάθεση μυθοποίησης, θέλουμε να πούμε ότι ο Αλφρέντο έζησε μια αντιφατική ζωή, παράλογη, όπως άλλωστε κι εκείνη όλων μας, τη βυθισμένη σε μια πραγματικότητα που -με τη σειρά της, ειδωμένη από κοντά- είναι κι αυτή παράλογη.
Μια ζωή γραπωμένη από τους χτύπους του θανάτου και τη θέληση για ισχύ, ταλαιπωρημένη από τις πληγές των χτυπημάτων που δέχθηκε και ρουφηγμένη από τις ορμές μιας ανιδιοτελούς αγάπης […]

[από το οπισθόφυλλο της έκδοσης]