Κι έτσι απλά ένα πρωί, ενώ πίνεις γρήγορα τον καφέ σου στο σπίτι,
ενώ βρίσκεσαι σ’ ένα πηγμένο λεωφορείο, ενώ [..], νιώθεις κρύο
ιδρώτα να λούζει το σώμα, ένα πλάκωμα στο στήθος, μια ανάσα
κοφτή που προσπαθεί να βγει μα είναι τόσο αδύναμη και όλα γύρω
διαγράφονται θολά, ισχνά και το μόνο που ακούγεται είναι ο έντονος
και επιβλητικός ήχος της καρδιάς.”

“σε καιρούς… κρίσης πανικού”

Ξεκινώντας από την παραδοχή ότι ο λόγος ανήκει πρώτα σε εκείνες/
ους που βιώνουν μια εμπειρία, παρουσιάζουμε εδω ́το αποτέλεσμα
μιας διαδικασίας αυτομόρφωσης γύρω από τις κρίσεις πανικού, ένα
ζήτημα που μας απασχολεί καθεμία/ένα για διαφορετικούς λόγους
άλλα όλες/ους με το σκεπτικό της ανάδυσης του ζητήματος και της
διάχυσης της γνώσης.

Γιατί το ψυχολογικό είναι (και) πολιτικό.

παρουσίαση της μπροσούρας
+
συζήτηση

σάββατο
8/3, 19:00
στο αυτοδιαζειριζόμενο στέκι
άνω-κάτω πατησίων,
νάξου 75 & κρασσά

delirium
απόπειρες παρέκκλισης
&
αυτοδιαχειριζόμενο
στέκι άνω-κάτω πατησίων