Αγαπημένε μας φίλε και σύντροφε ΝΙΚΟ χάθηκες στην μάχη για το μεροκάματο
Η Πλατεία Εξαρχείων ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΠΟΤΕ.
Πανό που αναρτήθηκε στον αυθαίρετο φράχτη του αυθαίρετου εργοταξίου της ΜΕΤΡΟ ΑΕ στην αστυνομοκρατούμενη Πλατεία μας,
Με την παρουσία πολλών δεκάδων φίλων, συντρόφων & συντροφισσών πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19 Μάη στο Καφενείο της πλατείας Εξαρχείων, η πολιτική Εκδήλωση Μνήμης για το σύντροφο & φίλο Νίκο Βαβάτσικο [1977 -2024], ο οποίος “έφυγε” απρόσμενα και βίαια από το ζωή στις 9/4/2024, εν ώρα εργασίας στο κέντρο της Αθήνας, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης ανελκυστήρα στο κτίριο της οδού Σταδίου 61.
Μέσα σ’ ένα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα, με τις προφορικές τοποθετήσεις και τα κείμενα φίλων, συντρόφων και συντροφισσών που ανέτρεξαν με ατομικές και συλλογικές αναμνήσεις τους στην προσωπική, πολιτική – κινηματική διαδρομή του φίλου και συντρόφου μας, αποχαιρετήσαμε τον Νίκο, όπως του έπρεπε: Συντροφικά και Συλλογικά. Όπως δηλαδή ο Νίκος έζησε, αντιστάθηκε και αγωνίστηκε από μικρή ηλικία μέχρι το καταραμένο απόγευμα εκείνης της Τρίτης του περασμένου Απρίλη, για τη Ζωή ενάντια στο Θάνατο, για την Ελευθερία ενάντια στην Εξουσία.
Μεταξύ άλλων, διαβάστηκε και το κείμενο του που παρατίθεται στη συνέχεια και είχε γραφτεί και δημοσιευθεί στο athens.indymedia.org τον Μάρτη του 2018, με τίτλο “Aκόμα μία “τυχαία” δίωξη”, ενάντια στη στοχοποίηση του από τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, ενώ η βραδιά έκλεισε με πανκ και άλλους ήχους, από εκείνους που άρεσαν του Νίκου.
Κατά τη διάρκεια της Εκδήλωσης υπήρχε κουτί οικονομικής ενίσχυσης, το οποίο θα παραμείνει το επόμενο διάστημα στο Καφενείο (Στουρνάρη 4), για την κάλυψη των εξόδων των τριών σκυλιών, αγαπημένων συνοδοιπόρων του, όπου και συγκεντρώθηκαν 336 ευρώ.
Το Σαββατοκυριακό 25 & 26 Μάη (το Σάββατο από τις 21.00 και την Κυριακή από τις 10.00 το πρωί) θα σχεδιαστεί και θα ζωγραφιστεί στένσιλ – προσωπογραφία με τη μορφή του, σε τοίχο στο Κηπάκι στον πεζόδρομο της οδού Τσαμαδού, οπού και θα συνεχιστεί η καμπάνια οικονομικής ενίσχυσης για την κάλυψη των εξόδων των τετράποδων συντρόφων του Νίκου, Κένζι, Ρόμπιν και Τέσλα.
Ο φίλος και σύντροφος μας χάθηκε στη μάχη για το μεροκάματο και το ονοματεπώνυμο του έμελλε να προστεθεί στη μακάβρια λίστα των νεκρών εργαζομένων -κατά τη διάρκεια “εργατικών ατυχημάτων”- που συνεχώς πληθαίνουν στους χώρους της μισθωτής σκλαβιάς.
Ο Νίκος όμως δεν “έφυγε”. Θα είναι για πάντα εδώ, “σ’ αυτούς εδώ τους δρόμους, σ’ αυτήν τη κοινωνία” που όπως θυμίζει κι ένα παλιό, καλό σύνθημα μας “οι εξεγέρσεις γίνονται δεν είναι ουτοπία”.
Θα ζει για πάντα εδώ, στα μυαλά και τις καρδίες μας, στην αγαπημένη του Πλατεία Εξαρχείων, στις Αντιστάσεις και τους Αγώνες μας. Όπως γράφτηκε και στο σκυρόδεμα της αυθαίρετης επέκτασης του αυθαίρετου εργοταξίου της ΜΕΤΡΟ ΑΕ που μετέτρεψε την αστυνομοκρατούμενη Πλατεία μας, σε προαύλιο φυλακής υψίστης ασφαλείας:
ΝΙΚΟΣ ΒΑΒΑΤΣΙΚΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!
Σύντροφοι/ισσες, Φίλοι/ες του Νίκου Βαβάτσικου.
Αθήνα, Μάης 2024
Aκόμα μία “τυχαία” δίωξη
από Ν.Β.
06/03/2018
Βιώνοντας συνεχώς ένα καθεστώς διαρκούς επίθεσης στα αγωνιζόμενα τμήματα της κοινωνίας στις εποχές και στα πλαίσια της κυβερνητικής «αριστεροσύνης», διαπιστώνουμε συνεχείς κρατικές «καίριες» μεθοδεύσεις και στρατηγικό σχεδιασμό της καταστολής.
Συμβαίνουν λοιπόν διώξεις, ορμώμενες από πολιτικούς καθορισμούς και πολιτικές σκοπιμότητες. Διαρκείς στοχοποιήσεις αγωνιστών εκτυλίσσονται συνεχώς μπροστά στα μάτια μας. Πρόκειται για έναν κυρίαρχο κανόνα, που τείνει να παρεμβαίνει σε κάθε πτυχή που θίγει έστω και στο ελάχιστο τα συμφέροντα της αστικής και άρχουσας τάξης.
Συνεπώς, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες κλήθηκα να απολογηθώ 12 χρόνια μετά! για το αδίκημα της ληστείας και του ξυλοδαρμού, καθώς την ημέρα της κατάληψης του Ινστιτούτου ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (14/11/06), υπήρξε επίθεση σε δύο αστυνομικούς της Κρατικής ασφάλειας, αρπαγή του υπηρεσιακού περιστρόφου του ενός και και εμπρησμός της μηχανής στην οποία επέβαιναν. Η συγκεκριμένη κατάληψη είχε πραγματοποιηθεί σε ένδειξη συμπαράστασης σε δύο προφυλακισμένους συντρόφους σχετικά με την επίθεση στον τότε πρόεδρο της ΓΣΕΕ, Χ. Πολυζωγόπουλο.
Να αναφέρω στο σημείο αυτό, ότι οι διωκτικές αρχές κατείχαν τα αποτυπώματά μου από τον Ιούνιο του ιδίου έτους, καθώς είχα συλληφθεί στα πλαίσια πορείας για το 6ο Κοινωνικό Φόρουμ, υπόθεση για την οποία τελικά αθωώθηκα. Η δικογραφία λοιπόν για την καταληψη της ΓΣΕΕ, αφότου έκλεισε το 2008, μπήκε στο συρτάρι καθώς δεν διαπιστώθηκαν σαφή ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον μου. Μεγάλη εντύπωση μου κάνει το γεγονός της ανάσυρσης της τον Φλεβάρη του 2018.
Για μένα, η ένδειξη αλληλεγγύης στους αγωνιστές αποτελεί το όπλο μας και είναι αδιαπραγμάτευτη. Η στοχοποίηση μου λοιπόν από τους διωκτικούς μηχανισμούς τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, εντάσσεται πασιφανώς στη δημιουργία κλίματος τρόμου προς όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Όμως, ο φόβος δεν θα νικήσει. Θα συνεχίσω με κάθε δύναμη να παλεύω για τα ταξικά μου συμφέροντα και για ένα πιο δίκαιο μέλλον.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Ν.Β.
Aθήνα, 3/3/2018