Μια προκήρυξη του Αυτόνομου μπλοκ αγώνων ΟΥΤΕ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ της Araraquara που θέτει ένα ευρύτερο πλαίσιο των αγώνων στη Βραζιλία και της αντίθεσης στον εθνικισμό στους αγώνες αυτούς:
Προκήρυξη του Αυτόνομου Μπλοκ Αγώνων ΟΥΤΕ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ της Araraquara, São Paulo, σχετικά με τη συμμετοχή του στην ενιαία δράση της 26ης Ιούνη μαζί με τη συλλογικότητα για ελεύθερες μεταφορές Passe Livre, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών.
Ούτε Πατρίδα, Ούτε Αφεντικά!
-Να δημιουργήσουμε τη λαϊκή εξουσία!
Το Αυτόνομο μπλοκ αγώνων δημιουργήθηκε στην Araraquara στα πλαίσια της πολιτικής αναταραχής στη Βραζιλία και σ’ ολόκληρο τον κόσμο, μέσα απ’ την αυτοοργάνωση αγωνιστών διαφόρων επαναστατικών αντικαπιταλιστικών πολιτικών τάσεων, με στόχο τη δημιουργία ενός σημείου αντίθεσης με τα ρεφορμιστικά αιτήματα, ζητώντας την ολική ρήξη με το σύστημα, τη δημιουργία μέσα απ’ την καταστροφή. Η συλλογικότητα αντιτίθεται επίσης στα εθνικιστικά προτάγματα και τις εθνικές σημαίες στις διαδηλώσεις που εξελίσσονται στη χώρα, καθώς αντιλαμβάνεται τον εθνικισμό ως φασισμό, που φέρει τον διαχωρισμό μας απ’ αυτούς με τους οποίους μαχόμαστε μαζί για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, χωρίς πατρίδες, χωρίς κράτη, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Έτσι, στις 26 Ιούνη, ενώσαμε τις δυνάμεις μας και κατεβήκαμε στους δρόμους με την Ενιαία Δράση στην Araraquara, συνεχίζοντας τον αγώνα για τις Ελεύθερες Μεταφορές κι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών.
Η εξέλιξη των αγώνων για τις Ελεύθερες Μεταφορές, οι οποίοι ξεκινούν από το 2006, με αποκορύφωμα τις τρέχουσες νίκες (ακύρωση της αύξησης της τιμής των εισιτηρίων σε πολλές πόλεις), δείχνει τη δύναμη των δρόμων και την εξέγερση. Οι διεκδικήσεις και οι κατακτήσεις μας αντανακλούν άμεσα τη συνείδηση της τάξης μέσα στον αγώνα, δυναμώνουν τη συζήτηση πάνω στο δικαίωμα στην πόλη και καταδεικνύουν την ανεπάρκεια του σημερινού μοντέλου, που περιορίζει τη χρήση του αστικού χώρου στη χρήση του από μερικές προνομιούχες κάστες, ευνοώντας αυτές τις ελίτ, μέσω της κερδοσκοπίας της αγοράς ακινήτων, της καταστροφής των χώρων κοινωνικοποίησης και των ιστορικών στοιχείων που νοηματοδοτούν τους διάφορους χώρους μέσα απ’ τους οποίους περνάμε.
Υπενθυμίζουμε ακόμα τις ιθαγενικές φυλές, απ’ τον Βορρά ως τον Νότο, που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με το κράτος και τα αντιπεριβαλλοντικά προγράμματα όπως το PAC και τα έργα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, που ποδοπατούνται κάτω απ’ τους εκσκαφείς και τα μηχανήματά προκειμένου λίγοι να συνεχίσουν να συσσωρεύουν χρήματα, καταστρέφοντας την εναπομείνασα άγρια φύση και τους ανθρώπους που ζουν απ’ αυτήν και αντιστέκονται γι αυτήν. Απ’ το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο του Belo Monte no Pará και τις συγκρούσεις γύρω απ’ τη δημιουργία ενός νέου τέτοιου στο Mato Grosso do Sul, οι αποδείξεις του καταπιεστικού χαρακτήρα των πολιτικών της κυβέρνησης απέναντι στις διάφορες φυλές που κατοικούν αυτά τα εδάφη, η γη των οποίων λεηλατείται και εξαντλείται για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της διεθνούς αγοράς, μια διαδικασία που εξελίσσεται ως συνέχεια της αποικιακής γενοκτονίας μέσα από δολοφονίες αντιστεκόμενων, όπως έγινε στην πρόσφατη επίθεση που φονεύθηκε ο Oziel Gabriel, ινδιάνος Terena, η ευθύνη για την οποία βρίσκεται στα χέρια του βραζιλιάνικου Κράτους και των γαιοκτημόνων του. Έχοντας υπόψιν αυτά τα γεγονότα, αρνούμαστε να σηκώσουμε οποιαδήποτε εθνική σημαία, γιατί όλες τους είναι βαμμένες στο αίμα.
Στην επαρχία, η στρατιωτική αστυνομία προωθεί ατελείωτες δολοφονίες, εγκληματοποιώντας τους μαύρους και τους φτωχούς και υποβάλλοντάς τους καθημερινά στην τρομοκρατία των κοινωνικών αδικιών, του ρατσισμού και του σεξισμού. Η άβυσσος της ανισότητας που διατηρείται προς όφελος όσων βρίσκονται από πάνω, είναι εγγυημένη χάρις στους πολιτικούς θεσμούς που αντιπροσωπεύουν τον ένοπλο βραχίονα του Κράτους, του οποίου η μοναδική λειτουργία είναι η προστασία των συμφερόντων και της ιδιοκτησίας των τάξης των ισχυρών. Έτσι, αυτοί που θεωρούνται ένας κίνδυνος για την τάξη αυτή, την τάξη των καταπιεστών, εξοντώνονται βίαια πίσω απ’ την προστασία του εθνόσημου και της σημαίας. Το έθνος λοιπόν δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φαντασιακή κατασκευή που χρησιμοποιείται για να χωρίζει τους λαούς και να διευκολύνει την εκμετάλλευσή τους, η εξέλιξη της οποίας οδήγησε στην αποικιοκρατία στην Αμερική, την Αφρική και την Ωκεανία, διαχωρίζοντας τους ιθαγενείς σε ψεύτικες πατρίδες, τεχνητά σύνορα, καταστρέφοντας τις τοπικές ιδιαιτερότητες και ποικιλομορφίες για την επιβολή μιας εθνικής ομογένειας. Η ιστορία των πολέμων είναι σύμφυτη με την ιστορία του Έθνους-Κράτους, του κατ’ εξοχήν συμβόλου του διαχωρισμού και της βίας, που μέσω αυτού διαχειρίζονται ενάντια στους λαούς: βασιλείς κι αριστοκράτες, γαιοκτήμονες και αστοί, πολιτικοί και εξουσιαστές. Λαμβάνοντας υπόψιν όλα αυτά τα δεδομένα, ο πατριωτισμός και ο εθνικισμός, που υπερασπίζονται οι δεξιοί στρατοκράτες που φρουρούν τις ελίτ, αποκαλύπτονται ως πραγματικές απειλές για κάθε ιδέα και πρακτική αγώνα που επιθυμεί να δημιουργήσει πράγματι έναν νέο κόσμο όπου να χωρούν όλοι οι κόσμοι, από τον ίδιο τον λαό και για τον λαό.
Είναι απαραίτητο τώρα να οργανωθεί η επαρχία για την αντιμετώπιση των δυνάμεων του κεφαλαίου και να τσακίσει τον φασισμό. Η ανατροπή της πυραμίδας της εξουσίας και της ανισότητας εξαρτάται άμεσα από την εξέγερση αυτών που βρίσκονται από κάτω. Να μπεί τώρα ο εργαζόμενος λαός στην μάχη!
Ούτε Βήμα πίσω.
πηγή: http://rioters.espivblogs.net/2013/07/06/araraquara/