Παρακολουθούμε το θέατρο της αστικής νομιμότητας να βάζει ένα τέλος στον φασισμό(!), αναλύοντάς τον σαν εγκληματική οργάνωση. Μια εκκαθάριση στις τάξεις της αστυνομίας και του στρατού, που όπως πάντα είναι μεμονωμένα άτομα και καταστάσεις που ξεφεύγουν από την νομιμότητα που οι εξουσιαστές κατά τα άλλα διατηρούν καθαρή.

Η θεωρία των δύο άκρων που κυβερνώντες και τσιράκια αναμασούσαν, έρχεται μετά την δολοφονία του εργάτη Παύλου Φύσσα από παρακρατικούς, να γίνει πράξη σε ένα παιχνίδι εντυπωσιασμού από την πλευρά του κράτους.

Τα κοράκια της δημοσιογραφίας συμμετέχουν ανοιχτά, συνδέοντας τις συλλήψεις των φασιστών με τις συλλήψεις των μελών της Ε.Ο 17Ν, θέλοντας έτσι να σφραγίσουν την θεωρία των αφεντικών τους.

Την ώρα που το κεφάλαιο τσακίζει την εργατική τάξη με όλα τα μέσα που διαθέτει, προσπαθεί ταυτόχρονα να πείσει με την μέθοδο της αυτοκάθαρσης. Πως δεν είναι το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού που εκμεταλλεύεται και δολοφονεί, αλλά κάποιοι συμμορίτες, κάποια μεμονωμένα περιστατικά.

Σε αυτά τα πλαίσια προηγήθηκε η φυλάκιση του Άκη Τσοχατζόπουλου, σε αυτά και οι συλλήψεις της χρυσής αυγής.

Ο φασισμός δεν είναι απλά μια εγκληματική οργάνωση χωρίς σκοπούς και νοήματα, δεν λειτουργεί έξω από τον καπιταλισμό και αυτόνομα. Λειτουργεί σαν εμπροσθοφυλακή του καπιταλισμού, όπου αυτός την χρειάζεται και θα συνεχίσει να λειτουργεί έτσι.

Όταν οι δυνάμεις καταστολής χτυπούσαν άγρια τους απεργούς και άνεργους διαδηλωτές που βρισκόντουσαν στους δρόμους ενάντια στις νέες αντεργατικές συνθήκες που προωθούσε το κράτος, οι φασίστες μιλούσαν για 15 ευρώ μεροκάματο μόνο για έλληνες, πουλώντας ταυτόχρονα ”αντιμνημονιακή” ηθική.

Όταν το κράτος εξαπέλυε σκληρή επίθεση στους μετανάστες με την επιχείρηση ”Ξένιος Δίας”, αφήνοντας νεκρό τον μετανάστη Μπαμπακάρ Ντιάε, έπειτα από καταδίωξη δημοτόμπατσων στο Θησείο, όταν στοιβαζόντουσαν χιλιάδες προλετάριοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι φασίστες εξαπέλυαν πογκρόμ. Κυνηγούσαν και μαχαίρωναν στο κέντρο και τις γύρω περιοχές της Αθήνας, όπως στην περίπτωση του μετανάστη Σαχτζάτ Λουκμάν που δολοφονήθηκε στα Πετράλωνα.

Όταν εφοπλιστές και κυβερνώντες διαλαλούσαν τον αντικομμουνισμό στις ζώνες του Περάματος, οι προσκυνημένοι στα αφεντικά τους φασίστες, έστηναν δολοφονική ενέδρα σε μέλη του Π.Α.ΜΕ.

Φασισμός είναι η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών από κράτος και ΜΜΕ.

Φασισμός είναι οι τσιφλικάδες που πυροβολούσαν στο ψαχνό μετανάστες – εργάτες γης που διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους στην Μανωλάδα.

Φασισμός είναι οι τραμπούκοι ελεγκτές και το σύστημα των ρόλων που δολοφόνησαν τον Θανάση Καναούτη στο Περιστέρι.

Δεν έχουμε αυταπάτες για τις τακτικές του κράτους.

Τον φασισμό θα τον τσακίσει η προλεταριακή αντιφασιστική δράση.

Τον καπιταλισμό η οργανωμένη αντεπίθεση των εκμεταλλευομένων.

Η δημοκρατία σας βρωμάει φασισμό.

Δεν ξεχνάμε τον Παύλο, τον Θανάση, τον Σαχτζάτ και όλους τους νεκρούς της τάξης μας.

Να μην αφήσουμε τον ολοκληρωτισμό να πατήσει την Τάξη.

Προλεταριακά οδοφράγματα απέναντι σε κράτος – κεφάλαιο – φασίστες!

πηγή: http://proletconnect.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html