[…] Τα δακτυλικά τους αποτυπώματα
δεν είναι μονάχα στα μητρώα των φυλακών
φυλάγονται στα αρχεία της ιστορίας,
τα δακτυλικά τους αποτυπώματα είναι

οι πυκνές σιδηροδρομικές γραμμές που διασχίζουν το μέλλον […]

Γ. Ρίτσος

Την Πέμπτη 5 Γενάρη κατά τη διάρκεια επιχείρησης των ΕΚΑΜ και της Αντιτρομοκρατικής συλλαμβάνονται η καταζητούμενη και επικηρυγμένη αναρχική Πόλα Ρούπα και η αναρχική Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου, μέλη του Επαναστατικού Αγώνα.

Μαζί με την Π. Ρούπα οι ένοπλοι φρουροί του Κεφαλαίου και του Κράτους του, συλλαμβάνουν και στην ουσία απαγάγουν -με την πλήρη κάλυψη, αν όχι με την πλήρη καθοδήγηση των αρμόδιων υπ. Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης- και τον εξάχρονο γιο της (και γιο του αναρχικού-μέλους του Επανασταστικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη) Βίκτωρα-Λάμπρο. H συγκεκριμένη ενέργεια αποτέλεσε μια πρωτόγνωρη -για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα- επίδειξη κρατικής εκδικητικότητας που ξύπνησε μνήμες από τις πιο μαύρες σελίδες του μετεμφυλιακού κράτους, από τις “παιδουπόλεις” της Φρειδερίκης όπου εγκλείονταν για να “διαπαιδαγωγηθούν” τα παιδιά των αγωνιστών.

Η απεργία πείνας και δίψας που ξεκίνησαν από την πρώτη στιγμή τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, οι άμεσες κινητοποιήσεις εντός και εκτός των τειχών των φυλακών και η γενική κατακραυγή ήταν εκείνες που απελευθέρωσαν από τον εγκλεισμό τον Βίκτωρα-Λάμπρο για να βρεθεί κοντά στους συγγενείς του, ήταν εκείνες που ανάγκασαν τους κυβερνητικούς αξιωματούχους -πάλαι ποτέ “προστάτες του συντάγματος” και θιασώτες του δικαιωματισμού και νυν πολιτικοί εκπρόσωποι του ντόπιου και υπερατλαντικού καρτέλ της “αντι”τρομοκρατίας- μαζί με όλο το υπηρεσιακό σκυλολόι τους να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να οδηγηθούν σε άτακτη υποχώρηση.

Παρ’ όλα αυτά, το συγκεκριμένο γεγονός αποτελεί άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα επιβολής ενός ανομολόγητου αλλά υπαρκτού καθεστώτος εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους, το οποίο (μεταξύ άλλων) περιλαμβάνει την επιβολή εξοντωτικών ποινών και ειδικών συνθηκών κράτησης, προφυλακίσεις συγγενών μελών της ΣΠΦ, σφράγισμα της Νομικής Σχολής για την απαγόρευση εκδήλωσης αλληλεγγύης όπως επίσης και την συνεχή άρνηση χορήγησης αδειών σε πολιτικούς κρατούμενους που αρνούνται να υπογράψουν δηλώσεις μετανοίας, όπως ο κομμουνιστής Δημήτρης Κουφοντίνας και ο αναρχικός Κώστας Γουρνάς.

Είμαστε σε συνθήκες ταξικού-κοινωνικού πολέμου και ζούμε σε καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης. Πρόκειται για ένα αναντίρρητο γεγονός το οποίο οι δυνάστες μας δεν το ξεχνούν. Γι’ αυτό και δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο ενάντια στους πολιτικούς εχθρούς τους. Οι πολιτικοί κρατούμενοι αποτελούν τους κατεξοχήν ομήρους αυτού του πολέμου. Γι’ αυτό πασχίζουν με όλα τα μέσα για την κοινωνική απομόνωση και τη φυσική-ηθική εξόντωση των έγκλειστων αγωνιστών και αγωνιστριών, γι’ αυτό και πασχίζουν με όλα τα μέσα για την απονοηματοδότηση της ένοπλης πολιτικής του Επαναστατικού Αγώνα, που εδώ και σχεδόν μια δεκαπενταετία αγωνίζεται αταλάντευτα, βάζοντας στο στόχαστρό του κρατικούς-καπιταλιστικούς-ιμπεριαλιστικούς στόχους και δομές, για την υπεράσπιση των συμφερόντων των απόκληρων και των φτωχών, των εργατικών και των λαϊκών στρωμάτων, για την αντικρατική-αντικαπιταλιστική προοπτική, για την Κοινωνική Επανάσταση.

Κόντρα στη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια και τον αναχωρητισμό, κόντρα στην επέλαση του Κεφαλαίου και του Κράτους του, να σταθούμε στο πλευρό των συντρόφων και των συντροφισσών, να σπάσουμε το καθεστώς εξαίρεσης που έχει επιβληθεί (και συνεχώς διευρύνεται) ενάντια στους πολιτικούς κρατούμενους, να σπάσουμε στο δρόμο τον τρόμο, να συγκροτηθούμε ταξικά, να οργανωθούμε πολιτικά και ν’ αγωνιστούμε για τον Κομμουνισμό και την Αναρχία.

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ-ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε