Από τον “Παντοβάνο” φίλο & σύντροφο Αντωνάκη λάβαμε & δημοσιεύουμε το ακόλουθο σύντομο σημείωμα, ως μια μικρή αλλά πολύτιμη συμβολή στη Μνήμη που δεν είναι σκουπίδι αλλά ζώσα Ιστορία “που καίει σαν πυρωμένο σίδερο”:
Ο καθένας από εμάς κουβαλάει μέσα του μια προσωπική “Μηχανή του χρόνου”, τις μέρες της ζωής του που μέτρησαν σαν χρόνια. Το 1975 ήμουν είκοσι χρονών, στην Ιταλία, κάθε φορά που φτάνουμε στα μέσα του Απρίλη τα συναισθήματα είναι ανάμικτα, θλίψη οργή πίκρα αλλά και υπερηφάνεια για την τάξη μου. Μέσα σε 48 ώρες πέφτουν 4 σύντροφοι, 2 από χέρι φασίστα και 2 από τα όργανα της “τάξης”, πολλοί οι σοβαρα τραυματισμένοι. Πρόσφατα άκουσα έναν παλιό σύντροφό να επισημαίνει εύστοχα : “Εμείς πενθούμε τους δικούς μας νεκρούς … “.
Ο Claudio Varalli
O Giannino Zibecchi, νεκρός στην άσφαλτο του Μιλάνου
16 Απρίλη Μιλάνο, φασίστας πυροβολεί και σκοτώνει τον 17 χρόνο Κλαούντιο Βαράλλι ενώ εξελισσόταν αντιφασιστική δράση. 17 Απρίλη Μιλάνο, κατά την διάρκεια της διαδήλωσης ξεσπούν άγριες συγκρούσεις οι καραμπινιέροι ανεβαίνουν στα πεζοδρόμια με τα τζιπ και κυνηγούν διαδηλωτές, παρασύρουν τον 26χρονο Τζιαννίνο Τζιμπέκκι και του συνθλίβουν το κεφάλι.
Ο Tonino Micciche, εργάτης της Fiat, “δήμαρχος της Folcherra”.
Ο Rodolfo Boschi, δολοφονημένος στη Φλωρεντία
17 Απρίλη Τορίνο, ο Τονινο Μιτσικέ 23 ετών πεθαίνει από το πιστόλι ενός φασίστα σεκιουριτά κατά την διάρκεια μιας δράσης για καταλήψεις στέγης. 18 Απρίλη Φλωρεντία, τον Ροντόλφο Μπόσκι τον πυροβολεί η αστυνομία και πεθαίνει, ένας σύντροφος του χώρου της αυτονομίας τραυματίζεται σοβαρά αλλά επιβιώνει. Κατά την διάρκεια του ματωμένου 48ωρου τα συνδικάτα, το ΚΚΙ και η ηγεσία κάποιων εξωκοινοβουλευτικων οργανώσεων προσπαθούν να εγκλωβίσουν την λαϊκή οργή, οι προσπάθειες τους πέφτουν στο κενό. Οι εργάτες δεν μπαίνουν στα εργοστάσια για δουλειά και πρωταγωνιστούν μαζί με την νεολαία στις βίαιες συγκρούσεις που ξεσπούν σε όλη την Ιταλία, πολλά γραφεία του νεοφασιστικου κόμματος πυρπολούνται, στέκια όπου συχνάζουν καταστρέφονται , γραφεία αντιδραστικών εφημερίδων καταστρέφονται. Λέγαμε τότε, και ισχύει και σήμερα, ο Αντιφασισμός αν δεν είναι στρατευμένος και μαχητικός είναι: λόγια χωρίς περιεχόμενο. Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε.
Αντωνάκης
Αθήνα 17 Απρίλη 2023.