Με λύσσα απαιτούσαν το δίκιο. Τρομοκρατώντας επιθυμούσαν να βάλουν εκβιαστικά την ανθρωπότητα στον παράδεισο. Φαίνονταν βάρβαροι και ήταν σωτήρες. Φορώντας για μάσκα τη νύχτα ζητούσαν το φως.
Βίκτωρ Ουγκώ. Οι Άθλιοι.
[…] Στη Γαλλία, o ίδιος νεοφιλελευθερισμός επιδεινώνει τις συνθήκες για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα αλλά -απέναντι του- βρίσκει μια περισσότερη προσοχή και μια απάντηση πάντα στο ύψος των συνθηκών που -σύμφωνα με τον γράφοντα- καθορίζεται από διάφορους παράγοντες: ένα μικρότερο πολιτισμικό θόλωμα (δεν είναι τυχαίο ότι στην καθομιλουμένη γαλλική γλώσσα χρησιμοποιούνται ακόμα έννοιες όπως “αστός”, “αφεντικό”, “κοινωνικός αγώνας”, “πάλη των τάξεων”, “φασίστες” κλπ…) καθώς και ένα κοινωνικό πεδίο λιγότερο αναισθητοποιημένο (όλοι και όλες διαβάζουν και ενημερώνονται περισσότερο). Υπάρχει λιγότερη ομογενοποίηση και περισσότερο κριτικό πνεύμα απέναντι στο Σύστημα. Υπάρχει μια συνέχεια μέσα στους αγώνες των τελευταίων χρόνων, ανάμεσα στις κινητοποιήσεις των Κίτρινων Γιλέκων, των απομειναριών της ταξικής αριστεράς και τους αυτόνομου κινήματος. Η ύπαρξη μια γενικευμένης κινητοποίησης, υλοποιημένης από όλους και όλες, ως “οικουμενική Τάξη”.
[…] Παρά την ύπαρξη πιέσεων, πατριδοκάπηλων και σοσιαλδημοκρατικών, λαϊκιστικών και εθνικιστικών, η Γαλλία επιδεικνύει ακόμα μια εξαίσια ικανότητα γενικευμένης κινητοποίησης ενάντια στους σχεδιασμούς του Κεφαλαίου (πχ, με μπλόκα των στρατηγικών υποδομών της χώρας) και δίνει ζωή σ’ έναν κοινωνικό αναβρασμό που τινάζει στον αέρα την καρδιά της ειρηνευμένης Ευρώπης.
Δικό μας καθήκον είναι ακόμα μια φορά εκείνο του να παραμείνουμε μέσα στις αντιφάσεις, στα σωθικά του έρποντος κοινωνικού πολέμου χαμηλής έντασης, ώστε να περάσουμε διά πυρός και σιδήρου επάνω από αυτές τις πιέσεις και να κατευθύνουμε την οργή προς αντιθεσμική κατεύθυνση, αυτοοργανωτική και επαναστατική. Αν τώρα πια, ανάμεσα σε πανδημίες, “οικονομικές κρίσεις” και πολέμους, αυτοί οι Κύριοι κάνουν εναντίον μας ότι θέλουν, δίνοντας τέλος μια για πάντα στην επίφαση της Δημοκρατίας, καλώς να ορίσει μια νέα συνειδητοποίηση, ικανή για κριτική νοημοσύνη και χρήση της ισχύος.
Από Simone Le Marteau. “H δύναμη της ρήξης: από τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία στον αγώνα ενάντια στο 41 bis στην Ιταλία” [21/03/2023]. Ολόκληρο το κείμενο στο prolprot.espivblogs.net.
Με την κοινωνική – ταξική Εξέγερση που ξέσπασε την Τρίτη 27 Ιούνη, μετά την εν ψυχρώ κρατική δολοφονία του 17χρονου εργαζόμενου οδηγού δικύκλου Ναέλ στη Ναντέρ του Παρισίου, να μαίνεται -εδώ και μια βδομάδα- αδιάκοπα από την πολυεθνική προλεταριακή νεολαία και την προαστιακή φτωχολογιά σ’ όλη την επικράτεια της γαλλικής “Repubblique”, παρά τις χιλιάδες συλλήψεις, την οξυμένη κρατική καταστολή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και την απαγόρευση κυκλοφορίας που επέβαλε πανικόβλητος ο “δημοκράτης” πρόεδρος “Λουδοβίκος” Μακρόν, αψηφώντας έμπρακτα τις θεσμικές κομματικές – συνδικαλιστικές παραινέσεις και πιέσεις για “αποκλιμάκωση και εκτόνωση της έντασης”…
Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στη Σύγκεντρωση Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στην κοινωνική – ταξική Εξέγερση στη Γαλλία που καλείται από αναρχικές & κομμουνιστικές πολιτικές ομάδες, οργανώσεις και συλλογικότητες, σήμερα Δευτέρα 3 Ιούλη στις 19.00 στη Γαλλική Πρεσβεία (Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας 7).
172 χρόνια έπειτα απ’ όταν ο Βίκτωρας Ουγκώ, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και οδομαχιών ενάντια στην βαρβαρότητα των μπάτσων αναφώνησε μέσα στην Εθνοσυνέλευση της αποικιοκρατικής Γαλλίας Police partout, Justice nulle part! – Αστυνομία παντού Δικαιοσύνη πουθενά!
Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ‘ναι: Nous Avons la Rage! – Έχουμε την Οργή!
Το Δίκιο το είχαν, το έχουν, θα το έχουν οι εξεγερμένοι & οι εξεγερμένες!
Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Ιούλης 2023