Διαβάστηκε στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ που πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα, στον Αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω, το Σάββατο 9 Μάρτη 2024

Βράχος και σύννεφο μαζί, μας άφησες στην ψύχρα, μα θα ξανανταμώσουμε Σύντροφε Ακριβέ, Μεγάλε Φίλε με τη δική μας Έφοδο που φέρνεις, που φέρνουμε, που σιμώνει…

Λ.Β [Μάρτης 2018]

Αν σε κάτι υστερεί το να είσαι κομμουνιστής ή αναρχικός αυτό είναι ότι δεν πιστεύεις στη μετά θάνατο ζωή, και ούτε πιστεύουμε ότι μας βλέπεις από ψηλά. Για αυτό και μας πιάνει το μαράζι να μην μοιραζόμαστε τις αγωνίες, τους αγώνες και την καθημερινότητά μας…

Ν.Ν [Μάρτης 2024]

Πέρασαν ήδη 6 χρόνια από εκείνη την 11η Μάρτη, από τότε που η είδηση του αναπάντεχου θανάτου του φίλου και συντρόφου μας Χρήστου Πολίτη “έπεσε σαν τσεκούρι πάνω στις παγωμένες ψυχές μας”. Με την τωρινή χρονική απόσταση που μας χωρίζει από εκείνο το καταραμένο ξημέρωμα, αν κάτι μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα είναι το γεγονός ότι παρά τον πρόωρο χαμό του, παρ’ όλο τον βαρύ πόνο που προκλήθηκε από την -κατά τη γνώμη μας- κινηματικά καθοριστική απώλεια του, ο Χρήστος υπήρξε ένας τυχερός άνθρωπος.

Για περισσότερες από δύο δεκαετίες, δεν υπήρξε “απλά” αδιάλειπτα Παρών, αλλά -σχεδόν χωρίς υπερβολή- πανταχού Παρών σε όλα τα αγωνιστικά – εξεγερτικά γεγονότα που σημάδεψαν τη σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου. Ένας αγωνιστής που “έτυχε να ‘ναι από καλή σοδειά” και βίωσε έμπρακτα περιόδους κινηματικής άνθισης αλλά και περιόδους άμπωτης, σαν και αυτή που ζούμε τα τελευταία (αρκετά) χρόνια.
Ένα από τα στοιχεία που τον χαρακτήρισαν και μπορούμε να ισχυριστούμε βάσιμα ότι τον ξεχώρισαν, ήταν η πηγαία αισιοδοξία του και η έμφυτη Πίστη του στην κοινή μας Υπόθεση, ακόμα και στις δυσκολότερες στιγμές της στοχοποίησης και αιχμαλωσίας του από τους αστυνομικοδικαστικούς – “αντι”τρομοκρατικούς μηχανισμούς.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο του ήταν σίγουρα εκείνο το χαμόγελο στα χείλη του, που ήταν πραγματικά ένα μνημείο Ανθρωπιάς…

Γι’ αυτό ο Χρήστος, όπως και τού πρέπει, δεδομένης της πολύχρονης και πολύμορφης συμβολής του μέσα από τις γραμμές του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χώρου και του ευρύτερου ανταγωνιστικού – ανατρεπτικού κινήματος, και μέσω της αδιάκοπης συνεισφοράς του στην Αντίσταση και τον Αγώνα, είναι ένας από εκείνους τους τυχερούς ανθρώπους που είχαν, έχουν και θα έχουν συντρόφους και συντρόφισσες και γι’ αυτό δεν πεθαίνουν ποτέ.

Η Μνήμη του Χρήστου, είναι Μνήμη ζώσα. Καταγεγραμμένη -όπως και τής αντιστοιχεί-συλλογικά και δημόσια. Μέσα από τα βιβλία, τα βίντεο, τα κείμενα, τις αφίσες, τις εκδηλώσεις, τα συνθήματα σ’ όλη τη χώρα και τις τοιχογραφίες στους αθηναϊκούς δρόμους που όλα αυτά τα χρόνια μιλάνε για εκείνον, για την πολιτική διαδρομή του και την πολύτιμη συμβολή του σ’ αυτήν την κοινή μας Υπόθεση.

Γι’ αυτό και χαιρετίζουμε συντροφικά εκδηλώσεις σαν την αποψινή, στον Αυτοδιαχειριζόμενο χώρο “Επί τα Πρόσω” στην Πάτρα. Γιατί εκδηλώσεις σαν κι αυτή είναι από εκείνες που δεν προωθούν κάποιου είδους υποτιθέμενη “ηρωοποίηση”, αλλά -αντίθετα- αποτελούν μια απτή καταγραφή του αναντίρρητου γεγονότος πως ο Χρήστος είναι -όντως- ένας από εκείνους τους τυχερούς ανθρώπους “που άφηνε τα χνάρια του στο χιόνι για να μην χαθεί, για να τον βρουν οι υπόλοιποι”.

Αυτά που μπορούν να ειπωθούν για τον Χρήστο είναι πραγματικά παρά πολλά, για τη πολιτική – αγωνιστική διαδρομή του από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 μέχρι κι εκείνο το καταραμένο ξημέρωμα της 11ης Μάρτη 2018. Μην θέλοντας να μακρυγορήσουμε, παραπέμπουμε -όσους και όσες ενδιαφέρονται να την γνωρίσουν στις διάφορες περιόδους της- στην έκδοση με τίτλο “Πολιτικά κείμενα του αναρχικού Χρήστου Πολίτη” [Αθήνα, Μάης 2018].

Η συνολική διαδρομή του, όπως ορθά αναφερόταν στην εισήγηση της Πολιτικής Εκδήλωσης Μνήμης που είχαμε διοργανώσει συλλογικά φίλες και φίλοι του, σύντροφοι και συντρόφισσες του στο κτίριο Γκίνη του Πολυτεχνείου, στην Αθήνα την άνοιξη του 2018: […] “παρεμβαίνει και μας υπενθυμίζει πως, πέρα από διαφωνίες και αποστάσεις, υπάρχει κάτι ζωντανό και ελπιδοφόρο που πολλές φορές ξεχνάμε. Πως μεγαλώσαμε και παλέψαμε μαζί. Στα ίδια μέρη, για τους ίδιους σκοπούς” .

Μια τέτοια Μνήμη, όπως αυτή του Χρήστου, δεν μπορεί παρά να παραμένει ζωντανή μέσα στις Αντιστάσεις και τους Αγώνες του σήμερα. Μέσα σ’ όλες εκείνες τις μικρές και μεγάλες εχθροπραξίες και αντεπιθέσεις ενάντια στην κεφαλαιο-κρατική-ιμπεριαλιστική Εξουσία που συμβάλουν -η καθεμία με τον τρόπο της- στην μετωπική πολιτική και την επαναστατική προοπτική.

Στις αντιπολεμικές – αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις ενάντια στην ευρωατλαντική Εθνική Ενότητα, τις ΝΑΤΟϊκες πολεμικές Βάσεις και τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της. Στις κινητοποιήσεις για την αντισιωνιστική – διεθνιστική Αλληλεγγύη στην μαρτυρική και αδούλωτη Γάζα, για τη Λευτεριά στην μαχόμενη Παλαιστίνη με Νίκη στα όπλα της Αντίστασης. Στις περιφρουρήσεις των λαϊκών κατοικιών από τα κοράκια των funds, των servicers και των τραπεζών και τους δικαστικούς και αστυνομικούς υπαλλήλους τους. Στις άμεσες δράσεις του μαχητικού Αντιφασισμού ενάντια στα (κάθε λογής) παρακρατικά – ναζιστικά τάγματα εφόδου και τους ένστολους ομοϊδεάτες και προστάτες τους. Στην ταξική Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Στους εργατικούς αγώνες και τις απεργίες του μητροπολιτικού πολυεθνικού Προλεταριάτου. Στις αγωνιστικές κινήσεις εντός και εκτών των τειχών των φυλακών ενάντια στο νέο -ακόμα αυταρχικότερο- Ποινικό Κώδικα. Στην ηθική – υλική – πολιτική υποστήριξη των πολιτικών κρατουμένων και όλων των φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών – αγωνιστριών. Στην υπεράσπιση της αστυνομοκρατούμενης “δικής μας μικρής πατρίδας” των Εξαρχείων από την πλήρη τουριστικοποίηση της και την αμαχητί και οριστική παράδοση της στις αδηφάγες ορέξεις του “νόμιμου” και “παράνομου”, ντόπιου και πολυεθνικού Κεφαλαίου. Στις φοιτητικές καταλήψεις και τις πανεκπαιδευτικές πορείες ενάντια στην πλήρη ιδιωτικοποιήση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την αντισυνταγματική ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Στη συντροφική Αλληλεγγύη στις καταλήψεις, τις ανακαταλήψεις και όλους τους αυτοδιαχειριζόμενους πολιτικούς – κοινωνικούς χώρους που βρίσκονται διαχρονικά στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, των καθεστωτικών ΜΜΕ και όλων των φασιστικών καθαρμάτων. Στην Οργάνωση στη Βάση και την Ενότητα στη Δράση, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς και σπουδών, ενάντια στην περαιτέρω συνολική υποτίμηση της Τάξης μας…

Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, χαιρετίζουμε θερμά όλους τους φίλους και τις φίλες, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που συμμετέχουν και παρευρίσκονται σ’ αυτήν την αποψινή Πολιτική Εκδήλωση Μνήμης στην πόλη της Πάτρας.

Κλείνουμε αυτή τη μικρή μας συμβολή, ευχαριστώντας ιδιαίτερα τον Αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω που μ’ αυτήν την πρωτοβουλία του, μάς έδωσε μια χρήσιμη ευκαιρία για αναστοχασμό και θύμηση, και καταλήγουμε μ’ εκείνες τις λίγες αλλά τόσο πολύτιμες λέξεις που είχε γράψει πριν από 14 χρόνια ο Χρήστος, όντας πολιτικός κρατούμενος στην Κλειστή Φυλακή Γρεβενών, πάνω από 400 χλμ μακριά από την Αθήνα.

Λέξεις βαριές και δύσκολες, ωραίες όμως και αναγκαίες…, που συνεχίζουν ν΄ αποτελούν πυξίδα και οδηγό μας: «Υπομονή. Δύναμη. Πίστη στην υπόθεση. Έχουμε δίκιο. Τέλος».

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Μάρτης 2024.