[ΚτΒ] Νίκη στον Αγώνα του λαϊκού αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα (30η Ημέρα Απεργία Πείνας). Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας Γ.Δημητράκη και Ν.Μαζιώτη.

4η Πανελλαδική Μέρα Δράσης. Τρίτη 9 Φλεβάρη 2021. Στηρίζουμε τη Συγκέντρωση που καλείται στα Προπύλαια στις 17.00 από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα.

[…] Θα ήθελα να σας αποχαιρετίσω. Αν μου επιτρέπετε, βέβαια, να πω δυο λόγια προσωπικά. Πρώτον, όλοι το ξέρουμε ότι αυτονόητη συνθήκη για έναν αγωνιστή είναι η αλληλεγγύη, δεν νοείται αγωνιστής χωρίς αυτήν την ιδιότητα απέναντι στους συντρόφους της κοινής πάλης. Και για αυτό δεν συνηθίζουμε να ευχαριστούμε ο ένας τον άλλον για αυτό το αυτονόητο. Σήμερα, όμως, που δοκιμάζονται τα πάντα και πιο πολύ τα αυτονόητα, θέλω να μου επιτρέψετε σε μια στιγμή, ας πούμε, αδυναμίας, να απευθύνω μαζί με τον τελικό χαιρετισμό και προσωπικές ευχαριστίες. Γιατί χρόνια τώρα ακούμε τη φωνή σας, παίρνουμε δύναμη κι εμείς και κουράγιο από την αλληλεγγύη. Θέλω να θυμηθώ και μια στιγμή που με έπιασε μια παράξενη αίσθηση, ένα βράδυ στο νοσοκομείο στην απεργία πείνας, τότε που το σώμα αμυνόταν απέναντι στην επίθεση από τον ίδιο του τον εαυτό, τότε που κατέβαζε σιγά-σιγά τους περιφερειακούς διακόπτες για να συντηρήσει τους κεντρικούς, τότε μέσα στη νύχτα οι φωνές των αλληλέγγυων άνοιξαν ξαφνικά άγνωστες πηγές δύναμης. Και νιώθεις εκείνη τη στιγμή την παράξενη αίσθηση της ενότητας ανάμεσα σε ανθρώπους, που πολλούς δεν σας γνωρίζω. Μπορεί να μη γνωριζόμαστε μεταξύ μας, αλλά μας ενώνουν κοινά όνειρα, κοινοί αγώνες, κοινοί τρόποι να δημιουργούμε και να ξαναδημιουργούμε τη ζωή, η αίσθηση ότι κινούμαστε στον ίδιο χρόνο, στον ίδιο χώρο, συντονισμένοι στο ίδιο βήμα προς το χειραφετικό όνειρο. Έτσι ένιωσα τότε, το ίδιο μπορώ να πω πως νιώθω και τώρα. Γεια χαρά σας σύντροφοι. [1]

Από τις 8 Γενάρη 2021 κι έπειτα, από τότε που ο Δημήτρης Κουφοντίνας έβαλε, για ακόμα μια φορά κατά τη διάρκεια της πολύχρονης αγωνιστικής διαδρομής του, ανάχωμα το ίδιο του το σώμα απέναντι στην κρατική τρομοκρατία, αυθαιρεσία και εκδικητικότητα, έχουν περάσει πλέον 30 ημέρες.

Ένας μήνας κατά τη διάρκεια του οποίου παίρνει και πάλι -κάθε μερόνυχτο, κάθε ώρα που περνάει– σάρκα και οστά η διαχρονικά ανηφορική διαδρομή αυτού του παντοτινού αντάρτη, με όλο το μεγαλείο ψυχής και αξιοπρέπειας που τον διακρίνει, απέναντι και ενάντια στη σαδιστική θρασυδειλία και εκδικητικότητα της εξουσίας, της γ.γ “αντεγκληματικής πολιτικής” Σοφίας Νικολάου, δηλαδή του υπουργού “προπο” Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και της φαμίλιας Μητσοτάκη, δηλαδή της Πρεσβείας (μια είναι η Πρεσβεία…) και της ντόπιας ολιγαρχίας των τραπεζιτών, των εφοπ-ληστών και των καναλαρχών.

Ένας αδιάκοπος Αγώνας για Ζωή που -για ακόμα μια φορά μέσα στα χρόνια- κάνει θρύψαλα τη θανατική υποκρισία της αστικών διακηρύξεων και των φλυαριών των καθεστωτικών ΜΜΕ περί “αυταξίας της ανθρώπινης ζωής”, υπενθυμίζοντας χειροπιαστά αυτό που ο λαϊκός αγωνιστής της ΕΟ17Ν είχε δηλώσει ευθαρσώς (ήδη από το 2003) ενώπιον των “αντι”τρομοκρατών διωκτών του, στο εκτακτο “τρομοδικείο” των φυλακών Κορυδαλλού: […] ο κοινωνικός ανταγωνισμός, ο κοινωνικός πόλεμος, ο εμφύλιος πόλεμος, διεξάγεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια, περνά φάσεις όξυνσης και ύφεσης, άλλοτε είναι εμφανής, άλλοτε αφανής, άλλοτε υπό τη μάσκα του κράτους δικαίου, άλλοτε στην πιο καθαρή του μορφή. Και θα συνεχίζεται μέχρις ότου πάψουν να υφίστανται τάξεις. Όταν η ανθρωπότητα βγει από τη βάρβαρη προϊστορία της, από τους πολέμους, την εξαθλίωση, την προσφυγιά, τον αναλφαβητισμό, τη λεηλασία του πλανήτη από τις πολυεθνικές, όταν περάσει στο βασίλειο της ελευθερίας, της ισότητας, της ανεμπόδιστης ανάπτυξης του ανθρώπου, όταν η ανθρωπότητα χειραφετηθεί, όταν οι άνθρωποι επανοικειοποιηθούν την ανθρωπιά τους, τότε η ανθρώπινη ζωή θα είναι αυταξία πραγματική και όχι υποκριτική.

Γι αυτό λυσσομανάνε. Γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι η καθεστωτική πλύση εγκεφάλου τόσων χρόνων πήγε στράφι, αφού για ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζόμενων και των άνεργων, των φτωχών και των αδικημένων, των απόκληρων και των “νικημένων της ιστορίας” αυτού του τόπου, ο κομμουνιστής πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας συνεχίζει να αποτελεί ένα δικό μας άνθρωπο, από εκείνους που σήκωσαν το βάρος και την ευθύνη ώστε ν’ αποτελέσουν τιμωρό χέρι και φωνή του λαού, σάρκα από τη σάρκα του που συνεχίζει, σε όλους τους καιρούς και όλους τους τόπους, να αντιστέκεται και να αγωνίζεται, με περίσσευμα θάρρους, αποφασιστικότητας και ανιδιοτέλειας.

Γι’ αυτό λυσσομανάνε. Γιατί δεν είναι μόνος. Γιατί στο πλευρό του στέκονται αλληλέγγυοι οι αναρχικοί πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές Δομοκού (απεργοί πείνας από 16/1) Γιάννης Δημητράκης και Νίκος Μαζιώτης (μέλος ΕΑ), ενώ πενθήμερη απεργία πείνας αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε και στις φυλακές Λάρισας από τους προφυλακισμένους συντρόφους Πολύκαρπο Γεωργιάδη και Βαγγέλη Σταθόπουλο. Γιατί εδώ και ένα μήνα, πολλές εκατοντάδες σύντροφοι και συντρόφισσες, αναρχικοί και αναρχικές, κομμουνιστές και κομμουνίστριες, με δεκάδες καλεσμένες και μη συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, παρεμβάσεις και άλλες άμεσες δράσεις (υπό το φως της μέρας ή μέσα στο σκοτάδι της νύχτας) στο κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας, της Σαλονίκης, της Πάτρας και όλης της χώρας (αλλά και στην Κύπρο, το Βερολίνο, τη Βέρνη, τη Ρώμη, το Μιλάνο, τη Σαρδηνία, το Μεξικό και όχι μόνο), υπενθυμίζουν πολύμορφα σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι η Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το όπλο μας.

Γι’ αυτό λυσσομανάνε. Γιατί ο κομμουνιστής πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας δεν είναι μόνος. Γιατί χιλιάδες άνθρωποι, ανώνυμα ή επώνυμα, έμπρακτα ή νοερά και χωρίς να ταυτίζονται (αναγκαστικά) πολιτικά-ιδεολογικά μαζί του, συνεχίζουν να διαθέτουν την εντιμότητα ν’ αναγνωρίζουν το δίκιο του αιτήματος για άμεση μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού και να απαιτούν να σωθεί η ζωή και η υγεία του έγκλειστου αγωνιστή, που βρίσκονται πλέον σε άμεσο και διαρκή κίνδυνο.

Γι’ αυτό κλιμακώνουν την εκστρατεία αστικής προπαγάνδας και κρατικής παραπληροφόρησης, μηντιακής συσκότισης και διαστρέβλωσης, αστυνομικής καταστολής και ένστολης αλητείας ενάντια σε κινήσεις αλληλεγγύης που έχουν εκδηλωθεί (με αφορμή τις τρεις Πανελλαδικές Μέρες Δράσης που έχουν καλεστεί από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα και όχι μόνο) και συνεχίζονται να εκδηλώνονται σε όλη τη χώρα, μέχρι τη Νίκη αυτής της -τόσο κομβικής- Απεργίας Πείνας για τη ζωή και την υγεία του 63χρονου λαϊκού αγωνιστή, αλλά και γενικότερα για την τύχη που θα επιφυλάσσει (από τούδε και στο εξής) η αστική “δικαιοσύνη” και το “σωφρονιστικό” σύστημα της, στους καταδικασμένους και τις καταδικασμένες για αδικήματα “τρομοκρατίας”.

Γι’ αυτό ως οι γνησιότεροι πολιτικοί απόγονοι του “σύγχρονου Παρθενώνα της Μακρονήσου” και ως οι πιστότεροι κυβερνητικοί εκφραστές του σύγχρονου “Στρατηγέ, ιδού ο Στρατός σας…”, με ύφος χιλίων μετεμφυλιακών στρατοδικών, επιμένουν -σχεδόν είκοσι χρόνια τώρα- να απαιτούν δηλώσεις μετανοίας και αποκήρυξης, να γκαιπελίζουν και να σπεκουλάρουν πολιτικά, ώστε για ακόμα μια φορά -πατώντας επί πτωμάτων- να υπηρετήσουν επάξια ως πιστοί πολιτικοί υπάλληλοι τις ορέξεις και τα συμφέροντα των αφεντικών τους και των αφεντικών των αφεντικών τους.

Στο θάλαμο του νοσοκομείου Λαμίας, όπου νοσηλεύεται φρουρούμενος ο επαναστάτης αγωνιστής, έπειτα από 30 μέρες σκληρής απεργίας πείνας -κάθε μερόνυχτο, κάθε ώρα που περνάει- το φως προσομοιάζει όλο και περισσότερο μ’ εκείνο το θανατηφόρο, από τις βρετανικές πτέρυγες Η, τα γερμανικά λευκά κελιά και τις τούρκικες φυλακές τύπου F, ενώ πάνω από την ατμόσφαιρα πλανάται όλο και πιο πυκνή η απειλή για χρήση του βασανιστηρίου της αναγκαστικής σίτισης.

Όπως έγραφε και το πανό της χθεσινής Συγκέντρωσης Αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, έξω από το ελληνικό προξενείο στο Μιλάνο, η οποία ολοκληρώθηκε με αστυνομική επίθεση και πέντε προσαγωγές συντρόφων: ο χρόνος πιέζει…

Νίκη στον Αγώνα του Δημήτρη Κουφοντίνα – 30η Ημέρα Απεργίας Πείνας.

Άμεση μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού.

Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας Γιάννη Δημητράκη και Νίκο Μαζιώτη (μέλος ΕΑ).

Αλληλεγγύη σε όλους και όλες τους προσαχθέντες και τις προσαχθείσες, τους συλληφθέντες και τις συλληφθείσες των κινήσεων αλληλεγγύης.

Κανένα καθεστώς εξαίρεσης στους πολιτικούς κρατούμενους.

Ο Αγώνας συνεχίζεται.

4η Πανελλαδική Μέρα Δράσης. Τρίτη 9 Φλεβάρη 2021. Στηρίζουμε τη Συγκέντρωση που καλείται στα Προπύλαια στις 17.00 από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, 6/2/21.

[1] απόσπασμα από την τηλεφωνική παρέμβαση του Δημήτρη Κουφοντίνα στην εκδήλωση-βιβλιοπαρουσίαση για την πολιτική συγκυρία και την επαναστατική προοπτική με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του “13 Απαντήσεις” (εκδόσεις Μονοπάτι). Αθήνα, Κ*Βοξ (πλ. Εξαρχείων) 30 Ιούνη 2016. Δημοσιεύθηκε στο 3ο τεύχος της πολιτικής επιθεώρησης ΜΟΛΟΤ (Νοέμβρης 2016).