Συμβολή της Κίνησης της Βιολέττας (ΚτΒ) στη θεματική “Ο Λόγος στο Κίνημα”, στο πλαίσιο της Εκδήλωσης με την οποία ολοκληρώθηκε η Εβδομάδα Αναστήλωσης του μνημείου του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια (Μεσολογγίου & Τζαβέλα. 4 – 11 Ιούνη 2022) που διοργανώθηκε από την Πρωτοβουλία Αναρχικών ενάντια στις κρατικές δολοφονίες.

Καλησπέρα και από εμάς, ευχαριστούμε από ψυχής όλους και όλες που είναι παρούσες και παρόντες απόψε εδώ και στήριξανε όλη αυτήν την εβδομάδα. Η πρωτοβουλία που πάρθηκε από τους συντρόφους θεωρούμε ότι έχει ένα ιδιαίτερο βάρος, όχι μόνο ιστορικό και σε επίπεδο καταγραφής, αλλά και στο σήμερα, μιας και η συνθήκη που βιώνει αυτή η μικρή μας πατρίδα που λέγεται Εξάρχεια, παραμένει πάντα υπό την πολιορκία των ένστολων συμμοριών και όχι μόνο. Υπό την πολιορκία της εμπορευματοποίησης, της εναλλακτικοποίησης, της προσπάθειας αλλοίωσης του πραγματικού χαρακτήρα αυτών των λίγων τετραγωνικών μέτρων μέσα στην αθηναϊκή μητρόπολη.

Από την πλευρά μας, χωρίς να κρατήσουμε πολύ από το χρόνο, αντιλαμβανόμενοι και τη συναισθηματική φόρτιση που έχει υπάρξει από τις τοποθετήσεις που έχουν γίνει ως τώρα, θελήσαμε ως πολιτική Κίνηση, ως Ομάδα, να διαβάσουμε απόψε από μια μπροσούρα [*] που κυκλοφορήσαμε
πέρυσι, ένα μικρό απόσπασμα σχετικά με το τι τελικά ήτανε ο Δεκέμβρης, για εμάς αλλά και -όπως φανταζόμαστε και αφουγκραζόμαστε- για χιλιάδες άλλους και άλλες, συντρόφους και συντρόφισσες, αγωνιστές και αγωνίστριες.

Γράφαμε λοιπόν πέρυσι:

[..] 12 χρόνια έπειτα από την εξέγερση του Δεκέµβρη, η οποία ξέσπασε όταν µια σφαίρα ενός αµετανόητου ένστολου φονιά στο σώµα ενός αναρχικού µαθητή στα Εξάρχεια στάθηκε δυνατή, από τη µία για να λερωθούν για τα καλά τα καθεστωτικά βρακιά σύσσωµου του αστικού πολιτικού συστήµατος
και από την άλλη να καταδείξει όλον τον πλούτο, τον «πρωταγωνιστισµό» αλλά και τα όρια του πολύµορφου και πολυτασικού αναρχικού -αντιεξουσιαστικού χώρου (που αποτέλεσε αναµφισβήτητα τον πυροκροτητή, αλλά όχι τη θρυαλλίδα, της εξέγερσης), της κοµµουνιστικής αριστεράς καθώς και του ευρύτερου ανταγωνιστικού (κυρίως νεολαιίστικου) κινήµατος, το οποίο βρισκόταν τότε σε µια φάση σχετικής µαζικοποίησης και ριζοσπαστικοποίησης.

Ακολουθούσε ένα απόσπασμα από το κάλεσμα μας στην προπέρσινη απαγορευμένη Διαδήλωση εδώ, από τον υπουργό Χρυσοχουντίδη, όπως είπε πριν και η συντρόφισσα, όπου λέγαμε:

[…] Μια εξέγερση που όντως -όπως γραφόταν ήδη από τότε- “δεν ήταν απάντηση αλλά ερώτηση, ήταν εικόνα από το µέλλον”.

Μια εξέγερση µε χρονική διάρκεια και εδαφική εξάπλωση, πλατιά συµµετοχή και ευρεία σύνθεση, η οποία –αν και έµεινε στη µέση…– δεν φύτρωσε από το πουθενά, αφού αποτέλεσε τον καρπό ενός πολύχρονου και πολύµορφου αγωνιστικού ριζώµατος και άνθισε µε λίπασµα τις νικηφόρες κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήµατος και της αγωνιζόµενης νεολαίας ενάντια στην αντι-εκπαιδευτική µεταρρύθµιση του 2006-07. Μια εξέγερση µέσα στην πολυµορφία της οποίας µπόρεσαν να συναντηθούν –πίσω από τα οδοφράγµατα και µέσα στις καταλήψεις, στις πλατείες και τους δρόµους, στις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις– οι διάφορες γενιές ντόπιων και µεταναστών, αγωνιστών και αγωνιστριών: εκείνη “των 700 ευρώ” µ’ εκείνες του “Κάτσε καλά Γεράσιµε…”, του 1990-91 και των πρώτων χρόνων του µεταπολιτευτικού ριζοσπαστισµού” […]

Χωρίς να θέλουμε να κρατήσουμε πολύ τον χρόνο γιατί φανταζόμαστε και ελπίζουμε ότι θα υπάρξουν αρκετές τοποθετήσεις συντρόφων – συντροφισσών, ομάδων και συλλογικοτήτων.

Προερχόμενοι από μια γενιά, από την προηγούμενη από εκείνη του Αλέξη και των συντρόφων του,θέλουμε να κλείσουμε αυτή τη μικρή τοποθέτηση με μερικούς στίχους που περιλαμβανόταν στο οπισθόφυλλο της ίδιας μπροσούρας μας:

Στα ασφαλτένια αλώνια της πόλης,
στους δικούς µας δρόµους,
Εκεί που ακόµα είναι ανοιχτές
οι λακκούβες από τις παλιές φωτιές.
Εκείνες που αφήσαµε στη µέση.
Εκεί, θα συναντηθούµε ξανά…

[*] Μια Συλλογική Απολογιστική Συμβολή: Αναδρομές & Συμπεράσματα. Στόχοι Πάλης & Προοπτικές. [ΚτΒ. Αθήνα, 2021]