Μιλάνο, συνοικία Lambrate 6/3/2021: Αλληλεγγύη στον Έλληνα Σύντροφο Δημήτρη Κουφοντίνα σε Απεργία Πείνας από 8 Γενάρη.

Από τις συντρόφισσες και τους συντρόφους της Κατάληψης Panetteria στη συνοικία Lambrate του Μιλάνου και με αφορμή τη 2η Ημέρα Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στις 6/3/2021 για τον πολιτικό κρατούμενο και απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, λάβαμε, μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη συμβολή μιας κομμουνίστριας συντρόφισσας, πρώην πολιτικής κρατούμενης -κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980- στις ιταλικές ειδικές φυλακές, καθώς και τους “επαναστατικούς χαιρετισμούς μας στο Δημήτρη και όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες στην Ελλάδα που αυτές τις μέρες αγωνίζονται με δύναμη, αποφασιστικότητα και αγάπη”.

Προλεταριακή Πρωτοβουλία,

Αθήνα, 8/3/2021

Μέσα από τις ανταποκρίσεις και τις ανακοινώσεις που έχουμε λάβει, γνωρίζουμε την κατάσταση που βρίσκεται ο σύντροφος Δημήτρης Κουφοντίνας -στρατευμένος της οργάνωσης 17 Νοέμβρη, απεργός πείνας εδώ και πάνω από 54 ημέρες- και η οποία από ώρα σε ώρα επιδεινώνεται. Ο Δημήτρης, ένας σύντροφος που δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται, παλεύει σήμερα ενάντια στη σωφρονιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και για τη μεταγωγή του σε άλλη φυλακή, αφού αυτή η μεταρρύθμιση προβλέπει ότι οι κατάδικοι για τρομοκρατία δεν μπορούν να εκτίουν την ποινή τους σε αγροτικές φυλακές, αλλά πρέπει να παραμείνουν έγκλειστοι στις φυλακές που βρίσκονταν. Πράγματι είχε ανακοινωθεί η μεταγωγή του στην αθηναϊκή φυλακή του Κορυδαλλού, μεταφέρθηκε όμως στο Δομοκό, σε μια φυλακή τύπου υψίστης ασφαλείας που βρίσκεται σε μια ορεινή τοποθεσία της κεντρικής Ελλάδας.

Μια πειθαρχική μεταγωγή και μια μορφή καταστολής για την εξόντωση του Δημήτρη Κουφοντίνα, η οποία όμως εγγράφεται στο συνολικότερο κατασταλτικό σχεδιασμό του ελληνικού Κράτους, στην απόπειρα του να τσακίσει τα ριζοσπαστικότερα και μαχητικότερα κοινωνικά κομμάτια ώστε να εξορκίσει το ενδεχόμενο των μελλοντικών συγκρούσεων.

Η Ελλάδα βιώνει μια συνθήκη σε πολλά σημεία παρόμοια με την ιταλική, διαθέτοντας όμως μια πραγματικά μεγάλη ικανότητα αγώνα και αλληλεγγύης, παρά την αυξητική τάση των κρουσμάτων του ιού και της άγριας οικονομικής κρίσης.

Στην Ιταλία ενώπιον μιας απώλειας θέσεων εργασίας που άγγιξε τα υψηλότερα ποσοστά της τελευταίας πενταετίας, ενός συστήματος υγείας ολοένα και πιο ιδιωτικοποιημένου και ανίκανου να εγγυηθεί την υγεία των προλετάριων, ενός εκπαιδευτικού συστήματος που η ταξική φύση του αναδύεται όλο και πιο ξεκάθαρα, με τη διαρκή συμπίεση των ολοένα και χαμηλότερων μισθών και με επίπεδα ολοένα εντονότερης εκμετάλλευσης, που φτάνουν μέχρι και σε κυριολεκτικές μορφές δουλοπαροικίας της μεταναστευτικής εργατικής δύναμης, η εξουσία επιδεικνύει μια αυξανόμενη επιθετικότητα, μέσα από τη χρήση διάφορων μορφών καταστολής και βίας ενάντια σε όλους εκείνους τους αγώνες που θέτουν -έστω και στο ελάχιστο- υπό αμφισβήτηση τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, τις κοινωνικές και τις εργασιακές συνθήκες, και επιδεικνύουν μια ισχύ και μια αυτονομία “προκλητική” για το αφήγημα μιας λεγόμενης “εθνικής ενότητας”, μέσα από το οποίο υποτίθεται ότι όλοι και όλες βρισκόμαστε στην ίδια βάρκα, ενωμένοι μέσα στην έκτακτη συνθήκη του Covid.

Όχι μόνο αυτό. Πριν από ένα χρόνο στις ιταλικές φυλακές, κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος του ιού, και μπροστά σε μια συνθήκη υπερπληθυσμού των εγκλείστων, έλλειψης στοιχειωδών προληπτικών μέτρων και πέπλου σιωπής για τα αιτήματα των κρατουμένων για μετατροπή των ποινών κάθειρξης σε κατ’ οίκον περιορισμούς, εν μέσω των εξεγέρσεων που ξέσπασαν από την ανυπόφορη κατάσταση, το κράτος δολοφόνησε 14 κρατούμενους. Για να μην ξεχαστεί αυτή η σφαγή, αυτές τις μέρες πραγματοποιούνται μπροστά στις φυλακές συγκεντρώσεις συγγενών και αλληλέγγυων.

Επομένως, ο αγώνας σας είναι και δικός μας, μέσα και έξω από τις φυλακές ενάντια σ’ ένα σύστημα που δεν είναι τίποτα άλλο από βαρβαρότητα.

Είμαστε μαζί σας, στο πλευρό του Δημήτρη Κουφοντίνα και όλων των συντρόφων, των προλετάριων, των γυναικών που αγωνίζονται.

Μια συντρόφισσα από την κατάληψη Panetteria του Μιλάνου