«Τι ‘ναι στ’ αλήθεια πια σημαντικό να ελπίζεις,
κάτι να ζεις γι’ αυτό και κάτι να πεθάνεις;
Πάλλεται η φλέβα μιας ζωής που σε προσμένει
κι ο πεισματάρης φόβος σκύβει το κεφάλι.
Γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά.»

Υπεραστικοί

Από το περασμένο καλοκαίρι κι έπειτα, εκφράσαμε και εκφράζουμε την έμπρακτη Αλληλεγγύη μας στο δίκαιο Αγώνα που συνεχίζουν μαζικά, μαχητικά και ανυποχώρητα -εδώ και πάνω από τρεις μήνες- οι απεργοί και οι απολυμένοι συναδέλφοι τους στη “Μαλαματίνα” στο Καλοχώρι Θεσαλλονίκης, έχοντας στο πλευρό τους εργαζόμενους και εργαζόμενες, άνεργες και άνεργες, συντρόφους και συντρόφισσες, αγωνιστές και αγωνίστριες σ’ όλη την πόλη και όλη τη χώρα.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, μετά το κείμενο που μοιράσαμε και το αυτοκόλλητο που κολλήσαμε στο κέντρο και σε συνοικίες της αθηναϊκής μητρόπολης τον περασμένο Σεπτέμβρη, στα πλαίσια του Πανελλαδικού Συντονισμού ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνα” που συγκροτήθηκε έπειτα από πρωτοβουλία συντρόφων – συντροφισσών από τη Θεσαλλονίκη και δραστηριοποιείται αγωνιστικά σε πολλές πόλεις όλης της χώρας (Αθήνα, Πειραιά, Ελευσίνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Λειβαδιά, Λάρισα, Βόλο, Αγρίνιο, Ιωάννινα, Καβάλα, Ξάνθη, Αλεξανδρούπολη), κι ενόψει της Γενικής Απεργίας της 9ης Νοέμβρη, κρεμάσαμε πανό και κολλήσαμε την αφίσα του Συντονισμού στο Κουκάκι και την Καλλιθέα.

Το μεσημέρι του Σαββάτου 5 Νοέμβρη συμμετείχαμε στη Μικροφωνική – Συγκέντρωση Αντιπληροφόρησης & Αλληλεγγύης που καλέστηκε από τον “Πανελλαδικό Συντονισμό ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνα” σε Αθήνα & Πειραιά” και πραγματοποιήθηκε στο Μοναστηράκι, με τη συμμετοχή δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών. Στο πλαίσιο του Συντονισμού και της Πανελλαδικής Ημέρας Ταξικής Αλληλεγγύης στην Απεργία στη “Μαλαματίνα”, πραγματοποιήθηκαν επίσης συγκεντρώσεις σε Θεσαλλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο και Καβάλα.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας συμμετείχαμε με εισήγηση μας -βασισμένη στο κείμενο Αλληλεγγύης που μοιράσαμε στους δρόμους- στην Εκδήλωση για τον Αγώνα των Απεργών της “Μαλαματίνα”, η οποία πραγματοποίηθηκε στο Red n’ Noir στην Κυψέλη και περιελάμβανε συζήτηση με τους ίδιους τους απεργούς του Σωματείου “Μαλαματίνα” και παρέμβαση αλληλέγγυων συντρόφων από τη Θεσαλλονίκη.

Κατά τη διάρκεια της απεργιακής Συγκέντρωσης στα Χαυτεία και της μαζικής και μαχητικής Διαδήλωσης της 9ης Νοέμβρη στο Σύνταγμα, μοιράσαμε -μαζί με το απεργιακό μας κάλεσμα- το κείμενο μας για την Αλληλεγγύη στην Απεργία στη Μαλαματίνα, ενώ μετά την ολοκλήρωση της, ως Συντονισμός πραγματοποιήσαμε -μαζί και με άλλους συντρόφους & συντρόφισσες- Παρέμβαση Αντιπληροφόρησης & Αλληλεγγύης, έξω από την κεντρική είσοδο της “Τεχνόπολης” του Δήμ(ι)ου Αθηναιών στο Γκάζι, κατά τη διάρκεια του “Athens Bar Show”, στο οποίο και συμμετείχε με περίπτερο της η εταιρία της Μαλαματίνας, όπου ανοίχτηκαν πανό και φωνάχτηκαν συνθήματα, ρίχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα Αλληλεγγύης, για τη Νίκη στην Απεργία στη “Μαλαματίνα”.

Με τις λιγοστές μας δυνάμεις θα συνεχίζουμε να στηρίζουμε και να συμμετέχουμε σ’ αυτό το κύμα Ταξικής Αλληλεγγύης που διαρκώς φουσκώνει σ’ όλη τη χώρα, δείχνοντας έμπρακτα και χειροπιαστά πως -όντως- ότι έχουμε είμαστε Εμείς!

Ακολουθεί η Εισήγηση μας στην Εκδήλωση για τον Αγώνα των απεργών της “Μαλαματίνας” [Red n’ Noir, Αθήνα, Σάββατο 5/11/22]

Καλησπέρα, σας ευχαριστούμε όλες και όλους για τη συμμετοχή σας στη σημερινή Εκδήλωση και ιδιαιτέρως τους απεργούς εργάτες που μας έκαναν την τιμή να είναι σήμερα μαζί μας, όπως και τους συντρόφους από τη Θεσσαλονική, που είναι και αυτοί εδώ για να μοιραστούν την εμπειρία Αγώνα όλου αυτού του διαστήματος.

Τι συμβαίνει στη Μαλαματίνα

Από το περασμένο καλοκαίρι, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα» στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης διεξάγουν έναν αγώνα διαρκείας, αρχικά με 24ωρες, και με μεγαλύτερη διάρκεια αργότερα, κυλιόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, με συγκεντρώσεις και απεργιακές περιφρουρήσεις έξω από το εργοστάσιο, απαιτώντας την επαναπρόσληψη 15 απολυμένων συναδέλφων τους και διεκδικώντας την υπογραφή συλλογικής συμβάσης εργασίας.

Απεργιακές κινητοποίησεις που ξεκίνησαν αφού πρώτα ο Όμιλος Mantis, που στα χεριά του πέρασε πρόσφατα η επιχείρηση, δεν τήρησε τις υπογεγραμμένες δεσμεύσεις για την διασφάλιση των θέσεων εργασίας κατά την μετάβαση της ιδιοκτησίας στα χέρια του. Να σημειώσουμε ότι οι εργαζόμενοι είχαν δεχτεί ήδη μείωση 20% επι του μισθού τους από την προηγούμενη ιδιοκτησία και ότι οι νέοι ιδιοκτήτες ανέλαβαν την εταιρεία σχεδόν τσάμπα με διαγραφή χρεών της τάξης του 70% προς το δημόσιο και πιστωτές, η οποία έγινε στο πλαίσιο του σχεδίου εξυγίανσης της.
Κατά τη διάρκεια αυτού του δίκαιου Αγώνα τους, οι απεργοί έχουν βρει απέναντι τους το Κεφάλαιο, στο πρόσωπο της νέας διοίκησης & ιδιοκτησίας του εργοστασίου, η οποία ψευδολογεί, απειλεί και συκοφαντεί από την πρώτη στιγμή τους απεργούς μέσω ανακοινώσεων, ενώ παράλληλα οργανώνει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς σε μια προσπάθεια να υπονομεύσει την Απεργία. Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων προχωράει στις απολύσεις του Γιάννη Φραγγίδη, προέδρου του επιχειρησιακού Σωματείου και της ΠΟΕΕΠ και του Άρη Μερκενίδη, προέδρου του Σωματείου Οδηγών – Πωλητών Β. Ελλάδας και μέλους του Γενικού Συμβουλίου του ΕΚΘ.
Παράλληλα, οι απεργοί βρίσκονται αντιμέτωποι και με το αστικό Κράτος που, από την πρώτη στιγμή, στάθηκε στο πλευρό της εργοδοσίας, εξαπολύοντας τους πραιτωριανούς του να χτυπήσουν λυσσασμένα τις απεργιακές περιφρουρήσεις και συλλαμβάνοντας συνδικαλιστές, παίζοντας δηλαδή το ρόλο του μπράβου ώστε να μπουν στο εργοστάσιο οι απεργοσπάστες.
Σε πείσμα της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, οι απεργοί συνεχίζουν αταλάντευτα το δίκαιο αγώνα τους μέχρι τη δικαίωση τους, έχοντας τη στήριξη και την αλληλεγγύη από πλήθος οργανωμένων – κυρίως αλλά όχι μόνο- ταξικών δυνάμεων. Στήριξη και Αλληλεγγύη, η οποία όσο αυξάνεται η επίθεση και η καταστολή από την πλευρά του Κεφαλαίου και του Κράτος του τόσο ατσαλώνεται και δυναμώνει, μεταφέροντας το μήνυμα των απεργών σε όλη τη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε πολλές πόλεις όλης της χώρας.

Σε αυτή την κατεύθυνση, συγκροτήθηκε πρόσφατα ο Πανελλαδικός Συντονισμός ταξικής αλληλεγγύης στους απεργούς της “Μαλαματίνας”, στον οποίο συμμετέχουμε πολιτικές ομάδες, συλλογικότητες και σύντροφοι – συντρόφισσες από Αθήνα, Πειραιά, Ελευσίνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Λειβαδιά, Λάρισα, Βόλο, Αγρίνιο, Ιωάννινα, Καβάλα, Ξάνθη, Αλεξανδρούπολη.

Η υπάρχουσα συγκυρία

Όλα τα παραπάνω που λαμβάνουν χώρα στην “Μαλαματίνα”, δεν πραγματώνονται σε κάποιο ουδέτερο χώρο και χρόνο αλλά σε μια συγκύρια με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Η κρίση της προηγουμένης μνημονιακής δεκαετίας άφησε μεγάλες πληγές στο «κορμί» της κοινωνικής βάσης, με την τεράστια αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου -από τα κάτω προς τα πάνω- και την πλήρη αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής, με τις τεράστιες μειώσεις του εισοδήματος εκατομμύριων εργαζομένων και συνταξιούχων μέσα, κυρίως, από τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, όπως αυτές ήταν διαμορφωμένες μέχρι τότε, ως αποτέλεσμα χρόνιων μαχητικών και αιματοβαμμένων αγώνων από την πλευρά της εργατικής Τάξης.

Σήμερα δέκα και πλέον χρονιά μετά βιώνουμε καιρούς που η επίθεση στην Τάξη μας οξύνεται ακόμη περισσότερο, δημιουργώντας -για ακόμη μια φορά- δυσβάσταχτους όρους επιβίωσης σ’ όλο το πλέγμα της καθημερινότητας. Η κατάργηση και καταπάτηση των εργατικών και συνδικαλιστικών κεκτημένων που έχουν απομείνει ακόμα όρθια, οι απολύσεις και η επιδείνωση των όρων δουλειάς, η λίστα σφαγής -των δεκάδων νεκρών και τραυματιών- εργατών που δεν έχει τέλος (είναι πάνω από 50 τα γνωστά θανατηφόρα «ατυχήματα» μέσα στο 2022), πάνε πλάι πλάι με την ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας Υγείας, την σταδιακή κατάργηση, ουσιαστικά, της δημόσιας Παιδείας, την αστυνομοκρατία και την καταστολή των ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Προσθέτουμε σε αυτά και τις ήδη υπάρχουσες αλλά και τις επερχόμενες εξωφρενικές ανατιμήσεις στο κόστος ζωής, αναμένοντας τον “χειρότερο χειμώνα από το 1942 που έρχεται” ενώ την ίδια ώρα το Κεφαλαίο, κάνοντας ακόμη μια φορά την «κρίση ευκαιρία», βλέπει τα κέρδη του να εκτινάσσονται.

Νόμος Χατζηδάκη

Ο βασικός πολιορκητικός κριός της διάρρηξης εναπομείναντων εργατικών κεκτημένων είναι ο πρόσφατος νόμος Χατζηδάκη.

Ένα νόμος «λαιμητόμος» που ήρθε και πάτησε στον αμέσως προηγούμενο αντεργατικό νόμο, εκείνον της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που στρεφόταν ενάντια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και με τη σειρά του ολοκληρώνει την πιο σκληροπυρηνική νεοφιλελεύθερη φαντασίωση.

Ένας νόμος που ποινικοποιεί την συνδικαλιστική δράση και την απεργία, αφού μέσα από αυτό το νέο αντιλαϊκό-αντεργατικό ιδιώνυμο, οι απεργιακές κινητοποιήσεις, περιφρουρήσεις και παρεμβάσεις καθίστανται σε ποινικά κολάσιμες πράξεις. Δημιουργείται το «ηλεκτρονικό μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων», το οποίο βάζει στο στόχαστρο του την συναδελφική άμεση δράση και τους αγωνιστές συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες, αφού γίνεται υποχρεωτική η εγγραφή στο «μητρώο πραγματικών δικαιούχων», νομιμοποιώντας πλήρως τον κρατικό και εργοδοτικό έλεγχο στο εσωτερικό των εργατικών σωματείων.

Ένας νόμος που καθιερώνει την ηλεκτρονική ψήφο, ακυρώνοντας στην πράξη τις ζωντανές διαδικασίες της συνέλευσης με τη συναδελφική συζήτηση, ζύμωση και ανταλλαγή (πολιτικών, οργανωτικών, συνδικαλιστικών) σκεπτικών, ενώ σε επιχειρήσεις που η λειτουργία τους κρίνεται από αυτούς ως «κρίσιμη για το κοινωνικό σύνολο», θα είναι υποχρεωτικό να εργάζεται ως προσωπικό ασφαλείας τουλάχιστον το 40% των εργαζομένων. Θεσμοθετείται δηλαδή ουσιαστικά ένας απεργοσπαστικός μηχανισμός για το εκ των προτέρων χτύπημα των απεργιών.

Παράλληλα, καταργεί στην ουσία του το κατοχυρωμένο δικαίωμα στο 8ωρο, δίνοντας τη δυνατότητα εφαρμογής της 10ωρης εργασίας, μετά από συμφωνία εργοδότη και εργαζόμενου, χωρίς πρόσθετες αμοιβές, αλλά είτε μειώνοντας τις αντίστοιχες ώρες εργασίας στο μέλλον, είτε με ρεπό ή πρόσθετη άδεια ως αντάλλαγμα. Στην ουσία δίνει στην εργοδοσία τη δυνατότητα, μέσω του εκβιασμού, να ελαστικοποιήσει την εργασιακή σχέση, με βάση μόνο τα συμφέροντα της και φυσικά σε βάρος εκείνων των εργαζομένων.

Mε μια σειρά άρθρων, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες εξωθούνται στη σύναψη ατομικών συμβάσεων, με εκβιαστικά μέσα για την “ευελιξία και τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου εργασίας”. Αντικαθίσταται η Επιθεώρηση Εργασίας ως αποδέκτης των εργασιακών διεκδικήσεων με ένα Ν.Π.Ι.Δ. (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας). Επέρχεται η ολοκληρωτική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, απλοποιώντας τη διαδικασία ένταξης των επιχειρήσεων σε αυτές που εμπίπτουν στην “κατηγορία μη κυριακάτικης αργίας”.

Τέλος, νομιμοποιούνται οι απλήρωτες υπερωρίες αφού αυξάνονται σε 150 για όλους τους κλάδους με ταυτόχρονη κατάργηση της πληρωμής τους, ενώ ο εργοδοτικός έλεγχος πάνω στον κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη γίνεται καθεστώς. Στην πραγματικότητα, το νομοσχέδιο Χατζηδάκη έρχεται να θεσμοθετήσει μια σειρά από υπάρχουσες εργοδοτικές αυθαιρεσίες (που αφορούν τον πάτο της εργασιακής πυραμίδας), προς όφελος του Κεφαλαίου βυθίζοντας ακόμα περισσοτέρους εργαζόμενους, τώρα και με το νόμο, στην ανέχεια και τη φτώχεια που επιφέρει η επισφάλεια, μετατρέποντας έτσι -μέσα σε συνθήκες καλπάζουσας ανεργίας- τον καθένα και καθεμία από εμάς σε έρμαιο των ορέξεων του αφεντικού του.

Μαλαματίνα, Cosco, Efood, Λαρκο, ΒΦΛ, Πετρέλαια Καβάλας…

Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη, έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ναι πάντα!

Μπροστά στο ασφυκτικό παρόν και στο ζοφερό και ακόμα πιο δυσοίωνο μέλλον που μας επιφυλάσσεται, με τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού Πολέμου να πυκνώνουν όλο και περισσότερο πάνω από τα κεφάλια μας, σ’ αυτή την περίοδο της εντεινόμενης όξυνσης της καπιταλιστικής Κρίσης, της βαθιάς κοινωνικής ήττας και της παρατεινόμενης κινηματικής άμπωτης, ο αγώνας των εργατών στη «Μαλαματίνα» μόνο μάταιος δεν είναι.

Οι απεργοί, παρά τους δυσμενείς όρους και τις εις βάρος τους συνθήκες, δίνουν μια “δύσκολη αλλά ωραία” μάχη όχι μονάχα για τους εαυτούς τους, τα παδιά τους και τους δικούς τους ανθρώπους, αλλά για το σύνολο της Εργατικής Τάξης, Μια “δύσκολη αλλά ωραία” μάχη, με πρωμετωπίδα το διαχρονικά δίκαιο προλεταριακό πρόταγμα: ο μονός χαμένος Αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται.

Με πείσμα και με αυταπάρνηση και έχοντας στο πλευρό τους -απέναντι στην εργοδοτική εκδικητικότητα, την κρατική καταστολή και την αργυρώνητη προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ- μονάχα την ταξική Αλληλεγγύη , οι αγωνιζόμενοι εργάτες ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι σε έναν εχθρό που φαντάζει ανίκητος, απέναντι στις απειλές τις εργοδοσίας, τους ξυλοδαρμούς και τα χημικά, τις προσαγωγές και τις συλλήψεις από τους μπάτσους.

Μια ταξική Αλληλεγγύη που εκφράζεται αδιάκοπα και πλατιά, όχι μόνο με τη συμμετοχή στις απεργιακές φρουρές στην πύλη του εργοστασίου και τις συναδελφικές στάσεις εργασίας σε άλλους κλάδους, τις διαδηλώσεις στο κέντρο και τις συνοικίες της Σαλονίκης, τις συγκεντρώσεις, τις κινήσεις συμπαράστασης και τις εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης σε διάφορες πόλεις αλλά και με την οικονομική ενίσχυση του απεργιακού Ταμείου του Σωματείου [1].

Ο Αγώνας στη “Μαλαματίνα”, μαζί μ΄εκείνους σε e-Food, Cosco, Λάρκο, ΒΦΛ & Πετρέλαια Καβάλας (και όχι μόνο), αποτελούν ένα φωτεινό μονοπάτι για την Τάξη μας και κρατάνε -μέσα σ’ αυτούς τους ζοφερούς καιρούς- τη φλόγα της ταξικής πάλης αναμμένη. Αγώνες που τείνουν να ξεφεύγουν από τα στενά συντεχνιακά πλαίσια, να ξεπερνούν το χαρακτήρα μιας (ακόμη) δίκαιης μάχης για την επιβίωση και να παίρνουν τον χαρακτήρα της ανοιχτής ταξικής συγκρουσης. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι γύρω από αυτούς τους αγώνες συσπειρώνονται αγωνιστές & αγωνίστριες από -φαινομενικά ή μη- διαφορετικά πολιτικά μετερίζια, αλλά όπως γράφαμε με αφορμή τον Αγώνα στην Efood

[…] υπάρχουν στιγμές που αυτά που ενώνουν, μπορούν και είναι –στην πράξη- περισσότερα από αυτά -που στη θεωρία- χωρίζουν και πως η Οργάνωση στη Βάση και η Ενότητα στη Δράση δεν αποτελούν (αναγκαστικά) αφηρημένες έννοιες αλλά μια έμπρακτη μέθοδο και πρόταση Αγώνα για την υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων και των λαϊκών αναγκών, που προωθείται και κατακτιέται μονάχα μέσα στην πραγματική ζωή, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, και όχι μέσα στα πειραματικά εργαστήρια και  τους δοκιμαστικούς σωλήνες της “ιδεολογικής-πολιτικής ορθότητας, στεγανότητας και καθαρότητας” […] [2]

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη εισήγηση μας, επαναλαμβάνουμε λοιπόν ότι ο Αγώνας στη Μαλαματινα μόνο παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει τόσο για τα υπάρχοντα μέτωπα με το Κεφάλαιο και το Κράτος του όσο και για εκείνα που επίκειται να ανοίξουν. Παράδειγμα για τη δημιουργία επιτέλους ενός μαχητικού διεκδικητικού κινήματος -δίχως καθεστωτικές λογικές ενός (αλήστου μνήμης…) πασοκικού εργατοπατερισμού και πολιτικάντικους-συνδικαλιστικούς τακτικισμούς και ηγεμονισμούς- που θα καταφέρει να υψώθει ως ανάχωμα απέναντι στο ακατάπαυστο κύμα ακρίβειας, την υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης, τη διάλυση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, την ολοένα μεγαλύτερη υποδούλωση ανθρώπων και περιβάλλοντος στα κεφαλαιο-κρατικά-ιμπεριαλιστικά δεσμά.

Ένα αγωνιστικό παράδειγμα για τη συγκρότηση ενός κινήματος που θα θέσει άμεσα το ζήτημα της ουσιαστικής αύξησης του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος, την ύπαρξη ισχυρών συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε όλους τους χώρους δουλειας, την κατάργηση του νόμου – “λαιμητόμου” Χατζηδακη και τη μείωση των τιμών του κόστους ενέργειας και των προϊόντων πρώτης ανάγκης.

Για να κάνουμε αυτή τη φορά εμείς την Κρίση «ευκαιρία». Μια ευκαιρία για να βάλουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, ώστε όχι μόνο να αναχαιτίσουμε την επίθεση του Κεφαλαίου και του Κράτους του αλλά για να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Από το Καλοχώρι Θεσσαλονίκης και την Καβάλα μέχρι το λιμάνι του Πειραιά και τους δρόμους της αθηναϊκής μητρόπολης, το οργανωμένο προλεταριάτο με υψωμένες γροθιές βροντοφωνάζει ότι «Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη, έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ναι πάντα» και δείχνει το δρόμο στο σύνολο της ντόπιας και μεταναστευτικής Εργατικής Τάξης, της Τάξης που ζει, εργάζεται και πεθαίνει, βιώνοντας στο πετσί της το ακατάπαυστο ανέβασμα των στροφών της κρεατομηχανής του κεφαλαιοκρατικού κάτεργου και του ιμπεριαλιστικού σφαγείου.

Ελπίζουμε, με τη συμβολή των απεργών και των αλληλέγγυων από τη Σαλονίκη της προσφυγιάς και των αιματοβαμμένων ταξικών – κοινωνικών Αγώνων που σημάδεψαν ανεξίτηλα την Ιστορία αυτού του τόπου, η αποψινή εκδήλωση να συμβάλει σ’ αυτήν την κατεύθυνση, στην κατεύθυνση της Οργάνωσης στη Βάση και της Ενότητας στη Δράση, για τον Αγώνα της Τάξης μας ενάντια στην Τάξη τους, ώστε η μοιρολατρία και η ηττοπάθεια ν’ αποτελέσουν παρελθόν, ώστε το παρόν και το μέλλον μας να γραφτεί από εμάς τους ίδιους, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που κινούν μέσα στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς τον κεφαλαιο-κρατικό κόσμο που διαιωνίζεται και τρέφεται από τις ίδιες μας τις σάρκες.

Σημειώσεις:

[1] Τραπεζικός Λογαριασμός για την οικονομική Ενίσχυση του απεργιακού Ταμείου του Σωματείου εργατοϋπαλλήλων οινοποιίας “Μαλαματίνα”:

ΙΒΑΝ: GR10 0110 8390 0000 8390 0230 513

[2] Απόσπασμα από “Σκέψεις & Συμπεράσματα, Διδάγματα & Προοπτικές από (και για) το νικηφόρο Aγώνα στην efood”. Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ) [Αθήνα. Οχτώβρης 2021]. Ολόκληρο το κείμενο (όπως και το σύνολο του υλικού της ΚτΒ) διαθέσιμο στο prolprot.espivblogs.net

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Νοέμβρης 2022