Η μόνη σκέψη που έκανα ήταν να προφυλαχτώ πίσω από τα σταματημένα αυτοκίνητα. Γύριζα πάνω κάτω σαν δαιμονισμένος με όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση, για ν’ αποκρυσταλλώσω μια σωστή και αντικειμενική εικόνα για το τι επικρατούσε μέσα σ’ αυτό το τρελό παιχνίδι της φωτιάς και του αγωνιστικού πάθους που κυριαρχούσε στους γύρω μου. Δεν μπορώ, μα την αλήθεια, δεν μπορώ να περιγράψω αυτό ακριβώς που έζησα και δεν μπορώ να δώσω μια αντικειμενική εξήγηση των αισθημάτων που βίωσα εκείνο το βράδυ…
Γ.Β, Νοέμβρης 1973.
Μην τους φοβάσαι τους μπαμπούλες! Είναι ευάλωτοι!
Σύνθημα από την πολυήμερη κατάληψη του Πολυτεχνείου το Γενάρη του 1990 από “τον ανθό της ελληνικής νεολαίας”, μετά την αθώωση από την αστική “δικαιοσύνη” του ένστολου δολοφόνου Αθανάσιου Μελίστα.
[…] Είναι η βία των αστών, των πλούσιων και των χορτάτων. Η θρασύδειλη βία των ένστολων και μη μαντρόσκυλων τους. Η γλώσσα της παραπληροφόρησης των μηντιακών παπαγάλων τους, ενάντια σε αυτούς και αυτές που αλέθονται από την καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική κρεατομηχανή, η οποία ταυτόχρονα -εγχώρια και διεθνώς- ανεβάζει ολοένα στροφές.
Είναι η βία με την οποία σαρώνεται ότι είχε απομείνει όρθιο από τις λαϊκές κατακτήσεις και τα κοινωνικά-εργατικά δικαιώματα (όπως εκείνα για το οχτάωρο και τις υπερωρίες, τις διαδηλώσεις και τις απεργίες). Είναι η βία των εκκενώσεων πολιτικών-στεγαστικών καταλήψεων και δομών αλληλεγγύης, της στοχοποίησης πολιτικών συλλογικοτήτων, των κρυφών και φανερών, φυσικών και ψηφιακών παρακολουθήσεων, των παρενοχλήσεων και των επικηρύξεων, των κατευθυνόμενων “ρεπορτάζ”, των φαλκιδευμένων δικογραφιών και των διογκωμένων κατηγορητηρίων, των διώξεων, των προσαγωγών και των συλλήψεων, των εκδικητικών μεταγωγών και προφυλακίσεων αγωνιστών και αγωνιστριών.
Είναι ο πόλεμος της “γ’ ελληνικής Δημοκρατίας” ενάντια στον αιώνιο “προβοκάτορα και εχθρό λαό” […]
Είναι φοβισμένοι, γι’ αυτό τρομοκρατούν και παραπληροφορρούν. Γιατί ξέρουν ότι η δίκαιη λαϊκή οργή σιγοβράζει και τίποτα δεν μπορεί να τους εγγυηθεί πως δεν θα εκραγεί. Η υποκρισία τους (ως προς τα “υγειονομικά” και όχι τα πολιτικά κίνητρα τους) περισσεύει, εν τούτοις δεν είναι αρκετή έτσι ώστε να κρύψουν τους μύχιους πόθους τους, για να τελειώνουν “μια και καλή με την ιδεολογική αριστερή ηγεμονία, τις μεταπολιτευτικές εκκρεμότητες, την ανομία και τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια και τα σχολεία, τις πορείες και τις απεργίες, τους αναρχικούς και τους αντιεξουσιαστές, τους συνδικαλιστές, τους διαδηλωσάκηδες και τους μπαχαλάκηδες…”.
Γι αυτό ωρύονται και σκούζουν: γιατί όπως τότε, έτσι και τώρα, έτσι και πάντα, θα εξακολουθούν να φοβούνται τη λαϊκή οργή και την ταξική εξέγερση εκείνων που “όταν φτάσουν σ’ ένα ορισμένο σημείο, μπορούν να κάνουν ότι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν”…
Γι’ αυτό λυσσομανάνε: για να σβήσουν από τη συλλογική Μνήμη τα επίκαιρα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου του ‘73, των Πολυτεχνείων του ‘80, του ‘85, του ‘90, του ‘94, του ‘95, του 2008…
Γι’ αυτό θέλουν να πέσουν στη λήθη οι νεκροί εκείνου του Νοέμβρη, αλλά και των επόμενων, ο Ιάκωβος Κουμής, η Σταματίνα Κανελλοπούλου, ο Μιχάλης Καλτεζάς.
Γι’ αυτό θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία. Για να κοπεί το νήμα που κρατάει δεμένα τα αντικρατικά-αντιεξουσιαστικά νοήματα, τα αντιφασιστικά-αντιιμπεριαλιστικά περιεχόμενα και τα διαχρονικά διδάγματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, των Πολυτεχνείων […]
Απόσπασματα από Για το Πολυτεχνείο, τα Πολυτεχνεία, τις μάχες και “τους καιρούς που μέλλονται για να ‘ρθουν”… [Κίνηση της Βιολέττας, Νοέμβρης 2020]
Πέμπτη 17 Νοέμβρη. Πολυτεχνείο 2022. Όλοι & Όλες στην αντιφασιστική – αντιιμπεριαλιστική Πορεία στην Πρεσβεία των ΗΠΑ.
– Άμεση ενίσχυση –έστω και τώρα !– της δημόσιας Υγείας, των ΜΜΜ και της Παιδείας και όχι του στρατού, των ΜΜΕ και της αστυνομίας.
– Να πέσουν οι τιμές, ν’ ανέβουν οι μισθοί για να μην πληρώσουμε και αυτήν την Κρίση τους.
– Κάτω τα ξερά σας από τις Απεργίες & τα εργατικά Σωματεία.
Μαζικός – Ανυποχώρητος Αγώνας για Ψωμί – Παιδεία – Υγεία – Ελευθερία για Όλους & Όλες με Πόλεμο στον Πόλεμο, το Κεφάλαιο & το Κράτος του, το Φασισμό & τον Ιμπεριαλισμό.
Κίνηση της Βιολέττας [ΚτΒ]
Αθήνα, Νοέμβρης 2022