[ΚτΒ] Γενική Απεργία. Τετάρτη 20/11. Κανένας & Καμία στη δουλειά! Όλοι & Όλες στους δρόμους του Αγώνα!

[…] Συνεπώς, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να ελπίζουν στη βοήθεια κανενός καπιταλιστικού κόμματος στον αγώνα που διεξάγουν κατά του συστήματος. Πρέπει να πετύχουν την απελευθέρωση τους στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις. Έτσι όπως παλιότερα η προνομιούχα τάξη δεν παρέδιδε την τυρρανική εξουσία της, έτσι δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι οι καπιταλιστές της εποχής μας θα παραδώσουν την εξουσία αν δεν αναγκαστούν να το κάνουν […]

Μανιφέστο Συνέλευσης αναρχικών στο Πίτσμπουργκ (ΗΠΑ), 1883.

Με τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, ενάντια στη σφαγή και το γδάρσιμο της Τάξης μας από το Κεφάλαιο & το Κράτος του, μέσα και έξω από τα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Απέναντι στην εξατομίκευση, το φόβο και τη μοιρολατρία που καλλιεργείται από τα πάνω, οι ελπιδοφόροι εργατικοί αγώνες που βρίσκονται σ’ εξέλιξη μέσα στην τρέχουσα εμπόλεμη συνθήκη, δείχνουν “το δρόμο που είναι ανήφορος, μα δεν υπάρχει άλλος”. Ένας τέτοιος ελπιδοφόρος απεργιακός Αγώνας που δείχνει το δρόμο, είναι και εκείνος των χιλιάδων ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών εργαζομένων στην Teleperformance (ΤP) και τ’ άλλα Τηλεφωνικά Κέντρα (Webhelp, FoundEver, TTEC), ο οποίος εξελίσσεται μαζικά και μαχητικά από τον περασμένο Φλεβάρη και κλιμακώνεται, για την πλήρη ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων του στη “best place to work ναυαρχίδα” του Κλάδου, με τη 48ωρη Απεργία που καλείται πανελλαδικά την Τρίτη 19 και την Τετάρτη 20/11 από το Σωματείο Εργαζομένων στην ΤP (ΣΕΤΕΠ).

ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ. 24ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ. ΚΑΝΕΝΑΣ & ΚΑΜΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ & ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ & ΤΗΝ ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ & ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ – ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ & ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΑ, NA ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ & Ν’ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ & ΤΑ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΑΦΤΙΖΟΝΤΑΙ “ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ”, ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΣΣΕ) Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΛΗΨΗ & ΤΗΡΗΣΗ ΜΕΤΡΩΝ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ & ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ & ΟΛΕΣ!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ & ΤΗΝ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΤΑ ΥΠΕΡΟΓΚΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ & ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΑΡΧΤΑΙΝΤ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ, ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΔΑΠΑΝΩΝ & ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ & ΠΑΙΔΕΙΑ & ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ & ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ & ΤΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ & ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ: ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Νοέμβρης 2024

Kατάληψη Panetteria (Μιλάνο): “δώστε λουλούδια στους πεσόντες εξεγερμένους με το βλέμμα στραμμένο στην αύρα…”

Κείμενο της Kατάληψης Panetteria που διαβάστηκε το Σάββατο 16 Νοέμβρη 2024 στην Πολιτική Εκδήλωση Μνήμης στην Αθήνα, στην οδό Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, για τον πεσόντα αναρχικό αγωνιστή Κυριάκο Ξυμητήρη, και ταυτόχρονα στην 58η Διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μιλάνο μετά την παλαιστινιακή επανάσταση της 7ης Οκτώβρη.

“δώστε λουλούδια στους πεσόντες εξεγερμένους
με το βλέμμα στραμμένο στην αύρα…”

Ένα Σάββατο στις αρχές Νοέμβρη, μια φθινοπωρινή ημέρα, κατά τη διάρκεια της 56ης διαδήλωσης μετά την παλαιστινιακή επανάσταση της 7ης Οκτώβρη, στους δρόμους του Μιλάνου μας ήρθε μια θλιβερή είδηση, ένας σύντροφος πέθανε στην Αθήνα και μια συντρόφισσα τραυματίστηκε σοβαρά, και βρίσκεται σ’ ένα νοσοκομείο, συλληφθείσα. Θέλουμε να καταλάβουμε, να μάθουμε. Ποιός, τι, γιατί;

Μια έκρηξη έβαλε τέλος στην πορεία ενός αναρχικού συντρόφου σ’ ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, έβαλε τέλος στην επιθυμία του για τη δημιουργία ενός νέου κόσμου, ενός κόσμου ελεύθερου από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και της φύσης, αλλά δεν έσβησε στη μνήμη, την αναγνώριση του ως συντρόφου που αφιερώνει όλο του το είναι για την Επαναστατική αλλαγή.

Ίσως να μην γνωριστήκαμε, ή ίσως να περπατήσαμε μαζί στους ελικοειδείς δρόμους του αγώνα, της ταξικής ταραχής που αντικρίζει όλους εμάς “της γης τους κολασμένους”, ενώ αναζητούμε την καλύτερη διαδρομή ώστε να δώσουμε τέλος σ’ αυτό το κοινωνικό σύστημα, τον καπιταλισμό, που γεννάει εξαθλίωση, πολέμους και βαρβαρότητα.

Ναι, σε γνωρίζουμε: είσαι, είμαστε σύντροφοι!

Αυτό το Σάββατο θα είμαστε και πάλι στους δρόμους του Μιλάνου, υψώνοντας σημαίες στον άνεμο, φέροντας την οργή μας και τη χαρά μας, καλώντας σε Κοινωνική Επανάσταση, κατά τη διάρκεια της 58ης διαδήλωσης μετά την παλαιστινιακή επανάσταση της 7ης Οκτώβρη, μέσα στο θορυβώδη χαμό θα κραυγάσουμε σύντροφε το όνομα σου, Κυριάκος Ξυμητήρης, και θα αισθανθούμε πιο θαρραλέοι, και θα αισθανθούμε πιο δυνατοί.

Συντρόφισσες/οι από την Panetteria Occupata,

Μιλάνο, Νοέμβρης 2024.

[Μετάφραση από τα ιταλικά: Προλεταριακή Πρωτοβουλία].

***
“date fiori ai ribelli caduti
collo sguardo rivolto all’aurora ….”

In un sabato di inizio novembre, una giornata autunnale, nella 56° manifestazione dalla rivoluzione palestinese del 7 ottobre, per le strade di Milano ci arriva una mesta notizia, un compagno è morto ad Atene ed una compagna è gravemente ferita, ora in un ospedale sotto arresto. Vogliamo capire, conoscere. Chi, cosa, perché?

Un esplosione ha messo fine alla corsa di un compagno anarchico in un appartamento di Atene, ha messo fine al suo desiderio di costruire un mondo nuovo, un mondo libero dallo sfruttamento dell’uomo sull’uomo e sulla natura ma non ha cancellato il ricordo, il riconoscerlo come compagno che dedica tutto se stesso per il cambiamento Rivoluzionario.

Forse non ti abbiamo conosciuto, o forse si abbiamo camminato insieme per le tortuose vie della lotta, della sommossa di classe che vede tutti noi “dannati della terra” ricercare il percorso migliore per mettere la parola fine a questo sistema sociale, il capitalismo, che genera miseria, guerre e barbarie.

Si, ti conosciamo: sei, siamo compagni!

Questo sabato saremo di nuovo per le strade di Milano, alzando bandiere al vento, portando la nostra rabbia e la nostra gioia, invitando alla Rivoluzione Sociale nella 58° manifestazione dalla rivoluzione palestinese del 7 ottobre e nel rumoroso frastuono grideremo compagno il tuo nome, Kyriakos Ksymitiris, e ci sentiremo più coraggiosi, e ci sentiremo più forti.

Compagne/i della Panetteria Occupata,

Milano, novembre 2024

[ΚτΒ] Αλληλεγγύη στους 2 συντρόφους που διώκονται για αντιφασιστικές άμεσες δράσεις σε χρυσαυγίτικες γιάφκες [Δίκη.15/11. Εφετείο Αθηνών]

Δεν μπορούμε να συντρίψουμε τον φασισμό σε συνεργασία με τη δημοκρατική κυβέρνηση, αλλά μόνο σε πείσμα της δημοκρατικής κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά το ξερίζωμα του φασισμού, γιατί οι αστοί είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν σε αυτόν όταν βλέπουν ότι κινδυνεύουν να τους φύγει η εξουσία από τα χέρια.

Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι

Αθήνα. 1/11/2019. Έξι χρόνια μετά από τότε που “εκεί εκεί στο βόρειο Τομέα τα τάγματα εφόδου ξαπλώσανε ωραία”, εμπρηστική άμεση δράση ενάντια στην κεντρική γιάφκα των χιτλεροκυπατζήδων της Χ.Α στο Σταθμό Λαρίσης, καταστρέφει τον 2ο όροφο, οπού στεγαζόταν (μεταξύ άλλων) το πολιτικό γραφείο του παρακρατικού – κατά φαντασία “φύρερ” της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Ν. Μιχαλολιάκου.

Άμεσα, οι “αντι”τρομοκράτες της ΓΑΔΑ της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” στρώνονται στη δουλειά και -με την συνεργασία των πάντα πρόθυμων δημσιογραφικών παπαγάλων τους στα ΜΜΕ- δημιουργούν τρομολαγνικό κλίμα που διαχρονικά κρίνεται απαραίτητο, για το φόρτωμα κατασκευασμένων κατηγορητηρίων ενάντια σε αγωνιστές και αγωνίστριες που παλεύουν πολύμορφα, ενάντια στο Κεφάλαιο, το Κράτους του και τα παρακρατικά οικόσιτα τους.

Στο άμεσο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της αργυρώνητης καθεστωτικής προπαγάνδας, θα τεθεί η ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών Ταξική Αντεπίθεση, έξω από τον πολιτικό χώρο της οποίας στα Εξάρχεια, θα εντοπιστεί λίγες μέρες αργότερα, κατά τη διάρκεια συνέλευσης, παρκαρισμένο ασφαλίτικο όχημα με μικροκάμερα στραμμένη στο εσωτερικό του, το οποίο μετά την περικύκλωση του, θα φυγαδευτεί -άρον άρον- με τη συνδρομή των ΜΑΤ.

Παράλληλα, αστυνομικές συσκευές γεωεντοπισμού εντοπίζονται σε οχήματα συντρόφων και συντρόφισσων, ενώ κατευθυνόμενα (από το υπουργείο “Προστασίας του Πολίτη” του παρασημοφορημένου από το FBI, πολλάκις πρώην και εκ νέου “σερίφη” Χρυσοχοΐδη) δημοσιεύματα στοχοποιούν την πολιτική συλλογικότητα των συντρόφων και των συντροφισσών μας, ως «ορμητήριο βομβιστικών και εμπρηστικών επιθέσεων» και «δεξαμενή τρομοκρατών».

16/12/2019. Το κατασταλτικό «κυνήγι μαγισσών» των αστυνομικόδικαστικών ομοϊδεατών της Χ.Α παρουσιάζει τη λεία του. Δύο αντιφασίστες σύντροφοι, ο Δ. και ο Κ, συλλαμβάνονται από την “Αντι”τρομοκρατική με έωλα ως ανύπαρκτα στοιχεία.

Οι 2 σύντροφοι θα κατηγορηθούν από την αστική “δικαιοσύνη” με τον “αντι”τρομοκρατικό 187Α και θα τους επιβληθούν δυσβάχτατοι περιοριστικοί όροι, μεταξύ των οποίων το “πάγωμα” των τραπεζικών λογαριασμών τους, ακόμα κι εκείνων της μισθοδοσίας από την εργασία τους. Οι υπέρογκοι οικονομικοί όροι για την αποφυγή της προφυλάκισης τους, θα καλυφθούν συλλογικά – κινηματικά – συντροφικά, με μια ευρεία καμπάνια οικονομικής ενίσχυσης στην αθηναϊκή μητρόπολη, όλη τη χώρα και το εξωτερικό. Μια καμπάνια από εκείνες που υπενθυμίζουν έμπρακτα πως η Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το όπλο μας, όπως αρμόζει σ’ όσους και όσες συνεχίζουν ν’ αντιστέκονται και να μάχονται, αδιάκοπα και πολύμορφα, για το Δίκιο και τη Λευτεριά.

Σύμφωνα με το (βγαλμένο από τα “αντι”τρομοκρατικά χαλκεία) κατηγορητήριο της αστικής “δικαιοσύνης”, οι 2 σύντροφοι υπήρξαν μέλη της οργάνωσης «Ταξιαρχία», που έδρασε στο νομό Αττικής και πραγματοποίησε από τον Μάρτη του 2017, με την παρθενική καταδρομική “επίσκεψη” της (μέρα μεσημέρι) ενάντια στην (τότε) κεντρική γιάφκα της Χ.Α στη λεωφόρο Μεσογείων, με την υπογραφή «Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας», συνολικά έξι αντιφασιστικές άμεσες δράσεις ενάντια σε ισάριθμους ναζιστικούς στόχους, μεταξύ των οποίων κι εκείνη τον Γενάρη του 2018 στην Ουκρανική Πρεσβεία στο Ψυχικό.

Οι αντιφασιστικές άμεσες δράσεις για τις οποίες κατηγορούνται οι 2 σύντροφοι είναι εκείνες ενάντια στα ναζιστικά γραφεία στο Μενίδι και το Σταθμό Λαρίσης, τον Μάη και το Νοέμβρη του 2019 αντίστοιχα. Τρία χρόνια μετά τη σύλληψη τους, στο στημένο κατηγορητήριο προστέθηκε και η εμπρηστική επίθεση, τον Φλεβάρη του 2019, ενάντια στα τοπικά γραφεία της Χ.Α Ασπροπύργου από την «Ταξιαρχία Petrit Zifle», η οποία είχε ως αποτέλεσμα το οριστικό κλείσιμο τους.

Μετά από μια πενταετία αστυνομικοδικαστικής ομηρίας, οι σύντροφοι Δ. και Κ. καλούνται να δικαστούν την Παρασκευή 15 Νοέμβρη 2024 στο Εφετείο Αθηνών, με την απειλή της καταδίκης και της φυλάκισης να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια τους.

Ανάμεσα στους μάρτυρες κατηγορίας περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, ο πρώην χρυσαυγίτης και νυν κατά φαντασία “φύρερ” Ηλίας Κασιδιάρης του ναζιστικού “Εθνικού Κόμματος Έλληνες” (που μέχρι πρότινος κρυβόταν μέσα στο παρακρατικό – μαφιόζικο κοινοβουλευτικό μόρφωμα των ακροδεξιών “Σπαρτιατών” του πολιτικού γυρολόγου – αχυράνθρωπου Βασίλη Στίγκα), οι χρυσαυγίτες πυρηνάρχες – υπεύθυνοι των γραφείων σε Ασπρόπυργο, Μενίδι και Σταθμό Λαρίσης που δίκαια βρέθηκαν στο στόχαστρο των κινηματικών – αγωνιστικών δυνάμεων του Μαχητικού Αντιφασισμού, καθώς και μπάτσοι της “Αντί”τρομοκρατικής, των ΕΚΑΜ και της Κρατικής Ασφάλειας.

Μια κομβική και δύσκολη πολιτική – δικαστική μάχη, μέσα στη συγκεκριμένη συνθήκη επέλασης του δόγματος “Νόμος και Τάξη” για την επιβολή του κοινωνικού εκφασισμού. Με την πιο νεοφιλελεύθερη – ακροδεξιά μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ του Μητσοτάκη του (υ)ιού να έχει ψηφίσει τον αντιπρολεταριακό – αντιλαϊκό νόμο Φλωρίδη για την περαιτέρω αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα. Με την αγωνιζόμενη νεολαία, το μεταναστευτικό – προσφυγικό προλεταριάτο, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες και όλους τους πολιτικούς – κοινωνικούς χώρους Αντίστασης & Αγώνα να βρίσκονται αδιάκοπα στο στόχαστρο των ναζιστικών – φασιστικών, παρακρατικών καθαρμάτων.

Μια κομβική και δύσκολη πολιτική – δικαστική μάχη ενάντια στην κρατική καταστολή και το ναζισμό – φασισμό, την οποία οι δύο σύντροφοι μας δεν θα τη δώσουν μόνοι τους.

Πίσω μπάτσοι & δικαστές, παρακρατικά ναζιστικά & φασιστικά καθάρματα.

Εμπρός Σύντροφοι & Συντρόφισσες!

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας!

Στηρίζουμε Υλικά – Ηθικά – Πολιτικά τους πολιτικούς κρατούμενους & κρατούμενες και τους διωκόμενους αγωνιστές & αγωνίστριες.

Αλληλεγγύη στους 2 συντρόφους που διώκονται για αντιφασιστικές άμεσες δράσεις σε χρυσαυγίτικες γιάφκες.

Δίκη: Παρασκευή 15 Νοέμβρη 2024 στο Εφετείο Αθηνών της οδού Λουκάρεως (4ος όροφος) στις 11.00 πμ.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα. Νοέμβρης 2024

[ΚτΒ] 31η Οκτώβρη 2024. Υπάρχουν μέρες που βαραίνουνε σαν χρόνια. Πίσω ρουφιάνοι – Εμπρός Σύντροφοι & Συντρόφισσες!

Αθήνα: 31η Οκτώβρη 2024. Μια έκρηξη μηχανισμού σε διαμέρισμα πολυκατοικίας στους Αμπελόκηπους προκαλεί το θάνατο του αναρχικού αγωνιστή Κυριάκου Ξυμητήρη, τραυματίζει βαριά την αναρχική αγωνίστρια Μαριάννα Μ. που βρισκόταν σε άλλο δωμάτιο του διαμερίσματος και προκαλεί σοβαρές ζημιές στο κτίριο.

Η μακρόχρονη συμβολή του συντρόφου Κυριάκου και της συντρόφισσας Μαριάννας στα διάφορα μέτωπα του Αγώνα για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση, μέσα από την αδιάκοπη συμμετοχή τους στις γραμμές του αναρχικού και του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού – ανταγωνιστικού κινήματος, θα θέσει σε κίνηση τους κατασταλτικούς – “αντι”τρομοκρατικούς μηχανισμούς και τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, όπως πάντα με την αρωγή της προπαγάνδας των καθεστωτικών ΜΜΕ, μέσα από (ακόμα) μια επιχείρηση εμπέδωσης και επέλασης της κρατικής τρομοκρατίας.

Η συντρόφισσα Μαριάννα, νοσηλευόμενη φρουρούμενη στο νοσοκομείο Ευαγγελισμού, όπου οδηγήθηκε βαριά τραυματισμένη, βρίσκεται επί ημέρες στο στόχαστρο των κρατικών βασανιστών και των συνεχών πιέσεων τους για την απόσπαση της κατάθεσης της, ενώ μέσα σε κλίμα τρομολαγνείας, οδηγήθηκαν στον ανακριτή και προφυλακίστηκαν χωρίς στοιχεία δυο ακόμα άτομα, η αναρχική συντρόφισσα Δήμητρα και ο σύντροφος Δημήτρης.

Ταυτόχρονα, από τα δελτία ειδήσεων και τα δημοσιεύματα μιλάει ακατάπαυστα η Αστυνομία: με τους αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους – παπαγάλους του υπουργείου “ΠροΠο” και της ΓΑΔΑ να κανιβαλίζουν ενάντια στη Μνήμη του νεκρού συντρόφου, να παραπληροφορούν και να βυσσοδομούν κατά των προφυλακισμένων, ενώ μέσα από μια ακόμα απόπειρα τους για την αποπολιτικοποίηση της πολύμορφης άμεσης δράσης και την ποινικοποίηση των συντροφικών – φιλικών σχέσεων, μέσα σ’ αυτό το νέο “κυνήγι αναρχικών μαγισσών”, προαναγγέλλουν νέες διώξεις.

Πάγιες δυσώδεις τακτικές των μπάτσων, των δικαστών, των κατασταλτικών πολιτικών επιτελείων και των καθεστωτικών ΜΜΕ που τίθενται -όπως και τώρα- σ’ εφαρμογή, κάθε φορά που εμφανίζεται η έμπρακτη αμφισβήτηση του κρατικού και παρακρατικού μονοπωλίου στην άσκηση βίας.

Παράλληλα, μέσω μιας ελεεινής καμπάνιας “κοινωνικού αυτοματισμού” προσπαθούν να παρουσιάσουν για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες μια ψευδή εικόνα “αδίστακτων αντικοινωνικών τρομοκρατών” και να στρέψουν εναντίον τους κατοίκους της -εκκενωμένης λόγω προβλημάτων στατικότητας- πολυκατοικίας της οδού Αρκαδίας.

Η πλατιά συμμετοχή αναρχικών, κομμουνιστ(ρι)ών, αγωνιστών και αγωνιστριών στις ανοιχτές συνελεύσεις, τις κινητοποιήσεις, τις παρεμβάσεις και όλες τις δράσεις Αλληλεγγύης για την υπόθεση των Αμπελοκήπων που πραγματοποιούνται και κλιμακώνονται στην Αθήνα, όλη τη χώρα και αλλού (Βερολίνο, νότια Ισπανία κ.α), υψώνουν συντροφικά αναχώματα αξιοπρέπειας, σπάζοντας τον τρόμο στο δρόμο και υπενθυμίζοντας έμπρακτα:

ΜΕ ΜΝΗΜΗ, ΠΟΝΟ & ΟΡΓΗ, Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ & ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

*

[…] κι έπειτα υπάρχουν κι εκείνα τα
πορφυρά Αστέρια, που τόσο αγάπησαν τη Λευτεριά,
που τόσο πλησίασαν τον ήλιο για να κάψουν και να
καούν, τόσο που γινήκαν στάχτη και φως […] θάνατος
είναι η λησμονιά, μα η Ζωή είναι Μνήμη […] κι όμως,
θα θυμάμαι για πάντα εκείνη τη λάμψη των ματιών
σου που φώναζε από μακριά: πράξη πιο γρήγορη από
τη φθορά […] κι έπειτα υπάρχει κι εκείνος ο ήλιος
σ’ εκείνα τα μάτια
που ακόμα κι όταν βροντούν
ποτέ δεν σκοτεινιάζουν
σ’ αυτά τα ίδια που βουτάνε στο σκοτάδι
για να δουν και να φωτίσουν […]

Λ.Β.
Εξάρχεια. Μάης 2018 – Δεκέμβρης 2019

Απόσπασμα από μια “Σύν-θεση” που περιλαμβανόταν στην ΚτΒ τοποθέτηση μας στη Συνάντηση μνήμης και αποχαιρετισμού που καλέστηκε από φίλους και φίλες, συντρόφους και συντρόφισσες του Κυριάκου Ξυμητήρη και πραγματοποιήθηκε με μαζική συμμετοχή και έντονη συγκινησιακή φόρτιση, την Κυριακή 10 Νοέμβρη 2024 στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου στα Εξάρχεια.

*

“Υπάρχουν μέρες που βαραίνουνε σαν χρόνια αλλά όσοι και όσες έχουν συντρόφους και συντρόφισσες δεν πεθαίνουν ποτέ”.

Σάββατο 16 Νοέμβρη. Διεθνής Ημέρα Μνήμης & Δράσης για τον αναρχικό σύντροφο Κυριάκο Ξυμητήρη με Πολιτική Εκδήλωση Μνήμης στην Αθήνα, στις 12.00 το μεσημέρι στον πεζόδρομο της οδού Μεσολογγίου στα Εξάρχεια.

Κυριακή 17 Νοέμβρη 2024. Όλοι & Όλες στην Πορεία για την 51η επέτειο της κοινωνικής – ταξικής Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στους δρόμους της Μνήμης, της Αλληλεγγύης και του Αγώνα.

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑΣ, ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΙΣΤΗ!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΙΣ “ΑΝΤΙ”ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ & ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΩΝ ΜΜΕ.

ΔΥΝΑΜΗ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΈΝΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΜΑΡΙΑΝΝΑ Μ.

Η ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ ΣΥΝΙΣΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠO ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΔΗΜΗΤΡΑ, ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ & ΤΙΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΤΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΙΚΟΥ “ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΥ” ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ & ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΡΗΞΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗΣ 31ης ΟΚΤΩΒΡΗ 2024.

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ & ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Νοέμβρης 2024

Φίλιππος Καλομενίδης: Η επανάσταση είναι πίστη.

Η ακόλουθη συνέντευξη του συντρόφου Φίλιππου Καλομενίδη, συγγραφέα (μεταξύ άλλων) του βιβλίου “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη” στην μεταφράστρια συντρόφισσα Δήμητρα Καζαντζίδου, δημοσιεύθηκε διαδικτυακά στα ιταλικά στο www.osservatoriorepressione.info στις 25/10/2024, ανήμερα της κυκλοφορίας της ιταλικής (εμπλουτισμένης) έκδοσης του.

Είχε προηγηθεί η έκδοση του -σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων- στα ελληνικά, από τις εκδόσεις μας με την υποστήριξη της Κίνησης της Βιολέττας που κυκλοφορεί σε πολιτικούς – κοινωνικούς χώρους και βιβλιοπωλεία (κεντρική διάθεση: Red n’ Noir. Δροσοπούλου 52. Αθήνα).

Στις 11/10 έγινε βιβλιοπαρουσίαση του στην Αθήνα, στο φιλόξενο Κηπάκι της Τσαμαδού στα Εξάρχεια, στο πλαίσιο της εκδήλωσης που διοργάνωσε η ΚτΒ με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την Επιχείρηση “Πλημμύρα του Αλ Άκσα”.

Μια εκδήλωση που πραγματοποίηθηκε με τη συμμετοχή δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών και περιελάμβανε μετά από τη σύντομη ΚτΒ εισήγηση, μια πολιτικά μεστή μα συνάμα λυρική διαδικτυακή ομιλία -παρέμβαση του συντρόφου Φίλλιπου, λίγα εικοσιτετράωρα μετά την επιστροφή του στην Ιταλία από τον μαχόμενο Λίβανο της αλύγιστης Αντίστασης, κάθώς επίσης και τοποθετήσεις συντρόφων – μελών πολιτικών ομάδων και πρωτοβουλιών αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών, αγωνιστών και διωκόμενων αλληλέγγυων στην Υπόθεση της Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης.
Δυστυχώς δεν στάθηκε εφικτή η τοποθέτηση Παλαιστίνιου πρόσφυγα, όπως είχε προγραμματιστεί, αφού ο σύντροφος δεν τα κατάφερε τελικά να παραβρεθεί, αλλά -σε κάθε περίπτωση- εκτιμούμε ότι όλα όσα ακούστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της εκδήλωσης μας, έβαλαν ένα (έστω και μικρό) λιθαράκι στην οικοδόμηση του πολιτικού διαλόγου και της κινηματικής ζύμωσης που τόσο έχουν ανάγκη αυτοί οι εμπόλεμοι καιροί μας.

Προχωρήσαμε στη μετάφραση στα ελληνικά της ακόλουθης συνέντευξης, ως μια ακόμα συμβολή στην πολιτική – ταξική αντιπληροφόρηση ενάντια στη φιλοσιωνιστική παραπληροφόρηση και προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ, σαν μια μικρή έστω συνεισφορά στη διεθνιστική Αλληλεγγύη ενάντια στην ευρωατλαντική εθνική ενότητα της αιματοβαμμένης Συμμαχίας Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, ως ένα νοητό και ολόψυχο αντισιωνιστικό – αντιιμπεριαλιστικό σινιάλο Αγώνα για τη Λευτεριά στην Παλαιστινή με Νίκη στα όπλα της Αντίστασης!

Προλεταριακή Πρωτοβουλία
Αθήνα, Νοέμβρης 2024.

Η επανάσταση είναι πίστη

της Δήμητρας Καζαντζίδου

Κυκλοφορεί σήμερα (25/10/24) στα ιταλικά βιβλιοπωλεία, η έκδοση (116 σελίδων) “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη” του συγγραφέα και ποιητή Φίλιππου Καλομενίδη, από τις εκδόσεις PGreco, με εικονογραφήσεις του Abu Manu.

Τρίτο κεφάλαιο της τετραλογίας του για το “πεδίο της μάχης ως Παράδεισου”, μετά το “Η κατεύθυνση είναι στραβή – Λυρικό ρεπορτάζ για τον Covid 19 και τους ιούς της εξουσίας” [La direzione è storta – Reportage lirico sul Covid 19 e i virus del potere] (Εκδόσεις Homo scrivens 2021) και το “Για όλες, για την καθεμιά, για όλους, για τον καθένα – Τραγούδια ενάντια στον πόλεμο από την Ιταλία των εσχάτων” [Per tutte, per ciascuna, per tutti, per ciascuno – Canti contro la guerra dell’Italia agli ultimi] που γράφτηκε με το Collettivo Eutopia (Εκδόσεις DEA 2022), το οποίο και κυκλοφορεί ήδη από το Σεπτέμβριο στην Ελλάδα.

Συνομιλώ μαζί του τις αμέσως επόμενες ημέρες μετά την επιστροφή του [στην Ιταλία] από τη Βηρυτό και τη βιβλιοπαρουσίαση του στην Αθήνα, στο Κηπάκι της Τσαμαδού στα Εξάρχεια. Ένα χρόνο ακριβώς μετά τη δημοσίευση του, από την ιστοσελίδα του Παρατηρητηρίου Καταστολής [Osservatorio Repressione], του σύντομου αιρετικού – πολιτικού δοκιμίου που έδωσε τον τίτλο του σ’ αυτό το βιβλίο.

Αν τον Οκτώβρη του 2023 έμοιαζε σκανδαλώδης ο χαρακτηρισμός “Επανάσταση” για την “Tūfān al-ʾAqṣā”, μέσα από αυτό το έργο του ο Καλομενίδης κινείται ακόμα παραπέρα, προσεγγίζοντας μια έννοια ακόμα τραχύτερη, εκείνη “της αναγκαίας εκμηδένισης της σιωνιστικής και δυτικής οντότητας αποικιακής κατοχής της Παλαιστίνης”.

Πράγματι, όπως αναφέρει πάντοτε ο Καλομενίδης, μέχρις ότου ο γενοκτόνος κατακτητής δεν θα έχει ηττηθεί οριστικά από την Παλαιστινιακή Αντίσταση και τον Άξονα της Αντίστασης, δεν θα μπορέσει ποτέ να υπάρξει καμία ειρήνη

Μου δηλώνει ότι έχει συγκλονιστεί βαθιά από τον δυναμισμό του ελληνικού κινήματος για την Παλαιστίνη, ενώ έχει απογοητευθεί από τη δυσκαμψία που χαρακτηρίζει -κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών- το αντίστοιχο ιταλικό. “Και όχι μονάχα εξαιτίας των διαταγμάτων και των κατασταλτικών μέτρων της νεοφασιστικής κυβέρνησης. Απ’ όσα αντιλαμβάνομαι, σ’ έσας, σχετικά με αυτό το ζήτημα, τα πράγματα είναι ακόμα πιο σκληρά”, υπογραμμίζει πριν ξεκινήσουμε τη συνέντευξη μας.

Πως γεννήθηκε το βιβλίο σου;

Είναι μια συλλογή κειμένων, γραμμένων στο περιθώριο ενός νέου ποιητικού έργου -αφιερωμένου στους Παλαιστίνιους που παλεύουν στη Shatat (στη διασπορά του παλαιστινιακού διασκορπισμού)- και της δέσμευσης μου ως στρατευμένου στην υπόθεση της ολικής απελευθέρωσης της Παλαιστίνης.

Όταν ο σύντροφος Λεωνίδας Β. μου πρότεινε τη συλλογή -δημοσιευμένου και κυρίως αδημοσίευτου- υλικού μου, για τη δημοσίευση του στην Ελλάδα από την Προλεταριακή Πρωτοβουλία [Iniziativa Proletaria], αντιλήφθηκα ότι αυτό το έργο ήταν ένα αδιάκοπο πέρασμα, μέσα στην πορεία μου ως άνθρωπος και συγγραφέας.

Είχα μπροστά μου το τρίτο κεφάλαιο από τη δική μου «τετραλογία του πεδίου της μάχης ως Παράδεισου».

Όπως και στα προηγούμενα συγγραφικά ταξίδια μου, κάθε γραμμή είναι ποτισμένη με την αγάπη για τους έγκλειστους στα κολαστήρια του πλανήτη. Με την αναζήτηση μιας απόκοσμης και αδιαίρετης δικαιοσύνης που μετατρέπεται σε δικαιοσύνη επί της γης (στο Κοράνι, ‘adala). Τη μαρτυρία των αντιστεκόμενων, των μαχητών, των μαρτύρων ενάντια στη δυτική, κεφαλαιοκρατική και αποικιοκρατική καταπίεση. Την πίστη ως ζωντανό σώμα που -μέσα από τη γυναίκα και τον άντρα- γίνεται λόγος και δράση. Τη σύγκρουση χωρίς ανάπαυλα (τον πόλεμο [polemos] του Ηράκλειτου) και τον ανθρώπινο εξτρεμισμό ως ώθηση, αδιαχώριστη από την ύπαρξη. Την ποιητική επαναγραφή της Ιστορίας από τα κάτω, από την οπτική γωνία των απόκληρων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δίνοντας φωνή στον παλαιστινιακό λαό, το λαό της ψυχής μου, ως γιος και εγγονός προσφύγων, πολιτικών διωκόμενων, αποστερημένων και διωγμένων από τα σπίτια τους.

Στα προηγούμενα βιβλία σου, υπήρξες αιρετικός όχι μόνο ως προς τα περιεχόμενα αλλά και ως προς το ύφος, αναμειγνύοντας το μονόλογο με τους θεατρικούς διαλόγους, τους στίχους με τις σελίδες ημερολογίου και τις λυρικές πρόζες, αλλά σ’ αυτή τη συλλογή το πήγες ακόμα παραπέρα. Στα υφολογικά εργαλεία που ήδη χρησιμοποιούσες, πρόσθεσες επιπλέον το αντιακαδημαϊκό δοκίμιο που είναι ποίηση, εσώτερη συνομιλία, επιστολή στους ιστορικούς πρωταγωνιστές, τους μάρτυρες αδελφούς και αδελφές, μέχρι και το θεοσοφικό – πολιτικό διήγημα. Απ’ ότι φαίνεται δεν υπάρχει κάποιος άλλος προς το παρόν που να πειραματίζεται σ’ αυτήν την κατεύθυνση, λαμβάνοντας κυρίως υπ’ όψη το γεγονός ότι ο λόγος για σένα είναι ένα όπλο αντίστασης. Πως νοιώθεις με το να είσαι μια φωνή τόσο στεντόρεια και μοναχική, μέσα στο ιταλικό λογοτεχνικό πανόραμα;

Στη Μνήμη από τον Παλαιστίνιο συγγραφέα Salman Natur, υπάρχει μια αξέχαστη -για μένα αναγκαία- δήλωση που επαναλαμβάνω κάθε φορά που γράφω, σα να πρόκειται για μια προσευχή: «Αν χαθεί το σημειωματάριο, θα χαθεί και η ζωή μου! […] Εγώ θα πεθάνω αλλά η ιστορία θα μείνει. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σκοτώσουν την ιστορία! Όχι! Τα πάντα είναι γραμμένα σ’ αυτό το σημειωματάριο!»

Η δική μου εμμονική γλωσσολογική και υφολογική αναζήτηση θέλει πάντοτε να βρίσκει λιμάνι, σ’ εκείνο που -στην εισαγωγή μου στο Respiro [Αναπνοή] της Μπάρμπαρα Μπαλτζεράνι- είχα ονομάσει «έργο ευαίσθητης εμπειρίας».

Ένα έργο που δεν διαβάζεται μονάχα, αλλά συναντιέται απότομα με τις αυθεντικές λέξεις του, αυτές τις σκληρές, πικρές και ενσώματες λέξεις που λένε τα πράγματα με τ’ όνομα τους. Σ’ αντιπαράθεση με την απόσταση μεταξύ γλώσσας και πραγματικότητας και το παζάρεμα της διήγησης, με την παραχάραξη της ιστορίας και της αλήθειας που κανοναρχεί τη γραφή που προέρχεται από τη φιλελεύθερη, βορειοδυτική προπαγάνδα.

Είχα την τύχη και το προνόμιο να γνωρίσω προσωπικά και ν’ αντλήσω διδάγματα από Δασκάλους της ζωής και της ποίησης, όπως η ίδια η Μπάρμπαρα Μπαλτζεράνι, οι Σάντε Νοταρνικόλα, Σαλβατόρε Ριτσάρντι και Σουάντα Γκένεμ, αλλά και να μεγαλώσω ως συγγραφέας, με τις εξίσου αξεπέραστες σελίδες των Χασάν Καναφάνι, Γουαλίντ Ντάκα, Αλέκου Παναγούλη και Χερβ Ζιλμπέρτ.

Με το συνοπτικό ποιητικό – πολιτικό δοκίμιο σου “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη”, ήσουν ο πρώτος στην Ιταλία, και νομίζω στην Ευρώπη, που έθεσε θεμελιακά το γεγονός πως η 7η Οκτώβρη είναι η ημερομηνία της “Παλαιστινιακής Επανάστασης”. Ήσουν και είσαι ο μοναδικός συγγραφέας που την προσδιόρισες ως τέτοια. Το δοκίμιο σου επομένως υπήρξε διαιρετικό, εξίσου και κυρίως μεταξύ των υποκειμένων που υπό διάφορες ιδιότητες υποστήριξαν -τουλάχιστον στις προθέσεις τους- την παλαιστινιακή υπόθεση. Γιατί κάνουν πίσω ενώπιον της λέξης “επανάσταση”;

Σχεδόν ολόκληρη η ιταλική -και όχι η παλαιστινιακή, αραβική, μουσουλμανική- μερίδα του Κινήματος δεν έχει ιδέα για το τι πραγματικά είναι μια επανάσταση.

Η επανάσταση είναι μια βίαιη ανατροπή ανεπίστρεπτου παρόντος που συγκεκριμενοποιεί μια πρωτότυπη αντίληψη της γυναίκας και του άντρα. Ένας μαζικός ξεσηκωμός των απόκληρων που συνδέει αρμονικά το πολιτικό με το στρατιωτικό, ώστε να εισάγει με την ισχύ του -μέσα στην Ιστορία- το απόλυτο. Μια συλλογική δράση που πιστεύει στην αλλαγή της συνθήκης επί της γης, και είναι -όχι μονάχα- απαραίτητη, αλλά και εφικτή. Μια χωρική κίνηση που πιστεύει και χρησιμοποιεί την ισχύ (στα αραβικά, Quwa), ως μια αρχή που υπαγορεύει την αλλαγή της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων, μέσα από τη δημιουργία του εφικτού.

Όλα αυτά δεν θα γίνουν ποτέ αντιληπτά από τους επαγγελματίες του ανθρωπισμού και της αταραξίας που από τα καλοβαλμένα σπίτια τους και μέσα στην ηθική μιζέρια τους συνεχίζουν να μιλάνε για “ειρήνη”, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι αυτή που θέλουν είναι μια ψεύτικη δολοφονική ειρήνη.

Η 7η Οκτώβρη αφαίρεσε επιτέλους βαρύτητα από την παρουσία τους μέσα στο τρέχον πολιτισμικό και πολιτικό σκηνικό.

Οι λέξεις σου επαναθέτουν το ζήτημα της βίας και της ένοπλης πάλης στην Παλαιστίνη και τις κατεχόμενες από το Ισραήλ αραβικές χώρες, η οποία εκ των προτέρων απορρίπτεται από την ιταλική αριστερά με τις σημαίες του ουράνιου τόξου…

…Και από την αριστερά με τις ξεθωριασμένες κόκκινες σημαίες, θα προσέθετα…

Οι Παλαιστίνιοι που εδώ και έναν αιώνα στερούνται τα πάντα, πως θα έπρεπε άραγε ν’ αντιμετωπίζουν του σιωνιστές γενοκτόνους εποίκους;

Πως θα έπρεπε άραγε να συμπεριφέρονται οι καταπιεσμένοι (mustadha’fin) στους καταπιεστές (mustakhbirin);

Για ποιο λόγο δεν θα έπρεπε να καταφύγουν στη βία (ακόμα και αν αυτή στην αραβική και ισλαμική κουλτούρα αντικατοπτρίζεται πάντοτε -και ας μην το ξέρει αυτό σχεδόν κανένας- ως μια επίπονη επιχείρηση, σε αντίθεση με την ορθολογική, πολιτισμένη και δημοκρατική Βόρεια Δύση), ως εργαλείο για την υπεράσπιση της ζωής των παιδιών τους, της ζωής ενός ολόκληρου λαού;

Ο Muhammed Hussein Fadlallah, ένας έξοχος Λιβανέζος εκπρόσωπος της σύγχρονης ισλαμικής σκέψης, στη νομική συνθήκη Ahkam al-shari’a, μας το εξηγεί με ουσιαστικούς όρους στο σημείο 741: «η αντίδραση στον επιτεθέμενο με μια αντεπίθεση […] είναι μια εκ των πραγμάτων υποχρέωση του αμυνόμενου». Ή ακόμα πιό απλά σε μια συνέντευξη του 1995, στο “Journal of Palestine Studies”: «Αν ένας τρελός σ’ αρπάξει από το λαιμό, ως μοναδική λύση για να σώσεις τη ζωή σου, έχεις να τον σκοτώσεις ή να του κόψεις το χέρι».

Η Παλαιστινιακή Αντίσταση κατάφερε το θαύμα ν’ ανυψώσει την νόμιμη ροπή προς τη συλλογική άμυνα, έπειτα από 76 χρόνια κατοχής και εξόντωσης, σε μια επανάσταση που άλλαξε και θ’ αλλάξει για πάντα αυτόν τον αιώνα.

Από τις 7 Οκτώβρη του 2023 είναι οριστικά ξεκάθαρο -για όποιον έχει ορθάνοιχτα τα μάτια της ψυχής του- πως η μάχη για την ολική απελευθέρωση της Παλαιστίνης είναι μια μάχη κομβική για το ανθρώπινο είδος. Αυτό γιατί συμπίπτει μ’ εκείνη μεταξύ των καταπιεζόμενων και των καταπιεστών σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Οι ίδιες οι «καλές ρατσιστικές ψυχές», όπως τις ονομάζεις στο βιβλίο ανατρέχοντας στον Φανόν, θα αντέκρουαν ότι η 7η Οκτώβρη ήταν ένα τρομοκρατικό χτύπημα που πραγματοποιήθηκε από το ισλαμικό κίνημα της Χαμάς, όπου δολοφονήθηκαν και άμαχοι… Τι τους απαντάς;

Θεωρώ πως όποιος έχει παρόμοιες θέσεις είναι -έστω και ασυνείδητα- συνυπεύθυνος για τη γενοκτονία που βρίσκεται σ’ εξέλιξη στη Μέση Ανατολή και την εξόντωση του λιβανέζικου λαού, σε βαθμό ανάλογο με την νεοφασιστική – εβραϊκή – σιωνιστική κλίκα που ελέγχει αυτήν την κακόμοιρη Χώρα.

Αν αντί να εναντιώνονται στις παρουσιάσεις του βιβλίου μου σ’ όλη την Ιταλία, αφιέρωναν τις ημέρες τους στο διάβασμα του Φανόν και του Αχμάντ Σααντάτ, των μανιφέστων της Χαμάς και της Χεζμπολά, θα ήξεραν ότι η βία της αποικιοκρατίας των εποίκων είναι «τρομοκρατική». Όμως, η βία της απάντησης των αποικιοκρατούμενων είναι «τρομακτική», αλλά ανέκαθεν απελευθερωτική από την επικυρίαρχη ωμότητα που έχει μετατραπεί σε νόμο.

Αν άκουγαν ειλικρινά, έστω και για μια στιγμή, τους Παλαιστίνιους και τους Λιβανέζους, τότε θ’ αφουγκράζονταν τη δική τους «δύναμη ζωής» και θα ντρέπονταν όταν τους περιγράφουν -από τα ψηλά της αξίωσης της λευκής, ορθολογικής και βορειοδυτικής υπεροχής τους- ως θύματα που πρέπει να διασωθούν μέσα από τη ματαιότητα του διεθνούς δικαίου.

Αν μελετούσαν -όχι από τα κείμενα των δούλων του Ισραήλ και του φιλελεύθερου κόσμου- την ιστορία της Χαμάς, της Ισλαμικής Τζιχάντ, του Λαϊκου Μετώπου, του Δημοκρατικού Μετώπου, αν συνομιλούσαν με τους στρατευμένους επαναστάτες, θα μπορούσαν να διαπιστώσουν τη δική τους ηθική αδυναμία, και ν’ αγγίξουν την αγνή πίστη των νέων γυναικών και αντρών που στην Εγγύς Ανατολή παραβιάζουν τον γραμμικό χρόνο του καπιταλισμού και της αποικιοκρατίας.

Φαντάζομαι όμως ότι είναι πολύ απασχολημένοι με το να κλαψουρίζουν για να κρατάνε όρθια την πλαστή αλληλεγγύη που τους βοηθάει να αθωώνουν τους εαυτούς τους, από τη φρίκη στην οποία είναι συμμέτοχοι, επιβιώνοντας ως ιδανικοί γενοκτονικοί πολίτες της ιταλικής δημοκρατίας.

Στο έργο σου, μιλάς ξεκάθαρα για «πολιτική πνευματικότητα», για «θεοκεντρισμό […] τη διάσταση όπου ο Θεός και η απελευθερωτική ισχύ της πνευματικότητας εγγυώνται κάθε άλλη διάσταση. Πριν απ’ όλα, τη μάχη χωρίς ανακωχή για την επί της γης δικαιοσύνη», για «χειροπιαστή και ταυτόχρονα απόλυτη πίστη, ένα ιερό ιδανικό που επιτρέπει» να ξεπερνάμε, μέσα στον αγώνα, τους ίδιους μας τους εαυτούς. Αυτή η οπτική είναι το κεντρικό σημείο της “αίρεσης” σου;

Αν δεν γίνει αντιληπτό αυτό το στοιχείο, δεν είμαστε σε θέση ν’ αντιληφθούμε την Παλαιστινιακή Αντίσταση και τη γενοκτονία που διαπράττουν οι σιωνιστές και οι βορειοδυτικοί, με την κυβέρνηση και το ιταλικό κράτος στην πρώτη γραμμή.
Η επανάσταση των παλαιστινιακών, λιβανέζικων, υεμενίτικων, συριακών, ιρακινών ισλαμικών κινημάτων και του παλαιστινιακού μαρξισμού είναι μια ένοπλη και πνευματική πάλη ενάντια στο σιωνιστικό φιλελευθερισμό, ενάντια στον άθεο ατλαντικό φονταμενταλισμό.

Από τη μία πλευρά, οι νέες γυναίκες και άντρες των αραβικών και ισλαμικών κοινοτήτων της απέραντης αλληλεγγύης. Από την άλλη, η κοινωνία πολιτών της καταστροφής, του αποκαλυπτικού ατομικισμού που βασίζεται στη γενοκτονία των διαφορετικών, στ’ όνομα του κέρδους, της ευημερίας και της κυριαρχίας των λίγων και εκλεκτών.

Η Παλαιστινιακή Αντίσταση και ο Άξονας της Αντίστασης δεν μάχονται επομένως ενάντια στον εβραϊσμό, αφού αυτός -όντας ένα εργαλείο μιας ιδεολογίας της αποικιακής ψευδεπίγραφης δημοκρατίας- δεν έχει καμία θρησκευτική αξία. Είναι ήδη εκκοσμικευμένος, είναι ήδη αθεϊσμός. Όπως άλλωστε μαρτυρούν και οι φράξιες της εβραϊκής ορθοδοξίας που εναντιώνεται στο Ισραήλ.

Στα δικά μας μέρη, χωρίς πίστη, χωρίς τη χρήση της ζωής μας για τους άλλους και για τη δημιουργία ενός φωτεινού κόσμου, χωρίς μια ριζική διαδικασία απο-δυτικοποίησης, δεν είναι δυνατόν ούτε καν να φανταστούμε το σαμποτάρισμα της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού και το βαθύ χτύπημα των πολιτικών, στρατιωτικών, πολιτισμικών και μηντιακών κέντρων της σιωνιστικής και δυτικής καταπίεσης.

Το βιβλίο σου ανοίγει με τη φυλάκιση του Khaled El Qaisi στη σιωνιστική φυλακή του Ασκελόν και ολοκληρώνεται με την υπόθεση των τριών Παλαιστίνιων πολιτικών κρατούμενων, έγκλειστων στις ιταλικές φυλακές, Anan, Alì και Mansour. Μπορούμε να πούμε ότι αυτές οι δυο περιπτώσεις σχετίζονται μεταξύ τους και γιατί;

Είναι μια γεωμετρική αντιστοιχία, στο εσωτερικό του κειμένου, ώστε να τονιστεί πως ο παλαιστινιακός λαός είναι ένας κρατούμενος λαός: στα ισραηλινά κέντρα κράτησης, βασανιστηρίων και εξόντωσης, στο γιγαντιαίο στρατόπεδο αφανισμού, κάτω από τον ανοιχτό ουρανό της βιασμένης Παλαιστίνης, στις χώρες που συμμετέχουν στην κατοχή, ανάμεσα τους και η Ιταλία, όπου τα κυνηγημένα παιδιά του είναι αναγκασμένα να ζουν στην προσφυγιά. Παντού υπό δίωξη. Όπως ο Anan Yaeesh. Θαμμένος ζωντανός μέσα σε ένα “δημοκρατικό” σωφρονιστήριο για το αδίκημα της νόμιμης υπεράσπισης της γης του από ελεεινούς εισβολείς.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η πιο αξιόλογη ποίηση και λογοτεχνία των τελευταίων εβδομήντα χρόνων προέρχεται από τα χέρια και τις καρδιές Παλαιστίνιων συγγραφέων. Διασυνδέονται με το λυρικό έπος των πολιτικών κρατουμένων, το οποίο κατέχει κεντρικό ρόλο στη γραφή σ’ όλον τον κόσμο, κατά τη διάρκεια όλου του Χίλια Εννιακόσια, ανανεώνοντας και εξυψώνοντας την «υπερ-υπαρξιακή διάσταση», όπως τη βάφτισα μέσα στις σελίδες μου.

Πρόκειται για μια θέληση υπογράμμισης της «ιδεολογικής και χειροπιαστής συγγένειας» μεταξύ του Ισραήλ και της ιταλικής δημοκρατίας, η οποία βασίζεται στο δικαίωμα εξόντωσης των διαφορετικών και των αντιστεκόμενων.

«Όπως το σιωνιστικό, έτσι και το ιταλικό κράτος έχει αναγάγει τον αποικιακό ρατσισμό σε μια θρησκεία», γράφω στο “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη”.

Ο σιωνισμός έχει αιωνόβιες, βαθύτατες και κακοήθεις ρίζες που μέσα στον [ιταλικό] τρίχρωμο βαλτότοπο, είναι πολιτισμικές, ιστορικές, πολιτικές και οικονομικές ρίζες.

Σε νομοθετικό και κατασταλτικό επίπεδο, με το διάταγμα φυλετικού διαχωρισμού και διοικητικής κράτησης των μεταναστών -που προέρχεται από τους σιωνιστικούς κανόνες που εφαρμόζονται στο ύψιστο βαθμό αγριότητας ενάντια στους Παλαιστίνιους-, το οποίο και παρατάθηκε από την κεντροαριστερά, 26 χρόνια πριν τις απελάσεις στην Αλβανία που διατάχθηκαν από τη νεοφασιστική κυβέρνηση.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τα μέσα του δικαστικού – σωφρονιστικού μηχανισμού που εδώ και μισό αιώνα εφαρμόζουν την απομόνωση ως επιστημονική μέσο βασανιστηρίων, λειτουργικών για την αποσύνθεση της ταυτότητας του κρατουμένου, αναπαράγοντας το δικαστικό σύστημα του ισραηλινού απαρτχάιντ.

Μπορώ ν’ αναφέρω πολλά άλλα παραδείγματα. Θα σταθώ στην ατιμωρησία που επιτρέπει σε χιλιάδες Ιταλούς Εβραίους να συμμετέχουν στην σφαγή των άμαχων Γαζαίων, ως εκτελεστές και βασανιστές των ταγμάτων θανάτου του Tsahal, των Israel Defence Forces, υπό τις ευλογίες των ανώτατων θεσμικών αξιωματούχων και των κυρίαρχων ΜΜΕ.

Στο βιβλίο σου, μας αρπάζεις από τα μαλλιά και μας δείχνεις τις ρίζες και το βάλτο της σιωνιστικής Ιταλίας, στην οποία προηγουμένως αναφερόσουν…

Η Ιταλία είναι ένα από εκείνα τα έθνη, όπου εκπαιδεύτηκαν οι σιωνιστές συμμορίτες που συμμετείχαν στη δεύτερη φάση της Νάκμπα -όπως μας διδάσκει ο Joseph Massad- η οποία ξεκίνησε το 1947. Εκεί όπου σήμερα, τα δολοφονικά εγγόνια αυτών των δολοφόνων εκπαιδεύονται στους βομβαρδισμούς από χαμηλό ύψος και πειραματίζονται με τα χημικά όπλα, όπως εκείνα του λευκού φωσφόρου, πριν τα χρησιμοποιήσουν εναντίον των Παλαιστίνιων και των Λιβανέζων αμάχων.

Η Ιταλία είναι ένα έθνος ισλαμοφοβίας, αραβοφοβίας και μίσους για τους ξένους, με μια παράδοση -επί μακρόν θαμμένη, και πλέον μερικές φορές μέχρι και τιμώμενη από το δημοκρατικό καθεστώς- γενοκτονικών πρακτικών και εποικιστικού αποικισμού στη Λιβύη, τη Σομαλία, την Αιθιοποία – Αβησσυνία, την Ίστρια και τη Δαλματία.

Η Ιταλία εδώ και δεκαετίες έχει απαρνηθεί τη μεσογειακή ταυτότητα για να λάβει την κίβδηλη, υπεροπτική και καταστρεπτική, ευρωπαϊκή και ατλαντική ταυτότητα.
Ούτε οι ανίαρες ή πληρωμένες πολιτισμικές ελίτ της αριστεράς, ούτε ο πληθυσμός, ούτε η ιταλική μερίδα του κινήματος για την Παλαιστίνη έχουν ακόμα λογαριαστεί με αυτή τη συστατική θηριωδία.

Νομίζω ότι αποτελεί απλούστευση η αναγωγή στη φασιστική συνενοχή στο Ολοκαύτωμα [Shoah] και στο επακόλουθο αίσθημα μαζικής ενοχής, αυτής της άθλιας έλλειψης ενδιαφέροντος της πλειοψηφίας της ιταλικής κοινής γνώμης, σε σχέση με την παλαιστινιακή τραγωδία.

Πρόσφατα έζησες μια έντονη περίοδο στο Λίβανο, μέχρι τους βομβαρδισμούς και τη δολοφονία του Χασάν Νασράλα, γενικού γραμματέα της Χεζμπολά, από την πλευρά των Ισραηλινών. Τι είναι αυτό που μπορείς συνοπτικά να μας αναφέρεις από αυτήν την εμπειρία σου;

Κάθε γωνιά της Σατίλα είναι ανοιχτή στον πραγματικό ουρανό.

Μια μικρή χαραμάδα ουρανού στη Σατίλα λαμβάνει το ευγνώμων βλέμμα όποιου περπατάει στα δρομάκια του καταυλισμού που είναι στενά σαν σήραγγες.

Γιατί αυτές οι ουράνιες σχισμές μεταξύ των σπιτιών -που είναι κολλημένα το ένα με το άλλο- χαρίζουν ανάσες και λαμβάνουν αγάπη από τα μάτια των γυναικών, των παιδιών και των αντρών.

Μπορούν να μετρηθούν με τις παλάμες των χεριών αλλά ταυτόχρονα είναι και απεριόριστες.

Οι ευρείες εκτάσεις από σύννεφα και βρώμικο, μεταλλικό γαλάζιο πάνω από τους φαρδιούς δρόμους του Δυτικού Βορρά αντίθετα, θεωρούνται δεδομένες.

Κανένας δεν έχει τον καιρό ή το θάρρος να υψώσει τα μάτια του για να τα θαυμάσει. Πρόκειται για ένα μεγάλο καπάκι, τ’ οποίο σκεπάζει τους προνομιούχους και τους υποπρονομιούχους που τρέχουν με σκυμμένο το κεφάλι για να επιβιώσουν σαν σκλάβοι, μέσα στην παραίτηση, την πτώση μέσα στο τίποτα μιας ανόητης ύπαρξης.

Αντίθετα, στη Σατίλα και τη Βηρυτό, το Μπααλμπέκ και σ’ όλη τη χώρα, αν και στερούμενοι τα πάντα, με τον κίνδυνο του θανάτου κάτω από τις βόμβες του Ισραήλ και των ΗΠΑ να παραμονεύει σε κάθε στιγμή, οι Παλαιστίνιοι και οι Λιβανέζοι ζουν. Αγκαλιάζουν τον ύψιστο βίο. Μάχονται και ζουν ενωμένοι με μια απροσμέτρητη αδελφοσύνη και γενναιοδωρία.

«Isrā’īl», έλεγε χαμογελαστά και άφοβα ένας νεότατος Παλαιστίνιος φίλος, ενώ ακούγαμε πάνω από τη Σατίλα, το δαιμονιακό αλύχτημα των σιωνιστικών μαχητικών αεροσκαφών.

Συνέχιζε να καπνίζει, καλώντας ήρεμα τους συντρόφους, μένοντας καθισμένος δίπλα μου. Αφηνόταν να περικυκλωθεί από το νυχτερινό ουρανό που επιτέλους γέμιζε, σ’ ένα μικρό χώρο της στέγης ενός σπιτιού. Ανάμεσα στις πλεξούδες των ηλεκτρικών καλωδίων και τη δεξαμενή με το θαλασσινό νερό. Αυτό το χλιαρό αλατισμένο νήμα που ευχαριστούσαμε ενώ πλενόμασταν μόλις ξυπνούσαμε, καθιστώντας κάθε βήμα της μέρας σε μια βουτιά μέσα στα κύματα.

Όπως διδάσκει ο Sayyed Hassan Nasrallah: «αυτό το είδος αίματος θριαμβεύει επί του σπαθιού, αυτό το είδος αίματος κερδίζει το σπαθί και το νικάει, σπάει όλες τις αλυσίδες και ταπεινώνει κάθε τύραννο και αλαζόνα».

Το μαρτύριο των ηρωικών Οδηγητών της ανθρωπότητας που θα μείνουν για πάντα στην ιστορία, όπως οι Χασάν Νασράλα, Ισμαήλ Χανίγια και Γιαχία Σινουάρ, σίγουρα δεν απομακρύνει, τις γυναίκες και τους άντρες, από την εξαιρετική διάθεση της Επανάστασης της 7ης Οκτώβρη.

Σίγουρα δεν θα σταματήσει η μη αναστρέψιμη διαδικασία αποσύνθεσης του βορειοδυτικού συστήματος και της αποικιακής οντότητας του σιωνιστικού εποικισμού. Μέχρι την ολική απελευθέρωση της Παλαιστίνης και του Λιβάνου.

[*] Οι φωτογραφίες της ανάρτησης προέρχονται από την ΚτΒ Εκδήλωση – Βιβλιοπαρουσίαση στις 11/10/2024 στο Κηπάκι της Τσαμαδού στα Εξάρχεια.

 

 

[ΚτΒ] Αλληλεγγύη στο σύντροφο Πολύκαρπο Γεωργιάδη. Δίκη. Εφετείο (Λουκάρεως). Τετάρτη 16 Οκτώβρη. 9.30 πμ.

 

Στις 23 Σεπτέμβρη 2020, μετά από δήθεν ανώνυμο τηλεφώνημα, συλλαμβάνεται από την «αντι»τρομοκρατική ο σύντροφος Π. Γεωργιάδης και μετά από έρευνα που ακολούθησε στην νόμιμα νοικιασμένη αποθήκη βιβλίων του και την ανεύρεση ποσότητας εκρηκτικής ύλης, πυροκροτητών και σφαιρών διατάσσεται η προφυλάκιση του με διογκωμένο κατηγορητήριο.

Μετά από δεκαοκτώ μήνες προφυλάκισης και αφού το “απλό” πλημμέλημα της οπλοκατοχής μετατρέπεται σε κακούργημα, ο σύντροφος καταδικάζεται σε ποινή πέντε ετών, μ’ αναστολή μέχρι το εφετείο, χωρίς πουθενά καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης να παρουσιαστεί έστω και ένα στοιχείο που να τεκμηριώνει ότι ο σκοπός της κατοχής των εκρηκτικών ήταν η διάθεση σε τρίτους – το μόνο κριτήριο που διαφοροποιεί την κατοχή των υλών από πλημμέλημα σε κακούργημα.

Αυτό που επί της ουσίας αναβαθμίζει την κατηγορία εναντίον του Πολύκαρπου είναι η συνεχής, αμετάκλητη και μη ανασταλτική συμμετοχή του στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Ο σύντροφος βρίσκεται στο στόχαστρο των διωκτικών μηχανισμών γιατί για περισσότερα από είκοσι χρόνια είναι αδιάλειπτα παρών στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής του.

Συμμετέχοντας στους αγώνες των φυλακισμένων κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές, όντας αλληλέγγυος στους μετανάστες και τις μετανάστριες, συμμετέχοντας σε αντι-ιμπεριαλιστικούς – αντικαπιταλιστικούς – αντιφασιστικούς και εργατικούς αγώνες και σε τόσες άλλες, μεγάλες ή και μικρότερες, στιγμές της ταξικής πάλης.

Παρών στη διάδοση του ανατρεπτικού λόγου, είτε μέσω των εκδόσεων Ασύμμετρη Aπειλή, Μόλοτ και Red n Noir, είτε μέσω του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios.

Διεξάγωντας έναν καθημερινό αγώνα -ευτυχώς όχι μόνος του- ενάντια στη συνωμοσιολογία και τον ανορθολογισμό που αναδείχθηκε κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία.

Αυτό που διακυβεύεται την Τετάρτη 16 Οκτώβρη, είναι το αν θα καταρρεύσει πλήρως το αφήγημα της “αντι”τρομοκρατικής -που συνέταξε τη δικογραφία, την οποία υιοθέτησε και η δικαστική εξουσία κατά τη διάρκεια του πρωτόδικου δικαστηρίου- και ο σύντροφος θα απαλλαχθεί πλήρως ή αν λόγω των εμμονών των αστυνομοδικαστικών μηχανισμών θα οδηγηθεί εκ νέου στη φυλακή.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ.

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ & ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΥΛΙΚΑ – ΗΘΙΚΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ & ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤ(ΡΙ)ΕΣ.

Δίκη – Συγκέντρωση Αλληλεγγύης την Τετάρτη 16 Οκτώβρη στις 9.30 πμ στο Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως).

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα. Οκτώβρης 2024

 

ΑΛΛΑΓΗ ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ Εκδήλωσης – Βιβλιοπαρουσίασης: 1 XΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “ΠΛΗΜΜΥΡΑ ΤΟΥ AΛ – ΑΚΣA” | Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη. [Παρασκευή 11/10, 21.00]

Λόγω της Συγκέντρωσης – Μοτοπορείας [Παρασκευή 11/10, Αλεξάνδρας & Κηφισίας, 18.00] που καλείται στο πλαίσιο της 24ωρης Απεργίας των διανομέων της Efood και της Wolt, η Εκδήλωση μας για τον 1 χρόνο από την Επιχείρηση “Πλημμύρα του Αλ – Άκσα”, με Παρουσίαση της έκδοσης “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη & άλλο Υλικό από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας” του Φίλιππου Καλομενίδη θα ξεκινήσει ακριβώς στις 21.00.

Με παρέμβαση του Συγγραφέα και τη συμμετοχή Παλαιστίνιων, Αλληλέγγυων και διωκόμενων Αγωνιστών.

Στο χώρο θα λειτουργεί κινηματικό βιβλιοπωλείο / θα ακολουθήσει bar οικονομικής ενίσχυσης εκδοτικών εγχειρημάτων.

Παρασκευή 11/10/2024 στις 21.00 στο κηπάκι της Τσαμαδού στα Εξάρχεια
(σε περίπτωση κακοκαιρίας η εκδήλωση θα γίνει στο χώρο της Τσαμαδού 15).

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

[ΚτΒ] Αλληλεγγύη στο σύντροφο Πολύκαρπο Γεωργιάδη. Δίκη. Εφετείο (Λουκάρεως). Δευτέρα 7 Οκτώβρη. 9.30 πμ.

Στις 23 Σεπτέμβρη 2020, μετά από δήθεν ανώνυμο τηλεφώνημα, συλλαμβάνεται από την «αντι»τρομοκρατική ο σύντροφος Π. Γεωργιάδης και μετά από έρευνα που ακολούθησε στην νόμιμα νοικιασμένη αποθήκη βιβλίων του και την ανεύρεση ποσότητας εκρηκτικής ύλης, πυροκροτητών και σφαιρών διατάσσεται η προφυλάκιση του με διογκωμένο κατηγορητήριο.

Μετά από δεκαοκτώ μήνες προφυλάκισης και αφού το “απλό” πλημμέλημα της οπλοκατοχής μετατρέπεται σε κακούργημα, ο σύντροφος καταδικάζεται σε ποινή πέντε ετών, μ’ αναστολή μέχρι το εφετείο, χωρίς πουθενά καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης να παρουσιαστεί έστω και ένα στοιχείο που να τεκμηριώνει ότι ο σκοπός της κατοχής των εκρηκτικών ήταν η διάθεση σε τρίτους – το μόνο κριτήριο που διαφοροποιεί την κατοχή των υλών από πλημμέλημα σε κακούργημα.

Αυτό που επί της ουσίας αναβαθμίζει την κατηγορία εναντίον του Πολύκαρπου είναι η συνεχής, αμετάκλητη και μη ανασταλτική συμμετοχή του στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Ο σύντροφος βρίσκεται στο στόχαστρο των διωκτικών μηχανισμών γιατί για περισσότερα από είκοσι χρόνια είναι αδιάλειπτα παρών στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής του.

Συμμετέχοντας στους αγώνες των φυλακισμένων κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές, όντας αλληλέγγυος στους μετανάστες και τις μετανάστριες, συμμετέχοντας σε αντι-ιμπεριαλιστικούς – αντικαπιταλιστικούς – αντιφασιστικούς και εργατικούς αγώνες και σε τόσες άλλες, μεγάλες ή και μικρότερες, στιγμές της ταξικής πάλης.

Παρών στη διάδοση του ανατρεπτικού λόγου, είτε μέσω των εκδόσεων Ασύμμετρη Aπειλή, Μόλοτ και Red n Noir, είτε μέσω του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios.

Διεξάγωντας έναν καθημερινό αγώνα -ευτυχώς όχι μόνος του- ενάντια στη συνωμοσιολογία και τον ανορθολογισμό που αναδείχθηκε κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία.

Αυτό που διακυβεύεται τη Δευτέρα 7 Οκτώβρη, είναι το αν θα καταρρεύσει πλήρως το αφήγημα της “αντι”τρομοκρατικής -που συνέταξε τη δικογραφία, την οποία υιοθέτησε και η δικαστική εξουσία κατά τη διάρκεια του πρωτόδικου δικαστηρίου- και ο σύντροφος θα απαλλαχθεί πλήρως ή αν λόγω των εμμονών των αστυνομοδικαστικών μηχανισμών θα οδηγηθεί εκ νέου στη φυλακή.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ.

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ & ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΥΛΙΚΑ – ΗΘΙΚΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ & ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤ(ΡΙ)ΕΣ.

Δίκη – Συγκέντρωση Αλληλεγγύης τη Δευτέρα 7 Οκτώβρη στις 9.30 πμ στο Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως).

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα. Οκτώβρης 2024

[ΚτΒ] 7η Οκτώβρη 2024. Ένα χρόνο μετά την “Πλημμύρα του Al Aqsa”, στην Παλαιστίνη συνεχίζει να χτυπά του κόσμου η καρδιά!

ΚτΒ αυτοκόλλητο που κυκλοφόρησε στην Αθήνα και αλλού λίγες μέρες μετά την 7η Οκτώβρη 2023.

[…] Η ταπεινωμένη ύπαρξη αποκτά και πάλι σημασία μονάχα μέσα από τον ξεσηκωμό ενάντια στον σφαγέα. Σηκώνεται από το χώμα, ίπταται πάνω από τείχη αποκλεισμού και ατσάλινες πύλες διέλευσης, ενώνεται με τη σάρκα της, με τα πιο απαλά σύννεφα για να τα λιπάνει και να δωρίσει απροσδόκητα εξεγερμένες γενιές σε κάθε τόπο.

Οι μαχητές της Γάζας πάνω στα αιωρόπτερα μετατράπηκαν σε ριπές του ανέμου και κραυγές που ανέτρεψαν τον καιρό, ζωγράφισαν μια εικόνα απελευθέρωσης, από τις πλέον προωθημένες της σύγχρονης ιστορίας της ανθρωπότητας.

Ένα αθάνατο στιγμιότυπο χαράς που κανένας Παλαιστίνιος, καμία γυναίκα, κανένας άντρας που βιώνει τη σκλαβιά της φιλελεύθερης απολυταρχίας δεν θα βγάλει ποτέ από το βλέμμα του.

Μια αυθεντική οπτική προσευχή που κοινωνείται με τα μάτια, ενώπιον όλων των καταπατήσεων που έχουν υποστεί.

Η προσγείωση στο έδαφος που οι αποικιοκράτες έχουν βιάσει, αποτελεί μια γέννηση για τους μαχητές. Και τίποτα δεν έρχεται στον κόσμο αν δεν βαφτεί στο αίμα. Χωρίς βία δεν υπάρχει απελευθέρωση από μια αιώνια κτηνωδία. Αυτό το ξέρει όποιος γνωρίζει την ιστορία από την πλευρά των έγκλειστων μέσα σ’ αυτήν την επίγεια κόλαση […]

Και η παλαιστινιακή επανάσταση συνεχίζεται, παρά τους βομβαρδισμούς και τη νιοστή, αδιάκοπη σφαγή των Gazawi. Με την Κνέσετ να τρέμει από τις ρουκέτες που εκτοξεύονται μέσα από τα συντρίμμια. Με τον υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ και τον εκλεγμένο αρχιδήμιο των σιωνιστών δήμιων, κλεισμένους μέσα σ’ ένα καταφύγιο.

Προχωράει μέρα με τη μέρα στις πλατείες των αραβικών πόλεων, της Νότιας Αμερικής και των κρατών που ο κεφαλαιοκρατικός δεσποτισμός επιμένει ν’ αποκαλεί Ευρώπη. Ενωμένες, μ’ εκείνον που μια φορά είχα ονομάσει «αγώνα ενάντια σ’ αυτή τη ζωή».

Τα προτάγματα των κινημάτων ακολουθούν την παλαιστινιακή πλημμύρα. Δημιουργούν τριγμούς, χλευάζουν τους δρόμους και τις λεωφόρους που κυριαρχεί το κέρδος των λίγων και εκλεκτών. Δεν έχουν καμία αντανάκλαση της ψεύτικης ειρήνευσης που έχει επιβληθεί παντού, δολοφονώντας στο όνομα της δημοκρατίας και των ανώτερων αξιών της Δύσης. Ζητούν την ολική απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Χωρίς παραχωρήσεις στους σιωνιστές.

Αξίζει τον κόπο συγκριτικά με τη σφαγή που οι καταπιεστές διαπράττουν χωρίς ανακωχή στη Γάζα;

Αξίζει τον κόπο ενώπιον της αποφασιστικής εξέλιξης της τέταρτης φάσης της αιωνόβιας και ποτέ ολοκληρωμένης διαδικασίας της Nakba, για να επικαλεστούμε τον Joseph Massad, δηλαδή την ύστατη πράξη που έχει ως στόχο την τελική εξόντωση των Παλαιστινίων;

Ναι. Γιατί η ιστορική πράξη της Παλαιστινιακής Αντίστασης έχει μια πρωτόγνωρη πολιτισμική, εκτός από στρατιωτική, επιθετική ισχύ. Η αναπάντεχη επιτάχυνση της σύγκρουσης αποτελεί μια χειροπιαστή δυνατότητα σωτηρίας, συγκριτικά με μια μαζική θανατική καταδίκη που εκτελείται καθημερινά εδώ και δεκαετίες. Για εκείνους και για εμάς που κατοικούμε σ’ άλλες ακτές της Μεσογείου.

Μια ανατροπή που πάει πέρα από την ωφελιμιστική και τακτικίστικη λογική του πολέμου και δεν μπορεί χυδαία να ονομάζεται «πόλεμος».

Όπως όλες οι σπάνιες εκρήξεις που φέρνουν στην επιφάνεια μια νέα έννοια του ανθρώπινου, πρέπει να ονομαστεί με τη λέξη «επανάσταση» […] Φ.Κ

Ένα χρόνο τώρα, παρά την παγκόσμια κατακραυγή και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, οι σιωνιστές εγκληματίες πολέμου, πάντοτε υπό την αρωγή, στήριξη και κάλυψη των φαρισαίων της Ουάσιγκτον και των υποκριτών των Βρυξελλών, συνεχίζουν τη γενοκτονία στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, και ταπεινωμένοι από την παρτιζάνικη δράση των Οργανώσεων της Αντίστασης, με τα τρομοκρατικά, πολεμικά χτυπήματα τους σε Λίβανο, Ιράν, Συρία και Υεμένη, στοχεύουν ευθέως στην όξυνση και τη γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή.

Όπως και στον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία, που ξεκίνησε προ δεκαετίας με το αμερικανοκίνητο νεοφιλελεύθερο – νεοναζιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο και ολοένα και οξύνεται έπειτα από τη ρωσική εισβολή του Φλεβάρη του 2022, έτσι και στην Παλαιστίνη και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή, το κράτος της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” σαν ΝΑΤΟϊκος πιστός φαντάρος μπαίνει στην πρώτη τη γραμμή αυτής της πολεμικής εκστρατείας των ΗΠΑ και ΕΕ.

Ταυτόχρονα, διευρύνει ολοένα και περισσότερο τη πολύπλευρη (στρατιωτική – πολεμική, πολιτική – διπλωματική, οικονομική και πολιτισμική) Συμμαχία του με το κράτος – απαρτχάιντ του Ισραήλ, που υπογράφτηκε με τον “εκλεγμένο αρχιδήμιο των σιωνιστών δήμιων” Νετανιάχου από τους Τσιπροκαμμένους και εδώ και μια πενταετία εμπεδώνεται από τον Μητσοτάκη τον (υ)ιό.

[…] Με το ελληνικό κράτος ν’ αποτελεί -μέσα από εξοπλιστικά προγράμματα – μαμούθ χωρίς τέλος- τον καλύτερο πελάτη των δυτικών πολεμικών βιομηχανιών, και στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών και των ευρύτερων ενδοαστικών – ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, διακηρύσσει διά στόματος της πιο νεοφιλελεύθερης – ακροδεξιάς μεταπολιτευτικής κυβέρνησης ΝΔ με πλήρη διακομματική αστική συναίνεση, τη νέα “Μεγάλη Ιδέα” για τη μετατροπή του σε “Ισραήλ των Βαλκανίων”…

Με τη χώρα να έχει μετατραπεί από άκρη σε άκρη σε πολεμικό ορμητήριο και “πεδίο βολής φτηνό” για τους αμερικανονατοϊκούς φονιάδες των λαών.

[…] Με το στρατηγείο της κοινής στρατιωτικής επιχείρησης “Ασπίδες” της ΕΕ στην Ερυθρά Θάλασσα να είναι εγκατεστημένο στη Λάρισα και τη διοίκηση της να βρίσκεται σε ελληνικά χέρια, για την υπεράσπιση των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων από τους Χούθι στην Υεμένη που συνεχίζουν να στέλνουν τα δικά τους παρτιζάνικα σινιάλα έμπρακτης Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στην μαρτυρική και αδούλωτη Γάζα που παρά την αδιάκοπη σφαγή και τη λιμοκτονία δεν σκύβει το κεφάλι στον σιωνιστή κατακτητή και τους ιμπεριαλιστές συνεργούς του […]

Απόσπασμα από το ΚτΒ Κάλεσμα Στήριξης του μπλοκ της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση στην Αντιιμπεριαλιστική Διαδήλωση στις πρεσβείες ΗΠΑ και Ισραήλ για τα 75 χρόνια ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 4/4/24.

Από την καρδιά του κτήνους στις ΗΠΑ μέχρι τα κράτη – μέλη της ΕΕ, από την Αθήνα, όλη τη χώρα και τον κόσμο, από την 7η Οκτώβρη 2023 κι έπειτα, εκατοντάδες χιλιάδες διεθνιστές και διεθνίστριες συνεχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους, ν΄αγωνίζονται πολύμορφα στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και της Αντίστασης των Οργανώσεων του, στηρίζοντας πολύμορφα, προλεταριακά – διεθνιστικά τον δίκαιο και αιωνόβιο αγώνα του για Γη & Ελευθερία!

Ενάντια στην κρατική καταστολή της ευρωατλαντικής εθνικής ενότητας, με διαδηλώσεις και καταλήψεις, με εκδηλώσεις και καμπάνιες μποϋκοτάζ, με απεργίες και μπλόκα, με σαμποτάζ και άλλες άμεσες δράσεις ενάντια στα ισραηλινά – ελληνικά και τα ιμπεριαλιστικά κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα που πλουτίζουν από τη σφαγή, κινητοποιούνται και αγωνίζονται για τη Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Απέναντι στα ευρω-οριενταλιστικά, τα φιλελ”ελευθεριακά” – πρωτοκοσμικά ιδεολογήματα και τον κίβδηλο “ανθρωπισμό”.

Απέναντι τον αντιαραβικό – αντιμουσουλμανικό ρατσισμό που δολοφονεί στα ΑΤ – Αμπού Γκράιμπ του αθηναϊκού κέντρου, στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών, στα καπιταλιστικά κάτεργα όλης της χώρας, στα υδάτινα και τα χερσαία σύνορα της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” και της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.

Απέναντι στη φιλοσιωνιστική (είτε κυρίαρχη είτε “ριζοσπαστική”) προπαγάνδα των καθεστωτικών και “εναλλακτικών” ΜΜΕ, με την οποία το Κεφάλαιο & το Κράτος του, ο ντόπιος νεοφασισμός και ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός εμπεδώνει τη στρατηγική Συμμαχία Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ.

Μοtor Oil και εφοπ-ληστές. LNG, ΑΟΖ και αγωγοί ενέργειας. ΖΙΜ, Leonardo SPA και Hellenic Train. Στρατός και ΕΜΠ. Real estate, τουρισμός και όχι μόνο. Κάθε ευρώ της κεφαλαιοκρατικής κερδοφορίας των “επενδυτών” αυτής της αιματοβαμμένης Συμμαχίας είναι βουτηγμένη μέσα στο αίμα του λαού της Παλαιστίνης και όλων των λαών της Μέσης Ανατολής που βρίσκονται στο στόχαστρο της σιωνιστικής οντότητας.

Ένα χρόνο μετά από αυτήν την -ιστορικών διαστάσεων- “Πλημμύρα της Αντίστασης” συνεχίζουμε να βγαίνουμε στους δρόμους στο πλευρό της Παλαιστίνης.

Παράλληλα, εκφράζουμε τη διεθνιστική Αλληλεγγύη μας στους προσαχθέντες και τις προσαχθείσες, στους συλληφθέντες και τις συλληφθείσες, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες στην Αθήνα, όλη τη χώρα και τον κόσμο, που βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, των μπάτσων, των δικαστών και των δημοσιογράφων της, επειδή επιλέγουν να σταθούν έμπρακτα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Από εκείνη την πλευρά της Ιστορίας που διδάσκει πως οι λαοί νικούν την κατοχή μονάχα με το όπλο στο χέρι, με πόλεμο στον πόλεμο των αποικιοκρατών, των σιωνιστών και των ιμπεριαλιστών.

Από εκείνη την πλευρά της Ιστορίας που κραυγάζει:

Ενάντια στη συνένοχη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στη σφαγή στην Παλαιστίνη, η Διεθνιστική Αλληλεγγύη είναι το όπλο των Λαών!

Η Αντίσταση για τη Λευτεριά στην Παλαιστίνη είναι δίκαιη, λαϊκή, επαναστατική και θα νικήσει!

ΠΕΜΠΤΗ 3/10. Συγκέντρωση στις 19.00 στην πρεσβεία του Ισραήλ για την Αλληλεγγύη στο λαό του Λιβάνου και τη Λευτεριά στην Παλαιστίνη.

ΣΑΒΒΑΤΟ 5/10. Διεθνές Κάλεσμα Δράσης για την Παλαιστίνη. Συγκέντρωση στις 14.00 στο Μέγαρο Μουσικής (Πάρκο Ελευθερίας)

ΔΕΥΤΕΡΑ 7 ΟΚΤΩΒΡΗ 2024: ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ “ΠΛΗΜΜΥΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ”. Συγκέντρωση στις 19.00 στο Μέγαρο Μουσικής (Πάρκο Ελευθερίας) & Πορεία στις πιο μεγάλες γιάφκες των τρομοκρατών που είναι οι πρεσβείες ΗΠΑ και Ισραήλ.

Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στο μπλοκ της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/10. Εκδήλωση στα Εξάρχεια: 1 χρόνος από την επιχείρηση “Πλημμύρα του Αλ – Άκσα”. Βιβλιοπαρουσίαση της νέας έκδοσης μας “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη & άλλο Υλικό από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας” του συντρόφου Φίλιππου Καλομενίδη.

Στο Κηπάκι της Τσαμαδού στις 19.30 (σε περίπτωση κακοκαιρίας η εκδήλωση θα γίνει στο χώρο της Τσαμαδού 15).

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Οκτώβρης 2024.

ΚτΒ Εκδήλωση – Βιβλιοπαρουσίαση: 1 XΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “ΠΛΗΜΜΥΡΑ ΤΟΥ AΛ – ΑΚΣA” | Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη.

EKΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟΛΕΤΤΑΣ (ΚτΒ):

1 XΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ “ΠΛΗΜΜΥΡΑ ΤΟΥ AΛ – ΑΚΣΑ”

Παρουσίαση της έκδοσης “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη & άλλο Υλικό από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας” του Φίλιππου Καλομενίδη.

Με παρέμβαση του Συγγραφέα και τη συμμετοχή Παλαιστίνιων, Αλληλέγγυων και διωκόμενων Αγωνιστών.

Στο χώρο θα λειτουργεί κινηματικό βιβλιοπωλείο / θα ακολουθήσει bar οικονομικής ενίσχυσης εκδοτικών εγχειρημάτων.

Παρασκευή 11/10/2024 ώρα 19.30 στο κηπάκι της Τσαμαδού, Εξάρχεια
(σε περίπτωση κακοκαιρίας η εκδήλωση θα γίνει στο χώρο της Τσαμαδού 15).

POLITICAL EVENT : 1 YEAR SINCE OPERATION “AL-AQSA FLOOD”
Presentation of the publication “The Palestinian revolution of October 7th & other material from the correct side of history”, by Filippos Kalomenidis.
With the intervention of the author and the participation of Palestinians, solidarity and persecuted strugglers
A bookshop of political publications will be operating throughout the event, followed by a bar for financial support of publishing ventures.
Friday 11/10 at 19.30 in the garden of Tsamadou str Exarchia (in case of bad weather, the event will take place at 15 Tsamadou str)
Violetta’s Movement