φωτό: από την 9μηνη απεργία των εργαζόμενων στη Χαλυβουργία

9 Απρίλη, ημέρα γενικής απεργίας, ένας απ’ τους μηχανισμούς του κεφαλαίου, η αστική δικαιοσύνη, έπαιξε ακόμα μια φορά τον δικό της ρόλο. Καταδίκασε 21 χαλυβουργούς σε 21 μήνες φυλάκισης με 3ετη αναστολή και ακόμα τρεις, τους Σιφωνιό, Χαροκόπο, Παυλάκη (πρόεδρο, αντιπρόεδρο και γραμματέα αντίστοιχα του σωματείου εργαζομένων ελληνικής χαλυβουργίας) σε 23 μήνες φυλάκισης με 3ετη αναστολή.
Οι κατηγορίες που δόθηκαν απ’ το αστικό δικαστήριο στους εργάτες χαλυβουργούς είναι η παραβίαση δικαστικής απόφασης και παράνομη βία.
Βία, για την εργατική τάξη, είναι το φασιστικό μέσο τρομοκράτησης των εργαζομένων, η επίταξη.
Βία είναι όταν η κυβέρνηση του κεφαλαίου βαφτίζει παράνομο και καταχρηστικό τον δίκαιο απεργιακό αγώνα εργαζομένων σε διάφορους κλάδους.
Βία είναι όταν σακατεύονται εργάτες για να πλουτίζουν οι βιομήχανοι τύπου Μάνεση.
Βία είναι οι μισθοί πείνας και οι άθλιες συνθήκες εργασίας.
Βία είναι η μισθωτή σκλαβιά.
Η 9μηνη απεργία των χαλυβουργών ήταν γεμάτη από στιγμές αγώνα ενάντια στην εργοδοσία και τα τσιράκια της, γι’ αυτό και αγκαλιάστηκε από χιλιάδες αλληλέγγυους, εργαζόμενους και άνεργους, από το ταξικό κίνημα.
Η καταδίκη των εργαζόμενων χαλυβουργών έδειξε ακόμα μια φορά την εκδικητικότητα και τον παραδειγματισμό προς ολόκληρη την εργατική τάξη από το καθεστώς που θέλει να τιμωρήσει όποιον διαταράσσει τα νερά που κολυμπάνε οι προύχοντες.
Καθόλου εντύπωση δεν μας έκανε η ταξική απόφαση του συγκεκριμένου δικαστηρίου. Γνωρίζουμε τον ρόλο του και με τίνος τα συμφέροντα τάσσεται. Δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε με την δήλωση του Γιώργου Σιφωνιού έξω από τα δικαστήρια: <<[…] Οι άνθρωποι που μας δίκασαν δεν έχουν την συνείδηση του εργάτη, αλλά τη συνείδηση του εργοδότη […]>>.
Σε ένα όλο και πιο οξυμένο κλίμα επίθεσης του κεφαλαίου και των μηχανισμών του ενάντια στην εργατική τάξη, να προτάξουμε το όπλο της ταξικής Αλληλεγγύης, δυναμώνοντας τους αγώνες της Τάξης μας που έρχονται.

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ
ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ

πηγή: http://proletconnect.blogspot.gr

ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ

* Συνάδελφοι και συναδέλφισσες από τον κλάδο του εμπορίου

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ!

ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΗ

Εργοδότες, κυβερνώντες, τρόικα και οι μηχανισμοί τους μάς γυρνάνε έναν αιώνα πίσω. Το 1909 ήταν η τελευταία φορά που δούλευαν οι εμποροϋπάλληλοι Κυριακή.

Εδώ και 4 χρόνια τα αφεντικά προσπαθούν να ξεπεράσουν την κρίση τους, κάνοντας πειράματα πάνω στις πλάτες μας, με άμεση συνέπεια τη συνεχή υποτίμηση της εργασίας μας και την ολοένα αυξανόμενη όξυνση της εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας. Ο στόχος τους είναι διπλός. Από τη μια, προς όφελος τόσο των μεγάλων όσο και των μικρών εργοδοτών, να τσακίσουν ό,τι έχει απομείνει από τις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα για τους εργαζομένους που βρίσκονται πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες, υπό ένα καθεστώς εκμετάλλευσης και κατατρομοκράτησης που ολοένα και εντείνεται. Και από την άλλη, να ξαναμοιραστεί η πίτα της αγοράς προς όφελος των μεγάλων εμπορικών ομίλων και πολυεθνικών.

Δεν υπάρχουν πια σταθερά ωράρια, τα ρεπό είναι είδος προς εξαφάνιση, ο μισθός μας είναι ψίχουλα, μας χρωστάνε μισθούς μηνών, μας συμπεριφέρονται σαν σκουπίδια. Τα είδαμε και τα ζούμε όλα. Εκ περιτροπής εργασία με 3ήμερα και 4ήμερα, γενίκευση του σπαστού ωραρίου, ατομικές συμβάσεις που κλέβουν το μισθό μας και μας μετατρέπουν σε εργαζόμενους «λάστιχο», με την τρομοκρατία της απόλυσης και τον εκβιασμό του κλεισίματος των επιχειρήσεων όπου δουλεύουμε και της ανεργίας να αιωρείται συνέχεια πάνω από το κεφάλι μας.

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΤΩΡΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ!

Δεν τους ενδιαφέρει αν φτάνουμε στα όρια της εξαθλίωσης, αν το κορμί μας δεν μας βαστάει, αν τα νεύρα μας είναι σπασμένα, αν δεν έχουμε ελεύθερο χρόνο για εμάς και για να βρισκόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους.

«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ» ΩΡΑΡΙΑ, «ΝΥΧΤΕΣ ΛΕΥΚΕΣ», ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ – ΛΑΣΤΙΧΟ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ!

Τους αρκεί να κρατάνε τα μαγαζιά τους ανοιχτά για να πουλάνε συνεχώς και να κερδίζουν από τον δικό μας ιδρώτα. Ακόμα και παραβαίνοντας τις όποιες συμβατικές υποχρεώσεις τους από αυτά τα αναμφιβόλως ευνοϊκά γι’ αυτούς μέτρα. Ήδη αυτές τις 4 Κυριακές που άνοιξαν τα μαγαζιά η προσαύξηση του 75% στα περισσότερα δεν πληρώθηκε, ενώ σε πολλά δεν δόθηκε ούτε το ρεπό. Δεν είμαστε σκλάβοι της αγοράς και των εργοδοτών! Είμαστε εργαζόμενοι, άνθρωποι με ανάγκες, δικαιώματα και αξιοπρέπεια!

ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΚΛΕΨΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ

Οι αντιστάσεις, με αιχμή τα ζητήματα του ωραρίου και όχι μόνο που έχουν αναπτυχθεί στο χώρο του εμπορίου κατά τις προηγούμενες δεκαετίες (1997, 2005) αλλά και πρόσφατα τα τελευταία χρόνια και φυσικά η συνέχειά τους, πρέπει να γίνουν υπόθεση όλων. Τη λύση δεν θα μας τη δώσει κανένας «σωτήρας» ή «ειδικός του αγώνα». Τη λύση θα τη δώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Με την «από τα κάτω» οργάνωσή μας, με την ταξική μας αλληλεγγύη και την αντίστασή μας, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς μας, στις γειτονιές μας και παντού. Ποτέ δεν χαρίστηκε τίποτα στους εργαζομένους. Τα πάντα, όπως και η κυριακάτικη αργία, ήταν αποτέλεσμα σκληρών αγώνων. Πάντα έτσι προχωρούσε η ζωή. Αυτό πρέπει να γίνει και τώρα. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται, μπορούμε να τους σταματήσουμε, αρκεί να είμαστε όλοι και όλες μαζί και αποφασισμένοι. Αυτό είναι που φοβούνται οι εργοδότες. Γι’ αυτό δεν θέλουν να μιλάμε μεταξύ μας για τα εργασιακά προβλήματά μας και να μη σηκώνουμε κεφάλι στη δουλειά. Τα πάντα όμως εξαρτώνται από εμάς. Αρκεί να σπάσουμε το φόβο και να παλέψουμε για τις ζωές μας. Να παλέψουμε ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων και αναγκών. Να παλέψουμε να καθορίζουμε εμείς τον εργάσιμο χρόνο μας και όχι μονομερώς τα αφεντικά.

Κανένας για δουλειά την Κυριακή!

___________________

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ μεταξύ εργαζομένων στο εμπόριο
για τα προβλήματα στη δουλειά και την οργάνωση των αντιστάσεων
Κυριακή 30 Μάρτη, στις 11:30πμ
στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, Εξάρχεια)

___________________

* καταναλωτές, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, άνεργοι και άνεργες

Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο ανοίγει την πόρτα για κατάργησή της σε όλους τους κλάδους και την ολοκληρωτική καθυπόταξη της κοινωνίας στους νόμους της αγοράς.

Με απίστευτο θράσος, αλλά και με ξεκάθαρη πολιτική στόχευση, σε μια εποχή που η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου προσπαθεί να επιβιώσει μάς λένε ότι ο κόσμος θέλει τα μαγαζιά περισσότερες μέρες και ώρες ανοιχτά για να μπορεί να ψωνίζει. Ναι, σίγουρα αυτό λείπει από το 1.500.000 ανέργους και τους 800.000 απλήρωτους εργάτες του ιδιωτικού τομέα. Δεν έχουν τον χρόνο να πάνε στα μαγαζιά! Το ίδιο πρόβλημα προφανώς έχουν και οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι που είδαν μισθούς, συντάξεις και δώρα να πετσοκόβονται!

ΔΕ ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΙΣ,
ΣΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ

Εμείς λέμε ότι ούτε στις «εποχές της αφθονίας» ούτε, πολύ περισσότερο, σήμερα χρειάζεται τα καταστήματα να λειτουργούν με ξεχειλωμένα ωράρια, εφτά ημέρες την εβδομάδα και με εξαθλιωμένους και χωρίς δικαιώματα εργαζομένους. Αυτό που επιδιώκουν είναι να δημιουργήσουν συνειδήσεις καταναλωτών, καταναλωτών εμπορευμάτων, διασκέδασης, πολιτικής κτλ. Γιατί ξέρουν καλά ότι όσο όλοι και όλες εμείς θα σκεφτόμαστε σαν πελάτες και όχι ως εργάτες, αυτοί θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν από την εξοντωτική δουλειά μας και να αναπαράγουν την εξουσία τους με την ανοχή μας.

Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο το εμπόριο. Πολύ σύντομα και άλλοι εργασιακοί κλάδοι (αποθήκες, μεταφορές, κούριερ, τράπεζες κτλ) θα κληθούν να εργαστούν Κυριακές. Η διάχυση του 40ωρου σε 6 μέρες, που ψηφίστηκε στο τελευταίο μνημόνιο, οι απαιτήσεις της τρόικας και των εργοδοτών που κρύβονται από πίσω της για 6 μέρες δουλειάς, δείχνουν ότι αυτή θα είναι η κατεύθυνση για όλους.

Στην εποχή της βαρβαρότητας θέλουν οι αγορές να αποφασίζουν για τα πάντα, οι εργαζόμενοι να γίνουν οι σύγχρονοι δούλοι και οι ζωές μας να προσαρμοστούν στις ανάγκες της αγοράς. Οι χώροι του εμπορίου, όπου πολλοί και πολλές από εμάς εργαζόμαστε, ήταν πάντα το «πειραματικό εργαστήρι» των νέων εργασιακών σχέσεων. Από εδώ ξεκίνησε το ωρομίσθιο, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τα σπαστά ωράρια και απλώνονταν σαν γάγγραινα και στους άλλους κλάδους. Σε κάθε «απελευθέρωση» του ωραρίου, υπουργοί και αφεντικά υπόσχονταν νέες θέσεις εργασίας και το μόνο που απέμενε μετά ήταν ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ακόμη μεγαλύτερη εντατικοποίηση και χτύπημα των μισθών.

ΑΝ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΝΑ ΨΩΝΙΖΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!

Η αλήθεια είναι ότι τα αφεντικά του εμπορίου και η κυβέρνηση βρήκαν κι έναν απρόσμενο σύμμαχο, πέρα από τον Τόμσεν, την τρόικα, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τους μεγαλοδημοσιογράφους, δηλαδή πέρα από τους φυσικούς και δεδομένους συμμάχους τους. Αναφερόμαστε στους ανθρώπους που κατέβηκαν στην αγορά (τριγυρνώντας άσκοπα οι περισσότεροι, αφού δεν υπήρχε φράγκο στην τσέπη), παίζοντας ουσιαστικά το παιχνίδι αυτών που λεηλατούν τα εργατικά δικαιώματα και τις ζωές μας. Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι δεν έδειχναν να σκέφτονται, όχι μόνο ότι στρέφονται ενάντια στους συναδέλφους τους, αλλά και ότι αυτό μπορεί να γυρίσει στους ίδιους μπούμερανγκ και να βρεθούν και αυτοί να δουλεύουν Κυριακή. Βέβαια το έργο το έχουμε ξαναδεί. Ιδιωτικοί υπάλληλοι ενάντια σε δημόσιους, άνεργοι ενάντια σε εργαζομένους, αγρότες ενάντια σε ναυτεργάτες και πάει λέγοντας. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός σε όλο του το μεγαλείο!

Τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Δεν μπορείς να κάθεσαι στον καναπέ και να βρίζεις τα μνημόνια, την τρόικα, το Σαμαρά, το Βενιζέλο, το MEGA και τον ΣΚΑΪ και την άλλη στιγμή να παίρνεις θέση δίπλα σε όλους αυτούς και δίπλα στα αφεντικά, ενάντια στους εργαζομένους και τα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που τους διαλύουν τις ζωές.

Την επόμενη Κυριακή, στις 13 Απρίλη, να βρεθείς δίπλα στους απεργούς – εργαζόμενους στο εμπόριο και θα γευτούμε όλοι μαζί τη χαρά του ταξικού αγώνα, που οργανώνεται και διεξάγεται από εμάς τους ίδιους, και τη χαρά της αλληλεγγύης. Χαρά που είναι πραγματική και όχι κατασκευασμένη, όπως αυτή της κατανάλωσης! Η στήριξή σου στον αγώνα μας αυτό, το μποϋκοτάζ από την πλευρά σου, το μπλοκάρισμα της «εύρυθμης λειτουργίας» των καταστημάτων θα είναι καθοριστικά για να βάλουμε επιτέλους φραγμό στα σχέδιά τους.

  ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ!

  Συντονιστικό Δράσης
ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας
και στα «απελευθερωμένα» ωράρια

επικοινωνία: syntonistiko_drasis@espiv.net

πηγή: athens.indymedia.org

Την Τετάρτη 2 Απριλίου πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με μοίρασμα κειμένου στην έδρα της Pizza Fan στο Χαλάνδρι εξ αιτίας των απαράδεκτων συνθηκών εργασίας που βιώνουν οι συνάδελφοι μας στο τηλεφωνικό κέντρο της εν λόγω εταιρείας.

Άλλωστε, η Pizza Fan δεν διεκδικεί βραβείο καλής συμπεριφοράς γενικά ως εταιρεία. Αυτό εύκολα μπορούμε να το διαπιστώσουμε διαβάζοντας την μπροσούρα των Pizza Fan Workers, που κυκλοφόρησε με τη συνδρομή της Συνέλευσης Βάσης Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ)  και του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού (ΣΣΜ). Το call center για τις παραγγελίες των πελατών δεν θα μπορούσε να ξεφεύγει από τον κανόνα.

Στο συγκεκριμένο τηλεφωνικό κέντρο η κατάσταση των συνθηκών εργασίας είναι παρόμοια με αυτή που επικρατεί σε κάθε call center. Η εντατικοποίηση, η συνεχής πίεση για την επίτευξη στόχων, και η αξιολόγηση από τους ανωτέρους μας είναι δεδομένα που πρέπει να «σπάσουμε» σε κάθε παρόμοια επιχείρηση.

Η αντίδραση των συναδέλφων στην παρέμβαση μας ήταν αρκετά θετική και η επαφή μαζί τους έδειξε πως μόνο με ουσιαστική επικοινωνία και διάθεση συμμετοχής μπορούμε να διαμορφώσουμε πραγματικές αντιστάσεις στα τηλεφωνικά κάτεργα.

Να φτιάξουμε εστίες αντίστασης σε κάθε τηλεφωνικό κέντρο!

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράσαμε:

Pizza Fan: Ένα call center-κάτεργο, όπως όλα τ’ άλλα…

 Το να δουλεύεις σε τηλεφωνικό κέντρο δεν έχει καθόλου… fun. Και πώς θα μπορούσε να έχει, όταν μιλάμε για ημιαπασχόληση (ή να το πούμε «ημιαναεργία» καλύτερα;), για ανύπαρκτα διαλείμματα, για πίεση στις πωλήσεις έξτρα προϊόντων (όπως τα αναψυκτικά, οι μπύρες και τα γλυκά), για υπερωρίες που πληρώνονται στο χέρι, για γελοίες επιβραβεύσεις όσων πιάνουν τους στόχους των έξτρα πωλήσεων και άλλα πολλά.

Η Pizza Fan δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στα κάτεργά της. Αυτό το ξέρουμε όλοι είτε δουλεύουμε εκεί είτε όχι. Μπορούμε εύκολα να το καταλάβουμε από τις αντιδράσεις της εταιρείας στις καταγγελίες που έχουν δημοσιεύσει ανά καιρούς οι Pizza Fan Workers – επιτροπή εργαζομένων στην Pizza Fan (περισσότερα εδώ: pizzafanworkers.wordpress.com) σχετικά με τις μαύρες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στα καταστήματα και την ύπαρξη καμερών για την επίβλεψη των εργαζομένων. Μνημειώδης είναι και η αναισθησία των υπευθύνων για τα εργατικά δυστυχήματα, απόρια των εντατικοποιημένων συνθηκών εργασίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο θάνατος της Ράντκα Νικόλοβα (38 χρονών, εργάτρια στην κουζίνα σε κατάστημα της Pizza Fan στην Πάτρα. Βρέθηκε νεκρή εν ώρα εργασίας, κλειδωμένη μέσα στο κατάστημα στις 14 Γενάρη 2013. Οι πρώτες εκτιμήσεις έλεγαν πως η κοπέλα πέθανε από καρδιά. Το θέμα κουκουλώθηκε…), το τροχαίο που είχε πριν δύο μήνες διανομέας από το κατάστημα Pizza Fan Κυψέλης (τροχαίο εν ώρα εργασίας με αποτέλεσμα να τον τραυματισμό του που τον έθεσε εκτός δουλειάς. Όταν κάλεσε στο μαγαζί για να ενημερώσει, το πρώτο πράγμα που τον ρώτησε η υπεύθυνη ήταν αν χάλασαν οι πίτσες από τη πτώση. Συνάδελφός του που έσπευσε στο σημείο του ατυχήματος για συμπαράσταση, δέχτηκε παρατηρήσεις από την υπεύθυνη: «Φύγε από εκεί, κρυώνουν οι πίτσες» και «οι πελάτες κάνουν παράπονα».), η εκδικητική απόλυση εργαζόμενης στο κατάστημα Pizza Fan Σεπολίων λόγω συνδικαλιστικής δράσης.

Τα προβλήματα πάντως δεν υπάρχουν μόνο στην Pizza Fan. Η κατάσταση που επικρατεί στο τηλεφωνικό της κέντρο δεν έχει να ζηλέψει το παραμικρό από την κατάσταση που επικρατεί σε κάθε call center. Η συνεχής πίεση για την επίτευξη στόχων είναι δεδομένη για κάθε συνάδελφο που δουλεύει στην προώθηση προϊόντων. Όσο δεδομένη είναι και η ανασφάλεια που βιώνουμε με τις μηνιαίες συμβάσεις. Όσο δεδομένο είναι πως τα διαλείμματα συρρικνώνονται ή εξαφανίζονται μπροστά στον όγκο κλήσεων. Όσο δεδομένο είναι ότι οι υπερωρίες παραμένουν συνήθως απλήρωτες και γίνονται ύστερα από πίεση των προϊσταμένων μας. Όσο δεδομένες είναι οι λεκτικές επιθέσεις των ανωτέρων, όταν δεν προσπαθούμε «όσο πρέπει».

Είναι καιρός, όμως, να ανατρέψουμε αυτά τα «δεδομένα». Εμείς, ως τηλεφωνητές και τηλεφωνήτριες, έχουμε κάθε λόγο να οργανωθούμε και να αντισταθούμε στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Την κατανάλωση πίτσας την απολαμβάνεις καλύτερα με την παρέα σου παρά μόνος. Το ίδιο ισχύει και για κάθε εργατική διεκδίκηση. Καλός είναι ο τσαμπουκάς στον ανώτερο, όταν για παράδειγμα μας προσβάλλει, αλλά είναι ακόμα καλύτερα, όταν κάτι τέτοιο γίνεται συλλογικά. Με μοιρολατρία, γκρίνια και ατομικισμό δεν κερδίζουμε κάτι.

 Για αυτό ακριβώς πρέπει, σε κάθε τηλεφωνικό κέντρο, να οικοδομούμε σχέσεις σεβασμού, κατανόησης και αλληλεγγύης με τους συναδέλφους μας, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό τους το σύμμαχο μας απέναντι στο αφεντικό και όχι τον αντίπαλο που θα μας πάρει το μπόνους –άλλωστε όσοι «συνάδελφοι» θέλουν να μοιάσουν στα αφεντικά τους, θα αντιμετωπίζονται το ίδιο με αυτά.   

Proledialers – τηλεφωνητ(ρι)ές
proledialers.espivblogs.net
proledialers@espiv.net
Μάρτιος 2014

πηγή: http://proledialers.espivblogs.net/

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=gDF04MAGt1w[/youtube]

Την Παρασκευή 4 Απρίλη, η ευρωπαϊκή διεθνής του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού  (Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων) διοργάνωσε στις Βρυξέλλες διαδήλωση ενάντια στις πολιτικές λιτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γύρω στις 25.000 εργαζόμενοι από πολλές χώρες της Ευρώπης, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα, διαδήλωσαν στους δρόμους της πρωτεύουσας αυτού του διακρατικού καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συνασπισμού μεταφέροντας το μήνυμα της Αντίστασης και του Αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο  μέχρι έξω από τις έδρες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Ευρωκοινοβουλίου. Κι όταν οι δυνάμεις καταστολής τους έφραξαν το δρόμο με υδραντλίες και συρματοπλέγματα, οργανωμένες ομάδες εργατών και νεολαίων αμφισβήτησαν την αστική νομιμότητα και συγκρούστηκαν με τους ένστολους φρουρούς της Ευρώπης των αφεντικών. Προς το παρόν, οι ηγεσίες του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού δεν έχουν εκδόσει ανακοινώσεις που να καταδικάζουν την δίκαιη ταξική αντιβία που άσκησαν αυτοί οι εργάτες που “παρείσφρησαν” στο ειρηνικό συλαλήτηριο τους…

2 μέρες αντίστασης ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης

Σάββατο 5 Απρίλη: συγκέντρωση-πορεία στις φυλακές Κορυδαλλού

Κυριακή 6 Απρίλη: συγκέντρωση στις φυλακές Δομοκού

ανοιχτή συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης

πηγή: athens.indymedia.org

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ & ΟΣΕΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ

ΤΟΥΡΚΙΑ & ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ

ΚΑΜΜΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ: ΠΕΜΠΤΗ 3 ΑΠΡΙΛΗ

ΠΛ. ΚΑΠΝΙΚΑΡΕΑΣ

Συνέλευση Αλληλεγγύης για την υπόθεση του Βελβεντού

πηγή: http://halastor.blogspot.gr

Ήταν αδιανόητο εκείνη τη νύχτα, κάπου ανάμεσα στα χιλιάδες σώματα, τους καπνούς και τις ιαχές, να πιστέψει κανείς πως δε θα υπήρχε συνέχεια. Η νύχτα της 12ης Φλεβάρη 2012 δεν ήταν μια νύχτα σαν όλες τις άλλες. Και άφηνε πολλά να εννοηθούν. Οι συγκρούσεις που για ώρες εξελίσσονταν στους δρόμους της Αθήνας μπορεί να μη στάθηκαν ικανές να αποτρέψουν την ψήφιση εκείνης της νέας δανειακής σύμβασης (2ο Μνημόνιο), απέδειξαν όμως πως οι κοινωνικές αντιστάσεις ήταν τρομακτικά παρούσες. Πάνω σε αυτή την απόλυτη παρουσία γεννήθηκαν προσδοκίες και αποκαλύφθηκαν δυνατότητες. Πάνω της, όμως, συστηματοποιήθηκε και η ίδια η καταστολή, από μια κυριαρχία που συνέλαβε τον εαυτό της σοκαρισμένο μπροστά στο μέγεθος και την ποιότητα του ξεσπάσματος. Το πεδίο που διανοίχτηκε εκείνη τη νύχτα κατέλαβαν, λοιπόν, εσπευσμένα οι μηχανισμοί της αντι-εξέγερσης, αφήνοντάς μας μέχρι σήμερα με το καθήκον να επινοήσουμε νέους τρόπους για να το ανακαταλάβουμε.

Όμως, η 12η Φλεβάρη δεν άφησε μόνο μια κοινωνική παρακαταθήκη, ως σήμερα αναξιοποίητη, που προκαλεί για την ώρα μια αμήχανη και μελαγχολική ενατένιση. Άφησε και κάποιους ανοιχτούς δικονομικούς λογαριασμούς. Στις 2 Απρίλη 2014, οι 4 άνθρωποι που εκείνη τη μέρα συνελήφθησαν, και έπειτα προφυλακίστηκαν τιμωρούμενοι παραδειγματικά ως κάποιοι μόνο από τους εκατοντάδες χιλιάδες εκφραστές της δίκαιης κοινωνικής οργής (ανάμεσά τους και ο αναρχικός Βαγγέλης Καϊλόγλου) ξαναπερνούν το κατώφλι της δικαστικής αίθουσας.

Επειδή δεν ξεχνάμε εκείνους τους μήνες που έζησαν χωρίς ελευθερία και την κατασταλτική αντεπίθεση που σχεδιάστηκε πάνω στις πλάτες τους, θα είμαστε εκεί για να ξαναεκφράσουμε την αλληλεγγύη μας. Δεν ξεχνάμε πως είναι αυτοί που τιμωρήθηκαν όχι μόνο για ό,τι συνέβη εκείνη τη νύχτα αλλά και για όλες τις δυνατότητες που αυτή γεννούσε.

Όπως και τότε, έτσι και σήμερα δηλώνουμε συναυτουργοί.   

Αλληλεγγύη στο σύντροφο Βαγγέλη Καϊλόγλου

και σε όσους κατηγορούνται για την ίδια υπόθεση.

Δίκη: 2 Απριλίου 2014, 9:00

Εφετείο (οδός Λουκάρεως)

  συντρόφισσες/σύντροφοι

πηγή: athens.indymedia.org