ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ…

Ζούμε σε μια εποχή μεγάλης κοινωνικής έντασης όπου η κοινωνική ανισότητα η φτώχεια και η εξαθλίωση στον κόσμο των μνημονίων οξύνονται όλο και περισσότερο. Και παρά την αλλαγή της διακυβέρνησης τον Ιανουάριο του 2015 με μια «κυβέρνηση αριστερού προσωπείου» αποδεικνύεται περίτρανα ότι το κράτος έχει συνέχεια με την εν λευκώ επιταγή στην αντιτρομοκρατική, με τις εφόδους σε σπίτια αγωνιστών, με διώξεις-προφυλακίσεις συγγενών και φίλων χωρίς στοιχεία χρησιμοποιώντας τον αντιτρομοκρατικό νόμο (187Α) κατά το δοκούν. Ο εμπαιγμός επίσης της κυβέρνησης σε όλους τους πολιτικούς κρατουμένους κατά τη διάρκεια της μεγάλης απεργίας πείνας το Μάρτη-Απρίλη που σκοπό είχε να εξασθενήσει το ηθικό και τις δυνάμεις τους, έδειξε ξεκάθαρα τη στόχευση του κράτους για τη συνέχεια του δόγματος νόμου και τάξης. Ταυτόχρονα συνεχίζονται οι συλλήψεις και οι επιθέσεις στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που εξακολουθούν και κατεβαίνουν στο δρόμο.

Το κάδρο αυτό συμπληρώνει η «φοβερή επιτυχία» της αντιτρομοκρατικής στη Νέα Αγχίαλο Βόλου στις 29/05, επιχείρηση κατά την οποία συλλαμβάνεται ο αναρχικός αγωνιστής Γρηγόρης Τσιρώνης, ο Σπύρος Χριστοδούλου και αυτοκτονεί ο Σπύρος Δραβίλας προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των διωκτικών αρχών. Επιχείρηση η οποία δεν θα ήταν εφικτή χωρίς τη συνδρομή ρουφιάνων με την πλήρη κάλυψη και επιβράβευση του κράτους.

Ο Γρηγόρης Τσιρώνης υπήρξε πάντα κομμάτι των κοινωνικών και εργατικών αγώνων. Το 2006 μετά την απαλλοτρίωση της εθνικής τράπεζας στην οδό Σόλωνος, όπου μετά από ένοπλη συμπλοκή συλλαμβάνεται βαριά τραυματισμένος ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης, επιλέγει το δύσκολο δρόμο της παρανομίας. Το 2009 επικηρύσσεται από τον τότε υπουργό προπό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη με το ποσό των 600.000 ευρώ. Μετά από 9 χρόνια παρανομίας συλλαμβάνεται από τα σκυλιά του κράτους. Ο Σπύρος Χριστοδούλου αφού πέρασε αρκετά χρόνια στα μπουντρούμια της δημοκρατίας κρατώντας αξιοπρεπή στάση, έχοντας εκτίσει την ποινή του επιλέγει και αυτός το δρόμο της παρανομίας. Από την ηλικία των 21 ετών ο Σπύρος Δραβίλας είναι έγκλειστος στις ελληνικές φυλακές κρατώντας και εκείνος αξιοπρεπή στάση και δίνοντας πολλούς αγώνες μέσα στα τείχη. Το 2013 σπάει την άδειά του και γίνεται για δεύτερη φορά δραπέτης, αρνούμενος να επιστρέψει στους μίζερους διαδρόμους και τα κελιά του εγκλεισμού, προκειμένου να βρεθεί και πάλι στα μονοπάτια της ελευθερίας.

Είναι τώρα η στιγμή που πρέπει να οξύνουμε τον κοινωνικό ανταγωνισμό και να στεκόμαστε στο πλάι των ανθρώπων που μάχονται με κάθε τρόπο ενάντια στο υπάρχον απ’ όπου κι αν βρίσκονται.

…Δε λησμονούμε εκείνους που επέλεξαν να ζήσουν με το κεφάλι ψηλά και να ακολουθήσουν το όνειρο της ελευθερίας…

 Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΩΣ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών – Συνέλευση Αθήνας

ΥΓ1:Καλή δύναμη στον αναρχικό αγωνιστή Γρηγόρη Τσιρώνη και στο Σπύρο Χριστοδούλου

ΥΓ2:Δεν ξεχνάμε το Σπύρο Δραβίλα.  

Όταν λέμε ΟΧΙ, εννοούμε ΟΧΙ

Αντιμνημονιακή/ Αντι ΕΕ Συγκέντρωση 15/7 στις 19:30 στο Σύνταγμα
Αντιμνημονιακή/ Αντι ΕΕ Μοτοπορεία 16/7 στις 17:30 από το Πεδίο του Άρεως

Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ο λαός μίλησε και είπε ένα δυνατό ΟΧΙ στα μνημόνια, τις πολιτικές λιτότητας και την εξαθλίωσή του. Εναντίον του στάθηκε η ΕΕ και οι αξιωματούχοι της, το ΔΝΤ, σύσσωμη η ελληνική αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό, οι καναλάρχες, η ΓΣΕΕ, οι τραπεζοτσολιάδες του “Μένουμε Ευρώπη” και πίσω τους ακολούθησαν διάφορα καλλιτεχνικά και ακαδημαϊκά σκουπίδια. Ο λαός όμως άντεξε και με ένα συντριπτικό ΟΧΙ έστειλε μήνυμα αντίστασης και αξιοπρέπειας. Ένα όχι ταξικό και νεολαιίστικο που έφτασε το 61,3% παρά τις κλειστές τράπεζες, την γκεμπελική προπαγάνδα των δημοσιογράφων και την εργοδοτική τρομοκρατία.

Η συγκυβέρνηση όμως μετέτρεψε το λαϊκό ΟΧΙ σε ΝΑΙ ήδη από την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος. Στις 6 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο. Καλεσμένη ακόμα και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, η οποία εκμεταλλεύτηκε την επικοινωνιακή ευκαιρία και εμφανίστηκε ως “αντισυστημική” δύναμη αρνούμενη να συμμετέχει. Με κοινή ανακοίνωση τους όλα τα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ, συντάσσονται πίσω από την πρόταση της συγκυβέρνησης. Πρόταση που υπερψηφίζεται και στη Βουλή στις 11 Ιουλίου από 251 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Στις 13 Ιουλίου ο Πρωθυπουργός συμφωνεί στο τρίτο μνημόνιο που υπογράφει η χώρα με τους διεθνείς τοκογλύφους.

Το νέο μνημόνιο που φέρει την υπογραφή των “αριστερών” και ακροδεξιών νενέκων του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ επιβάλλει: την αύξηση του ΦΠΑ ακόμα και στα πιο βασικά τρόφιμα, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τη μείωση των συντάξεων και την αύξηση των ορίων ηλικίας, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την αύξηση στα εισιτήρια των Μέσων Μαζική Μεταφοράς, την κατάργηση της επιδότησης πετρελαίου στους αγρότες, τη “στενότερη επιτήρηση με παρουσία των Τριών Θεσμών στην Αθήνα”. Τη δημιουργία “Ταμείου Αξιοποίησης Περιουσίας”, όπου θα περάσουν περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού Δημοσίου αξίας 50 δις ευρώ και από το οποίο θα ενισχυθούν αποκλειστικά οι τράπεζες και οι επενδύσεις, ενώ θα αποπληρωθεί και μέρος του χρέους.

Σήμερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει πιστά την ίδια πολιτική λιτότητας που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, το ΛΑΟΣ και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ από το 2010. Συνεχίζει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές που οδήγησαν σε περικοπές μισθών και συντάξεων, στην κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας, τη διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, την απώλεια 14,5 δις ευρώ από τα συνταξιοδοτικά ταμεία μέσω του PSI, τη μαζική ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας με διαδικασίες fast track.
Την εβδομάδα που πέρασε είδαμε όλοι με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πόσο σημαντικό διακύβευμα για την ελληνική αστική τάξη είναι η παραμονή της χώρας στην ΕΕ. Αλλά και πόσο σημαντικό είναι για το διεθνές κεφάλαιο να παραμείνει η Ελλάδα μια ακόμα αποικία χρέους. Είδαμε την εγκληματική φύση της ΕΕ και του ΔΝΤ, του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.

Δικό μας χρέος σήμερα είναι να μην απελπιστούμε. Το συντριπτικό ΟΧΙ να δώσει αυτοπεποίθηση στους αγώνες μας, παρά το πραξικόπημα της κυβέρνησης και το νέο μνημόνιο. Δικό μας καθήκον σήμερα να επιβάλλουμε το λαϊκό ΟΧΙ στο δρόμο. Με μαχητικές διαδηλώσεις και δυναμικές ενέργειες, με ταξική οργάνωση στους χώρους εργασίας, με απεργίες, καταλήψεις, δομές κοινωνικής αλληλεγγύης. Με αντικαπιταλιστικές/ αντιιμπεριαλιστικές ομάδες, επιτροπές και συνελεύσεις σε κάθε πόλη και κάθε γειτονιά σε όλη την Ελλάδα. Αγωνιζόμενοι με κάθε μέσο και άμεσους στόχους: Την κατάργηση παλιών και νέων μνημονίων, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την ΕΕ.

Πόλεμο στον πόλεμο της ΕΕ
Σύγκρουση με την αστική τάξη και το κράτος της

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

φωτό: από τις συγκρούσεις της 3ης Ιούλη στο Σύνταγμα κατά τη διάρκεια μοτοπορείας αναρχικών και κομμουνιστών υπέρ του ΟΧΙ, μετά από συμβολική επίθεση με μπογιές στα γραφεία του Σύνδεσμου Ελλήνων Βιομηχάνων.

Παρά το διαρκές και οξυμένο κλίμα εκφοβισμού και τρομοκράτησης που επέβαλε τις τελευταίες μέρες το συντεταγμένο και συγκροτημένο μαύρο μέτωπο της αστικής τάξης (μέσω κλειστών τραπεζών, εργοδοτικών εκβιασμών και της προπαγάνδας των ΜΜΕ), ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα έδωσαν μια ξεκάθαρη απάντηση στο δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη, λέγοντας ΟΧΙ στις μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας, της βίαιης φτωχοποίησης και της ταξικής αφαίμαξης. Ακόμα κι αν το ερώτημα τέθηκε από τα πάνω, η απάντηση δόθηκε από τα κάτω: η ψήφος ήταν ταξική και ήταν σαφής. Ακόμα κι αν η συγκυβέρνηση θέλει να χρησιμοποιήσει το δημοψήφισμα σα διαπραγματευτικό χαρτί, το αποτέλεσμα ουσιαστικά απονομιμοποιεί οποιαδήποτε συμφωνία υποταγής επιδιώκει με την πλήρη συναίνεση ολόκληρου του αστικού μπλοκ, μετά τη σύγκλιση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών (με την πρόσκληση για πρώτη φορά ακόμα και της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής).

Παρ’ ότι μέσα στην ανθρωπογεωγραφία του ΟΧΙ υπάρχει αναμφίβολα μια πολλαπλή νοηματοδότηση και μια σχετική αντιφατικότητα, θα ήταν τεράστιο πολιτικό σφάλμα να το ταυτίσουμε και να το εξισώσουμε με την αποδοχή ενός “αριστερού” μνημονίου. Κάτι τέτοιο θα έριχνε νερό στο μύλο του ΣΥΡΙΖΑ, χαρίζοντάς του το ΟΧΙ και νομιμοποιώντας τον ουσιαστικά να το μετατρέψει σε ΝΑΙ στη βάση της πρότασης Γιούνκερ (που απορρίφθηκε από το δημοψήφισμα!). Το λαϊκό ΟΧΙ που εκφράστηκε υπερβαίνει τους σκοπούς και τις επιδιώξεις της συγκυβέρνησης και για αυτό ο κόσμος του αγώνα επέλεξε να το στηρίξει με κάθε τρόπο στους δρόμους, συνεχίζοντας τη διαρκή πάλη του ενάντια σε νέα και παλιά μνημόνια.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν οπωσδήποτε ένα βήμα αντίστασης, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αρκεί, ούτε ήταν η αρχή ή το τέλος. Το εργατικό λαϊκό κίνημα και ο κόσμος του αγώνα πρέπει να παραλάβουν αυτό το ΟΧΙ και να το βαθύνουν ακόμα περισσότερο, μεγεθύνοντας το ρήγμα που δημιούργησε στην πολιτική του ευρωμονόδρομου. Πυκνώνοντας τις γραμμές μας, να αντισταθούμε στη συμφωνία υποταγής που επιδιώκει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την αποδοχή και την πλήρη συναίνεση του συνόλου των υποστηρικτών του ΝΑΙ, παραβιάζοντας τη λαϊκή εντολή που δόθηκε με το δημοψήφισμα. Να βρισκόμαστε σε διαρκή πολιτική και οργανωτική ετοιμότητα για να εκμεταλλευτούμε και να αντιμετωπίσουμε κάθε ενδεχόμενο ρήγμα μέσα στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης που διαμορφώνεται. Να μείνουμε στους δρόμους οργανώνοντας την ταξική αντεπίθεση, διεκδικώντας τη μονομερή διαγραφή του χρέους και τη ρήξη με τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Καμιά νόθευση του ΟΧΙ.

Για την υπεράσπιση των προλεταριακών λαϊκών συμφερόντων.

Καμιά συμφωνία υποταγής, κανένα νέο μνημόνιο. Ο αγώνας συνεχίζεται

Μέχρι την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό!

Γιατί όταν λέμε ΟΧΙ, το εννοούμε…

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

.