Aλληλεγγύη στο Grup Yorum. Αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται στην Τουρκία ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό.

Όλοι την Τρίτη έξω από την Τούρκικη Πρεσβεία.

Στις 21 Οκτωβρίου του 2016, οι αστυνομικές δυνάμεις του φασιστικού κράτους του Ερντογάν, εισέβαλαν, συγχρόνως, στα γραφεία της Επαναστατικής Νεολαίας του Λαϊκού Μετώπου (DEV-GENC),όπου και συνέλαβαν 4 συντρόφους, καθώς και στο πολιτιστικό κέντρο IDIL, στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνέλαβαν 2 συντρόφους, κατέστρεψαν τον εσωτερικό του χώρο, τις υποδομές και τα μουσικά όργανα του συγκροτήματος GRUP YORUM. Στις 18 Νοεμβρίου εισβάλλουν ξανά στο IDIL, συλλαμβάνουν 6 μέλη του GRUP YORUM και τα προφυλακίζουν. Αυτές οι επιχειρήσεις εντάσσονται στην ευρύτερη κατασταλτική επίθεση που έχει εξαπολύσει ο Ερντογάν στις γειτονιές του Λαϊκού Μετώπου, συλλαμβάνοντας αγωνιστές, εισβάλλοντας σε συλλόγους, γραφεία, σπίτια, και στο κέντρο αγώνα κατά των ναρκωτικών HASAN FERIT GEDIK.

Tο GRUP YORUM αποτελεί ένα συγκρότημα με μακρά αγωνιστική παράδοση. Τα μέλη του από το έτος ίδρυσις του (1985) μέχρι και σήμερα, έχουν υποστεί δεκάδες διώξεις και φυλακίσεις, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που το καθεστώς απαγόρευσε και κατέστειλε τις συναυλίες του. Και αυτό συμβαίνει γιατί τα τραγούδια τους μιλούν για την αντίσταση και τον επαναστατικό αγώνα ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, για την ισότητα και την ελευθερία. Γιατί το GRUP YORUM αποτελεί κομμάτι της εργατικής τάξης και των λαών της Τουρκίας. Ένα συγκρότημα που από τους στίχους του μπορούν να αντλήσουν δύναμη όλοι οι καταπιεσμένοι της γης.

Η αστυνομική αυτή επιχείρηση και το σπάσιμο των μουσικών οργάνων, πέραν ότι είναι δείγμα της ευρύτερης κατάστασης που επικρατεί στην Τουρκία και της ακραίας επιθετικής στρατηγικής που ακολουθεί ο Ερντογάν απέναντι σε όποιον του αντιστέκεται, αποτελεί και ξεκάθαρο χτύπημα στον πολιτισμό και τα ιδανικά που πρεσβεύουμε. Αποκρυσταλλώνει τη σύγκρουση ανάμεσα στο φασισμό και τον επαναστατικό λαϊκό αγώνα, ανάμεσα στη μισαλλοδοξία και την ελευθερία.

Εμείς από την πλευρά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δύσκολο αγώνα που διεξάγουν οι σύντροφοι ενάντια στο, εχθρικό για το λαό, φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν. Γιατί τι άλλο από εχθρό του λαού, θα μπορούσε να αποτελεί ένα καθεστώς που στο εσωτερικό του αναδιαρθρώνεται και αυταρχικοποιείται όλο και περισσότερο -με αυξανόμενη ένταση μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου του 2016- επιβάλλοντας μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και συνεχών εκκαθαρίσεων των πολιτικών του αντιπάλων (προφυλακίσεις καθηγητών, δημοσιογράφων, βουλευτών του HDP και Κούρδων Δημάρχων, σφράγισμα 550 συλλόγων σε μια μέρα) και παράλληλα προσπαθεί να εξοντώσει τον ηρωικό κουρδικό λαό και στηρίζει αντιδραστικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή, όπως είναι το ISIS και η Αλ Νούσρα.

Από τη γειτονική Ελλάδα στέλνουμε σινιάλο αντιιμπεριαλιστικής- διεθνιστικής αλληλεγγύης στους συντρόφους του Λαϊκού Μετώπου της Τουρκίας, πιστεύοντας πως η πάλη τους αποτελεί φωτεινό σηματοδότη της αντίστασης.

Σύντροφοι με τον αδιάκοπο και σκληρό αγώνα σας μας γεμίζεται δύναμη και θάρρος. Γιατί όπως λέτε και εσείς ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ GRUP YORUM.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ.

ΤΟ ΝΑ ΜΑΧΕΣΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ.

Συγκέντρωση: Τρίτη 29 Νοέμβρη, στις 17:00

στην Πρεσβεία της Τουρκίας (Β. ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΡΗΓΙΛΗΣ)

Συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης στο GRUP YORUM: Παρασκευή 9 Δεκέμβρη, στις 19:00 στο Κ*ΒΟΞ (Πλατεία Εξαρχείων)

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Κείμενο του συντρόφου Τάσου Θεοφίλου

Στις 21 Νοεμβρίου ξεκινά το εφετείο του αναρχικού-κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου. Ο Τάσος Θεοφίλου συνελήφθη τον Αύγουστο του 2012, κατηγορούμενος για ένοπλη ληστεία στην ALPHABANK στην Πάρο, για ανθρωποκτονία οδηγού ταξί που τραυματίστηκε θανάσιμα επιχειρώντας να εμποδίσει τους ληστές κατά τη διαφυγή τους, καθώς και για συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Πρόκειται για μια δίωξη στημένη από την “αντιτρομοκρατική” υπηρεσία, η οποία συστηματικά και με την απροκάλυπτη βοήθεια των μμε στοχοποιεί τους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος, οδηγώντας πολλούς από αυτούς με μηδαμινά ή πλαστά στοιχεία σε ειδικά δικαστήρια.

Στην περίπτωση του Τάσου Θεοφίλου το υποτιθέμενο στοιχείο που τον συνέδεσε με την υπόθεση της Πάρου ήταν ένα δείγμα dna σε καπέλο που φέρεται να έπεσε από έναν εκ των δραστών. Με μια μικρή λεπτομέρεια. Ότι κατά τη διάρκεια της δίκης αποδείχτηκε όχι μόνο η -έτσι κι αλλιώς- αναξιοπιστία του dna ως στοιχείο ταυτοποίησης υπόπτου, αλλά και η κατασκευή του ίδιου του ευρήματος (καπέλο) πάνω στο οποίο υποτίθεται ότι βρέθηκε το συγκεκριμένο δείγμα. Παρά το σκάνδαλο που δημιουργήθηκε με τη δημοσίευση των φωτογραφιών της σήμανσης από τον τόπο της ληστείας, στις οποίες δεν υπάρχει ίχνος καπέλου, παρά το γεγονός ότι ο σύντροφος δεν αναγνωρίστηκε από τους υπαλλήλους της τράπεζας, η οποία μάλιστα προσπάθησε να τους καθοδηγήσει κάνοντάς τους ειδικό σεμινάριο, και παρά την ομολογία του επαγγελματία ψευδομάρτυρα της ”αντιτρομοκρατικής” σε δίκες αναρχικών Χαρδαλιά: «εγώ δε λέω, μπορεί να μην ήταν ο άνθρωπος στη ληστεία», εν τούτοις το δικαστήριο εξέδωσε για τον Τάσο Θεοφίλου ποινή κάθειρξης 25 χρόνων, καταδικάζοντάς τον για συμμετοχή στη ληστεία και αθωώνοντάς τον για τη συναυτουργία στην ανθρωποκτονία και τη συμμετοχή στη ΣΠΦ.

Παρά την προκλητικά μεγάλη ποινή της πρωτόδικης απόφασης, η “αντιτρομοκρατική” και οι πολιτικοί της προϊστάμενοι δεν έμειναν ικανοποιημένοι, απαιτώντας την περαιτέρω εξουθένωση του αναρχικού-κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου. Την απαίτηση αυτή υπηρέτησε ο εντεταλμένος εισαγγελέας Δράκος, ο οποίος άσκησε «έφεση υπέρ του νόμου», επιβάλλοντας ουσιαστικά τη διεξαγωγή του εφετείου επί μηδενικής βάσης, ακυρώνοντας τις αθωωτικές αποφάσεις του πρωτόδικου και ανοίγοντας ξανά την πιθανότητα για τον σύντροφο όχι μόνο να μην απαλλαχθεί από όλες τις κατηγορίες αλλά η τελική ποινή να είναι μεγαλύτερη της ισόβιας κάθειρξης…

Γνωρίζουμε ότι η δίωξη του συντρόφου δεν περιορίζεται στην εκδικητικότητα που χαρακτηρίζει πολλά από τα πρόσωπα που στελεχώνουν τους διωκτικούς μηχανισμούς. Η στοχοποίηση του Τάσου Θεοφίλου έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά διώξεων αγωνιστών στο πλαίσιο της σύγχρονης στρατηγικής θωράκισης του κράτους και περιφρούρησης της ταξικής κυριαρχίας του κεφαλαίου. Με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να ξηλώνει με εκκωφαντικό τρόπο και την παραμικρή ελπίδα του πλέον ολιγαρκή ψηφοφόρου για ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο του καπιταλισμού, με το παγκόσμιο αιματοκύλισμα να μαίνεται αδιάκοπο και τους χιλιάδες προσφύγων να πέφτουν θύματα μιας όλο και πιο φασιστικής -θεσμικά και λιγότερο θεσμικά- Ευρώπης, με τη φτώχεια, τη λεηλασία και την εξαθλίωση των λαών να πλαταίνει και να βαθαίνει με απροκάλυπτα πλέον άγριους όρους, η επικινδυνότητα που ενέχει για το κράτος η διαλεκτική αλληλεπίδραση των ριζοσπαστικών πολιτικών χώρων με την έκρηξη των κοινωνικών αναγκών και διεργασιών γίνεται απόλυτα υπολογίσιμη.

Ανεξάρτητα λοιπόν από τις ειδικότερες κάθε φορά στοχεύσεις και ανεξάρτητα αν διώκει τους αγωνιστές για μορφές αγώνα που έχουν επιλέξει ή επιδίδεται στο στήσιμο σκευωριών, το κράτος αντιμετωπίζει συνολικά τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές ως επικίνδυνο πολιτικό υποκείμενο, κατανοώντας τη δράση, τη συμβολή, τη διαδρομή του κάθε αγωνιστή όχι μόνο ως ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ αντίστασης, αλλά και ως ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ αντίστασης, ως κομμάτι και στοιχείο ενός κινήματος. Ένα κίνημα που επιμένει να προτάσσει την καθολική αμφισβήτηση του καπιταλισμού και των σχέσεων εξουσίας και να διαφυλάσσει το όραμα μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, που επιμένει να αναλαμβάνει στο βαθμό που του αναλογεί και συχνά με μεγάλο κόστος την αντίσταση και την εξέγερση απέναντι στην υπάρχουσα κατάσταση και να ενθαρρύνει τη σύνδεση και τη ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικών αγώνων, ένα κίνημα που δεν είναι εντέλει παρά η ζωντανή συλλογική μνήμη, η συνέχεια και η εξέλιξη στο σήμερα των πιο ριζοσπαστικών και μαχητικών παραδόσεων της προλεταριακής ανταρσίας. Στεκόμαστε στο πλευρό του Τάσου Θεοφίλου, αναγνωρίζοντας στον αγώνα για την υπόθεσή του ένα κομμάτι του αγώνα ενάντια στη μιντιακή χειραγώγηση, τη δικαστική και αστυνομική εξουσία, ενάντια τελικά σε ό,τι μας καταπιέζει και μας εκμεταλλεύεται.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
21/11, 9 πμ, ΕΦΕΤΕΙΟ (ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ)

Συνέλευση αλληλεγγύης για τον αναρχικό-κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου

Να μετατρέψουμε την επίσκεψη Ομπάμα σε ορόσημο του αντικαπιταλιστικού και αντιιμπεριαλιστικού αγώνα

Στις 15 Νοεμβρίου αναμένεται να καταφτάσει στην Αθήνα ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα. Αν και απερχόμενος ο πολιτικός ηγέτης του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού κάθε άλλο παρά για λόγους εθιμοτυπίας θα επισκεφτεί τη χώρα μας, πόσο μάλλον  για να δώσει χείρα βοηθείας στο χειμαζόμενο ελληνικό λαό δίνοντας μια λύση για το χρέος  όπως ξεδιάντροπα διατείνονται οι κυβερνώντες. Πίσω από τους επικοινωνιακούς χειρισμούς ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, η πραγματικότητα  προβάλλει αδυσώπητη. Και αυτή δεν είναι άλλη από εκείνη που διαμορφώνουν οι ανάγκες της εξωτερικής πολιτικής της ισχυρότερης ιμπεριαλιστικής δύναμης στον κόσμο, σε έναν από τους πιο ζωτικούς γεωστρατηγικούς άξονες του πλανήτη όπως είναι αυτός της ευρύτερης Α. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής.

Οι μεγάλοι και ως φαίνεται δισεπίλυτοι λογαριασμοί που έχει ανοίξει εκεί ο αμερικάνικος  ιμπεριαλισμός απαιτούν διαρκώς νέες διευθετήσεις και η Ελλάδα με τη στρατηγική θέση που κατέχει στον παραπάνω γεωγραφικό χώρο δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στο επίκεντρο τους. Ο Ομπάμα έρχεται λοιπόν στην Ελλάδα για δουλειές, και μάλιστα σοβαρές. Η ατζέντα της επίσκεψης είναι σαφώς προσδιορισμένη και δε χωρούν παρερμηνείες ως προς τις στοχεύσεις της: ο πόλεμος στη Συρία και ο επανακαθορισμός του ελληνικού ρόλου σε αυτόν, το Κυπριακό και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ως ειδικές πτυχές του πιο πάνω ζητήματος, και βέβαια οι μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας, θα αποτελέσουν τα κύρια πεδία των διμερών επαφών στη βάση πάντοτε της εξυπηρέτησης των αμερικάνικων σχεδιασμών.

*

Πιο συγκεκριμένα, σε ότι αφορά το θερμό μέτωπο της Συρίας και ενώ η αμερικανική επιθετικότητα κλιμακώνεται σε ένα ολόκληρο τόξο που φτάνει από τις χώρες της Βαλτικής και την Ουκρανία έως τον Καύκασο και τη Β. Αφρική δημιουργώντας όρους γενικευμένης πολεμικής ανάφλεξης, οι αμερικάνικες απαιτήσεις θα συγκλίνουν στην ακόμα μεγαλύτερη υπαγωγή της Ελλάδας στον γνώριμο γι αυτήν ρόλο του «καλού και πειθήνιου στρατιώτη». Πρακτικά, κάτι τέτοιο σημαίνει νέες, ακόμα μεγαλύτερες ελληνικές δεσμεύσεις για την εξασφάλιση όσων απαιτούνται για τις αμερικάνικες στρατιωτικές επιχειρήσεις: έδαφος, εναέριος χώρος, θάλασσες, οδικοί άξονες, εγκαταστάσεις και ανθρώπινο δυναμικό, με μια λέξη όλη η χώρα αναμένεται να τεθεί επί ποδός πολέμου.

Η επίσκεψη Ομπάμα επιταχύνει ακόμα την διπλωματική κινητικότητα γύρω από το Κυπριακό, το οποίο ακριβώς εξαιτίας της γεωστρατηγικής του σημασίας, καθίσταται στη δεδομένη πολεμική συγκυρία ζήτημα άμεσης προτεραιότητας. Συγκεκριμένα, δρομολογείται η άκρως αντιδραστική λύση του, στο πλαίσιο του σχεδίου Ανάν, που πρακτικά νομιμοποιεί τα αποτελέσματα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» – που είχαν ως αποτέλεσμα την τουρκική εισβολή το ‘74 και τη διχοτόμηση του νησιού- και μετατρέπει την Κύπρο σε αβύθιστο νατοϊκό αεροπλανοφόρο, εκτοπίζοντας κάθε ρωσική επιρροή. Στην κατεύθυνση αυτή, αναμένεται να υπογραμμιστεί η σημασία που δίνουν οι ΗΠΑ στην εμβάθυνση της στρατηγικής συμφωνίας ανάμεσα σε Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο. Αφενός ως εγγύηση ότι η εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής θα βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο των ιμπεριαλιστών, αλλά και ως συγκροτημένος πολεμικός άξονας που θα επιτελεί χρέη χωροφύλακα στην νευραλγική ζώνη που ορίζουν τα θαλάσσια και εναέρια σύνορα τους.

Σε άμεση συνάρτηση με το Κυπριακό βρίσκεται και η επικείμενη απόπειρα διευθέτησης του ανταγωνισμού της ελληνικής με την τουρκική αστική τάξη σχετικά με τον έλεγχο του Αιγαίου (χάραξη θαλάσσιων συνόρων, έλεγχος ενεργειακών κοιτασμάτων και δρόμων μεταφοράς), στον απόηχο μάλιστα των δηλώσεων Ερντογάν περί μη αναγνώρισης της συνθήκης της Λωζάνης.  Τα ζητήματα άλλωστε του ελέγχου των θαλάσσιων οδών και ειδικά των πλέον κρίσιμων όπως είναι αυτές που διαπερνούν τη θαλάσσια περιοχή  Αιγαίου – ΝΑ Μεσογείου, δεν θα μπορούσαν παρά να «τακτοποιούνται» μόνο μέσα από το πρίσμα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, η οποία είναι αυτή σε τελική ανάλυση που συντάσσει και αναδιατάσσει τις επιμέρους συμμαχίες (και τις αντίστοιχες έχθρες και φιλίες) στο εσωτερικό του νατοϊκού στρατοπέδου. Στο πλαίσιο αυτό μπορεί να εννοηθεί και η παρουσία του νατοϊκού στόλου στο Αιγαίο με πρόσχημα την προσφυγική κρίση, κατά απαίτηση μάλιστα τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας: ως φραγμός στην κίνηση του ρωσικού στόλου προς το κύριο μέτωπο των πολεμικών επιχειρήσεων στη Συρία, ο οποίος όμως όχι μόνο δεν απομακρύνει τα σύννεφα ενός θερμού ελληνοτουρκικού επεισοδίου, αλλά αντίθετα με τη μεταφορά του θεάτρου των πολεμικών επιχειρήσεων μεταξύ των συνόρων τους στην πραγματικότητα τον υποδαυλίζει.

Όσο δε για την ευαισθησία στο «ανθρώπινο δράμα των προσφύγων» που ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναμένεται να εκφράσει από την Λέσβο, η υποκρισία του είναι αντίστοιχη της βαρβαρότητας των πολέμων που η πολιτική των ΗΠΑ παράγει και της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για τους πρόσφυγες που η κυβέρνηση του ασμένως στηρίζει.

Τέλος σε ότι αφορά το καθεαυτό οικονομικό επίπεδο και παρά τις κυβερνητικές (αυτ)απάτες, όχι μόνο καμιά διευκόλυνση σχετικά με το χρέος δεν προδιαγράφεται, αλλά αντίθετα θεωρείται δεδομένο ότι οι πιέσεις για την απόλυτη συμμόρφωση προς τις μνημονιακές υποχρεώσεις θα ενταθούν, λαμβάνοντας τη μορφή του γνωστού τελεσιγράφου : «μεταρρυθμίσεις» ή χρεοκοπία και έξοδος από την ΟΝΕ. Άλλωστε, και παρά την αναλογικά μικρότερη σε σχέση με την ΕΕ έκθεση των ΗΠΑ στην ελληνική κρίση, οι τελευταίες μέσω του αμερικανοκίνητου ΔΝΤ παίζουν  καθοριστικό ρόλο στο σχεδιασμό και την εφαρμογή των μνημονιακών προγραμμάτων. Ειδικά στον τομέα των εργασιακών σχέσεων και της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, η συμβολή του ΔΝΤ στην υιοθέτηση των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πρακτικών είναι καταλυτική. Κάτι το οποίο ασφαλώς γνωρίζουν πολύ καλά οι δεκάδες εκπρόσωποι αμερικάνικων επιχειρήσεων που θα συνοδεύουν τον Ομπάμα και οι οποίοι βλέπουν, στην Ελλάδα του γενικού ξεπουλήματος και της εργασιακής απορρύθμισης, εκείνες τις «σοβαρές επενδυτικές ευκαιρίες» που εναγωνίως προσδοκούν η ελληνική αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Και υπό αυτήν την έννοια, μιας και το χρέος αποτελεί το βασικό παράγοντα  δημιουργίας των παραπάνω ευκαιριών, όχι μόνο δεν αποτελεί για τον αμερικάνικο παράγοντα προτεραιότητα μια δραστική μείωση του, αντίθετα η ασφαλής δια βίου εξυπηρέτηση του μέσω μιας μερικής αναδιάρθρωσης του – που βέβαια δεν θα μειώνει την ονομαστική του αξία απλώς θα παρέχει κάποιες διευκολύνσεις σχετικά με την αποπληρωμή του- και η οποία, επιπροσθέτως,  θα απαξιώνει τα ελληνικά κρατικά χρεόγραφα που κρατούν στα θησαυροφυλάκια τους η ΕΚΤ και οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί στήριξης (ΕSM, EFSF) συντηρώντας μια μόνιμη εστία κρίσης στην Ευρωζώνη, είναι η επιλογή που φαίνεται να προκρίνουν οι Αμερικανοί και το ΔΝΤ. Σε κάθε περίπτωση πάντως, τα ζητήματα που άπτονται του ελληνικού χρέους -μιας και αποτελούν πολύ περισσότερο επίδικο των αντιθέσεων ανάμεσα σε ΕΕ και ΗΠΑ παρά του ίδιου του ελληνικού κράτους- αναμένεται να τεθούν στις πραγματικές τους διαστάσεις στις διμερείς επαφές των δύο ιμπεριαλιστικών πόλων, πολύ αργότερα και αφού έχουν ολοκληρωθεί με επιτυχία όλες οι αξιολογήσεις του τρίτου μνημονίου. Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οποιαδήποτε αναδιάρθρωση του χρέους θα συνοδεύεται από σκληρά αντεργατικά -αντιλαϊκά μέτρα, στην πραγματικότητα από ένα ακόμα μνημόνιο.

*

Και η ελληνική πλευρά, το ελληνικό κεφάλαιο, το ελληνικό κράτος τι αναμένουν από την επίσκεψη Ομπάμα; Ασφαλώς πολλά, άσχετα αν στο τέλος θα αισθανθούν ικανοποιημένοι ακόμα και με ψίχουλα. Είναι άλλωστε τέτοια η στενότητα των πόρων και τόσοι πολλοί και μεγάλοι οι παίχτες που διαγκωνίζονται για τη νομή τους, που ο χρεοκοπημένος ελληνικός καπιταλισμός δεν μπορεί να έχει σοβαρές αξιώσεις για κάτι περισσότερο. Η κυβέρνηση θα αισθάνεται ευτυχής αν επιτύχει  μια αόριστη έστω διατύπωση από πλευράς Ομπάμα για μια κάποια μελλοντική ρύθμιση του ζητήματος του ελληνικού χρέους, την οποία και θα σπεύσει να χαρακτηρίσει ως αφετηρία μιας νέας, μεταμνημονιακής, εποχής ανάπτυξης και προόδου. Ευελπιστεί έτσι ότι θα λάβει πίστωση χρόνου από τα αστικά επιτελεία για να συνεχίσει τη θητεία της, μιας και τα τελευταία είναι πλέον φανερό ότι έπειτα και από τις τελευταίες κυβερνητικές αποτυχίες, έχουν αρχίσει να προετοιμάζουν τη διάδοχη κατάσταση.

Η δε ελληνική αστική τάξη, βυθισμένη στην πιο βαθιά κρίση της ιστορίας και με ψαλιδισμένες της φιλοδοξίες της, είναι έτοιμη να αρπάξει όποιο ρόλο της διανείμει το υπερατλαντικό αφεντικό της προκειμένου να αναπνεύσει και σταδιακά να ανακάμψει. Ακόμα και καθαρά πολεμικούς- τυχοδιωκτικούς ρόλους σαν αυτούς  που απορρέουν από την ενεργότερη συμμετοχή της στον πόλεμο της Συρίας ή απ’ την εμβάθυνση της συνεργασίας της με το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ. Δεν της είναι άλλωστε κάτι ξένο. Έτσι έμαθε να λειτουργεί από καταβολής της. «Δέσμια» της διαχρονικής της εξάρτησης από τον Ιμπεριαλισμό (Αγγλικό, Αμερικάνικο, Γερμανικό) – η οποία ωστόσο αποτέλεσε και τον καθοριστικό όρο της ανάπτυξης της- περιορισμένη σε θέση υπεργολάβου και τοποτηρητή των συμφερόντων του στην ευρύτερη περιοχή, η ελληνική αστική τάξη και το κράτος της δεν δίστασαν όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν να θέσουν τη χώρα και το λαό της υποθήκη, προκειμένου να συντηρηθούν οι προστάτες της και η ίδια. Και αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που πιστοποιεί την εγκληματική της φύση όσο και το δομικό δωσιλογισμό που κρύβει στο DNA της, ο οποίος τόσες φορές έχει εκφραστεί εκκωφαντικά στη σύγχρονη ιστορία της. Από την Κατοχή και τον Εμφύλιο ως τη Χούντα και τη μνημονιακή εποχή-  ως εκ τούτου δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η ευκολία με την οποία η ελληνική άρχουσα τάξη απεμπολεί σήμερα ακόμα και τα «ιερά και τα όσια» της ιδεολογίας της, δηλαδή τα κατ’ αυτήν απαράγραπτα δικαιώματα κυριότητας που διατηρεί σε Αιγαίο και Κύπρο.

*

Για όλους τους παραπάνω λόγους η επίσκεψη Ομπάμα αξίζει να μετατραπεί σε σταθμό ανασύνταξης του λαϊκού κινήματος, σε αφετηρία επανασυγκρότησης ενός μαχόμενου αντιιμπεριαλιστικού- αντιπολεμικού κινήματος. Αν μάλιστα στους λόγους αυτούς προσθέσουμε και τους καθαρά ιστορικούς, αυτούς δηλαδή που συνδέονται με την εγκληματική δράση των Αμερικανών στη χώρα κατά τη  διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών (από τον Γράμμο ως την εποχή Πιουριφόι, και από τα Ιουλιανά ως τη Χούντα κ.ο.κ) -τους οποίους και υπογραμμίζει η ημερομηνία επίσκεψης Ομπάμα- το κάλεσμα για  συμμετοχή στις κινητοποιήσεις  μπορεί να λάβει το χαρακτήρα ενός ιστορικού παλλαϊκού προσκλητηρίου αγώνα. Ενός προσκλητηρίου που αναζητώντας το νήμα που συνδέει τον επαναστατικό αγώνα του ΕΛΑΣ-ΔΣΕ με την αντιιμπεριαλιστική εξέγερση του Πολυτεχνείου, και τις διάχυτες αντιαμερικάνικες εκδηλώσεις και τον ένοπλο αγώνα της 17Ν και του ΕΛΑ μεταπολιτευτικά με  τις μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στους πολέμους (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν)  και τις δυναμικές υποδοχές Μπους και Κλίντον  τις επόμενες δεκαετίες, θα επιχειρήσει μια νέα ιδεολογικοπολιτική σύνθεση η οποία θα συγκροτήσει τις νέες θέσεις μάχης στον ανελέητο ταξικό πόλεμο που ο ιμπεριαλισμός και η εγχώρια αστική τάξη μας έχουν κηρύξει.

Ακόμα, η επιτυχής από κάθε άποψη (μαζικότητας, δυναμισμού, περιεχομένου) διοργάνωση των διαδηλώσεων ενάντια στην επίσκεψη Ομπάμα θα αποτελέσει  ηχηρό μήνυμα διεθνιστικής αλληλεγγύης προς όλα τα  έθνη και  τους λαούς που βρίσκονται κάτω από την άμεση ή έμμεση μπότα του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ένα ευκρινές επαναστατικό σινιάλο σε όλα τα αντιιμπεριαλιστικά- εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και τους πολιτικούς κρατούμενους όπου γης, μια ξεκάθαρη χειρονομία ταξικής αλληλεγγύης στο αμερικάνικο προλεταριάτο που στοιβάζεται περίκλειστο στα γκέτο των αμερικανικών μητροπόλεων και των φυλακών.

Συνοψίζοντας, ο αγώνας για τη μαχητική υποδοχή του Ομπάμα συμπυκνώνει όλα εκείνα τα περιεχόμενα που πρέπει να βρίσκονται στις σημαίες του λαϊκού κινήματος: από την αντίσταση στο πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό ως την πάλη ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και τον κοινωνικό εκφασισμό. Και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο η προετοιμασία του οφείλει να αποτελέσει προτεραιότητα όλων των μαχόμενων δυνάμεων του επαναστατικού κινήματος, όλων των εργατικών σωματείων, των φοιτητικών συλλόγων, των συνελεύσεων γειτονιάς.

Στην κατεύθυνση αυτή, η Συνέλευσή μας καλεί σε πολιτική εκδήλωση στα γραφεία της (Σπ. Τρικούπη 44, Εξάρχεια) το Σάββατο, στις 12 Νοέμβρη, στις 18:00 με θέμα: «Η επίσκεψη Ομπάμα στο φόντο των εγχώριων και διεθνών εξελίξεων – Η αντιιμπεριαλιστική πάλη ως αναπόσπαστο τμήμα της αντικαπιταλιστικής στρατηγικής».

Να εκφραστεί μαζικά και δυναμικά η λαϊκή αντίθεση

ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο

Όλοι-ες στις διαδηλώσεις ενάντια στην επίσκεψη Ομπάμα

Νίκη στα όπλα των λαών-Πόλεμο στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Να σταματήσουμε την κατηφόρα!

Στις 6 Νοέμβρη έρχεται άλλη μια «Κυριακή εκπτώσεων», άλλη μια εργάσιμη Κυριακή για τους εργαζόμενους στον κλάδο του εμπορίου που εγκαινιάζει τον εορταστικό εφιάλτη του Δεκέμβρη με τα «παραδοσιακά» ελαστικά ωράρια και άλλες δύο εργάσιμες Κυριακές (11 και 18/12). Με τα περίφημα 10μερα προσφορών και τις «γιορτές» μεθοδεύεται η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας ενώ συνεχίζονται καθημερινά οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες, η εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς και η επίθεση των αφεντικών στα ήδη πετσοκομμένα δικαιώματά μας.

Ας τελειώνουμε με την σύγχυση!

Οι εργάσιμες Κυριακές που αρχικά εφαρμόστηκαν «πιλοτικά», είναι εδώ και 2 χρόνια νόμος του κράτους. Υπηρετώντας την βούληση των εργοδοτών, οι κυβερνήσεις τσακίζουν την κυριακάτικη αργία νομοθετώντας τις 8 εργάσιμες Κυριακές τον χρόνο, δήθεν στα πλαίσια 10μερων προσφορών. Παράλληλα, η ψήφιση των πολυνομοσχεδίων που συνοδεύουν το 3ο μνημόνιο, ανοίγει τον δρόμο για την πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, λοιπόν. Όσοι μας έλεγαν «έλα μωρέ μια Κυριακή είναι, μια φορά στο τόσο!», όλοι αυτοί που χαρακτήριζαν τους συναδέλφους μας που σηκώνουν κεφάλι και αντιδρούν ως μίζερους και κινδυνολόγους, ήρθε η ώρα να αναμετρηθούν με την σκληρή πραγματικότητα. Αυτό που αρχικά δεν υπήρχε ούτε σαν ιδέα, δοκιμάστηκε με «επιτυχία» 2 φορές τον χρόνο, μετά έγινε νόμος για 8 Κυριακές τον χρόνο με 3 απ’ αυτές μέσα στον «εορταστικό» Δεκέμβρη. Και τώρα τι;

Να τελειώνουμε με τα ψέματα των εργοδοτών και τις αυταπάτες μας!

Παράλληλα με τις εργάσιμες Κυριακές, οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες στον κλάδο του εμπορίου έχουμε να υποστούμε και τον εκβιασμό των περίφημων «Λευκών Νυχτών», αυτών των άθλιων εμπορικών «γιορτών» που στήνουν οι εργοδότες του εμπορίου χέρι-χέρι με τις κατά τόπους δημοτικές αρχές στο όνομα της «τόνωσης της αγοράς» ενώ αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε ως τα ξημερώματα. Ήδη την φετινή χρονιά, οι «Λευκές Νύχτες» εξαπλώθηκαν ανά τις πόλεις της Ελλάδας σαν επιδημία, ειδικότερα μέσα στη καλοκαιρινή σεζόν. Και το αποτέλεσμα λίγο-πολύ αναμενόμενο για όσους δεν στριμώχνονται στον παραμορφωτικό φακό των αφεντικών:  η περίφημη «τόνωση της αγοράς» ήταν το πιο σύντομο ανέκδοτο ενώ πέρα από τους εργαζόμενους στο εμπόριο τη «νύφη» πληρώνουν και οι συνάδελφοι στον επισιτισμό (σερβιτόροι-ες, μάγειρες, ντελιβεράδες κ.α) οι οποίοι ακολουθούν τα ξεχειλωμένα ωράρια του εμπορίου δουλεύοντας ως τα αξημέρωτα.  Βέβαια, οι εργοδότες ήδη βρίσκονται αντιμέτωποι με την οργανωμένη κινητοποίηση των εργαζομένων, των σωματείων, των συλλογικοτήτων και των συνελεύσεων στην Αθήνα αλλά και αλλού. Ήδη τον περασμένο Φλεβάρη η ακύρωση της «λευκής νύχτας» στη Νέα Σμύρνη, τα οργανωμένα μπλοκαρίσματα σε Γλυφάδα, Ίλιον και Μαρούσι καθώς και η πρόσφατη ακύρωση «λευκής νύχτας» στα Ιωάννινα στα τέλη του Οκτώβρη, μας δείχνει ότι ενωμένοι και οργανωμένοι μπορούμε να σπάσουμε τον τσαμπουκά της εργοδοσίας και να ανασάνουμε.

Οργάνωση κι αγώνας στους χώρους της δουλειάς – της εργοδοσίας να σπάσει ο τσαμπουκάς­

Στον κλάδο του εμπορίου, αυτή τη στιγμή, διεξάγεται ένας τεράστιος πόλεμος ει βάρος των εργαζομένων. Τεράστιες αλυσίδες supermarkets (Βερόπουλος, Μαρινόπουλος κ.α) προβαίνουν σε μαζικές εκκαθαρίσεις-απολύσεις με αφορμή λουκέτα ή «εξαγορές» ενώ σε μια σειρά επιχειρήσεων οι συνάδελφοι-ισσες παραμένουν όμηροι των εργοδοτικών ορέξεων και των παζαριών μεταξύ μεγάλων συμφερόντων. Παράλληλα, δεχόμαστε μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε ένα από τα βασικά δικαιώματά μας, το ίδιο το ωράριο, με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τις γελοίες «λευκές νύχτες». Κι όλα αυτά σε έναν κλάδο χωρίς συλλογική ή κλαδική σύμβαση όπου βασιλεύει η ατομική διαπραγμάτευση, η ανακύκλωση των εργαζομένων με προγράμματα voucher ή εργολαβικές εταιρείες, η εργοδοτική αυθαιρεσία και οι ταπεινώσεις στους χώρους δουλειάς. Και ως κερασάκι στη τούρτα, έρχονται τα νέα αντεργατικά μέτρα της «πρώτη φορά αριστερά» που επιχειρούν να απελευθερώσουν τις ομαδικές απολύσεις και να παραδώσουν το δικαίωμα της αντ-απεργίας στα χέρια των εργοδοτών. Η μεγαλύτερη «ελπίδα» των αφεντικών γίνεται πραγματικότητα. Εκτός αν αντί για ελπίδα, τους χαρίσουμε εφιάλτες.

Όλα όσα βιώνουμε στον κλάδο του εμπορίου,με το τσαλαπάτημα των εργασιακών δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς μας, δεν μπορούν να αλλάξουν αν δεν ενεργήσουμε μέσα στους χώρους εργασίας μας. Οι μόνοι που μπορούμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, να διεκδικήσουμε όσα μας κλέβουν και όσα δικαιούμαστε, να ακυρώσουμε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία, είμαστε εμείς οι ίδιοι, μέσα στους χώρους εργασίας μας. Μέσα από ορατές ή αόρατες επιτροπές εργαζομένων, μέσα από εργατικές συλλογικότητες, μέσα από τα σωματεία μας.

Εργαζόμενοι/Εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου

αναδημοσίευση από

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

φωτο: Ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος στην εκδήλωση υποδοχής του νέου Πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα

Στις 24 Οκτώβρη, το βράδυ, σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού παρουσία πολλών στελεχών του αστικού πολιτικού κόσμου, στο «USS Mount Whitney» (κινητό στρατηγείο του 6ου στόλου, όταν αυτός βρίσκεται σε επιχειρησιακή ανάπτυξη) πραγματοποιείται η επίσημη τελετή υποδοχής του νέου Πρέσβη.

Η αντικατάσταση του Ντέιβιντ Πιρς από τον Τζέφρεϋ Πύατ μονάχα τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί, σε μια περίοδο κρίσιμη για τα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Ο εγχώριος αστικός τύπος είναι αποκαλυπτικός για το ρόλο του νέου Πρέσβη. Το ΒΗΜΑ περιγράφει τον “αποφασισμένο κ. Πάιατ”, η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αναφέρεται στον “κομβικό ρόλο της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα”, ενώ το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ γράφει: “Είναι δύσκολο να θεωρήσει κανείς ότι ο Τζέφρι Πάιατ θα επιλέξει ένα χαλαρό προφίλ χωρίς να παρεμβαίνει στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της Ελλάδας”.

Ο Τζέφρεϋ Πύατ, δεν είναι ένας τυχαίος διπλωμάτης καριέρας. Από την κρίσιμη θέση του Αμερικάνου Πρέσβη στο Κίεβο οργάνωσε, εξόπλισε και στήριξε πολιτικά την αντιδραστική εξέγερση του Μαϊντάν και το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον εκλεγμένο Πρόεδρο Γιανουκόβιτσ. Τις μέρες του ξεκίνησε το επίσημο πρόγραμμα εκπαίδευσης του Τάγματος Αζόφ και των άλλων ναζιστικών-παραστρατιωτικών οργανώσεων από τον Αμερικάνικο Στρατό.

Στην Ελλάδα ήρθε για να επιβάλλει δυναμικά τα συμφέροντα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού:

1. Τη μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους στρατιωτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ (με πρόταση της συγκυβέρνησης να μετατραπεί και η Κάρπαθος σε νατοϊκή αεροπορική βάση), την πλήρη μετατροπή της σε “προκεχωρημένο φυλάκιο” του ιμπεριαλισμού. Μια πολιτική που προωθεί συντεταγμένα η “αριστερά” του κεφαλαίου, βαθαίνοντας την εξάρτηση και μπλέκοντας τη χώρα σε τυχοδιωκτικές περιπέτειες.

Η αύξηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Συρία είναι γεγονός. Η στήριξη του Ελεύθερου Συριακού Στρατού από τις ΗΠΑ και η ανοχή, τουλάχιστον, στην ενίσχυση του Ισλαμικού Κράτους από τους συμμάχους της (Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Κουβέιτ) με στόχο την ανατροπή του Άσαντ δεν είχε τα αποτελέσματα που επεδίωκε. Πλέον οι Αμερικάνοι βομβαρδίζουν τη Συρία, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά του ISIS, για να αναβαθμίσουν την διαπραγματευτική τους ισχύ σε σχέση με το μέλλον της. Ταυτόχρονα, ισχυρές αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ συμμετέχουν στη μάχη της Μοσούλης στο Ιράκ. Ενώ στη Λιβύη, μετά την ανατροπή του Καντάφι (από μια “εξέγερση” υποκινούμενη από τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό), σχεδιάζεται μια ακόμα στρατιωτική επέμβαση με στόχο την αποκατάσταση της “τάξης”. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ως τυχαίο το γεγονός ότι η πρώτη επίσκεψη του νέου Πρέσβη ήταν στη Βάση της Σούδας στην Κρήτη.

2. Τη μετατροπή της Ελλάδας σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας προς την ΕΕ. Ένα διαμετακομιστικό κέντρο ενέργειας που θα οδηγεί το φυσικό αέριο του Ισραήλ, της Κύπρου, της Αιγύπτου, της Κασπίας, ακόμα και των ΗΠΑ (μέσω τερματικού πλωτού σταθμού LNG που θα κατασκευαστεί στο Β. Αιγαίο) προς της χώρες της Ευρώπης. Σε ομιλία του Τζέφρεϋ Πύατ στη Γερουσία είχε δηλώσει σχετικά: “Και τέλος για την ενέργεια, όπως έχω δει και στη θητεία μου στην Ουκρανία, η διαφοροποίηση πηγών ενέργειας είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της Ευρώπης. Μόλις τον περασμένο μήνα, ο πρωθυπουργός Τσίπρας εγκαινίασε τον αγωγό Trans-Adriatic Pipeline ενώ ο Interconnector Ελλάδας-Βουλγαρίας είναι επίσης στα σκαριά. Τα έργα αυτά θα δώσουν εκατομμύρια στην οικονομία, θα δημιουργήσουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, και θα καταστήσουν την Ευρώπη πιο ενεργειακά ασφαλή”. Πρόκειται για ένα σχέδιο στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντα των ΗΠΑ με γεωπολιτικές και οικονομικές απολήξεις που αφορά τόσο την ενεργειακή απεξάρτηση της ΕΕ από τη Ρωσία, όσο και τα συμφέροντα των ισχυρών αμερικανικών μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στο χώρο της ενέργειας και έχουν ήδη προχωρήσει σε συμφωνίες με την Κυπριακή Δημοκρατία και το Κράτος του Ισραήλ.

3. Την αντιπαράθεση με τη Γερμανία σε σχέση με το ζήτημα του χρέους. Ο ΣΥΡΙΖΑ,  η “αριστερά” του κεφαλαίου, έχει εναποθέσει τις ελπίδες της για τη διευθέτηση του χρέους στην πλήρη στοίχιση της με τα αμερικάνικα συμφέροντα. Ήδη από την εποχή του δημοψηφίσματος η Ελλάδα ακολουθεί πιστά τις οδηγίες της Αμερικάνικης Κυβέρνησης. Ένα γεγονός το οποίο αποτυπώνεται στο απόρρητο τηλεγράφημα του Έλληνα Πρέσβη στην Ουάσιγκτον τέσσερις ημέρες μετά τη συμφωνία Ελλάδας και δανειστών, τον Ιούλιο του 2015, το οποίο και διέρρευσε στα ΜΜΕ. Με την τυχοδιωκτική πολιτική της η συγκυβέρνηση (που αποκρύβει τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει) βαθαίνει την εξάρτηση από τον αμερικάνικο παράγοντα, ελπίζοντας σε μια διευθέτηση για το χρέος και μια δήλωση, την οποία ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της συγκυβέρνησης θα τη διαφημίσει σαν κάποια μεγαλειώδη νίκη.

Πολιτική και οργανωτική επαγρύπνηση για το ρόλο του νέου Πρέσβη

Καμία ανοχή στον εξωραϊσμό της αμερικάνικης πολιτικής από την “αριστερά” του κεφαλαίου

Να κλείσουν οι Βάσεις του ΝΑΤΟ

Πόλεμο στον ιμπεριαλισμό, το κεφάλαιο και το κράτος του

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

Υ.Γ. Να υποδεχτούμε τον Πρόεδρο των ΗΠΑ που επισκέπτεται την Ελλάδα τον Νοέμβρη όπως του αρμόζει!

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=9TaBUs0Jznc[/youtube]

Στις 21 Οκτωβρίου 2016, τούρκικες αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στο πολιτιστικό κέντρο IDIL στην Κων/πολη, καταστρέφοντας τα μουσικά όργανα των GRUP YORUM.Οι φασιστικές αστυνομικές δυνάμεις κατέστρεψαν τα όργανα, γιατί θέλουν να σιγάσουν τη φωνή των ελεύθερων ανθρώπων. Σπάζοντας τα όργανα, θέλησαν να στείλουν ένα μήνυμα μίσους.Το φασιστικό καθεστώς Ερντογάν, πιστεύει πως οι συλλήψεις, η τρομοκρατία και η αστυνομική βία, μπορούν να ανακόψουν το πάθος για ελευθερία. Κάνει λάθος. Η θέληση, τα ιδανικά και η αλληλεγγύη είναι τα ανίκητα όπλα μας απέναντι στο φασισμό.Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τη δύναμη μας, κανείς δεν μπορεί να χαμηλώσει τη φωνή μας. Ακόμα και αν μας φυλακίζουν, ακόμα και αν καταστρέφουν τα μουσικά όργανά μας, εμείς θα συνεχίσουμε να πολεμάμε.Θα συνεχίσουμε να τραγουδάμε τα τραγούδια της ελευθερίας.Γιατί στεκόμαστε με τη πλευρά του δίκιου.Τα τραγούδια των GRUP YORUM, είναι τραγούδια για τους επαναστάτες όλης της γης. Οι GRUP YORUM πρέπει να συνεχίσουν να τραγουδάνε και εμείς πρέπει να είμαστε μαζί τους, στην προσπάθεια για αποκατάσταση των ζημιών.Γιατί, η προσπάθεια αυτή, είναι δικιά μας υπόθεση, είναι και δικό μας καθήκον. Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, δεν μπορούμε να είμαστε απλοί ακροατές της μουσικής τους, αλλά σύντροφοι και σύμμαχοι στον αγώνα τους.Γι’ αυτό πρέπει να τους υποστηρίξουμε, πρέπει να δείξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας και να στείλουμε ένα διεθνές μήνυμα συμπαράστασης. Οι GRUP YORUM τραγουδάνε για εμάς και ήρθε η ώρα να τους το ανταποδώσουμε. Καλούμε όλους τους συντρόφους, να υποστηρίξουν τη διεθνή καμπάνια για τους GRUP YORUM, μαζεύοντας χρήματα για την αποκατάσταση των ζημιών.Στείλτε αυτό το μήνυμα αλληλεγγύης, βοηθήστε να ακουστούν τα επαναστατικά τραγούδια ακόμα δυνατότερα.