Τους τελευταίους μήνες διεξάγονται διαπραγματεύσεις μεταξύ της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και των «θεσμών» (Κομισιόν, ΕΚΤ, ESM, ΔΝΤ) για το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης στο πλαίσιο των μνημονιακών υποχρεώσεων που ανέλαβε η χώρα με την υπογραφή του τρίτου μνημονιακού προγράμματος το καλοκαίρι του 2015. Για άλλη μια φορά ο εργαζόμενος λαός γίνεται θεατής της ίδιας κοροϊδίας, καθώς οι διαφωνίες μεταξύ των δανειστών, απόρροια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μεταξύ της γερμανοκρατούμενης ΕΕ και του αμερικανοκρατούμενου ΔΝΤ, συνίστανται απλά και μόνο στον τρόπο υλοποίησης νέων δυσβάστακτων αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων. Παρά τις δηλώσεις Τσίπρα, «Δεν θα νομοθετήσουμε ούτε ευρώ μέτρα» η συγκυβέρνηση με θρασύτητα την επομένη της Εργατικής Πρωτομαγιάς ανακοίνωσε ότι βγήκε «λευκός καπνός» από το Hiltonγια την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να βρίσκεται πλέον σε πολιτικό αδιέξοδο και το ΔΝΤ σε αντιπαράθεση με την ΕΕ να επιμένει στη μείωση του στόχου για 3,5 % πλεόνασμα για μετά το 2018, αφού τα «νούμερα δεν βγαίνουν» σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των τεχνοκρατών του, το 4ο μνημόνιο έρχεται προς ψήφιση, όπως επιβεβαιώνει το Γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής. Έτσι, με το τσάκισμα των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων το πρόγραμμα θα καταστεί «βιώσιμο», ενώ η ζωή της πλειοψηφίας της κοινωνίας αβίωτη, γεγονός το οποίο βρίσκει σύμφωνους τόσο τους δανειστές όσο και τα ντόπια δεκανίκια τους (συγκυβέρνηση, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, Ένωση Κεντρώων, «αντιμνημονιακή» ΧΑ, ΣΕΒ, ΤτΕ). Ύστερα από την αποτυχία κατάληξης σε συμφωνία στα Eurogroupτης 20ης Φλεβάρη και της 20ης Μαρτίου και το κλείσιμο της συμφωνίας σε τεχνικό επίπεδο στο Eurogroupστις 7 Απριλίου, τα νέα δυσβάστακτα μέτρα θα πρέπει να έχουν ψηφιστεί μέχρι τα μέσα Μαϊου, προκειμένου η συγκυβέρνηση να λάβει τα εύσημα από τους ιμπερια-ληστές δανειστές στο Eurogroupστις 22 ΜαΪου. Ταυτόχρονα, καθώς αναμένεταιν στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών των χωρών του G7 στις 11-13 Μαίου να συζητηθεί το ελληνικό χρέος (της τάξεως του 175,1% ΑΕΠ), το οποίο λειτουργεί ως μηχανισμός νεοαποικιοποίησης και κοινωνικής λεηλασίας, η συγκυβέρνηση καυχιέται ότι το αντάλλαγμα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα είναι η λήψη μεσοπρόθεσμων μέτρων για τη «διευθέτηση» του χρέους. Η συγκυβέρνηση μάλιστα κομπάζει ότι ξεπέρασε το στόχο για τα πρωτογενή πλεονάσματα (3,9% ή 4,19% σύμφωνα με τους ειδικούς κανόνες του προγράμματος, οκταπλάσιο του προβλεπομένου), ξεχνώντας να αναφέρει ότι τα αιμοσταγή πλεονάσματα προήλθαν από την υπερφορολόγηση και τη μείωση των κοινωνικών δαπανών. Την ίδια στιγμή η συγκυβέρνηση βιάζεται να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, έτσι ώστε να ενταχθούν τα ελληνικά ομόλογα στο τρέχον πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης, διασφαλίζοντας τα συμφέροντα της τραπεζικής ολιγαρχίας.
Τα νέα μέτρα των 4 δις, στα οποία συμφώνησε η συγκυβέρνηση για το 2018-2020, εντείνουν την κοινωνική γενοκτονία, προβλέποντας: μειώσεις των κοινωνικών δαπανών από το 2018 (περικοπές των επιδομάτων ανεργίας, τέκνων, φτώχειας, φυσικών καταστροφών, ακόμη και του επιδόματος θέρμανσης, της έκπτωσης φόρου για ιατρικές δαπάνες), μειώσεις συντάξεων ( της τάξεως 1% του ΑΕΠ από 1.1.2019) μέσω της κατάργησης της λεγόμενης «προσωπικής διαφοράς», πλήττοντας 900000 συνταξιούχους, μείωση του αφορολόγητου ορίου (μέτρο της τάξεως 1% του ΑΕΠ) από το 2020 στα 5861(!), διευκόλυνση της απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων μέσω της κατάργησης της έγκρισης τους με υπουργική απόφαση και του υπουργικού βέτο, περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο, μείωση του αριθμού των συμβασιούχων εργαζομένων στο δημόσιο, ούτε λόγος για επαναφορά των ΣΣΕ, περιορισμοί στο δικαίωμα της απεργίας, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας (άλλο ένα μέτρο «εκσυγχρονισμού») με το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων 30 Κυριακές ετησίως για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολυεθνικών (βλ. H&M), πετώντας στα σκουπίδια την απόφαση του ΣτΕ, που είχε κηρύξει αντισυνταγματικό το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων πάνω από 8 Κυριακές ετησίως. Παράλληλα, συνεχίζεται το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε εξευτελιστικές τιμές (ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΛΘ ) και εντείνονται οι πιέσεις για της ιδιωτικοποιήσεις στον ενεργειακό τομέα ( 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ και 17% της εταιρείας μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, 66% ΔΕΣΦΑ, κίνδυνος πώλησης του 100% του ΑΔΜΗΕ).
Όσο κι αν η συγκυβέρνηση προσπαθεί να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος με τον επιμερισμό των μέτρων, είναι αδύνατο να κρύψει τον εγκληματική και αντεργατική πολιτική που ακολουθεί. Όσο κι αν η πολιτικά και κοινωνικά χρεοκοπημένη συγκυβέρνηση βασίζει επικοινωνιακά την τακτική της στη λήψη των αντιμέτρων, εφόσον επιτευχθεί ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ή 3,7%-πράγμα μάλλον απίθανο-, δεν διστάζει να παρουσιάζει ως διαπραγματευτική επιτυχία αντίμετρα-«ψίχουλα» (μικρή μείωση ΕΝΦΙΑ, μείωση της συμμετοχής στη φαρμακευτικές δαπάνες, ελάχιστα επιδόματα, αύξηση παροχής σχολικών γευμάτων) μπροστά στην ένταση της εξαθλίωσης του εργαζόμενου λαού, ενώ κάποια από αυτά, όπως η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, ικανοποιεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, το οποίο «πλήττεται» από την πολιτική της κυβέρνησης, όπως παραπονιέται η ντόπια παρασιτική αστική τάξη μέσω του ΣΕΒ.
Ο νέος αρμαγεδδών, ύστερα από 7 χρόνια μνημονίων, εντείνει την εξαθλίωση του λαού και της νεολαίας, αυξάνει το βαθμό εκμετάλλευσης των απόκληρων αυτής της κοινωνίας, στέλνει στον καιάδα τις όποιες κοινωνικές κατακτήσεις. Γιατί νέα μνημονιακά μέτρα σημαίνουν ταξικό πόλεμο, φοροεπιδρομή, διάλυση του συστήματος υγείας και κοινωνικής ασφάλισης, ενώ 1,5 εκατομμύρια άτομα βιώνουν την ακραία φτώχεια. Γιατί νέα μνημονιακά μέτρα δεν δίνουν λύση στην καλπάζουσα ανεργία, καθώς 1 στους 2 νέους εργαζομένους και 1 στους 4 εργαζομένους είναι άνεργοι με το 73,3% μακροχρόνια (εκ των οποίων μόνο το 9,5% δικαιούται επίδομα ανεργίας), φέρνουν πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών (ακόμα και με ηλεκτρονικές διαδικασίες), μειώσεις λαϊκών εισοδημάτων (στο 75,3 % των νοικοκυριών), ανάληψη του βάρους της ασφάλισης από τους εργαζομένους και όχι από την εργοδοσία (εισφορές με «μπλοκάκια»). Γιατί εντός του σφαγείου της ΕΕ υιοθετούνται αντιδραστικοί κανονισμοί για την καταπολέμηση της «ανεργίας», φτωχοποιείται η μικρή και μεσαία αγροτιά.
Σε μία χρονική συγκυρία κλυδωνισμού του ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού μηχανισμού της ΕΕ με την άνοδο ευρωσκεπτιστικών ρευμάτων αντιδραστικού χαρακτήρα (Κίνημα πέντε αστέρων, Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία, Λεπέν στη Γαλλία, ενίσχυση της ακροδεξιάς σε Αυστρία, Γερμανία, Ολλανδία ,Ουγγαρία), πολιτικής αβεβαιότητας (εκλογές σε Γερμανία το φθινόπωρο), προσανατολισμού προς πολιτικές προστατευτισμού (Brexit, Τραμπ στις ΗΠΑ), ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και γεωπολιτικών αναδιατάξεων μόνο το πολιτικά οργανωμένο εργατικό-λαϊκό κίνημα,το αναρχικό κίνημα και η επαναστατική κομμουνιστική αριστερά μπορούν να βάλουν φρένο στη φρενήρη επέλαση του κεφαλαίου σε βάρος του κόσμου της εργασίας, προετοιμάζοντας την ταξική αντεπίθεση και προβάλλοντας την επαναστατική έξοδο από την κρίση. Στον πόλεμο που έχουν κηρύξει εναντία στην κοινωνία, στους φτωχούς, τους ανέργους, τους νεολαίους δεν θα μείνουμε απαθείς. Γιατί παρά την υποχώρηση, τις ήττες, το συμβιβασμό της ΓΣΕΕ και τις συνεχείς αντιφάσεις που κυοφορεί η ταξική πάλη ο εργαζόμενος λαός δεν έχει κάνει ακόμα την αξιολόγηση του. Γιατί μόνο με τη σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστές δανειστές, την ντόπια αστική τάξη και τις κυβερνήσεις της, την έξοδο από την ΕΕ, την κατάργηση των μνημονίων και όλων των εφαρμοστικών νόμων, τη διαγραφή του ληστρικού χρέους και την ανατροπή του καπιταλισμού θα μπορέσει ο λαός να γίνει αφέντης στον τόπο του. Γιατί μόνο με το πρόταγμα της επαναστατικής προοπτικής θα οικοδομήσουμε μία κοινωνία στην οποία ο πλούτος θα ανήκει στα χέρια των εργαζομένων.
ΚΑΤΩ ΟΛΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΚΡΑΤΟΣ, ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, ESM
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 11:00 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ