Φίλιππος Καλομενίδης. H Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη
& άλλο Υλικό από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Μόλις κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων στην Αθήνα από την Προλεταριακή Πρωτοβουλία με την υποστήριξη της Κίνησης της Βιολέττας (ΚτΒ).

Αφιερώνεται στη μνήμη του φίλου και συντρόφου Νίκου Βαβάτσικου.

Κυκλοφορεί σε πολιτικούς – κοινωνικούς χώρους και βιβλιοπωλεία. Κεντρική διάθεση: Red n’ Noir. Δροσοπούλου 52. Αθήνα.Τo KτΒ υλικό δημοσιεύεται διαδικτυακά στο prolprot.espivblogs.net και στη σελίδα στο fb Ήμουν, είμαι και θα είμαι. Για επικοινωνία: violetta@espiv.net

Περιεχόμενα

– Προλ.Πρωτ & ΚτΒ εισαγωγικό Σημείωμα.

– Γράμμα στον Xαλέντ.

– H Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη.

– Ένα μήνα μετά την 7η Οκτώβρη.

– Δεν θ’ απογοητεύσουμε τη Γάζα: Η Παλαιστίνη, η σιωνιστική Ιταλία και η 27η Γενάρη, Ημέρα της Λήθης.

Παράρτημα

– ΚτΒ Κάλεσμα Στήριξης στη Διαδήλωση στην πρεσβεία του Ισραήλ για τα 76 χρόνια από τη Νάκμπα [Αθήνα.15/5/24].

– [ΚτΒ] Καμία δίωξη στους αλληλέγγυους στον Παλαιστινιακό λαό | η διεθνιστική αλληλεγγύη θα νικήσει!

[…] Αξίζει τον κόπο συγκριτικά με τη σφαγή που οι καταπιεστές διαπράττουν χωρίς ανακωχή στη Γάζα;

Αξίζει τον κόπο ενώπιον της αποφασιστικής εξέλιξης της τέταρτης φάσης της αιωνόβιας και ποτέ ολοκληρωμένης διαδικασίας της Nakba για να επικαλεστούμε τον Joseph Massad, δηλαδή την ύστατη πράξη που έχει ως στόχο την τελική εξόντωση των Παλαιστινίων;

Ναι. Γιατί η ιστορική πράξη της Παλαιστινιακής Αντίστασης έχει μια πρωτόγνωρη πολιτισμική, εκτός από στρατιωτική, επιθετική ισχύ. Η αναπάντεχη επιτάχυνση της σύγκρουσης αποτελεί μια χειροπιαστή δυνατότητα σωτηρίας, συγκριτικά με μια μαζική θανατική καταδίκη που εκτελείται καθημερινά εδώ και δεκαετίες. Για εκείνους και για εμάς που κατοικούμε σ’ άλλες ακτές της Μεσογείου […]

Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης

Προλ.Πρωτ & ΚτΒ εισαγωγικό Σημείωμα

Ο κόσμος μας στενεύει,
αναγκάζοντας μας να διασχίσουμε
το τελευταίο πέρασμα.
Και κομματιάζουμε τα πόδια μας
για να περάσουμε.
Πού θα πάμε ύστερα από τα τελευταία σύνορα,
πού θα ‘πρεπε να πετούν τα πουλιά
ύστερ’ από τον τελευταίο ουρανό;
Mahmoud Darwish

Το κείμενο του συντρόφου Φίλιππου Καλομενίδη, το οποίο τιτλοφορείται καθαρά και ξάστερα “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη”, γράφτηκε τις πρώτες ημέρες μετά από αυτήν την -ιστορικών διαστάσεων- “Πλημμύρα” [1] της Αντίστασης, “αυτού τον μικρού αλλά τόσο τεράστιου λαού” στα ματωμένα χώματα του.

Σε αυτά τα χώματα που από τη Νakba, την Καταστροφή του 1948 κι έπειτα, τελούν υπό κατοχή από το πλέον προκεχωρημένο φυλάκιο του ευρωατλαντικού Ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, από το αποικιοκρατικό κράτος – απαρτχάιντ του Ισραήλ.

Μια απόπειρα εθνοκάθαρσης που είχε αρχίσει να εκδηλώνεται με τους πρώτους εβραϊκούς εποικισμούς, ήδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, από το εθνικιστικό – ρατσιστικό κίνημα του σιωνισμού, με την αρωγή και στήριξη τόσο του βρετανικού ιμπεριαλισμού [2] όσο και του ιταλικού φασισμού [3].

Μια επαναστατική “έφοδος στον ουρανό” των σημερινών εμπόλεμων καιρών, από ένα λαό που μέσα στην μακρόβια και κατεχόμενη ιστορία του δεν έπαψε στιγμή (με διάφορούς τρόπους και σε “ανύποπτους” χρόνους, με ποικίλες ιδεολογικές διαδρομές και πολιτικές αναφορές, πολύμορφα μέσα πάλης και οργανωτικές μεθοδολογίες που αυτός ο ίδιος επέλεξε να θέσει σε κίνηση σε κάθε ιστορική περίοδο του αδικαίωτου Αγώνα του…) να παλεύει ενάντια στη γενοκτονία και τον αφανισμό του, παραδίδοντας -σ’ όλη την ανθρωπότητα- έμπρακτα μαθήματα Αντίστασης, Αξιοπρέπειας και Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία του.

***

Όσον αφορά αυτό καθαυτό το κείμενο, όπως έχει γραφτεί και αλλού, πρόκειται για ένα συνοπτικό, αιρετικό και ποιητικό γραπτό. Με αφορμή τη συγγραφή του, ο σύντροφος Φίλιππος βρέθηκε στο στόχαστρο των (έμμισθων και μη) φερέφωνων της βιομηχανίας σιωνιστικής προπαγάνδας που δρα (υπό κρατική κάλυψη) στην Ιταλία, όπως άλλωστε και στην Ελλάδα και όλη την ΕΕ, τις ΗΠΑ και όλη τη Δύση.

Προχωρήσαμε σ’ αυτήν την έντυπη έκδοση επειδή θεωρούμε ότι πρόκειται για μια συμβολή, όπου μέσα από μια λυρική γλώσσα ειπώνεται με τρόπο απλό, σχεδόν ποιητικό και γι’ αυτό διαυγή, μια διαχρονικά επίκαιρη και επιβεβαιωμένη ιστορικά διαπίστωση: κανένας λαός που βρέθηκε στο διάβα του υπό κατοχή, δεν απελευθερώθηκε ποτέ χωρίς να ποτίσει προηγουμένως με το αίμα των καλύτερων ανθών του, το χώμα πάνω στ’ οποίο, αυτά τα άνθη καρπίζουν και πονάνε…

Αντί συγγραφικού εισαγωγικού σημειώματος δημοσιεύουμε το Γράμμα στον Χαλέντ που γράφτηκε από τον Φ. το Σεπτέμβρη του 2023 ενώ η έκδοση περιλαμβάνει και δύο συνεντεύξεις που έδωσε ο σύντροφος το Νοέμβρη του 2023 και το Γενάρη του 2024, που αναρτήθηκαν στο prolprot.espivblogs.net και δημοσιεύονται εδώ σ’ επεξεργασμένη (από τον ίδιο) μορφή.

Σ’ εκείνη στην Mariella Valenti με τίτλο “Δεν θ’ απογοητεύσουμε τη Γάζα: Η Παλαιστίνη, η σιωνιστική Ιταλία και η 27η Γενάρη, Ημέρα της Λήθης”, έχει απαλειφθεί μια ερώτηση και απάντηση, αφού το περιεχόμενο της περιέχεται και στην προηγούμενη (“Ένα μήνα μετά την 7η Οκτώβρη”), ενώ περιλαμβάνεται μια που είχε παραληφθεί από τη διαδικτυακή ανάρτηση της.

Στο Παράρτημα αυτής της έκδοσης μας, παραθέτουμε ένα δείγμα από το ΚτΒ Υλικό Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, ενάντια στην ευρωατλαντική – φιλοσιωνιστική εθνική ενότητα και την αιματοβαμμένη Συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ, που κυκλοφορήσαμε στην αθηναϊκή μητρόπολη έπειτα από αυτήν την ιστορική 7η Οκτώβρη.

***

Ένα χρόνο τώρα, οι σιωνιστές εγκληματίες πολέμου συνεχίζουν τη σφαγή στη Γάζα, αλλά και τη Δυτική Όχθη -με τους νεκρούς Παλαιστίνιους και Παλαιστίνιες να ξεπερνάνε τις 40.000 και οι τραυματίες τις 95.000- και ταπεινωμένοι από την παρτιζάνικη δράση των Οργανώσεων της Αντίστασης, με τα τρομοκρατικά, πολεμικά χτυπήματα τους σε Λίβανο και Ιράν στοχεύουν ευθέως στην όξυνση και τη γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή, πάντοτε υπό την κάλυψη των φαρισαίων της Ουάσιγκτον και των υποκριτών των Βρυξελλών.

Όπως και στον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία, που ξεκίνησε προ δεκαετίας με το αμερικανοκίνητο νεοφιλελεύθερο – νεοναζιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο και ολοένα και οξύνεται έπειτα από τη ρωσική εισβολή του Φλεβάρη του 2022, έτσι και στην Παλαιστίνη και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή, το κράτος της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” σαν ΝΑΤΟϊκος πιστός φαντάρος μπαίνει στην πρώτη τη γραμμή αυτής της πολεμικής εκστρατείας των ΗΠΑ και ΕΕ.

Ταυτόχρονα, διευρύνει ολοένα και περισσότερο τη πολύπλευρη (στρατιωτική – πολεμική, πολιτική – διπλωματική, οικονομική και πολιτισμική) Συμμαχία του με το κράτος – απαρτχάιντ της σιωνιστικής οντότητας, που υπογράφτηκε με τον “εκλεγμένο αρχιδήμιο των σιωνιστών δήμιων” Νετανιάχου από τους Τσιπροκαμμένους και εδώ και μια πενταετία εμπεδώνεται από τον Μητσοτάκη τον (υ)ιό.

[…] Με το ελληνικό κράτος ν’ αποτελεί -μέσα από εξοπλιστικά προγράμματα – μαμούθ χωρίς τέλος- τον καλύτερο πελάτη των δυτικών πολεμικών βιομηχανιών, και στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών και των ευρύτερων ενδοαστικών – ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, (και να) διακηρύσσει διά στόματος της πιο νεοφιλελεύθερης – ακροδεξιάς μεταπολιτευτικής κυβέρνησης ΝΔ με πλήρη διακομματική αστική συναίνεση, τη νέα “Μεγάλη Ιδέα” για τη μετατροπή του σε “Ισραήλ των Βαλκανιών”…

Με τη χώρα να έχει μετατραπεί από άκρη σε άκρη σε πολεμικό ορμητήριο και “πεδίο βολής φτηνό” για τους αμερικανονατοϊκούς φονιάδες των λαών.

[…] Με το στρατηγείο της κοινής στρατιωτικής επιχείρησης “Ασπίδες” της ΕΕ στην Ερυθρά Θάλασσα να είναι εγκατεστημένο στη Λάρισα και τη διοίκηση της να βρίσκεται σε ελληνικά χέρια, για την υπεράσπιση των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων από τους Χούθι στην Υεμένη που συνεχίζουν να στέλνουν τα δικά τους παρτιζάνικα σινιάλα έμπρακτης Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στην μαρτυρική και αδούλωτη Γάζα που παρά την αδιάκοπη σφαγή και τη λιμοκτονία δεν σκύβει το κεφάλι στον σιωνιστή κατακτητή και τους ιμπεριαλιστές συνεργούς του […]

Απόσπασμα από το ΚτΒ Κάλεσμα Στήριξης του μπλοκ της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση στην Αντιιμπεριαλιστική Διαδήλωση στις πρεσβείες ΗΠΑ και Ισραήλ για τα 75 χρόνια ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 4/4/24.

***

Από την καρδιά του κτήνους στις ΗΠΑ μέχρι τα κράτη – μέλη της ΕΕ, από την Αθήνα, όλη τη χώρα και τον κόσμο, από την 7η Οκτώβρη 2023 κι έπειτα, εκατοντάδες χιλιάδες διεθνιστές και διεθνίστριες συνεχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους, ν’ αγωνίζονται πολύμορφα στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και της Αντίστασης των οργανώσεων του και να στηρίζουν προλεταριακά – διεθνιστικά την Παλαιστινιακή Επανάσταση.

Ενάντια στην κρατική καταστολή της ευρωατλαντικής εθνικής ενότητας. Απέναντι στα ευρω-οριενταλιστικά και τα φιλελ”ελευθεριακά” – πρωτοκοσμικά ιδεολογήματα, τον κίβδηλο “ανθρωπισμό” και τη φιλοσιωνιστική (είτε κυρίαρχη είτε “ριζοσπαστική”) προπαγάνδα.

Με διαδηλώσεις και καταλήψεις, με εκδηλώσεις και καμπάνιες μποϋκοτάζ, με απεργίες και μπλόκα, με σαμποτάζ και άλλες άμεσες δράσεις ενάντια στα κεφαλαιοκρατικά ισραηλινά συμφέροντα και τον αντιαραβικό – αντιμουσουλμανικό ρατσισμό, κινητοποιούνται και αγωνίζονται για τη Λευτεριά στην Παλαιστίνη με Νίκη στα όπλα της Αντίστασης!

Ολοκληρώνουμε αυτό το εισαγωγικό σημείωμα μας, εκφράζοντας τη διεθνιστική Αλληλεγγύη μας στους προσαχθέντες και τις προσαχθείσες, στους συλληφθέντες και τις συλληφθείσες, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες στην Αθήνα, όλη τη χώρα και τον κόσμο, που βρέθηκαν στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, των μπάτσων, των δικαστών και των δημοσιογράφων της, επειδή επιλέγουν να σταθούν έμπρακτα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Προλ.Πρωτ & ΚτΒ
Αθήνα, Σεπτέμβρης 2024.

Σημειώσεις:

[1] Σχετικά με την ιστορική διάσταση της Παλαιστινιακής Επανάστασης:
Η 7η Οκτωβρίου του 2023 σηματοδοτεί μια ιστορική τομή στον παλαιστινιακό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Με την επιχείρηση «Πλημμύρα του Αλ Άκσα» η παλαιστινιακή αντίσταση κατάφερε να επιφέρει τεράστιες απώλειες μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα στην ισραηλινή κατοχή, κάτι που δεν κατόρθωσαν ποτέ αραβικά κράτη με τακτικό στρατό, τανκς και αεροπορία στον πόλεμο του 1967 και του 1973. Για μέρες οι αντάρτες της Γάζας κατάφεραν να απελευθερώσουν προσωρινά εδάφη περίπου 2,5 φορές το εμβαδόν της Λωρίδας της Γάζας μέσα στα κατεχόμενα του 1948 (Ισραήλ). Τηρουμένων των αναλογιών η «Πλημμύρα του Αλ-Άκσα» σηματοδοτεί εξελίξεις στον παλαιστινιακό αγώνα για απελευθέρωση, αντίστοιχες με αυτές που σηματοδότησε ιστορικά η μάχη του Καραμέχ στις 21 Μάρτη του 1968, στα ιορδανικά σύνορα με την κατεχόμενη Παλαιστίνη. Σε εκείνη τη μάχη για πρώτη φορά οι Φενταγίν του Αραφάτ αναμετρήθηκαν με τον ισραηλινό τακτικό στρατό και τον καθήλωσαν σε μια 15ωρη μάχη, προξενώντας του μεγάλες απώλειες. Η ταπεινωτική ήττα των αραβικών καθεστώτων που είχε προηγηθεί στον πόλεμο των Έξι ημερών τον Ιούνη του 1967, σε συνδυασμό με τη μάχη του Καραμέχ, πυροδότησαν την έναρξη της παλαιστινιακής επανάστασης. Ως τότε οι Παλαιστίνιοι αναζητούσαν διέξοδο στα αραβικά καθεστώτα. Πλέον, έπαιρναν τις τύχες τους στα χέρια τους. Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι/ες που ζούσαν στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Ιορδανίας και του Λιβάνου συσπείρωσαν τις γραμμές του λαϊκού αντάρτικου […]

Από το Εισαγωγικό σημείωμα της μπροσούρας «Η Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι δίκαιη, λαϊκή, επαναστατική και θα νικήσει!» που κυκλοφόρησε από την Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση στις 18 Γενάρη 2024, στη μαζική εκδήλωση που διοργάνωσε στη Νομική Σχολή της Αθήνας με τίτλο “Παλαιστινιακή Αντίσταση & Πολιτικοί Κρατούμενοι”.

Στα περιεχόμενα της περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, ένα Οδοιπορικό Δράσης & Αλληλεγγύης από τις 9 Οκτώβρη μέχρι τις 6 Γενάρη, οι εισηγήσεις της Συνέλευσης και η ομιλία Παλαιστίνιου αγωνιστή της Αντίστασης στο Λίβανο της δεκαετίας του ’70 στην Εκδήλωση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και την αντίσταση του, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του κτιρίου Γκίνη στο ΕΜΠ στις 15/11/23, 50 χρόνια μετά από την αντιιμπεριαλιστική – αντιφασιστική εξέγερση του Πολυτεχνείου, εν όψει της μαζικότατης και μαχητικής Πορείας της 17ης Νοέμβρη που πραγματοποιήθηκε δυο μέρες αργότερα ως τις πιο μεγάλες γιάφκες των τρομοκρατών, τις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Από prolprot.espivblogs.net

[2] Σχετικά με τις απαρχές της Νάκμπα και το υπέδαφος πάνω στο οποίο αυτή επινοήθηκε και εξαπολύθηκε από το σιωνισμό, με την ενορχήστρωση και κάλυψη του βρετανικού ιμπεριαλισμού το 1948 εναντίον του παλαιστινιακού λαού, ο αναρχικός στοχαστής, αγωνιστής και αγκιτάτορας Καμίλο Μπερνέρι σ’ ένα κείμενο του με τίτλο Η Ματωμένη Παλαιστίνη, γραμμένο μια εικοσαετία νωρίτερα (1929), σε μια περίοδο πολύ πριν από την άνοδο του ναζισμού στην εξουσία στη Γερμανία, τη Shoah (“Ολοκαύτωμα”) και την ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ κατέληγε (προφητικα;):

Το τείχος του Σολομώντα ήταν ο βωμός ενός διασκορπισμένου και καταπιεσμένου λαού. Οι Σιωνιστές ήθελαν να το κάνουν έδρα. Αλλά πάνω από αυτό το φθαρμένο τείχος στέκεται το ιερό τζαμί του Αμάρ με όλη τη μεγαλοπρέπειά του. Πίσω από την καταστροφική και καταδιωκτική Ρώμη, έχει προχωρήσει ο μουσουλμάνος Άραβας. Μήπως οι Εβραίοι βρήκαν στην Αγγλία τον σύμμαχο που μπορεί να διαλύσει τον λαό του Μωάμεθ; Το πρόβλημα στην Παλαιστίνη είναι το εξής: είτε οι Άραβες είτε οι Εβραίοι. Η γη είναι πολύ μικρή και στενόχωρη για να κατοικηθεί και από τον έναν και από τον άλλο, σε ειρηνική και ελεύθερη συνύπαρξη. Οι Σιωνιστές που ισχυρίζονται ότι θα ανοίξουν την Παλαιστίνη σε ένα απεριόριστο εβραϊκό μεταναστευτικό ρεύμα δεν μπορούν παρά να θέλουν την αραβική διασπορά. Αλλά ο λαός του Ιούδα ήταν ένα σύμπλεγμα φυλών πιστών. Ήταν η θρησκεία που δημιούργησε το έθνος. Ο αραβικός λαός της Παλαιστίνης είναι ένα κλάσμα του ισλαμικού κόσμου. Και το Ισλάμ δεν διασκορπίζεται, διότι έχει πολλά ζωτικά κέντρα και ένα βίο που αγκαλιάζει μεγάλο μέρος του κόσμου. Αν οι Σιωνιστές δεν μπορούν να δουν το πρόβλημα με σαφήνεια, θα βρεθούν εκτοπισμένοι από την Παλαιστίνη. Η έξοδος των εποίκων από τις αιματοβαμμένες εβραϊκές οάσεις θα πρέπει να αποτελέσει προειδοποίηση. Δυστυχώς, ζητούνται υποδειγματικά μαθήματα από το Λονδίνο- και νέο αίμα θα βρέξει τα χορτάρια και την άμμο της Παλαιστίνης. Αν συνεχιστεί αυτή η σπορά του μίσους, οι καρποί του σιωνιστικού εποικισμού μόνο πικροί μπορεί να είναι […]

Δημοσιεύθηκε στα ιταλικά στο 4ο τεύχος του περιοδικού Vogliamo! το Νοέμβρη του 1929 και στα ελληνικά στο 18ο τεύχος της εφημερίδας Ζερμινάλ το Μάη του 2024. Διαθέσιμο ολόκληρο διαδικτυακά στο ipposd.org

[3] Ενδιαφέροντα και (εν πολλοίς άγνωστα) ιστορικά στοιχεία, σχετικά με την έμπρακτη στήριξη που έλαβε στις απαρχές του το εθνικιστικό κίνημα του σιωνιστικού αποικισμού της Παλαιστίνης από το ιταλικό φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, περιέχονται στη δεύτερη συνέντευξη του συντρόφου Φίλιππου που περιλαμβάνεται στην παρούσα έκδοση.

Ο συγγραφέας, καθηγητής γραφής και πολιτικός στρατευμένος Φίλιππος Καλομενίδης ζει, εργάζεται και δραστηριοποιείται κινηματικά στη Σαρδηνία.

Στα ιταλικά έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του:
“Η κατεύθυνση είναι στραβή – Λυρικό ρεπορτάζ για τον Covid 19 και τους ιούς της εξουσίας” [La direzione è storta – Reportage lirico sul Covid 19 e i virus del potere] (Εκδόσεις Homo scrivens 2021) και με το Collettivo Eutopia το “Για όλες, για την καθεμιά, για όλους, για τον καθένα – Τραγούδια ενάντια στον πόλεμο από την Ιταλία των εσχάτων” [Per tutte, per ciascuna, per tutti, per ciascuno – Canti contro la guerra dell’Italia agli ultimi] (Εκδόσεις DEA 2022).

Έχει εργαστεί ως σκηνογράφος στον κινηματογράφο και (μεταξύ άλλων) στην τηλεόραση ως σεναριογράφος σειρών.

Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του συντρόφου Φίλιππου που κυκλοφορεί στα ελληνικά και αφιερώνεται στους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους στις σιωνιστικές ιταλικές φυλακές Anan Yaeesh, Ali Irar και Mansour Doghmosh.

11 χρόνια πριν ο αντιφασίστας προλετάριος Παύλος Φύσσας δολοφονείται μαχόμενος, υπερασπιζόμενος τους φίλους του, από τάγμα εφόδου της ναζιστικής εγκληματικής – παρακρατικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής στο Κερατσίνι.

11 χρόνια μετά η μνήμη του Παύλου παραμένει ανεξίτηλα ζωντανή μέσα στα μυαλά και τις καρδιές όλων όσων συνεχίζουν ν’ αγωνίζονται ενάντια στα πιο θρασύδειλα γεννήματα της αστικής Εξουσίας. Τους κάθε λογής Μιχαλολιάκους, Λαγούς και Κασιδιάρηδες, τις κάθε λογής «σοβαρές» ή ασόβαρες ακροδεξιές, ναζιστικές – φασιστικές συμμορίες αλλά και ενάντια “στ’ αφεντικά τους και τ’ αφεντικά των αφεντικών τους” : το Κεφάλαιο & το Κράτος του, αυτό το Κράτος της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” των εφοπ-ληστών και των τραπεζιτών, των καναλαρχών και των κυβερνητικών και “αντιπολιτευόμενων” πολιτικών υπαλλήλων τους.

11 χρόνια μετά, ο Παύλος συνεχίζει να ζει μέσα από τις αντιστάσεις & τους αγώνες όλων όσων δεν ξεχνάνε – δεν συγχωρούνε.

Όλοι & Όλες στη Διαδήλωση Τιμής και Μνήμης την Τετάρτη 18/9 στις 17.30 στο Μνημείο Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι. Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στο μπλοκ της Ανοιχτής Συνέλευσης Αντιφασιστ(ρι)ών.

Κίνηση της Βιολέττας
Αθήνα, Σεπτέμβρης 2024

Δεν μπορούμε να συντρίψουμε τον φασισμό σε συνεργασία με τη δημοκρατική κυβέρνηση, αλλά μόνο σε πείσμα της δημοκρατικής κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά το ξερίζωμα του φασισμού, γιατί οι αστοί είναι υποχρεωμένοι να καταφεύγουν σε αυτόν όταν βλέπουν ότι κινδυνεύουν να τους φύγει η εξουσία από τα χέρια.

Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι

Αθήνα. 1/11/2019. Έξι χρόνια μετά από τότε που “εκεί εκεί στο βόρειο Τομέα τα τάγματα εφόδου ξαπλώσανε ωραία”, εμπρηστική άμεση δράση ενάντια στην κεντρική γιάφκα των χιτλεροκυπατζήδων της Χ.Α στο Σταθμό Λαρίσης, καταστρέφει τον 2ο όροφο, οπού στεγαζόταν (μεταξύ άλλων) το πολιτικό γραφείο του παρακρατικού – κατά φαντασία “φύρερ” της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Ν. Μιχαλολιάκου.

Άμεσα, οι “αντι”τρομοκράτες της ΓΑΔΑ της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” στρώνονται στη δουλειά και -με την συνεργασία των πάντα πρόθυμων δημσιογραφικών παπαγάλων τους στα ΜΜΕ- δημιουργούν τρομολαγνικό κλίμα που διαχρονικά κρίνεται απαραίτητο, για το φόρτωμα κατασκευασμένων κατηγορητηρίων ενάντια σε αγωνιστές και αγωνίστριες που παλεύουν πολύμορφα, ενάντια στο Κεφάλαιο, το Κράτους του και τα παρακρατικά οικόσιτα τους.

Στο άμεσο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της αργυρώνητης καθεστωτικής προπαγάνδας, θα τεθεί η ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών Ταξική Αντεπίθεση, έξω από τον πολιτικό χώρο της οποίας στα Εξάρχεια, θα εντοπιστεί λίγες μέρες αργότερα, κατά τη διάρκεια συνέλευσης, παρκαρισμένο ασφαλίτικο όχημα με μικροκάμερα στραμμένη στο εσωτερικό του, το οποίο μετά την περικύκλωση του, θα φυγαδευτεί -άρον άρον- με τη συνδρομή των ΜΑΤ.

Παράλληλα, αστυνομικές συσκευές γεωεντοπισμού εντοπίζονται σε οχήματα συντρόφων και συντρόφισσων, ενώ κατευθυνόμενα (από το υπουργείο “Προστασίας του Πολίτη” του παρασημοφορημένου από το FBI, πολλάκις πρώην και εκ νέου “σερίφη” Χρυσοχοΐδη) δημοσιεύματα στοχοποιούν την πολιτική συλλογικότητα των συντρόφων και των συντροφισσών μας, ως «ορμητήριο βομβιστικών και εμπρηστικών επιθέσεων» και «δεξαμενή τρομοκρατών».

16/12/2019. Το κατασταλτικό «κυνήγι μαγισσών» των αστυνομικόδικαστικών ομοϊδεατών της Χ.Α παρουσιάζει τη λεία του. Δύο αντιφασίστες σύντροφοι, ο Δ. και ο Κ, συλλαμβάνονται από την “Αντι”τρομοκρατική με έωλα ως ανύπαρκτα στοιχεία.

Οι 2 σύντροφοι θα κατηγορηθούν από την αστική “δικαιοσύνη” με τον “αντι”τρομοκρατικό 187Α και θα τους επιβληθούν δυσβάχτατοι περιοριστικοί όροι, μεταξύ των οποίων το “πάγωμα” των τραπεζικών λογαριασμών τους, ακόμα κι εκείνων της μισθοδοσίας από την εργασία τους. Οι υπέρογκοι οικονομικοί όροι για την αποφυγή της προφυλάκισης τους, θα καλυφθούν συλλογικά – κινηματικά – συντροφικά, με μια ευρεία καμπάνια οικονομικής ενίσχυσης στην αθηναϊκή μητρόπολη, όλη τη χώρα και το εξωτερικό. Μια καμπάνια από εκείνες που υπενθυμίζουν έμπρακτα πως η Αλληλεγγύη ήταν, είναι και θα είναι το όπλο μας, όπως αρμόζει σ’ όσους και όσες συνεχίζουν ν’ αντιστέκονται και να μάχονται, αδιάκοπα και πολύμορφα, για το Δίκιο και τη Λευτεριά.

Σύμφωνα με το (βγαλμένο από τα “αντι”τρομοκρατικά χαλκεία) κατηγορητήριο της αστικής “δικαιοσύνης”, οι 2 σύντροφοι υπήρξαν μέλη της οργάνωσης «Ταξιαρχία», που έδρασε στο νομό Αττικής και πραγματοποίησε από τον Μάρτη του 2017, με την παρθενική καταδρομική “επίσκεψη” της (μέρα μεσημέρι) ενάντια στην (τότε) κεντρική γιάφκα της Χ.Α στη λεωφόρο Μεσογείων, με την υπογραφή «Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας», συνολικά έξι αντιφασιστικές άμεσες δράσεις ενάντια σε ισάριθμους ναζιστικούς στόχους, μεταξύ των οποίων κι εκείνη τον Γενάρη του 2018 στην Ουκρανική Πρεσβεία στο Ψυχικό.

Οι αντιφασιστικές άμεσες δράσεις για τις οποίες κατηγορούνται οι 2 σύντροφοι είναι εκείνες ενάντια στα ναζιστικά γραφεία στο Μενίδι και το Σταθμό Λαρίσης, τον Μάη και το Νοέμβρη του 2019 αντίστοιχα. Τρία χρόνια μετά τη σύλληψη τους, στο στημένο κατηγορητήριο προστέθηκε και η εμπρηστική επίθεση, τον Φλεβάρη του 2019, ενάντια στα τοπικά γραφεία της Χ.Α Ασπροπύργου από την «Ταξιαρχία Petrit Zifle», η οποία είχε ως αποτέλεσμα το οριστικό κλείσιμο τους.

Μετά από μια πενταετία αστυνομικοδικαστικής ομηρίας, οι σύντροφοι Δ. και Κ. καλούνται να δικαστούν τη Δευτέρα 16 Σεπτέμβρη 2024 στο Εφετείο Αθηνών, με την απειλή της καταδίκης και της φυλάκισης να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια τους.

Ανάμεσα στους μάρτυρες κατηγορίας περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, ο πρώην χρυσαυγίτης και νυν κατά φαντασία “φύρερ” Ηλίας Κασιδιάρης του ναζιστικού “Εθνικού Κόμματος Έλληνες” (που κρύβονται μέσα στο παρακρατικό – μαφιόζικο κοινοβουλευτικό μόρφωμα των ακροδεξιών “Σπαρτιατών” του πολιτικού γυρολόγου – αχυράνθρωπου Βασίλη Στίγκα), οι χρυσαυγίτες πυρηνάρχες – υπεύθυνοι των γραφείων σε Ασπρόπυργο, Μενίδι και Σταθμό Λαρίσης που δίκαια βρέθηκαν στο στόχαστρο των κινηματικών – αγωνιστικών δυνάμεων του Μαχητικού Αντιφασισμού, καθώς και μπάτσοι της “Αντί”τρομοκρατικής, των ΕΚΑΜ και της Κρατικής Ασφάλειας.

Μια κομβική και δύσκολη πολιτική – δικαστική μάχη, μέσα στη συγκεκριμένη συνθήκη επέλασης του δόγματος “Νόμος και Τάξη” για την επιβολή του κοινωνικού εκφασισμού. Με την πιο νεοφιλελεύθερη – ακροδεξία μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ του Μητσοτάκη του (υ)ιού να έχει ψηφίσει τον αντιπρολεταριακό – αντιλαϊκό νόμο Φλωρίδη για την περαιτέρω αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα. Με την αγωνιζόμενη νεολαία, το μεταναστευτικό – προσφυγικό προλεταριάτο, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες και όλους τους πολιτικούς – κοινωνικούς χώρους Αντίστασης & Αγώνα να βρίσκονται αδιάκοπα στο στόχαστρο των ναζιστικών – φασιστικών, παρακρατικών καθαρμάτων.

Μια κομβική και δύσκολη πολιτική – δικαστική μάχη ενάντια στην κρατική καταστολή και το ναζισμό – φασισμό, την οποία οι δύο σύντροφοι μας δεν θα τη δώσουν μόνοι τους.

Πίσω μπάτσοι & δικαστές, παρακρατικά ναζιστικά & φασιστικά καθάρματα.

Εμπρός Σύντροφοι & Συντρόφισσες!

Η Αλληλεγγύη ήταν, είναι & θα είναι το Όπλο μας!

Στηρίζουμε Υλικά – Ηθικά – Πολιτικά τους πολιτικούς κρατούμενους & κρατούμενες και τους διωκόμενους αγωνιστές & αγωνίστριες.

Αλληλεγγύη στους 2 συντρόφους που διώκονται για αντιφασιστικές άμεσες δράσεις σε χρυσαυγίτικες γιάφκες.

Δίκη: Δευτέρα 16 Σεπτέμβρη 2024 στο Εφετείο Αθηνών της οδού Λουκάρεως (4ος όροφος, αίθουσα Δ 100 Β’).

Κίνηση της Βιολέττας
Αθήνα. Σεπτέμβρης 2024

Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2023:

Διαδήλωση υπέρ της Παλαιστίνης στη Θεσσαλονίκη

“Θα έπρεπε άραγε ν’ ανακατέψω την αγάπη μου για όποιον δεν έχει κανένα δικαίωμα με τα τελετουργικά δάκρυα των επαγγελματιών του ανθρωπισμού; Με αυτούς που χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται και έχοντας τη συνείδηση τους εν ειρήνη, θέλουν να είστε αιωνίως εσείς τα θύματα; Με αυτούς που φοβούνται πιο πολύ την αναγκαία βίαιη απάντηση του καταπιεσμένου από την ίδια την γενοκτονία που διαπράττει ο καταπιεστής;”  Από “Γράμμα στον Χαλέντ” του Φ.Κ

Λάβαμε από σύντροφο το ακόλουθο κείμενο, το οποίο και δημοσιεύουμε αφού θεωρούμε πως πρόκειται για ένα πυκνό γραπτό ηθικής, πολιτικής και ταξικής υπεράσπισης της διεθνιστικής Αλληλεγγύης στο δίκαιο και ανυποχώρητο Αγώνα του λαού της Παλαιστίνης και της Αντίστασης του.

Μια Αντίσταση που συνεχίζεται αδιάκοπα, από γενιά σε γενιά, εδώ και 76 χρόνια ενάντια στη γενοκτονία του, τον εξορισμό από τη γενέθλια γη του και τον αφανισμό του από την πολεμική μηχανή του κράτους – απαρτχάιντ του Ισραήλ.

Μ’ αφορμή την παρούσα δημοσίευση εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους διεθνιστές και διεθνίστριες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που κατά τη διάρκεια των δέκα μηνών που έχουν μεσολαβήσει από την -ιστορικών διαστάσεων- επαναστατική πλημμύρα της 7ης Οκτώβρη, βγαίνουν στους δρόμους της Αθήνας και όλου του κόσμου, και έχουν προσαχθεί και συλληφθεί, φυλακιστεί και τραυματιστεί από τους μπάτσους, διωχθεί και δικαστεί από την αστική “δικαιοσύνη” για τη συμμετοχή τους σε κινήσεις και καταλήψεις, διαδηλώσεις και άλλες άμεσες δράσεις για τη Λευτεριά στην Παλαιστίνη με Νίκη στα όπλα της Αντίστασης.

Απέναντι στα ευρω-οριενταλιστικά και τα φιλελ”ελευθεριακά” – πρωτοκοσμικά ιδεολογήματα, τον κίβδηλο “ανθρωπισμό” και τη φιλοσιωνιστική (είτε κυρίαρχη είτε “ριζοσπαστική”) προπαγάνδα, ενάντια στην ευρωατλαντική εθνική ενότητα και την αιματοβαμμένη συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ, η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά: ο δικός μας κύριος Εχθρός είναι εδώ. Πόλεμο στον Πόλεμο!

Προλεταριακή Πρωτοβουλία
Αθήνα, Αύγουστος 2024

«Tί σκατά τους ενώνει»; …Ή γιατί το έριξαν στο «Σορολόπ» μπροστά στην γενοκτονία των Παλαιστίνιων

Του A.C.R

Μια συμβολή στην υπο-ομάδα εργασίας για την πολυεθνική προλεταριακή ανασύνθεση

«Σύμφωνα με τη γεωστρατηγική μου αντίληψη, το Ισραήλ είναι σαν τον Τιτανικό […] H πίεση στα σύνορά μας θα είναι απαίσια. Θα είναι ένας τρομερός πόλεμος.

Αν θέλουμε να επιβιώσουμε, θα πρέπει να σκοτώνουμε και να σκοτώνουμε και να σκοτώνουμε.
Κάθε μέρα, όλη μέρα

Arnon Soffer, 2004 [1]

Το σκάψιμο γινόταν κάτω από τα σπίτια που βρίσκονταν κοντά στα σύνορα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς το σώμα μου θα άντεχε να βρίσκεται σε έναν τάφο, είκοσι μέτρα βαθύ. Τα πενήντα σέκελ στο τέλος της μέρας και οι σακούλες με τα τρόφιμα που έφερνα στο σπίτι και προκαλούσαν γέλιο στα πρόσωπα της μητέρας μου και των μικρών αδελφιών μου, έκαναν λίγο πιο εύκολη αυτή τη δουλειά.

Ήταν αποπνιχτικά εκεί μέσα. Ήμασταν τρεις ομάδες. Η μία έσκαβε, η δεύτερη έβγαζε τα χώματα, η τρίτη έστηνε τις σκαλωσιές που συγκρατούσαν τα τούνελ […] Απομάκρυνα τη σκέψη μου από όλα αυτά. Οραματίστηκα τη θάλασσα όπου περνούσα το χρόνο μου κάνοντας βουτιές. Μια κρύα σταγόνα ιδρώτα με ξύπνησε […] Αναρωτιέμαι πόση ώρα είμαι κολλημένος εδώ, μέσα σε αυτό το τούνελ. Οι συνάδελφοι κι εγώ έμεινα μόνος. Οι προσευχές της μητέρας μου δεν βοήθησαν. Το τούνελ κατέρρευσε στην είσοδό του πριν προλάβω να βγω. Σίγουρα θα έρθουν να με σώσουν. Το κινητό μου βουίζει, το φως του τρεμοπαίζει. Νιώθω το κρύο να μου διαπερνά τα κόκαλα. Ένας σπασμός πόνου. Νιώθω τη ζεστασιά της γης κάτω από τα πόδια μου, σαν να με αγγίζει ελαφριά για να κοιμηθώ.

Στον ορίζοντα, σαν να έρχεται ένα φως από μακριά. Φαίνεται ξεκάθαρα.
Ένας ύμνος. Ακούω έναν ύμνο τώρα. Την προσευχή της μητέρας μου. Το άδειο στομάχι της αδελφής μου. Την μυρωδιά της καμένης σάρκας. Και τη γεύση του θαλασσινού νερού

Nour Al-Sousi, Θα βγω ποτέ; [2]

Εισαγωγή

Τους τελευταίους μήνες, είδαμε σε όλο το πλανήτη φοιτητικές κινητοποιήσεις για την Παλαιστίνη. Στην Ελλάδα, με κύρια ευθύνη της επιφανειακά pro-palestine Αριστεράς, δεν υπήρξε σημαντικό σε όγκο, και κυρίως σε ποιότητα και πολιτικό βάθος, φοιτητικό κίνημα για την Παλαιστίνη. Εξαίρεση ήταν η προσπάθεια pro-palestine συλλογικοτήτων και φοιτητικών συνελεύσεων, με αποκορύφωμα την κατάληψη στη Νομική στις 13/5/2024 [3]. Ο Μητσοτάκης και ο Μπαλάσκας, αμέσως αντέδρασαν με δημόσιες δηλώσεις τους για «μηδενική ανοχή», πολλά άτομα συνελήφθησαν και κάποια βρέθηκαν έγκλειστα στα μπουντρούμια της Αμυγδαλέζας, ενώ μέχρι σήμερα απειλούνται με απέλαση. Και όλα αυτά, γιατί διαδήλωσαν ενάντια στην ισραηλινή γενοκτονία, που είχε τις ευλογίες της Ελλάδας, της Γερμανίας, των ΗΠΑ και άλλων «δημοκρατικών κρατών».

Μιας γενοκτονίας που, τους πρώτους μήνες, είχε πιθανόν τον πιο μεγάλο ρυθμό θανάτων στον 21ο αιώνα, 250 νεκροί Παλαιστίνιοι/ες την ημέρα, τουλάχιστον μέχρι τον Ιανουάριο του 2024 [4], την ώρα που ο ρυθμός δολοφονίας παιδιών καθημερινά υπερέβη τον αντίστοιχο ρυθμό άλλων πολεμικών συγκρούσεων των τελευταίων χρόνων [5], ενώ βέβαια η αποικιακή-πατριαρχική γενοκτονική βία του ισραηλινού κράτους πλήττει δυσανάλογα τις χιλιάδες γυναίκες, έγγυες και μη, εντός της Γάζας. Tους πρώτους έξι μήνες, το ισραηλινό κράτος δολοφονούσε 37 παλαιστίνιες γυναίκες την ημέρα, δολοφονώντας συνολικά πάνω από 10.000 γυναίκες, εκ των οποίων πάνω από 6.000 έγγυες, και τραυματίζοντας πάνω από 19.000, αφήνοντας πάνω από 10.000 ορφανά παιδιά [6], αριθμοί που βέβαια από τότε μεγάλωσαν κατά πολύ, και είναι αβέβαιο πόσο θα αυξηθούν και στο μέλλον, μέσα στην κατεστραμμένη Γάζα.

Continue reading →

Την Τετάρτη 10 Ιούλη πραγματοποιήθηκε αστυνομική επιχείρηση ενάντια στην πολιτική ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών Ταξική Αντεπίθεση που για ακόμα μια φορά, κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, βρίσκεται και πάλι στοχοποιημένη από τα επιτελεία της κρατικής καταστολής.

Μπάτσοι της ΟΠΚΕ, με τη συνδρομή ομάδας Δ, εισέβαλαν στον πολιτικό χώρο των συντρόφων και συντροφισσών μας στην οδό Καλλιδρομίου 49 στα Εξάρχεια, με παρουσία εισαγγελέα και πρόσχημα ένα ένταλμα για τη διεξαγωγή ερευνών σχετικά με την “εξιχνίαση έκνομων ενεργειών”.

Μια εισβολή σ’ ένα ενοικιαζόμενο χώρο, χωρίς την (έστω κα τυπική) ενημέρωση ούτε της ιδιοκτήτριας ούτε του ενοικιαστή, με την οποία η “μεταμνημονιακή δημοκρατία της πυγμής” επιτέθηκε ευθέως στα πολιτικά δικαιώματα που δεν πρέπει να θεωρούνται (πλέον) δεδομένα, αφού δεν έχουν χαριστεί αλλά έχουν κατακτηθεί με το αίμα των αγώνων γενιών και γενιών, συντρόφων και συντροφισσών του παρελθόντος.

Παράλληλα, πραγματοποιήθηκαν προσαγωγές αγωνιστών στη ΓΑΔΑ από διάφορες περιοχές της Αθήνας, με εισβολές και έρευνες στα σπίτια τους, μεταξύ των οποίων και συντρόφου – μέλους της συλλογικότητας της Τ.Α.

Μια ακόμα επιχείρηση εμπέδωσης του αντιδρ-αστικού δόγματος “Νόμος και Τάξη”, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης όξυνσης της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής που αποτυπώνεται (μεταξύ άλλων) το τελευταίο διάστημα με την απαγόρευση των διαδηλώσεων και το νέο ποινικό κώδικα, με τις εκκενώσεις καταλήψεων και τις εισβολές σε πανεπιστημιακά στέκια, με τις συνδικαλιστικές – πολιτικές διώξεις και απολύσεις αγωνιστ(ρι)ών εκπαιδευτικών, με την παγίωση των ειδικών συνθηκών κράτησης και του δικαστικού καθεστώτος εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους, με την επίταση των απάνθρωπων συνθηκών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών και το χτύπημα των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, με το χημικό πόλεμο και τις μαζικές προσαγωγές διαδηλωτών και διαδηλωτριών, με τις συλλήψεις, τις ασφαλίτικες παρακολουθήσεις και τις στοχοποιήσεις πολιτικών χώρων, αγωνιστών και αγωνιστριών από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Μια πρώτη αντακαλαστική, συλλογική απάντηση ενάντια σ’ αυτήν την αστυνομοδικαστική επιχείρηση στοχοποίησης και τρομοκράτησης δόθηκε ήδη από το ίδιο βράδυ, με την αντικατασταλτική διαδήλωση που καλέστηκε έκτακτα από την Τ.Α και στηρίχτηκε και από άλλες πολιτικές ομάδες και συλλογικότητες αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών, στην οποία συμμετείχε μια κατοστάδα συντρόφων και συντρόφισσών που πορεύτηκαν μαχητικά στους ζεστούς και (ενίοτε) εύφλεκτους δρόμους των αστυνομοκρατούμενων και τουριστικοκρατούμενων Εξαρχείων, με κεντρικό πρόταγμα: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ & ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ & ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ & ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ. Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ & ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, 11/7/2024.

Κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, ως μια έντυπη συμβολή Μνήμης, η ολιγοσέλιδη μπροσούρα “Νίκος Βαβάτσικος [1978 -2024] για πάντα μαζί μας”.

Διατίθεται με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά και τα έσοδα της θα διατεθούν για την κάλυψη των εξόδων των τετράποδων συντρόφων του Νίκου, Kenzy, Robin και Tesla.

Κεντρική Διάθεση: Καφενείο. Στουρνάρη 4. Πλατεία Εξαρχείων.

Σύντροφοι/ισσες, Φίλοι/ες του Νίκου Βαβάτσικου

Αθήνα, Ιούνης 2024

I. Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων αυτό που καθορίζει το «είναι» τους, μα αντίστροφα, το κοινωνικό τους «είναι», είναι αυτό που καθορίζει τη συνείδησή τους. Καρλ Μαρξ

Όπως όλες οι εκλογικές διαδικασίες, έτσι κι εκείνη της 9ης Ιούνη 2024 για την ανάδειξη των βουλευτών του Ευρωκοινοβουλίου, αυτού του διακοσμητικού “δημοκρατικού” φύλλου συκής της κεφαλαιο-κρατικής-ιμπεριαλιστικής Εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είχε νικητές και ηττημένους.

Αδιαμφισβήτητη νικήτρια αυτών των Ευρωεκλογών αναδείχθηκε η Αποχή από αυτήν τη διαδικασία πολιτικής νομιμοποίησης των μακροχρόνιων νεοφιλελεύθερων, πολεμοκάπηλων και αντιμεταναστευτικών πολιτικών που αποφασίζονται και επικυρώνονται πίσω από τις κλειστές πόρτες των “Συνόδων Κορυφής” και των διευθυντηρίων της ΕΕ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο).

Μέσα σε μια εμπόλεμη συνθήκη παρατεταμένου βιοτικού κατήφορου και διαρκούς λιτότητας για τους λαούς και το πολυεθνικό προλεταριάτο που ζει και εργάζεται στη “γηραιά ήπειρο”, και με το μέλλον να προδιαγράφεται ακόμα ζοφερότερο, πολλές δεκάδες εκατομμύρια εργαζομένων και ανέργων σ’ όλα τα κράτη – μέλη, κόντρα στην καθεστωτική ευρωενωσίτικη προπαγάνδα για “την ψήφο που μετράει” και τη “δημοκρατική συμμετοχικότητα για το μέλλον της Ευρώπης”, επέλεξαν (συνειδητά ή ασυνείδητα) να γυρίσουν την πλάτη τους σ’ αυτό το κοινοβουλευτικό θέατρο σκιών της κεφαλαιο-κρατικής-ιμπεριαλιστικής Εξουσίας της ΕΕ.

Το αδιαμφισβήτητο γεγονός της ετερόκλητης κοινωνικής – ταξικής προέλευσης και των πολυποίκιλων -πολιτικών ή και απολίτικων- κινήτρων όλων όσων πανευρωπαϊκά απείχαν, δεν ακυρώνει ούτε μετριάζει αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα αποστροφής, εναντίωσης και oργής ενάντια στην ΕΕ των τραπεζιτών, των τεχνοκρατών και των γραφειοκρατών, των λομπιστών και των πολιτικών υπαλλήλων τους, που σιγοβράζει εδώ και χρόνια, όλο και εντονότερα, στα σωθικά των ευρωπαϊκών κοινωνιών.

Εργατική υποτίμηση με εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης της ντόπιας και μεταναστευτικής εργατικής Τάξης, με καθηλωμένους μισθούς και την επισφάλεια και την φτωχοποίηση ν’ αποτελούν -πλέον- την πραγματικότητα ολοένα και ευρύτερων ευρωπαϊκών μεσοστρωμάτων. Πληθωρισμός, ακρίβεια και αισχροκέρδεια στα πάντα όλα, για τη διασφάλιση και τον πολλαπλασιασμό της κερδοφορίας των πολυεθνικών μονοπωλιακών – ολιγοπωλιακών ομίλων. “Πράσινη Συμφωνία” και σβήσιμο από το χάρτη της φτωχομεσαίας αγροτιάς, στ’ όνομα της αντιμετώπισης της (πλέον ορατής σ’ όλον τον πλανήτη) Κλιματικής Αλλαγής που έχει προκληθεί από την ίδια την κεφαλαιοκρατική “ανάπτυξη”. Ιδιωτικοποίηση των κερδών και κοινωνικοποίηση των χρεών. Αντεργατικές – αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, μέσα σε μια διαρκή “αναδιανομή του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω”. Διαρκείς περικοπές με υποβάθμιση των δημόσιων συστημάτων Παιδείας και Υγείας. Οικονομία πολέμου και ολοένα και βαθύτερη συνένοχη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία και τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, από την ταπεινωμένη -από την Αντίσταση του- ισραηλινή πολεμική μηχανή. Ταυτόχρονα σ’ εξέλιξη, η κοινή στρατιωτική επιχείρηση “Ασπίδες” της ΕΕ στην Ερυθρά Θάλασσα, με το στρατηγείο της να είναι εγκατεστημένο στη Λάρισα και τη διοίκηση της να βρίσκεται σε ελληνικά χέρια. Στρατιωτικοί επανεξοπλισμοί – μαμούθ, με φιλοπόλεμα ανακοινωθέντα και την πυρηνική απειλή ν’ αποτελεί κάθε άλλο παρά σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κοινωνικός κανιβαλισμός, εν μέσω ενός ακήρυχτου καθημερινού πολέμου μεταξύ των φτωχών που καλλιεργείται -ολοένα και εντονότερα- από τα πάνω. Στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών σωμάτων, αυταρχικοποίηση και όξυνση της αστυνομικοδικαστικής, κρατικής και διακρατικής καταστολής. Μιλιταρισμός και εκφασισμός, ρατσιστικά πογκρόμ και αντιπροσφυγικές – αντιμεταναστευτικές πολιτικές εγκλεισμού και εξόντωσης μέσα και έξω από τα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης – Φρούριο, με την Ελλάδα στην πρώτη γραμμή αυτής της ευρω-θανατοπολιτικής.

Μέσα σ’ αυτό το δοσμένο εμπόλεμο πλαίσιο εντεινόμενης καταπίεσης και εκμετάλλευσης, με την “μεγάλη ιδέα” της “ενωμένης Ευρώπης της ειρήνης των λαών, της σύγκλισης και της ευημερίας” να ηχεί πλέον μονάχα σαν κακόγουστο αστείο, τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών ήρθαν για να επιβεβαιώσουν μια χρόνια εξελισσόμενη διαδικασία «επαναδιατύπωσης και οργάνωσης της δεξιάς με το φασισμό, του κέντρου με τον φιλοευρωπαϊσμό και του ευνουχισμού της αριστεράς με το ρεφορμισμό», την ροπή του δυτικού μονοπωλιακού – ολιγοπωλιακού ιμπεριαλιστικού Κεφαλαίου και του ντόπιου αστισμού της ευρωαντλαντικής εθνικοφροσύνης, για το ξεπέρασμα της μακρόχρονης συστημικής κρίσης του, μέσα από τον ιστορικά δοκιμασμένο τροπο: με τον εθνικισμό και τον ρατσισμό, με τον εκφασισμό και τον πόλεμο, με τη σημερινή οικονομία πολέμου, για την επέκταση των “ελεύθερων αγορών” του και την αυριανή ανοικοδόμηση της αιματοβαμμένης, καπιταλιστικής “ειρήνης” του.

Μέσα σ’ αυτές τις διαμορφωμένες (διόλου ευοίωνες…) συνθήκες, το προλεταριακό – διεθνιστικό ερώτημα τίθεται επιτακτικά: ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ;

ΙΙ. Ο φασισμός δεν είναι το αντίθετο της δημοκρατίας αλλά η εξέλιξη της στους καιρούς της κρίσης. Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Η δήθεν “αντισυστημική” ακροδεξιά στις διάφορες (παραδοσιοκρατικές και παραθρησκευτικές, μισογυνικές και πατριδεμπορικές, σκοταδιστικές και συνωμοσιολογικές) εκδοχές της, με “φιλειρηνική” προβιά και τάχα “φιλολαϊκή” ρητορική, είδε την πολιτική ισχύ της ν’ αυξάνεται τόσο στον πυρήνα της ΕΕ σε Γαλλία και Γερμανία, όσο και στην Ελλάδα και πολλά άλλα κράτη – μέλη της, εκμεταλλευόμενη δημαγωγικά τις καταστρεπτικές συνέπειες των μακρόχρονων ρατσιστικών, αντεργατικών – αντιλαϊκών πολιτικών που εφαρμόστηκαν συναινετικά, πάντα στ’ όνομα του κίβδηλου “ρεαλισμού” και του καθεστωτικού δόγματος ΤΙΝΑ [“There is not alternative” – “Δεν υπάρχει εναλλακτική”], απ’ όλες τις δεξιές, νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές και αυτοαποκαλούμενες “αριστερές”, εκλεγμένες ή δοτές – “τεχνοκρατικές” κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις.

Παρά την υποκρισία και τα κροκοδείλια δάκρυα σύσσωμου του ευρωπαϊκού “δημοκρατικού τόξου”, αυτού του ίδιου που επικαλούμενο την αντιδραστική “θεωρία των δύο άκρων για την καταπολέμηση των ολοκληρωτισμών”, μετέτρεψε σε νόμο την ανιστόρητη εξίσωση ναζισμού – κομμουνισμού, η επιστροφή στον αφρό της αστικής πολιτικής σκηνής όλων των ειδών των απογόνων των ηττημένων του 1945, μέσα από την εκλογική ενίσχυση του σύγχρονου “φασισμού με ταγιέρ και με κοστούμι”, δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη:

Η ευρω-ακροδεξιά δεν γεννήθηκε σήμερα και αποτελεί συνολικά, αν μη τι άλλο προϊόν και σάρκα από τη σάρκα της σοβινιστικής, αποικιοκρατικής, ιμπεριαλιστικής “Ευρώπης του διαφωτισμού, της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”.

Ενδεικτική η κωλοτούμπα, στη γενέτειρα του φασισμού, από την “παραδοσιοκρατική” νεοφασίστρια Μελόνι μετά την προπερσινή εκλογική επικράτηση και την ανάληψη της ιταλικής πρωθυπουργίας από τη νεοφιλελεύθερη – ακροδεξιά τρικομματική συγκυβέρνηση της, για την πλήρη ευθυγράμμιση της με τα συμφέροντα του ευρωατλαντικού Ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.

Mια κωλοτούμπα από τα ακροδεξιά, η οποία καταδεικνύει την πορεία που πιθανότατα θ’ ακολουθήσει (σε περίπτωση επικράτησης της) και η ομοϊδεάτισσα της Λεπέν στη Γαλλία, όπου ο νεοφιλελεύθερος “δημοκράτης” πρόεδρος Μακρόν -μετά την καταβαράθρωση του στην ευρωκάλπη- προκήρυξε πρόωρες βουλευτικές εκλογές για τις 30/6 και τις 7/7.

Μια επικράτηση της που δεν φαντάζει διόλου απίθανη, έπειτα απο το δρόμο που έχει ανοιχτεί εδώ και τρείς και πλέον δεκαετίες, από τα “έργα και τις ημέρες” όλων των κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων των “ευρωπαϊστών”, δεξιών και “αριστερών”, και έχοντας απέναντι της, ένα εκλογικό “Μέτωπο” τόσο “λαϊκό” και “αριστερό” που στ’ όνομα του γενοκτονικού “δικαιώματος στην αυτοάμυνα του Ισραήλ” χαρακτηρίζει την εθνικοπελευθερωτική οργάνωση Χαμάς “τρομοκρατική”, βαφτίζοντας έτσι συνολικά την Παλαιστινιακή Αντίσταση ως “τρομοκρατία”, ενώ ταυτόχρονα -όσον αφορά τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία- εγγυάται τη συνέχεια της πολεμικής, οικονομικής και πολιτικής υποστήριξης του αμερικανόδουλου – νεοναζιστικού καθεστώτος Ζελένσκι…

Τα μετεκλογικά αλισβερίσια και παζάρια που βρίσκονται σ’ εξέλιξη μεταξύ όλων των δεξιών, ακροδεξιών, φιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατών, “πράσινων” και “αριστερών” κοινοβουλευτικών ομάδων του Ευρωκοινοβουλίου για την ανάδειξη της νέας προεδρίας της Κομισιόν (με επικρατέστερη την επανεκλογή της σημερινής πρόεδρου, της γερμανίδας χριστιανο”δημοκράτισσας” Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν του δεξιού “Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος”), καθώς και των άλλων θεσμικών και παραθεσμικών οργάνων εξουσίας, φανερώνουν αν μη τι άλλο το αναντίρρητο γεγονός: η ευρωπαϊκή διακρατική – ιμπεριαλιστική “δημοκρατία” του Κεφαλαίου και της ανισόμετρης ισχύος των Κρατών – μελών της δεν έχει αδιέξοδα…

Με δεδομένους τους νέους πολιτικούς συσχετισμούς που διαμορφώθηκαν σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο από τα εκλογικά αποτελέσματα, η κρεατομηχανή του καπιταλιστικού κάτεργου και του ιμπεριαλιστικού σφαγείου αναμένεται ν’ ανεβάσει κι άλλο τις στροφές της, παράγοντας όλο και περισσότερο πόλεμο και ρατσισμό, εργατική υποτίμηση και επισφάλεια, κοινωνική φτωχοποίηση, ταξική αφαίμαξη και περιβαλλοντική λεηλασία.

Μέσα σ’ αυτή τη σύγχρονη “εποχή των τεράτων”, ο δρόμος για τους λαούς και την πολυεθνική εργατική Τάξη της Ευρώπης ήταν, είναι και θα είναι ανήφορος αλλά δεν υπάρχει άλλος: Αντίσταση & Αγώνας για Ρήξη με Πόλεμο στον Πόλεμο της κεφαλαιο-κρατικής-ιμπεριαλιστικής Εξουσίας της ΕΕ & των Κρατών – μελών της.

Ο δικός μας κύριος Εχθρός ήταν, είναι και θα είναι εδώ: Μέσα στην Ελλάδα. Μέσα στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ & την αιματοβαμμένη Συμμαχία με το γενοκτονικό Κράτος – απαρτχάιντ του Ισραήλ.

ΙΙΙ. Αποδιοποµπαίος τράγος για όλα τα δεινά του ευρώ, στόχος µαζικών εξορκισµών της παγκόσµιας κρίσης, σηµείο καθίζησης του ευρωπαϊκού οικοδοµήµατος, µε λίγα λόγια ο υπαίτιος της νοσηρής κατάστασης επιτέλους βρέθηκε, αφού σ’ αυτόν µετατράπηκε η Ελλάδα στο πρώτο µισό της δεκαετίας του 2010. Όπως κάθε ψευδής προβολή όµως, αυτό το φαντασιακό βασίστηκε στην ανοµολόγητη αίσθηση πως το κακό -η σιδηρά επιβολή του αφηρηµένου χρηµατοπιστωτικού πλούτου πάνω στις ζωές µας- είναι ήδη εδώ, χωρίς να έχει ανάγκη τη µετάδοση του για να εξαπλωθεί. Χθες η Ελλάδα, αύριο…

Μετά την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου της παγκόσµιας κρίσης, η χρηµατοπιστωτικοποίηση αλλάζει αµφίεση και παράγει την κερδοσκοπική φούσκα των ευρωπαϊκών κυρίαρχων χρεών. Έχοντας προµηθευτεί φθηνό χρήµα από το αµερικάνικο χρηµατιστήριο και φουσκωµένες από τη ρευστότητα της Federal Reserve, οι αγορές αρχίζουν να στοιχηµατίζουν προς τα κάτω, για τη χρεοκοπία εκείνων των Κρατών των οποίων οι προϋπολογισµοί έχουν εκτεθεί περισσότερο στις συνέπειες της παγκόσµιας κρίσης. Εκτός από τον καρπό ενδογενών οικονοµικών αδυναµιών που είναι όντως υπαρκτές, η σχεδόν χρεοκοπία [default] της Ελλάδας αποτελεί πρώτα και κύρια ένα πέρασµα µέσα στην ίδια τη συστηµική δυναµική της κρίσης […] Raffaele Sciortino.

[Aπόσπασμα από το κεφάλαιο “To συγκρατημένο Grexit και η αρχή του τέλους της αριστεράς” στο “Τα δέκα χρόνια που συγκλόνισαν τον κόσµο. Παγκόσµια κρίση και γεωπολιτική των νέων λαϊκισµών” (2019). Περιλαμβάνεται ολόκληρο στο Παράρτημα της έντυπης έκδοσης μας “Η Δίνη: Παγκοσμιοποίηση, Πόλεμος, ΗΠΑ, Κίνα & Ευρώπη μέσα στο αβέβαιο παρόν. Μια Συνέντευξη του Raffaele Sciortino στον Alberto Deambrogio” (Αθήνα, 2022)]

Μια δεκαπενταετία έπειτα από το ξέσπασμα της συστημικής καπιταλιστικής κρίσης και του περάσματος στην εποχή του νεοφιλελεύθερου μνημονιακού οδοστρωτήρα που σάρωσε κατακτήσεις και κεκτημένα δεκαετιών, στο “μεταμνημονιακό” κράτος της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας”, της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της ευρωατλαντικής εθνικής ενότητας, το ποσοστό της Αποχής στις Ευρωεκλογές της 9ης Ιούνη 2024 άγγιξε σχεδόν το 60%, το υψηλότερο που έχει καταγραφεί στην πενηντάχρονη μεταπολιτευτική ιστορία της.

Σ’ αντίθεση με όσα ψεύδη ισχυρίζονται τα καθεστωτικά κομματικά – δημοσιογραφικά παπαγαλάκια από τους άμβωνες τους στα ΜΜΕ και παρά το αυταπόδεικτο γεγονός της ετερόκλητης (πολιτικής ή και απολίτικης) ανθρωπογεωγραφίας του, αυτό το πρωτοφανές (τουλάχιστον για τα ελλαδικά δεδομένα) ποσοστό δεν εξέφρασε μονάχα την κοινωνική αδιαφορία και την περιρρέουσα μοιρολατρία και ηττοπάθεια, ούτε μόνο την εξατομικευμένη εκτόνωση της αγανάκτησης για τη επιδείνωση των όρων δουλειάς και διαβίωσης, μέσα -αποκλειστικά- από την ανέξοδη, θεαματική έκφραση της στις ψηφιακές εταιρικές πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ).

Στο εσωτερικό αυτού του ποσοστού εμπεριέχεται αναμφίβολα, έστω και μειοψηφική, μια μερίδα εργαζομένων και ανέργων (σε ποσοστά που μένουν να διαπιστωθούν και στην πράξη, στα ανοιχτά μέτωπα των -έστω και ισχνών- κοινωνικών αντιστάσεων και των ταξικών αγώνων…) που επιλέγοντας πολιτικά να απέχει από την ευρωκάλπη (ή και να ρίξει άκυρο), εξέφρασε συνειδητά την εναντίωση και τη σιχαμάρα του για αυτό το “δημοκρατικό” σφαγείο των λαών που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση και το αργυρώνητο (ντόπιο και διακρατικό) ευρωπαϊκό πολιτικό υπαλληλικό προσωπικό του.

Μέσα σ’ αυτή τη μερίδα του κόσμου, όπως επίσης και ανάμεσα στα εκατομμύρια των “χωρίς πατρίδα και δικαιώμα ψήφου” προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών, βρίσκεται δυνητικά, η μαγιά για τους κοινωνικούς – ταξικούς ξεσηκωμούς του (ελπίζουμε άμεσου) μέλλοντος. Όμως, μόνο δυνητικά και όχι νομοτελειακά, αφού όπως καίρια είχε επισημάνει στον καιρό του, πριν από έναν σχεδόν αιώνα, ο αναρχικός επαναστάτης Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι: Όποιος ψηφίσει και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση είναι για εμάς βλαβερός, αλλά το ίδιο βλαβερός είναι και όποιος απόσχει από τις εκλογές και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση […]

Άμεσο προλεταριακό καθήκον των πολιτικών κινήσεων, ομάδων και οργανώσεων, συλλογικοτήτων και συνελεύσεων αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών, είναι η συνάντηση και η όσμωση τους μ’ αυτόν τον κόσμο, στους χώρους δουλειάς και σπουδών, στα εργατικά σωματεία, τις φοιτητικές συνελεύσεις και τα σχολεία, στις γειτονιές και τις τοπικές κινήσεις αντίστασης και άμεσης δράσης ενάντια στην ακρίβεια, τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών, την περιβαλλοντική λεηλασία, την καταστροφή των δημόσιων χώρων και τον “επενδυτικό εξευγενισμό”, στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις ενάντια στη σιωνιστική γενοκτονία και την ανθρωποσφαγή στην Ουκρανία, για το κλείσιμο όλων των ΝΑΤΟϊκών βάσεων – πολεμικών ορμητηρίων των φονιάδων των λαών, με πολιτικό στόχο την κινηματική ζύμωση και συμπόρευση μαζί του, προς μια χειραφετητική – απελευθερωτική κατεύθυνση, για την Οργάνωση στη Βάση & την Ενότητα στη Δράση, για την κάλυψη των κοινών άμεσων εργατικών – λαϊκών αναγκών και την υπεράσπιση των διεθνιστικών ταξικών συμφερόντων μας, ενάντια στην Ευρώπη – Φρούριο και την ιμπεριαλιστική προπαρασκευή του έρποντος Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.

ΙV. “Το 41% δεν υπάρχει πια”. Kυριάκος Μητσοτάκης στον Alpha TV (11/6/2024)

Συγκριτικά με τις βουλευτικές εκλογές του 2023, όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα -μ’ εξαίρεση τα μικρότερα της ακροδεξιάς- σε απόλυτους αριθμούς έχασαν εκατομμύρια ψήφους, με την πιο νεοφιλελεύθερη – ακροδεξία μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ να χάνει πάνω από ένα εκατομμύριο της εκλογικής πελατείας της.

Έπειτα από μια πενταετία ανοδικής πορείας και αυτοδύναμης επικράτησης στην αστική πολιτική σκηνή, πρόκειται για την πρώτη σαφή εκλογική ήττα της κυβέρνησης Μητσοτάκη του (υ)ιού, αφού καταγράφει σημαντικές απώλειες, σχεδόν το ένα τρίτο των ψηφοφόρων που την εξέλεξαν πέρυσι τέτοια εποχή, κυρίως (αλλά όχι μόνο) προς τα “άκρα δεξιά” της. Μια ήττα την οποία αποπειράθηκε άμεσα να σκεπάσει μέσα από έναν ανούσιο ανασχηματισμό, επικοινωνιακές αυτοκριτικές κορόνες περί “λήψης του μηνύματος της κάλπης”, προμηνύοντας μια σαφή στροφή προς τα (όλο και πιο) δεξιά.

Έχοντας κολυμπήσει τα προηγούμενα χρόνια σαν το ψάρι μέσα στα νερά του βούρκου των εθνικιστικών “μακεδονομαχικών” συλλαλητηρίων (πριν από την υπογραφή από τους Τσίπρα – Ζάεφ της αμερικανοκινούμενης Συμφωνίας των Πρεσπών για την ΝΑΤΟϊκή ολοκλήρωση των δυτικών Βαλκανίων), των αντιεμβολιαστικών “λαοσυνάξεων” των αρνητών της πανδημίας του Covid 19 (την περίοδο της εγκληματικής αστυνομοκρατικής διαχειρίσης της από την κυβέρνηση ΝΔ) και των παρακρατικών ρατσιστικών κινητοποίησεων και πογκρόμ κατά των προσφύγων και των μεταναστ(ρι)ών (όπως εκείνο στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο το Φλεβάρη του 2020), η ντόπια αντιπολιτευτική ακροδεξιά στις διάφορες εκδοχές της συγκέντρωσε συνολικά σχεδόν 20%.

Στα τέλη του περασμένου αιώνα, ο Ζ. Μ. Λεπέν δήλωνε πως “στην Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρξει ένα αντίστοιχο κόμμα του Εθνικού Μετώπου γιατί όλα τα κόμματα είναι εθνικιστικά”. Από τότε προφανώς άλλαξαν πολλά.

Για παράδειγμα, ο “τσεκουράτος” νεοφασίστας Μ. Βορίδης που μεταπολιτευτικά είχε διοριστεί (από τον έγκλειστο στον Κορυδαλλό αρχιπραξικοπηματία Γ. Παπαδόπουλο) γραμματέας της νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ και συμπορεύονταν μ’ αυτόν το νεοφασίστα καραβανά και πολιτικό ιδρυτή του γαλλικού “Εθνικού Μετώπου”, είναι (από το 2019) πρωτοκλασάτος υπουργός της κυβέρνησης του Μητσοτάκη του (υ)ιού της “μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης” που -κατά τ’ άλλα…- “καταδικάζει τα άκρα και τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται”…

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών αλλά και όλα όσα προηγήθηκαν την τελευταία εικοσαετία, ιδιαίτερα, έπειτα από την ίδρυση και την “κανονικοποίηση” (μέσω της συμμετοχής στη δοτή μνημονιακή τρικομματική συγκυβέρνηση του τραπεζίτη Λ. Παπαδήμου) του ΛΑΟΣ κι έπειτα με την αντίστοιχη των ΑΝΕΛ, απέδειξαν στην πράξη πως εκείνη η εποχή έχει περάσει πλέον ανεπιστρεπτί.

Μετά από μια μακρόχρονη περίοδο τέλους της λεγόμενης “μεταπολιτευτικής αριστερής ηγεμονίας”, η ακροδεξιά του Κεφαλαίου & του Κράτους του, είναι πλέον σαφώς παρούσα, “αποενοχοποιημένη” και φτιασιδωμένη και μέσα από τις διάφορες δημαγωγικές εκδοχές της, διεκδικεί με αξιώσεις το δικό της διακριτό κομμάτι από τη νομή της πίτας της αστικής πολιτικής – κυβερνητικής εξουσίας, μέσα από την άναληψη του καθεστωτικού ρόλου μιας “σοβαρής Χρυσής Αυγής”…

Στην πλευρά των νικητών της “δεξιάς πολυκατοικίας”

– Η “Ελληνική Λύση” του μνημονιακού (πρώην ΛΑΟΣ και ΝΔ), τηλεπλασιέ – λαθρεμπόρου πλαστών “χειρόγραφων επιστολών του Ιησού” Κ. Βελόπουλου που επιβεβαίωσε τη κοινοβουλευτική θέση της ως βασική ακροδεξιά εφεδρεία, ως πιθανή κυβερνητική τσόντα της “επόμενης μέρας” του απαξιωμένου αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας.

– Το παραθρησκευτικό μόρφωμα “Νίκη” που με τη στήριξη μερίδας του φασιστοπαπαδαριού πρωταγωνίστησε, μέσα και έξω από τις εκκλησιαστικές ενορίες, στις σκοταδιστικές – “ελληνορθόδοξες” αντιδράσεις ενάντια στη ψήφιση του νόμου για την “ισότητα στον πολιτικό γάμο” των ομόφυλων ζευγαριών.

– Η “Φωνή Λογικής” της (πρώην ΝΔ) ψηφιακής περσόνας Α. Λατινοπούλου που ως influencer, παπαγαλίζοντας όλη τη σύγχρονη μισογυνική, αντιφεμινιστική και αντιΛΟΑΤΚΙ ατζέντα “για τον τερματισμό της woke παράνοιας” και δηλώνοντας πίστη στο πατροπαράδατο τρίπτυχο του “Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια” κατάφερε να υπερβεί το όριο του 3% και να εκλεγεί στο Ευρωκοινοβούλιο.

Στην πλευρά των ηττημένων, το κομματίδιο “Πατριώτες” του μεγαλοκαπιτα-ληστή Πρ. Εμφιετζόγλου, ο οποίος παρά την πολιτική στήριξη που έλαβε από τον έγκλειστο νεοναζιστή, επίδοξο “φύρερ” και πρώην δελφίνο χρυσαυγίτη Η. Κασιδιάρη, έπειτα από τη διάλυση του κοινοβουλευτικού παρακρατικού – μαφιόζικου μορφώματος των “Σπαρτιατών” του αχυράνθρωπου – πολιτικού γυρολόγου Β. Στίγκα, έμεινε “εκτός των εδράνων και των χρημάτων των Βρυξελλών”, αφού έλαβε λίγο λιγότερο από 1,50%.

Στα ευχάριστα των αποτελεσμάτων, το αντίστοιχα χαμηλό ποσοστό -παρά την προεκλογική υπερπροβολή του από τα καθεστωτικά ΜΜΕ- που έλαβε το νεοσύστατο κόμμα “Δημοκράτες” του μνημονιακού (πρώην ΠΑΣΟΚου και νυν “Νεοδημοκράτη με πολιτικά”) Α. Λοβέρδου.

Το κατώφλι του 3% κατάφερε -με “καρδούλες” και “χαριτωμένα” βιντεάκια στα ΜΚΔ- να περάσει και το “ούτε δεξιά ούτε αριστερά, μόνο μπροστά” προσωποπαγές απολίτικο κόμμα της (πρώην ΣΥΡΙΖΑ) Ζ. Κωνσταντοπούλου.

Από την πλευρά της, η παλιά και νέα σοσιαλδημοκρατία (ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ), η ευρωατλαντική “προοδευτική κεντροαριστερά” του Κεφαλαίου και του Κράτους του, βγήκε συνολικά ηττημένη από την ευρωκάλπη και έχοντας απωλέσει χιλιάδες ψήφους, αδυνατεί να συγκροτήσει τον απαραίτητο “πόλο” ενός νέου δικομματισμού.

Ο νέος πρόεδρος των αυτοαποκαλούμενων “αριστερών” της Κουμουνδούρου, το εξ Αμερικής ουρανοκατέβατο “αυτοδημιούργητο golden boy” Στ. Κασελάκης πλασάρει ως “επιτυχία” τη μείωση κατά δέκα μονάδες της διαφοράς από την ΝΔ ενώ ο (βγαλμένος από το ΠΑΣΟΚικό κομματικό σωλήνα) προέδρος των αυτοαποκαλούμενων “σοσιαλιστών” της Χαρ. Τρικούπη, Ν. Ανδρουλάκης υπενθυμίζει απεγνωσμένα ότι η διαφορά που χωρίζει τα δύο “όμορα κόμματα” μειώθηκε στις δύο ποσοστιαίες μονάδες.

Σε κάθε περίπτωση, η εσωκομματική φαγωμάρα και μουρμούρα ξεκίνησε ήδη από το ίδιο το βράδυ των εκλογών και δεδομένων των συνθηκών, οι “διεργασίες”, τα παζάρια και τα “μαγειρέματα” για την επίτευξη του στόχου αναστήλωσης (με “νέα ή μεταχειρισμένα υλικά”) του δικομματισμού βρίσκονται ήδη σ’ εξέλιξη και στο επόμενο προσεχές διάστημα αναμένεται να ενταθούν, πίσω από τις κλειστές κομματικές πόρτες και μέσα από το απαραίτητο “μασάζ” και “σπρώξιμο” από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Στα ευχάριστα των αποτελεσμάτων, ο εκλογικός καταποντισμός της “ΝΕ.ΑΡ” που “έστειλε στο ευρω-εξωκοινοβούλιο” τους “αριστερούς” μνημονιακούς υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ που αφού πρώτα υπέγραψαν κάθε αντιλαϊκο – αντεργατικό μέτρο τους υποδείχθηκε από την ΕΕ και την ντόπια αστική Τάξη, με μερικά από τα πλέον κατάπτυστα νομοσχέδια της περιόδου 2015-19 να φέρουν τα ονόματα μερικών εξ’ αυτών, μετά την ανάληψη της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ (μέσω ΗΠΑ και Τσίπρα) από τον Κασελάκη θυμήθηκαν την “αριστερή συνείδηση και…αισθητική τους” και αποχώρησαν, κρατώντας όμως τη “θαλπωρή” των κοινοβουλευτικών εδρών και των κρατικών επιχορηγήσεων που αυτές τους αποφέρουν.

Από την πλευρά του, το ΚΚΕ κατάφερε να αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά του συγκριτικά με τις ευρωεκλογές του 2019 (από 5,35% σε 9,25%), αν και σε απόλυτους αριθμούς, συγκριτικά με τις περσινές βουλευτικές εκλογές, έλαβε 33.428 λιγότερες ψήφους.

Με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά ν’ αποτελεί συνολικά -οργανωτικά και πολιτικά- εδώ και πολλά χρόνια τη σκιά του μεταπολιτευτικού εαυτού της, και με όσες από τις εκδοχές της επέλεξαν τη συμμετοχή στην ευρωκάλπη να περνάνε για άλλη μια φορά κάτω από τον πήχη του πολυπόθητου 3%, με το “παλιό να αργοπεθαίνει αλλά το νέο να μην έχει ακόμα καταφέρει να γεννηθεί”, αυτή η σταθερή επανάκαμψη των ποσοστών του ΚΚΕ στα προμνημονιακά επίπεδα, δεν φαίνεται ικανή να επηρέασει άμεσα τους γενικότερους πολιτικούς συσχετισμούς και τις κοινωνικές διεργασίες, αλλά ούτε και την ένταση της πάγια “ηλεκτρισμένης” και αντιπαραθετικής σχέσης που διατηρεί ο Περισσός με τις “εκτός των τειχών” του κινηματικές πολιτικές – ταξικές δυνάμεις.

Έπειτα από μια και πλέον δεκαετία κοινωνικής καθίζησης και κινηματικής άμπωτης, με δεδομένη την παρατεταμένη ζοφερή συνθήκη που διανύουμε αλλά και το ακόμα ζοφερότερο μέλλον που μας επιφυλάσσεται, από τους αυταρχικούς – αντεργατικούς – ρατσιστικούς – πολεμικούς σχεδιασμούς του ελληνικού Αστισμού και του ευρωατλαντικού Ιμπεριαλισμού, μέσα στους μήνες και τα χρόνια που έρχονται, καμία κοινοβουλευτική αυταπάτη, καμία εμπιστοσύνη στην αστική “δημοκρατία” και τη “νομιμότητα” της, να μη μπει φραγμός στην οργάνωση και την άμεση δράση, στη μαζικοποίηση και την όξυνση των κοινωνικών αντιστάσεων και των ταξικών αγώνων που (έστω μειοψηφικά και διάσπαρτα, ασυντόνιστα και αναντίστοιχα σε σχέση με την κομβικότητα της περιόδου που διανύουμε) έρχονται και πάλι στο προσκήνιο.

Απέναντι στη μοιρολατρία και την ανάθεση, τις φρούδες ελπίδες και την αναζήτηση ψευτοσωτήρων, τις διαχειριστικές λογικές και τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα” για μια δήθεν “βελτίωση” από τα πάνω των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης της χειμαζόμενης κοινωνικής βάσης που ζει και εργάζεται σ’ αυτόν τον τόπο, “γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά”…

V. Αντί Επιλόγου

[…] Είμαι πεισμένος πως, ακόμα κι όταν όλα έχουν χαθεί ή μοιάζουν να έχουν χαθεί, πρέπει ήρεμα να ξαναρχίζουμε το έργο μας από την αρχή. Eίμαι πεισμένος πως πρέπει πάντα να στηριζόμαστε στον εαυτό μας και στις δικές μας δυνάμεις. Nα μην περιμένουμε τίποτα από κανέναν και έτσι να μη συσσωρεύουμε απογοητεύσεις. Πως πρέπει να προγραμματίζουμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε και μπορούμε να κάνουμε, και να ακολουθήσουμε τον δρόμο μας […] Αντόνιο Γκράμσι

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Ιούνης 2024

Ι. Την Κυριακή 9 Ιούνη διεξάγονται οι εκλογές για την ανάδειξη των βουλευτών του Ευρωκοινοβουλίου, αυτού του διακοσμητικού “δημοκρατικού” φύλλου συκής της κεφαλαιο-κρατικής-ιμπεριαλιστικής Εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μια εκλογική διαδικασία για την πολιτική νομιμοποίηση των νεοφιλελεύθερων, πολεμοκάπηλων και αντιμεταναστευτικών πολιτικών που αποφασίζονται και επικυρώνονται πίσω από τις κλειστές πόρτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, για τη διασφάλιση και τον πολλαπλασιασμό της κερδοφορίας και της ισχύος των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών της ΕΕ.

ΙΙ. Μια εκλογική διαδικασία που διεξάγεται μέσα σε μια πυρακτωμένη συνθήκη. Μέσα σε μια περίοδο παρατεταμένου βιοτικού κατήφορου για τους λαούς και το πολυεθνικό προλεταριάτο που ζει και εργάζεται στη “γηραιά ήπειρο”, με ιδιαίτερη ένταση στο νότο της.

Με την ακρίβεια και τον πληθωρισμό να ροκανίζουν τους μισθούς που παραμένουν καθηλωμένοι, επιδεινώνοντας διαρκώς τις συνθήκες διαβίωσης για τα εργατικά – λαϊκά στρώματα. Με τις πολιτικές των ματωμένων πλεονασμάτων και της μαύρης τρύπας του χρέους, της λιτότητας και της πολεμικής προπαρασκευής με εξοπλιστικά προγράμματα – μαμούθ ν’ αποτελούν τον κανόνα. Με τη “σύγκλιση μεταξύ Βορρά και Νότου” να ηχεί μονάχα ως κακόγουστο αστείο. Με την ρατσιστική ακροδεξιά ν’ αυξάνει την πολιτική ισχύ της σ’ όλα τα κράτη – μέλη, εκμεταλλευόμενη δημαγωγικά τις καταστρεπτικές συνέπειες των μακρόχρονων αντεργατικών – αντιλαϊκών πολιτικών που εφαρμόστηκαν συναινετικά από δεξιές – νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές και αυτοαποκαλούμενες “αριστερές” κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις.

Mε τη φτωχοποίηση να επεκτείνεται σταδιακά σε ολοένα και ευρύτερα ευρωπαϊκά μεσοστρώματα. Με τα συστήματα δημόσιας Υγείας και Παιδείας να υποβαθμίζονται και να παραδίδονται ως λάφυρο στην ληστρική “ιδιωτική πρωτοβουλία”. Με την αγροτική παραγωγή να βαίνει διαρκώς μειούμενη, ως απόρροια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και την φτωχομεσαία αγροτιά να σβήνεται από το χάρτη, στ’ όνομα της (υπάρχουσας λόγω της καταστρεπτικής καπιταλιστικής “ανάπτυξης”) Κλιματικής Αλλαγής. Με τις θάλασσες να μετατρέπονται σε “οικόπεδα εξόρυξης υδρογονανθράκων” και τα βουνά να καταστρέφονται για να μετατραπούν σε “αιολικά πάρκα ανεμογεννητριών”, για την κερδοφορία των πολυεθνικών ενεργειακών ομίλων και την εφαρμογή της αυτοαποκαλούμενης “Πράσινης Μετάβασης”.

Με την αυταρχικοποίηση, την αστυνομοκρατία και την καταστολή να στρέφονται όλο και πιο βάναυσα ενάντια σ’ όσους και όσες δεν σκύβουν υπάκουα το κεφάλι στους νόμους, τις ντιρεκτίβες και τους σχεδιασμούς της “δημοκρατικής Ευρώπης”. Με την Ευρώπη – Φρούριο να εξακολουθεί ν’ αποτελεί τον τόπο των βασάνων, του εγκλεισμού και του θανάτου για χιλιάδες πρόσφυγες, μετανάστες και μετανάστριες που βαρύνονται με το “έγκλημα” της απόπειρας απόδρασης από τους γενέθλιους τόπους τους στον παγκόσμιο Νότο, οι οποίοι μετατράπηκαν από την κεφαλαιοκρατική επέκταση και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους της σε πραγματικούς κρανίου τόπους.

ΙΙΙ. Εφτά μήνες μετά την εξαπόλυση στις 7 Οκτώβρη της επαναστατικής “Πλημμύρας του Al Aqsa” από την Παλαιστινιακή Αντίσταση ενάντια στην ισραηλινή Κατοχή, η ταπεινωμένη σιωνιστική πολεμική μηχανή, με την συνδρομή και αρωγή των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ, συνεχίζει τη γενοκτονία για την ολοκλήρωση της Παλαιστινιακής Καταστροφής (Nakba) του 1948, πάνω στην οποία χτίστηκε, ως προκεχωρημένο φυλάκιο του ευρωατλαντικού Ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, το κράτος – απαρτχάιντ του Ισραήλ.

Στ’ όνομα “της κίβδηλης ευρωπαϊκής ταυτότητας, αυτής που αποτέλεσε τον πραγματικό προπάτορα, περισσότερο ακόμα και από τον γενοκτονικό εθνικισμό των ΗΠΑ, της ισραηλινής αποικιοκρατίας”, η ιμπεριαλιστική ΕΕ και τα κράτη – μέλη της, παρά τον υποκριτικό “ανθρωπισμό” και τα κροκοδείλια δάκρυα τους για τη γενοκτονία στη Γάζα, έχουν βουτηγμένα τα χέρια τους στο αίμα του παλαιστινιακού λαού και αποτελούν βασικούς συνεργούς σ’ αυτό το σιωνιστικό έγκλημα πολέμου που διαπράττεται μπροστά στα μάτια όλης της ανθρωπότητας.

Στις ΗΠΑ, τη “δημοκρατική Ευρώπη” και όλη την “πολιτισμένη Δύση”, χιλιάδες διεθνιστές και διεθνίστριες συνεχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους και να κινητοποιούνται πολύμορφα, με την Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη να ποινικοποιείται με απαγορεύσεις διαδηλώσεων και εκκενώσεις καταλήψεων, διώξεις και συλλήψεις, ξυλοδαρμούς, στημένα κατηγορητήρια και απειλές απελάσεων, φυλακίσεις και όξυνση της αντιπροσφυγικής -αντιμεταναστευτικής (κυρίως αντιμουσουλμανικής – αντιαραβικής) καταστολής.

Με το στρατηγείο της κοινής στρατιωτικής επιχείρησης “Ασπίδες” της ΕΕ στην Ερυθρά Θάλασσα να είναι εγκατεστημένο στη Λάρισα και τη διοίκηση της να βρίσκεται σε ελληνικά χέρια, για την υπεράσπιση των εφοπλιστικών – κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων από τους Χούθι στην Υεμένη που συνεχίζουν να στέλνουν τα δικά τους παρτιζάνικα σινιάλα έμπρακτης Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στην μαρτυρική και αδούλωτη Γάζα που παρά την αδιάκοπη σφαγή και τη λιμοκτονία δεν σκύβει το κεφάλι στο σιωνιστή κατακτητή και τους ιμπεριαλιστές συνεργούς του.
Με διακηρυγμένη τη νέα “Μεγάλη Ιδέα” του, για την μετατροπή του ελληνικού κράτους σε “Ισραήλ των Βαλκανίων”, βασισμένος στην αμερικανοκινούμενη Συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ που υπογράφτηκε από τους Τσιπροκαμμένους και εμπεδώνεται στρατιωτικά-πολιτικά-οικονομικά από τον Μητστοτάκη τον (υ)ιό, ο ελληνικός αστισμός και σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό του, για άλλη μια φορά στην αιματοβαμμένη ιστορία τους, επικαλούμενοι το εγκληματικό “δικαίωμα στην αυτοάμυνα του Ισραήλ” διαλέγουν να σταθούν από την πλευρά των συμφερόντων τους, από την πλευρά των δολοφόνων της Ιστορίας,

ΙV. Στον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία που μαίνεται εδώ και μια δεκαετία, έπειτα από το αμερικανοκινούμενο νεοναζιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο του 2014, και οξύνθηκε με τη ρωσική εισβολή του Φλεβάρη του 2022, η ΕΕ επιλέγει ως πιστός “σύμμαχος και εταίρος” των ΗΠΑ να ρίξει κι άλλο λάδι στη φωτιά, δυναμιτίζοντας κάθε πιθανότητα εξεύρεσης διπλωματικής λύσης για τον τερματισμό του. Με το Βερολίνο ν’ ανάβει πρόσφατα το πράσινο φως στο αμερικανόδουλο – νεοναζιστικό καθεστώς Ζελένσκι για τη χρήση γερμανικών οπλικών συστημάτων σε ρωσικά εδάφη και το Παρίσι ν’ ανακοινώνει (και επίσημα) την αποστολή γαλλικών στρατευμάτων (με τη στολή “εκπαιδευτών”) στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Άλλωστε, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, ήδη από τον προηγούμενο Μάρτιο προειδοποιούσε απειλητικά τους λαούς της Ευρώπης: “Αν θέλουμε ειρήνη, πρέπει να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο”…

Μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή συνθήκη, με τα πολεμικά σύννεφα να πυκνώνουν από παντού και την πυρηνική απειλή, μετά και τις πρόσφατες ρωσικές προειδοποιήσεις, να φαντάζει κάθε άλλο παρά σενάριο επιστημονικής φαντασίας, το ελληνικό κράτος, με σημαιοφόρο την πιο νεοφιλελεύθερη – ακροδεξιά μεταπολιτευτική κυβέρνηση ΝΔ του Μητσοτάκη του (υ)ιού και πλήρη διακομματική αστική συναίνεση, μπαίνει σαν πρόθυμος και πιστός ΝΑΤΟϊκός φαντάρος στην πρώτη γραμμή της στρατιωτικής – πολιτικής – οικονομικής στήριξης του καθεστώτος των ορφανών του Χίτλερ, του Μπαντέρα και όλων των ναζιστών ηττημένων της μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών του 1945.

Μια τυχοδιωκτική επιλογή, βασισμένη στην πολιτική υποτέλειας στην “Ιερά Συμμαχία” του ΝΑΤΟ, που θέτει τη χώρα στο στόχαστρο των ρωσικών αντιποίνων, μέσα σε μια συγκυρία όξυνσης των ενδοαστικών ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών στο Αιγαίο και τη ΝΑ Μεσόγειο, αλλά και επαναφοράς του εμφυλιοπολεμικού κλίματος στην πρώην Γιουγκοσλαβία και όλα τα πολύπαθα Βαλκάνια.

Μια πολεμοκάπηλη επιλογή με την οποία η ντόπια Αστική Τάξη και το Κράτος της, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών “συμμάχων, εταίρων” και πατρώνων σε ΗΠΑ & ΕΕ, επιβεβαίωνει έμπρακτα την ισχύ του δόγματος της ευρωατλαντικής εθνικής ενότητας & του “Ανήκουμε στη Δύση”…

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ & ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ. ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗ ΓΑΖΑ: ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΙΣΡΑΗΛ, ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΜΕ ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ & ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ, ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ & ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΑ & ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ: ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ!

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ – ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ – ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ & ΟΛΕΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΩΝ ΓΕΝΙΩΝ ΠΟΥ ΖΟΥΝ & ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.

ΑΚΥΡΟ – ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕ ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ & ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ: ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ & ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ & ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ, ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ & ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ.

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Ιούνης 2024