Στις 4/8/2016 συλλαμβάνονται στην περιοχή της Σπάρτης, ύστερα από αστυνομική καταδίωξη με πυροβολισμούς που θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή τους, οι αγωνιστές του αντιεξουσιαστικού-αντικαπιταλιστικού κινήματος Μάριος Σεϊσίδης και Κώστας Σακκάς. Οι δύο σύντροφοι  βρίσκονταν  σε καθεστώς πολύχρονης φυγοδικίας∙  ο πρώτος από το Γενάρη του 2006 με βάση το αστυνομικοδικαστικό κατασκεύασμα περί «ληστών με τα μαύρα» και ο δεύτερος από το Φλεβάρη του 2014 όταν και παραβιάζει τους περιοριστικούς όρους ομηρίας που του είχαν επιβληθεί μετά την νικηφόρα απεργία πείνας που είχε πραγματοποιήσει ενάντια στην παράταση της κράτησης του για υπόθεση οπλισμού, την πολιτική ευθύνη της οποίας είχε αναλάβει.

Η  σύλληψη των δύο αγωνιστών και όσα τη συνοδεύουν συνιστούν μια ακόμα πράξη στη σφοδρή αναμέτρηση ανάμεσα σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Μια αναμέτρηση που περνάει δια πυρός και σιδήρου, μέσα από επικηρύξεις, διαπομπεύσεις, πυροβολισμούς∙ μέσα από  ανθρωποκυνηγητά, δικαστικές μάχες, φυλακίσεις, βασανισμούς, ακρωτηριασμούς. Μια αναμέτρηση που σε τελική ανάλυση βρίσκει αντιμέτωπους από τη μια τους επικυρίαρχους αυτού του κόσμου, το κεφάλαιο, το κράτος και τους υπηρέτες τους, και από την άλλη τον κόσμο της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης, τον κόσμο του αγώνα και της εξέγερσης, τον κόσμο της αναρχίας και του κομμουνισμού.

Υπό αυτήν την έννοια,  δεν μας εκπλήσσει  η «ειδική» μεταχείριση που επιφύλαξαν απέναντι στους συντρόφους μας οι διωκτικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης  Σύριζα-Ανελ∙ ως έκφραση της γενικότερης κρατικής στρατηγικής για την καθυπόταξη των ατομικών και συλλογικών αντιστάσεων, των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, η μεταχείριση αυτή  δεν θα μπορούσε –παρά τoν ανθρωπιστικό  λόγο που την περιβάλλει – να μην είναι σκληρή, βίαιη, απάνθρωπη.

Αντιθέτως, μας πεισμώνει ακόμα περισσότερο να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων που επιβάλλουν οι καιροί μας, να σταθούμε αλληλέγγυοι με κάθε μέσο, να μετατρέψουμε το κατασταλτικό χτύπημα σε εφαλτήριο για την περαιτέρω συλλογικοποίηση και όξυνση της δράσης μας.

               ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ Μ.ΣΕΪΣΙΔΗ ΚΑΙ Κ.ΣΑΚΚΑ

         ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Συγκέντρωση 17/8 11:30 μμ Δικαστήρια Ευελπίδων

                                                                                                                           Αλληλέγγυοι-Αλληλέγγυες

Ακόμη δύο συλλήψεις.
Ακόμη μία φορά που η θλίψη και η περηφάνια εναλλάσσονται με γοργούς ρυθμούς στο πέρασμα των ωρών.
Ακόμη δύο σύντροφοι στα χέρια της αστυνομίας μετά από πυροβολισμούς.
Ακόμη δύο αναρχικοί στις φυλακές εν αναμονή των πολύχρονων διώξεων, που έχουν γίνει πλέον καθεστώς, εγκλωβισμένοι στο ασφυκτικό πλαίσιο νομικών διατάξεων και σωφρονιστικών κανονισμών.
Η θλίψη όμως δεν μπορεί να καταπνίξει την περηφάνια που νιώθουμε για δύο συντρόφους, που επέλεξαν να μην αφεθούν βορά στις ορέξεις των ειδικών ανακριτικών καθαρμάτων, να υπερβούν τους φόβους τους, και να συνεχίσουν να ορίζουν οι ίδιοι τις κινήσεις τους.
Δεν εννοούμε φυσικά πως η επιλογή της παρανομίας και της φυγοδικίας είναι η μόνη δυνατή ή αξιοπρεπής για όσους στέκονται ενάντια στην εξουσία. Σίγουρα όμως αφαιρεί από την εξουσία ένα μέρος του ελέγχου που (θέλει να φαίνεται ότι) ασκεί.
Και ακριβώς αυτήν την εικόνα παντοδυναμίας του κράτους, έπληξαν ο Μάριος Σεϊσίδης και οι σύντροφοί του, όταν το κράτος προέβη για πρώτη φορά, στην επικήρυξη τους με υπέρογκα χρηματικά ποσά, αποδεικνύοντας έτσι τόσο την αδυναμία του να τους συλλάβει, όσο και τον φόβο του για τρεις παράνομους αναρχικούς.
Δεν είμαστε μόνο οι επιλογές μας, αλλά και ο τρόπος που τις υπερασπιζόμαστε. Και οι δύο σύντροφοι υπερασπίστηκαν την επιλογή της φυγοδικίας με συνέπεια αλλά και μετριοφροσύνη, χωρίς βερμπαλισμούς και κενά λόγια.
Συγκεκριμένα, ο Κώστας Σακκάς με την απεργία του ακύρωσε στην πράξη τις δικαστικές μεθοδεύσεις της επ’ αόριστον προφυλάκισης, δείχνοντας ένα δρόμο για τη διεκδίκηση της ελευθερίας. Παρόλα αυτά, δέχτηκε αφ’ ενός την καπηλεία του αγώνα του από τους τότε ανερχόμενους αριστερούς εξουσιαστές, και αφ’ ετέρου συκοφάντηση και λασπολογία, δημόσια, από μικρή μερίδα αναρχικών. Το ότι επέλεξε να απαντήσει με ψυχραιμία στη λάσπη που δέχτηκε, απέτρεψε την ανακίνηση του ιντερνετικού βούρκου, του κουτσομπολιού και της ίντριγκας. Εν τέλει, οι αριστεροί νυν διαχειριστές της εξουσίας, που τότε καπηλεύτηκαν την απεργία του συντρόφου ώστε να χτίσουν το αντισυστημικό τους προφίλ, έμειναν έκθετοι από την ίδια την επιλογή φυγοδικίας του Κώστα, τα φερέφωνα των οποίων, τον κατήγγειλαν στη συνέχεια ότι “εξέθεσε το κίνημα αλληλεγγύης”.
Μετά τις συλλήψεις των Κώστα Σακκά και Μάριου Σεϊσίδη, ακολούθησαν οι γνωστές εμετικές δηλώσεις υπουργών και βουλευτών για την επιβολή της νομιμότητας, και λοιπά. Ο συριζα εδώ και πολύ καιρό αποδεικνύει πως αξίζει την εμπιστοσύνη που κέρδισε από κομμάτια του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου, και της μικρομεσαίας -φτωχοποιημένης λόγω κρίσης- τάξης.
Η οικονομική ασφυξία πάει πακέτο με την αριστερή εκδοχή του δόγματος νόμος και τάξη, οι συμφωνίες για τον περιορισμό των προσφύγων και η εκκένωση καταλήψεων, μαζί με τις επακόλουθες διώξεις αλληλέγγυων με τους πρόσφυγες καταληψιών, μας δείχνουν πως τα προτάγματά μας της αντιεξουσιαστικής αλληλεγγύης, χρειάζεται να τίθενται στο τραπέζι ξανά και ξανά. Οι νόμιμες και παράνομες δομές μας, είναι όχι μόνο χρήσιμες, αλλά απαραίτητες, και παρά τα πλήγματα που δεχόμαστε δεν έχουμε παρά να ανταποδώσουμε παντού όπου συναντιόμαστε.
Μέχρι το τέλος, μέχρι τη νίκη…

5 Αυγούστου 2016

 Αναρχικοί από την Δ’ πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού

Συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τους ταξικούς αγώνες μας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ!

ΚΥΡΙΑΚΗ 17/7 :: ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ :: ΕΡΜΟΥ [ΣΥΝΤΑΓΜΑ], 10.30ΠΜ

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά.
Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!

Με την από τα κάτω οργάνωσή μας, την ταξική αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς…

Να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες μας Κυριακές.

Να βάλουμε φραγμό στη συνολική επίθεση κεφαλαίου και κράτους και να βγούμε μπροστά για να επιβάλλουμε το δίκιο μας.

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Όλα είναι δικά μας γιατί όλα είναι κλεμμένα

Ο πρύτανης Εμμανουήλ Γιακουμάκης έχει απ’ ότι φαίνεται μεγαλεπήβολα σχέδια, θέλοντας με το που ανέλαβε το καινούριο του πόστο να λύσει ένα από τα χρόνια «προβλήματα» του ΟΠΑ, το οποίο είναι η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν. Αφού η υπόθεση αυτή είχε και 3 εκατ. € στη μέση, θεώρησε εαυτόν καταλληλότερο για τη δουλειά. Εκτός από τα πετυχημένα deals που έχει συνάψει με μεγάλες εταιρίες (βλ. ΟΤΕ) και την κατοχή θέσης σε υπουργείο (βλ. γενικός γραμματέας υπ. Μεταφορών), θέλει να προσθέσει στο βιογραφικό του και επιτυχίες με πολιτική χροιά, όπως είναι η εκκένωση μιας κατάληψης αναρχικών. Έτσι τον Φεβρουάριο ’16 προκηρύχθηκε διαγωνισμός για την ανάδειξη αναδόχου εταιρείας με σκοπό την ανακατασκευή του κτιρίου που στεγάζεται η κατάληψη, ο οποίος ακυρώθηκε μετά από παρέμβαση αλληλέγγυων. Μετά την ακύρωση, ο πρύτανης Γιακουμάκης ζήτησε τη βοήθεια του υπουργείου παιδείας μιας και δεν ήθελε να αναλάβει εξ’ ολοκλήρου την πολιτική ευθύνη της υπόθεσης, όπως και έγινε. Εκείνοι με τη σειρά τους δεν δίστασαν να δώσουν ασφαλή διέξοδο στο πρόβλημά του, αφού τους πρόσφεραν αίθουσα για τη διεξαγωγή του διαγωνισμού και άρα πολιτική κάλυψη. Το υπ. παιδείας βέβαια δεν μπορεί να αποκοπεί από τον υπόλοιπο κρατικό μηχανισμό. Ο Φίλης και οι συνεργάτες του δεν θα μπορούσαν να έχουν πάρει απόφαση για στήριξη του ΟΠΑ, στην προσπάθειά του για εκκένωση μιας κατάληψης, χωρίς να έχουν συμβουλευτεί τους δικούς τους προϊσταμένους.

Μετά το δεύτερο διαγωνισμό-παρωδία, ως μειοδότης του έργου ανακηρύχθηκε η κοινοπραξία «Κων/νος Ζηρίλιος-ΠΕΤΚΑ ΑΕ». Ή μήπως να λέγαμε ότι είχε δώσει τα χέρια με τον Γιακουμάκη πριν καν ανακοινωθεί ο διαγωνισμός και ότι αυτός έγινε για τα μάτια του κόσμου? (Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΠΕΤΚΑ ΑΕ συνειδητά συνεργάζεται και με το δημόσιο, με έργα τους να αφορούν και αρκετές κατασκευές στρατιωτικών βάσεων.)

Το κράτος και οι μηχανισμοί του έχουν ξεκάθαρο όφελος χτυπώντας τη Βανκούβερ, καθώς όντας ενεργό κομμάτι του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου είναι κι αυτή ένα σαράκι που κατατρώει τα σχέδιά τους. Σχέδια που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με οικονομικό και πολιτικό όφελος, όπως άλλωστε συνέβη και στο παρελθόν με εκκενώσεις καταλήψεων σε σημεία-κλειδιά.

Εμείς από την πλευρά μας δεν είμαστε διατεθειμένοι να μείνουμε άπραγοι μπροστά στην επικείμενη καταστολή της κατάληψης. Δεν έχουμε σκοπό να συνδιαλλαγούμε με πρυτάνεις, μεγαλοεργολάβους και κράτος. Δεν θα φύγουμε από το κτίριο, μέσα στο οποίο δημιουργούμε καθημερινά με βάση την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα και την αξιοπρέπεια, λέξεις άγνωστες σε όλους αυτούς που θέλουν να μας εκκενώσουν. Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους. Δεν θα αφήσουμε κανένα πρύτανη να μας πουλήσει, καμία κατασκευαστική να μας χτίσει, κανένα υπουργείο και καμία κυβέρνηση να μας τρομοκρατήσει. Και το κόστος ας το αναλογιστούν όλοι αυτοί, όχι εμείς.

Η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν μετράει 11 χρόνια ζωής χωρίς ιδιοκτήτες. Θα συνεχίζει να ζει με κινητήρια δύναμη τον κόσμο που τη στηρίζει, χωρίς ανακαινίσεις και ανακατασκευές.

Κατάληψη σε βίλες και εγκαταλελειμμένα

κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ

Η επίθεση στην Κυριακάτικη αργία και η καταπάτηση του ωραρίου από το κράτος και την εργοδοσία εδώ και τρία χρόνια συνεχίζονται ακάθεκτες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πλήρους απορρύθμισης των ωραρίων εργασίας επιχειρείται και η επιβολή της «Λευκής Νύχτας». Ο δήμος Αμαρουσίου σε συνεργασία με τον εμπορικό σύλλογο της πόλης θα επιχειρήσει να μετατρέψει το Σάββατο 2 Ιούλη την πόλη του Αμαρουσίου και πάλι σε μια τεράστια «αρένα κατανάλωσης» στην οποία με το έτσι θέλω τα εμπορικά καταστήματα, και όχι μόνο, της περιοχής παραμένουν ανοιχτά μέχρι τα μεσάνυχτα. Μπροστάρηδες σε αυτή την προσπάθεια είναι ο πρόεδρος του εμπορικού συλλόγου Νικολαράκος και ο δήμαρχος Πατούλης. Το σκηνικό ολοκληρώνεται με τη διοργάνωση μουσικών σκηνών με ηχηρά ονόματα του τραγουδιού τα οποία έρχονται να προσδώσουν το χαρακτήρα του «πολιτιστικού γεγονότος» στην αθλιότητα της εξαναγκαστικής εργασίας, πέρα και έξω από κάθε έννοια τήρησης των ήδη ξεχειλωμένων ωραρίων των εμποροϋπαλλήλων. Ο τσαμπουκάς των αφεντικών ξεφεύγει από κάθε όριο, από το άνοιγμα των μαγαζιών δίχως άδεια από την Περιφέρεια, μέχρι την απλήρωτη εργασία που επιβάλλει στους συναδέλφους, καταστρατηγώντας κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος και αξιοπρέπειας των εργαζομένων που εκβιάζονται να δουλέψουν οποτεδήποτε και για όσο τους ζητηθεί από το αφεντικό, αργίες, Κυριακές, νύχτες… Και όλο αυτό στο όνομα της νεφελώδους «τόνωσης της αγοράς», δηλαδή τόνωσης των κερδών των αφεντικών και εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
Οι προσπάθειες επιβολής καθεστώτος πλήρως «απελευθερωμένου» ωραρίου, όπως αυτό που εφαρμόζεται στις «λευκές νύχτες» εμφανίστηκε μαζί με την προσπάθεια κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, εμφανίστηκε μαζί με την επίθεση που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά τα τελευταία χρόνια επιχειρώντας να εντατικοποιήσουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων προκειμένου να διατηρήσουν τα κέρδη τους. Όσο και να παρουσιάζονται τα εν λόγω γεγονότα ως «εξαιρέσεις» και «εορτές» ξέρουμε πολύ καλά πως από πίσω κρύβεται ο πόθος των αφεντικών να έχουν στη διάθεσή τους εργαζόμενους δίχως ωράριο, δίχως δικαιώματα, δίχως αξιοπρέπεια, εργαζόμενους που δεν θα αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι με ανάγκες για ξεκούραση, συνεύρεση, ελεύθερο χρόνο αλλά θα αντιμετωπίζονται ως εργαλεία για την αύξηση της κερδοφορίας τους. Οποιαδήποτε καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων η οποία παρουσιάζεται ως «έκτακτη» και «προσωρινή» αποτελεί ένα βήμα για την καθολική τους κατάργηση και αυτό το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Όλες οι προσπάθειες για ουσιαστική κατάργηση του ωραρίου γίνονται στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας, της «τόνωσης της αγοράς», της οικονομικής «ανάπτυξης», έννοιες διανθισμένες με ωραίες λέξεις οι οποίες κρύβουν όμως την πραγματικότητα πως αφορούν αποκλειστικά και μόνο τα αφεντικά, τα κέρδη τους και τα συμφέροντά τους. Οι εργαζόμενοι, με πρόσχημα αυτές τις λέξεις βιώνουμε μειώσεις μισθών, δουλειά νύχτες, αργίες και Κυριακές, εργοδοτική τρομοκρατία, απολύσεις, απλήρωτα μεροκάματα, απλήρωτες υπερωρίες. Δεν μοιραζόμαστε τα κέρδη με τα αφεντικά αντίθετα μάλιστα, είναι τα αφεντικά που εκμεταλλεύονται την εργασία μας για να πλουτίσουν. Όσο και να προσπαθούν λοιπόν να παρουσιάσουν τις φιέστες που ισοπεδώνουν τα εργασιακά μας δικαιώματα σαν γιορτή, εμείς θα φωνάζουμε πως η «λευκή νύχτα» είναι άλλη μία εκμετάλλευση εργοδοτική.

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΩΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΕΣ
Ο αγώνας ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια δεν αφορά μόνο τους εμποροϋπαλλήλους αλλά τον κάθε εργαζόμενο. Οι επίδοξοι καταναλωτές της «Λευκής Νύχτας» πρέπει να καταλάβουν πως αυτό που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στο εμπόριο, θα το αντιμετωπίσουν και οι ίδιοι αύριο στις εργασίες τους. Καλούμε λοιπόν τον κόσμο να σκεφτεί πως η συμμετοχή του σε αυτή την καταναλωτική φιέστα υπονομεύει τον αγώνα των εργαζομένων και κάνει πλάτες στην προσπάθεια επιβολής του εργασιακού μεσαίωνα. Η στήριξη στον αγώνα που διεξάγεται είναι στήριξη στα εργατικά μας συμφέροντα. Κυριακές και νύχτες δεν δουλεύουμε και δεν ψωνίζουμε!

ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ – ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ!
Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραδώσουμε τις νύχτες και τις Κυριακές μας στα αφεντικά. Οργανωνόμαστε και αντιστεκόμαστε στην επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα, αγωνιζόμαστε ενάντια στο άθλιο φαινόμενο της «λευκής νύχτας» και κάθε παρόμοιας λογικής εργοδοτική φιέστα. Το Συντονιστικό δράσης έχει δώσει δυναμικό «παρών» σε κάθε τέτοια φιέστα που έχει πραγματοποιηθεί στη Ν. Σμύρνη, τη Γλυφάδα, το Μαρούσι, στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, στο Περιστέρι, στο Ίλιον, σε κάθε Κυριακή που τα μαγαζιά είναι ανοικτά, πετυχαίνοντας μάλιστα την ακύρωση της «Λευκής Νύχτας» που ήταν προγραμματισμένη για τις 13 Φλεβάρη στη Ν. Σμύρνη. Έτσι θα δώσει το «παρών» και στο Μαρούσι προτάσσοντας το συντονισμό σε κάθε γειτονιά, σε κάθε μαγαζί. Με την από τα κάτω οργάνωσή μας, την ταξική αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες Κυριακές, τις κλεμμένες νύχτες. Να μπλοκάρουμε την επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα, να βάλουμε φραγμό στη συνολική επίθεση εναντίον μας, να βγούμε μπροστά επιβάλλοντας το δίκιο μας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ, ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ, ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ «ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ» ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΙΟΥΛΗ, ΣΤΑΘΜΟΣ ΗΣΑΠ ΜΑΡΟΥΣΙ, 6ΜΜ

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Κανένας μόνος του απέναντι στην κρίση

Ανακοίνωση για τη δημιουργία Λαϊκού Ιατρείου στα Εξάρχεια

Η επιβολή των μνημονίων από την ελληνική αστική τάξη, την ΕΕ και το ΔΝΤ, από το 2010 έως και σήμερα, έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα τη περαιτέρω βίαιη φτωχοποίηση και προλεταριοποίηση ευρύτερων κοινωνικών κομματιών.

Η προσπάθεια να μεταφερθεί το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού μεταφράζεται σε μισθούς πείνας, ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία, απολύσεις, πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, άγρια φορολόγηση, σπίτια χωρίς ρεύμα, διαλυμένα νοσοκομεία.

Μοναδικοί κερδισμένοι από τις μνημονιακές πολιτικές είναι το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο. Κανένας δημοσιογράφος δεν μπορεί να παραποιήσει αυτή την πραγματικότητα. Κανένα προπαγανδιστικό τέχνασμα δεν μπορεί να κρύψει ότι οι πλούσιοι γίνονται ακόμα πλουσιότεροι και οι φτωχοί ακόμα φτωχότεροι.

Καμία αυταπάτη δεν μπορεί να αποκρύψει τα όρια του κοινοβουλευτισμού. Κανένα ψέμα δεν μπορεί να κρύψει ότι τα αστικά κόμματα, ψηφίζουν χωρίς αντιρρήσεις όλα τα μέτρα που πλήττουν τα λαϊκά στρώματα και υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Απέναντι σε αυτή την οργανωμένη επίθεση πρέπει να αντισταθούμε. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε, αν θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια.

Πρέπει να οργανωθούμε παντού. Στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια και τα σχολεία. Να αγωνιστούμε ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Να αγωνιστούμε ενάντια σε παλιά και νέα μνημόνια. Ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ενάντια στη μόνιμη λιτότητα, στην διάλυση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, το γκρέμισμα της κοινωνικής ασφάλισης, στην κατάρρευση της δημόσιας υγείας.

Πρέπει να δημιουργήσουμε δομές ταξικής αλληλεγγύης. Για να σταθούμε αλληλέγγυοι στα πιο αδύναμα προλεταριακά στρώματα ώστε να πάρουν μια ανάσα, να κινητοποιήσουμε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια ενάντια στις άμεσες επιπτώσεις της κρίσης και των μνημονίων, να εμποδίσουμε τον εγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων στην αστική φιλανθρωπία, να δώσουμε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση στην αλληλεγγύη, να μαζικοποιήσουμε και να πλατύνουμε το επαναστατικό κίνημα.

Σε αυτή την κατεύθυνση, παίρνουμε την πολιτική πρωτοβουλία για τη δημιουργία Λαϊκού Ιατρείου στα Εξάρχεια, το προσεχές διάστημα.

Γιατί η επίθεση στο δημόσιο σύστημα υγείας, η διαρκής υποβάθμισή του, οι περικοπές στις δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης, οι απολύσεις, οι εκτεταμένες ελλείψεις στα νοσοκομεία, το αυξημένο ποσοστό συμμετοχής των ασθενών στο κόστος περίθαλψης, το κλείσιμο και οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων, η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης αποτελούν σχέδιο πραγματικού πολέμου. Με συνέπειες δολοφονικές για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους προλετάριους γενικότερα. Ντόπιους, πρόσφυγες και μετανάστες.

Ένα Λαϊκό Ιατρείο το οποίο θα βρίσκεται στα Εξάρχεια, ώστε να εξυπηρετεί κατοίκους που έχουν ανάγκη πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας από όλες τις γειτονιές της Αθήνας. Ένα Λαϊκό Ιατρείο, το οποίο θα βρίσκεται σε άμεση επικοινωνία και συνεργασία με αντίστοιχες δομές (ειδικά της περιοχής) και θα αποσκοπεί, μαζί με άλλες συνελεύσεις, καταλήψεις και πολιτικές ομάδες, να γίνουν τα Εξάρχεια μια γειτονιά ταξικής πάλης, αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοργάνωσης, να γίνουν μια επαναστατική αντι-πρόταση απέναντι στην εξαθλίωση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την παραίτηση και την ιδιώτευση. Μια επαναστατική αντι-πρόταση, που δεν θα αναζητά εναλλακτικούς παραδείσους στο σήμερα, αλλά αντίθετα θα αποτελεί κομμάτι του πολυδιάστατου αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.

Μια αυτόνομη δομή που δεν θα δέχεται χρηματοδότηση ή κανενός είδους ενίσχυση από κρατικούς και δημοτικούς φορείς ή ΜΚΟ και δεν θα συνδιαλέγεται με καθεστωτικά ΜΜΕ. Μια αυτοοργανωμένη δομή η οποία θα λειτουργεί με τακτικές συνελεύσεις, όπου όλα τα μέλη της θα συμμετέχουν ισότιμα.

Καλούμε κατοίκους της περιοχής, αγωνιστές, αλλά ειδικότερα γιατρούς, ψυχολόγους, νοσηλευτές, φαρμακοποιούς να συμμετέχουν ενεργά στο Λαϊκό Ιατρείο. Καλούμε όλους να στηρίξουν τις δομές ταξικής αλληλεγγύης.

Για επικοινωνία: laikoiatreio@espiv.net

Πρωτοβουλία αναρχικών και κομμουνιστών

Έπειτα από δύο πρώτες παρεμβάσεις έξω από το βιβλιοπωλείο «Πρωτοπορία» την Πέμπτη 2/6/16  και το Σάββατο 11/6/16  κι ένα κύκλο ενημερώσεων και ανάδειξης του ζητήματος στους συναδέλφους μας στους χώρους δουλειάς, σε όλον τον κόσμο της εργασίας και στο αναγνωστικό κοινό, συνεχίζουμε τη μάχη μέχρι τη δικαίωση της συναδέλφου μας που υπέστη βλαπτική μεταβολή και που η εργοδοσία αρνείται να της δώσει την αποζημίωση απόλυσης. Η εκδικητική στάση της εργοδοσίας προς τη συνάδελφό μας και η όλη αδιαλλαξία και το «δούλεμά» της απέναντι στο Σύλλογο και τον αγώνα μας δε θα μείνουν αναπάντητα.

ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΩΡΑ Η «ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ»

ΣΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΠΟΛΥΣΗΣ

ΝΕΑ  ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ» ::

ΣΑΒΒΑΤΟ 25/6, 11.30ΠΜ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ – ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ

Η επίθεση στην Κυριακάτικη αργία και η καταπάτηση του ωραρίου από το κράτος και την εργοδοσία εδώ και τρία χρόνια συνεχίζονται ακάθεκτες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πλήρους απορρύθμισης των ωραρίων εργασίας επιχειρείται και η επιβολή της «Λευκής Νύχτας». Ο δήμος Ιλίου έχει αποτελέσει πρωτοπόρος στη διοργάνωση της συγκεκριμένης αθλιότητας την οποία και προσπαθεί να αναγάγει σε θεσμό/πολιτιστικό γεγονός για την πόλη. Για τέταρτη συνεχή χρονιά λοιπόν, το Σάββατο 25 Ιούνη, θα επιχειρήσει να μετατρέψει την πόλη του Ιλίου και πάλι σε μια τεράστια «αρένα κατανάλωσης» στην οποία με το έτσι θέλω τα εμπορικά καταστήματα, και όχι μόνο, της περιοχής παραμένουν ανοιχτά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Το σκηνικό ολοκληρώνεται με τη διοργάνωση μουσικών σκηνών με ηχηρά ονόματα του τραγουδιού τα οποία έρχονται να προσδώσουν το χαρακτήρα του «πολιτιστικού γεγονότος» στην αθλιότητα της εξαναγκαστικής εργασίας, πέρα και έξω από κάθε έννοια τήρησης των ήδη ξεχειλωμένων ωραρίων των εμποροϋπαλλήλων. Ο τσαμπουκάς των αφεντικών ξεφεύγει από κάθε όριο, από το άνοιγμα των μαγαζιών δίχως άδεια από την Περιφέρεια, μέχρι την απλήρωτη εργασία που επιβάλλει στους συναδέλφους, καταστρατηγώντας κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος και αξιοπρέπειας των εργαζομένων που εκβιάζονται να δουλέψουν οποτεδήποτε και για όσο τους ζητηθεί από το αφεντικό, αργίες, Κυριακές, νύχτες… Και όλο αυτό στο όνομα της νεφελώδους «τόνωσης της αγοράς», δηλαδή τόνωσης των κερδών των αφεντικών και εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων.

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
Οι προσπάθειες επιβολής καθεστώτος πλήρως «απελευθερωμένου» ωραρίου, όπως αυτό που εφαρμόζεται στις «λευκές νύχτες» εμφανίστηκε μαζί με την προσπάθεια κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, εμφανίστηκε μαζί με την επίθεση που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά τα τελευταία χρόνια επιχειρώντας να εντατικοποιήσουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων προκειμένου να διατηρήσουν τα κέρδη τους. Όσο και να παρουσιάζονται τα εν λόγω γεγονότα ως «εξαιρέσεις» και «εορτές» ξέρουμε πολύ καλά πως από πίσω κρύβεται ο πόθος των αφεντικών να έχουν στη διάθεσή τους εργαζόμενους δίχως ωράριο, δίχως δικαιώματα, δίχως αξιοπρέπεια, εργαζόμενους που δεν θα αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι με ανάγκες για ξεκούραση, συνεύρεση, ελεύθερο χρόνο, αλλά θα αντιμετωπίζονται ως εργαλεία για την αύξηση της κερδοφορίας τους. Οποιαδήποτε καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων η οποία παρουσιάζεται ως «έκτακτη» και «προσωρινή» αποτελεί ένα βήμα για την καθολική τους κατάργηση και αυτό το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Όλες οι προσπάθειες για ουσιαστική κατάργηση του ωραρίου γίνονται στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας, της «τόνωσης της αγοράς», της οικονομικής «ανάπτυξης», έννοιες διανθισμένες με ωραίες λέξεις οι οποίες κρύβουν όμως την πραγματικότητα πως αφορούν αποκλειστικά και μόνο τα αφεντικά, τα κέρδη τους και τα συμφέροντά τους. Οι εργαζόμενοι, με πρόσχημα αυτές τις λέξεις βιώνουμε μειώσεις μισθών, δουλειά νύχτες, αργίες και Κυριακές, εργοδοτική τρομοκρατία, απολύσεις, απλήρωτα μεροκάματα, απλήρωτες υπερωρίες. Δεν μοιραζόμαστε τα κέρδη με τα αφεντικά αντίθετα μάλιστα, είναι τα αφεντικά που εκμεταλλεύονται την εργασία μας για να πλουτίσουν. Όσο και να προσπαθούν λοιπόν να παρουσιάσουν τις φιέστες που ισοπεδώνουν τα εργασιακά μας δικαιώματα σαν γιορτή εμείς θα φωνάζουμε πως η «λευκή νύχτα» είναι άλλη μία εκμετάλλευση εργοδοτική.

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΩΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΕΣ
Ο αγώνας ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια δεν αφορά μόνο τους εμποροϋπαλλήλους αλλά τον κάθε εργαζόμενο. Οι επίδοξοι καταναλωτές της «Λευκής Νύχτας» πρέπει να καταλάβουν πως αυτό που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στο εμπόριο, θα το αντιμετωπίσουν και οι ίδιοι αύριο στις εργασίες τους. Καλούμε λοιπόν τον κόσμο να σκεφτεί πως η συμμετοχή του σε αυτή την καταναλωτική φιέστα υπονομεύει τον αγώνα των εργαζομένων και κάνει πλάτες στην προσπάθεια επιβολής του εργασιακού μεσαίωνα. Η στήριξη στον αγώνα που διεξάγεται είναι στήριξη στα εργατικά μας συμφέροντα.
Κυριακές και νύχτες δεν δουλεύουμε και δεν ψωνίζουμε!

ΔΕΝ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ – ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ!
Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραδώσουμε τις νύχτες και τις Κυριακές μας στα αφεντικά. Οργανωνόμαστε και αντιστεκόμαστε στην επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα, αγωνιζόμαστε ενάντια στο άθλιο φαινόμενο της «λευκής νύχτας» και κάθε παρόμοιας λογικής εργοδοτική φιέστα. Το Συντονιστικό δράσης έχει δώσει δυναμικό «παρών» σε κάθε τέτοια φιέστα που έχει πραγματοποιηθεί στη Ν. Σμύρνη, τη Γλυφάδα, το Μαρούσι, στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, στο Περιστέρι, σε κάθε Κυριακή που τα μαγαζιά είναι ανοικτά, πετυχαίνοντας μάλιστα την ακύρωση της αντίστοιχης φιέστας που ήταν προγραμματισμένη για τις 13 Φλεβάρη στη Ν. Σμύρνη. Έτσι θα δώσει το «παρών» και στο Ίλιον προτάσσοντας το συντονισμό σε κάθε γειτονιά, σε κάθε μαγαζί. Με την από τα κάτω οργάνωσή μας, την ταξική αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση να πάρουμε πίσω τις κλεμμένες Κυριακές, τις κλεμμένες νύχτες. Να μπλοκάρουμε την επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα, να βάλουμε φραγμό στη συνολική επίθεση εναντίον μας, να βγούμε μπροστά επιβάλλοντας το δίκιο μας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ, ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ, ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Με τρεις καταδίκες και μία αθώωση ολοκληρώθηκε στις 14/6 η δίκη των τεσσάρων συντρόφων που δικάζονταν για τις συγκρούσεις που ξέσπασαν στη διάρκεια της πρωτομαγιάτικης πορείας ενάντια στην διεθνή έκθεση Expo 2015 στο Μιλάνο.

Ένας από τους συντρόφους αθωώθηκε, ενώ η βαρύτερη και σημαντικότερη από πολιτική άποψη κατηγορία, εκείνη της “καταστροφής και λεηλασίας”, κατέρρευσε για δύο από τους τρεις καταδικασθέντες, οι οποίοι καταδικάστηκαν μόνο για το αδίκημα της αντίστασης κατά της αρχής.

Στη βαρύτερη ποινή (3 έτη και 8 μήνες) καταδικάστηκε ο Casper (Andrea Casieri), ο οποίος βρίσκεται ακόμα έγκλειστος, για τα αδικήματα της “καταστροφής και λεηλασίας”, της αντίστασης κατά της αρχής και της μεταμφίεσης. Ο Iddu (Edoardo Algardi) και ο Nicolo (Niccolò Ripani) καταδικάστηκαν σε 2 έτη και 2 μήνες και ένα έτος και 8 μήνες (με αναστολή) αντίστοιχα μόνο για το αδίκημα της αντίστασης κατά της αρχής, ενώ κατέπεσε γι’ αυτούς η σημαντικότερη κατηγορία της “καταστροφής και λεηλασίας”. Για τον Nicolo, το δικαστήριο ήρε το μέτρο του κατ’ οίκον περιορισμού, ενώ αίτημα για την άρση του κατ’ οίκον περιορισμού κατέθεσαν και οι δικηγόροι του Iddu. Ο Casper ώς  «αποδιοπομπαίος τράγος» της υπόθεσης θα πρέπει να καταβάλλει αποζημίωση 15.000 ευρώ στο Υπουργείο Εσωτερικών της Ιταλίας για “ζημιές στην εικόνα” του, ενώ μένει να καθοριστεί το ύψος της αποζημίωσης στην τράπεζα Unicredit για τις ζημιές που υπέστησαν δύο υποκαταστήματά της.

Τελείως αθώος κηρύχθηκε ο Molestio (Alessio Dall’Acqua), για τον οποίο το δικαστήριο ήρε το μέτρο του κατ’ οίκον περιορισμού.

Το παραμύθι που είχαν στήσει εδώ και ένα χρόνο οι ιταλικές διωκτικές αρχές σε συνεργασία με τα μμε πάνω στο μιλανέζικο ανταγωνιστικό κίνημα και τους 4 συντρόφους μας ξεφούσκωσε. Το σαθρό κατηγορητήριο, η τρομουστερία των μμε και η διαπόμπευση των συντρόφων μας, η στοχοποίηση κατειλημμένων κοινωνικών κέντρων και πολιτικών χώρων από μπατσοφυλλάδες τύπου Corierre della sera δεν ήταν αρκετά για να μεταθέσουν την πολιτική ευθύνη της λεηλασίας της εργατικής τάξης στο μιλάνο από τους μαφιόζους της expo και της τοπικής και μη – εξουσίας στους διαδηλωτές.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΗΛΑΤΗΣΕ ΚΑΙ ΕΡΗΜΩΣΕ ΤΟ ΜΙΛΑΝΟ ΗΤΑΝ Η EXPO

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ!

αναδημοσίευση από free5.gr

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=_THo0OMGUB4[/youtube]

Σχετικά με τη δίκη για την ανακατάληψη της Villa Amalias αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο που κυκλοφόρησε λίγες μέρες μετά την ανακατάληψη, ένα πρόσφατο κείμενο της Villa Amalias και ένα κάλεσμα συντρόφων-συντροφισσών που συμμετείχαν στην ανακατάληψη της Villa Amalias.

Στην ανακατάληψη συμμετείχαν 92 σύντροφοι και συντρόφισσες. 91 σύντροφοι και συντρόφισσες που δικάζονται στις 16 Ιούνη 2016,  στις 9πμ στο κτίριο 8 των δικαστηρίων της Ευελπίδων καθώς και ένας ανήλικος (εκείνη την εποχή) σύντροφος ο οποίος και καταδικάστηκε από το δικαστήριο ανηλίκων με χρηματικό πρόστιμο. 

***

9η Γενάρη 2013: Υπάρχουν κάτι ξημερώματα…

αφιερωμένο στον σύντροφο Σ. που μας λείπει…

…Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου, o ουρανός δικός μου, η θάλασσα στα μέτρα μου… Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε, αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά…

από τα σωθικά της Μητρόπολης

17.1.13

***

Στις 20/12/12 εκκενώθηκε από την αστυνομία η κατάληψη Villa Amalias.

Επί 23 χρόνια το κτήριο στη συμβολή των οδών Αχαρνών και Χέυδεν, στέγασε αρκετούς ανθρώπους, την ουτοπία, τη δημιουργικότητα, το μεράκι πολλών ακόμα. Υπήρξε μέσα στα χρόνια, σημείο συνάντησης για πολυάριθμους νέους από την πόλη, την επαρχία, συντρόφους από όλο τον κόσμο.   Για όσους τη ζήσαμε λίγο περισσότερο, ήταν  και οι αστυνομικές εισβολές, οι δίκες, οι εμπρησμοί, οι ατέλειωτες εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης του κτηρίου, τα θεατρικά, τα πάρτι και οι punk συναυλίες, οι περιφρουρήσεις και το ξύλο στους φασίστες.

Στα χρόνια της ταξικής επίθεσης που λέμε κρίση, επικράτησε στην  πολιτική  ένας  κανιβαλισμός , με κοινωνικές oμάδες  να στοχοποιούνται διαδοχικά. Τη μία οι τυροπιτάδες που δεν κόβανε αποδείξεις, ήταν υπαίτιοι για το δημόσιο χρέος και όχι οι εφοπλιστές και η εκκλησία που απαλλάσσονται  από φόρους. Την άλλη οι μετανάστες και οι οροθετικές ήταν υγειονομική βόμβα και όχι το κλείσιμο των νοσοκομείων, οι ελλείψεις προσωπικού και φαρμάκων. Τα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις χαρακτηρίστηκαν καταχρηστικά και περικόπτονται συστηματικά.   Η επίθεση στα χαμηλά εισοδήματα, έφερε πολύ κόσμο στα όρια  της απόγνωσης. Η λαική δυσαρέσκεια, όποτε εκφράστηκε μαζικά, χτυπήθηκε ανελέητα. Ο κόσμος οδηγήθηκε στην ανάθεση,  διαψεύστηκε, απογοητεύτηκε και τώρα τα υπομένει όλα αδιαμαρτύρητα.

Όταν τη διαχείριση αυτής της πολιτικής  ανέλαβε το τσούρμο των ακροδεξιών του Σαμαρά, ψαρεύοντας ψήφους από δεξιότερα, ήρθε και η σειρά των καταλήψεων.

 Οι καταλήψεις είναι επιθέσεις του κόσμου του αγώνα που εδαφικοποιούνται. Είναι οργανωμένες συλλογικά, δοκιμάζουν ιδέες, ανάγκες και επιθυμίες στην πράξη. Περιγελούν την πρέπουσα ηθική, κοινωνούν αντίθετες στις κυρίαρχες, αξίες, περιφρονούν την αγία ιδιοκτησία . Είναι λογικό να βρίσκονται στο στόχαστρο κράτους και παρακράτους. Στην ακροδεξιά ρητορική η Villa Amalias αποτελούσε,  όπως είπε κι ο υπουργός, το αρχηγείο της ανομίας. Εκκενώθηκε με τη μέθοδο της ανώνυμης καταγγελίας, παρόλο που τα ευρήματα της αστυνομικής έρευνας ήταν γελοία (άδεια μπουκάλια μπύρας και δυο λίτρα πετρέλαιο θέρμανσης). Για τους δημοσιογράφους όμως, ετοιμαζόμασταν, σα το χριστό στο γάμο, να ετοιμάσουμε εκατοντάδες μολότωφ και να κάψουμε την Αθήνα, ήμασταν πρεζόνια και άλλα γραφικά. Η αλληλεγγύη αντιστάθηκε στη γελοιότητα, με ποικίλες παρεμβάσεις εντός και εκτός της χώρας.

Σε αυτό το κλίμα 92 σύντροφοι/σες, από καταλήψεις , συλλογικότητες και άτομα,  στις 9-1-13, μπήκαμε για τελευταία φορά στο σπίτι. Περάσαμε την ισχυρή αστυνομική δύναμη που φρουρούσε το κτήριο χωρίς να ανοίξει μύτη. Ζήσαμε ένα υπέροχο ξημέρωμα, με τους μπάτσους να λυσσάνε στις κλειδωμένες πόρτες κι εμάς να γελάμε με το χουνέρι που τους κάναμε. Το ίδιο έγινε και έξω. Τα παπαγαλάκια των πρωινάδικων μας έβριζαν, αλλά πολλοί τηλεθεατές έσκασαν ένα χαμόγελο. Μετά από τόση υποτίμηση και βία που είχαμε όλοι υποστεί, κάποιοι καταφέραμε να τους την κάνουμε . Πολλοί μεγαλόσχημοι ξύπνησαν στραβά εκείνο το πρωί και για  επίδειξη δύναμης, εκκένωσαν μαζί με τη βίλα ,  την κατάληψη Σκαραμαγκά και  την κατάληψη αλληλεγγύης  στα γραφεία της κυβερνώσας δημάρ. Το κίνημα της αλληλεγγύης, με όλα αυτά δυνάμωσε και οργάνωσε μια πρωτοφανή σε όγκο και παλμό πορεία, από την οποία δυστυχώς απουσιάσαμε, μια και ήμασταν ακόμα κρατούμενοι. Μείναμε με ένα χαμόγελο και δυο χαμένες καταλήψεις του κέντρου.

Οδηγηθήκαμε στη δικαιοσύνη που συντονισμένη στην περιρρέουσα κυβερνητική ατμόσφαιρα, μας απέδωσε κατηγορίες. Με την ασάφεια την ανομίας, δηλαδή όσων αμφισβητούν το νόμο χωρίς απαραίτητα να τον παραβαίνουν, που δικαιολόγησε την πρώτη εκκένωση, κατηγορηθήκαμε για διατάραξη κοινής ειρήνης και απείθεια. Αν  δικονομικά δε στέκουν, δεν έχει και πολλή σημασία. Άλλωστε είναι επιδίωξή μας να διαταράσσουμε  την ειρήνη, όταν επιβάλλεται με την απειλή της  κρατικής βίας και είναι στη φύση μας η απείθεια. Από τότε παραμένουμε δέσμιοι περιοριστικών  όρων, παράτυπα μετά την κατάργηση του κουκουλονόμου και την μετατροπή του κακουργήματος σε πλημμέλημα. Στις 16- 6-16 δικαζόμαστε στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων.

Είναι πολλά αυτά που έχουμε χάσει τα τελευταία χρόνια, με την επέλαση του κεφαλαίου. Ενέργειες σαν αυτή της 9-1-13, είναι μια στάλα άμμος στα γρανάζια, στιγμές που δίνουν αισιοδοξία, μέχρι να κάνουμε τους κόπους και να βρούμε τους τρόπους για την ταξική αντεπίθεση. Τότε όλο και κάποιοι θα βρουν κέφι, δύναμη και υπομονή να ξαναστήσουν ένα <μεγάλο σπίτι>.

Villa Amalias

***

Οι καταλήψεις είναι οδοφράγματα απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και την επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Είναι ορμητήρια αγώνα και εργαστήρια αυτοοργάνωσης, πολιτικής ζύμωσης και αλληλοβοήθειας. Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και είναι σημεία επικοινωνίας για τους αντιστεκόμενους και τους καταπιεσμένους. Η κατάληψη villa amalias στα 23 χρόνια του ταξιδιού της αποτέλεσε σημείο αναφοράς για το αντιφασιστικό/αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα.

Το Δεκέμβρη του 2012 στο πλαίσιο ενός ακροδεξιού και αντιεξεγερτικού παραληρήματος το κράτος στοχοποιεί τις καταλήψεις ως εστίες ανομίας και εκκενώνει κάποιες από αυτές. Στις 20/12 το κράτος προχωράει στην εκκένωση της κατάληψης Villa Amalias. Στις 9/1/13 το πρωί 93 σύντροφοι και συντρόφισσες κινούμενοι συλλογικά και αποφασιστικά ανακαταλάβαμε το κτίριο της villas, στέλνοντας ένα μήνυμα αντίστασης και αλληλεγγύης, απέναντι στην επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Μετά από μερικές ώρες ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας εισβάλλουν στο κτήριο και συλλαμβάνουν τους 93 αγωνιστές-στριες

Στις 16 Ιούνη δικαζόμαστε για την κίνηση της ανακατάληψης της villa amalias και δηλώνουμε οτι διαταράξαμε την πολεμική ειρήνη του καθεστώτος και παραμείναμε απείθαρχοι/-ες απέναντι στη συνθήκη έκτακτης ανάγκης και τις εξουσιαστικές επιταγές για εξατομίκευση και υποταγή.

Στο έγκλημα του αγώνα για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας δηλώνουμε συνειδητά συνένοχοι/-ες

ΔΙΚΗ: Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016, 9πμ Δικαστήρια Ευελπίδων

Σύντροφοι-συντρόφισσες που συμμετείχαμε στην ανακατάληψη της Villa Amalias