Κείμενο των 5 εκζητούμενων από τις ιταλικές αρχές.

1.

Δευτέρα 4/1, 18.00, Πάντειο Πανεπιστήμιο (Λεωφ. Συγγρού 136), Αμφιθέατρο Σάκη Καραγιώργα: Πολιτική Εκδήλωση με αφορμή το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης που εξέδωσε το Iταλικό κράτος για τους 5 αγωνιστές από την Αθήνα. Οι άξονες της εκδήλωσης αφορούν την Παγκόσμια Έκθεση “Expo 2015” στο Μιλάνο, το κίνημα “No Expo” και το ζήτημα της διεθνοποίησης της καταστολής. Θα τοποθετηθούν σύντροφοι από την Ιταλία και από την επιτροπή αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατουμένους σε Τουρκία και Κουρδιστάν.

Στις 7,8 ΚΑΙ 11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ θα γίνουν οι συνεδριάσεις του Δικαστικού συμβουλίου που θα αποφασίσει για την έκδοση η μη των 5 αγωνιστών στην Ιταλία. 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στο ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (Κυρίλλου Λουκαρεως 14): Πέμπτη 7/1 – 11:00.  Παρασκευή 8/1 – 10:00.  Δευτέρα 11/1- 9:30

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟ “ΝΟ ΕΧPΟ” ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΑ

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους 5 αγωνιστές φοιτητές
e-mail επικοινωνίας: synal5@espiv.net

αφίσα της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον σύντροφο Θοδωρή Σίψα

που κολλιέται στο κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας.

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 9 Νοέμβρη, η Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου δέχτηκε επίθεση με ισχυρό εκρηκτικό μηχανισμό που είχε τοποθετηθεί δίπλα στην εξωτερική της πόρτα. Από την έκρηξη, τα παρακείμενα σπίτια και καταστήματα υπέστησαν σοβαρές ζημιές, ενώ η ίδια η κατάληψη είχε κάποιες φθορές στην κεντρική της είσοδο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μπαίνει στο στόχαστρο των ακροδεξιών, αφού το Σεπτέμβριο του 2011 είχε γίνει εμπρηστική επίθεση στο κτήριο και τον Αύγουστο του 2014 έγινε ξανά επίθεση από 100 περίπου μέλη της Χρυσής Αυγής. Αυτή τη φορά όμως, με το μηχανισμό μεγάλης ισχύος που τοποθετήθηκε στη μέση του δρόμου, ο στόχος εκτός από τους συντρόφους και την κατάληψη ήταν και ολόκληρη η γειτονιά.

Οι σύντροφοι/ισσες από την Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου συμμετέχουν ενεργά στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, αναδεικνύοντας τις αιχμές τους και στην τοπική κοινωνία. Συμμετέχουν σε εργατικές και αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις και προωθούν τον αντιφασιστικό αγώνα. Στέκονται αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες και στους μετανάστες, αγωνίζονται ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος στοχοποιώντας αυτούς που ευθύνονται για την εξαθλίωση των εργατικών-λαϊκών στρωμάτων, και αυτό από ότι φαίνεται ενοχλεί τους φασίστες. Αυτοί που τοποθέτησαν τη βόμβα φοβούνται την οργάνωση της εργατικής τάξης απέναντι στους δυνάστες της και ενοχλούνται από την έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων. Φοβούνται την αντίσταση στους εκβιασμούς των αφεντικών, ενοχλούνται από τις δομές που αποτελούν κομμάτι του κόσμου του αγώνα. Για τους λόγους αυτούς δεν μπορούν να ανεχθούν την ύπαρξη εγχειρημάτων όπως αυτό της Κατάληψης Έπαυλης Κουβέλου.

Ορθώνουμε αναχώματα σε κράτος, κεφάλαιο, φασισμό

ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
ΣΑΒΒΑΤΟ 5/12 12:00 ΣΤ. ΗΣΑΠ ΜΑΡΟΥΣΙ

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2014 ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η Κυριακή 28 Δεκέμβρη ήταν η όγδοη Κυριακή μέσα στο 2014 και η τρίτη Κυριακή μέσα στο Δεκέμβρη που κράτος και αφεντικά προσπάθησαν να επιβάλουν το άνοιγμα των καταστημάτων. Το σχετικό θεσμικό πλαίσιο εκείνη την περίοδο προέβλεπε τη λειτουργία των καταστημάτων για 7 Κυριακές, ενώ με καταιγισμό τροπολογιών επιβλήθηκε και μια τροπολογία σε άσχετο νόμο που ψηφίστηκε εν μία νυκτί και αύξησε τις εργάσιμες Κυριακές σε 8 (!). Μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες για τους εργαζομένους, με 3 συνεχόμενες εβδομάδες χωρίς ρεπό, η ΟΙΥΕ δεν προκηρύσσει απεργία. Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (ΣΥΒΧΑ) στο πλαίσιο της υπεράσπισης της Κυριακάτικης αργίας κηρύσσει απεργία στον κλάδο του βιβλίου. Το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια στηρίζει την απεργιακή κινητοποίηση, ενισχύοντας μαζί με εργαζομένους και αλληλέγγυους τις απεργιακές περιφρουρήσεις στα καταστήματα Ιανός και Παπασωτηρίου.

Κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης στον Ιανό, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος Καρατζάς Νίκος και η διευθύντρια Λιαποπούλου Μαρία κατέθεσαν μήνυση και με εντολή τους τα ΜΑΤ περικύκλωσαν τους απεργούς, τους ψέκασαν με χημικά και τους χτύπησαν. Η απεργιακή περιφρούρηση κράτησε σθεναρή στάση. Ωστόσο, η αστυνομία προχώρησε σε 5 προσαγωγές εκ των οποίων οι 4 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Οι δύο απ’ αυτές αφορούσαν περαστικούς!

Ακολούθησε συγκέντρωση απεργών και αλληλέγγυων έξω από το A.T. Ακροπόλεως στο οποίο κρατούνταν οι συλληφθέντες. Εκεί, ενώ μέλη του ΣΥΒΧΑ κατέθεταν μήνυση εναντίον της εργοδοσίας του Ιανού, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν ξανά, απωθώντας βίαια τους συγκεντρωμένους και προχωρώντας σε 3 ακόμα συλλήψεις μελών σωματείων και εργατικών συλλογικοτήτων, τους οποίους κακοποίησαν τόσο κατά τη σύλληψή τους, όσο και στο κρατητήριο. Η συγκέντρωση αλληλεγγύης προχώρησε σε εργατική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, στάθηκε μπροστά στον Ιανό και σε άλλα μεγάλα βιβλιοπωλεία που ήταν ανοιχτά (Παπασωτηρίου και Πολιτεία) και στη συνέχεια πραγματοποίησε συγκέντρωση αλληλεγγύης στη ΓΑΔΑ, όπου είχαν μεταφερθεί οι 3 τελευταίοι συλληφθέντες. Την επόμενη μέρα οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στο αυτόφωρο. Αντίθετα η εργοδοσία του Ιανού, για την οποία είχε κατατεθεί μήνυση, δεν εντοπίστηκε ποτέ… Η υπόθεση των συναδέλφων που συνελήφθησαν έξω από τον Ιανό εκδικάζεται εξ αναβολής την Τρίτη 1 Δεκέμβρη.

Η εργοδοσία του Ιανού καταπατά τα εργασιακά δικαιώματα και επιβάλλει καθεστώς εργοδοτικής τρομοκρατίας με τη χρήση καταγραφικών ατομικής απόδοσης scanners (που κρέμονται στο λαιμό των εργαζομένων) και την υποχρεωτική υπογραφή επιστολής από τους εργαζομένους με την οποία επικροτούν την τακτική της εργοδοσίας και λασπώνουν το ΣΥΒΧΑ. Οι μισοί από όσους δεν την υπέγραψαν, εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση ή απολύθηκαν. Πρωτοστατεί στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας αναγκάζοντας τους εργαζομένους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη να ασπαστούν τη δουλειά τις Κυριακές υπογράφοντας σχετική δήλωση. Ο πολιτισμός που πρεσβεύει είναι χτισμένος πάνω στην εκμετάλλευση εργαζομένων και τη σύνδεση εξουσίας με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, ώστε να εξαλειφθεί κάθε εστία αντίστασης. Η εργοδοσία του Ιανού έχει πλήρη ευθύνη για ό,τι συνέβη στην απεργία της Κυριακής 28 Δεκέμβρη.

Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής έχει δώσει και δίνει ταξικούς αγώνες απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Δεν είναι τυχαίο ότι η εργοδοσία του Ιανού, όπως αναφέρει και σε σχετική ανακοίνωση ο ΣΥΒΧΑ, εκβίαζε πως δεν θα προχωρούσε από την πλευρά της τη διαδικασία διώξεων, με την προϋπόθεση ότι το σωματείο θα δεσμευόταν ότι δεν θα ασχολούνταν ποτέ ξανά με τον Ιανό.

Επίσης τη μέρα της προκηρυγμένης απεργίας, ο νυν κυβερνητικός ραδιοφωνικός σταθμός «στο Κόκκινο» αναγκάστηκε να ακυρώσει την εμπορική συνεργασία του με τον Ιανό και την προγραμματισμένη εκδήλωσή του κάτω από το βάρος της κατασταλτικής επίθεσης που δέχθηκε η απεργιακή κινητοποίηση.

Η επίθεση αυτή εντάσσεται στη στρατηγική που ακολουθούν τα αφεντικά και το κράτος για να καταστείλουν και να ποινικοποιήσουν τους εργατικούς αγώνες και τη συνδικαλιστική δράση. Την ίδια περίοδο τα ΜΑΤ χτύπησαν την κατάληψη του εργοστασίου της «ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ Α.Ε» στον Ασπρόπυργο και συνέλαβαν 40 εργάτες και αλληλέγγυους. Με την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το κράτος παραμένει εγγυητής των συμφερόντων των αφεντικών. Η κυβέρνηση συνεχίζει να μην καταργεί το νόμο για τις 8 Κυριακές, καθώς επίσης δεν έχει επαναφέρει και τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Εμπορικοί όμιλοι συγχωνεύονται ή κλείνουν με μαζικές απολύσεις εργαζομένων. Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα οι εργατικοί αγώνες συνεχίζουν να καταστέλλονται και δεκάδες αγωνιστές διώκονται και καταδικάζονται. Τα σωματεία της «WIND» και «VODAFONE» σέρνονται στα δικαστήρια από τους εργοδότες και η απεργία τους κηρύσσεται παράνομη και καταχρηστική, ναυτεργάτες καταδικάζονται στα δικαστήρια για τη συμμετοχή τους στις -κατά τα προηγούμενα χρόνια- απεργιακές κινητοποιήσεις των σωματείων τους, οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των απλήρωτων απολυμένων εργαζομένων από τα «METROPOLIS» παρεμποδίζονται από τα ΜΑΤ. Οι δολοφονίες και οι τραυματισμοί των εργατών εξακολουθούν να βαφτίζονται «εργατικά ατυχήματα» (4 νεκροί στα ΕΛΠΕ). Καταδικάζονται οι συλληφθέντες της αντιμνημονιακής συγκέντρωσης στις 15ης Ιούλη, οι εκπαιδευτικοί στη Σάμο για τις κινητοποιήσεις του 2013, οι απεργοί εργάτες της γαλακτοβιομηχανίας «ΟΛΥΜΠΟΣ» (Λάρισα), της πτηνοτροφικής επιχείρησης «ΖΑΒΕΛ» (Σχηματάρι). Ποινικοποιείται η απεργία των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις, καταστέλλονται με ΜΑΤ οι απεργιακές περιφρουρήσεις έξω από τα εργοστάσια και συλλαμβάνονται οι απεργοί εργάτες της «ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΑΕ» στα Γιάννενα και του εργοστασίου «ΧΑΡΜΑ» (συμφερόντων ομίλου ΖΟΥΡΑ) στη Θεσσαλονίκη.

Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας είναι αγώνας όλων των εργαζομένων. Τον καιρό της εφαρμογής του τρίτου μνημονίου και της ολοένα εντεινόμενης εκμετάλλευσης και καταπίεσης καθίσταται πιο επιτακτική η ανάγκη να δυναμώσουμε τους ταξικούς αγώνες μας. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας και τα εργατικά συμφέροντα. Δίχως να βασιζόμαστε σε σωτήρες, αλλά παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια μας, βρισκόμαστε στο δρόμο, συνεχίζοντας το δίκαιο, επίμονο και από τα κάτω οργανωμένο αγώνα μας, προτάσσοντας: «Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά. Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!». Το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια καλεί σωματεία, εργαζομένους στο εμπόριο, συνελεύσεις γειτονιών και συλλογικότητες να πάρουν θέση, να σταθούν αλληλέγγυοι στον ακηδεμόνευτο συλλογικό αγώνα μας.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στους συλληφθέντες συναδέλφους μας από την απεργία της Κυριακής 28/12/14
την Τρίτη 1 Δεκέμβρη, στα δικαστήρια της Ευελπίδων (κτίριο 2), στις 8.30πμ*

*  καθώς η εν λόγω υπόθεση έχει και πάλι ως αριθμό πινακίου το «1», θα είναι σκόπιμο η συγκέντρωση αλληλεγγύης να ξεκινήσει από τις 8.30πμ (κτίριο 2)

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ
ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 28/12/14

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΟΥΤΕ 52 ΟΥΤΕ KAI 8, ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΟΙΧΤΟ

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια

Πριν από λίγες μέρες ο εισαγγελέας Γρεβενών έστειλε ειδοποίηση προς το σύντροφο Παναγιώτη Ασπιώτη πως τη Πέμπτη 19/11 στις 10.00 π.μ. ο τελευταίος θα μεταχθεί στο νοσοκομείο Γρεβενών για να του γίνει αιμοληψία με σκοπό την απόσπαση του dna.

Μετά τις στοιχειώδεις κατακτήσεις της απεργίας πείνας που διεξήγαμε, όσον αφορά την οριοθέτηση της χρήσης του dna, γίνεται ξεκάθαρο πως το κράτος επιδιώκει να πάρει τη ρεβάνς εμπλέκοντας εκτός από την αστυνομία και τους γιατρούς στο βασανισμό που σηματοδοτεί η βίαια λήψη του γενετικού υλικού.

Ο σύντροφος Ασπιώτης αρνήθηκε να δώσει dna στη ΓΑΔΑ, οπότε η εντολή του εισαγγελέα Γρεβενών έρχεται να καλύψει το κενό προκειμένου να ενισχυθεί η δίωξη του συντρόφου με “αδιάσειστα στοιχεία”. Είναι πλέον γνωστό πως η ποινική χρήση του δειγμάτων dna είναι εντελώς αυθαίρετη και χρησιμοποιείται ως τρόπος κατασκευής ενόχων. Η επιστημονική καταστολή είναι πανταχού παρούσα.

Είναι σαφές πως το κράτος δεν παραιτείται από την επιδίωξη του να προσθέτει σε κάθε δίωξη αναρχικού (ή άλλου κατηγορούμενου) την “αναμφισβήτητη αλήθεια και ακρίβεια” που φέρει η χρήση της επιστημονικής έρευνας στην καταστολή.

Η άντίσταση κατά τη λήψη dna και αποτυπωμάτων αποτελεί μακρά παράδοση στις συλλήψεις αναρχικών και δεν έχει να κάνει με την “ενοχή” ή την “αθωότητα” σε σχέση με τις κατηγορίες όπως θεωρούν τα ανθρωπάκια που στελεχώνουν τις διωκτικές υπηρεσίες. Η αντίστασή μας πατάει στην άρνηση συνεργασίας με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ

Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων

Αλληλεγγύη στην Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου.

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 9 Νοέμβρη, η Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου δέχτηκε επίθεση με ισχυρό εκρηκτικό μηχανισμό που είχε τοποθετηθεί δίπλα στην εξωτερική της πόρτα. Από την έκρηξη, τα παρακείμενα σπίτια και καταστήματα υπέστησαν σοβαρές ζημιές, ενώ η ίδια η κατάληψη είχε κάποιες φθορές στην κεντρική της είσοδο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μπαίνει στο στόχαστρο των ακροδεξιών, αφού το Σεπτέμβριο του 2011 είχε γίνει εμπρηστική επίθεση στο κτήριο και τον Αύγουστο του 2014 έγινε ξανά επίθεση από 100 περίπου μέλη της Χρυσής Αυγής. Αυτή τη φορά όμως, με το μηχανισμό μεγάλης ισχύος που τοποθετήθηκε στη μέση του δρόμου, ο στόχος εκτός από τους συντρόφους και την κατάληψη ήταν και ολόκληρη η γειτονιά.

Οι σύντροφοι/ισσες από την Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου συμμετέχουν ενεργά στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, αναδεικνύοντας τις αιχμές τους και στην τοπική κοινωνία. Συμμετέχουν σε εργατικές και αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις και προωθούν τον αντιφασιστικό αγώνα. Στέκονται αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες και στους μετανάστες, αγωνίζονται ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος στοχοποιώντας αυτούς που ευθύνονται για την εξαθλίωση των εργατικών-λαϊκών στρωμάτων, και αυτό από ότι φαίνεται ενοχλεί τους φασίστες. Αυτοί που τοποθέτησαν τη βόμβα φοβούνται την οργάνωση της εργατικής τάξης απέναντι στους δυνάστες της και ενοχλούνται από την έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων. Φοβούνται την αντίσταση στους εκβιασμούς των αφεντικών, ενοχλούνται από τις δομές που αποτελούν κομμάτι του κόσμου του αγώνα. Για τους λόγους αυτούς δεν μπορούν να ανεχθούν την ύπαρξη εγχειρημάτων όπως αυτό της Κατάληψης Έπαυλης Κουβέλου.

Για όλους αυτούς τους λόγους εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη στους συντρόφους μας.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ.

Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ

φώτο: “οι κοινωνικοί αγώνες δε συλλαμβάνονται”. Μιλάνο, 13 Νοέμβρη 2015, διαδήλωση Αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες σε Μιλάνο και Αθήνα που διώκονται για τη πρωτομαγιάτικη διαδήλωση και τις συγκρούσεις ενάντια στη διεθνή καπιταλιστική φιέστα Expo στο Μιλάνο. Η διαδήλωση ολοκληρώθηκε έξω από τις φυλακές San Vittore όπου κρατούνται οι συλληφθέντες στο Μιλάνο.

***

Κείμενο των 5 εκζητούμενων από τις ιταλικές αρχές φοιτητές

Στις 16 Οκτωβρίου ξεκίνησε η 2η δίκη του Επαναστατικού Αγώνα στο ειδικό δικαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού, για την επίθεση με παγιδευμένο αυτοκίνητο που πραγματοποίησε ο Ε.Α. στις 10 Απριλίου του 2014 στο κτίριο της Διεύθυνσης Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδος, όπου στεγάζεται και το γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του Δ.Ν.Τ..

Για την επίθεση αυτή κατηγορούνται οι επαναστάτες σύντροφοι Πόλα Ρούπα και Νίκος Μαζιώτης, μέλη του Επαναστατικού Αγώνα ο οποίος με προκήρυξή του στις 25 Απριλίου 2014 ανέλαβε την ευθύνη. Για την ίδια επίθεση κατηγορείται ο αναρχικός σύντροφος Αντώνης Σταμπούλος , ο οποίος  τάσσεται στο στρατόπεδο της κοινωνικής επανάστασης, υπερασπίζεται την επαναστατική δράση, αλλα αρνείται τις κατηγορίες στο σύνολο τους, καθώς και ο Γιώργος Πετρακάκος, που επίσης αρνείται τις κατηγορίες.

Από την έναρξη της δίκης, η προεδρεύουσα Ι. Κλάπα, επέδειξε την φύση της καταχρηστικής αυθαιρεσίας της δικαστικής της εξουσίας, προσπαθώντας να επιβάλλει παράτυπες απογευματινές καθημερινές συνεδριάσεις προκειμένου να μην παρέλθει, όπως δήλωσε,το όριο προφυλάκισης του συντρόφου Σταμπούλου, δείχνοντας την εκδικητικότητα και το φόβο του κράτους στα πρόσωπα αναρχικών αγωνιστών.

• ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ, ΜΕΛΗ ΤΟΥ Ε.Α.

• ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΑΝΤΩΝΗ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟ

• ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟ  ΣΤΑΘΜΟ ΤΟΥ ΘΗΣΕΙΟΥ  στις 12:00

Σύντροφοι/ισσες για την αλληλεγγύη και την ανατροπή

Μία μικρή συμβολή από τη ‘’συνέλευση αναρχικών – κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε’’ στο ουκρανικό ζήτημα και ένας χαιρετισμός στον εξεγερμένο λαό του Ντονμπάς, με αφορμή την εκδήλωση την Κυριακή 11/10/15 στο ΕΜΠ Αθήνας.

Ως συνέλευση αναρχικών – κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε παρακολουθούμε στενά και με μεγάλο ενδιαφέρον  τις εξελίξεις των τελευταίων δύο ετών γύρω από το ουκρανικό ζήτημα. Μιλώντας για ουκρανικό ζήτημα εννοούμε την επιχείρηση προσάρτησης της Ουκρανίας στη σφαίρα επιρροής του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Πρέπει να καταστεί κοινός τόπος στα κομμάτια των αγωνιζομένων και στο ριζοσπαστικό κίνημα πως τα γεγονότα στην Ουκρανία δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από μία ωμή (ως συνήθως) οργανωμένη επέμβαση της Ε.Ε και των Η.Π.Α , που στόχο έχει να ενισχύσει με όλους τους τρόπους (οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά) το κομμάτι εκείνο της ουκρανικής αστικής τάξης, το οποίο κινείται πιο σταθερά σε τροχιά πλήρους πρόσδεσης στον ευρωατλαντικό προσανατολισμό της χώρας.
Έτσι, η ενεργή στήριξη ναζιστικών οργανώσεων, ένοπλων παραστρατιωτικών μονάδων και μίας πραξικοπηματικής κυβέρνησης ως πιστό σκυλί των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεών τους, που συνεχίζονται με αμείωτη ένταση στη γηραιά ήπειρο, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου.

Ο μύθος της δημοκρατικής Ε.Ε, της ένωσης του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα μασκάρεμα μιας αδίστακτης, ικανής για τα πάντα, ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας, με κεντρικό στρατηγικό της στόχο την ενίσχυση και ισχυροποίηση των ευρωπαϊκών και αμερικάνικων μονοπωλίων. Η στρατιωτική και πολιτική επέμβαση του ευρωατλαντικού συμμαχικού άξονα στην Ουκρανία αποτελεί μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη διεύρυνση αυτής της εγκληματικής στρατηγικής. Για την οικονομική και κοινωνική λεηλασία της χώρας και του λαού δια μέσου του Δ.Ν.Τ και της Ε.Κ.Τ. Μία επέμβαση, η οποία ανοίγει ακόμη περισσότερο το δρόμο για τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις των διεθνών φονιάδων και τοκογλύφων.
Η ένοπλη εξέγερση στην Ανατολική Ουκρανία ενάντια στην πραξικοπηματική κυβέρνηση, εγκάθετη της Ε.Ε και των Η.Π.Α, και στον εσμό των ναζιστικών οργανώσεων και κομμάτων, η σθεναρή αντίσταση απέναντι στην οικονομική και κοινωνική λεηλασία της χώρας, όπως και η ίδρυση των Λ.Δ του Ντονμπάς αποτελούν σημαντικές απόπειρες στην ανάσχεση της προέλασης του φασισμού και του ιμπεριαλισμού. Ο αγωνιζόμενος λαός κάτω από αντίξοες συνθήκες τις περισσότερες φορές (έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, στρατιωτικού εξοπλισμού, βαρύς φόρος αίματος αμάχων, περιορισμός οικονομικών πόρων, φαρμάκων και διατροφής) εξακολουθεί να ανατρέπει πεισματικά τις προβλέψεις των εγκληματικών επιτελείων Ε.Ε και Η.Π.Α. Μάχεται με αυταπάρνηση, υπερφαλαγγίζοντας την ασφυκτική πίεση του ΝΑΤΟ, του ουκρανικού τακτικού στρατού και των ναζιστικών παραστρατιωτικών οργανώσεων, που με δούρειο ίππο τον Ποροσένκο και το σινάφι του επιχειρούν να μετατρέψουν ακόμα έναν λαό σε υποζύγιο της Ε.Κ.Τ και του Δ.Ν.Τ  και μία ακόμη χώρα σε κρανίου τόπο από τις στρατιωτικές επεμβάσεις.

Αξίζει σε αυτό το σημείο να επισημανθεί και η θέση των ελληνικών κυβερνήσεων στο ουκρανικό ζήτημα. Αρχής γενομένης την Κυριακή 2 Μαρτίου 2014 και ενώ η Ελλάδα ήταν στην προεδρία της Ε.Ε , ο τότε Υπ. Εξ. Ευ. Βενιζέλος συναντιέται με τον προσωρινό Ουκρανό πρωθυπουργό Αλεξάντερ Τουρτσίνοφ και του προτείνει μάλιστα ως εντολοδόχος των ιμπεριαλιστών, την υπαγωγή της χώρας στο Δ.Ν.Τ, σπεύδοντας έτσι να δώσει τα διαπιστευτήρια υποταγής της τότε συγκυβέρνησης Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ σε Ε.Ε, Η.Π.Α και ΝΑΤΟ.
Ο Σύριζα, ως αντιπολίτευση τότε, επέκρινε έντονα τον Υπ. Εξ. Βενιζέλο για την στάση του στο ουκρανικό ζήτημα. Κατόπιν βεβαίως, στο ρόλο της κυβέρνησης πια, μετά τις εκλογές του Γενάρη, θα σπεύσει με τη σειρά του να σκύψει πρόθυμα το κεφάλι στα κελεύσματα της ευρωατλαντικής συμμαχίας και των διεθνών τοκογλύφων (των ‘’εταίρων’’ της), δηλώνοντας πως το κράτος έχει συνέχεια (άρα και η εξωτερική του πολιτική) και πως «η Ελλάδα είναι και θα παραμείνει στην οικογένεια της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ».
Εν συνεχεία ο Υπ. της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ Ν. Κοτζιάς παίρνoντας τη σκυτάλη από τον Ευ. Βενιζέλο, δήλωσε στη συνάντηση του με ουκρανούς πολιτικούς πως η Αθήνα είναι έτοιμη να προσφέρει στο Κίεβο τεχνογνωσία σε θέματα συντάγματος και κράτους δικαίου!!
Η εξωτερική πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για το ουκρανικό ζήτημα συνεχίζεται με τις δηλώσεις του Υπ. Άμυνας Π. Καμένου, οι οποίες μιλούν για παραχώρηση ακόμη μιας βάσης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του Αναπληρωτή Υπ. Άμυνας Κ. Ήσυχου πως η Ελλάδα είναι έτοιμη, εάν της ζητηθεί από το ΝΑΤΟ, να παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία. Αρκεί να θυμηθούμε τι σημαίνει ανθρωπιστική βοήθεια του ΝΑΤΟ ρίχνοντας μια ματιά στην Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και αλλού.
Επιπροσθέτως, οι στρατιώτες του ουκρανικού τακτικού στρατού όσο και της ουκρανικής εθνοφρουράς, έπειτα από διαβεβαιώσεις του Ν. Κοτζιά κατέφθασαν στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος στις 14/5 προκειμένου να νοσηλευτούν σε αθηναϊκά νοσοκομεία.Έχει ιδιαίτερη σημασία να δούμε το τι πραγματικά αποτελούν αυτά τα στρατιωτικά σώματα που η ελληνική κυβέρνηση τους προσέφερε φροντίδα και νοσηλεία. Η ουκρανική εθνοφρουρά είναι αυτή η οποία εκπαιδεύεται από την 173η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία των Η.Π.Α. Είναι αυτός ο παραστρατιωτικός μηχανισμός, ο οποίος είναι υπεύθυνος για σωρεία εγκλημάτων σε βάρος του λαού του Ντονμπάς. Είναι αυτός ο μηχανισμός ο οποίος έχει αιματοκυλήσει εκατοντάδες αμάχους και αποτελεί την αιχμή του δόρατος για την επίθεση της ναζιστικής κυβέρνησης του Κιέβου στην Αν. Ουκρανία.
Η πλήρης πρόσδεση της ελληνικής κυβέρνησης στις πολιτικές της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ δε θα μπορούσε παρά να αποτελεί συνενοχή και άμεση συνέργεια στα εγκλήματα που γίνονται σε βάρος του λαού της Ανατολικής Ουκρανίας.

Απ’ την άλλη πλευρά,  το κίνημα στην Ελλάδα δυσκολεύεται να πάρει σαφή θέση στο πλευρό των εξεγερμένων της Αν. Ουκρανίας. Είναι μία δύσκολα διαχειρίσιμη νομοτέλεια, αλλά ο αγώνας των από τα κάτω αναπτύσσεται μέσα σε ένα πεδίο εγγενών αντιθέσεων και αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων των εξεγερμένων. Εάν ρίξουμε μία πιο προσεκτική ματιά στο μακρινό παρελθόν όσο και στο κοντινό παρόν παρατηρώντας και μελετώντας τις εξεγέρσεις και επαναστάσεις του χθες και του σήμερα θα δούμε πως η ταξική πάλη, ο αγώνας για την ανατροπή ουδέποτε έλαβε χώρα μέσα σε εργαστηριακές συνθήκες ιδεολογικής αποστείρωσης. Απεναντίας σφυρηλατήθηκε στο αμόνι της ταξικής πάλης των πιο σύνθετων κι αντιφατικών καταστάσεων, μέσα από τις οποίες τα επαναστατικά κινήματα μπόρεσαν να ανοίξουν το δρόμο για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση. Το χρέος των επαναστατών ήτανε πάντοτε να υπενθυμίζουν  πως προκειμένου να ανατρέψουν τον καπιταλισμό έπρεπε να παλέψουν για την οικονομική, πολιτική και ιδεολογική απελευθέρωση του προλεταριάτου, ανατρέποντας την παλιά και εγκαθιδρύοντας μία άλλη κοινωνία.

Θεωρούμε πως αν θέλουμε να ανταποκριθούμε στο πολιτικό μας καθήκον και να σηκώσουμε το βάρος (κατ’ αναλογίαν) της ιστορικής μας ευθύνης θα πρέπει να ρίξουμε μία διαλεκτική ματιά στο ξεδίπλωμα της αντίστασης των εξεγερμένων στην Αν. Ουκρανία, μένοντας συνειδητά απομακρυσμένοι από αντιεπιστημονικές προσεγγίσεις και δογματισμούς. Η απολυτοποίηση της συνθήκης χωρίς προσφυγή στη θεωρητική και επιστημονική έρευνα είναι επιζήμια. Οι επαναστατικές δυνάμεις έχουνε χρέος να εντοπίζουν έγκαιρα τις αντιθέσεις και τις αλλαγές συσχετισμών, να μπορούν να τις προβλέπουν. Να μην χάνουν τη συνολική κίνηση και προοπτική μπροστά στο άμεσο, την καθημερινότητα και το μερικό.
Στην Αν. Ουκρανία πολεμούν αγωνιστές και αγωνίστριες από διαφορετικές αφετηριακές θέσεις. Παρ’ όλα αυτά, μάχονται απέναντι σε μια αντιδραστική φιλοναζιστική κυβέρνηση μαριονέτα της Ε.Ε και των Η.Π.Α, μάχονται απέναντι και στα μονοπώλια της ολιγαρχίας που θα εξαθλιώσουν τις ζωές τους. Δεν χωρά αμφιβολία πως το πεδίο πάνω στο οποίο αναπτύσσεται ο αγώνας στην Αν. Ουκρανία είναι ένα πεδίο αντιφάσεων, ένα πεδίο στο οποίο διαπλέκεται η γεωπολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό και την καπιταλιστική Ρωσία, με τις αντιθέσεις εντός του ίδιου του ευρωατλαντικού άξονα (Η.Π.Α- Ε.Ε), αλλά και το εθνικό με το ταξικό ζήτημα,  ο αντιφασισμός με τον αντιιμπεριαλισμό, η ζωντανή ιστορία της Οκτωβριανής Επανάστασης με το παρόν της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Είναι αρκετές αυτές οι αντιθέσεις ανάμεσα στους εξεγερμένους ώστε να τηρούμε θέση ίσων αποστάσεων που εξ’ αντικειμένου ισχυροποιεί τη θέση της αντίδρασης της Ε.Ε και των Η.Π.Α; Κατηγορηματικά απαντάμε πως όχι.
Η στρατηγική της ιδεολογικής δολιοφθοράς της Δύσης άλλωστε, όπως έχει φανεί μέχρι σήμερα, δεν συνάντησε μία ενιαία αντεπίθεση και απάντηση (παρά τις όποιες προσπάθειες) του λαϊκού επαναστατικού κινήματος. Πρέπει να τονίζουμε ξανά και ξανά τον επικίνδυνο χαρακτήρα της τακτικής του ιμπεριαλισμού σε αυτή τη δολιοφθορά. Πρέπει να καταβάλουμε τις μέγιστες προσπάθειες ώστε το διεθνές επαναστατικό ρεύμα να τεθεί ξανά σε συναγερμό. Να αγρυπνά προκειμένου να αντιμετωπίσει ουσιαστικά σε όλα τα επίπεδα τις τρέχουσες εξελίξεις.
Οι αγωνιζόμενοι του Ντονμπάς πολεμούν με το όπλο στο χέρι και οφείλουμε να τους στηρίξουμε. Ηθικά, Πολιτικά και Υλικά. Γιατί η ήττα της πραξικοπηματικής κυβέρνησης και των πατρώνων της θα έχει τεράστια διεθνή σημασία. Πόσο μάλλον όταν η σύμπραξη φασισμού και νεοφιλελευθερισμού επιχειρείται να αποτελέσει μοντέλο διακυβέρνησης προς εξαγωγή. Γιατί η στρατιωτική και πολιτική ήττα της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου είναι σε θέση να εμπνεύσει τους λαούς και να δώσει ώθηση και αυτοπεποίθηση στην προοπτική νίκης του προλεταριάτου διεθνώς.

Καταλήγοντας, η δημιουργία ενός πλατιού διεθνιστικού μετώπου είναι σήμερα η αναγκαία προϋπόθεση για να στήσουμε αναχώματα στην οξυμένη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Ενός μετώπου που θα χτίσει την προλεταριακή αντεπίθεση, την επαναφορά στο προσκήνιο της ιστορίας των πληβείων και των κολασμένων. Να ξαναγράψει την ιστορία ο εργαζόμενος λαός, συντρίβοντας το κεφάλαιο και τις αντιδραστικές δυνάμεις που το υπηρετούν. Και αναγκαία συνθήκη γι αυτό είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη ανάμεσα στους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Και βάση αυτής της αλληλεγγύης είναι μία: οι διεθνιστές να μάχονται ε πρώτα στον τόπο τους, να φέρνουν τον πόλεμο πίσω στο σπίτι, όπως προπαγάνδιζε, τη φλεγόμενη δεκαετία του 70’, από την ‘’καρδιά του κτήνους’’ το δυτικοευρωπαϊκό αντάρτικο πόλης.

Και μέσα σε μια περίοδο ιδεολογικής σύγχυσης, που ο αστικός και μεταμοντέρνος κοσμοπολιτισμός ταυτίζεται με τον διεθνισμό, μοιάζουν επίκαιρα ακόμα τα λόγια του Στέφαν Τσβάιχ: «Με δυο λόγια, χρειαζόμαστε εγγυήσεις κι όχι λόγια, έχουμε ανάγκη το διεθνισμό και όχι τον κοσμοπολιτισμό, έχουμε ανάγκη σαφήνειας πρώτα από όλα. Στον καθένα απομένει να κρίνει σε ποιο μέτρο πρέπει να υποχρεωθεί και σε ποια μεριά του οδοφράγματος βρίσκεται. Μας φτάνουν πια οι αμφίβολες οικειότητες, και ο ευρωπαϊσμός αυτός των συμποσίων, χωρίς κίνδυνο, όπως και χωρίς υποχρεώσεις. Αυτό που χρειάζεται σήμερα, είναι μια απόφαση και δράση. Δεν χρειάζονται μονάχα κοσμικές φιλοφρονήσεις, αλλά μια καρδιά, δε χρειάζεται πια ο ξεθωριασμένος κοσμοπολιτισμός που ισχύει “μέχρι νεοτέρας διαταγής”, αλλά διεθνισμός ειλικρινής, έτοιμος για όλες τις θυσίες».