Κυριακή 1η Νοέμβρη :: ΑΠΕΡΓΙΑ στον κλάδο του εμπορίου
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: 13:00, ΕΡΜΟΥ (Σύνταγμα)
ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ.
Με οργάνωση κι αντίσταση στους χώρους της δουλειάς.
Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας
και τα “απελευθερωμένα” ωράρια
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ.
Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!
Τον καιρό της εφαρμογής του 3ου Μνημονίου και της ολοένα εντεινόμενης εκμετάλλευσης και καταπίεσης καθίσταται ολοένα και πιο επιτακτική η ανάγκη να δυναμώσουμε τους ταξικούς αγώνες μας.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Παρασκευή 9 Οκτώβρη 2015, 6.00μμ
έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός (Σταδίου 24, Αθήνα)
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στους συλληφθέντες συναδέλφους μας
από την απεργιακή περιφρούρηση έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός, έπειτα από την επίθεση που δεχθήκαμε από την εργοδοσία και τα ΜΑΤ την Κυριακή 28/12/14, ημέρα απεργίας στον κλάδο του βιβλίου
Τρίτη 13 Οκτώβρη 2015, 9πμ
στα δικαστήρια της Ευελπίδων
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
ΚΑΜΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΑΠΑΤΗ…
… να μη σταθεί εμπόδιο στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στην πολιτική συγκρότηση των προλεταριακών-λαϊκών δυνάμεων, στα μέτωπα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων που θα ανοίξουν το δρόμο για την επαναστατική προοπτική, για τον κομμουνισμό και την αναρχία.
Ι
«Δεν έχει μεγάλη σημασία ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση αφού περισσότεροι από το 80% των βουλευτών της προηγούμενης Βουλής υποστήριξαν το πρόγραμμα. Αυτό που είναι σημαντικό, είναι να έχουμε μια λειτουργική κυβέρνηση το συντομότερο δυνατό»
Κλάους Ρέγκλινγκ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM)
Μόλις εφτά μήνες πέρασαν από την 25η Γενάρη, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές ποντάροντας πάνω στην ελπίδα μεγάλων κοινωνικών κομματιών πως θα φέρει κάτι διαφορετικό από τις μνημονιακές κυβερνήσεις της προηγούμενης περιόδου. Εφτά μήνες μέσα στους οποίους χρεοκόπησε οριστικά το ιδεολόγημα που ήθελε σκίσιμο των μνημονίων από τη μία και από την άλλη πλήρη αποδοχή του διαμορφωμένου πλαισίου εντός της ΕΕ. Εφτά μήνες κατά τους οποίους κατέρρευσε υπό το βάρος των ίδιων των αντιφάσεών της η (αυτ)απάτη της φιλολαϊκής διαχείρισης μέσα από “σκληρές” διαπραγματεύσεις και αλλαγή των ευρωπαϊκών συσχετισμών. Άλλωστε, πριν ακόμα συμπληρωθεί ένας μήνας από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και το σχηματισμό συγκυβέρνησης με την ψεκασμένη ακροδεξιά των ΑΝΕΛ, με την υπογραφή της συμφωνίας του eurogroup στις 20 Φλεβάρη η συγκυβέρνηση προχωρούσε στην πλήρη αποδοχή του χρέους και των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας, προετοιμάζοντας την υπογραφή ενός τρίτου μνημονίου.
Μέσα στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων κι αφού η συγκυβέρνηση είχε ήδη προτείνει το δικό της μνημόνιο των 47+8 σελίδων, προκήρυξε το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη, σχετικά με την αποδοχή ή μη της πρότασης των “θεσμών”. Πολύ γρήγορα το ερώτημα ξέφυγε από τα χέρια της και η απάντηση που δόθηκε από τα κάτω ήταν σαφής: καμιά αποδοχή νέων μέτρων λιτότητας, καμιά νομιμοποίηση της υποτίμησης της ζωής μας. Παρά την πολυσημία του ΟΧΙ της 5ης Ιούλη και τις διαφορετικές αφετηρίες, αποτέλεσε μια τεράστια παρακαταθήκη για το μέλλον, αφού ο εργαζόμενος λαός αψήφησε τις απειλές και τους εκβιασμούς τόσο της ΕΕ όσο και των ντόπιων αφεντικών. Αψήφησε την μαύρη προπαγάνδα των ΜΜΕ, την εργοδοτική τρομοκρατία και τις κλειστές τράπεζες και με ένα 61,3% είπε ένα συνολικό ΟΧΙ στις μνημονιακές πολιτικές και τη λιτότητα.
Για να συγκροτηθεί, όμως, ταξική απάντηση απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου δεν αρκεί ένα δημοψήφισμα. Χρειάζεται και η οργάνωση της τάξης, ένα δυνατό εργατικό και λαϊκό κίνημα που θα περιφρουρήσει το ΟΧΙ. Αυτό το έλλειμμα, που αφήνει πίσω της η ταξική άμπωτη αλλά και η αμηχανία του ανταγωνιστικού κινήματος, εκμεταλλεύτηκε η συγκυβέρνηση και μόλις μια βδομάδα μετά το δημοψήφισμα συνομολόγησε με τους δανειστές μια συμφωνία ακόμα πιο δυσβάσταχτη απ’ αυτήν που απορρίφθηκε την 5η Ιούλη.
Το τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να προσθέσει σωρευτικά μαζί με τα δυο προηγούμενα νέα αντικοινωνικά μέτρα που χτυπάνε κατά κύριο λόγο την εργατική τάξη, τους συνταξιούχους και τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας, αφήνοντας φυσικά ανέγγιχτους τους εφοπλιστές, τους βιομήχανους, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τις ντουντούκες τους, τα αστικά ΜΜΕ. Οι δοσίλογοι τραπεζοτσολιάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ έρχονται να αντικαταστήσουν επάξια τους προκατόχους τους στο βάθεμα της κοινωνικής λεηλασίας και της ταξικής αφαίμαξης. Δε διστάζουν να τσαλαπατήσουν ό,τι εργασιακό και συνταξιοδοτικό δικαίωμα είχαν αφήσει όρθιο οι προηγούμενες κυβερνήσεις, να κάνουν περικοπές 900 εκ. ευρώ στην κοινωνική πρόνοια και να συνυπογράψουν την “κινητικότητα” της εργασίας (δηλαδή τις μαζικές απολύσεις). Δε διστάζουν να αυξήσουν τον ΦΠΑ σε βασικά είδη διαβίωσης και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, να διατηρήσουν τον ΕΝΦΙΑ, να μειώσουν την κατώτατη σύνταξη και να αυξήσουν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης. Δε διστάζουν να προχωρούν σε κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων και την επιτάχυνση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Δε διστάζουν να δέσουν χειροπόδαρα το μέλλον του εργαζόμενου λαού και του τόπου για να εξασφαλίσουν τα υπερκέρδη του εγχώριου και του διεθνούς κεφαλαίου.
ΙΙ
«Η Ελλάδα έχει μόνο μια επιλογή- στην οποία συμφωνούν οι δυο “μονομάχοι” της πρωτιάς στις εκλογές: να κοιτάξει μπροστά […] Αυτό το “μπροστά” δεν μπορεί να είναι αφηρημένο. Συνδέεται με έναν οδικό χάρτη και δεσμεύσεις που υπερβαίνουν τις βεβαιότητες του ενός ή του άλλου […] Αυτός ο “ιστορικός συμβιβασμός” χρειάζεται να έχει θεσμική και κοινωνική αναφορά».
Θεόδωρος Φέσσας. Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ)
Οι εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη θα σηματοδοτήσουν ένα νέο κύκλο στην αστική πολιτική σκηνή του τόπου. Είναι οι εκλογές που δεν στηρίζονται πλέον πάνω στο δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο, αλλά πάνω στη διαχείριση του μνημονίου. Η προδιαγεγραμμένη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό στρατόπεδο δεν μπορεί με κανένα τρόπο να απαλυνθεί από το “παράλληλο φιλολαϊκό πρόγραμμα” που ευαγγελίζεται. Το αντιλαϊκό νεοφιλελεύθερο πλαίσιο της ΕΕ δεν μεταβάλλεται ούτε από καλές προθέσεις, ούτε από κουτοπονηριές. Και από την άλλη, ο “αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ” της Λαϊκής Ενότητας που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά το λαϊκό ΟΧΙ της 5ης Ιούλη, είναι ένα οπορτουνιστικό συνονθύλευμα που εγκλωβίζει δυνάμεις σε αυταπάτες και αποτελεί ανάχωμα για την αναζωπύρωση του ταξικού πολέμου. Η Αριστερή Πλατφόρμα και οι σύμμαχοί της ήταν αυτοί που αποδέχθηκαν τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη που αναγνώριζε το χρέος, παρέτεινε το δεύτερο μνημόνιο και προετοίμαζε το τρίτο. Ήταν αυτοί που κατέχοντας νευραλγικές θέσεις στην κυβέρνηση υπηρέτησαν την κερδοφορία του κεφαλαίου και συνεργάστηκαν με την αιγυπτιακή χούντα και τον σιωνιστικό μιλιταρισμό. Ήταν αυτοί που αποδέχθηκαν πλήρως την κατασταλτική πολιτική του Πανούση, τη συνέχιση της ύπαρξης στρατοπέδων συγκέντρωσης και την εισβολή των μπάτσων στην κατάληψη της Πρυτανείας. Καμιά εμπιστοσύνη, λοιπόν, ούτε στον μνημονιακό ούτε στον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη, οι παλιοί και νέοι εγγυητές των μνημονιακών πολιτικών (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) ως γνήσιοι λαγοί του κεφαλαίου ενδιαφέρονται μονάχα για το βάθεμα της ταξικής αφαίμαξης και του ξεπουλήματος της δημόσιας ιδιοκτησίας. Και θα το επιδιώξουν με κάθε τρόπο, όπως έδειξαν και οι ευθείες απειλές για μια ελληνική εκδοχή του Μαϊντάν από τον “Κένταυρο” Βαγγέλη Μεϊμαράκη: «Εάν δεν έρθει η συμφωνία […] θα παρέμβουν οι δυνάμεις της αστικής τάξης, θα απαντήσουμε πολύ διαφορετικά οι πολίτες της δημιουργίας». Στις φιλοΕΕ εφεδρείες ανήκει και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, που ολοένα ξεμασκαρεύεται από το αντιμνημονιακό της προσωπείο και δείχνει ξεκάθαρα τη συμπόρευσή της με τις συστημικές δυνάμεις: «Δεν πρέπει να φύγουμε από την Ε.Ε. Δεν μπορείς να φύγεις έτσι εύκολα, από τη στιγμή που βρίσκεσαι 34 ακριβώς χρόνια και η ελληνική οικονομία έχει σήμερα διάρθρωση σύμφωνα με την Ε.Ε. Ούτε από το ευρώ μπορούμε να φύγουμε αυτή τη στιγμή» (Νίκος Μιχαλολιάκος).
Η κοινωνική πλειοψηφία που τόσα χρόνια λεηλατείται από επίδοξους σωτήρες δεν έχει να κερδίσει τίποτα από τη συμμετοχή της στις εκλογές. Αντίθετα, έχει να κερδίσει μονάχα από τη μαζικοποίηση και την όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στους δρόμους. Έχει να κερδίσει από την οργάνωση της ταξικής αντεπίθεσης ενάντια στην εντεινόμενη λεηλασία των ζωών μας. Έχει να κερδίσει από τη δυναμική περιφρούρηση του λαϊκού και εργατικού ΟΧΙ της 5ης Ιούλη. Ενός ΟΧΙ που πρέπει να σταθεί στα πόδια του, να πάρει σάρκα και οστά, να αρνηθεί ενεργητικά όλους τους εκβιασμούς της ΕΕ και των κυβερνήσεων και να σκίσει τα μνημόνια στους δρόμους και στα οδοφράγματα.
ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΦΑΙΜΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ!
Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην ΕΕ
Αφίσες που κολλήθηκαν στο κέντρο της πόλης και τις γύρω περιοχές στην Κέρκυρα. Επίσης πετάχτηκαν τρικάκια σε διάφορα κομβικά σημεία.
αναδημοσίευση από κατάληψη Ελαία
Αφίσα που κολλιέται στο κέντρο και τις συνοικίες της Αθήνας.
Για το Σάββατο 13 Ιούνη και τους πυροβολισμούς στα Κάτω Πατήσια
Εντείνουμε τους αγώνες για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση
Το Σάββατο 13 Ιούνη στις 12:00, η “Σύμπραξη Αναρχικών, Αντιεξουσιαστών, Συντρόφισσες/οι” είχε καλέσει συγκέντρωση & μοτοπορεία στο Παλατάκι Χαϊδαρίου, για τις 4 δολοφονίες των εργατών Χ. Δευτεραίου, Ρ. Ντελιλάϊ, Α. Αβράμπου και Κ. Μαγγούρα, στην εταιρεία Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ) συμφερόντων ελληνικού δημοσίου και ομίλου Λάτση.
Σύντροφοι και συντρόφισσες από τις περιοχές των Πατησίων και της Κυψέλης ξεκίνησαν με τα μηχανάκια τους, κατευθυνόμενοι προς το Χαϊδάρι. Στην οδό Αχαρνών, στο ύψος του σταθμού ΗΣΑΠ Κάτω Πατησίων αντιλήφθηκαν συγκέντρωση των παρακρατικών της χρυσής αυγής. Μόλις είδαν τους συντρόφους, οι νεοναζί κινήθηκαν εναντίον τους. Η σύντροφοι στάθηκαν, υπερασπιζόμενοι τους εαυτούς τους. Τότε ο χρυσαυγίτης Π. Περράκης τράβηξε πιστόλι, απειλώντας και σημαδεύοντάς τους από πολύ κοντινή απόσταση και πυροβόλησε τουλάχιστον 7 φορές στον αέρα. Στη θέα του κουμπουροφόρου φασίστα το αρχικό σοκ των συντρόφων μεταλλάχτηκε σε οργή. Κινήθηκαν κατά πάνω στους χρυσαυγίτες, τρέποντας τους σε φυγή. Κατόπιν, αποχώρησαν συγκροτημένα και ήταν όλοι καλά, παρά τους πυροβολισμούς και τον πολλαπλάσιο αριθμό φασιστών. Ένα περιπολικό της αστυνομίας που εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια των πυροβολισμών, έκανε αναστροφή και απομακρύνθηκε.
Λίγη ώρα αργότερα, δυνάμεις τις αστυνομίας (αρχικά “δίας” και στα επόμενα λεπτά “δέλτα”) σταματούν και προσάγουν 14 συντρόφους και συντρόφισσες, κάποιοι εκ των οποίων βρίσκονταν και στη συμπλοκή στα Κ. Πατήσια. Η συμπεριφορά της ομάδας “δέλτα” ήταν τραμπουκισμοί και απειλές για την σωματική τους ακεραιότητα. Έτσι, οι σύντροφοι που είχαν δεχτεί πυροβολισμούς, προσάχθηκαν από πάνω και από την αστυνομία. Στη συνέχεια, οδηγήθηκαν στη γενική αστυνομική διεύθυνση Αθήνας (γαδα), στο τμήμα προστασίας και ασφάλειας του πολιτεύματος. Μετά από 6-ωρη κράτηση, σε δύο από τους προσαχθέντες απαγγέλθηκαν κατηγορίες για διατάραξη κοινής ειρήνης και οπλοκατοχή (πέτρες και σημαία)! Την Κυριακή (14/06), πέρασαν από εισαγγελέα, μαζί με τον επίσης συλληφθέντα νεοναζί και αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι. Η υπόθεση θα διερευνηθεί περαιτέρω και θα καλεστούν αν και όποτε χρειαστεί…
Ο Πέτρος Περράκης, ο κουμπουροφόρος νεοναζί των Κάτω Πατησίων, είναι ένοπλος φρουρός των γραφείων της χρυσής αυγής στην οδό Δηληγιάννη. Βρίσκεται εκεί αποσπασμένος από τον ΟΑΣΑ (!). Εναντίον του απαγγέλθηκε η κατηγορία για άσκοπη χρήση όπλου (ένα ελαφρύ πλημμέλημα), ενώ σημάδευε πάνω στους συντρόφους και πυροβολούσε μπροστά στα μάτια δεκάδων περαστικών και κατοίκων των πολυκατοικιών, με κίνδυνο να τραυματιστεί οποιοσδήποτε.
Κατά τη διάρκεια κράτησης των συντρόφων στη γαδα, η μοτοπορεία προς τα ΕΛ.ΠΕ ξεκίνησε, αλλά στον Ασπρόπυργο χτυπήθηκε. Στο ύψος των γραφείων της συμμορίας της χρυσής αυγής, νεοναζί που εξορμούσαν μέσα από τις γραμμές των ματ, επιτέθηκαν στη μέση της μοτοπορείας με πέτρες και σιδερόβεργες. Η επίθεση των νεοναζί αναχαιτίστηκε από τους συντρόφους. Την ίδια στιγμή τα ματ επιδόθηκαν σε ένα όργιο βίας με γκλοπς, δακρυγόνα και κρότου λάμψης εναντίον των διαδηλωτών. Συνέπεια της επίθεσης ήταν ο τραυματισμός διαδηλωτών και υλικές ζημιές σε κάποια μηχανάκια. Η μοτοπορεία ανασυγκροτήθηκε και έφτασε έξω από το εργοστάσιο όπου δολοφονήθηκαν οι 4 εργάτες των ΕΛ.ΠΕ. Εκεί συνάντησε αρκετές κλούβες των ματ, παραταγμένες μπροστά στην είσοδο, προφυλάσσοντας τον εργοδότη τους Λάτση και δείχνοντας για ακόμη μια φορά πως η αστυνομία ξέρει καλά να προστατεύει τα αφεντικά της.
Τα περιστατικά των Κ. Πατησίων και της μοτοπορείας αποδεικνύουν τα εξής: Το γεγονός ότι στο “τιμόνι” του κράτους βρίσκονται οι αριστεροί έμποροι ελπίδας δεν σημαίνει πως πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για τον ρόλο του κράτους. Το κράτος και οι υπηρεσίες του (αστυνομία, δικαστές, ευπ κ.α) συνεχίζουν να είναι βίαιες και αυταρχικές, να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των πλουσίων (βλέπε όμιλος Λάτση) και να επιτίθενται, με υπερβάλλοντα ζήλο σε εκείνους τους διαδηλωτές και αγωνιζόμενους που τους χαλάνε τη σούπα της ταξικής ειρήνης. Μπορεί οι τακτικές της αριστερής κυβέρνησης να διαφοροποιούνται από αυτές της δεξιάς, αλλά η στρατηγική παραμένει ίδια και απαράλλαχτη: καταστολή, συρρίκνωση των εργασιακών κεκτημένων, μνημόνια που βαφτίζονται συμφωνίες, απολύσεις, εργοδοτική τρομοκρατία, εργατικά ατυχήματα, ουρές ανέργων και αστέγων, δουλειά με 480 ευρώ/8-ωρο, δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το κράτος έκτακτης ανάγκης εξακολουθεί να υπάρχει.
Οι φασιστικές παρακρατικές εφεδρείες, χρήσιμα εργαλεία (και) στο αριστερό κράτος έκτακτης ανάγκης, επιστρατεύονται από τους μηχανισμούς του, όποτε είναι απαραίτητο. Ξέχωρα από τις δύο παραπάνω επιθέσεις (Κάτω Πατήσια και Ασπρόπυργο), όπου οι φασίστες απλά “χαϊδευτήκαν” από τις δυνάμεις καταστολής, παραθέτουμε περιστατικά του τελευταίου μήνα: ο αυτοδιαχειριζόμενος κατειλημμένος αγρός στο πάρκο Τρίτση στο Ίλιον και το στέκι Αντίπνοια στα Κάτω Πετράλωνα έχουν δεχθεί εμπρηστικές επιθέσεις με γκαζάκια. Ο αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος Pasamontaña στον Κορυδαλλό, η κατάληψη Apertus στο Αγρίνιο, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πυλαρινός στην Κόρινθο και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου έχουν δεχτεί επίσης νυχτερινές εμπρηστικές επιθέσεις από ακροδεξιούς. Σε όλες τις περιπτώσεις έχουν προκληθεί μικρές υλικές ζημιές. Επίσης, οι μαρτυρίες για ξυλοδαρμούς και επιθέσεις σε μετανάστες -και όχι μόνο- έχουν πυκνώσει, με τελευταίο παράδειγμα την επίθεση είκοσι νεοναζί στους μικροπωλητές στην Πατησίων, έξω από την ΑΣΟΕΕ.
Μπορεί το χέρι που κρατάει το μαστίγιο να άλλαξε από ακροδεξιό σε αριστερό, το μαστίγιο όμως εξακολουθεί να βαράει στον ίδιο σκοπό. Οι φασίστες συνεχίζουν να δρουν στο πλάι της αστυνομίας και να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των αφεντικών. Να προστατεύουν τους τσιφλικάδες στη Μανωλάδα και τη Σκάλα Λακωνίας, τους εφοπλιστές στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, τους πλοιοκτήτες στην ιχθυόσκαλα της Δραπετσώνας, τον όμιλο Λάτση και το ελληνικό δημόσιο στα ΕΛ.ΠΕ και να ζητούν μεροκάματο 18 ευρώ για τους “έλληνες εργάτες”.
Καμία αυταπάτη δεν τρέφουμε για το μέλλον μας, όσο το αφήνουμε στα χέρια είτε του ακροδεξιού κράτους είτε του αριστερού. Όσο συνεχίζεται η υποτίμηση της νοημοσύνης μας, θα συνεχίζεται και η υποτίμηση της ζωής μας. Κανένας εκπρόσωπος ή πεφωτισμένος ηγέτης δε γνωρίζει καλύτερα από εμάς τις ανάγκες μας. Η αυτο-οργάνωση, που βασίζεται στην αλληλεγγύη και στην αυτοδέσμευση, έξω από κόμματα και κυρίαρχους θεσμούς, στους χώρους/κλάδους εργασίας, στις γειτονιές που ζούμε, στα σχολεία και στις σχολές αποτελεί μονόδρομο για να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας, να σταματήσουμε να είμαστε έρμαια στους εργοδότες, να συντρίψουμε τις φασιστικές συμμορίες και να βάλουμε ένα όριο στην αστυνομική βία και καταστολή.
αναδημοσίευση από Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Άνω Κάτω Πατησίων
Στις 22/5/2015 ξεκίνησε να εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό η δίκη της πρώτης περιόδου δράσης του Επαναστατικού Αγώνα στο πενταμελές εφετείο στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού.
Αλληλεγγύη στα μέλη του Ε.Α. Νίκο Μαζιώτη και Κώστα Γουρνά & στους συντρόφους Βαγγέλη Σταθόπουλο και Χριστόφορο Κορτέση που διώχθηκαν για την ίδια υπόθεση. Αλληλεγγύη στην καταζητούμενη και επικηρυγμένη, μέλος του Ε.Α., Πόλα Ρούπα.
Παρασκευή 26 Ιουνίου στις 22.00
Πάρτυ στο λόφο του Στρέφη
Κυριακή 28 Ιουνίου, στο χώρο της κατάληψης
απο τις 14:00
εικαστική έκθεση, με έργα που διατείθενται για την οικονομική ενίσχυση των διωκώμενων συντρόφων
απο τις 19:00
«The Paramedic Squad» LIVE – 3 σετ ηχητικού αυτοσχεδιασμού & πειραματισμού
