για τα 18 χρόνια…
Εγκαίνια “Σαλιμπάμπιος” Βιβλιοθήκη
Εκδήλωση-Συζήτηση:
Το κινηματικό βιβλίο στην Ελλάδα και η σχέση του με την τιμή και τη διανομή
Σάββατο 29.11 στις 20.30
στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησιών.
Νάξου 75 & Κρασσά (Πλατεία Κολιάτσου)
Υπόθεση Marfin 2010
Αγώνας ενάντια σε κάθε κατασταλτική μεθόδευση
Η 5η Μάη του 2010 έχει μείνει στην ιστορία των κοινωνικών-ταξικών αγώνων της επικράτειας ως μία από τις μαζικότερες και μαχητικότερες διαδηλώσεις στην οποία μισό εκατομμύριο διαδηλωτές κατέβηκαν στο δρόμο, αποφασισμένοι να αντισταθούν στα σχέδια της εγχώριας και υπερεθνικής κυριαρχίας. Για πολλές ώρες γίνονταν συγκρούσεις μπροστά στο κοινοβούλιο ενάντια στην υπογραφή του πρώτου μνημονίου. Μία υπογραφή καταλυτική για την προοδευτική εξέλιξη στο κράτος «έκτακτης ανάγκης» του σήμερα, στο ασφυκτικό περιβάλλον της κρίσης και της κοινωνικής λεηλασίας.
Η μέρα αυτή στιγματίστηκε από το θάνατο από αναθυμιάσεις, των 3 εργαζομένων στη τράπεζα Marfin. Αυτό το τραγικό γεγονός, παντελώς ξένο για την αναρχική λογική που δε συμμερίζεται όρους όπως «παράπλευρες απώλειες» και «κακιά στιγμή», αποτέλεσε και το πεδίο όπου η κυρίαρχη προπαγάνδα έστησε ένα χυδαίο ιδεολογικό πόλεμο επιχειρώντας να εγκληματοποιήσει την κοινωνική αντιβία και να στοχοποιήσει όλους τους αντιστεκόμενους και τις αντιστεκόμενες και ιδιαίτερα τον α/α χώρο.
Στις 29/4/2011, επετειακά της 5ης Μάη, 4 άτομα, εκ των οποίων 3 αναρχικοί, απάγονται από αστυνομικές δυνάμεις, μεταφέρονται στη ΓΑΔΑ χωρίς να γνωρίζουν το λόγο και ενώ για ώρες δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με κανέναν, έχει αρχίσει μια μεγάλης έκτασης λασπολογία από σύσσωμα τα ΜΜΕ με εξαγγελίες σύλληψης των «δραστών της Μarfin». Ενώ πρόκειται για μια απλή ανωμοτί κατάθεση, δηλαδή κατάθεση χωρίς όρκο, ακολουθούν έρευνες στα σπίτια τους, διαδικασίες αναγνώρισης, παραθέσεις φωτογραφιών χωρίς βέβαια να προκύψει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο σε βάρος τους. Οπότε μετά την κατάθεσή τους αφήνονται ελεύθεροι και τα «στοιχεία» μαζί με τις καταθέσεις στέλνονται στον εισαγγελέα, ο οποίος όμως καθώς δεν μπορεί να τεκμηριώσει καμία κατηγορία, επιστρέφει το φάκελο πίσω στην αστυνομία και η όλη υπόθεση φαίνεται να οδεύει προς το αρχείο.
Στις 8/5/2013, πάλι κοντά στην επέτειο της 5ης Μάη, και χωρίς να έχει προκύψει κανένα στοιχείο, το συμβούλιο πλημμελειοδικών αποφασίζει με παραπεμπτικό βούλευμα να πάει την υπόθεση στο δικαστήριο και να αποδώσει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της τράπεζας Marfin και στο τέταρτο άτομο για την απόπειρα εμπρησμού του βιβλιοπωλείου Ιανός. Για τους άλλους δύο συντρόφους δε προχωράει καμία διωκτική διαδικασία. Στην απολογία του, το Φεβρουάριο του 2013, ο σύντροφος καταθέτει αυτό που δηλώνει από την αρχή: «Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας.». Αφού περάσει από τον ανακριτή, αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (χαρακτηριστικός όρος η απαγόρευση συμμετοχής του σε μελλοντικές διαδηλώσεις).
Η υπόθεση Marfin, αποτελεί μια επικοινωνιακή επένδυση από τη πλευρά του κράτους και έχει εξυπηρετήσει διαφορετικές καθεστωτικές σκοπιμότητες μέσα στα χρόνια, πάντα με την αγαστή προπαγανδιστική στήριξη των ΜΜΕ. Στοχεύει στην ποινικοποίηση όλων αυτών των πρακτικών κοινωνικής αντιβίας, που έχουν εκφραστεί μέσα από δυναμικές κινητοποιήσεις ενάντια στην υποτίμηση της ζωής, επικεντρώνοντας στον α/α χώρο. Απευθύνεται όμως σε κάθε εν δυνάμει εξεγερμένο κοινωνικό κομμάτι, προβάλλοντας την αντιμετώπιση που του επιφυλάσσει το κράτος «έκτακτης ανάγκης» σε περίπτωση που επιλέξει το δρόμο της αντίστασης. Όσοι αντιστέκονται στο κρατικό μονοπώλιο της βίας αλλα και όσοι αγωνίζονται απέναντι στην εκμετάλλευση και στη βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου θεωρούνται εσωτερικοί εχθροί και αντιμετωπίζουν την καταστολή. ‘Ετσι το κράτος πλέον φαντάζει ως ο μόνος εγγυητής της «κοινωνικής ειρήνης».
Η δίκη του Θοδωρή Σίψα αρχικά είχε οριστεί για τις 9 Δεκέμβρη του 2013, όταν και αναβλήθηκε για λόγους αδυναμίας της πολιτικής αγωγής και ορίστηκε εκ νέου, κατόπιν κεντρικού σχεδιασμού, για τις 14 Μάη του 2014, επετειακά δηλαδή του γεγονότος. Τελικά υπήρξε και νέα αναβολή λόγω της προσωρινής παύσης της λειτουργίας των δικαστηρίων ενόψει των δημοτικών εκλογών και ορίστηκε για την 1η Δεκέμβρη του 2014.Οι συνεχείς αναβολές της δίκης, σκοπίμως ή μη, εξυπηρετούν το κράτος καθώς του δίνουν τη δυνατότητα να ανασύρει και να χρησιμοποιεί την υπόθεση για την επικοινωνιακή του προπαγάνδα.
Η σκευωρία που έχει στηθεί στη πλάτη του συντρόφου Θοδωρή Σίψα, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό κρατικής μεθόδευσης, είναι όμως το πιο εξωφρενικό κατηγορητήριο για αναρχικό που συμμετείχε σε διαδήλωση, με στόχο να απονοηματοδοτήσει τη συγκρουσιακότητα και να στιγματίσει ως αντικοινωνικό έναν πολιτικό χώρο που τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει σοβαρά κοινωνικά ερείσματα μέσα από τη συνεχή παρουσία του στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.
Μέσα σε αυτή την περίοδο, όσο μειώνονται τα περιθώρια απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης τόσο το κράτος εντείνει την απροσχημάτιστη καταστολή. Μέσα από την εφαρμογή νέων κατασταλτικών στρατηγικών επιχειρεί να θέσει τους αγωνιζόμενους/ες υπό διαρκή έλεγχο και επιτήρηση. Το κράτος σε αγαστή συνεργασία με την αστική δικαιοσύνη ενοχοποιεί με βάση αμφιλεγόμενα δείγματα DNA, όπως στην περίπτωση του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου και αποδίδει βαριές ποινές όπως στην υπόθεση Βελβεντού, ποινικοποιώντας τις συντροφικές σχέσεις. Εισβάλλει σε σπίτια και σε στέκια και φυλακίζει Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές ικανοποιώντας διακρατικές συμφωνίες. Κατασκευάζει φυλακές τύπου Γ΄, προβλέποντας ειδικές συνθήκες κράτησης για τους πολιτικούς κρατούμενους, για όσους μέσα από τα τείχη αντιστέκονται στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού αλλά και για οποιονδήποτε θεωρηθεί εχθρός της κοινωνικής ομαλότητας. Στο πλαίσιο αυτό κατηγορεί και προφυλακίζει τον αναρχικό Αντώνη Σταμπούλο με συνοπτικές διαδικασίες στις φυλακές Λάρισας, σε συνθήκες απομόνωσης, στερώντας του την άμεση επαφή με τη συνήγορο και την οικογένεια του. Προσπαθεί να φιμώσει τον πολιτικό λόγο αγωνιστών όπως στην περίπτωση του αναρχικού Νίκου Μαζιώτη, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, με την απαγόρευση να παρέμβει τηλεφωνικά από τη φυλακή σε προγραμματισμένη πολιτική εκδήλωση. Όπως στην περίπτωση της αναρχικής Στέλλας Αντωνίου, όπου με πρόφαση την δήθεν παραβίαση των περιοριστικών όρων, τη συλλαμβάνουν και τη βασανίζουν, προσπαθώντας να της αποσπάσουν DΝΑ και να τη φυλακίσουν πριν καν βγεί η απόφαση του δικαστηρίου. Με τις ίδιες δικαστικές μηχανουργίες εμποδίζουν τον αντιεξουσιαστή κομμουνιστή Πολύκαρπο Γεωργίαδη να ταξιδέψει στο εξωτερικό ερμηνεύοντας κατά βούληση τους περιοριστικούς όρους, επιβάλλοντάς του στην ουσία έναν ιδιότυπο κατ΄οίκον περιορισμό ενώ απορρίπτουν το αίτημα του Σάββα Ξηρού, μέλους της 17Ν, που είναι ανάπηρος κατά 85% για κατ’οίκον νοσηλεία. Όσο το κράτος και να θωρακίζει το νομικό και κατασταλτικό του οπλοστάσιο, ο φόβος του απέναντι στην υπαρκτή και εν δυνάμει αντίσταση δεν μπορεί να κρυφτεί.
Η δίωξη του Θοδωρή Σίψα είναι δίωξη όλων όσων αγωνίζονται ενάντια στον ολοκληρωτισμό και τη βαρβαρότητα, ενάντια στην υποτίμηση της ζωής και της αξιοπρέπειας. Ο κόσμος του αγώνα, από τον α/α χώρο ως τα σωματεία βάσης και τις συνελεύσεις γειτονιάς δε θα αφήσει κανέναν και καμία μόνο/η στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Αν ψάχνουν για ανθρωποκτόνους όλοι αυτοί: αφεντικά, μπάτσοι, δικαστές και υπουργοί ας κοιταχτούν στον καθρέφτη. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι ακριβώς αυτό που θα γίνει. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με όπλα μας την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα για έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας.
Ενάντια στον ολοκληρωτισμό του κράτους έκτακτης ανάγκης
Ενάντια στην ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης
Οι διώξεις τους δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν
Κάτω τα χέρια από τον αναρχικό Θοδωρή Σίψα
Κάλεσμα Αλληλεγγύης (Έναρξη δίκης):
Δευτέρα 1η Δεκεμβρίου 2014 στο Πρωτοδικείο Αθηνών (οδός Δέγλερη).
Συνέλευση αλληλεγγύης στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα
αναδημοσίευση από Athens Indymedia
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=RBEnMIbJoVg[/youtube]
Κυριακή 2 Νοέμβρη 2014 :: α π ε ρ γ ί α στον κλάδο του εμπορίου
>> απεργιακή συγκέντρωση: 11πμ, Ερμού & Κορνάρου
Μια απεργία που οργανώνεται από όλους εμάς και για όλους εμάς
που βιώνουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει το να σου επιβάλλουν να δουλεύεις τις Κυριακές,
που ως κομμάτια του κόσμου της εργασίας βιώνουμε την αδυσώπητη επίθεση στα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, στη ζωή και την αξιοπρέπειά μας
Μια ακόμα μάχη από την οποία δεν πρέπει να λείψει καμία και κανείς μας!
Εδώ κι ένα χρόνο περίπου δίνουμε, από την σκοπιά των εργατικών συμφερόντων, έναν επίμονο και δυναμικό αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.
Παράλληλα με τη συνεχή υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης και την όξυνση της εκμετάλλευσης που βιώνουμε ως εργαζόμενοι τόσο στον κλάδο του εμπορίου (με τις μειώσεις μισθών, τις ατομικές συμβάσεις, τις απολύσεις, τα σπαστά ωράρια, την εκ περιτροπής εργασία, την ορθοστασία, την εργοδοτική τρομοκρατία,…) όσο και παντού, αρχικά, μέσα στο καλοκαίρι του 2013 νομοθετήθηκε το άνοιγμα των καταστημάτων για 7 Κυριακές το χρόνο, ενώ με υπουργική απόφαση μέσα στο καλοκαίρι του 2014 φτάσαμε στο «πιλοτικό» άνοιγμα των καταστημάτων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη κι άλλες περιοχές για όλες τις Κυριακές του χρόνου.
Ο στόχος τους ήταν και εξακολουθεί να είναι διπλός. Από τη μια, προς όφελος του συνόλου των εργοδοτών, να τσακίσουν ό,τι έχει απομείνει από τις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα για τους εργαζομένους που βρίσκονται πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες, υπό ένα καθεστώς εκμετάλλευσης κι εργοδοτικής τρομοκρατίας που ολοένα και εντείνεται. Και από την άλλη, να ξαναμοιραστεί η πίτα της αγοράς προς όφελος των μεγάλων εμπορικών ομίλων και πολυεθνικών. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, επιβάλλουν η ζωή μας ως εργαζόμενοι, ο όποιος ελεύθερος χρόνος μας και η δυνατότητά μας να βρισκόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά και συνολικά η κοινωνία να υποταχθούν ολοκληρωτικά στις περιβόητες ανάγκες της αγοράς.
Απέναντι σε όλη αυτή τη μεθόδευση λοιπόν απαντάμε με αγώνα που γίνεται στην πράξη κι όχι στα λόγια. Και γι’ αυτό φέρνει ήδη αποτελέσματα!
Οι αντίστοιχοι αγώνες που εκδηλώνονταν στον κλάδο του εμπορίου κατά τα προηγούμενα χρόνια με αιχμή είτε το ωράριο, είτε και την Κυριακάτικη αργία, έρχονται να αποκτήσουν μια ιδιαίτερα μεγάλη δυναμική κατά τον τελευταίο χρόνο. Μάλιστα στις αρχές του 2014 προχωρήσαμε στη δημιουργία του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια, το οποίο αποτελεί μια συνεχής διεργασία οργανωμένου από τα κάτω και συντονισμένου με οριζόντιες διαδικασίες αγώνα, όπου συλλογικά εγχειρήματα αγώνα, όπως εργατικά σωματεία τόσο από τον ευρύτερο κλάδο του εμπορίου όσο κι από άλλους κλάδους, συλλογικότητες εργαζομένων κι ανέργων, συνελεύσεις γειτονιάς, διάφορες συλλογικότητες του ταξικού και κοινωνικού κινήματος, συμμετέχουν και συντονίζουν τη δράση τους.
Οι απεργιακές Κυριακάτικες κινητοποιήσεις και το σύνολο των παρεμβάσεων που πραγματοποιήθηκαν από τον Απρίλη και για όλο σχεδόν το καλοκαίρι, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας (με επίκεντρο την Ερμού), αλλά και σε αρκετές γειτονιές και άλλες περιοχές της Ελλάδας, δεν άφηναν κανένα περιθώριο να θεωρηθεί ότι ο αγώνας γινόταν απλώς για την τιμή των όπλων.
Επρόκειτο για κινητοποιήσεις οι οποίες σηματοδοτήθηκαν σε σημαντικό βαθμό και από τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων από τα καταστήματα. Υπήρξαν καταστηματάρχες που ενώ εκμεταλλευόμενοι αρχικά τη ρύθμιση για τις 52 Κυριακές άνοιγαν τις Κυριακές, έπειτα από τις κυριακάτικες παρεμβάσεις, τις απεργιακές περιφρουρήσεις, τα μπλοκαρίσματα, αλλά και την πίεση που ασκήθηκε από τους ίδιους τους εργαζόμενους, κατέληξαν να τα κρατούν κλειστά για τις υπόλοιπες Κυριακές. Αντί να διαμορφωθεί η Ερμού τις Κυριακές σε πεδίο θριάμβου της κατανάλωσης και της εξατομίκευσης, διαμορφώθηκε σε ένα έδαφος όπου ρίζωσε σε ένα σημαντικό βαθμό η αυτοοργάνωση των εργαζομένων, η ταξική αλληλεγγύη, η συλλογική αντίσταση, η έμπρακτη αμφισβήτηση της παντοκρατορίας των κυβερνώντων και των αφεντικών. Ως θετικό αποτέλεσμα του αγώνα δεν μπορούμε παρά να θεωρήσουμε ακόμα και το ότι σε πολλά καταστήματα άνοιξε η κουβέντα μεταξύ συναδέλφων για το πώς οργανωνόμαστε και πως αντιστεκόμαστε, τόσο για τις Κυριακές, όσο και για το σύνολο της επίθεσης που δεχόμαστε ως εργαζόμενοι.
Ήδη μέσα από τις κινητοποιήσεις αυτές και τις σχετικές συζητήσεις μεταξύ εργαζομένων από το εμπόριο έχουν προκύψει και δρουν ως μια νέα εργα-τική συλλογικότητα και οι «εργαζόμενοι-ες από τον κλάδο του εμπορίου» [http://orthostasia.wordpress.com], η συμμετοχή στην οποία είναι ανοιχτή για όλους τους συναδέλφους του κλάδου.
Κι ενώ κατά τον περασμένο Σεπτέμβρη, παράλληλα με τις συνεχείς δράσεις μας, συζητούσαμε για την περαιτέρω ενδυνάμωση του αγώνα, με προσωρινή απόφαση του ΣτΕ σταματά το «πιλοτικό» μέτρο λειτουργίας καταστημάτων για όλες τις Κυριακές. Πρόκειται για εξέλιξη πίσω από την οποία βλέπουμε ξεκάθαρα και τον αγώνα μας που δώσαμε ως σήμερα. Ωστόσο, δεν επαναπαυόμαστε, καθώς η απόφαση του ΣτΕ είναι προσωρινή (ήδη λίγες ημέρες μετά την απεργία μας, στις 7 Νοέμβρη, θα συζητείται η τελική απόφαση). Αλλά και ο νόμος για τις 7 Κυριακές τον χρόνο με ανοιχτά τα μαγαζιά παραμένει σε ισχύ. Και πέρα από το ότι από μόνο του αυτό συνιστά σημαντικό πλήγμα στα δικαιώματα και τη ζωή μας, σε κάθε περίπτωση λειτουργεί σαν ένα σταθερά «ανοιχτό παράθυρο» και για ακόμα περισσότερες Κυριακές με τα μαγαζιά ανοιχτά.
Είναι στο χέρι μας να ενισχύσουμε τον αγώνα αυτό. Πρωτίστως οι εργαζόμενοι του κλάδου αλλά και το σύνολο των εργαζομένων, να βάλουμε φρένο σε μια βασική, όπως φαίνεται, επιδίωξη του κεφαλαίου.
Πρόκειται για έναν αγώνα που βρέθηκε αντιμέτωπος με την κρατική καταστολή τόσο με την επίθεση στα απεργιακά μας μπλόκα τον περασμένο Απρίλη, όσο και τις διαρκείς απειλές για συλλήψεις και μηνύσεις. Για έναν αγώνα που αντιμετώπισε και την κατασυκοφάντηση από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, η οποία πλέον θεωρείται εξ αρχής δεδομένη για όλους τους πραγματικά ενοχλητικούς για τα συμφέροντα των αφεντικών εργατικούς αγώνες.
Να δώσουμε στην απεργία το πραγματικό νόημά της. Να συζητήσουμε γι’ αυτήν με τους συναδέλφους μας, για την αναγκαιότητά της, για το πώς θα την οργανώσουμε εμείς οι ίδιοι, χωρίς να αναμένουμε ότι κάποιοι άλλοι θα αναλάβουν το έργο αυτό για λογαριασμό μας.
Καλούμε όλες τις συναδέλφισσες και όλους τους συναδέλφους από τον κλάδο του εμπορίου να ενισχύσουμε έμπρακτα τον αγώνα. Να απεργήσουμε όλες και όλοι την Κυριακή 2/11. Να σπάσουμε το κλίμα του φόβου και της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Όπως το επιχειρήσαμε και το καταφέραμε μέσα και από τις κινητοποιήσεις του καλοκαιριού.
Αλλά και για όλους εμάς που δουλεύουμε σε άλλους κλάδους ή που είμαστε άνεργοι, νεολαίοι ή και συνταξιούχοι, το ζήτημα της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας δεν είναι κάτι έξω από τη ζωή μας και από τους αγώνες που δίνουμε ή που καλούμαστε να δώσουμε. Είναι ξεκάθαρο ότι πολύ γρήγορα η επιλογή μας να ψωνίζουμε τις Κυριακές θα συντελέσει καταλυτικά στο να καταλήξουμε να δουλεύουμε κι εμείς και τις Κυριακές! Και όχι φυσικά στο να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας, όπως οι «από πάνω» υποκριτικά διατείνονται. Είναι ξεκάθαρο επίσης, ότι αυτό που μας λείπει δεν είναι οι επιπλέον ώρες για να ψωνίσουμε. Σε μια περίοδο που η ανεργία χτυπά κόκκινο, οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκόβονται και η καθυστερημένη (ή και η μη) καταβολή μισθών γίνεται καθεστώς, αυτό που πραγματικά μας λείπει είναι τα χρήματα για να ψωνίσουμε. Και βέβαια μας λείπει κι ο χρόνος για να Ζήσουμε! Επίσης, οφείλουμε να σταθούμε ταξικά κι έμπρακτα αλληλέγγυοι στο πλευρό των εργαζομένων στα καταστήματα και στον αγώνα τους. Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε ότι η επίθεση που δέχονται οι συνάδελφοι μας στο εμπόριο είναι κομμάτι της συνολικής επίθεσης που δεχόμαστε όλοι εμείς οι «από κάτω». Και ότι μόνο παλεύοντας όλοι μαζί θα μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε. Και στο κάτω-κάτω δεν είναι δυνατό από τη μια να σιχτιρίζουμε και να καταδικάζουμε στα λόγια τους κυβερνώντες, τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τις τράπεζες, τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και από την άλλη με τη στάση μας (πχ ψωνίζοντας τις Κυριακές) να παίζουμε το «παιχνίδι» όλων αυτών στις πλάτες των εργαζομένων.
ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ
ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 7
ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ
Κυριακή 2 Νοέμβρη 2014 :: απεργία στον κλάδο του εμπορίου
απεργιακή συγκέντρωση: 11πμ, Ερμού & Κορνάρου
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια
syntonistiko_drasis@espiv.net
Ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες της Χρυσής Αυγής.
Σεπτέμβρης 2013: Μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τάγμα εφόδου της Χ.Α, η κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης ρίχνεται σ’ένα ρεσιτάλ «αντιφασισμού» προσπαθώντας να μας πείσει για το δημοκρατικό της χαρακτήρα. (δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι: Οι φασιστικές πρακτικές δεν απονομιμοποιούνται
θεσμικά. Οι φασιστικές πρακτικές απονομιμοποιούνται στη συνείδηση του λαού. Ο στρατός φασιστών και κεφαλαίου αναχαιτίζεται πρώτα και κύρια στο δρόμο.)
Μέσα σ’αυτό το κλίμα, με τους χρυσαυγίτες να είναι με την πλάτη στον τοίχο κάνοντας κάθε δυνατή προσπάθεια ν’αποτινάξουν τις κατηγορίες από πάνω τους μ’έναν οχετό ψεμάτων, λάσπης και αλληλοκαρφωμάτων, τα γραφεία της Τ.Ο. Ηρακλείου δέχονται επίθεση από ένοπλους με αποτέλεσμα την εκτέλεση δύο χρυσαυγιτών. Τη σκυτάλη
παίρνουν αμέσως οι λακέδες των καθεστωτικών ΜΜΕ, οι οποίοι επιστρατεύοντας τη θεωρία των δύο άκρων καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να ταυτίσουν τη δράση των ταγμάτων εφόδου με όλους όσοι αγωνίζονται για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης.
Θέλουν να ξεχάσουμε τον συστημικό της ρόλο στο πλευρό του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Τα γραφεία ευρέσεως εργασίας-τύπου ΟΑΕΔ-με 18 ευρώ μεροκάματο. Τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε στο ξεπούλημα της ΑΤΕ για χάρη του τραπεζίτη Σάλα εις βάρος του δημοσίου. Τη συνεργασία της με μεγαλοδημοσιογράφους και καναλάρχες, όπως και την οργανική της σχέση με στελέχη της ΝΔ (Κρανιδιώτης, Μπαλτάκος κ.ά).
Θέλουν να ξεχάσουμε τα τάγματα εφόδου που σε συνεργασία με την αστυνομία πουλούν προστασία σε μαγαζιά, ξυλοκοπούν και ληστεύουν μετανάστες, επιτίθενται σε στέκια και καταλήψεις αναρχικών, ενώ δεν διστάζουν να δείξουν έμπρακτα την στήριξή τους στα αφεντικά της Ζώνης του Περάματος, χτυπώντας μέλη του σωματείου Μετάλλου, στα πλαίσια της προσπάθειας τους μέσα από τον έλεγχο της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης να επιβάλλουν εξευτελιστικά μεροκάματα και άθλιες συνθήκες εργασίας.
Προσπαθώντας να ξεπλύνουν τα χέρια τους από το αίμα οι χρυσαυγίτες επιστρατεύουν ακόμη και τον πατέρα του νεκρού Φουντούλη, ο οποίος πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων πολιτεύεται με τη Χ.Α, αντλώντας υπεραξία και οφέλη για τον ίδιο καθαρίζοντας ταυτόχρονα για το κόμμα. (ο οποίος είναι τόσο ξεφτίλας που ενώ αρχικά αρνιόταν κατηγορηματικά οποιαδήποτε σχέση με την Χ.Α, εντέλει εξαργύρωσε το αίμα του νεκρού γιου του.)
Τώρα είναι ώρα μάχης και ευθύνης. Είναι η αποφασιστική στιγμή για να ανακτήσουμε χαμένο έδαφος. Για να απελευθερωθούν από τους φασίστες μητροπολιτικά εδάφη. Οι φασίστες δεν πρέπει να μείνουν σε χλωρό κλαρί: να ματαιώσουμε, με τη μαχητικότητά μας και τη καθημερινή μας παρουσία στο δρόμο, κάθε σύναξή τους, κάθε προσπάθεια που θα κάνουν να ξεμυτίσουν από τα βρωμερά λαγούμια τους. Όπου έχουν γραφεία και κρησφύγετα, αυτά να νιώσουν την καυτή ανάσα της λαϊκής οργής. Να οργώσουμε τις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς, μεταφέροντας παντού το κάλεσμα της αντιφασιστικής αντεπίθεσης. Να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι εδώ δεν είναι μια βεντέτα “αριστερών-δεξιών”, δεν είναι ένας “συμμοριτοπόλεμος”, αλλά ένας αγώνας για επιβίωση, αξιοπρέπεια, τιμή και ελευθερία. Σήμερα δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τους “παραπλανημένους” ψηφοφόρους των φασιστών.
Όποιος συνεχίζει έστω και εκλογικά να στηρίζει αυτά τα θρασύδειλα καθάρματα, αυτόματα γίνεται εχθρός της κοινωνίας και του λαού, φορέας κανιβαλισμού και της χειρότερης απανθρωπιάς. Όποιος τους προσφέρει, έστω και πρόσκαιρα, ειρήνη να ξέρει ότι ευθύνεται για το ότι ο πόλεμος με το τέρας του φασισμού είναι τόσο μακροχρόνιος.
Σήμερα η παρακρατική και πολεμοκάπηλη χρυσή αυγή μας λέει ότι τιμά τους νεκρούς «αγωνιστές» της. Στην πραγματικότητα τιμά τους δολοφόνους του Παύλου Φύσσα, του Σαχζάτ Λουκμάν και των δεκάδων ανώνυμων θυμάτων της. Τιμά τα τάγματα εφόδου! Και εμείς δεν πρόκειται να στρώσουμε κόκκινο χαλί…
Καμία ανακωχή, Καμία παραίτηση –ο αντιφασιστικός αγώνας οφείλει να είναι συνεχής και αδιαπραγμάτευτος.
Κόκκινη Γραμμή – Ομάδα για την εργατική αντεπίθεση
πηγή: Athens Indymedia
Τίποτα λιγότερο από αμέριστη αλληλεγγύη στους διωκόμενους μετανάστες για την εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας τον Αύγουστο του 2013.
ΝΑ ΓΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΠΟΡΕΙΑ
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014
Πλατεία Βικτωρίας 6μ.μ.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου
Πρωτοδικείο Δέγλερη 9 π.μ
Αντίστροφη μέτρηση, Αλληλέγγυοι-ες από το Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Γεωπονικού, Από τις γειτονιές Αγ. Νικόλας-Κυψέλης-Πατήσια, Απόπυρα, Ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη, Ναμούς, Σε τροχιά σύγκρουσης, Συνέλευση No Lager, σύντροφοι-ισσες
πηγή: Athens Indymedia
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΗ, 18.00, ΧΑΥΤΕΙΑ (ΑΙΟΛΟΥ & ΣΤΑΔΙΟΥ)
συναδέλφισσες και συνάδελφοι από τον κλάδο του εμπορίου,
εργαζόμενοι κι εργαζόμενες από κάθε χώρο δουλειάς,
άνεργοι κι άνεργες και όλος ο κόσμος του αγώνα
ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!
ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΜΙΛΗΣΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ «ΕΙΔΙΚΟΙ». Εδώ και χρόνια οι «από πάνω» προσπαθούσαν να καταργήσουν την Κυριακάτικη αργία και να «απελευθερώσουν» τα ωράρια της αγοράς και πάντα έβρισκαν απέναντί τους τον κόσμο της δουλειάς που αντιστέκονταν με τους αγώνες του. Με την όξυνση της επίθεσης όμως που συντελείται τα τελευταία χρόνια, κράτος, αφεντικά και κυβερνώντες σε αγαστή συνεργασία με τα καθεστωτικά ΜΜΕ (τηλεόραση, ραδιόφωνα, έντυπος και ιντερνετικός τύπος) έχουν εξαπολύσει μια τεράστια επίθεση προπαγάνδας για να μας πείσουν, όχι φυσικά για το ότι βρήκαν την ευκαιρία να υλοποιήσουν και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, των πολυεθνικών και των μεγάλων ομίλων του εμπορίου, αλλά για το πόσο ευτυχισμένη θα ήταν η κοινωνία αν τα μαγαζιά λειτουργούσαν και τις Κυριακές! Όλοι οι ξύλινοι και δογματικοί μονόλογοι των «ειδικών» κλείνουν με τα γνωστά ψέματα: «θα τονωθεί η αγορά», «θα αυξηθεί ο τζίρος», «θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας». Οι παπαγάλοι της κυβέρνησης είναι πρόθυμοι να επιστρατεύσουν κάθε μέσο για να «πείσουν» την κοινωνία, τους εργαζόμενους και τους ανέργους, ότι η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας θα λειτουργήσει θετικά για τον κόσμο της εργασίας.
Μόνο που εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά και από πρώτο χέρι, ότι οι εργασιακές σχέσεις θα αλλάζουν προς το χειρότερο και ότι εκτός από τις μειώσεις μισθών, τις ατομικές συμβάσεις, την ανασφάλιστη εργασία, την απλήρωτη εργασία, τα σπαστά ωράρια, τα εξαήμερα, την ορθοστασία, την προσαύξηση της Κυριακής-αργίας που θα καταργηθεί (ήδη σε χιλιάδες εργαζόμενους δεν δίνεται καν), ότι υπάρχουν εταιρίες που στέλνουν εργαζόμενους να δουλεύουν μόνο για τις Κυριακές, ότι διαταράσσεται η ζωή χιλιάδων ανθρώπων, ότι η κατάργησή της Κυριακάτικης αργίας στο εμπόριο τελικά θα συμπαρασύρει και άλλους κλάδους με αποτέλεσμα να επεκταθεί παντού.
Μόνο που εμείς γνωρίζουμε και βιώνουμε γύρω μας από πρώτο χέρι, ότι 1.500.000 άνεργοι κι άνεργες δεν έχουν καν ένα αξιοπρεπές επίδομα ανεργίας για να καλύπτουν έστω τα αναγκαία. Ότι υπάρχουν 800.000 απλήρωτοι εργαζόμενοι που δεν έχουν ούτε τα βασικά για την επιβίωσή τους. Ότι έχουν πετσοκοπεί οι μισθοί και οι συντάξεις μας.
Όλοι εμείς, απέναντι στα ψέματα που θέλουν να μας πνίξουν, συνεχίζουμε να λέμε τις δικές μας αλήθειες, ότι ο βασικός τους στόχος είναι να υποταχτεί η κοινωνία στις ανάγκες της αγοράς. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το άνοιγμα των μαγαζιών τις Κυριακές θα διαλύσει πλήρως τις εργασιακές σχέσεις, μειώνοντας ακόμα περισσότερο το εργατικό κόστος και καταπατώντας ότι έχει απομείνει, προς όφελος από τη μια και των μικρών και μεγάλων αφεντικών και από την άλλη ξαναμοιράζοντας την πίτα της αγοράς προς όφελος των μεγάλων εμπορικών ομίλων και των πολυεθνικών. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο μόνος δρόμος για μας είναι να συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τα εργατικά μας δικαιώματα και τα ταξικά μας συμφέροντα.
Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ.
Το πείραμα της λειτουργίας των καταστημάτων 52 Κυριακές το χρόνο προσπάθησαν να το επιβάλλουν στην Ερμού, στον πιο εμπορικό δρόμο της Αθήνας. Αντί όμως η Ερμού να μετατραπεί σε ένα καταναλωτικό τσίρκο όπου η αχαλίνωτη αγορά θα κυριαρχεί πάνω στους ανθρώπους και τις ζωές τους, η Ερμού μεταμορφώθηκε σ’ ένα εργαστήρι αλληλεγγύης, αντίστασης και αγώνα.
Το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια συνενώνει και συντονίζει με οριζόντιες διαδικασίες, συλλογικά εγχειρήματα αγώνα, όπως εργατικά σωματεία τόσο από τον ευρύτερο κλάδο του εμπορίου όσο και από άλλους κλάδους, συλλογικότητες εργαζομένων κι ανέργων, συνελεύσεις γειτονιάς και διάφορες συλλογικότητες του ταξικού και κοινωνικού κινήματος, που συμμετέχουν ισότιμα, ανταλλάσσοντας σκεπτικά και εμπειρίες του αγώνα. Όλοι μαζί βρεθήκαμε με αποφασιστικότητα από την πρώτη στιγμή στον αγώνα για την Κυριακάτικη αργία. Με καθημερινές ενημερωτικές παρεμβάσεις μέσα στα καταστήματα, με μαχητικές απεργιακές περιφρουρήσεις και αποκλεισμούς κάθε Κυριακή, η σιωπή έσπασε και ο φόβος που είχαμε συνηθίσει άρχισε να ξεπερνιέται. Η δυναμική των κινητοποιήσεων, έδωσε το κουράγιο και τη δύναμη στους συναδέλφους, ώστε να μπορούν να έχουν μια συλλογική φωνή, να αρχίσουν να διεκδικούν συλλογικά όλα όσα θέλουν και να παλεύουν αποφασιστικά στηριζόμενοι στις ίδιες τους τις δυνάμεις. Ήδη, μετά από μήνες κινητοποιήσεων, συνάδελφοι και συναδέλφισσες από το εμπόριο, έχουν δημιουργήσει τη δική τους παρακαταθήκη αγώνα συγκροτώντας μια νέα συλλογικότητα «Εργαζόμενοι-εργαζόμενες από το κλάδο του εμπορίου» που επιδιώκει να αναπτύξει τους δεσμούς συναδελφικής αλληλεγγύης και να αποτελέσει ένα κοινό έδαφος συνάντησης, οργάνωσης και αντίστασης στους χώρους της δουλειάς.
Πίσω από την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ να παγώσει προσωρινά το ζήτημα των 52 Κυριακών, υπάρχει και ο επίμονος αγώνας που αναπτύχθηκε το προηγούμενο διάστημα στην Ερμού. Δεν έχουμε χρόνο για αναμονή και εφησυχασμό. Οι 7 εργάσιμες Κυριακές το χρόνο είναι εδώ, οι «Λευκές Νύχτες» είναι εδώ, ενώ και η υπόθεση των 52 Κυριακών είναι ακόμα ανοιχτή. Και ήδη έχουμε αποδείξει ότι οι αγώνες μας, όταν είναι ταξικοί και αδιαπραγμάτευτοι έχουν αποτελέσματα: για τις συνθήκες εργασίας, για τον ελεύθερο χρόνο μας, για τα εργασιακά δικαιώματα που μας στερούν.
ΟΥΤΕ 52 ΟΥΤΕ ΚΑΙ 7
ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ.
Συναδέλφισσα και συνάδελφε στο εμπόριο,
συνεχίζουμε τον αγώνα μας μαχητικά, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, για να μη μας κλείσουν μέσα στα καταστήματα και τις Κυριακές. Είτε δουλεύουμε σε MALL ή πολυκατάστημα, είτε σε supermarket ή μικρομάγαζο, την Τετάρτη 22 Οκτώβρη διαδηλώνουμε για τις Κυριακές μας, τους μισθούς μας, τις ζωές μας. Συζητάμε με τους συναδέλφους μας και κατεβαίνουμε στο δρόμο συλλογικά και αγωνιστικά.
Όλοι μαζί οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες από όλους τους κλάδους, έχουμε την ευθύνη και τη δύναμη να αγωνιστούμε, να δείξουμε την έμπρακτη ταξική μας αλληλεγγύη και να σταθούμε στο πλάι των εργαζομένων στα μαγαζιά. Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια δεν είναι αγώνας μόνο των εργαζόμενων στο εμπόριο. Είναι αγώνας όλων εμάς των εκμεταλλευόμενων ενάντια στους εκμεταλλευτές μας.
ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΖΗΜΙΕΣ
ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ
Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια
Το βράδυ της Παρασκευής 10 Οκτώβρη στη Νέα Σμύρνη προχωρήσαμε σε ακόμα μια δυναμική παρέμβαση ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια. Έχοντας την εκτίμηση ότι στο πλαίσιο του λεγόμενου «shop& taste» που διοργανώθηκε στην περιοχή με τη συμμετοχή διαφόρων καταστημάτων την ημέρα εκείνη (όπως είχε γίνει άλλωστε και με το ίδιο event και πριν από μερικούς μήνες στη Γλυφάδα) θα επιδιωχθεί να κρατηθούν τα μαγαζιά ανοιχτά μέχρι αργά τη νύχτα, κρατώντας «όμηρους» τους εργαζόμενους μέσα σε αυτά, ως Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια είχαμε κάνει δημόσιο κάλεσμα σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Μια μέρα πριν προχωρήσαμε και σε μαζική εξόρμηση στα μαγαζιά της περιοχής για μοίρασμα κειμένων και συζήτηση με τους συναδέλφους μας που εργάζονται εκεί, ενώ είχαν κολληθεί και οι αφίσες του “Συντονιστικού δράσης” για τις ερχόμενες κινητοποιήσεις.
Η αρχική μας συγκέντρωση από τις 8μμ απέναντι από τη στάση τραμ στην κεντρική πλατεία Νέας Σμύρνης, με ανάρτηση πανό, μοίρασμα κειμένων (της συλλογικότητας “Εργαζόμενοι-ες από τον κλάδο του εμπορίου” και του “Συντονιστικού δράσης”) και ενημέρωση μέσω ντουντούκας, εξελίχθηκε σε πορεία που κινούμενη πάνω στην πλατεία έφτασε κατά τις 9μμ έξω από καταστήματα που συμμετείχαν στο event. Εκεί ήταν και που διαπιστώσαμε ότι υπήρχε πράγματι πρόθεση από κάποιους καταστηματάρχες να παρατείνουν αυθαίρετα το ωράριο. Κι έτσι προχωρήσαμε σε διάφορες παρεμβάσεις πιέζοντας για το άμεσο κλείσιμό τους.
Η παρέμβασή μας συνεχίστηκε (ενώ ενισχυόταν παράλληλα σε μαζικότητα και με περισσότερους συναγωνιστές και συναδέλφους που προσέρχονταν με το κλείσιμο των καταστημάτων όπου δούλευαν σε άλλες περιοχές) με τη μορφή πορείας προς την οδό Ομήρου και με αποκλεισμό των εισόδων των καταστημάτων που παρέμεναν ανοιχτά μέχρι να το πάρουν απόφαση οι ιδιοκτήτες τους να τα κλείσουν. Κάτι και που τελικά γινόταν ύστερα άλλοτε από ολιγόλεπτη και άλλοτε από πιο χρονοβόρα άσκηση πίεσης από την πλευρά μας. Μόλις τελικά αναγκάστηκε να κλείσει και το τελευταίο εμπορικό κατάστημα ολοκληρώσαμε την παρέμβασή μας με πορεία προς την πλατεία, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για τις επόμενες εξορμήσεις και παρεμβάσεις μας και βέβαια για τις 2 επόμενες βασικές κινητοποιήσεις μας:
Τετάρτη 22 Οκτώβρη 2014, 6μμ, Χαυτεία (Σταδίου & Αιόλου) :: Διαδήλωση ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τον εργασιακό μεσαίωνα
Κυριακή 2 Νοέμβρη 2014: Απεργία στον κλάδο του εμπορίου [απεργιακή συγκέντρωση: 11πμ, Ερμού και Κορνάρου]
Μέσα από την παρέμβασή μας αυτή καταδείξαμε και πάλι ότι εναντιωνόμαστε έμπρακτα στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στις κάθε είδους “λευκές νύχτες” και στο νέο εργασιακό μεσαίωνα που μας επιβάλλουν καταπατώντας τα εργασιακά μας δικαιώματα, την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΚΙ ΟΛΑ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΟΙ ΛΕΥΚΕΣ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΜΑΥΡΟ» ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ» ΩΡΑΡΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΛΑΣΤΙΧΟ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΗ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ
Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν και οι αφίσες για τις προσεχείς κινητοποιήσεις μας:
αναδημοσίευση από Prolet Connect
