αναδημοσίευση δύο βίντεο από τη χθεσινή φοιτητική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας και την αστυνομική επίθεση εξώ στο Πολυτεχνείο καθώς και ενός σχολίου από το Βαθύ Κόκκινο

41 Νοέμβρηδες μετά,

ο Αγώνας ενάντια στο Κεφάλαιο και το Κράτος του συνεχίζεται…

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=ljgm7Hh8HTo[/youtube]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=4WCE6iCvK5g[/youtube]

Μια από τις μεγαλύτερες φοιτητικές κινητοποιήσεις έγινε απόψε στην Αθήνα, ως απάντηση στην πρωινή επίθεση των ΜΑΤ κατά των φοιτητών της Νομικής που ήθελαν να μπουν στην αποκλεισμένη με απόφαση του νεοφασίστα πρύτανη Φορτσάκη σχολή τους.

Υπολογίζονται σε 5.000 περίπου οι φοιτητές και οι φοιτήτριες που διαδήλωσαν από το Πολυτεχνείο και τα Προπύλαια έως την πλατεία Συντάγματος και από εκεί πάλι στο Πολυτεχνείο.

Η πορεία αντιμετωπίστηκε και πάλι με αστυνομική βία από τους ένστολους χρυσαυγίτες των ΜΑΤ, που θέλησαν να πάρουν κάτι από τη δόξα των ταγματασφαλιτών παππούδων τους και των πατεράδων τους που δολοφονούσαν νέους ανθρώπους τον Νοέμβρη του 1973.

Ιδιαίτερα επιθετικοί ήταν οι ένστολοι φασίστες στο Πολυτεχνείο, ακολουθώντας τις εντολές της κυβέρνησης των δωσιλόγων.

Από τη μεγαλειώδη αποψινή κινητοποίηση έλαμψαν δια της απουσίας τους οι βουλευτές και τα «επώνυμα» στελέχη των αριστερών κομμάτων, ενώ και τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς απέφυγαν να καλέσουν τον λαό της Αθήνας σε μαζική παλλαϊκή κινητοποίηση.

Σύμφωνα με τη λογική τους το ζήτημα της παραβίασης βασικών δημοκρατικών ελευθεριών και της απαγόρευσης του εορτασμού της εξέγερσης του Νοέμβρη είναι υπόθεση αποκλειστικά και μόνο των φοιτητών. Θυμίζοντας τις αντίστοιχες προσπάθειες του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσ., τον Νοέμβρη του 1973, να μείνει η κινητοποίηση στο Πολυτεχνείο αποκλειστικά και μόνο σε φοιτητικό πλαίσιο…

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=AvS64H1ll9Q#t=146[/youtube]

Κατάληψη πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 11 Νοέμβρη στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων στο Κολωνάκι από αναρχικούς/-ες και αλληλέγγους/-ες για τη δολοφονία από μπάτσους του 21χρονου διαδηλωτή Ρεμί Φρές.

Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μοιράστηκε στα ελληνικά και τα γαλλικά το παρακάτω κείμενο:

Τα ξημερώματα της Κυριακής 26 Οκτώβρη, ο Ρεμί Φρές δολοφονείται από τους μπάτσους -ρήψη χειροβομβίδας κρότου λάμψης- κατά τη διάρκεια πορείας, 7.000 διαδηλωτών, ενάντια στην επανέναρξη των εργασιών της κατασκευής φράγματος κατά μήκος του δάσους Σιβέν στη νοτιοδυτική Γαλλία. Τις επόμενες μέρες της δολοφονίας, οι πορείες και οι συγκεντρώσεις που καλούνται σε όλη τη Γαλλία καταλήγουν σε συγκρούσεις ενώ δέχονται άγρια καταστολή με προληπτικές προσαγωγές, σφαίρες από καουτσούκ, συλλήψεις. Τα γαλλικά μέσα μαζικής ενημέρωσης απλά θάβουν το θέμα επιδεικτικά.

Η κατασκευή του φράγματος στο δάσος Σιβέν, η ιδέα του οποίου εκκινεί από το μακρινό 1978, στοχεύει στη δημιουργία μια τεράστιας δεξαμενής νερού, 1.500.000 κυβικών μέτρων, για την ύδρευση είκοσι μεγάλων μονάδων καλλιέργειας αραβοσίτου. Για την υλοποίηση του έργου ένα μεγάλο κομμάτι του δάσους πρέπει να αποψιλωθεί, ενώ ο υδροβιότοπος της Τεστέτ (ένας από τους τελευταίους στη Γαλλία) και η σπάνια βιοποικιλότητά του προφανώς και καταστρέφονται ανεπιστρεπτί.

Από το 2011 συλλογικότητες, κάτοικοι και οικολογικές οργανώσεις της περιοχής αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή τόσο του περιβάλλοντος όσο και των ζωών τους, προχωρώντας σε κατάληψη για ένα περίπου χρόνο του σημείου του δάσους που προορίζεται για την κατασκευή του φράγματος. Τον Σεπτέμβρη του 2014, ύστερα από συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, εκδιώκονται οι καταληψίες από το δάσος και ξεκινάει η αποψίλωσή του. Έτσι, το κάλεσμα της πορείας που δολοφονήθηκε ο Ρεμί Φρές στόχευε στην επανακατάληψη του συγκεκριμένου σημείου και στο μπλοκάρισμα της επανέναρξης του έργου που ήταν προγραμματισμένη για τις 27 Οκτωβρίου. Μετά τη δολοφονία το έργο αναβλήθηκε επ’ αόριστον.

Η κατασκευή του φράγματος στο δάσος Σιβέν της Ταρν, η κατασκευή του νέου αεροδρομίου Notre–Dame–des–Landes και των αντίστοιχων υποδομών που απαιτούνται (λιμάνι/οδικό δίκτυο) στη Νάντ, η κατασκευή σιδηροδρομικών συρμών υπερταχείας κυκλοφορίας διαμέσου των Άλπεων σε Γαλλία και Ιταλία, η επιδίωξη δημιουργίας του μεγαλύτερου ανοιχτού τύπου ορυχείου για την εξόρυξη χρυσού στη Ρόσια Μοντάνα της Ρουμανίας, η αποψίλωση χιλιάδων στρεμμάτων αρχέγονου δάσους για την εγκατάσταση ανοιχτού τύπου ορυχείου χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, είναι κομμάτια που συνθέτουν το πάζλ της ευρύτερης προσπάθειας για ανάκαμψη της κερδοφορίας. Μιας ανάκαμψης που βασίζεται στη λεηλασία φυσικών πόρων και ανθρώπων, η οποία όμως συναντά και θα συνεχίσει να συναντά τις κοινωνικές αντιστάσεις.

Στη παρούσα συγκυρία της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης τα όρια της ανάπτυξης μετατρέπονται σε ανάπτυξη των ορίων, όχι μόνο παρέμβασης στη φύση αλλά και αντιμετώπισης όλων όσοι επιλέγουν την αντίσταση. Με διώξεις, φυλακίσεις και διαρκή καταστολή μέχρι δολοφονίες.

Ο αγώνας όποιου/ας επιλέγει να αντισταθεί σε αυτή τη συνθήκη είναι κομμάτι του συνολικότερου αγώνα για τη γη και την ελευθερία. Είναι αγώνας κοινός και δικός μας. Να μετατρέψουμε τις εστίες αντίστασης από τη Γαλλία ως τον ελλαδικό χώρο σε σινιάλο εξέγερσης για τους καταπιεσμένους σε όλη τη γη.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

Αναρχικοί/ες Αλληλέγγυοι/ες

αναδημοσίευση από Αναρχικοί και Κομμουνιστές από την Κυψέλη και το Γκύζη

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=bwo2NiXHGPU[/youtube]

Το Παγκάκι

Ταινία μικρού μήκους διάρκειας 7΄

Μια εθελοντική, no budget, απόπειρα, σχόλιο στην κρίση.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=RBEnMIbJoVg[/youtube]

Κυριακή 2 Νοέμβρη 2014 :: α π ε ρ γ ί α στον κλάδο του εμπορίου

>> απεργιακή συγκέντρωση: 11πμ, Ερμού & Κορνάρου

Μια απεργία που οργανώνεται από όλους εμάς και για όλους εμάς
που βιώνουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει το να σου επιβάλλουν να δουλεύεις τις Κυριακές,
που ως κομμάτια του κόσμου της εργασίας βιώνουμε την αδυσώπητη επίθεση στα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, στη ζωή και την αξιοπρέπειά μας

Μια ακόμα μάχη από την οποία δεν πρέπει να λείψει καμία και κανείς μας!

Εδώ κι ένα χρόνο περίπου δίνουμε, από την σκοπιά των εργατικών συμφερόντων, έναν επίμονο και δυναμικό αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας.

Παράλληλα με τη συνεχή υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης και την όξυνση της εκμετάλλευσης που βιώνουμε ως εργαζόμενοι τόσο στον κλάδο του εμπορίου (με τις μειώσεις μισθών, τις ατομικές συμβάσεις, τις απολύσεις, τα σπαστά ωράρια, την εκ περιτροπής εργασία, την ορθοστασία, την εργοδοτική τρομοκρατία,…) όσο και παντού, αρχικά, μέσα στο καλοκαίρι του 2013 νομοθετήθηκε το άνοιγμα των καταστημάτων για 7 Κυριακές το χρόνο, ενώ με υπουργική απόφαση μέσα στο καλοκαίρι του 2014 φτάσαμε στο «πιλοτικό» άνοιγμα των καταστημάτων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη κι άλλες περιοχές για όλες τις Κυριακές του χρόνου.

Ο στόχος τους ήταν και εξακολουθεί να είναι διπλός. Από τη μια, προς όφελος του συνόλου των εργοδοτών, να τσακίσουν ό,τι έχει απομείνει από τις εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα για τους εργαζομένους που βρίσκονται πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες, υπό ένα καθεστώς εκμετάλλευσης κι εργοδοτικής τρομοκρατίας που ολοένα και εντείνεται. Και από την άλλη, να ξαναμοιραστεί η πίτα της αγοράς προς όφελος των μεγάλων εμπορικών ομίλων και πολυεθνικών. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, επιβάλλουν η ζωή μας ως εργαζόμενοι, ο όποιος ελεύθερος χρόνος μας και η δυνατότητά μας να βρισκόμαστε με τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά και συνολικά η κοινωνία να υποταχθούν ολοκληρωτικά στις περιβόητες ανάγκες της αγοράς.

Απέναντι σε όλη αυτή τη μεθόδευση λοιπόν απαντάμε με αγώνα που γίνεται στην πράξη κι όχι στα λόγια. Και γι’ αυτό φέρνει ήδη αποτελέσματα!

Οι αντίστοιχοι αγώνες που εκδηλώνονταν στον κλάδο του εμπορίου κατά τα προηγούμενα χρόνια με αιχμή είτε το ωράριο, είτε και την Κυριακάτικη αργία, έρχονται να αποκτήσουν μια ιδιαίτερα μεγάλη δυναμική κατά τον τελευταίο χρόνο. Μάλιστα στις αρχές του 2014 προχωρήσαμε στη δημιουργία του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια, το οποίο αποτελεί μια συνεχής διεργασία οργανωμένου από τα κάτω και συντονισμένου με οριζόντιες διαδικασίες αγώνα, όπου συλλογικά εγχειρήματα αγώνα, όπως εργατικά σωματεία τόσο από τον ευρύτερο κλάδο του εμπορίου όσο κι από άλλους κλάδους, συλλογικότητες εργαζομένων κι ανέργων, συνελεύσεις γειτονιάς, διάφορες συλλογικότητες του ταξικού και κοινωνικού κινήματος, συμμετέχουν και συντονίζουν τη δράση τους.

Οι απεργιακές Κυριακάτικες κινητοποιήσεις και το σύνολο των παρεμβάσεων που πραγματοποιήθηκαν από τον Απρίλη και για όλο σχεδόν το καλοκαίρι, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας (με επίκεντρο την Ερμού), αλλά και σε αρκετές γειτονιές και άλλες περιοχές της Ελλάδας, δεν άφηναν κανένα περιθώριο να θεωρηθεί ότι ο αγώνας γινόταν απλώς για την τιμή των όπλων.

Επρόκειτο για κινητοποιήσεις οι οποίες σηματοδοτήθηκαν σε σημαντικό βαθμό και από τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων από τα καταστήματα. Υπήρξαν καταστηματάρχες που ενώ εκμεταλλευόμενοι αρχικά τη ρύθμιση για τις 52 Κυριακές άνοιγαν τις Κυριακές, έπειτα από τις κυριακάτικες παρεμβάσεις, τις απεργιακές περιφρουρήσεις, τα μπλοκαρίσματα, αλλά και την πίεση που ασκήθηκε από τους ίδιους τους εργαζόμενους, κατέληξαν να τα κρατούν κλειστά για τις υπόλοιπες Κυριακές. Αντί να διαμορφωθεί η Ερμού τις Κυριακές σε πεδίο θριάμβου της κατανάλωσης και της εξατομίκευσης, διαμορφώθηκε σε ένα έδαφος όπου ρίζωσε σε ένα σημαντικό βαθμό η αυτοοργάνωση των εργαζομένων, η ταξική αλληλεγγύη, η συλλογική αντίσταση, η έμπρακτη αμφισβήτηση της παντοκρατορίας των κυβερνώντων και των αφεντικών. Ως θετικό αποτέλεσμα του αγώνα δεν μπορούμε παρά να θεωρήσουμε ακόμα και το ότι σε πολλά καταστήματα άνοιξε η κουβέντα μεταξύ συναδέλφων για το πώς οργανωνόμαστε και πως αντιστεκόμαστε, τόσο για τις Κυριακές, όσο και για το σύνολο της επίθεσης που δεχόμαστε ως εργαζόμενοι.

Ήδη μέσα από τις κινητοποιήσεις αυτές και τις σχετικές συζητήσεις μεταξύ εργαζομένων από το εμπόριο έχουν προκύψει και δρουν ως μια νέα εργα-τική συλλογικότητα και οι «εργαζόμενοι-ες από τον κλάδο του εμπορίου» [http://orthostasia.wordpress.com], η συμμετοχή στην οποία είναι ανοιχτή για όλους τους συναδέλφους του κλάδου.

Κι ενώ κατά τον περασμένο Σεπτέμβρη, παράλληλα με τις συνεχείς δράσεις μας, συζητούσαμε για την περαιτέρω ενδυνάμωση του αγώνα, με προσωρινή απόφαση του ΣτΕ σταματά το «πιλοτικό» μέτρο λειτουργίας καταστημάτων για όλες τις Κυριακές. Πρόκειται για εξέλιξη πίσω από την οποία βλέπουμε ξεκάθαρα και τον αγώνα μας που δώσαμε ως σήμερα. Ωστόσο, δεν επαναπαυόμαστε, καθώς η απόφαση του ΣτΕ είναι προσωρινή (ήδη λίγες ημέρες μετά την απεργία μας, στις 7 Νοέμβρη, θα συζητείται η τελική απόφαση). Αλλά και ο νόμος για τις 7 Κυριακές τον χρόνο με ανοιχτά τα μαγαζιά παραμένει σε ισχύ. Και πέρα από το ότι από μόνο του αυτό συνιστά σημαντικό πλήγμα στα δικαιώματα και τη ζωή μας, σε κάθε περίπτωση λειτουργεί σαν ένα σταθερά «ανοιχτό παράθυρο» και για ακόμα περισσότερες Κυριακές με τα μαγαζιά ανοιχτά.

Είναι στο χέρι μας να ενισχύσουμε τον αγώνα αυτό. Πρωτίστως οι εργαζόμενοι του κλάδου αλλά και το σύνολο των εργαζομένων, να βάλουμε φρένο σε μια βασική, όπως φαίνεται, επιδίωξη του κεφαλαίου.

Πρόκειται για έναν αγώνα που βρέθηκε αντιμέτωπος με την κρατική καταστολή τόσο με την επίθεση στα απεργιακά μας μπλόκα τον περασμένο Απρίλη, όσο και τις διαρκείς απειλές για συλλήψεις και μηνύσεις. Για έναν αγώνα που αντιμετώπισε και την κατασυκοφάντηση από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, η οποία πλέον θεωρείται εξ αρχής δεδομένη για όλους τους πραγματικά ενοχλητικούς για τα συμφέροντα των αφεντικών εργατικούς αγώνες.

Να δώσουμε στην απεργία το πραγματικό νόημά της. Να συζητήσουμε γι’ αυτήν με τους συναδέλφους μας, για την αναγκαιότητά της, για το πώς θα την οργανώσουμε εμείς οι ίδιοι, χωρίς να αναμένουμε ότι κάποιοι άλλοι θα αναλάβουν το έργο αυτό για λογαριασμό μας.

Καλούμε όλες τις συναδέλφισσες και όλους τους συναδέλφους από τον κλάδο του εμπορίου να ενισχύσουμε έμπρακτα τον αγώνα. Να απεργήσουμε όλες και όλοι την Κυριακή 2/11. Να σπάσουμε το κλίμα του φόβου και της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Όπως το επιχειρήσαμε και το καταφέραμε μέσα και από τις κινητοποιήσεις του καλοκαιριού.

Αλλά και για όλους εμάς που δουλεύουμε σε άλλους κλάδους ή που είμαστε άνεργοι, νεολαίοι ή και συνταξιούχοι, το ζήτημα της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας δεν είναι κάτι έξω από τη ζωή μας και από τους αγώνες που δίνουμε ή που καλούμαστε να δώσουμε. Είναι ξεκάθαρο ότι πολύ γρήγορα η επιλογή μας να ψωνίζουμε τις Κυριακές θα συντελέσει καταλυτικά στο να καταλήξουμε να δουλεύουμε κι εμείς και τις Κυριακές! Και όχι φυσικά στο να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας, όπως οι «από πάνω» υποκριτικά διατείνονται. Είναι ξεκάθαρο επίσης, ότι αυτό που μας λείπει δεν είναι οι επιπλέον ώρες για να ψωνίσουμε. Σε μια περίοδο που η ανεργία χτυπά κόκκινο, οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκόβονται και η καθυστερημένη (ή και η μη) καταβολή μισθών γίνεται καθεστώς, αυτό που πραγματικά μας λείπει είναι τα χρήματα για να ψωνίσουμε. Και βέβαια μας λείπει κι ο χρόνος για να Ζήσουμε! Επίσης, οφείλουμε να σταθούμε ταξικά κι έμπρακτα αλληλέγγυοι στο πλευρό των εργαζομένων στα καταστήματα και στον αγώνα τους. Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε ότι η επίθεση που δέχονται οι συνάδελφοι μας στο εμπόριο είναι κομμάτι της συνολικής επίθεσης που δεχόμαστε όλοι εμείς οι «από κάτω». Και ότι μόνο παλεύοντας όλοι μαζί θα μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε. Και στο κάτω-κάτω δεν είναι δυνατό από τη μια να σιχτιρίζουμε και να καταδικάζουμε στα λόγια τους κυβερνώντες, τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τις τράπεζες, τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και από την άλλη με τη στάση μας (πχ ψωνίζοντας τις Κυριακές) να παίζουμε το «παιχνίδι» όλων αυτών στις πλάτες των εργαζομένων.

ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ
ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ ΚΙ 7
ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

Κυριακή 2 Νοέμβρη 2014 :: απεργία στον κλάδο του εμπορίου

απεργιακή συγκέντρωση: 11πμ, Ερμού & Κορνάρου

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια

syntonistiko_drasis@espiv.net

Στις 29 Σεπτεμβρίου 2014  η ελληνική αποστολή μαζί με το διεθνές καραβάνι αλληλεγγύης είχε την τιμή και τη χαρά να συναντηθεί και να περάσει μια βραδιά με ομάδα ανταρτών από την ευρύτερη περιοχή του Λουγκάνσκ. Ανάμεσά τους και ο Πάβελ Κορτσάγκιν. Το όνοματεπώνυμό του – δεν είναι ψευδώνυμο – είναι ίδιο με του ήρωα απ’ τη νουβέλα του Οστρόφσκι “Πώς δενότανε τ’ ατσάλι”. Και οι ομοιότητες δε σταματάνε στο όνομα…

Ο Πάβελ είναι 30 ετών και μεγάλωσε στην πόλη Σεβεροντονιέτσκ. Έχει σπουδάσει χημικός μηχανικός, είναι παντρεμένος κι έχει ένα παιδάκι. Πριν ξεσπάσει το αντάρτικο, συμμετείχε ενεργά στο ΚΚ Ουκρανίας. Ο ίδιος πρωταγωνίστησε απ’ την πρώτη στιγμή στον λαϊκό αντιφασιστικό ξεσηκωμό και στην υπεράσπιση περιοχών, χτυπημένων τόσο σκληρά απ’ τον Ουκρανικό στρατό, τους μισθοφόρους και τα φασιστικά τάγματα που η ηρωική αντίσταση ονομάστηκε “νέο στάλινγκραντ”. Είναι σήμερα μέλος του κοινοβουλίου της λαϊκής δημοκρατίας του Λουγκάνσκ και πολιτιτοφύλακας. Εκτός απ’ τα πολιτικά και στρατιωτικά καθήκοντα, ασχολείται με το γραφείο τύπου δίνοντας τη δυσκολη μάχη της ενημέρωσης.  Μας διηγήθηκε ιστορίες απ’ τους τελευταίους μήνες που όλα γύρω του αλλάξαν, μας μίλησε για τον αντιφασιστικό και αντι-ολιγαρχικό χαρακτήρα του αγώνα και τόνισε την ανάγκη του διεθνισμού.

Από την πλευρά μας, τον ενημερώσαμε για τις δράσεις της Αντιφασιστικής Καμπάνιας στην Ελλάδα, τους αγώνες του ελληνικού λαού στα χρόνια της κρίσης, του μεταφέραμε μήνυμα αλληλεγγύης και του ζητήσαμε να στείλει ένα σύντομο χαιρετισμό. Ο,τι ακολουθεί αποτελεί, κατά τη γνώμη μας, ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο του αντιφασιστικού αγώνα.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=FVNHfhHik6I[/youtube]

Απέναντι στις θηριωδίες των νεοφιλελεύθερων και ναζιστών και τη μαυρίλα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού υπάρχει ο πόθος των καθημερινών ανθρώπων για ελευθερία και τίμια ζωή. Στα λόγια και το ασίγαστο πάθος του Πάβελ Κορτσάγκιν οι λέξεις απ’ το παλιό έργο του Οστρόφσκι ζωντανεύουν στη νέα ιστορική πραγματικότητα των λαών που παλεύουν ξανά με τ’ όπλο στο χέρι ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννάει. 

«Tο πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή. Aυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να τη ζήσει κανείς έτσι που να μη τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τα ζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει πεθαίνοντας να πει: Όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου -στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας»

Ο χαιρετισμός αυτός αποτελεί τμήμα του υλικού που συγκέντρωσε η ελληνική αποστολή στο διεθνές καραβάνι και θα προβληθεί στα πλαίσια της εκδήλωσης της “Αντιφασιστικής Καμπάνιας για την Ουκρανία” στην Αθήνα την Παρασκευή 17 Οκτωβρίου στις 19.30 στο Πολυτεχνείο στο αμφιθέατρο ΜΑΧ.

πηγή: Αντιφασιστική Καμπάνια για την Ουκρανία

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Euu3lewbz7c[/youtube]

Α, ρε σύντροφε…

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=zeL39hntE74[/youtube]

…με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις- Προβοκάτορας.

Υπερασπίζομαι την Αναρχία

Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ’ του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν’ αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ’ τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν’ αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ’ ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ’ την αρχή.
Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=va9dAdpwJZU[/youtube]

Γιατί μόνο ο ίδιος ο Παύλος μπορεί να μας πει ποιος ήταν πραγματικά…

Αλληλεγγύη στους και τις 64 αντιφασίστες και αντιφασίστριες που συνελήφθησαν στις 18 Σεπτέμβρη κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης μνήμης και αντίστασης, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα προλετάριου Παύλου Φύσσα – υπό την επίβλεψη “δημοκρατικών” αστυνομικών δυνάμεων- από ναζιστικό τάγμα εφόδου στο Κερατσίνι.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=yRxjTyE52u8[/youtube]

” Το 1943, η Σωτηρία θα συλληφθεί από τους Γερμανούς στην Καισαριανή, καθ’ υπόδειξη ενός ντόπιου καταδότη. Την μεταφέρουν στην Μέρλιν και την βασανίζουν για τρεις μέρες. Ακολουθεί η φυλάκισή της μέχρι το 1944 όπου με την απελευθέρωση την αφήνουν ελεύθερη. Γνωρίζεται με τον Χαρίλαο Φλωράκη και στα Δεκεμβριανά λαμβάνει μέρος στις αιματηρές μάχες του ΕΛΑΣ στην Καισαριανή. Με την έναρξη του εμφυλίου, η Σωτηρία Μπέλλου συλλαμβάνεται ξανά από τους χωροφύλακες και γνωρίζει έναν νέο κύκλο ξυλοδαρμών και βίας λόγω των φρονημάτων της. Την κρατάνε με άλλους κομμουνιστές και αριστερούς στο υπόγειο της οδού Βουκουρεστίου, στο καμπαρέ «Κιτ-Κατ». Αργότερα αφήνεται ξανά ελεύθερη και πιάνει δουλειά στο μαγαζί του «Τζίμη του Χοντρού» με τον Τσιτσάνη. Στο μαγαζί θα γνωρίσει και νέες περιπέτειες το 1946. Μια βραδιά μια παρέα από χίτες μπαίνουν στο μαγαζί και της ζητάνε να πει το «Του αετού ο γιός». Η Μπέλλου που δεν ανέχεται να σκύβει κεφάλι για κανέναν του απαντά «Α πάενε ρε» και τότε οι χίτες της ορμάνε και την ξυλοφορτώνουν. «Έξι άτομα με βαράγανε στο πάλκο αλλά αυτό που με πόνεσε πιο πολύ ήταν που δεν σηκώθηκε ένας άντρας να με υπερασπιστεί» λέει η ίδια για το περιστατικό. ”

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=wYq9vzzyb7E[/youtube]

Ένα τραγούδι του Σύντροφου Javaspa, για τον 18χρονο Θανάση Καναούτη που δολοφονήθηκε στις 14 Αυγούστου 2013 στο Περιστέρι από κεφαλοκυνηγό του ΟΑΣΑ επειδή δεν είχε εισιτήριο.

Άλλος ένας νεκρός της Τάξης μας, δολοφονημένος από το κράτος των αφεντικών και τους έμμισθα σκυλία τους.

Το αίμα δεν είναι νερό και αυτό το αίμα είναι δικό μας αίμα.

Αίμα προλετάριων.

Η Μνήμη δεν είναι σκουπίδι.

Δεν ξεχνάμε. Δεν συγχωρούμε.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=OHpn4h5QjZs[/youtube]

πηγή: Ασσύμετρη Απειλή