Έναντια στ’ αφεντικά & τους μπράβους τους, το κράτος τους & τους ένστολους φρουρούς τους, μόνη δικαιοσύνη η Προλεταριακή!

10576995_917327514959689_8796637764432628027_nΣ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…»

Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη.

Ντ.Φ

30 Ιούλη 2014: Η αστική δικαιοσύνη, η “δικαιοσύνη” του κράτους των αφεντικών, αθωώνει στην Πάτρα έναν από τους φραουλέμπορους της Ν. Μανωλάδας Ηλείας, τον τσιφλικά Ν. Βαγγελάτο μαζί με τον αρχιεπιστάτη του Κ. Χαλούλο και “καταδικάζει” με ποινές-χάδια τους άλλους δύο επιστάτες Γ. Χαλούλο και Θ. Αποστολόπουλο (που αφέθηκαν ελεύθεροι αφού οι ποινές τους είναι εξαγοράσιμες) που στις 17 Απρίλη του 2013 άνοιξαν πυρ τραυματίζοντας με τις σφαίρες τους 35 μετανάστες εργάτες γης που μαζί με τους συναδέλφους τους διεκδικούσαν τα χρωστούμενα μεροκάματα πείνας.

Την ίδια ώρα, ο εισαγγελέας του ναυτοδικείου Πειραιά έστελνε στο αρχείο τη δικογραφία για το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι στις 20 Γενάρη 2014, όπου πνίγηκαν 8 ανήλικοι και 3 γυναίκες πρόσφυγες, κλείνοντας στο συρτάρι τις δολοφονικές ευθύνες των λιμενικών φρουρών των συνόρων της Ευρώπης-Φρούριο.

μέσα σ’ αυτή την κόλαση στέρεψανε τα δάκρυα, όχι όμως κι οργή…

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=ZeuCY6pcivM[/youtube]

 

Σάντε Νοταρνικόλα: η νοσταλγία και η μνήμη.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=4ljk96IqCjc[/youtube]

κατά καιρούς θα ήθελα να αναπολώ εκείνους τους δρόμους της γειτονιάς μου και να ξαναβρώ θα ήθελα εκείνη την γενιά που σχηματίστηκε πάνω στη διαθήκη του Julius Fucik εκείνου που κάτω από την αγχόνη έγραψε σε εμάς για μας τη γενιά που έτρεχε συμπαγής προς τον papà Cervi να τον προτρέπει να παρηγορήσει εκείνη την γενιά που άοπλη σήκωσε την σημαία της Αντίστασης πριν οι αστοί την κουνήσουν αισχρά θα ήθελα να βρεθώ ξανά με τους εργάτες που διώκονταν από τον Scelba και τον Valletta εκείνους της Officina Stella Rossa τους απολυμένους ήξεραν πως να κρατήσουν και να θυμηθώ εδώ θα ήθελα τα χρόνια του Πενήντα όλα ένα προς ένα μέρα μετά την μέρα να θυμηθώ τις περιπέτειες τους μπελάδες να θυμηθώ την πείνα να θυμηθώ το κρύο το κάρβουνο αγορασμένο πέντε κιλά τη φορά και την μικρή παράγκα με τα ψημένα ζυμαρικά και τίποτα άλλο μετά τις συγκρούσεις τον ιούλιο του ’60 και τα συγκινητικά αγόρια εκείνα της πλατείας Statuto με το οδόστρωμα μέσα στα χέρια να αναπολώ ξανά θα ήθελα όλη την οδό Cuneo να διασχίσω την Stura, την Dora και όλη την συνοικία μου να δω θα ήθελα για μια φορά ακόμη το παλιό σπίτι με τον γύψο στο μπαλκόνι να βρω ξανά για μια μοναχά στιγμή τα είκοσι μου χρόνια εκείνον που πρώτος με αποκάλεσε νότιο και μου έμαθε μετά πως το να κάνω τον ρουφιάνο είναι το μεγαλύτερο έγκλημα και τελευταίο θα ήθελα να σκύψω εμπρός απορροφημένος στην αγωνιώδη λίστα αυτών που δεν είναι άλλο εδώ και να κρυφτώ θα ήθελα στην οδό Chiusella την πιο άσχημη από τις οδούς της γειτονιάς μου να θυμηθώ επίσης το βίαιο addio, άγριο, την οργή όμως επίσης να βρω ξανά τις ρίζες σε αυτή την επίπεδη γειτονιά όπως η ψυχή ευρεία όπως η περηφάνια αγαπημένη και κατοικημένη από εκείνη την γενιά την πιο δυστυχή την πιο σκληρή την πιο αγαπημένη.

Μετωπικές Επιθέσεις
η Γη κανενός

πηγή: Αέναη Κίνηση

“κουρασμένη αλλά περήφανη”: Διεθνιστική Αλληλεγγύη στην παλαιστινιακή Αντίσταση, Λευτεριά στην Παλαιστίνη.

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω υλικό ως μια ελάχιστη συμβολή στην διάρηξη του πέπλου της σιωπής με το οποίο σκεπάζεται, απ’ άκρη σ’ άκρη του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού κόσμου, ο λόγος, η δράση & το δίκιο της αντίστασης & του αγώνα του παλαιστινιακού λαού, ενός λαού που εδώ και πάνω από μισό αιώνα μάχεται άνισα αλλά περήφανα για τη γή του και τη λευτεριά του.

Αφήνουμε τις λογικές των “ίσων αποστάσεων” για τους πρωτοκοσμικούς και “πολιτικά ορθούς” θιασώτες του “άντι-αντιμπεριαλισμού”…

“Σ’ αυτή τη ζωή θα πρέπει συνέχεια να είσαι ελεύθερος, ελεύθερος, ελεύθερος.

Αλλά αν πεθάνεις, να πεθάνεις σαν το δέντρο, όρθιος, όρθιος, όρθιος!”

Φωνή κουρασμένη…αλλά περήφανη.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=-m6FSIHXHbY[/youtube]

Η ανάρτηση αφιερώνεται στη μνήμη των νεκρών της παλαιστινιακής Αντίστασης

η παρούσα λίστα αναδημοσιεύεται από το http://intifadagr.wordpress.com

 

Τρίτη 8 Ιουλίου

1. Mohammad Shabaan, 24, σκοτώθηκε στην πόλη της Γάζας από αεροπορικό χτύπημα σε αυτοκίνητο.
2. Amjad Shabaan, 30, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση
3. Khader al-Bashliqi, 45, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
4. Rashad Yassin, 27, σκοτώθηκε από αεροπορικό χτύπημα στα προσφυγικά του Νουσεϊράτ.
5. Mohammad Ayman Ashour, 15, σκοτώθηκε σε επίθεση σε σπίτι στο Χαν Γιούνις (παιδί).
6. Riyad Muhammad Kaware, 50, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
7. Bakir Mohammad Judeh, 22, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
8. Ammar Mohammad Judeh, 26, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
9. Hussein Yousif Kaware, 13, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
10. Muhammad Ibrahim Kaware, 50, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
11. Basim Salim Kaware, 10 σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση. (παιδί)
12. Siraj Iyad al-Abdel, 8, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση. (παιδί)
13. Muhammad Habib, 22, σκοτώθηκε στην Πόλη της Γάζας από αεροπορικό χτύπημα σε μοτοσυκλέτα
14. Moussa Habib, 16, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση. (παιδί)
15. Saqie Ayesh al-Jaouri, 22, σκοτώθηκε στη Τζαμπάλια.
16. Ahmad Nael Mehdi, 16, Πόλη της Γάζας. (παιδί)
17. Hafiz Mohammad Hamad, 30, διοικητής της Ισλαμικής Τζιχάντ, σκοτώθηκε από αεροπορικό χτύπημα στο σπίτι της οικογένειάς του.
18. Ibrahim Mohammad Hamad, 26, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
19. Mehdi Mohammad Hamad, 46, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
20. Fawziya Khalil Hamad, 62, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
(ηλικιωμένη γυναίκα)
21. Dunia Mehdi Hamad, 16, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
(παιδί)
22. Suha Hamad, 25, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
23. Suleiman Salman Abu Swaween, 22, άγνωστο.

Τετάρτη 9 Ιουλίου

24. AbdulHadi Juma al-Soufi, 24, σκοτώθηκε από αεροπορικό χτύπημα κοντά στη Ράφα
25. Rafiq al-Kafarneh, 30.
26. Nayfe Farajallah, 80, σκοτώθηκε από αεροπορικό χτύπημα κοντά στην Πόλη της Γάζας. (ηλικιωμένη γυναίκα)
27. Abdulnasir Abu Kuwek, 60, σκοτώθηκε στην κεντρική Γάζα. (ηλικιωμένος άντρας)
28. Khalid Abu Kuwek, 31, γιος του Abdulnasir, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
29. Muhammad Arif, 13. (παιδί)
30. Muhammad Malaka, 18 μηνών βρέφος. (παιδί)
31. Amina Malaka, 27, μητέρα του Muhammad, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
32. Hatim Abu Salim, 28, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
33. Muhammad Khalid al-Numra, 22.
34. Sahar Hamdan al-Masri, 40, σκοτώθηκε στο Μπέιτ Χανούν.
35. Ibrahim al-Masri, 14, γιός της Σαχάρ, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση. (παιδί)
36. Mohammad Khalaf al-Nauwasra, 4. (παιδί)
37. Nidal Khalaf al-Nauwasra, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση . (παιδί)
38. Aisha Naji, άγνωστη τοποθεσία.
39. Salah Awad al-Nauwasra, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
40. Mahmoud Nahidh al-Nauwasra, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
41. Amal Yousif Abdulghafour, άγνωστη τοποθεσία.
42. Ranim Judh Abdulghafour, νεαρό κορίτσι, η ηλικία δεν έχει επιβεβαιωθεί. (παιδί)
43. Ibrahim Dauod al-Balawi, 24, , άγνωστη τοποθεσία.
44. Abdulrahman Jamal al-Zamili, 22, , άγνωστη τοποθεσία.
45. Ibrahim Ahmad Abdeen, 42, , άγνωστη τοποθεσία.
46. Mustafa Abu Mor, 20, , άγνωστη τοποθεσία.
47. Khalid Abu Mor, 23, , άγνωστη τοποθεσία.
48. Mazin Faraj al-Huriya, 30.
49. Marwan Hasan Isleem, 27, άγνωστη τοποθεσία.
50. Hani Saleh Hamad, 57, σκοτώθηκε στο βομβαρδισμό του σπιτιού της οικογένειας στο Μπέιτ Χανούν killed.
51. Ibrahim Hamad, 20, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
52. Sulaima Hassan Musallam al-Arja, 60, σκοτώθηκε στη Ράφα. (ηλικιωμένη γυναίκα)
53. Maryam Atiyyeh Muhammad al-Arja, 11, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση . (παιδί)
54. Hamid Shihab, 27, άγνωστη τοποθεσία.
55. Ibrahim Khalil Qannan, 24, σκοτώθηκε σε βομβαρδισμό στο Χαν Γιούνις.
56. Muhammad Khalil Qannan, 26, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
57. Suleiman al-Astal, 55.
58. Hamdi Badee Swali, 33, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
59. Muhammad al-Aqqad, 24.
60. Ahmad Swali, 28, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
61. Raid Shalat, 37, σκοτώθηκε σε βομβαρδισμός όπου τραυματίστηκαν άλλοι 6.

Πέμπτη 10 Ιουλίου

62. Asmaa Mahmoud al-Hajj, σκοτώθηκε στο Χαν Γιούνις σε αεροπορικό χτύπημα στο σπίτι της οικογένειας.
63. Tariq Saad al-Hajj, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
64. Saad Mahmoud al-Hajj, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
65. Najla Mahmoud al-Hajj, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
66. Aminah al-Hajj, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
67. Omar al-Hajj, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
68. Basima Abdul Fattah al-Hajj, 57, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
69. Fatima al-Hajj, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
70. Ahmad Salim al-Astal, σκοτώθηκε σε βομβαρδισμό σπιτιού στην παραλία στο Χαν Γιούνις.
71. Moussa Muhammad al-Astal, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
72. Raid al-Zawaraa, 33.
73. Bahaa Abu al-Lail, 35.
74. Salim Qindil, 27, σκοτώθηκε σε επίθεση στο Χαν Γιούνις.
75. Omar al-Fyumi, 30, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
76. Abdullah Ramadan Abu Ghazal, 5, σκοτώθηκε από αεροπορικό χτύπημα στη Μπέιτ Λάχια. (παιδί)
77. Ismail Abu Jami, 19, σκοτώθηκε από αεροπορικό χτύπημα στο Χαν Γιούνις.
78. Muhammad Ihsan Farawneh, 18, στο Χαν Γιούνις.
79. Mahmoud Waloud, σκοτώθηκε από αεροπορικό χτύπημα σε πολιτικό όχημα .
80. Hazim Balousha, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.
81. Alaa Abdelnabi, σκοτώθηκε στην ίδια επίθεση.

Επίσης σε λίστα που δημοσιεύεται στο Al Akhbar αναφέρονται ακόμα:

82. Ahmad Zaher Hamdan, 22, υπέκυψε σε τραύματα που υπέστη στη βόρεια Γάζα
83. Mohammed Kamal al-Kahlout

Never mind the bollocks: πανκ για πάντα, για πάντα πανκ…

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=lhm218u_QKQ[/youtube]

Για την ιστορία…

 

 «Αγαπημένοι μου, ο θάνατός μου δεν θα πρέπει να σας λυπήσει, αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για την πάλη που γίνεται. Σφίξτε τις καρδιές σας και βγείτε παλικάρια από τη νέα δοκιμασία. Έτσι θα μας τιμήσετε καλύτερα. Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτέ».

Μήτσος Ρεμπούτσικας – 1/5/1944.

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ«Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμ-μορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μίας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολο-φόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολ-λούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν:

1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944.

2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωρίων.

Υπό την εντύπωσιν του κακουργή-ματος τούτου, Ελληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.

Ο στρατιωτικός διοικητής Ελλάδος».

 

Η σελίδα που γράφτηκε το πρωινό της 1ης Μαΐου 1944 έρχεται να προστεθεί με τον πιο τραγικό τρόπο στο αιματοβαμμένο βιβλίο της κατοχής και να αποδώσει την εικόνα ενός κομματιού από το σύνθετο τρομοκρατικό μηχανισμό που χρησιμοποιούσαν τα ESES προκειμένου να καταστείλουν κάθε αντίσταση. 195 άνδρες και 5 γυναίκες, ήταν οι διακόσιοι που επιλέχθηκαν από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου -πηγή κρατουμένων ως εφεδρεία προς εκτέλεση- και μεταφέρθηκαν στο σκοπευτήριο  Καισαριανής (τόπος εκτελέσεων). Από αυτούς, περίπου 170 ήταν πρώην κρατούμενοι στην Ακροναυπλία (παράδοση στις κατοχικές δυνάμεις από το Μεταξά) και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη. Οι εκτελέσεις γίνονται κατά δεκάδες, το χώμα δεν προλαβαίνει να ποτίσει από το αίμα, οι αγωνιστές πεθαίνουν με το κεφάλι ψηλά και τη ψυχή στα ουράνια, δίνουν τη ζωή τους για τη λευτεριά, για ανώτερα ιδανικά, ενάντια στο ναζισμό…

 

Μέχρι το 1944 εκτελέστηκαν στο σκοπευτήριο 739 άνθρωποι, ενώ οι εκτελέσεις κομμουνιστών συνεχίστηκαν και μετά τον πόλεμο, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου από τις εγχώριες φασιστικές-πατριωτικές κυβερνήσεις, μέχρι το σεπτέμβρη του 1949.

 

Από το 1984 ο χώρος 110 στρεμ. του Θυσιαστηρίου της Λευτεριάς κηρύσσεται ιστορικός, γεγονός βέβαια που δεν εμπόδισε κατά διαστήματα και μέχρι πρόσφατα να γίνει αντικείμενο διενέξεων ως προς την «αξιοποίησή» του, από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς.

———————————————————————————–

Τα χρόνια πέρασαν. Εν έτει 2014 δεν έχουμε πόλεμο και δεν είμαστε υπό καθεστώς κατοχής με την έννοια που υπήρχε 70 χρόνια πριν. Οι εικόνες όμως που συνθέτουν το σύγχρονο παζλ επιβολής, χειραγώγησης και καταστολής κάθε αντίστασης θυμίζουν πρακτικές και μηχανισμούς του τότε. Με την καραμέλα της εθνικής σωτηρίας και της ανάπτυξης της χώρας, κράτος και αφεντικά, μας απομυζούν κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο, και η καταστολή -κεκαλλυμένη ή μη- υπάρχει σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας. Καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, χιλιάδες απολύσεις, επιστρατεύσεις εργαζομένων, εκατομμύρια άνεργοι, άστεγοι, άποροι, οικογένειες που υποσιτίζονται και που βρίσκονται χρεωμένες για 2 γενεές, χιλιάδες αυτοκτονίες, λεηλασία της γης και των πόρων της, ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών και δομών πρόνοιας, πολυάριθμοι φορολογικοί δασμοί, διώξεις μεταναστών και στρατόπεδα συγκέντρωσης, κλειστές φυλακές τύπου Γ, βίαιη καταστολή κινητοποιήσεων, εκκενώσεις καταλήψεων, χαρτογράφηση και φακέλωμα αγώνων και αγωνιστών, ενδυνάμωση και προώθηση εκφασισμού της κοινωνίας.

 

Η ζωή και η διεκδίκηση της καθημερινότητάς μας όμως είναι και θα πρέπει να είναι υπόθεση δική μας και όχι υπόθεση καθ’ υπόδειξην και υποταγήν.

Μέσα από αυτοοργανωμένους αγώνες διαρκούς πολιτικής αντίστασης και μακρυά από θεσμικούς φορείς, κόμματα και διαμεσολαβητές.

Ενάντια σε κάθε φασιστική και ρατσιστική ιδεολογία και συμπεριφορά.

Ενάντια σε όλα τα κρατικά και παρακρατικά σκουλήκια που θέλουν να τραφούν από τη σάρκα αγωνιζόμενων ανθρώπων.

Συνειδητά και συλλογικά προχωράμε για τους αγώνες της δικής μας γενιάς που θα αποτελέσουν εφαλτήριο για τις επόμενες γενιές. Με χαραγμένη στη μνήμη και τη συνείδηση εκείνη τη νοητή γραμμή που πότισαν με το αίμα τους χιλιάδες αγωνιστές και που ενώνει και εμπνέει μικρούς και μεγάλους αγώνες, με μικρά και μεγάλα τιμήματα, πάνω στις αξίες της  ελευθερίας, της ισότητας, της συλλογικής αντίστασης και της αλληλεγγύης.

VillaAmalias – 5/7/2014

 

Εν κατακλείδι

Αντιλαμβανόμενοι τη σημασία του μέρους, τόσο ως ιστορικό χώρο όσο και ως φυσικό τοπίο, η εκδήλωση γίνεται στο χώρο πλησίον του μνημείου των 200 εκτελεσθέντων της Καισαριανής, στο πλαίσιο που κινούμαστε όλα αυτά τα χρόνια για τη διάδοση της αυτοοργάνωσης της ζωής μας και της αυτοδιαχείρισης των αναγκών μας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εμπεριέχεται και η δράση μας σε δημόσιους χώρους και στη δημιουργία νησίδων επικοινωνίας, συνθηκών και δραστηριοτήτων που θα κρατούν τους χώρους ανοιχτούς και προσβάσιμους για όλους,  χωρίς την εκμετάλλευσή τους από ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς.

πηγή: http://villa-amalias.blogspot.gr/

Να μη γίνει συνήθεια το αίσχος: Εμπρός Προλετάριοι, εμπρός Αγωνιστές, εμπρός Σύντροφοι!

Να μη γίνει συνήθεια το αίσχος:

Εμπρός Προλετάριοι, εμπρός Αγωνιστές, εμπρός Σύντροφοι!

Όλοι & Όλες στη σημερινή Διαδήλωση

στην πλ. Πατριάρχου στις 7μμ στη Ν.Φιλαδέλφεια

ενάντια στο Ρυθμιστικό Σχέδιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης & λεηλασίας

την επέλαση του Κεφαλαίου και των εμπροσθοφυλακών του

για την υπεράσπιση των ελεύθερων δημόσιων χώρων

για την Αλληλεγγύη στις Καταλήψεις, τα αυτοδιαχειριζόμενα Στέκια

& τους κοινωνικούς-ταξικούς Αγώνες.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=RaFM7wtLx3A#t=131[/youtube]

“O ‘τίγρης’ και το δάσος”.
Στίχοι-Μουσική: Υπεραστικοί

“Ο «τίγρης» και το δάσος”
Τους μπράβους του ξαμόλησε ο «τίγρης» μες στην πόλη,
φωνή καμιά μην ακουστεί, ανάσα μην κρατήσει,
δένδρο που όρθιο βάσταγε, για πάντα να λυγίσει.
Ντυμένος κιτρινόμαυρο κοστούμι μουσαντένιο,
τα νύχια παίζει ύπουλα, το δάσος να λιανίσει
κι οι μπράβοι του, φαιοί, αλυχτούν, ο φόβος να νικήσει:

«Όλοι της πόλης πρόσφυγες,
πρόσφυγες γίν’τε πάλι.
Στου “Μόντε Κάρλο” τη σκιά,
θα σβήσει η Φιλαδέλφεια».

Κι όποιος κεφάλι σήκωσε,
μπροστά στο σκυλολόι,
«ΚΑΡΦΙΤΣΑ» νέα τον τρυπά,
τραμπούκοι τον χτυπάνε.

Ε, σύ παιδί της προσφυγιάς που ζεις απ’ τη δουλειά σου,
με του σωτήρα την προβιά ο «τίγρης» κέρδη ψάχνει,
τα νύχια κοίτα πάνω σου, τα δόντια του για ‘σενα.
Το μαύρο και το κίτρινο εσύ το ‘χεις πονέσει
που απολυμένος κι άνεργος το στήριξες, ακόμα,
την ώρα που στην πλάτη σου καλοπερνούν οι «τίγρεις».

Παλέρμο μοιάζει η γειτονιά,
μαφιόζοι απειλούνε,
τείχος σιωπής να σηκωθεί,
το δάσος να αλώσουν.
Τούτος ο «τίγρης» δε ζητά
στις φυλλωσιές καβάτζα,
αγέρωχος στο πόστο του,
κράτος και παρακράτος.

Κίτρινοι «τίγρεις», ερυθροί, πράσινοι «τίγρεις», μαύροι,
τα πλούτη τους οι κόποι μας, σαν μας κρατάνε κάτω
κι όλο μας κάνουν στη ζωή σκοτάδι να κοιτάμε.

Πρώτα η τάξη σου μετρά
κι η ανάσα των παιδιών σου.
Κάτω απ’ τα ξένα λάβαρα,
για «τίγρεις» θα ματώνεις.
Το γήπεδο του αφεντικού
ποτέ λαού δε θα ‘ναι.
Μόνο ο λαός αν σηκωθεί,
οι «τίγρεις», δίχως δόντια.

Yπεραστικοί,
24 Ιούνη 2014

Νίκη στον Αγώνα των Καθαριστριών – Πόλεμο στο Κράτος των Αφεντικών.

1900633_10200935421106728_8266244665783667122_o

10469216_10204074527452950_7646835043027905993_n[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=6TYhgVkGhPM[/youtube]

Καμία δικαστική ετυμηγορία του κράτους των αφεντικών δεν μπορεί ν’ ακυρώσει το Δίκιο αυτών των αγωνιζόμενων και ανυποχώρητων εργατριών….

Καμία αστυνομική θρασυδειλία δεν μπορεί να λυγίσει την αποφασιστικότητά τους…

Καμία μηντιακή διαστρέβλωση δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια του Αγώνα τους…

Ταξικό καθήκον για κάθε προλετάριο και προλετάρια, για κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια, για κάθε σύντροφο και συντρόφισσα αποτελεί η ανιδιοτελής και έμπρακτη Αλληλεγγύη. Χωρίς ιδεολογικόκαθαρούς αστερίσκους, χωρίς κομματικές σκοπιμότητες, χωρίς μα και μου…

Γιατί τη Νίκη τη φέρνει η Ενότητα και ο Αγώνας. Γιατί τα δικό μας Δίκιο κρίνεται στους δρόμους.

Γιατί αυτές οι περήφανες προλετάριες είναι ήδη νικήτριες αφού αποδεικνύουν χειροπιαστά εδώ και μήνες ότι ο μόνος χαμένος Αγώνας είναι αυτός που δε δίνεται…

Μπάτσοι & Ναζί το ίδιο μαγαζί (και) ενάντια στις Αγωνιζόμενες Καθαρίστριες.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=GzIVTWpJkZc[/youtube]

Από το πρωί, ομάδες Χρυσαυγιτών περιφέρονται γύρω από τον χώρο που πραγματοποιείται η καθιστική διαμαρτυρία μας, βρίζοντας και απειλώντας.

Μια μέρα μετά την επίθεση των δυνάμεων της κρατικής καταστολής και τους τραυματισμούς, εμφανίστηκαν και οι παρακρατικές ομάδες να μας τρομοκρατήσουν ελπίζοντας πως θα μας αναγκάσουν να γυρίσουμε στα σπίτια μας, φοβισμένες και ταπεινωμένες.

Πιστή στο ρόλο της η θρασύδειλη εγκληματική συμμορία εμφανίζεται σαν το μακρύ χέρι της εξουσίας, πάντα ενάντια στους εργατικούς αγώνες τρομοκρατώντας απολυμένες γυναίκες.
Ας γνωρίζουν οι καθοδηγητές τους πως οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες δεν θα υποχωρήσουν, δεν θα γυρίσουν στα σπίτια τους αλλά στις δουλειές τους.
Προειδοποιούμε τη κυβέρνηση πως από εδώ και πέρα αναλαμβάνει ακέραια τη ευθύνη για την σωματική ακεραιότητα των διαμαρτυρόμενων καθαριστριών.
Καλούμε τέλος τους εργαζόμενους και ανέργους, τις νέες και τους νέους να πλαισιώσουν ακόμη πιο δυναμικά περιφρουρώντας το χώρο της διαμαρτυρίας.

Το Συντονιστικό των απολυμένων καθαριστριών 4-6-2104

Ταξική Αλληλεγγύη στις Καθαρίστριες του υπ.Οικονομικών που συνεχίζουν τον Αγώνα τους.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=gcwnnaKtZ5w[/youtube]

Παρ’ όλη το πρώτο βήμα, παρ’ όλη την πρώτη νίκη τους και την δικαστική τους δικαίωση, οι Καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών συνεχίζουν τον πολύμηνο και ανυποχώρητο Αγώνα τους μέχρι την επιστροφή του συνόλου τους στις θέσεις εργασίας τους, στέλνοντας αγωνιστικό μήνυμα σ’ όλους τους εργαζόμενους, σ’ όλους τους απολυμένους, σ’ όλους τους άνεργους, διδάσκοντας ότι το αποτελεσματικότερο προλεταριακό όπλο είναι η πίστη στο Δίκιο και η Αλληλεγγύη και αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι ο μόνος χαμένος Αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται.

«Βγήκε για σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο»: Για τα γεγονότα της Τετάρτης 14/5 στις γειτονιές του Βύρωνα.

Το βράδυ της Τετάρτης 14/5, πρωτοβουλία 15 αναρχικών συντρόφων/ισσών πραγματοποίησε αφισοκόλληση στις γειτονιές του Βύρωνα ενημερώνοντας για την αντιεκλογική εκδήλωση-συναυλία του Σαββάτου 17 Μαϊου στην πλατεία Ταπητουργείου, μια μέρα πριν την διεξαγωγή του 1ου γύρου του εκλογικού πανηγυριού. Όταν οι σύντροφοι έφτασαν στην οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης που εδώ και 1 μήνα έχει μετατραπεί σε μια τεράστια εμποροπανήγυρη ελπίδας και εκλογικών αυταπατών με φωταγωγημένα προεκλογικά κέντρα των τοπικών δημαγωγών, υπήρξε ένταση με μπράβους που ξεπρόβαλλαν από το προεκλογικό κέντρο του Μ. Μπαντή. Η ένταση έληξε άμεσα παρά την προκλητικότατη στάση και τις απειλές των παρατρεχάμενων του εν λόγω υποψηφίου. Όμως, λίγα μέτρα πιο κάτω οι σύντροφοι περικυκλώθηκαν από 10 (!) περιπολικά και μια ντουζίνα δίκυκλα της ΔΙΑΣ οι οποίοι επιχείρησαν να σταματήσουν την πολιτική παρέμβαση ζητώντας τα στοιχεία από τους παρευρισκόμενους. Η συλλογική και έμπρακτη άρνηση των συντρόφων να δεχτούν αυτήν την πρόκληση είχε ως αποτέλεσμα την προσπάθεια των μπάτσων να περικυκλώσουν και να τους προσάγουν στο ΑΤ Βύρωνα.  Οι μπάτσοι παρά την σθεναρή αντίσταση και την αποφασιστικότητα των συντρόφων κατάφεραν να προσάγουν 6 άτομα.
Αμέσως, αλληλέγγυοι σύντροφοι και συναγωνιστές συγκεντρώθηκαν συντεταγμένα στο ΑΤ Βύρωνα φωνάζοντας συνθήματα αλληλεγγύης και απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση των 6 προσαχθέντων. Και μόνο η θέα των 90 περίπου αποφασισμένων αλληλέγγυων έξω από το ΑΤ Βύρωνα, ήταν αρκετή για να σπείρει τον πανικό στις τάξεις των ένστολων γουρουνιών. Επιστράτευσαν λάστιχα καταβρέχοντας τους γύρω δρόμους, έβγαλαν κάθε ένστολο καθίκι στον δρόμο μπροστά στο ΑΤ ενώ παρακαλούσαν τους συγκεντρωμένους να κρατήσουν «απόσταση ασφαλείας» για τα τομάρια τους. Παρά την επέμβαση μιας διμοιρίας ΜΑΤ και την απώθηση των συγκεντρωμένων μετά από 15 λεπτά, είχε ήδη δρομολογηθεί η απελευθέρωση των 6 προσαχθέντων συντρόφων εν μέσω κραυγών πανικού από τους μπάτσους μέσα και έξω από το αστυνομικό τμήμα. Οι αλληλέγγυοι μαζί πλέον με τους 6 προσαχθέντες συγκροτήθηκαν ξανά στην πλατεία Αγίου Λαζάρου όπου και υπήρξε αναλυτική ενημέρωση. Το ραντεβού ανανεώθηκε για το απόγευμα του Σαββάτου 17 Μαϊου στην αντιεκλογική εκδήλωση-συναυλία στην πλατεία Ταπητουργείου.  
Για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται περίτρανα ότι η αλληλεγγύη και συντροφικότητα πλάι στα άμεσα αντανακλαστικά και την συλλογική μαχητικότητα των αγωνιζομένων μπορεί να συντρίψει κάθε κατασταλτικό τερτίπι και μεθόδευση των μπάτσων και των ρουφιάνων τους. Είναι σαφές ότι ο πολιτισμός του ακηδεμόνευτου ριζοσπαστικού αγώνα, της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης, των ανυποχώρητων κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων και αγώνων δεν έχει τίποτα να μοιραστεί με τον βόθρο της κομματικής χειραγώγησης, των εκλογικών αυταπατών και της πολιτικής συνδιαλλαγής με το καθεστώς του φόβου, της φτώχειας και της καταστολής. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε εδώ για να σπέρνουμε τον πανικό σε κάθε εξουσιαστή, σε κάθε επίδοξο διαχειριστή των ζωών μας, σε κάθε ρουφιάνο και λακέ της τοπικής ή κεντρικής εξουσίας. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε εδώ κρατώντας τον δρόμο του αγώνα ανοιχτό, κρατώντας την προοπτική της κοινωνικής επανάστασης και απελευθέρωσης ζωντανή. Το μήνυμα είναι σαφές: όσο δεν χωράμε στις φυλακές και τα κολαστήρια που ορθώνουν για τους εκμεταλλευόμενους άλλο τόσο δεν πρόκειται να στριμωχτούμε στις κάλπες τους.

Πρωτοβουλία αναρχικών – αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού.

 Κι ένα video με τις γελοιότητες των πανικόβλητων μπάτσων….

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=08IfsQh_1r0[/youtube]

πηγή: athens.indymedia.org

Ο μόνος χαμένος Αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται…

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=r_DWRs0uolo[/youtube]

Μετά από έναν πολύμηνο και ανυποχώρητο Αγώνα οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών επιστρέφουν δικαιωμένες και περήφανες στις θέσεις εργασίας τους. Πρόκειται για μια νίκη που μαζί με όλες τις υπόλοιπες μικρές νίκες ενάντια σε μεγάλα και μικρά αφεντικά γκρεμίζουν τα αδιέξοδα της ηττοπάθειας και τις μοιρολατρείας, κρατούν ανοιχτό το δρόμο της ταξικής πάλης και αποδεικνύουν έμπρακτα ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται…