Με Δύναμη, Αποφασιστικότητα, Οργάνωση και Αλληλεγγύη
ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ!

φώτο: Το Ζάππειο λίγο πριν την τελετή έναρξης της ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε

αναδημοσίευση του κειμένου του Κώστα Γουρνά από τις φυλακές Κορυδαλλού για την ελληνική προεδρία της Ε.Ε, τις επερχόμενες εκλογές και τους αντικαθεστωτικούς πολιτικούς κρατούμενους

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΕΔΡΙΑ, ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ

Η ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το ελληνικό κράτος για το 1ο εξάμηνο του 2014 συμπίπτει χρονικά με την άτυπη έναρξη της προεκλογικής περιόδου που θα καταλήξει με τις δημοτικές/περιφερειακές, τις ευρωεκλογές, ενδεχομένως και βουλευτικές εκλογές το Μάιο. Όπως και σε κάθε προεκλογική περίοδο όπου ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει και η αντιπαράθεση οξύνεται, έτσι και σε αυτή αναμένονται κρίσιμες εξελίξεις. Γεύση από τις οποίες έχουμε ήδη πάρει, καθώς η συγκυβέρνηση παίζει τα τελευταία της χαρτιά για να επανακάμψει. Μετά την πλήρη αποτυχία της επικοινωνιακής καμπάνιας για την υποτιθέμενη θεαματική ανάκαμψη της οικονομίας το προηγούμενο διάστημα –που λοιδορήθηκε όχι μόνο από τον ελληνικό λαό, αλλά και από τον ξένο τύπο- παρατηρείται μια (επί)στροφή σε πιο παραδοσιακά δεξιά προπαγανδιστικά εργαλεία. Στην εμπροσθοφυλακή του προεκλογικού αγώνα της Ν.Δ. έχουν μπει τα υπουργεία Δημοσίας Τάξης και Δικαιοσύνης. Δεν είναι τυχαίες οι καθημερινές επιθέσεις ακόμα και προς δικαστές για αυστηροποίηση της ποινικής καταστολής κυρίως σε δύο κατευθύνσεις, την περαιτέρω θωράκιση του «αντιτρομοκρατικού» νομικού οπλοστασίου και την καταπολέμηση της διαφθοράς. Το τελευταίο διάστημα, ένα πλήθος υποθέσεων που αφορούν σκάνδαλα καταλήστευσης του κοινωνικού πλούτου έχουν κατακλύσει τη δημοσιότητα. Το γεγονός αυτό επιδιώκει να το πιστωθεί η κυβέρνηση και να εμφανιστεί αργότερα ως παράγοντας της κάθαρσης. Βέβαια, το «χέρι της δικαιοσύνης» διώκει μόνο «συνταξιούχους» ή πολιτικούς αντιπάλους, αλλά και οικονομικούς παράγοντες που τώρα είναι ανεπιθύμητοι στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης της ελληνικής ελίτ που επιχειρεί η Τρόικα. Είναι όμως αληθινά εξοργιστικό να παριστάνουν τους ευαγγελιστές της κάθαρσης οι κατεξοχήν υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία της οικονομικής ζωής, την καταστροφή της κοινωνίας και την υποθήκευση των ζωών μας. Πραγματικά, ωχριούν οι μίζες και τα εξοπλιστικά μπροστά στα σχεδόν 220 δις με τα οποία έχει φεσωθεί ως τώρα ο ελληνικός λαός και θα πληρώνει για δεκαετίες για να σωθούν οι τράπεζες.

Ρυθμιστής της πολιτικής ζωής είναι η οικονομία. Έτσι, αν αποτυπώσουμε την εικόνα της οικονομίας, δεν θα δυσκολευτούμε να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι οι βουλευτικές εκλογές μέσα στο 2014 είναι κάτι παραπάνω από βεβαιότητα. Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για τη συγκυβέρνηση να αγοράσει επιπλέον πολιτικό χρόνο αφού μέσα στο έτος θα οδηγηθεί σε νέο δανεισμό και νέο μνημόνιο για να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό των 11 δις. Επίσης, πρέπει να διαχειριστεί το γεγονός της διευθέτησης του χρέους με επιμήκυνση της αποπληρωμής και όχι με διαγραφή, πράγμα που σημαίνει την περαιτέρω υποθήκευση των ζωών μας στους δανειστές. Όλα αυτά σε ένα διεθνές οικονομικό περιβάλλον που έχει αποκλείσει για φέτος την έξοδο στις αγορές και έχει κατατάξει τη χώρα στην κατηγορία των failed states μαζί με το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και τη Σομαλία και συγκρίνει ευθέως τα οικονομικά μεγέθη και την ανεργία με αυτά του Ιράκ του 2004. Υπό αυτές τις συνθήκες και διανύοντας τον 6ο χρόνο ύφεσης, ακόμα και η Γερμανία που έχει βρει στα πρόσωπα του πρωθυπουργού και του υπουργού οικονομίας τους πιο πιστούς φίλους του ανθρώπου, θα υποχρεωθεί να συναινέσει σε μια εκλογική αναμέτρηση που όλα δείχνουν ως τώρα, θα αλλάξει τους διαχειριστές της εξουσίας. Μια τέτοια αλλαγή θα κριθεί επιβεβλημένη και από το ίδιο το καθεστώς αφού η κοινωνική ασφυξία που προκαλεί η συνεχιζόμενη πολιτική ακραίας λιτότητας μπορεί ανά πάσα στιγμή να προκαλέσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Με την αυστηρή προϋπόθεση, φυσικά, ότι ο διάδοχος διαχειριστής, ο ΣΥΡΙΖΑ, θα συνεχίσει να δίνει τα διαπιστευτήρια φερεγγυότητας για τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής μέσα στην Ε.Ε., ίσως με αμελητέες διαφοροποιήσεις. Κάτι που είναι πια βέβαιο όταν και στην παραμικρή όχληση της Ν.Δ. εγκαταλείπει σε δευτερόλεπτα την όποια, αριστερή ταυτότητα του έχει απομείνει. Αντιγράφει πιστά την τακτική της Ν.Δ., αυτή για την οποία την κατηγορεί ότι δεν σηκώνει το ανάστημά της ούτε καν στους υπαλλήλους της Τρόικας. Αναρωτιέται κανείς πώς ισχυρίζονται και οι δύο ότι θα υπερασπίσουν το μείζον στις διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία, όταν δεν μπορούν να υπερασπίσουν το ελάσσον στο εσωτερικό.

Την ιστορική αυτή καταστροφή που βιώνει ο ελληνικός λαός και θα καθορίσει το μέλλον των επόμενων γενιών, έρχεται να επιβραβεύσει η ελληνική κυβέρνηση με τον πιο επίσημο τρόπο, αναλαμβάνοντας την προεδρία της Ε.Ε. Ακόμα και αν η προεδρία δεν αποτελεί, ουσιαστικά, κανένα βήμα για τη λήψη αποφάσεων μέσα στην Ε.Ε., αλλά υπάρχει μόνο ως θεσμός για να έχουν τη ψευδαίσθηση χώρες όπως η Ελλάδα ότι συμμετέχουν ισότιμα με τις υπόλοιπες ισχυρότερες, η ανάληψή της νομιμοποιεί και επικροτεί τη λεηλασία και την καταστροφή που έχει επιβάλει η ίδια η Ε.Ε., ως κομμάτι της Τρόικας, στον ελληνικό λαό και στους αντίστοιχους του νότου της Ευρώπης. Δεν θα χρειαζόταν μεγάλη πολιτική οξυδέρκεια, έστω και για ψηφοθηρικούς λόγους, να αρνηθεί μία κυβέρνηση να αναλάβει την προεδρία στέλνοντας ένα μήνυμα αποδοκιμασίας προς τις Βρυξέλλες και τα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων για την οικονομική πολιτική λιτότητας που έχει επιβληθεί στον τόπο. Αντιθέτως η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να στέλνει το μήνυμα και προς την Ευρώπη και προς τον ελληνικό λαό ότι είναι εθελόδουλη και υπάκουα, αποδομώντας πλήρως το προφίλ του σκληρού διαπραγματευτή που προσπαθεί να καλλιεργήσει. Η ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. θα σημάνει σε κοινωνικό επίπεδο την καταπάτηση δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών στο όνομα της ασφάλειας των ξένων αξιωματούχων και της ντόπιας ελίτ που θα παρευρεθούν σε εκδηλώσεις στη διάρκεια του εξαμήνου. Πρόγευση της αστυνομοκρατίας πήραμε με την απαγόρευση συγκεντρώσεων και τη στρατιωτικοποίηση του κέντρου της Αθήνας κατά την τελετή ανάληψης.

Όσο μπαίνουμε στην τελική ευθεία της διακυβέρνησης του τόπου από αυτή τη συγκυβέρνηση, αναμένεται να ενταθούν οι επιθέσεις ενάντια σε κοινωνικά κεκτημένα και ελευθερίες, αλλά και απευθείας σε αυτούς που αντιστέκονται στη σύγχρονη βαρβαρότητα. Ο μονόδρομος αυτός για τη συγκυβέρνηση εξυπηρετεί ταυτόχρονα τρεις σκοπούς. Την ανεμπόδιστη εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των μνημονίων, την ανάπτυξη της ακροδεξιάς πολιτικής ατζέντας της Ν.Δ. και την επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ. Ανεξάρτητα από αυτές τις στοχεύσεις, η στρατηγική της φασιστικοποίησης του κράτους με τη θωράκιση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης είναι αμετάκλητη επιλογή της ντόπιας ελίτ, η οποία βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη. Η στρατηγική αυτή επιβάλλει την περαιτέρω θωράκιση του «αντιτρομοκρατικού» νομικού οπλοστασίου, τοποθετώντας τις ένοπλες οργανώσεις και το ευρύτερο επαναστατικό κίνημα ως τη μεγαλύτερη απειλή για τη σταθερότητα του τόπου. Το τελευταίο διάστημα έχουν υπάρξει σαφείς πολιτικές υποδείξεις σε δίκες ένοπλων οργανώσεων και μια συνεχής προσπάθεια να αναθεωρηθεί το καθεστώς της υποδικίας για όσους κατηγορούνται με το άρθρο 187Α, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την παραβίαση του ανώτατου ορίου προφυλάκισης του συντρόφου Κώστα Σακκά που επιτυχώς ανέκοψε η απεργία πείνας του. Όπως και χαρακτηριστική είναι η εκ νέου απόπειρα να επαναπροφυλακιστεί αυτές τις μέρες. Σε αυτήν την ίδια στρατηγική εντάσσεται και η συνεχής στοχοποίηση του α/α χώρου από τον υπουργό Δ.Τάξης θέλοντας να προετοιμάσει το έδαφος για πιθανές προεκλογικές κατασταλτικές επιχειρήσεις σε στέκια, αυτοοργανωμένους χώρους ή ακόμα και για συλλήψεις αγωνιστών.

Τις τελευταίες ημέρες αναβιώνει, σε μικρότερη κλίμακα, το κλίμα τρομοϋστερίας που ακολούθησε συλλήψεις για ένοπλες οργανώσεις. Ο ιδεολογικός πόλεμος που εξαπολύει το καθεστώς απέναντι στην ένοπλη πάλη επιχειρεί να «ξεπλύνει» τη δικιά του τρομοκρατία των μνημονίων και να συκοφαντήσει αγωνιστές, και να καθησυχάσει τους ξένους σταυροφόρους της «αντιτρομοκρατίας» (ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία). Στον πόλεμο αυτό έχουν μπει και οι αντικαθεστωτικοί πολιτικοί κρατούμενοι. Όπως στην περίοδο της κατοχής οι ναζί προχωρούσαν σε πράξεις αντεκδικήσεις καίγοντας ολόκληρα χωριά, έτσι και οι σύγχρονοι γερμανόδουλοι εξαγγέλλουν την εξαίρεση των αντικαθεστωτικών πολιτικών κρατουμένων από το καθεστώς των αδειών και τη συγκέντρωσή τους σε πτέρυγα υψίστης ασφαλείας που θα σημάνει την αυστηροποίηση των συνθηκών διαβίωσής τους. Η οχύρωση του καθεστώτος πίσω από την ειδική κατηγοριοποίηση των πολιτικών κρατουμένων και την πάγια μη αναγνώρισή τους ως τέτοιων εξυπηρετεί το διαρκή πόλεμο αποπολιτικοποίησης της επαναστατικής πάλης, ένοπλης ή μη, ενώ ταυτόχρονα συνηγορεί στην κατοχύρωση όρων ειδικής μεταχείρισής τους.

Το διάστημα κατά το οποίο το ελληνικό κράτος θα κατέχει την προεδρία της Ε.Ε., προσφέρει δυνατότητες για το ευρύτερο ριζοσπαστικό κίνημα να αναπτύξει μια δυναμική καμπάνια εναντίον της Τρόικας και της Ε.Ε. Οδεύοντας προς τις ευρωεκλογές του Μαΐου όπου όπως όλα δείχνουν θα αποτυπωθεί ένα ισχυρό ρεύμα ευρωσκεπτικισμού (που δυστυχώς τελευταία εκμεταλλεύεται πολιτικά η ακροδεξιά), αλλά και μια σαφής τάση ενάντια στην Ε.Ε. που υπάρχει σε όλη την Ευρώπη, δίνεται η ευκαιρία να τεθεί δυναμικά το ζήτημα της καταστροφικής πολιτικής της Ε.Ε. τόσο προς το εσωτερικό όσο και προς το εξωτερικό. Δεν πρέπει να λησμονούμε τη σημασία και το παγκόσμιο αντίκτυπο που είχαν οι κινητοποιήσεις ενάντια στις συνόδους οργανισμών όπως οι G8, WEF, E.E., IMF, WB. Όπως τότε έτσι και τώρα θα μπορούσε το ελληνικό έδαφος να αποτελέσει το πεδίο αντιπαράθεσης δύο κόσμων, δύο τάξεων, όπου θα τεθεί η σύγχρονη τραγωδία του ελληνικού λαού στο επίκεντρο της αλληλεγγύης των λαών του κόσμου. Η ελληνική κρίση έχει όλα τα χαρακτηριστικά και τα αποτελέσματα μιας πολεμικής επέμβασης και ως τέτοια θα πρέπει να την αναδείξουμε στην ελληνική κοινωνία και στον υπόλοιπο κόσμο. Οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. που θα παρευρεθούν στον τόπο μας είναι υπεύθυνοι για την εξαθλίωση του λαού και πρέπει να κηρυχθούν, αλλά και να νιώσουν ανεπιθύμητοι. Με μια τέτοια κινητοποίηση θα μπορούσε να αναθερμανθεί και το κίνημα διεξάγοντας μια στοχοθετημένη παράλληλη αντι-εκλογική εκστρατεία. Μια εκστρατεία  που θα έχει ως επιπλέον στόχο την αφύπνιση των λαϊκών αντανακλαστικών προς την κατεύθυνση της ανατροπής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, την αποδέσμευση από την Ε.Ε. και την απεμπόληση του καπιταλισμού και του κράτους. Την ίδια στιγμή που ο ελληνικός λαός έχει γίνει συνώνυμο του πειραματόζωου σε όλο τον κόσμο ενός αρνητικού παραδείγματος για τους λαούς, που θυσιάζει το παρόν του και το μέλλον των παιδιών του για να σωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και η αναδιαρθρωμένη ελληνική ελίτ, αυτήν την ώρα είναι η ευκαιρία να μετατραπεί σε υπόδειγμα αντίστασης και κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι η ώρα να χτίσουμε ένα επαναστατικό λαϊκό κίνημα που θα μπολιάσει την αναρχική παράδοση αγώνα με την κομμουνιστική αναλυτική σκέψη για να οικοδομήσει μια σύγχρονη αυτοδιαχειριζόμενη κομμούνα. Ένα πρότυπο οικονομικής και κοινωνικής χειραφέτησης για όλους τους λαούς της Ευρώπης βασισμένο στη δύναμη και τη θέληση του επαναστατημένου λαού.

Εμείς οι αντικαθεστωτικοί πολιτικοί κρατούμενοι έχουμε καθήκον να συνεισφέρουμε σε μία τέτοια αγωνιστική κατεύθυνση με όποιο τρόπο κρίνει ο καθένας ότι ταιριάζει στη στρατηγική του και να βοηθήσουμε το κίνημα ξεφεύγοντας από τις εσωστρέφειές μας, όπως είναι επίσης καθήκον μας να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που βρήκαμε στη φυλακή από την επίθεση που προετοιμάζεται εναντίον μας. Ανεξάρτητα από την κρίση του καθένας για τη χρήση αυτών, ο αγώνας ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης είναι αγώνας χαρακωμάτων που όλοι οφείλουμε να δώσουμε. Τον αγώνα αυτό πρέπει να στηρίξει και το κίνημα γιατί αν σήμερα μας κόψουν τις άδειες, αύριο θα μας κόψουν την υφ’ όρων απόλυση και μεθαύριο θα μας φυλακίζουν χωρίς δίκη.

Κώστας Γουρνάς

Φυλακές Κορυδαλλού

πηγή: athens.indymedia.org

από την παρέμβαση στη ΣΕΠΕ της οδού Αγησιλάου

*Σωματεία Βάσης και Επιθεωρήσεις Εργασίας*

(με αφορμή το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας της οδού Αγησιλάου 10 στην Αθήνα)

Με το παρακάτω κείμενο το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και η Συνέλευση
Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου θέλουμε να δώσουμε μια νέα διάσταση, να
διευρύνουμε το διάλογο των σωματείων βάσης με τις Επιθεωρήσεις Εργασίας και
να κοινωνικοποιήσουμε τα όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες των
δημόσιων υπηρεσιών. Γιατί, πολύ απλά, για εμάς ο συνδικαλισμός βάσης δεν
είναι μια υπόθεση κάποιων ειδικών αλλά αφορά κάθε εργαζόμενο-η.

Στις 17 Ιανουαρίου του 2013, μέλος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων
κατήγγειλε επώνυμα στην Επιθεώρηση Εργασίας της οδού Αγησιλάου το κατάστημα
της Pizza Fan που βρίσκεται στην οδό Σιώκου 5 στα Σεπόλια. Στόχος της
καταγγελίας ήταν να διενεργηθεί έλεγχος στο συγκεκριμένο κατάστημα
προκειμένου να διαπιστωθεί η καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας
(γεγονός που αποτελεί τον κανόνα στο σύνολο σχεδόν των καταστημάτων της
αλυσίδας εστίασης με τον διακριτικό τίτλο Pizza Fan). Τον Μάρτιο του 2013
τα σωματεία Σ.Σ.Μ και Σ.Β.Ε.Ο.Δ επισκέφθηκαν το Σ.ΕΠ.Ε της οδού Αγησιλάου
για να ενημερωθούν για την εξέλιξη του ελέγχου που είχε ζητηθεί. Εκεί, η
προϊσταμένη κα Αρετή Κατσιαούνη πληροφόρησε τους εκπροσώπους των σωματείων πως αρκετοί επιθεωρητές απέχουν από τους ελέγχους επειδή, λόγω περικοπών, ηυπηρεσία δεν έχει τη δυνατότητα να τους καλύψει τα έξοδα κίνησης. Μετά τη λήξη της αποχής, οι εκπρόσωποι των σωματείων ήρθαν σε νέα, τηλεφωνική αυτή τη φορά, επικοινωνία με το Σ.ΕΠ.Ε και πήραν τη διαβεβαίωση πως ο έλεγχος θα προχωρήσει άμεσα.

Δυστυχώς, και παρόλες τις διαβεβαιώσεις, φτάσαμε στο Σεπτέμβριο του 2013
και ο έλεγχος δεν είχε ακόμη πραγματοποιηθεί, οπότε οι εκπρόσωποι των
σωματείων επισκέπτονται εκ νέου το Σ.ΕΠ.Ε προκειμένου να ενημερωθούν για το
λόγο της οχτάμηνης πλέον κωλυσιεργίας. Η απάντηση που δόθηκε από την κα
Κατσιαούνη ήταν πως η υπηρεσία έδινε προτεραιότητα στον έλεγχο επιχειρήσεων
που χρωστάνε χρήματα (περίπτωση που ταίριαζε γάντι με την καταγγελία μας
για το κατάστημα Pizza Fan των Σεπολίων!) Τελικά, ο έλεγχος έγινε σχεδόν
εννέα μήνες μετά την μέρα καταγγελίας και μόνο κατόπιν αλλεπάλληλων πιέσεών
μας. Δυστυχώς, όμως, ο έλεγχος διενεργήθηκε διαφορετική μέρα και ώρα από
αυτή που είχε ζητηθεί και τηλεφωνικώς αλλά και κατ’ ιδίαν από τους
εκπροσώπους των σωματείων. Έτσι, τα σωματεία δεν ενημερώθηκαν και η
παρουσία τους στον έλεγχο κατέστη αδύνατη παρότι είχε συμφωνηθεί το ακριβώς
αντίθετο. Στην αντίδρασή μας, η προϊσταμένη απάντησε πως η ενημέρωσή μας
κατέστη αδύνατη γιατί είχαν καταγραφεί λάθος οι αριθμοί των τηλεφώνων μας!

Πλέον κι επειδή έχουμε επιδείξει απεριόριστη κατανόηση και υπομονή θα
θέλαμε να επισημάνουμε μια σειρά από γεγονότα που θεωρούμε πως δεν τιμούν
το Σ.ΕΠ.Ε Αγησιλάου καθώς και το σημαντικό έργο που καλείται να επιτελέσει.
Από την πρώτη κιόλας επίσκεψη μελών μας, οι επιθεωρητές στο τμήμα
καταγγελιών επέδειξαν απροθυμία να βοηθήσουν τους εργαζόμενους-ες της Pizza
Fan Σεπολίων με κυνικά σχόλια του τύπου “αφού υπέγραψες τι ψάχνεις δώρα και
συμβάσεις;” και “πληρωνόσουνα; ε, τι θέλεις τώρα;”. Δυστυχώς, μόνο όταν οι
εργαζόμενοι-ες δήλωσαν μέλη των σωματείων οι επιθεωρητές έγιναν ελάχιστα
συνεννοήσιμοι και στοιχειωδώς τυπικοί.

Επίσης, σε τριμερή συνάντηση για εργατική διαφορά που αφορούσε την Pizza
Fan Σεπολίων ο επιθεωρητής χειρίστηκε την υπόθεση περισσότερο σαν ένας
οποιοσδήποτε διεκπεραιωτικός γραμματέας και λιγότερο ως επιθεωρητής
εργασίας. Για παράδειγμα, όταν πήρε στα χέρια του τους πίνακες προσωπικού
για το 2011 και το 2012 δεν μπήκε καν στον κόπο να διερωτηθεί πως είναι
δυνατόν ένα κατάστημα εστίασης να λειτουργεί επί δύο συνεχόμενα χρόνια
χωρίς καθαριστές, λαντζιέρες και υπεύθυνους βάρδιας. Δεν έθεσε καν ζήτημα
για το γεγονός ότι στο κατάστημα φαίνονταν να δουλεύουν μόνο ψήστες και
διανομείς. Προφανώς, θεώρησε πως ο ίδιος ο εργοδότης καθάριζε τις τουαλέτες
και τους λοιπούς χώρους, διεκπεραίωνε λάντζα και λοιπές εργασίες μόνος του
και μάλιστα σε τρία καταστήματα ταυτόχρονα (τόσες Pizza Fan έχει στην
κατοχή του ο ένας από τους δύο εργοδότες των Σεπολίων!) Οπότε, δεν μπορούμε
παρά να συμπεράνουμε πως οι πίνακες προσωπικού ζητούνται από την επιθεώρηση
για τυπικούς και όχι για ουσιαστικούς λόγους.

Από την εμπειρία μας στους εργασιακούς χώρους και την κινηματική μας
παρουσία γνωρίζουμε    πως το συλλογικό μας κέρδος επιτυγχάνεται κυρίως από
τις δικές μας δυνάμεις, το δικό μας κόπο και τρέξιμο, με κινητοποιήσεις,
παρεμβάσεις, στάσεις εργασίας και απεργίες. Γνωρίζουμε, επίσης, πως οι
Επιθεωρήσεις Εργασίας λειτουργούν και έχουν οργανωθεί με τέτοιο τρόπο από
το κράτος, ώστε οι λιγοστοί έλεγχοι να γίνονται για τα μάτια του κόσμου, με
ελάχιστες κυρώσεις και με ένα τεράστιο οπλοστάσιο αντεργατικών νόμων να
προστατεύει τα αφεντικά και να διαιωνίζει την κοινωνική πανούκλα που
ονομάζεται υποτίμηση της εργασίας, της ζωής και της ύπαρξής μας. Από την
πλευρά μας και απέναντι στις κωλυσιεργίες της Επιθεώρησης Εργασίας, δεν θα
επιτρέψουμε καμιά απροθυμία και καμιά ολιγωρία σε κανέναν, ούτε στους
εαυτούς μας ούτε σε άλλους. Για μας κάθε απόφαση και κάθε έγγραφο έχει
καθοριστική σημασία. Είτε στην προοπτική συναινετικών λύσεων είτε σε
προδικαστικό επίπεδο, όσο πιο καλά δομημένη και εμπεριστατωμένη είναι μια
εργατική διαφορά τόσο πιο σαφής είναι η εικόνα σε περίπτωση που οποιαδήποτε
υπόθεση εργαζόμενου καταλήξει στη δικαστική αίθουσα. Δεν ζητάμε από κανένα
να μεροληπτήσει υπέρ μας. Όμως, απαιτούμε τον σεβασμό και τη δίκαιη
αντιμετώπισή μας απέναντι στη συνεχώς αυξανόμενη εργοδοτική ασυδοσία που
εξευτελίζει και την εργασία και τους/τις εργαζόμενους-ες.

Αυτοοργανωνόμαστε σε σωματεία βάσης και εργατικές συλλογικότητες στους
χώρους δουλειάς με σκοπό να δημιουργήσουμε τις δικές μας μη ιεραρχικές
δομές και να παλέψουμε ενάντια στην καταπάτηση των δικαιωμάτων μας και την
υποτίμηση της εργασίας μας. Στηριζόμενοι πάντοτε στις δικές μας δυνάμεις
και συνδικαλιστικές δομές και έχοντας συνείδηση της ταξικής μας θέσης,
αποφασίζουμε οι ίδιοι συλλογικά, και όχι το κράτος και τα αφεντικά, τα
χαρακτηριστικά μας, δίνουμε νέες σημασίες και οργανώνουμε τους αγώνες μας
για να διαμορφώσουμε τους όρους και τις συνθήκες της εργασίας μας και της
ζωής μας.

Δεν έχουμε σκοπό να συνεχίσουν να μην μας υπολογίζουν και αν μας
αντιμετωπίζουν σαν μόνους-ες και κακομοίρηδες εργάτες-ριες. Και για αυτό
προσπαθούμε και αγωνιζόμαστε, και ας το γνωρίζουν τα αφεντικά της Pizza Fan
και οι Επιθεωρήσεις Εργασίας.

Για το νικηφόρο μέλλον που κερδίζεται συλλογικά ενάντια στο παρόν που μας
θέλει μόνους και ηττημένους.

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων

                                                      Συνέλευση Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου

                                                                          Επιτροπή εργαζομένων στην pizza fan

                                                                                                             Ιανουάριος 2014

                                                                                                       πηγή: www.sveod.gr

Πρόσφατα, διανομέας από το κατάστημα pizza fan Κυψέλης είχε τροχαίο εν ώρα εργασίας με αποτέλεσμα να τον τραυματισμό του που τον έθεσε εκτός δουλειάς. Όταν κάλεσε στο μαγαζί για να ενημερώσει, το πρώτο πράγμα που τον ρώτησε η υπεύθυνη ήταν αν χάλασαν οι πίτσες από τη πτώση. Συνάδελφός του που έσπευσε στο σημείο του ατυχήματος για συμπαράσταση, δέχτηκε παρατηρήσεις από την υπεύθυνη: «Φύγε από εκεί, κρυώνουν οι πίτσες» και «οι πελάτες κάνουν παράπονα».

Συνήθως, σε περίπτωση ατυχήματος, ο πρώτος που καταφτάνει είναι το αφεντικό ή το τσιράκι του. Όχι τόσο για να τσεκάρει την υγεία του υπαλλήλου αλλά για να βγάλει το κουτί από το μηχανάκι. Στην καλύτερη, φροντίζει να συνοδεύσει τον εργαζόμενο ως το νοσοκομείο για να μη του ξεφύγει κουβέντα για εργατικό ατύχημα. Το παραπάνω εργατικό ατύχημα δεν έχει δηλωθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα στην pizza fan (και όχι μόνο). Καθώς τα αφεντικά πιέζουν τους/τις εργαζόμενους-ες να μη τα δηλώσουν ως τέτοια. Και συνήθως αυτό γίνεται με την απειλή της απόλυσης.

Πάντως, δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που έχουμε ακούσει ή βιώσει αντίστοιχη μεταχείριση. Τέτοιες φράσεις δείχνουν πως οι συνάδελφοί μας χάνουν την ίδια τους την ανθρωπιά πάνω στο φόρτο της δουλειάς. Αυτό συμβαίνει σαν αποτέλεσμα της αλλοτρίωσης των ανθρώπων. Η λογική του «κοιτάω την πάρτη μου πάνω απ’ όλα, θα ‘μια άσσος στη δουλειά, ας πάνε να πνιγούν οι υπόλοιποι». Στην pizza fan οι εργάτες δουλεύουν σαν ρομπότ. Ναι μεν γιατί η δουλειά είναι τυποποιημένη αλλά επίσης γιατί είναι εντατικοποιημένη (δηλαδή, συμπιέζεται ο χρόνος εργασίας και τα εργατικά χέρια, ενώ ο φόρτος της παραμένει ίδιος). Οπότε οι συνάδελφοι δεν σκέφτονται τίποτα άλλο πέρα από την ίδια τη δουλειά, αγνοώντας τους κινδύνους που αυτή κρύβει. Εξού και οι σκατόψυχες ερωτήσεις από συναδέλφους.

Γιατί είναι συχνά οι παραγγελίες καθυστερημένες; Η μητρική εταιρεία, από το ξεκίνημα της pizza fan, έχει καθιερώσει ένα σύστημα καταμέτρησης χρόνου. Κατά την στιγμή της λήψης της παραγγελίας από το τηλεφωνικό κέντρο, δηλώνεται στον πελάτη σε πόση ώρα θα είναι το φαί σπίτι του. Δηλαδή από τη στιγμή που θα έρθει η παραγγελία στο μαγαζί με φαξ, θα βγει στην οθόνη που υπάρχει στην κουζίνα, θα ετοιμαστεί η πίτσα, θα ψηθεί, θα πακεταριστεί και θα δοθεί σε διανομέα. Οι χρόνοι παράδοσης της πίτσας στο πελάτη κυμαίνεται από 20 λεπτά μέχρι μιάμιση ώρα. Όταν η δουλειά αυξάνεται πρέπει να αυξηθεί και ο χρόνος παράδοσης. Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των εργοδοτών πιέζουν τους υπεύθυνους να μην “ανεβάσουν” χρόνο ώστε να μην αποθαρρυνθούν οι πελάτες από το να παραγγείλουν και έτσι να μην πέσει ο τζίρος του μαγαζιού. Δηλαδή, το τηλεφωνικό κέντρο πληροφορεί τον πελάτη πως το φαί θα φτάσει σε κάποιο λογικό χρονικό διάστημα προκειμένου ο πελάτης να κάνει την παραγγελία άσχετα από τον πραγματικό χρόνο παράδοσης.

Η πίεση μεταφέρεται στους εργάτες. Η κουζίνα ακούει όλη την γκρίνια, τα νεύρα, το άγχος, την πίεση των υπευθύνων. Από την άλλη, οι διανομείς παίρνουν αυτές τις “καθυστερημένες” ή τις οριακά στο χρόνο παραγγελίες. Είναι οι τελευταίοι στην αλυσίδα παραγωγής και καλούνται να πάνε εμπρόθεσμα το φαί. Πέρα από τους υπεύθυνους που ασκούν πιέσεις για να σπεύσει, ο διανομέας είναι αυτός που αντιμετωπίζει την ξινίλα των πελατών.

Στο τέλος της βάρδιας δε, υπάρχει καταγεγραμμένη η απόδοση των διανομέων (και της κουζίνας) στο σύστημα της pizza fan στο οποίο έχουν πρόσβαση οι υπεύθυνοι και οι ανώτεροί τους. Η απόδοση αυτή εκφράζεται με ένα νούμερο που δείχνει αν οι διανομείς είναι «σβέλτοι». Γενικότερα, είναι καταγεγραμμένα δεδομένα όπως πόσες παραγγελίες πήρανε, πότε τις πήρανε, πόσο «γρήγορα» πήγαν τις παραγγελίες, πόσα χρήματα είναι να παραδώσουν κλπ και είναι αποθηκευμένα για να τα ανακαλεί κάποιος-α όποτε θελήσει. Κάτι σαν στατιστικά ποδοσφαιριστών. Μόνο που στην pizza fan οι εργάτες με το ζόρι παίρνουν το βασικό μισθό και δεν έχουν τη χλιδή των ποδοσφαιριστών. Άρα τα αφεντικά γνωρίζουν και απειλούν πλαγίως ή μη με απολύσεις τους/τις εργαζόμενους-ες αν δεν γρηγορεύουν. Και αντίθετα με τους ποδοσφαιριστές σε περίπτωση τραυματισμού θα έρθουν αντιμέτωποι-ες με τις πολυέξοδες και χρονοβόρες ιατρικές διαδικασίες που η δημόσια υγεία προσφέρει.

Οπότε αν απορεί κανείς γιατί είναι αυξημένα τα εργατικά “ατυχήματα” στους διανομείς η απάντηση είναι η εξής: Τρέχουν, βάζοντας σε ρίσκο τη σωματική τους ακεραιότητα για να κρατήσουν τη δουλειά. (Δεν υπάρχει διανομέας που θα γούσταρε να τρέχει με την ψυχή στο στόμα ή να πάει ανάποδα δρόμους ή να παραβιάζει φανάρια, να ζημιωθεί χρηματικά και σωματικά, για να παραδώσει μία πίτσα.) Στις πιτσαρίες dominos είχε καθιερωθεί ένα point system αντίστοιχο που όμως αν η πίτσα δεν πήγαινε στην ώρα της o πελάτης έτρωγε τζάμπα. Σιγά που θα έμπαινε μέσα η εταιρεία. Την νύφη την πλήρωνε ο διανομέας τελικά. Γι’ αυτό εκείνην την περίοδο η dominos είχε τα πιο πολλά εργατικά “ατυχήματα” στον κλάδο. Να γιατί όλα αυτά δεν είναι τυχαία.

Σαν να μην έφταναν αυτά, η μητρική εταιρεία της pizza fan έχει θεσπίσει το σύστημα των παραπόνων. Τα παράπονα γίνονται από πελάτες που καλούν για να ρωτήσουν γιατί καθυστερεί η παραγγελία και για πάρα πολλούς άλλους λόγους (λόγους, αληθείς ή ψευδείς στους οποίους τα αφεντικά της pizza fan έχουν στηριχθεί για να απολύσουν εργαζόμενους-ες). Αν κάποιο κατάστημα έχει πολλά παράπονα μπαίνει στο στόχαστρο της μητρικής εταιρείας. Η μητρική δίνει συστάσεις και κατευθύνσεις στο ανάλογο αφεντικό και μετά το αφεντικό στους υπευθύνους. Δε νοείται κατάστημα καθημερινά να υπερβεί ένα συγκεκριμένο νούμερο παραπόνων. Όλα αυτά που σας περιγράφουμε δε μεταφέρονται σαφώς με ήρεμο τρόπο, αλλά με πίεση. Μέσα στις δουλειές λοιπόν του υπευθύνου είναι να μετατρέψει τη πίεση αυτή σε ευχαριστημένους πελάτες. Στόχος πια γίνεται η πίτσα να φτάσει ζεστή και γρήγορα στον πελάτη. Αν ο διανομέας χτυπήσει κάπου στη διαδρομή σκοπός είναι τι είπαμε; Η πίτσα να φτάσει ζεστή και γρήγορα στον πελάτη. Είναι οι πίτσες καλά; Ποια παραγγελία

είναι που εκκρεμεί να παραδοθεί; Αυτά μας ρωτάνε.

Οπότε, ναι εννοείται, δε νοιάζονται για εμάς τους εργάτες. Πρέπει να νοιαστούμε εμείς για εμάς. Δεν προσλαμβάνουν άτομα για να βγει πιο άνετα η δουλειά. Πιέζουν τα ήδη υπάρχοντα να δουλεύουν όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο σκληρά. Επειδή τα αφεντικά γνωρίζουν ότι είμαστε με το μαχαίρι στο λαιμό, προσπαθούν να μας εκμεταλλευτούν όσο δεν πάει. Τα κορμιά μας όμως κανένα αφεντικό δεν τα υπολογίζει. Είναι αναλώσιμα. Και όταν «χαλάνε» από τη δουλειά υπάρχουν άλλα τόσα να τα διαδεχτούν.

Τα αφεντικά της pizza fan κάνουνε περιουσίες από τη δουλειά μας. Γινόμαστε σαράβαλα ώστε να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Γιατί, πια, έτσι επιβάλλει η εξόντωση που ονομάζουμε εργασία.

Τα εργατικά ατυχήματα δεν είναι ατυχήματα. Δεν τα παθαίνουμε από την κακή μας την τύχη. Είναι οι όροι της δουλειάς που μας θέλει νέους-ες, ωραίους-ες γρήγορους-ες, αποδοτικούς-ές και να μην αντιμιλάμε στο αφεντικό.

Όλα καλά στην pizza fan. Όλα καλά.

Μία υποσημείωση: Τέτοια ατυχήματα σαν αυτό δεν ήταν ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο στην pizza fan. Πριν δύο χρόνια, διανομέας στο κατάστημα pizza fan Ελληνικού σκοτώθηκε σε τροχαίο την ώρα της δουλειάς. Δεν σκοτώθηκε από απροσεξία, όπως και όλοι εμείς δεν χτυπάμε γιατί είμαστε αφηρημένοι. Πέθανε για να είναι γρήγορος, γιατί εντατικοποίηση σημαίνει να σε ντοπάρουν με άγχος. Ο θάνατός του θα μείνει στην ιστορία ως ατύχημα. Αλλά όχι από εμάς τους συναδέλφους και συναδέλφισσες εργάτες και εργάτριες που ξέρουμε πως ο θάνατός του ήταν μία συνέπεια της εργατικής καθημερινότητας. Είναι αυτή η καθημερινότητα που τελικά όλοι-ες ζούμε για να δουλεύουμε. Είναι η κτηνωδία της επιβίωσης.

πηγή:pizzafanworkers.wordpress.com

<<Επειδή λοιπόν καλό είναι να μαθαίνει κανείς ακόμα και από τους αντιπάλους του, θέλω να σας θυμίσω μια πασίγνωστη φράση του Λένιν για την ανοικοδόμηση της τότε κατεστραμμένης χώρας του: Σοσιαλισμός ίσον σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός. Αυτό αναφέρεται σε μια παρωχημένη βέβαια εποχή. Τηρουμένων όμως των ιστορικών αναλογιών, και με μια δόση αυθαιρεσίας, μπορούμε να πούμε: Ανάπτυξη ίσον δημοκρατία συν επενδύσεις. Ελευθερίες, κοινωνικά δικαιώματα, δίκαιη αμοιβή, συμμετοχή των εργαζομένων. Συν επιχειρηματικότητα, καινοτομία, σχεδιασμένη επένδυση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού σε τομείς που ωθούν την οικονομία και τη χώρα προς τα μπρος>>.

από την εξέγερση στις φυλακές Μαλανδρίνου το 2007

Η αιτία για το χτίσιμο φυλακών υψίστης ασφαλείας και γενικότερα για νέα στρατόπεδα εγκλεισμού κάθε μορφής , είναι πιο βαθιές από ότι οι κυβερνώντες και μμε μας πλασάρουν με κάθε ευκαιρία.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ!

φυλλάδιο της συλλογικότητας Άνεργοι-Άνεργες από τις γειτονιές της Αθήνας

Από την πρώτη στιγμή που πατάνε σε ελληνικό έδαφος,η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών εργατών παραμένουν επί τούτου σε καθεστώς «παρανομίας», γεγονός που εξυπηρετεί μια χαρά την αποτελεσματικότερη διαχείρισή τους απ’ τ’ αφεντικά. Όταν είσαι «παράνομος» και υπό το φόβο σύλληψης, βασανισμού, εγκλεισμού σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ή και απέλασής σου, σίγουρα είναι πιο εύκολο να δεχτείς να δουλέψεις με «μαύρα», ανασφάλιστος, υπό άθλιες συνθήκες και επί ατελείωτες ώρες. Χιλιάδες μετανάστες, από τα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 έως τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας του 2013 δούλεψαν και συνεχίζουν να δουλεύουν σε καθεστώς σκλαβιάς. Εκατοντάδες από αυτούς αγνοούνται, εκατοντάδες έχουν δολοφονηθεί· ακριβώς γιατί αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως καύσιμη ύλη για τη μηχανή του καπιταλισμού, όπως αντιμετωπιζόμαστε και όλοι εμείς. Οι μετανάστες-σκλάβοι κάνουν τις δουλειές που η συντριπτική πλειοψηφία των ντόπιων δε θα δέχονταν να κάνουν κάποτε. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι «οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές». Αντίθετα σημαίνει ότι κράτος και αφεντικά χρησιμοποίησαν και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τους μετανάστες εργάτες για να δημιουργήσουν και να επιβάλλουν τις συνθήκες εργασίας που τους συμφέρουν περισσότερο: χαμηλά μεροκάματα, ανασφάλιστη εργασία, εξαντλητικά ωράρια, μισθοί πείνας. Αν το σκεφτείς, οι συνθήκες αυτές είναι πλέον ο κανόνας και για μεγάλη μερίδα των ντόπιων. Επομένως, οι μετανάστες δεν είναι «εχθροί», ούτε ευθύνονται για την ανεργία σου.

Μόνο κατά το διάστημα 7/3/2004 έως 30/6/2009 ο Π. Παυλόπουλος, τότε υπουργός Δημόσιας Διοίκησης επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή και βουλευτής της τωρινής κυβέρνησης, ενέκρινε το διορισμό 865.000 τέτοιων «τεμπέληδων» (πηγή: Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», 6/7/2013). Φαίνεται πως τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν ήταν «τεμπέληδες», αλλά «προκομμένοι» και «άξιοι». Τι συνέβη λοιπόν στο μεσοδιάστημα και οι δημόσιοι υπάλληλοι ξαφνικά τεμπέλιασαν; Αυτό που συμβαίνει ανέκαθεν είναι ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις βαφτίζουν κατά το δοκούν και ανάλογα με τα συμφέροντά τους διαφορετικές ομάδες εργαζομένων, προκειμένου να στρέψουν τη μία εναντίον της άλλης (αυτό που ονομάζουμε «κοινωνικό κανιβαλισμό»). Επιπλέον, εδώ και πολλές δεκαετίες ο διορισμός στο δημόσιο τομέα αποτελούσε το ισχυρότερο χαρτί-ρουσφέτι για τους πολιτευτές και το διαβατήριο για το «ελληνικό όνειρο» πολλών υποψηφίων δημοσίων υπαλλήλων. Οι κυβερνώντες γνώριζαν πολύ καλά τι έκαναν και το ίδιο καλά γνωρίζουν τι κάνουν τώρα. Το να βαφτίσουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων ως «τεμπέληδες» (αυτούς που οι ίδιοι διόριζαν επί δεκαετίες) είναι ο απλούστερος τρόπος για να θολώσουν τα νερά και να μετακυλήσουν τις δικές τους ευθύνες για τη διάλυση των δημόσιων σχολείων και πανεπιστημίων, των νοσοκομείων, των παιδικών σταθμών και των ασφαλιστικών ταμείων λόγω έλλειψης προσωπικού.

Ή μήπως φταίνε οι ταραξίες απεργοί;

Οι απεργοί δεν είναι ταραξίες, πρώτον γιατί δεν υπάρχει κάτι «ομαλό» και «ιδανικό» για να ταράξουν και δεύτερον γιατί είναι αναφαίρετο και κατακτημένο δικαίωμά μας να απεργούμε. Ταραξίες είναι όλοι όσοι εξαθλιώνουν την καθημερινότητά μας. Η ζωή μας συνταράσσεται όταν απολυόμαστε απ’ τα αφεντικά, όταν διαλύεται το σύστημα υγείας από το κράτος, όταν δεν ξέρουμε καν αν θα προλάβουμε – ή αν θα μπορέσουμε – να βγούμε στη σύνταξη, όταν δεν μπορούμε να καλύψουμε έστω και στοιχειώδεις ανάγκες, όταν, διεκδικώντας αυτά που μας ανήκουν, οι μπάτσοι μας χτυπάνε στο ψαχνό.

Ζούμε σε πόλεις – φυλακές, υπό συνθήκες συστηματικής εξαθλίωσης και εξόντωσης μας, αγωνιώντας για την επόμενη μέρα, αγωνιώντας για το δικό μας μέλλον και το μέλλον των ανθρώπων που αγαπάμε. Αν μη τι άλλο, οι απεργιακοί αγώνες πρέπει ν’ αναζωπυρώνουν την ελπίδα μας ότι ένα καλύτερο αύριο είναι όντως εφικτό και να μας ανατάσσουν ψυχικά όταν αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει λύση στα προβλήματά μας. Η παραίτηση δεν είναι λύση. Η μόνη λύση είναι να συνεχίσουμε ν’ αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε όλα όσα μας ανήκουν, γι’ αυτό και πρέπει να γίνουμε όλοι και όλες «ταραξίες».

Θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας σου μια 5μηνη παράταση <<ζωής>> (κοινωφελής εργασία);

Τα πεντάμηνα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, το voucher (σύστημα επιταγών κατάρτισης) και όλα τα αντίστοιχα υποτιθέμενα προγράμματα «αποκατάστασης» των ανέργων, δεν αποτελούν εργασία, αλλά ψευδαίσθηση εργασίας. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το μοντέλο της εργασίας αλλάζει οριστικά. Οι 1,5 εκατομμύριο άνεργοι αποτελούν μια τεράστια δεξαμενή εργατικού δυναμικού την οποία το κράτος και τ’ αφεντικά μπορούν να χρησιμοποιούν ανάλογα με τις ανάγκες τους. Ζωή δεν είναι να δουλεύεις πενθήμερο 8ωρο για 400 έως 500 ευρώ τον μήνα, χωρίς συντάξιμα ένσημα και γνωρίζοντας ότι μετά από μερικούς μήνες θα βρεθείς πάλι στο δρόμο. Το ότι έχεις μια «δουλίτσα» σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι έχεις δουλειά. Τα πεντάμηνα προγράμματα – και οι όποιες παραλλαγές τους – στοχεύουν στο να μας διατηρήσουν στα όρια της επιβίωσης, ώστε τ’ αφεντικά να μπορούν να μας χρησιμοποιήσουν ξανά και ξανά, μέχρι να μας ξεζουμίσουν και να μας πετάξουν. Αυτή θα είναι η «ζωή» σου από εδώ και μπρος; Αυτή τη «ζωή» ονειρεύτηκες για τον εαυτό σου και για τους γύρω σου;

Ή οι ταξιαρχίες εργασίας που πρότεινε ο Δούκας, πρώην υπουργός της Ν.Δ.;

Τον Ιανουάριο του 2013 ο πρώην υπουργός της Ν.Δ., Πέτρος Δούκας, πρότεινε τη δημιουργία «ταξιαρχιών δωρεάν εργασίας». Οι ταξιαρχίες θα αφορούν στη «δωρεάν παραχώρηση εργατών και υπαλλήλων για τρεις μήνες, στην πολιτεία, την τοπική αυτοδιοίκηση και τον ιδιωτικό τομέα». Όχι, ο πρώην υπουργός δεν είναι φασίστας όπως φαίνεται εκ πρώτης· είναι ένας καλός κι ευαίσθητος άνθρωπος που ενδιαφέρεται για την ψυχική υγεία των ανέργων, καθώς υποστηρίζει ότι «η υποχρεωτική δωρεάν εργασία θα βοηθήσει τους άνεργους να ξετριφτούν» έτσι ώστε να νιώσουν ψυχολογικά όμορφα. Κάτι θα ξέρει ο πρώην υπουργός, εξάλλου το έχουν πει (και το έχουν αναρτήσει και σε επιγραφή στην είσοδο του Άουσβιτς) οι ναζί πολιτικοί του πρόγονοι: «Arbeit Macht Frei», «η εργασία απελευθερώνει» και σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Μη νομίσεις ούτε για ένα λεπτό ότι πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ταξιαρχίες εργασίας υπάρχουν ήδη στην Ουγγαρία, μέλος κι αυτή της προοδευτικής και εκσυγχρονισμένης ΕΕ. Τα πεντάμηνα προγράμματα που αναφέραμε παραπάνω, στην ουσία αποτελούν τον προθάλαμο των ταξιαρχιών εργασίας. Όσο συναινούμε σε αυτό που μας ετοιμάζουν το κράτος και τ’ αφεντικά, όσο εξαθλιωνόμαστε και δεν αντιδρούμε, όσο αποδεχόμαστε μοιρολατρικά ότι «έτσι είναι τα πράγματα», τόσο πιο εύκολα κάνουμε τα πράγματα για τους από πάνω.

• Mητροπολιτικό Kοινωνικό Iατρείο Eλληνικού.

Τηλέφωνο Γραμματείας για πληροφορίες και ραντεβού: 210 9631950.

Διεύθυνση Ιατρείου: Εντός της πρώην Αμερικανικής βάσης, 200 μ.

μετά την Τροχαία Ελληνικού στο αριστερό σας χέρι, ακριβώς δίπλα

από το Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικού.

http://mki-ellinikou.blogspot.gr/

• Αλληλέγγυο Ιατρείο Πειραιά.

Καθημερινά, 9:30 – 20:30, Ξενοφώντος 5 και Πελοπίδα, 3ος όροφος,

πλατεία Μέμου, Κορυδαλλός, τηλ.: 210 4960790.

http://a-iatreio.blogspot.gr/

• Ιατρείο Αλληλεγγύης Πατησίων Αχαρνών.

Κάθε Σάββατο, 11:00 – 13:00 και κάθε Πέμπτη, 16:00 – 18:00, στη Λέσχη ΛΕΦΚΑ

Προμηθέως 73-75.

http://iatreioapa.espivblogs.net/

• Φαρμακείο-Ιατρείο Αλληλεγγύης στα Πατήσια.

Κάθε Δευτέρα και Τετάρτη, 17:30 – 20:00 και κάθε Πέμπτη, 10:00 – 12:00,

Ταϋγέτου 60 (είσοδος Πολιτιστικού Κέντρου Γκράβας), τηλ.: 210 2012013.

http://koinonikofarmakeio.blogspot.gr/

• Κοινωνικός Χώρος για την υγεία (Άνω πετράλωνα).

Κάθε Τρίτη και Τετάρτη, 17:00 – 20:00, στην κατάληψη του ΠΙΚΠΑ,

Τιμοδήμου και Ευγενίου Αντωνιάδου 29, στα «Πέτρινα» των Άνω Πετραλώνων.

Για άμεση και έκτακτη επικοινωνία μπορείτε να χρησιμοποιήσετε

το τηλέφωνο 6972751620.

http://laikisineleusipetralona.espivblogs.net/

• Κοινωνικό Φαρμακείο Βύρωνα.

Καθημερινά, 10:30 – 13:30 και Πέμπτη, 16:00 – 17:30, Ελλησπόντου 12,

τηλ.: 210 7628209, 6977747431.

http://k-iatreio.blogspot.gr/

• Συλλογική Κουζίνα Ανέργων.

Κάθε Τρίτη, στις 17.00, στο Αυτόνομο Στέκι, Ζωοδόχου Πηγής 95-97 και Ισαύρων,

Νεάπολη-Εξάρχεια.

http://autonomosteki.espivblogs.net

• Συλλογική Κουζίνα της Τετάρτης.

Κάθε Τετάρτη, στις 17.00, στο Αυτόνομο Στέκι, Ζωοδόχου Πηγής 95-97 &Ισαύρων,

Νεάπολη – Εξάρχεια.

http://autonomosteki.espivblogs.net

• Μπερντές, Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος.

Κάθε Πέμπτη, στις 15.00, Aράδου 55, πλατεία Κύπρου, Άνω Ιλίσια.

http://mperntes.espiv.net/

• Πρωτοβουλία κατοίκων Καισαριανής.

Κάθε Τρίτη, στις 15.00, Νέα Εφέσου 4.

http://protovouliakatoikwnkaisarianis.blogspot.gr/

• Κουζίνα Αλληλεγγύης κοινωνικού κέντρου Βύρωνα.

Κάθε Σάββατο, στις 14.00, Άλσος Αγ. Τριάδας.

http://politistikokentrovirona.blogspot.gr/

• Συλλογική Κουζίνα συνέλευσης κατοίκων Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου.

Κάθε Παρασκευή, στις 20.00, Κύπρου 43, Βύρωνας.

http://syneleysikatoikwnvkp.squat.gr/

• Συλλογική Κουζίνα στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Βίλα Ζωγράφου.

Κάθε Κυριακή, στις 14.00, Γ. Ζωγράφου 13, πίσω από την πλατεία Γαρδένιας.

http://villazografou.squat.gr/

• Συν – ΤΡΟΦΗ – κή κουζίνα στο στέκι της Λαϊκής Συνέλευσης Χολαργού-Παπάγου.

Κάθε Δευτέρα, 13.30 – 16.30 και Τετάρτη, 14.00 – 17.00, Αγ. Τριάδος 14, Χολαργός.

http://anoixtisyneleysixolargoupapagou.blogspot.gr/

πηγή:http://anergoigeitonion.espivblogs.net

Συνεχίζονται οι παρεμβάσεις συντρόφων-συντροφισσών από τις “Ομάδες Εργαζόμενων Άνεργων στους Δρόμους (Ο.Α.Ε.Δ) για την προλεταριακή αλληλεγγύη”. Μοιράζεται και κολλιέται το 5ο φύλλο της εφημερίδας τοίχου στα γνωστά σημεία στοιβάγματος των ανέργων και σ’ άλλους χώρους στο κέντρο και τις συνοικίες της μητρόπολης.

http://efimerida-oaed.espivblogs.net/