Κυριακή 5 Απρίλη 2015 :: Απεργία στον κλάδο του εμπορίου

ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΨΩΝΙΖΟΥΜΕ

:: Απεργιακή συγκέντρωση: 10.30πμ, Ερμού και Κορνάρου::

Ο δίκαιος και επίμονος αγώνας μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται. Όπως άλλωστε και ο συνολικός αγώνας μας για την προάσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας!

Και η Κυριακή 5 Απρίλη θα έρθει να αποτελέσει ένα ακόμα κομβικό σταθμό του αγώνα αυτού. Έπειτα από μια σειρά μαχών με απεργίες και διαδηλώσεις (σε αρκετές από τις οποίες ήρθαμε αντιμέτωποι και με την κρατική καταστολή), σε μεγάλο βαθμό κόντρα και στους σχεδιασμούς της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, με εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς και συζητήσεις με συναδέλφισσες και συναδέλφους, πάμε για μια ακόμα Κυριακάτικη απεργία στον κλάδο του εμπορίου, καθώς σύμφωνα με τον εν ισχύι νόμο για τις «7 (8 πλέον) Κυριακές», την Κυριακή 5 Απρίλη θα είναι και πάλι ανοιχτά τα εμπορικά καταστήματα.

Κι αυτό επειδή η Κυβέρνηση παρά τις όποιες προεκλογικές εξαγγελίες και τις -καθόλα τα τελευταία χρόνια- «δηλώσεις στήριξης» του εν λόγω αγώνα που διεξάγαμε με πραγματικές μάχες (…και όχι στα λόγια), αλλά και παρά τις δήθεν «ξεκάθαρες» προγραμματικές δηλώσεις για επαναφορά της Κυριακάτικης αργίας, ουσιαστικά εξυπηρετεί τα εργοδοτικά συμφέροντα, κάνοντας πλάτες στους εργοδότες μας, στην Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ) και στον Εμπορικό Σύλλογο Αθήνας, αλλά και στο Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ), στο Σύνδεσμο Επιχειρήσεων & Λιανικών Πωλήσεων Ελλάδος (ΣΕΛΠΕ), στο Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), που απαιτούν να καταργηθεί η κυριακάτικη αργία.

Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση ο κόσμος της εργασίας και του αγώνα κρατά μια ταξικά ξεκάθαρη και επιθετική στάση απέναντι στις επιταγές των αφεντικών και τους κρατικούς-κυβερνητικούς σχεδιασμούς:

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!

Οι θέσεις των εργοδοτών και των εργαζομένων δεν συμβιβάζονται.
Ούτε 52 Κυριακές, ούτε 8, ούτε 7, ούτε 4, ούτε 3, ούτε 2,…
Απαιτούμε νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.

Από την πλευρά μας βέβαια ήταν εξ αρχής δεδομένο ότι τίποτε δεν επρόκειτο να μας χαριστεί ή να κερδηθεί μέσω κάποιου σωτήρα που θα έδινε τη μάχη για λογαριασμό μας ή που θα υποσχόταν να δικαιώσει τον αγώνα μας. Όλα κατακτιούνται μέσα από την οργάνωση και τον αγώνα των εργαζομένων. Και η Κυριακάτικη αργία με αγώνες κατακτήθηκε. Και με αγώνες θα περιφρουρηθεί. Γι’ αυτό και στηριζόμαστε αποκλειστικά στις δικές μας πλάτες και προσπαθούμε μαζί με τους συναδέλφους μας από όλο τον κλάδο του εμπορίου και από κάθε χώρο δουλειάς και από κοινού με όλο τον κόσμο του αγώνα να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας.

Καλούμε όλα τα εργατικά σωματεία, τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους του κλάδου του εμπορίου αλλά και συνολικά όλο τον κόσμο της εργασίας και του αγώνα, να αναλογιστούμε τις ευθύνες που μας αντιστοιχούν, αλλά και τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας και στηριζόμενοι στις δικές μας πλάτες, στην από τα κάτω οργάνωσή μας, στη συλλογική αντίσταση και στην ταξική αλληλεγγύη να δυναμώσουμε τόσο τον αγώνα για την Κυριακάτικη αργία, όσο και το σύνολο των κοινών αγώνων μας. Όπως έγινε και στα Migato και γίνεται στα ΑΒ Βασιλόπουλος απέναντι στις πρόσφατες απολύσεις. Στον κλάδο του εμπορίου (και παντού!) να σπάσουμε το φόβο και να παλέψουμε ενάντια στα εξοντωτικά ωράρια και την ορθοστασία, την απλήρωτη εργασία, τις ατομικές και εξευτελιστικές συμβάσεις εργασίας, τους «μισθούς ψίχουλα», τα «πλυντήρια εργαζομένων», τις εκδικητικές απολύσεις, την εργοδοτική τρομοκρατία.

Συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τον αγώνα μας ενάντια στην καταστολή και την ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης. Δεν ξεχνάμε τις επιθέσεις που έχουν δεχθεί οι παρεμβάσεις μας και τις συλλήψεις την Κυριακή 28/12/14 των αγωνιζόμενων συναδέλφων μας (που παραμένουν υπόδικοι σε καθεστώς ομηρίας). Απαιτούμε την παύση κάθε δίωξης εις βάρος τους.

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια |syntonistikokyriakes.espivblogs.net

Προτάσσουμε τους κοινούς αγώνες εντός και εκτός των τειχών, ενάντια στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που επιβάλλεται μέσω της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας.

Παλεύουμε μαζί με τους απεργούς πείνας πολιτικούς κρατούμενους για την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ’, για την κατάργηση του τρομονόμου (187 και 187α) και του κουκουλονόμου, για την οριοθέτηση της χρήσης του DNA και την κατάργηση της βίαιης λήψης του, ενάντια στην εκδικητική παράταση της φυλάκισης του πολυτραυματία Σ. Ξηρού, αλλά και ενάντια στην ποινικοποίηση των φιλικών και συγγενικών σχέσεων.

Από την πλευρά μας, ως αγωνιστές που συμμετείχαμε στην ανακατάληψη της VillaAmalias και με την επακόλουθη σύλληψή μας κατηγορηθήκαμε με βάση τον κουκουλονόμο και μας επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι (παρουσίας στα αστυνομικά τμήματα και απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα), δηλώνουμε ότι:

– Αμφισβητούμε έμπρακτα τον κουκουλονόμο, γι’ αυτό από σήμερα σταματάμε να δίνουμε το «παρών» στα αστυνομικά τμήματα, αρνούμενοι τη συνέχιση του καθεστώτος ιδιότυπης ομηρίας που μας έχει επιβληθεί.

-Συντασσόμαστε με το αίτημα των απεργών πείνας για την κατάργηση του κουκουλονόμου και στηρίζουμε την επιλογή των διαδηλωτών να αυτοπροστατεύονται από τις κατασταλτικές επιθέσεις και μεθοδεύσεις των κρατικών μηχανισμών.

Ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Κάποιοι που συμμετείχαμε στην ανακατάληψη της Villa Amalias

1. Βασίλης Χ.
2. Δημοσθένης Β.
3. Ιωάννης Κ.
4. Ελένη Τ.
5. Κώστας Φ.
6. Δημήτρης Κ.
7. Χριστίνα Σ.
8. Αλέξανδρος Ζ.
9. Έλενα Ο.
10. Φίλιππος Δ.
11. Δημήτρης Π.
12. Μαρία Π.
13. Μιχάλης Μ.
14. Παύλος Κ.
15. Νικόλαος Δ.
16. Μαρία Κ.
17. Απόστολος Σ.
18. Γεώργιος Β.
19. Μιχάλης Κ.
20. Γιώργος Δ.
21. Βασιλική Μ.
22. Νίκος Χ.
23. Χρήστος Σ.
24. Αφροδίτη Κ.
25. Άρτεμις Β.
26. Νίκος Θ.
27. Ελένη Φ.
28. Γιώργος Π.

(Το κείμενο αυτό έχει κατατεθεί αυτούσιο στον εισαγγελέα με τα πλήρη στοιχεία μας)

29 Μάρτη 2009: Το σπίτι του Στέφανου Κόλλια στις φλόγες. 6 χρόνια μετά τα τάγματα της καπιταλιστικής “ανάπτυξης” ξαναχτύπησαν. Δύναμη και Αλληλεγγύη στον αγωνιστή-σύντροφο Στέφανο, γιατί η φωτιά δε μας καίει, γιατί η φωτιά καίει μέσα μας.

Ακολουθεί αναδημοσίευση κειμένου που κυκλοφόρησαν Συντοπίτες του Στέφανου Κόλλια μετά τον εμπρησμό της περασμένης Κυριακής.

Ξημερώματα Κυριακής 29 Μαρτίου 2015 και ακριβώς έξι χρόνια μετά από τον πρώτο εμπρησμό που έγινε στις 29 Μαρτίου το 2009,  ξαναπυρπολούν το σπίτι του Στέφανου Κόλλια στην Καλοσκοπή (Κουκουβίστα) Φωκίδας .

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως στο παρελθόν προηγήθηκε μια απόπειρα εμπρησμού , που διαπιστώθηκε από τους ιδιοκτήτες του σπιτιού το βράδυ του Σαββάτου, αλλά επειδή μάλλον δεν ήταν αποτελεσματική,  οι εγκληματίες επανήλθαν το ίδιο βράδυ  για να το κάψουν ολοσχερώς.

Ο δεύτερος ολοκληρωτικός εμπρησμός είναι μήνυμα στο Στέφανο,  που είχε αποφασίσει να ξαναγυρίσει στο χωριό με την σύντροφο του  για να μείνουν  μόνιμα, ότι είναι ανεπιθύμητος  και αυτό το μήνυμα φέρει φασιστική και μαφιόζικη  υπογραφή.

Οι εμπρηστές όποιοι και αν είναι , κουκουλοφόροι άμισθοι ή έμμισθοι , με πρακτικές φασιστικές και μαφιόζικες,θεωρούν ότι το χωριό τους ανήκει και ότι μπορούν να διαφεντεύουν τις ζωές των ανθρώπων.  Για προσωπικά ή αλλότρια συμφέροντα, εκτελούν συμβόλαια. Αποθρασύνονται και τολμούν για δεύτερη φορά , αφού την πρώτη καλύφθηκαν στο  σκοτάδι της απουσίας ερευνών από την πλευρά των αρμοδίων αρχών.

Στοχοποίησαν έναν άνθρωπο   με παρουσία στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες , όπως σε αυτούς ενάντια στην ασυδοσία των μεταλλείων,  που αναπτύχθηκαν στο χωριό πριν τον πρώτο εμπρησμό , συνεχιστή  των αγωνιστικών παραδόσεων της οικογένειας του.

Εξάλλου σε αυτό το χωριό είναι νωπή ακόμη η μυρωδιά  του καπνού από τα σπίτια των Κουκουβιστιανών  που έκαιγαν οι φασίστες Γερμανοί, είναι  νωπές ακόμη οι μνήμες των αγωνιστών που αντιστάθηκαν,  όπως και τα ονοματεπώνυμα τους

Το πρώτο  σπίτι που κάψανε ήταν του πατέρα του Στέφανου,  του Φοίβου και  αυτό προκάλεσε πόνο  γιατί μαζί με το σπίτι αφαιρέθηκε και ένα   κομμάτι της μνήμης του, αλλά  και της ιστορίας του χωριού.

Αυτό που νιώθουμε τώρα ξεπερνά τον πόνο και γίνεται οργή.

Γιατί αυτό το σπίτι ξαναφτιάχτηκε με πολύ  κόπο  και προσπάθεια από τον Στέφανο  και από την  αλληλεγγύη του κόσμου.

Απαιτούμε από τις ανακριτικές αρχές να ενεργήσουν σοβαρά για την αποκάλυψη των φυσικών και ηθικών αυτουργών και όχι όπως την πρώτη φορά.

Καλούμε  τους συγχωριανούς να πάρουν θέση, να σταθούνε στο πλευρό του Στέφανου και να βοηθήσουν στην ανακριτική έρευνα.  Αν το χωριό έχει  κουκουλοφόρους , αυτοί πρέπει να  αποκαλυφθούν, γιατί αλλιώς  θα αποθρασύνονται.

Το μήνυμα μας απέναντι στους εγκληματίες,  είναι αυτό:

Από τον εμπρησμό  κρατάμε την φωτιά και δεν θα την σβήσουμε μέχρι να αποκαλύψουμε και να απαλλαγούμε από  αυτούς που θεωρούν το χωριό , την περιοχή και τις ζωές μας  τσιφλίκι τους.

Συντοπίτες του Στέφανου Κόλλια

Δε χύνουν δάκρυ

τα μάτια που συνήθισαν να βλέπουνε φωτιές.

Δε σκύβουν το κεφάλι οι μαχητές

κρατάν ψηλά τ’ αστέρι

με περηφάνεια.

Δεν έχουμε καιρό να κλαίμε τους συντρόφους.

Το τρομερό σας όμως κάλεσμα

μες στην ψυχή μας

κι οι δεκαπέντε σας καρδιές

θενά χτυπάν

μαζί μας.

Το σιγανό σας βόγγημα

σαν προσκλητήρι

χτυπάει στ’ αυτιά μας

σαν τον αντίλαλο βροντής.

Στάχτη θα γίνεις κόσμε γερασμένε

σου είναι γραφτός ο δρόμος

της συντριβής.

Και δε μπορείς να μας λυγίσεις

σκοτώνοντας τ’ αδέρφια μας της μάχης.

Και να το ξέρεις

θα βγούμε νικητές

κι’ ας είν’ βαριές μας

οι θυσίες.

Μαύρη εσύ θάλασσα γαλήνεψε

τα κύματά σου.

Και θάρθει η μέρα η ποθητή

η μέρα της ειρήνης

της λευτεριάς σου.

Ω, ναι θαρθεί

η μέρα που θαρπάξουμε τις λόγχες

που μες στο αίμα το δικό μας

έχουν βαφτεί.

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ

αναδημοσίευση από Ασύμμετρη Απειλή