Τορίνο, 24 Οκτώβρη 2020

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε από ένα σύντροφο από τη βόρεια Ιταλία που ζει στην Αθήνα. Μεταφράστηκε και δημοσίευεται με την πεποίθηση ότι σκιαγραφεί συνοπτικά την υπάρχουσα κατάσταση στη γειτονική χώρα, προσφέροντας μια σειρά καίριων, επίκαιρων και διαχρονικών ερεθισμάτων για σκέψη και δράση.

Ι.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, πολλές ιταλικές πόλεις αποτέλεσαν πεδία διαμαρτυρίας. Σε όλες σχεδόν τις πόλεις, οι πλατείες ήταν κατάμεστες και σε μερικές σημαδιακές περιπτώσεις καταγράφηκαν και βίαιες αντιδράσεις: στη Νάπολη, στις 23.10, με τις συγκρούσεις γύρω από την πλατεία Plebiscito, στο Τορίνο με τον πετροπόλεμο και τις απαλλοτριώσεις προϊόντων στις 24.10, στο Μιλάνο -την ίδια μέρα- με τις ρίψεις μολότοφ και την έφοδο στο μέγαρο της Περιφέρειας. Σε πολλές -ακόμα και μικρότερες- πόλεις, πολυάριθμες είναι οι διαμαρτυρίες -με λιγότερο βίαια χαρακτηριστικά- που ξεσπάνε συνέχεια κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών.

Οι διαμαρτυρίες πυροδοτήθηκαν από την κυβερνητική απόφαση για κλείσιμο όλων των εμπορικών δραστηριοτήτων από τις 18.00 και επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας στις νυχτερινές ώρες, από τις 23.00 ως τις 5.00.

ΙΙ.

Οι πρώτοι -και πιο οργανωμένοι- που ύψωσαν τη φωνή τους ήταν οι μικρέμποροι, οι οποίοι διαθέτουν μια σειρά επίσημων οργανώσεων (επιμελητηρίων κλπ) και ένα άτυπο δίκτυο γνωριμιών το οποίο, σε κάθε περίπτωση, συχνά διαθέτει πιο οξυμένα αντανακλαστικά από το αντίστοιχο των μισθωτών εργαζομένων. Οι ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων (εστιατορίων, μπαρ, ταξί κ.α) αποτελούν αδιαμφισβήτητα τις επαγγελματικές κατηγορίες που έχουν πληγεί εντονότερα από αυτά τα κλεισίματα.

ΙΙΙ.

Σε όλους πλέον φαντάζει ξεκάθαρο το γεγονός ότι η επιδημία λειτούργησε ως καταλύτης των δυναμικών και των τάσεων του υπαρκτού καπιταλιστικού συστήματος. Η κρίση της μεσαίας τάξης είναι εκείνη που αγγίζει δραματικά τα όρια της ωρίμανσης της, η οποία και αποτελεί έκφραση των κινητοποιήσεων στις ιταλικές πόλεις. Η αντιστροφή στην κατεύθυνση της καμπύλης καταγραφής της ευημερίας για τη συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, μια αντιστροφή που ξεκίνησε το 2008 και συνεχίστηκε με αργούς ρυθμούς, κατά τη διάρκεια όλων των χρόνων της Μεγάλης Ύφεσης, μοιάζει τώρα να αγγίζει την κορύφωση της. Το πρώτο lockdown του Μαρτίου όπως και το αντίστοιχο νέο που φαντάζει αναπόφευκτο, δεν προκαλεί μόνο την εξαέρωση των αποταμιεύσεων της μεσαίας τάξης αλλά -αναπόφευκτα- διαλύει τα όνειρα και τις ελπίδες για ένα καλύτερο και πιο ρόδινο μέλλον. Το νέο κυβερνητικό διάταγμα που επιβάλλει το κλείσιμο στις 18.00 ακούγεται σαν την πένθιμη καμπάνα που χτυπάει για την κηδεία τους.

IV.

Αναμφίβολα, το πιο “πολιτικό” και αντιπροσωπευτικό κομμάτι αυτού του κομματιού της μεσαίας τάξης που βρίσκεται σε φάση προλεταριοποίησης, παρουσιάζει ιδιαίτερα αντιδραστικά χαρακτηριστικά. Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε ότι όλοι οι μικρέμποροι -που βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο- είναι φασίστες ή ότι αυτές οι κινητοποιήσεις πρέπει να αποφεύγονται ή να απαξιώνονται, αλλά σίγουρα η συνολική έκφραση αυτού του κοινωνικού στρώματος σε κρίση δεν μπορεί παρά να είναι συντηρητική και κρατικιστική, με την έννοια της απαίτησης ενός ισχυρότερου και εγγυοδοτικού κράτους.

V.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, όπως συνέβη και σε πολλούς άλλους ξεσηκωμούς και διαμαρτυρίες σε όλον τον κόσμο, έτσι και στην Ιταλία η κινητοποίηση αυτού του κομματιού της μεσαίας τάξης προσέλκυσε –από τα προάστια- θύλακες του προλεταριάτου των πόλεων. (Ωστόσο η κρίση της μεσαίας τάξης ισοδυναμεί με την πόλωση μεταξύ των τάξεων). Σερβιτόροι/ες και άλλοι/ες υπάλληλοι στους κλάδους εστίασης και διασκέδασης που εργάζονται μαύρα και δεν δικαιούνται κανένα επίδομα, άνεργοι που αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ολοένα και περισσότερο σαν άνεργους, παιδιά μεγαλωμένα στη σκιά των λαϊκών πολυκατοικιών-στρατώνων ακούγοντας trap και βλέποντας το μέλλον τους σκοτεινό, νεολαίοι που ζούνε από τα περισσεύματα, οπαδοί κ.α, με λίγα λόγια, όλοι εκείνοι που βιώνουν και θα βιώσουν στο πετσί τους αυτήν την κρίση. Αυτό το κομμάτι των κινητοποιήσεων ήταν εκείνο που πραγμάτωσε και τις πιο οξυμένες μορφές διαμαρτυρίας, κατεβαίνοντας στο κέντρο, στην πόλη των πλουσίων, για να αποσπάσει ένα κομμάτι από εκείνο τον πλούτο που καθημερινά στερείται: η σπασμένη βιτρίνα του Gucci στο κέντρο του Τορίνου περιγράφει έναν ολόκληρο κόσμο…

VI.

Χαοτικές κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες, τροφοδοτούμενες από διάφορες -και συχνά ανταγωνιστικές μεταξύ τους- ωθήσεις (υπήρξαν πολλές εικόνες διαπληκτισμών μεταξύ των πιο “ήσυχων” και των υπόλοιπων διαδηλωτών). Πολλά και διάφορα αιτήματα: κάποιοι ζητάνε εγγυημένο εισόδημα για όλους, άλλοι διεκδικούν πάγωμα στην πληρωμή φόρων, άλλοι πάλι ζητάνε ν’ ανοίξουν άμεσα όλες οι εμπορικές-επαγγελματικές δραστηριότητες. Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι το γεγονός ότι -με εξαίρεση κάποια στρατευμένα και αγωνιστικά κομμάτια που όμως προς το παρόν παραμένουν μειοψηφικά σε αυτά τα γεγονότα- είναι πολύ λίγα τα ξεκάθαρα -από υγειονομικής άποψης- αιτήματα. Αν και είναι πολλοί οι διαδηλωτές που φοράνε προστατευτικές μάσκες, κανένας δεν απαιτεί -τουλάχιστον στα λόγια- ένα αποδοτικότερο θεραπευτικό και υγειονομικό σύστημα. Ως προς αυτό, φαίνεται ότι επικράτησε η κρατική προπαγάνδα που έθεσε το δίλημμα “υγεία ή οικονομία”, λες και τα δύο ζητήματα είναι μεταξύ τους ασύνδετα.

VII.

Χωρίς καμία πρόθεση χαρακτηρισμού των συγκεκριμένων διαδηλώσεων ως φασιστικών ή ακόμα και ως καθοδηγούμενων από τους φασίστες (κάτι που γίνεται έντονα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ έτσι ώστε να απονομιμοποιήσουν κοινωνικά τη διαμαρτυρία και να την παρουσιάσουν ως ένα κοινωνικό ξεσηκωμό λιγότερο εκτεταμένο από όσο είναι στην πραγματικότητα), εν τούτοις δεν γίνεται να μην υπογραμμιστεί η υπαρκτή παρουσία διάφορων φασιστικών γκρουπούσκουλων. Μια παρουσία που αναμφίβολα δεν είναι ίδια σε όλες τις πόλεις. Στο Τορίνο, πχ, οι κλασσικοί φασίστες των Fratelli d’Italia βρέθηκαν στην πλατεία μαζί με τους “ήσυχους” εμπόρους ενώ στη Ρώμη η ναζιστική Forza Nuova εκτόξευσε βαρελότα και άδεια μπουκάλια ενάντια στις αστυνομικές διμοιρίες.

VIII.

Το μεγάλο ερώτημα εγείρεται γύρω από την εξέλιξη που θα πάρουν τα πράγματα. Αυτό που φαίνεται -προς το παρόν- να αναδεικνύεται είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένα κομμάτι με την αξιοπιστία που χρειάζεται η προώθηση κοινών προταγμάτων και διεκδικήσεων. Φανταζόμαστε ότι κατά τη διάρκεια αυτών των εβδομάδων θα τεθεί σε κίνηση ο τεράστιος αντι-εξεργεσιακός μηχανισμός του ιταλικού κράτους. Παράλληλα, αυτές οι ίδιες κατηγορίες μικρών ιδιοκτητών -που κάλεσαν σε αυτό το πρώτο κύμα διαδηλώσεων- θα είναι πολύ προσεχτικότερες πριν προχωρήσουν και πάλι σε μεγάλα καλέσματα, έχοντας πλέον υπόψη τους αυτά που συνέβησαν (λίγα επεισόδια είναι βολικά για όλους, αλλά οι λεηλασίες πάλι όχι…). Όλα αυτά, με μια κυβέρνηση που μοιάζει στριμωγμένη στη γωνία: οι δυο επιλογές που έχει για το άμεσο μέλλον, να τα κλείσει ή να μην τα κλείσει όλα, μοιάζουν και οι δυο να οδηγούν τη χώρα σε μια κατάσταση κοινωνικής απόγνωσης. Οι υποσχέσεις για αποζημιώσεις και ενισχύσεις φαίνεται να ασκούν ελάχιστη επιρροή σε σύγκριση με τις αντίστοιχες κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της επιδημίας. Πιθανότατα, η -ακόμα φρέσκια- εμπειρία των τριών μηνών χωρίς μισθούς, με τα -λίγα και για λίγους- χρήματα που τελικά δόθηκαν μετά από πάρα πολύ καιρό, να αποτελεί ακόμα μια ζωντανή ανάμνηση για το μυαλό και την κοιλιά πολλών.

Όπως λέγαμε ήδη από το Μάρτιο, το καζάνι βράζει και το καπάκι χοροπηδάει. Αυτό που μένει ν’ αντιληφθούμε είναι τον τρόπο με τον οποίο θα τιναχτεί στον αέρα…

Στις 23 Σεπτεμβρίου μετά από «ανώνυμο» τηλεφώνημα η “αντι”τρομοκρατική προχώρησε στη σύλληψή μου και στην έρευνα αποθήκης που νοίκιαζα στο Κουκάκι, εντός της οποίας βρέθηκε ποσότητα εκρηκτικής ύλης, πυροκροτητών και σφαιρών. Στη συνέχεια προφυλακίστηκα με διογκωμένο κατηγορητήριο, αφού τα πλημμελήματα της απλής κατοχής εκρηκτικών και πυρομαχικών αναβαθμίστηκαν χωρίς το παραμικρό στοιχείο στο κακούργημα της «παράνομης κατοχής εκρηκτικών υλών για διάπραξη κακουργήματος». Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με το «ποινικό» σκέλος της υπόθεσης, πριν μπούμε στην πολιτική της ουσία.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η “αντι”τρομοκρατική χρησιμοποιεί τη μέθοδο του «ανώνυμου» τηλεφωνήματος για να θέσει αγωνιστές και αγωνίστριες στο στόχαστρο της καταστολής, να προχωρήσει σε έρευνες και να εξασφαλίσει την προφυλάκισή τους με θολά ή ανύπαρκτα στοιχεία. Η “αντι”τρομοκρατική έχει στήσει μια ολόκληρη φάμπρικα «ανώνυμων» τηλεφωνημάτων και όλος τυχαίος είναι η μοναδική υπηρεσία της ΕΛ.ΑΣ. που δε διαθέτει αναγνώριση κλήσεων, δημιουργώντας έτσι ένα τεράστιο πεδίο αυθαιρεσίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, υποτίθεται πως «άγνωστος άντρας» τηλεφώνησε στο 1014, κατονομάζοντας εμένα και τον σύντροφο Μ.Τ., λέγοντας πως κρύβουμε όπλα και εκρηκτικά σε αποθήκη στο Κουκάκι με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουμε σε «τρομοκρατική ενέργεια». Όπως προέκυψε, όμως, δεν ήταν κάποιου είδους παράνομη «γιάφκα», αλλά μια νόμιμα νοικιασμένη αποθήκη βιβλίων. Όπως επίσης, αποδείχτηκε ότι ο σύντροφος Μ.Τ. δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την αποθήκη και με τα όσα βρέθηκαν εκεί. Σκοπός της ενοικίασης της αποθήκης ήταν το στοκάρισμα παλαιότερων βιβλίων των εκδόσεων «Ασύμμετρη Απειλή». Πράγματι, ανάμεσα στα βιβλία βρέθηκε και σακ βουαγιάζ με εκρηκτική ύλη και μια κούτα με σφαίρες και πυροκροτητές. Από την πρώτη στιγμή ήμουν σαφέστατος σχετικά με την προέλευσή τους: ήταν υλικό το οποίο δεν είχε βρεθεί από τις αστυνομικές έρευνες που είχαν πραγματοποιηθεί τον Αύγουστο του 2008, μετά την απαγωγή του προέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων βορείου Ελλάδος, Γ. Μυλωνά. Το υλικό αυτό ήταν θαμμένο σε χώρο στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης και όταν ξεκίνησαν στην περιοχή οικοδομικές εργασίες, το μετέφερα τμηματικά στην Αθήνα τρία χρόνια μετά την αποφυλάκισή μου για λόγους ασφαλείας. Το αποθήκευσα σε χώρους νόμιμης ιδιοκτησίας μου και κανένας άλλος πέρα από εμένα δεν είχε γνώση της ύπαρξής του ή πρόσβαση σε αυτό.

Πουθενά στη δικογραφία που σχημάτισε η “αντι”τρομοκρατική δεν προκύπτει η παραμικρή ένδειξη «διάθεσης σε τρίτους με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος». Η διόγκωση του κατηγορητηρίου από πλημμεληματικού σε κακουργηματικού βαθμού προέκυψε από ακροβασίες φθηνού εντυπωσιασμού της “αντι”τρομοκρατικής ώστε να εξασφαλιστεί η προφυλάκισή μου. Με κουτοπόνηρες λεκτικές διατυπώσεις η εν λόγω υπηρεσία προσπάθησε (και πέτυχε εν τέλει) να δημιουργήσει επιβαρυντικό κλίμα για να καλύψει την έλλειψη πραγματικών στοιχείων. Για να μην κουράσω, θα ήθελα εδώ θα αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα. Αναφέρει η “αντι”τρομοκρατική πως η συνδεσμολογία που βρέθηκε στην κατοχή μου μοιάζει σε ένα μέρος της με συνδεσμολογία που χρησιμοποίησε η Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών σε απόπειρα βομβιστικής επίθεσης εναντίον του Υπουργείου Εργασίας. Τι σημαίνει, όμως, πως δύο συνδεσμολογίες μοιάζουν σε ένα μέρος τους; Απλούστατα, πως δεν είναι ίδιες, δεν ταυτίζονται! Αντί, όμως, η “αντι”τρομοκρατική να αναφέρει την ανομοιότητα και τη μη ταύτιση των δύο συνδεσμολογιών επέλεξε την παραπάνω κουτοπόνηρη λεκτική διατύπωση, απλά και μόνο για να δημιουργήσει εντυπώσεις και επιβαρυντικό κλίμα. Το αποκορύφωμα, όμως, της απελπισμένης απόπειρας για ακόμα μεγαλύτερη διόγκωση της υπόθεσης είναι το παπατζηλίκι με το pdf της ανάληψης ευθύνης για την επίθεση στα γραφεία του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων. Εκεί, οι Κλουζώ της “αντι”τρομοκρατικής γελοιοποιήθηκαν εντελώς καθώς, όχι μόνο παρουσίασαν ένα έγγραφο pdf κατεβασμένο από το διαδίκτυο ως «πρωτότυπη προκήρυξη», αλλά επιπλέον είναι υπόλογοι να εξηγήσουν τον τρόπο με τον οποίο έφτασε αυτό το pdf σε συγκεκριμένα ΜΜΕ, πριν τη δημοσίευση στο Indymedia…

Κλείνω το πρώτο μέρος αυτού του κειμένου με μια σύντομη αναφορά σχετικά με τις συνθήκες της σύλληψής μου. Ακόμα και σε αυτό το σημείο η “αντι”τρομοκρατική ψεύδεται, γεγονός που είναι ενδεικτικό για το πλαίσιο αυθαιρεσίας μέσα στο οποίο λειτουργεί. Ενώ, λοιπόν, υποστηρίζει πως με συνέλαβαν στις 18:10 την ώρα που έβγαινα από την αποθήκη, στην πραγματικότητα η σύλληψή μου έγινε στις 19:20 έξω από μαγαζί της περιοχής που είχα πάει για φαγητό (γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την κατάθεση της ιδιοκτήτριας της αποθήκης). Γι’ αυτό άλλωστε και η “αντι”τρομοκρατική πέφτει σε αντιφάσεις: ο αστυνόμος Β’ Δ. Παπαδημητρίου, καταθέτει πως η σωματική έρευνα και καταγραφή των κατασχεθέντων στη ΓΑΔΑ είχε ολοκληρωθεί σε υπεράνθρωπο χρόνο dt στις 18:45 (δηλαδή σε 35 μόλις λεπτά από την επιχείρηση σύλληψης στο Κουκάκι), ενώ ο πιο ειλικρινής υπαστυνόμος Β’ Ν. Μπατσούλης, αναφέρει πως η σωματική έρευνα ξεκίνησε στις 20:50 και ολοκληρώθηκε στις 21:00…

Η βαθύτερη ουσία της υπόθεσης, όμως, δεν είναι «ποινική» αλλά πολιτική. Οι αυθαιρεσίες και οι αντιφάσεις της “αντι”τρομοκρατικής είναι μονάχα το κέλυφος. Από τον Ιούλιο του 2019 και την αντικατάσταση της σοσιαλδημοκρατικής/ακροδεξιάς συνδιαχείρισης της κρατικής εξουσίας από τη νεοφιλελεύθερη/ακροδεξιά, στον πυρήνα της κρατικής πολιτικής βρίσκεται το δόγμα Νόμος και Τάξη και το ανελέητο κατασταλτικό πογκρόμ εναντίον του «εσωτερικού εχθρού» (σε συνδυασμό, βέβαια, με την έξαρση του εθνικισμού και του ρατσισμού, στο πλαίσιο της «εθνικής» γραμμής που έχει χαράξει σύσσωμος ο αστικός πολιτικός κόσμος, από την ακροδεξιά μέχρι την αριστερά του κεφαλαίου). Από την καταστολή προσφυγικών και αναρχικών καταλήψεων μέχρι την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Από τα αντιμεταναστευτικά πογκρόμ μέχρι το φασιστικό μέτρο της απαγόρευσης διαδηλώσεων. Από την αστυνομική κτηνωδία μέχρι την απαγόρευση του δικαιώματος της απεργίας. Η λίστα δεν έχει τέλος για να περιγράψει την καταιγιστική κατασταλτική επέλαση του αστικού κράτους, καθώς μετά από τη δεκαετία συνεχούς και βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης της «μνημονιακής περιόδου», ξεκινά ένας νέος κύκλος κρίσης (ως φυσική συνέχεια της κρίσης του 2008) και συνακόλουθα ανοίγει ένας καινούριος κύκλος επίθεσης σε όσες εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις έχουν απομείνει.

Το ξέσπασμα της πανδημίας (ως συγκυριακό σημείο έκρηξης της αναπόφευκτης καπιταλιστικής κρίσης) κάνει ακόμα πιο έντονο το αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης επέλασης: σε ολόκληρο τον κόσμο είναι οι φτωχοί αυτοί που πεθαίνουν στους δρόμους και στα γκέτο, ενώ την ίδια στιγμή τα κράτη υπερεξοπλίζονται και οξύνουν τους αστικούς και ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Η Ελλάδα, φυσικά, δεν αποτελεί κάποια εξαίρεση. Μετά από μια δεκαετία συνεχούς ύφεσης και εφαρμογής της βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής, τα βάρη της νέας κρίσης θα κληθούν πάλι να τα σηκώσουν οι φτωχοί, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αποκλεισμένοι. Λεφτά υπάρχουν για την πολεμική προπαρασκευή του ελληνικού κράτους, αλλά δεν υπάρχει σάλιο για τις βασικές κοινωνικές ανάγκες. Λεφτά υπάρχουν για να χτιστεί ένα σύγχρονο αστυνομικό κράτος, αλλά δεν υπάρχει σάλιο για ένα αξιοπρεπές σύστημα δημόσιας υγείας. Λεφτά υπάρχουν για να μπουκώσουν τα ΜΜΕ, αλλά δεν υπάρχει σάλιο για να βρεθούν αίθουσες ώστε να μη συνωστίζονται οι μαθητές σε σχολικές αίθουσες – κλουβιά. Η κοινωνική πλειοψηφία βυθίζεται ακόμα περισσότερο στη μιζέρια, ώστε να διασωθεί για ακόμα μια φορά το κεφάλαιο. Το μέλλον που επιφυλάσσεται στη νεολαία βρίσκεται ανάμεσα στις ουρές των ανέργων, στην εντατικοποιημένη εργασία για ψίχουλα και στα στρατόπεδα, όπου εκπαιδεύεται για να μετατραπεί σε κρέας για τα κανόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Και αφού το αστικό κράτος αδυνατεί να διαχειριστεί την πολύπλευρη καπιταλιστική κρίση (υγειονομική, οικονομική, κοινωνική, επισιτιστική κλπ) αρπάζει το μαστίγιο. Επιτίθεται με λύσσα εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων, εναντίον όσων αμφισβητούν το κρατικό μονοπώλιο στη βία, όσων αντιστέκονται απέναντι στη σύγχρονη βαρβαρότητα. Θέλει να εξοντώσει κάθε φωνή που αποδομεί το θεσμικό μονόλογο για «εθνική ενότητα» και καπιταλιστική «ανάπτυξη».

Στη συγκεκριμένη υπόθεση, στοχοποιήθηκε η συλλογικότητα Ταξική Αντεπίθεση, στην οποία συμμετέχω από το 2014, ως «πολιτική οργάνωση-βιτρίνα» που στην πραγματικότητα είναι «δεξαμενή τρομοκρατών». Πρώτα από όλα, αν θέλουν να βρουν τις δεξαμενές των πραγματικών τρομοκρατών ας ψάξουν καλύτερα στα σαλόνια που συχνάζουν οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι εργολάβοι και το πολιτικό τους προσωπικό. Η Ταξική Αντεπίθεση είναι μια συλλογικότητα που στα 6 χρόνια παρουσίας της έχει κάνει πλήθος εκδηλώσεων, έχει στήσει δομές ταξικής αλληλεγγύης, έχει προχωρήσει σε πολιτικές παρεμβάσεις σε όλα τα πεδία του κοινωνικού αγώνα και της ταξικής πάλης: στη δημιουργία αντιιμπεριαλιστικού/ αντιπολεμικού κινήματος, στη διεθνιστική αλληλεγγύη, στη στήριξη εργατικών αγώνων, στον μαχητικό αντιφασισμό, σε αγώνες ενάντια στην κρατική καταστολή, σε περιβαλλοντικούς αγώνες, στο πλευρό των κολασμένων στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών. Με τις μικρές μας δυνάμεις προσπαθήσαμε να συγκρουστούμε με τις κεντρικές στρατηγικές επιλογές του ελληνικού κεφαλαίου και του κράτους του: την πρόσδεση στο άρμα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, τις απόπειρες γεωστρατηγικής αναβάθμισης με τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο-προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ και τεράστια στρατιωτική βάση των ΗΠΑ, τη στρατηγική συμμαχία με τα δολοφονικά καθεστώτα του Ισραήλ, της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Μέσα από την πολύπλευρη πολιτική της δραστηριότητα, η Ταξική Αντεπίθεση, έζησε πολλές φορές στο πετσί της την εκδικητική μανία των κατασταλτικών μηχανισμών: τοποθέτηση μικροκάμερας παρακολούθησης έξω από τον πολιτικό της χώρο, παρακολούθηση μελών της αλλά και άλλων συντρόφων με συσκευές γεωεντοπισμού (και ενώ θρασύτατα ο υπουργός καταστολής Μ. Χρυσοχοΐδης βγήκε πρόσφατα να δηλώσει αμέσως μετά το νέο φιάσκο σχετικά με την εξαφάνιση του ναζιστή Χ. Παππά ότι οι παρακολουθήσεις πολιτών είναι παράνομες), παρενοχλήσεις και τραμπουκισμοί εναντίον μελών της από μπάτσους, προσαγωγές και συλλήψεις.

Καμία έκπληξη, λοιπόν, δεν πρέπει να προκαλεί η νέα αυτή στοχοποίηση με δήθεν «ανώνυμο» τηλεφώνημα. Τελικό αποτέλεσμα ήταν η εξασφάλιση της προφυλάκισής μου με διογκωμένο κατηγορητήριο, καθώς το μοναδικό κριτήριο της ποινικής αναβάθμισης της υπόθεσης από πλημμεληματικού βαθμού σε κακουργηματικό, είναι η πολιτική μου τοποθέτηση και δράση. Άδικα, όμως, προσπαθούν να «τελειώσουν» (όπως είχαν προαναγγείλει) όσους υψώνουν οδοφράγματα αντίστασης στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Γιατί τα όπλα της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας δεν παραδίδονται. Και όπως έλεγε κι ο αδερφός μας Χρήστος Πολίτης: ΥΠΟΜΟΝΗ, ΔΥΝΑΜΗ, ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Μ.Τ. ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ Ε.Μ.

Υ.Γ. Τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση μέσω των ΜΜΕ έχει ξεκινήσει μια επικοινωνιακή εκστρατεία, στην οποία οι φυλακές παρουσιάζονται ως τόποι αναψυχής με κελιά πολυτελείας. Στόχος είναι η δημιουργία ενός ασφυκτικού πλαισίου στις φυλακές με την κατάργηση διακαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα. Η πραγματικότητα, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Χιλιάδες άνθρωποι αποθηκεύονται κάτω από τρισάθλιες συνθήκες κράτησης. Εν μέσω πανδημίας δεν έχει υπάρξει ούτε ένα στοιχειώδες υγειονομικό μέτρο καταπολέμησής της, πέρα από κατασταλτικά μέτρα, όπως το κόψιμο των αδειών και των επισκεπτηρίων. Κι ενώ μέχρι και δικτατορικά ή απολυταρχικά καθεστώτα έχουν προχωρήσει σε αποσυμφόρηση φυλακών, το ελληνικό κράτος επιμένει να γεμίζει ασφυκτικά τα «σωφρονιστικά καταστήματα». Αποκλειστικοί υπεύθυνοι για οποιοδήποτε αποτέλεσμα της δολοφονικής αυτής πολιτικής στα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών θα είναι οι δήμιοι της κυβέρνησης, με πρώτους τον αμερικανοτσολιά υπουργό καταστολής Μ. Χρυσοχοΐδη και το γκαντέμη πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη…

Πολύκαρπος Γεωργιάδης

Φυλακές Λάρισας

“Γι’ αυτό ο μαρξισμός δεν απορρίπτει καμιά απολύτως μορφή πάλης. Ο μαρξισμός σε καμιά περίπτωση δεν περιορίζεται στις πιθανές μορφές πάλης ή στις μορφές πάλης που υπάρχουν μόνο στη δοσμένη στιγμή, αλλά αναγνωρίζει ότι με την αλλαγή μιας δοσμένης κοινωνικής συγκυρίας, είναι αναπόφευκτες νέες μορφές πάλης, άγνωστες στους ηγέτες της κάθε περιόδου. Απ’ αυτή την άποψη ο μαρξισμός διδάσκεται, αν μπορούμε να εκφραστούμε έτσι, από την πρακτική των μαζών και δεν έχει την αξίωση να διδάσκει στις μάζες μορφές πάλης, που τις επινοούν «ειδικευμένοι στη συστηματοποίηση» γραφιάδες”.

Β.Ι. Λένιν, Παρτιζάνικος Πόλεμος

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Μ.Τ. ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ Ε.Μ. ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Συγγκέντρωση Αλληλεγγύης
Φυλακές Λάρισας
Κυριακή 25.10 ωρα 15.00

Κίνηση της Βιολέττας [ΚτΒ]

1+6 αυτοκόλλητα που κυκλοφόρησαν από την Κίνηση της Βιολέττας [ΚτΒ] και κολλιούνται στην αθηναϊκή μητρόπολη και όχι μόνο

– “Γι’ αυτό ο μαρξισμός δεν απορρίπτει καμιά απολύτως μορφή πάλης. (…) Απ’ αυτήν την άποψη ο μαρξισμός διδάσκεται, αν μπορούμε να εκφραστούμε έτσι, από την πρακτική των μαζών και δεν έχει την αξίωση να διδάσκει στις μάζες μορφές πάλης, που τις επιννοούν “ειδικευμένοι στη συστηματοποίηση” γραφιάδες”. Β.Ι.Λένιν, “Πάρτιζάνικος Πόλεμος”

Λευτεριά στο σύντροφο Πολύκαρπο Γεωργιάδη

– δυστοπία είναι οι απλήρωτες υπερωρίες

– δυστοπία είναι το πετσοκομμένο δώρο χριστουγέννων

– εκτός από την πολιτική των ταυτοτήτων υπάρχει και η προλεταριακή συνείδηση

– εκτός από τη μοναξιά, υπάρχει και ο ιμπεριαλισμός

– τα πράγματα παραμένουν όπως τα μάθαμε στο σχολείο τάξη εναντίον τάξης

– ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος του, ενάντια σε φασισμό και ιμπεριαλισμό πόλεμο στον πόλεμο!

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Μ.Τ. ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ Ε.Μ. ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

“Τι τάχα αν είσαι φυλακή;

– Να μη λυγάς!

αυτό είν’ όλο.

Δεν είναι άλλη συμβουλή.”

Ναζίμ Χικμέτ

“Το πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή. Αυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να τη ζήσει κανείς έτσι, που να μη τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τα ‘ζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει … να πει: Όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου – στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας.”

Νικολάι Οστρόφσκι

Στις 23 Σεπτέμβρη συλλαμβάνονται από την «αντι»τρομοκρατική οι σύντροφοι Π. Γεωργιάδης και Μ.Τ., την επόμενη μέρα εισβάλουν στο σπίτι του δεύτερου όπου και συλλαμβάνουν τη συντρόφισσα και συγκάτοικο του E.M. Αμέσως τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ ξεκινάνε τις γνωστές “διαρροές” και μιλούν για “άρωμα τρομοκρατίας” αρχικά, για εξάρθρωση της επαναστατικής οργάνωσης Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών στη συνέχεια, σε ένα κρεσέντο τρομο-υστερίας (βγαλμένο από άλλη δεκαετία μεν, με τον ίδιο υπουργό “Προστασίας του Πολίτη” δε) συνεχίζουν να αναπαράγουν και να επινοούν καταφανή ψέματα. Μιλούν μέχρι και για την ύπαρξη έτοιμης προς χρήση βόμβας, αναιρώντας μέχρι και τις φωτογραφίες που παρουσιάζουν την ίδια στιγμή στα “ρεπορτάζ” τους. Τις επόμενες μέρες «αντι»τρομοκρατική και ΜΜΕ, σε αγαστή συνεργασία, συνεχίζουν να στοχοποιούν τους συντρόφους αλλά και την Ταξική Αντεπίθεση, την πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχουν οι 2 σύντροφοι, η πρώτη με παρακολουθήσεις και εισβολές σε σπίτια, ενώ τα δεύτερα διαρρέουν ότι δήθεν βρέθηκε πρωτότυπη προκήρυξη της ΟΛΑ, επιδιώκοντας να δημιουργήσουν μια άτυπη ομηρία τόσο για τους συντρόφους όσο και για τον ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό τους περίγυρο.

Βέβαια η ένδεια των πραγματικών στοιχείων γίνεται αντιληπτή με την χωρίς περιοριστικούς όρους απελευθέρωση της συντρόφισσας και την επιβολή της παρουσίας μια φορά το μήνα στο Α.Τ. της περιοχής του για τον σύντροφο Μ.Τ. Η απελευθέρωση βέβαια των δυο συντρόφων αποκρύφτηκε πλήρως από τα ΜΜΕ και αναφέρθηκε μονάχα δυο μέρες μετά, όταν δεν έπληττε το αφήγημά τους. Αντίθετα, διατάσσεται η προφυλάκιση του συντρόφου Π. Γεωργιάδη και η μεταγωγή του στις φυλακές της Λάρισας, τόσο λόγω του κλίματος που είχε δημιουργηθεί στα ΜΜΕ, όσο και για να μην χαθεί πλήρως το υποτιθέμενο κύρος της «αντι»τρομοκρατικής υπηρεσίας.

Κυρίως όμως γιατί ο σύντροφος εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια είναι αδιάλειπτα παρών στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής του. Είτε κατά την παραμονή του στα κολαστήρια της ελληνικής “δημοκρατίας” κατά προγενέστερες περιόδους κράτησής του, είτε με την πολιτική του συλλογικότητα τα τελευταία χρόνια, την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους (για την οποία και συνελήφθη το 2015), την έμπρακτη αλληλεγγύη του στον Βασίλη Παλαιοκώστα (για την οποία και φυλακίστηκε το 2008), την αλληλεγγύη στους μετανάστες, τη συμμετοχή του σε αντι-ιμπεριαλιστικούς – αντικαπιταλιστικούς – αντιφασιστικούς και εργατικούς αγώνες και σε τόσες άλλες, μεγάλες ή και μικρότερες, στιγμές της ταξικής πάλης. Παρών στη διάδοση του ανατρεπτικού λόγου, είτε μέσω των εκδόσεων “Ασύμμετρη απειλή”, “Μόλωτ” και “Red ‘n Noir”, είτε μέσω του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios.

“Γι’ αυτό ο μαρξισμός δεν απορρίπτει καμιά απολύτως μορφή πάλης. Ο μαρξισμός σε καμιά περίπτωση δεν περιορίζεται στις πιθανές μορφές πάλης ή στις μορφές πάλης που υπάρχουν μόνο στη δοσμένη στιγμή, αλλά αναγνωρίζει ότι με την αλλαγή μιας δοσμένης κοινωνικής συγκυρίας, είναι αναπόφευκτες νέες μορφές πάλης, άγνωστες στους ηγέτες της κάθε περιόδου. Απ’ αυτή την άποψη ο μαρξισμός διδάσκεται, αν μπορούμε να εκφραστούμε έτσι, από την πρακτική των μαζών και δεν έχει την αξίωση να διδάσκει στις μάζες μορφές πάλης, που τις επινοούν «ειδικευμένοι στη συστηματοποίηση» γραφιάδες”.

Β.Ι. Λένιν, ο Παρτιζάνικος Πόλεμος

Μεσούσης της δεύτερης φάσης της πανδημίας, της εγκληματικής διαχείρισής της και της βαθύτερης οικονομικής κρίσης των τελευταίων ετών, οι πολιτικοί διαχειριστές του συστήματος δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν πέρα από όξυνση της καταστολής. Ξυλοκοπώντας νοσηλευτές και ιατρικό προσωπικό που απαιτεί να δοθούν χρήματα για την υγεία, λοιδορώντας και καταστέλλοντας τις μαθητικές καταλήψεις, που ζητούν τα αυτονόητα μέτρα προστασίας από την πανδημία στις σχολικές αίθουσες, ανοίγοντας το δρόμο στους νέους Καλαμπόκες, απαγορεύοντας και καταστέλλοντας διαδηλώσεις, όπως εκείνη για την αλληλεγγύη στους Τούρκους αγωνιστές που βρίσκονται σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου καθώς και τη διαδήλωση ενάντια στην επίσκεψη του ΗΠΑτζή τοποτηρητή Πομπέο.

Η κυβέρνηση, οξύνοντας την επίθεση σε όλα τα μέτωπα, μας υπενθυμίζει ότι την ώρα που η εργατική τάξη φτωχοποιείται περαιτέρω, οι αγωνιστές στοχοποιούνται και καταστέλλονται και για την υγεία δεν δίνεται ούτε ένα ευρώ, λεφτά υπάρχουν για τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τους νατοϊκούς εξοπλισμούς και τους κλινικάρχες. Την ώρα που οι εργατικές διαδηλώσεις και το δικαίωμα στην απεργία ποινικοποιούνται, οι εργαζόμενοι απολύονται στο σωρό ή οι σχέσεις εργασίας τους ελαστικοποιούνται, τα εργατικά κεκτημένα χάνονται το ένα μετά το άλλο, προκηρύσσονται προσλήψεις για 2700 μπάτσους. Την ώρα που η ανεργία εκτοξεύεται και η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, το πολυεθνικό προλεταριάτο υποβαθμίζεται και οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στοιβάζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αγοράζονται πολεμικά αεροπλάνα και η Ελλάδα γίνεται μια απέραντη νατοϊκή βάση από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Σούδα.

Το αστικό κράτος γνωρίζει ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις στη νεοφιλελεύθερη πολιτική του θα οξυνθούν -οι μαθητικές καταλήψεις άνοιξαν τον δρόμο- και απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο θωρακίζεται. Χτίζονται νέες φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, η εργατική νομοθεσία γίνεται κουρελόχαρτο, οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες στοχοποιούνται, διώκονται, φυλακίζονται.

Σε αυτό το πλαίσιο ο σύντροφος Πολύκαρπος Γεωργιάδης βρίσκεται για ακόμα μια φορά στο στόχαστρο των αστυνομοδικαστικών μηχανισμών. Γιατί δεν σταμάτησε να αγωνίζεται για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, γιατί δεν παραιτήθηκε, δεν ιδιώτευσε. Γιατί στον ανειρήνευτο ταξικό πόλεμο ήταν, είναι και θα είναι με την πλευρά των καταπιεσμένων, των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων. Γιατί είναι με την πλευρά αυτών που “έχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο”.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ

ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ, ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)

Αθήνα, Οχτώβρης 2020