Σικάγο 1886. Σαλονίκη 1936. Καισαριανή 1944. Κωνσταντινούπολη 1977…
137 Μάηδες μετά την αιματοβαμμένη εξέγερση στο Σικάγο, όπου η εργατική Τάξη, “αυτή που δεν έχει τίποτα άλλο από την εργασιακή της ισχύ και δεν είναι τίποτα αλλά πρέπει να γίνει τα πάντα…”, ξεσηκώθηκε διεκδικώντας το 8ωρο και καλύτερες συνθήκες δουλειάς, η Πρωτομαγιά δεν είναι κρατική αργία ούτε κινητή γιορτή. Για το πολυεθνικό προλεταριάτο και όλους τους εργαζόμενους λαούς, για τους εκμεταλλευόμενους και τις καταπιεσμένες, για όλες και όλους της Γης τους κολασμένους, η Πρωτομαγιά ήταν, είναι και θα είναι μια εμβληματική Απεργιακή Ημέρα Μνήμης & Αγώνα.
Ημέρα Μνήμης για όλους τους εργάτες συνδικαλιστές & τις εργάτριες συνδικαλίστριες, τους αναρχικούς & τους κομμουνιστές, τις αναρχικές & τις κομμουνίστριες που απολύθηκαν, διώχτηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν & δολοφονήθηκαν επειδή σήκωσαν το ανάστημα τους και αγωνίστηκαν για την υπεράσπιση των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων ενάντια στο Κεφάλαιο και τα Κράτη του, το Φασισμό και τον Ιμπεριαλισμό.
Ημέρα Αγώνα που διδάσκει και υπενθυμίζει διαχρονικά πως –σε όλους τους καιρούς και όλους τους τόπους– οι λαϊκές κατακτήσεις και τα εργατικά δικαιώματα δεν χαρίστηκαν από την κεφαλαιοκρατία και τα Κράτη της, αλλά αποτέλεσαν τον επίμονο και συνάμα επίπονο καρπό της προλεταριακής οργάνωσης & δράσης μέσα κι έξω από τα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς.
Πρωτομαγιά 2023.
137 Μάηδες μετά, “η ιστορία γράφεται ακόμα στους δρόμους και συνεχίζει να καίει σαν πυρωμένο σίδερο”. Η πολύμηνη κοινωνική – ταξική εξέγερση που μαίνεται αδιάκοπα στη Γαλλία στέλνει τα δικά της σήματα καπνού στους “προβοκάτορες λαούς” όλης της Ευρώπης, υπενθυμίζοντας έμπρακτα ότι “κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας”…
Μπροστά στο ασφυκτικό παρόν και στο ακόμα πιο ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσσεται, με τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού Πολέμου να πυκνώνουν όλο και περισσότερο πάνω από τα κεφάλια μας και ένα νέο υπερμνημόνιο προ των πυλών, σ’ αυτήν την περίοδο της εντεινόμενης όξυνσης της καπιταλιστικής Κρίσης, ο δρόμος είναι ανήφορος αλλά δεν υπάρχει άλλος…
Οι πρόσφατες μαζικές και μαχητικές απεργιακές κινητοποιήσεις σ’ όλη την Ελλάδα ενάντια στη συγκάλυψη του κεφαλαιοκρατικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι εργατικοί αγώνες σε Efood, Cosco, Εnergean, Λάρκο, Μαλαματίνα, Wolt κ.α, η πρόσφατη νικηφόρα έκβαση του αγώνα στην εταιρία Green and Health (με την επαναπρόσληψη των 2 απολυμένων συντρόφων – εργατών πράσινου Κ.Α και Σ.Δ), οι πολύμηνες κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των σπουδαστών-σπουδαστριών στο χώρο της Τέχνης, οι περιφρουρήσεις λαϊκών κατοικιών ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, οι συλλογικές κινήσεις απαλλοτριώσεων και αυτομειώσεων τιμών των προϊόντων πρώτης ανάγκης ενάντια στο αδιάκοπο κύμα ακρίβειας και αισχροκέρδειας, οι τοπικοί αγώνες (σε Άγραφα, Κρήτη, Οίτη κ.α) ενάντια στην περιβαλλοντική λεηλασία, δείχνουν εκείνο το νήμα του δρόμου, το οποίο αποτελεί το δύσβατο αλλά αναγκαίο μονοπάτι που οφείλουμε να διανύσουμε.
Η τρέχουσα παρατεταμένη προεκλογική περίοδος φέρνει και πάλι στην επιφάνεια παλιά και νέα διλήμματα, ενώ τα κέντρα Εξουσίας της ντόπιας αστικής Τάξης και των ιμπεριαλιστικών διευθυντηρίων απεργάζονται ταυτόχρονα τα (φανερά ή κρυφά) σενάρια της “επόμενης μέρας” (αυτοδύναμης, δικομματικής ή “οικουμενικής”) διακυβέρνησης της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” (που ως γνωστό “έχει συνέχεια”…).
Μέσα στις εβδομάδες και τους μήνες που έρχονται, καμία εκλογική αυταπάτη να μην μπει φραγμός στη μαζικοποίηση και την όξυνση των ταξικών – κοινωνικών αγώνων που έρχονται και πάλι στο προσκήνιο (έστω και διάσπαρτα, ασυντόνιστα και αναντίστοιχα σε σχέση με την κομβικότητα της περιόδου που διανύουμε), έπειτα από μια δεκαετία κοινωνικής καθίζησης και κινηματικής άμπωτης.
Απέναντι στη μοιρολατρία και την ανάθεση, τις φρούδες ελπίδες και την αναζήτηση ψευτοσωτήρων, τις διαχειριστικές λογικές και τα “ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα” για μια δήθεν “βελτίωση” από τα πάνω των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης της χειμαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας που ζει και εργάζεται σ’ αυτόν τον τόπο, άλλος δρόμος δεν υπάρχει και ο δρόμος ανοίγει προχωρώντας.
“Γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά”…
Για την άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο που κορυφώνεται στην Ουκρανία, φέρνοντας την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο της γενίκευσης του και την πυρηνική απειλή. Ενάντια στην πολεμική προπαρασκευή που εντείνεται και στις δυο πλευρές του Αιγαίου, ο δικός μας κύριος Εχθρός ήταν, είναι & θα είναι εδώ: μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην ΕΕ, μέσα στο ΝΑΤΟ.
Ενάντια στο αδιάκοπο κύμα ακρίβειας, τους εντεινόμενους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών, την εργατική υποτίμηση και τους μισθούς πείνας, τη μαζική ανεργία και τη γενικευμένη επισφαλειοποίηση – πληβειοποίηση:
Άμεση Δράση με μαζικές απαλλοτριώσεις & αυτομειώσεις τιμών των προϊόντων πρώτης ανάγκης, επανασυνδέσεις ρεύματος & αρνήσεις πληρωμών, μαζικά μπλόκα στις εξώσεις των φτωχών από τα τραπεζικά – “επενδυτικά” κοράκια και τους μπάτσους τους.
Άμεση πραγματική αύξηση των μισθών των εργαζομένων & των επιδομάτων για όλους τους άνεργους & τις άνεργες.
Άμεση Κατάργηση του νόμου – “λαιμητόμου” Χατζηδάκη που καταργεί το 8ωρο & νομιμοποιεί τις “συμβάσεις – λάστιχο”, τις απλήρωτες υπερωρίες και τη “μαύρη” (υποδηλωμένη ή αδήλωτη) εργασία.
Ενάντια στο νέο αντεργατικό – αντιλαϊκό ιδιώνυμο:
Κάτω τα ξερά σας από τη συναδελφική οργάνωση & τη συνδικαλιστική δράση, τα εργατικά Σωματεία & το δικαίωμα στην Απεργία!
Οργάνωση & Αγώνας μέσα & έξω από τους χώρους δουλειάς για Ψωμί, Παιδεία, Υγεία, Ελευθερία σε Όλους & Όλες.
Όλοι & Όλες στις Πρωτομαγιάτικες Απεργιακές Διαδηλώσεις.
Στηρίζουμε – Συμμετέχουμε στην απεργιακή Μοτοπορεία που καλεί η Συνέλευση Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ). Συγκέντρωση: Δευτέρα 1η Μάη 2023 στις 13.00 στο Πεδίο του Άρεως.
Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Απρίλης 2023.
