Στις 23 Σεπτέμβρη 2020, μετά από δήθεν ανώνυμο τηλεφώνημα, συλλαμβάνεται από την «αντι»τρομοκρατική ο σύντροφος Π. Γεωργιάδης και μετά από έρευνα που ακολούθησε στην νόμιμα νοικιασμένη αποθήκη βιβλίων του και την ανεύρεση ποσότητας εκρηκτικής ύλης, πυροκροτητών και σφαιρών διατάσσεται η προφυλάκιση του με διογκωμένο κατηγορητήριο.

Μετά από δεκαοκτώ μήνες προφυλάκισης και αφού το “απλό” πλημμέλημα της οπλοκατοχής μετατρέπεται σε κακούργημα, ο σύντροφος καταδικάζεται σε ποινή πέντε ετών, μ’ αναστολή μέχρι το εφετείο, χωρίς πουθενά καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης να παρουσιαστεί έστω και ένα στοιχείο που να τεκμηριώνει ότι ο σκοπός της κατοχής των εκρηκτικών ήταν η διάθεση σε τρίτους – το μόνο κριτήριο που διαφοροποιεί την κατοχή των υλών από πλημμέλημα σε κακούργημα.

Αυτό που επί της ουσίας αναβαθμίζει την κατηγορία εναντίον του Πολύκαρπου είναι η συνεχής, αμετάκλητη και μη ανασταλτική συμμετοχή του στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Ο σύντροφος βρίσκεται στο στόχαστρο των διωκτικών μηχανισμών γιατί για περισσότερα από είκοσι χρόνια είναι αδιάλειπτα παρών στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες της εποχής του.

Συμμετέχοντας στους αγώνες των φυλακισμένων κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις φυλακές, όντας αλληλέγγυος στους μετανάστες και τις μετανάστριες, συμμετέχοντας σε αντι-ιμπεριαλιστικούς – αντικαπιταλιστικούς – αντιφασιστικούς και εργατικούς αγώνες και σε τόσες άλλες, μεγάλες ή και μικρότερες, στιγμές της ταξικής πάλης.

Παρών στη διάδοση του ανατρεπτικού λόγου, είτε μέσω των εκδόσεων Ασύμμετρη Aπειλή, Μόλοτ και Red n Noir, είτε μέσω του κινηματικού εκδοτικού εγχειρήματος Los Solidarios.

Διεξάγωντας έναν καθημερινό αγώνα -ευτυχώς όχι μόνος του- ενάντια στη συνωμοσιολογία και τον ανορθολογισμό που αναδείχθηκε κατά τη διάρκεια και μετά την πανδημία.

Αυτό που διακυβεύεται τη Δευτέρα 7 Οκτώβρη, είναι το αν θα καταρρεύσει πλήρως το αφήγημα της “αντι”τρομοκρατικής -που συνέταξε τη δικογραφία, την οποία υιοθέτησε και η δικαστική εξουσία κατά τη διάρκεια του πρωτόδικου δικαστηρίου- και ο σύντροφος θα απαλλαχθεί πλήρως ή αν λόγω των εμμονών των αστυνομοδικαστικών μηχανισμών θα οδηγηθεί εκ νέου στη φυλακή.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ.

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ & ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΥΛΙΚΑ – ΗΘΙΚΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ & ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤ(ΡΙ)ΕΣ.

Δίκη – Συγκέντρωση Αλληλεγγύης τη Δευτέρα 7 Οκτώβρη στις 9.30 πμ στο Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως).

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα. Οκτώβρης 2024

Αυτοκόλλητο Αλληλεγγύης που κυκλοφόρησε στην Αθήνα από την Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ) για τη Νίκη στον Αγώνα των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα (Teleperformance, Webhelp, TTEC, Foundever. Cosmote E-Value). 

Ακολουθεί το ΚτΒ Κάλεσμα Στήριξης της 2ης κλαδικής 24ωρης Απεργίας και της Συγκέντρωσης στο υπουργείο Εργασίας που πραγματοποιήθηκαν μαζικά και μαχητικά στις 19 Φλεβάρη 2024. 

Ο δίκαιος και αναγκαίος Αγώνας των ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών εργαζομένων στα τηλε-κάτεργα συνεχίζεται! 

Η Αλληλεγγύη, ήταν, είναι και θα είναι μια προλεταριακή Αρετή!

**

[ΚτΒ] Νίκη στον Αγώνα των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα! [Nέα 24ωρη Απεργία, Δευτέρα 19/2]

«Τι ‘ναι στ’ αλήθεια πια σημαντικό να ελπίζεις,
κάτι να ζεις γι’ αυτό και κάτι να πεθάνεις;
Πάλλεται η φλέβα μιας ζωής που σε προσμένει
κι ο πεισματάρης φόβος σκύβει το κεφάλι.
Γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο, ποτέ δεν είναι αργά.»

Υπεραστικοί

Την Πέμπτη 8 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε μαζική 24ωρη Απεργία στις 4 μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες τηλεφωνικών κέντρων, στις Teleperformance, Webhelp, TTEC και Foundever. Μια ιστορική Απεργία στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα που ήρθε για να σπάσει έμπρακτα “τον πάγο του φόβου” στους χώρους δουλειάς, σ’ έναν κλάδο αιχμής της ψηφιακά μετασχηματισμένης – κεφαλαιοκρατικής οικονομίας που επεκτείνει τον κύκλο εργασιών του, καταγράφοντας υπερκερδοφορία για τους πολυεθνικούς ολιγοπωλιακούς ομίλους, μέσα από την επακόλουθη εντατικοποίηση του ξεζουμίσματος και της φτωχοποίησης – επισφαλειοποίησης των ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών εργαζομένων τους.

Μια Απεργία που οργανώθηκε μέσα από μαζικές συναδελφικές συσκέψεις και καλέστηκε από το Συνδικάτο Εργαζομένων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ).

[…] Η απόφασή μας προέκυψε από την κοροϊδία της απάντησης που λάβαμε από τη Διοίκηση της Teleperformance ως απάντηση στα αιτήματα που έθεσε η αντιπροσωπεία μας στη συνάντηση. Τα αιτήματα μας προς την εταιρεία ήταν και παραμένουν λογικά και δίκαια. Ήρθαμε σε επικοινωνία μαζί τους με διάθεση για ουσιαστικό διάλογο και προτάσεις που μπορούν να βελτιώσουν την καθημερινότητα μας, αποτελώντας για αυτούς ένα ελάχιστο έξοδο σε σύγκριση με τα εκατομμύρια που βγάζουν από τη δουλειά μας. Όλοι αυτοί μαζί, είναι σε συνεννόηση και αποφασίζουν να μη μας δώσουν ούτε ψίχουλο γιατί ξέρουν καλά ότι είναι οι επόμενοι.

Μας έστειλαν μια δισέλιδη επιστολή εξηγώντας μας γιατί πρέπει να είμαστε ευτυχείς που εργαζόμαστε στο “best workplace” και ότι μας δίνεται η ευκαιρία να μπορέσουμε να μεγιστοποιήσουμε τα κέρδη τους και να βοηθήσουμε τις επενδύσεις τους, ενώ οι μισθοί μας διαρκούν για το μισό του μήνα, δεν έχουμε θέρμανση και φοβόμαστε να ελέγξουμε τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος. Μας υπενθύμισαν ότι δικαιούμαστε και ένα εκπτωτικό βιβλίο, παρόλο που κάποιοι από εμάς δεν μπορούν να ξεκινήσουν οικογένεια ή άλλοι να καλύψουν τις ανάγκες των παιδιών τους! Συνολικά, δεν δεσμεύτηκαν για κανένα από τα αιτήματά μας.

Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε σε όλα τα τηλεφωνικά κέντρα, στη WebHelp, στην TTEC, στην Fοundever. Γι’ αυτό και η απάντησή μας πρέπει να είναι η ίδια!

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι “τίποτα δε γίνεται”, ότι “καλά είμαστε και με τόσα”, ότι “σιγά μη δώσει η εταιρεία τίποτα”, “δε μπορούμε εμείς να τα βάλουμε με τέτοια μεγαθήρια” και άλλα τέτοια ωραία. Ο μόνος αγώνας που είναι χαμένος από πριν είναι ο αγώνας που δεν δίνεται!
Τώρα είναι η ώρα να δράσουμε, τώρα είναι ώρα να βελτιώσουμε τους όρους δουλειάς μας, τις αμοιβές μας, να κερδίσουμε με αγώνα, ένα κομμάτι από την αξιοπρέπεια μας, που αφήνουμε στην είσοδο της εταιρείας κάθε πρωί […]

Ολόκληρο το απεργιακό Κάλεσμα του ΣΕΤΗΠ, διαθέσιμο στο setip.gr

Απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τη “ρεαλιστική” μοιρολατρία, περισσότεροι από 3.000 ντόπιοι και ντόπιες, μετανάστες και μετανάστριες Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες στα Τηλεφωνικά Κέντρα βγήκαν συλλογικά μπροστά, διεκδικώντας -μεταξύ άλλων- με την Απεργία τους, άμεσες και ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς για όλους και όλες, άμεση κατάργηση της δουλεμπορικής – “ενοικιαζόμενης” εργασίας με υπογραφή συλλογικών συμβάσεων αορίστου χρόνου (για όπου αυτές δεν υπάρχουν), και άμεση χορήγηση βίζας εργασίας για όλους τους συναδέλφους – συναδέλφισσες εκτός ΕΕ, με άμεση κατάργηση της επαίσχυντης βίζας “ειδικού σκοπού”.
Με τις πρωινές συγκεντρώσεις τους στα κεντρικά γραφεία των εταιρειών, κι έπειτα με την κοινή συγκέντρωση τους στο Σύνταγμα, υπενθύμισαν έμπρακτα πως το μητροπολιτικό πολυεθνικό προλεταριάτο είναι εδώ, στέλνοντας ξεκάθαρα το αγωνιστικό μήνυμα:

#strongertogether #enoughisenough

Όπως αναφέρεται στο νέο απεργιακό Κάλεσμα του ΣΕΤΗΠ

[…] Την επόμενη μέρα της απεργίας, επιδόθηκαν εξώδικα, σε κάθε μία εταιρεία ξεχωριστά, με νέα πρόσκληση για διαπραγμάτευση με βάση τα αιτήματα μας, που σήμερα αποφασίσαμε να εμπλουτίσουμε με βάση τις ανάγκες κάθε χώρου δουλειάς. Δεν πήραμε καμία απάντηση!! Αντί για αυξήσεις, φέρανε πίτσες και κουλουράκια, “καλύτερα σχήματα bonus”, «συγκαταβατικά» χτυπήματα στον ώμο, και ατάκες “καλά κάνατε και απεργήσατε, δικαίωμα σας είναι”.

Μέσα σε δύο περίπου βδομάδες, μέσα από την οργάνωση μας, και τη συλλογική μας απάντηση, έχουμε κερδίσει πολλά. Χιλιάδες από εμάς είπαμε φτάνει πια! Θέλουμε αξιοπρέπεια, μισθούς που να φτάνουν για το μήνα, καλύτερες συνθήκες εργασίας με σεβασμό στα στοιχειώδη δικαιώματά μας, κάλυψη των εξόδων της τηλεργασίας, βίζες για όλους τους συναδέλφους για να μη ζουν σε καθεστώς σκλαβιάς το 2024. Και δε θα σταματήσουμε μέχρι να τα πάρουμε! […]

Την Τρίτη 13/2 ανακοινώθηκε η ίδρυση του επιχειρησιακού Συνδικάτου Εργαζομένων στην Teleperformance (ΣΕΤΕΠ), για την Παρασκευή 16/2 το ΣΕΤΗΠ προγραμματίζει κινητοποίηση στο υπουργείο Μετανάστευσης ενάντια στην επαίσχυντη βίζα “ειδικού σκοπού”, ενώ η νέα 24ωρη Απεργία του έχει προκηρυχθεί για τη Δευτέρα 19/2 από τις 7.00 πμ (με Συγκεντρώσεις στα κεντρικά Γραφεία των εταιριών στις 8.00 πμ) ως Τρίτη 20/2 στις 7.00 πμ στις Teleperformance, Webhelp, TTEC, Foundever, αλλά και την Cosmote E-Value, της οποίας οι εργαζόμενοι – εργαζόμενες πυκνώνουν τις γραμμές αυτού του δίκαιου και αναγκαίου Αγώνα των συναδέλφων – συναδελφισσών τους.

Στο δρόμο προς τη Γενική Απεργία της Τετάρτης 28 Φλεβάρη, στηρίζουμε – συμμετέχουμε Αλληλέγγυα στην Απεργιακή Συγκέντρωση των Εργαζομένων στα Τηλεφωνικά Κέντρα.

Δευτέρα 19 Φλεβάρη στο Υπουργείο Εργασίας στις 12.00.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ & ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ – ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ & ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ: Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ & ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΡΕΤΗ! Η ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ!

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Φλεβάρης 2024.

Αυτοκόλλητο που κυκλοφόρησε από την Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ) και κολλιέται στο κέντρο και σε συνοικίες της αθηναϊκής μητρόπολης.

Πόλεμο στον Πόλεμο των Σιωνιστών & των Ιμπεριαλιστών

Μπλόκο στην αιματοβαμμένη Συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ

Η Ιστορία έχει μια σωστή πλευρά, με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά

Νίκη στα όπλα της Αντίστασης

ΚτΒ

Στις 22/10/2021 έλαβε κλήση από τον ανακριτή ο σύντροφος Κώστας Κ., προκειμένου να απολογηθεί λίγες μέρες αργότερα, για μια εμπρηστική επίθεση που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο πολιτισμού το μακρινό 2007 (!), με βάση την εύρεση μετά από 15 χρόνια ενός –υποτιθεμένου– δείγματος DNA και παρά το γεγονός ότι το γενετικό υλικό του συντρόφου ήταν διαθέσιμο στους διωκτικούς μηχανισμούς ήδη από το 2009.

Η δικογραφία αυτή, πέρα από τη βαρύτητα των κατηγοριών και το ενδεχόμενο πολυετούς φυλάκισης και παρατεταμένης δικαστικής ομηρίας του συντρόφου, εντάσσεται στη ίδια βιομηχανία διώξεων του τελευταίου διαστήματος, που «ορφανά» δείγματα DNA, όλως παραδόξως μετά από πολλά χρόνια ταυτοποιούνται. Στη πραγματικότητα όμως το μόνο που ταυτοποιεί η συγκεκριμένη δίωξη είναι η συνεχής παρουσία του συντρόφου, για περισσότερες από 3 δεκαετίες, στους πολύμορφους κοινωνικούς αγώνες. Μια παρουσία για την οποία έχει κατηγορηθεί, διωχθεί και φυλακιστεί και στο παρελθόν.

Στόχος των κατασταλτικών μηχανισμών με τη δίωξη του συντρόφου Κώστα Κ., όπως και με την 14μηνη προφυλάκιση του συντρόφου Χάρη Μαντζουρίδη -μετά την απαγωγή του από την ΕΛ.ΑΣ.- πριν την αθώωση του στο δικαστήριο, με την κλήση για υποχρεωτική λήψη DNA από 14 συλληφθέντες κατά την εκκένωση της πρυτανείας του ΕΜΠ (για μια υπόθεση του 2014) και άλλες υποθέσεις στημένων διώξεων, είναι αφενός η ενίσχυση των βάσεων δεδομένων των εργαστηρίων της ΓΑΔΑ και η γενετική χαρτογράφηση του αναρχικού χώρου, όσο και η δημιουργία ενός αισθήματος φόβου προς τους αγωνιζόμενους ειδικότερα ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να κληθούν να αποδείξουν ότι προ δεκαπενταετίας δεν ήταν «ελέφαντες». Είναι στο χέρι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος να υπενθυμίσει ότι οι μόνοι που είναι υπόλογοι για τις εγκληματικές τους ενέργειες είναι οι καπιταλιστές, οι πολιτικοί τους υπάλληλοι, οι μπάτσοι και οι δικαστές.

Μπλόκο στη νέα βιομηχανία διώξεων με βάση το DNA
Κάτω χέρια από τους αγωνιστές & τις αγωνίστριες

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στον σύντροφο Κώστα Κ.

Δίκη. Τετάρτη 18 Γενάρη 2023. Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο (οδός Δέγλερη 4), 9.00 πμ

Κίνηση της Βιολέττας (ΚτΒ)
Αθήνα, Γενάρης 2023

Εδώ και ένα μήνα στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα» στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε διαρκείς κινητοποιήσεις με επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες, απαιτώντας την επαναπρόσληψη 15 απολυμένων συναδέλφων τους και διεκδικώντας την υπογραφή συλλογικής συμβάσης εργασίας καθώς παρά τις υπογεγραμμένες δεσμεύσεις για την διασφάλιση των θέσεων των εργαζομένων κατά την μετάβαση της επιχείρησης στα χέρια του ομίλου Mantis, τα συμφωνηθέντα δεν υλοποιήθηκαν.

Κατά τη διάρκεια του – ακόμα εν εξελίξει – αγώνα οι απεργοί έχουν βρει απέναντι τους τόσο το Κεφάλαιο, στο πρόσωπο της νέας διοίκησης/ιδιοκτησίας του εργοστασίου, η οποία απειλεί και συκοφαντεί από την πρώτη στιγμή τους απεργούς μέσω ανακοινώσεων, ενώ παράλληλα οργανώνει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς σε μια προσπάθεια να υπονομεύσει την απεργία, όσο και το Κράτος του που από την πρώτη στιγμή στάθηκε στο πλευρό της εργοδοσίας με συλλήψεις συνδικαλιστών και εξαπολύοντας τους πραιτωριανούς του να χτυπήσουν λυσσασμένα την απεργιακή περιφρούρηση, παίζοντας το ρόλο του μπράβου για να μπουν στο εργοστάσιο οι απεργοσπάστες.

Σε πείσμα της εργοδοσίας και της κυβέρνησης οι απεργοί συνεχίζουν αταλάντευτα το δίκαιο αγώνα τους μέχρι τη δικαίωση τους, έχοντας τη στήριξη και την αλληλεγγύη από πλήθος οργανωμένων – κυρίως αλλά όχι μόνο- ταξικών δυνάμεων. Στήριξη και αλληλεγγύη η οποία όσο αυξάνεται η επίθεση και η καταστολή από την πλευρά του Κεφαλαίου και του Κράτος του τόσο ατσαλώνεται και δυναμώνει.

Βιώνουμε καιρούς που η επίθεση στην Τάξη μας όλο και οξύνεται δημιουργώντας δυσβάσταχτους όρους επιβίωσης σ όλο το πλέγμα της καθημερινότητας. Η κατάργηση και καταπάτηση των εργατικών και συνδικαλιστικών κεκτημένων, οι απολύσεις και η επιδείνωση των συνθηκών εργασίας, η λίστα σφαγής -των δεκάδων νεκρών και τραυματιών- εργατών που δεν έχει τέλος, πάνε πλάι πλάι με την ολοκληρωτική διάλυση της δημόσιας υγείας, την αστυνομοκρατία και την καταστολή των ταξικών και κοινωνικών αγώνων, τις ήδη υπάρχουσες αλλά και τις επερχόμενες εξωφρενικές ανατιμήσεις στο κόστος ζωής -αναμένοντας τον “χειρότερο χειμώνα από το 1942 που έρχεται”. Την ίδια ώρα που το Κεφαλαίο, κάνοντας ακόμη μια φορά την «κρίση ευκαιρία», βλέπει τα κέρδη του να εκτινάσσονται.

Μπροστά στο ζοφερό παρόν και στο ασφυκτικό και ακόμα πιο δυσοίωνο μέλλον που μας επιφυλάσσεται, σ αυτή την περίοδο της όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, της κοινωνικής ήττας και κινηματικής άμπωτης, ο αγώνας των εργατών στη «Μαλαματίνα» μόνο μάταιος δεν είναι. Οι απεργοί, παρά τους δυσμενείς όρους και τις εις βάρος τους συνθήκες, δίνουν μια μάχη όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά για το σύνολο της Εργατικής Τάξης. Με σύνθημα ότι «ο μονός χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε», με πείσμα, αυταπάρνηση και αλληλεγγύη οι αγωνιζόμενοι εργάτες ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι στις απειλές τις εργοδοσίας, το ξύλο και τις συλλήψεις των μπάτσων και αποτελούν ένα φωτεινό μονοπάτι για την Τάξη μας. Η στάση τους μόνο παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει τόσο για τα υπάρχοντα μέτωπα με το Κεφάλαιο και το Κράτος του όσο και για εκείνα που επίκειται να ανοίξουν. Για να κάνουμε αυτή τη φορά εμείς την Κρίση «ευκαιρία», ευκαιρία για να βάλουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά, ώστε όχι μόνο να αναχαιτίσουμε την επίθεση του Κεφαλαίου και του Κράτους του αλλά να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Από το Καλοχώρι και την Καβάλα μέχρι το λιμάνι του Πειραιά και τους δρόμους της Αθηναϊκής μητρόπολης το οργανωμένο προλεταριάτο με υψωμένες γροθιές βροντοφωνάζει ότι «Νόμος είναι το Δίκιο του Εργάτη, έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα ναι πάντα» και δείχνει το δρόμο στο σύνολο της Εργατικής Τάξης.

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη
Νίκη στην Απεργία στη «Μαλαματίνα»

Κίνηση της Βιολέττας
Σεπτεμβρης 2022

Αντιπολεμικό – Αντιιμπεριαλιστικό αυτοκόλλητο της Κίνησης της Βιολέττας (ΚτΒ) που κολλιέται στο κέντρο και σε συνοικίες της αθηναϊκής μητρόπολης.

Ενάντια στον Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία & την Ευρωατλαντική Εθνική Ενότητα την Ελλάδα. Πόλεμο στον Πόλεμο, το Φασισμό & τον Ιμπεριαλισμό. Ο δικός μας κύριος Εχθρός είναι εδώ: μέσα στην Ελλάδα, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ.

1+6 αυτοκόλλητα που κυκλοφόρησαν από την Κίνηση της Βιολέττας [ΚτΒ] και κολλιούνται στην αθηναϊκή μητρόπολη και όχι μόνο

– “Γι’ αυτό ο μαρξισμός δεν απορρίπτει καμιά απολύτως μορφή πάλης. (…) Απ’ αυτήν την άποψη ο μαρξισμός διδάσκεται, αν μπορούμε να εκφραστούμε έτσι, από την πρακτική των μαζών και δεν έχει την αξίωση να διδάσκει στις μάζες μορφές πάλης, που τις επιννοούν “ειδικευμένοι στη συστηματοποίηση” γραφιάδες”. Β.Ι.Λένιν, “Πάρτιζάνικος Πόλεμος”

Λευτεριά στο σύντροφο Πολύκαρπο Γεωργιάδη

– δυστοπία είναι οι απλήρωτες υπερωρίες

– δυστοπία είναι το πετσοκομμένο δώρο χριστουγέννων

– εκτός από την πολιτική των ταυτοτήτων υπάρχει και η προλεταριακή συνείδηση

– εκτός από τη μοναξιά, υπάρχει και ο ιμπεριαλισμός

– τα πράγματα παραμένουν όπως τα μάθαμε στο σχολείο τάξη εναντίον τάξης

– ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος του, ενάντια σε φασισμό και ιμπεριαλισμό πόλεμο στον πόλεμο!

Στις 6 /5/2016 στις 4:00 τα ξημερώματα πραγματοποιήθηκε άλλη μια επίθεση από φασιστική ομάδα, με εμπρηστικό μηχανισμό ο οποίος αποτελούταν από 4 γκαζάκια, εκ των οποίων εξερράγη το 1 χωρίς να προκαλέσει υλικές ζημιές στην κατάληψη. Η ενέργεια αυτή προστίθεται σε ένα μπαράζ επιθέσεων το τελευταίο διάστημα, με την πρώτη να πραγματοποιείται στις 13/3 και την δεύτερη στις 19/3 χωρίς να υπάρξουν και πάλι υλικές ζημιές.

Η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν, βρίσκεται σε ένα σημείο της πόλης, το οποίο μόνο “τυχαίο” δεν είναι, καθώς είναι μια περιοχή που σφύζει από ζωή, μεταναστών και ντόπιων, στο κέντρο της Αθήνας. Στον χώρο φιλοξενείται αυτοοργανωμένο μπαρ το οποίο ενισχύει οικονομικά το ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών, την εφημερίδα δρόμου «ΑΠΑΤΡΙΣ», συλλογικότητες και διωκόμενους αγωνιστές-αγωνίστριες. Επίσης λειτουργεί βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων και αίθουσα προβολών. Αποτελεί χώρο συνάντησης, συνδιαμόρφωσης και τόπο διεξαγωγής πολιτικών συνελεύσεων. Από το φθινόπωρο του 2015 και μετά, συγκεκριμένα δωμάτια εντός της κατάληψης διαμορφώθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να λειτουργούν ως κουζίνα και στα οποία πραγματοποιείται συλλογικό μαγείρεμα για μετανάστες-μετανάστριες από τον συντονισμό αλληλέγγυων στους μετανάστες και τις μετανάστριες από τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας. Από το 2005, το κτήριο επιλέχθηκε από μια ομάδα ανθρώπων ώστε να καλύψει τις στεγαστικές τους ανάγκες και πλέον είναι και ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος ο οποίος αποτελεί αγκάθι στις ολοκληρωτικές νοοτροπίες και φιλοδοξίες νοικοκυραίων και αφεντικών της ευρύτερης περιοχής που ονειρεύονται ένα <<καθαρό>> κέντρο. Άρα, λοιπόν, δεν είναι τυχαίες οι φασιστικές επιθέσεις αλλά και το «ενδιαφέρον» της «ιδιοκτήτριας» ΑΣΟΕΕ, η οποία από την κατάληψή του και μετά ζητούσε την εκκένωση και κατεδάφιση του κτηρίου, με διάφορα προσχήματα κάθε φορά. Το πιο πρόσφατο από αυτά είναι ο ανοιχτός διαγωνισμός για την ανακατασκευή του κτηρίου, ώστε δήθεν να καλυφθούν οι στεγαστικές ανάγκες του πανεπιστημίου (να θυμίσουμε βέβαια ότι το ΟΠΑ έχει στην κατοχή του δεκάδες τίτλους ιδιοκτησίας κτηρίων και έχει σκοπό την απόκτηση κι άλλων).

Οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι αποτελούν πολιτικά αναχώματα σε κάθε μορφή εξουσίας, είτε αυτή επιβάλλεται μέσω του κράτους είτε και μέσω των διαπροσωπικών σχέσεων. Είναι η κουλτούρα μας, τα μέρη στα οποία ζούμε, δρούμε, συναντιόμαστε και ανταλλάσσουμε απόψεις με οριζόντιες διαδικασίες και έχοντας ως βασικά προτάγματα αυτά της ισότητας και της αλληλεγγύης. Ταυτόχρονα δεν επαναπαυόμαστε με την ύπαρξη των δομών αυτών μέσα στο καπιταλιστικό περιβάλλον, αλλά έχουμε πάντα στο νου και την καρδιά την ολική καταστροφή του. Είναι εικόνα του μέλλοντος που όχι απλά οραματιζόμαστε, αλλά του μέλλοντος του οποίου τα πολιτικά θεμέλια οργανώνουμε και χτίζουμε στο παρόν. Διαχρονικά οι καταλήψεις αποτέλεσαν κέντρα αγώνα σε περιόδους κοινωνικών αναταραχών δίνοντας τη δυνατότητα στα αγωνιζόμενα κομμάτια να συσπειρωθούν και να δράσουν. Είναι αυτοί οι λόγοι που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, καθώς το εκάστοτε κράτος θέλει μια κοινωνία πειθήνια χωρίς να «υπονομεύεται» από εστίες αμφισβήτησης και αντίστασης.

Στην περίοδο λοιπόν της κοινωνικής όξυνσης που βιώνουμε, με την επέλαση του κεφαλαίου να γιγαντώνεται, με την ανεργία και το πρόβλημα της στέγασης να αφορά το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, οι επιθέσεις που προαναφέρθηκαν σε συνδυασμό με την ευρύτερη επίθεση του κράτους, έρχονται να μας επιβεβαιώσουν για άλλη μια φορά, ότι οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι ενοχλούν, τόσο τον κρατικό μηχανισμό όσο και το μακρύ του χέρι, είτε αυτό είναι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είτε οι ναζιστικές συμμορίες του. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη σειρά της έχει αμέτρητους λογούς να χτυπήσει τις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους(όπως και ήδη πράττει), μια φιλοδοξία η οποία συμπληρώνει την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, ότι πάρα το αριστερό και κοινωνικά ευαίσθητο προσωπείο που λανσάρει, συνεχίζει ακάθεκτα και με εξαιρετική επιτυχία τη βρώμικη δουλειά των δεξιών προκάτοχών της. Η συνεχής υποβάθμιση της ζωής μας, με τροπολογίες και νομοθετήματα που διαλύουν συνειδητά τον κοινωνικό ιστό με καθ’ όλα νόμιμο τρόπο, αποκαλύπτει σιγά σιγά στα μάτια της κοινωνίας την εγκληματική και δολοφονική σύλληψη των εξουσιαστών για έναν κόσμο ολοκληρωτισμού και απόλυτης κυριαρχίας των λίγων.
Παράλληλα, η ακροδεξιά καταλαμβάνει υπολογίσιμη κοινωνική αποδοχή διεθνώς, για άλλη μια φορά στην ιστορία, με πρόσχημα τον φόβο απέναντι στον Άλλον και εκφράζεται μέσα από επιθέσεις σε μετανάστες, αγωνιστές αλλά και πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους. Αυτά τα μορφώματα σπεύδουν να φέρουν εις πέρας τη βρώμικη δουλειά του φόβου και της τρομοκράτησης του κόσμου του αγώνα. Το μόνο που καταφέρνουν όμως είναι να προσθέσουν πόντους θρασυδειλίας στο ανύπαρκτο πολιτικό τους βιογραφικό και να κερδίσουν τη συμπάθεια των αφεντικών αλλά και μιας σάπιας από καιρό μερίδας της κοινωνίας, μέσα απ’ το υποτιθέμενο διακριτικό κοινωνικό τους προφίλ. Εξυπακούεται πως εμάς δε μας ξεγελούν, γιατί όσο και να προσπαθούν ποτέ τους δεν κατάφεραν και ούτε πρόκειται να μας εκφοβίσουν όσο και να θέλουν. Πρέπει να το γνωρίζουν καλά και να το θυμούνται ότι η αλληλεγγύη θα τους τσακίζει πάντα και θα είμαστε εδώ χωρίς να τους αφήνουμε σπιθαμή γης.

Στην ασφυξία της μητρόπολης, οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζομενοι χώροι αποτελούν πνοή ελευθέριας και αντίστασης. Όντας πολιτικά υποκείμενα με ξεκάθαρα αντικρατικά και αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά, μέσα σ ‘αυτή τη συνθήκη καταστολής, μιζέριας και απόλυτης υποταγής επιλέγουμε συνειδητά να καταλαμβάνουμε κτήρια νεκρά και να τους δίνουμε ζωή. Δημιουργώντας αντιδομές μέσα στις οποίες συνδιαμορφώνουμε με οριζόντιες διαδικασίες, με πρόταγμα πάντα την ελευθερία, την αλληλεγγύη και την ισότητα που στέκονται εκεί να αντιτίθενται εμπράκτως στην εγκληματική πολιτική των εκάστοτε εξουσιαστών.

Εν κατακλείδι, είναι μια διαμάχη μεταξύ του κόσμου που επιλέγει την ελευθερία και την καταστροφή των δεσμών του και όλους εκείνους που ονειρεύονται ένα κόσμο υποταγής, φόβου και διαχωρισμών στο χρώμα, το φύλο, το έθνος και την φυλή. Του κόσμου που υπερασπίζεται τη φωτιά, που πολεμάει ενάντια σε κράτη, σύνορα και εξουσία με στόχο το φως απέναντι σε ακέφαλους τραμπούκους που δρουν στις σκιές και φέρνουν μαζί τους το βαθύ σκοτάδι.

ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ, ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΕΧΤΕΙ ΕΙΤΕ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΙΤΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

<<ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΟΜΙΑΣ>> ΠΑΝΤΟΥ, ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΟΥΤΕ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν / Μάιος – 2016

1η ημέρα ταξικής αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοοργάνωσης

Σάββατο 23 Απρίλη από τις 12.00 στην πλατεία Εξαρχείων

ενάντια στις μαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή

12.00 μαγείρεμα για πρόσφυγες και μετανάστες και κατοίκους των Εξαρχείων

17.00 κουκλοθέατρο για μικρούς και μεγάλους “Ο Γαϊγλάρος” από την ομάδα “Τα Πάντα Φι”

18.00 Εκδήλωση-Συζήτηση με το ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (ΤΟΥΡΚΙΑΣ) για τον αγώνα ενάντια στο εμπόριο ναρκωτικών

20.00 Προβολή για τους “Μαύρους Πάνθηρες”

Όλη την ημέρα θα λειτουργεί bazaar βιβλίου

Ταυτόχρονα θα γίνεται και συλλογή τροφίμων για δομές αλληλεγγύης

Οποιοσδήποτε μπορεί να φέρει:

# Μακαρόνι κοφτό (πένες, βίδες κλπ)

# Ρύζι

# Όσπρια

# Τοματοπολτός

# Αλάτι

# Λάδι

Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων