Φίλιππος Καλομενίδης. H Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη
& άλλο Υλικό από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Μόλις κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων στην Αθήνα από την Προλεταριακή Πρωτοβουλία με την υποστήριξη της Κίνησης της Βιολέττας (ΚτΒ).
Αφιερώνεται στη μνήμη του φίλου και συντρόφου Νίκου Βαβάτσικου.
Κυκλοφορεί σε πολιτικούς – κοινωνικούς χώρους και βιβλιοπωλεία. Κεντρική διάθεση: Red n’ Noir. Δροσοπούλου 52. Αθήνα.Τo KτΒ υλικό δημοσιεύεται διαδικτυακά στο prolprot.espivblogs.net και στη σελίδα στο fb Ήμουν, είμαι και θα είμαι. Για επικοινωνία: violetta@espiv.net
Περιεχόμενα
– Προλ.Πρωτ & ΚτΒ εισαγωγικό Σημείωμα.
– Γράμμα στον Xαλέντ.
– H Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη.
– Ένα μήνα μετά την 7η Οκτώβρη.
– Δεν θ’ απογοητεύσουμε τη Γάζα: Η Παλαιστίνη, η σιωνιστική Ιταλία και η 27η Γενάρη, Ημέρα της Λήθης.
Παράρτημα
– ΚτΒ Κάλεσμα Στήριξης στη Διαδήλωση στην πρεσβεία του Ισραήλ για τα 76 χρόνια από τη Νάκμπα [Αθήνα.15/5/24].
– [ΚτΒ] Καμία δίωξη στους αλληλέγγυους στον Παλαιστινιακό λαό | η διεθνιστική αλληλεγγύη θα νικήσει!
[…] Αξίζει τον κόπο συγκριτικά με τη σφαγή που οι καταπιεστές διαπράττουν χωρίς ανακωχή στη Γάζα;
Αξίζει τον κόπο ενώπιον της αποφασιστικής εξέλιξης της τέταρτης φάσης της αιωνόβιας και ποτέ ολοκληρωμένης διαδικασίας της Nakba για να επικαλεστούμε τον Joseph Massad, δηλαδή την ύστατη πράξη που έχει ως στόχο την τελική εξόντωση των Παλαιστινίων;
Ναι. Γιατί η ιστορική πράξη της Παλαιστινιακής Αντίστασης έχει μια πρωτόγνωρη πολιτισμική, εκτός από στρατιωτική, επιθετική ισχύ. Η αναπάντεχη επιτάχυνση της σύγκρουσης αποτελεί μια χειροπιαστή δυνατότητα σωτηρίας, συγκριτικά με μια μαζική θανατική καταδίκη που εκτελείται καθημερινά εδώ και δεκαετίες. Για εκείνους και για εμάς που κατοικούμε σ’ άλλες ακτές της Μεσογείου […]
Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης
Προλ.Πρωτ & ΚτΒ εισαγωγικό Σημείωμα
Ο κόσμος μας στενεύει,
αναγκάζοντας μας να διασχίσουμε
το τελευταίο πέρασμα.
Και κομματιάζουμε τα πόδια μας
για να περάσουμε.
Πού θα πάμε ύστερα από τα τελευταία σύνορα,
πού θα ‘πρεπε να πετούν τα πουλιά
ύστερ’ από τον τελευταίο ουρανό;
Mahmoud Darwish
Το κείμενο του συντρόφου Φίλιππου Καλομενίδη, το οποίο τιτλοφορείται καθαρά και ξάστερα “Η Παλαιστινιακή Επανάσταση της 7ης Οκτώβρη”, γράφτηκε τις πρώτες ημέρες μετά από αυτήν την -ιστορικών διαστάσεων- “Πλημμύρα” [1] της Αντίστασης, “αυτού τον μικρού αλλά τόσο τεράστιου λαού” στα ματωμένα χώματα του.
Σε αυτά τα χώματα που από τη Νakba, την Καταστροφή του 1948 κι έπειτα, τελούν υπό κατοχή από το πλέον προκεχωρημένο φυλάκιο του ευρωατλαντικού Ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, από το αποικιοκρατικό κράτος – απαρτχάιντ του Ισραήλ.
Μια απόπειρα εθνοκάθαρσης που είχε αρχίσει να εκδηλώνεται με τους πρώτους εβραϊκούς εποικισμούς, ήδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, από το εθνικιστικό – ρατσιστικό κίνημα του σιωνισμού, με την αρωγή και στήριξη τόσο του βρετανικού ιμπεριαλισμού [2] όσο και του ιταλικού φασισμού [3].
Μια επαναστατική “έφοδος στον ουρανό” των σημερινών εμπόλεμων καιρών, από ένα λαό που μέσα στην μακρόβια και κατεχόμενη ιστορία του δεν έπαψε στιγμή (με διάφορούς τρόπους και σε “ανύποπτους” χρόνους, με ποικίλες ιδεολογικές διαδρομές και πολιτικές αναφορές, πολύμορφα μέσα πάλης και οργανωτικές μεθοδολογίες που αυτός ο ίδιος επέλεξε να θέσει σε κίνηση σε κάθε ιστορική περίοδο του αδικαίωτου Αγώνα του…) να παλεύει ενάντια στη γενοκτονία και τον αφανισμό του, παραδίδοντας -σ’ όλη την ανθρωπότητα- έμπρακτα μαθήματα Αντίστασης, Αξιοπρέπειας και Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία του.
***
Όσον αφορά αυτό καθαυτό το κείμενο, όπως έχει γραφτεί και αλλού, πρόκειται για ένα συνοπτικό, αιρετικό και ποιητικό γραπτό. Με αφορμή τη συγγραφή του, ο σύντροφος Φίλιππος βρέθηκε στο στόχαστρο των (έμμισθων και μη) φερέφωνων της βιομηχανίας σιωνιστικής προπαγάνδας που δρα (υπό κρατική κάλυψη) στην Ιταλία, όπως άλλωστε και στην Ελλάδα και όλη την ΕΕ, τις ΗΠΑ και όλη τη Δύση.
Προχωρήσαμε σ’ αυτήν την έντυπη έκδοση επειδή θεωρούμε ότι πρόκειται για μια συμβολή, όπου μέσα από μια λυρική γλώσσα ειπώνεται με τρόπο απλό, σχεδόν ποιητικό και γι’ αυτό διαυγή, μια διαχρονικά επίκαιρη και επιβεβαιωμένη ιστορικά διαπίστωση: κανένας λαός που βρέθηκε στο διάβα του υπό κατοχή, δεν απελευθερώθηκε ποτέ χωρίς να ποτίσει προηγουμένως με το αίμα των καλύτερων ανθών του, το χώμα πάνω στ’ οποίο, αυτά τα άνθη καρπίζουν και πονάνε…
Αντί συγγραφικού εισαγωγικού σημειώματος δημοσιεύουμε το Γράμμα στον Χαλέντ που γράφτηκε από τον Φ. το Σεπτέμβρη του 2023 ενώ η έκδοση περιλαμβάνει και δύο συνεντεύξεις που έδωσε ο σύντροφος το Νοέμβρη του 2023 και το Γενάρη του 2024, που αναρτήθηκαν στο prolprot.espivblogs.net και δημοσιεύονται εδώ σ’ επεξεργασμένη (από τον ίδιο) μορφή.
Σ’ εκείνη στην Mariella Valenti με τίτλο “Δεν θ’ απογοητεύσουμε τη Γάζα: Η Παλαιστίνη, η σιωνιστική Ιταλία και η 27η Γενάρη, Ημέρα της Λήθης”, έχει απαλειφθεί μια ερώτηση και απάντηση, αφού το περιεχόμενο της περιέχεται και στην προηγούμενη (“Ένα μήνα μετά την 7η Οκτώβρη”), ενώ περιλαμβάνεται μια που είχε παραληφθεί από τη διαδικτυακή ανάρτηση της.
Στο Παράρτημα αυτής της έκδοσης μας, παραθέτουμε ένα δείγμα από το ΚτΒ Υλικό Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, ενάντια στην ευρωατλαντική – φιλοσιωνιστική εθνική ενότητα και την αιματοβαμμένη Συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ, που κυκλοφορήσαμε στην αθηναϊκή μητρόπολη έπειτα από αυτήν την ιστορική 7η Οκτώβρη.
***
Ένα χρόνο τώρα, οι σιωνιστές εγκληματίες πολέμου συνεχίζουν τη σφαγή στη Γάζα, αλλά και τη Δυτική Όχθη -με τους νεκρούς Παλαιστίνιους και Παλαιστίνιες να ξεπερνάνε τις 40.000 και οι τραυματίες τις 95.000- και ταπεινωμένοι από την παρτιζάνικη δράση των Οργανώσεων της Αντίστασης, με τα τρομοκρατικά, πολεμικά χτυπήματα τους σε Λίβανο και Ιράν στοχεύουν ευθέως στην όξυνση και τη γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή, πάντοτε υπό την κάλυψη των φαρισαίων της Ουάσιγκτον και των υποκριτών των Βρυξελλών.
Όπως και στον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο στην Ουκρανία, που ξεκίνησε προ δεκαετίας με το αμερικανοκίνητο νεοφιλελεύθερο – νεοναζιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο και ολοένα και οξύνεται έπειτα από τη ρωσική εισβολή του Φλεβάρη του 2022, έτσι και στην Παλαιστίνη και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή, το κράτος της Γ’ Ελληνικής “Δημοκρατίας” σαν ΝΑΤΟϊκος πιστός φαντάρος μπαίνει στην πρώτη τη γραμμή αυτής της πολεμικής εκστρατείας των ΗΠΑ και ΕΕ.
Ταυτόχρονα, διευρύνει ολοένα και περισσότερο τη πολύπλευρη (στρατιωτική – πολεμική, πολιτική – διπλωματική, οικονομική και πολιτισμική) Συμμαχία του με το κράτος – απαρτχάιντ της σιωνιστικής οντότητας, που υπογράφτηκε με τον “εκλεγμένο αρχιδήμιο των σιωνιστών δήμιων” Νετανιάχου από τους Τσιπροκαμμένους και εδώ και μια πενταετία εμπεδώνεται από τον Μητσοτάκη τον (υ)ιό.
[…] Με το ελληνικό κράτος ν’ αποτελεί -μέσα από εξοπλιστικά προγράμματα – μαμούθ χωρίς τέλος- τον καλύτερο πελάτη των δυτικών πολεμικών βιομηχανιών, και στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών και των ευρύτερων ενδοαστικών – ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, (και να) διακηρύσσει διά στόματος της πιο νεοφιλελεύθερης – ακροδεξιάς μεταπολιτευτικής κυβέρνησης ΝΔ με πλήρη διακομματική αστική συναίνεση, τη νέα “Μεγάλη Ιδέα” για τη μετατροπή του σε “Ισραήλ των Βαλκανιών”…
Με τη χώρα να έχει μετατραπεί από άκρη σε άκρη σε πολεμικό ορμητήριο και “πεδίο βολής φτηνό” για τους αμερικανονατοϊκούς φονιάδες των λαών.
[…] Με το στρατηγείο της κοινής στρατιωτικής επιχείρησης “Ασπίδες” της ΕΕ στην Ερυθρά Θάλασσα να είναι εγκατεστημένο στη Λάρισα και τη διοίκηση της να βρίσκεται σε ελληνικά χέρια, για την υπεράσπιση των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων από τους Χούθι στην Υεμένη που συνεχίζουν να στέλνουν τα δικά τους παρτιζάνικα σινιάλα έμπρακτης Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στην μαρτυρική και αδούλωτη Γάζα που παρά την αδιάκοπη σφαγή και τη λιμοκτονία δεν σκύβει το κεφάλι στον σιωνιστή κατακτητή και τους ιμπεριαλιστές συνεργούς του […]
Απόσπασμα από το ΚτΒ Κάλεσμα Στήριξης του μπλοκ της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση στην Αντιιμπεριαλιστική Διαδήλωση στις πρεσβείες ΗΠΑ και Ισραήλ για τα 75 χρόνια ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 4/4/24.
***
Από την καρδιά του κτήνους στις ΗΠΑ μέχρι τα κράτη – μέλη της ΕΕ, από την Αθήνα, όλη τη χώρα και τον κόσμο, από την 7η Οκτώβρη 2023 κι έπειτα, εκατοντάδες χιλιάδες διεθνιστές και διεθνίστριες συνεχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους, ν’ αγωνίζονται πολύμορφα στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και της Αντίστασης των οργανώσεων του και να στηρίζουν προλεταριακά – διεθνιστικά την Παλαιστινιακή Επανάσταση.
Ενάντια στην κρατική καταστολή της ευρωατλαντικής εθνικής ενότητας. Απέναντι στα ευρω-οριενταλιστικά και τα φιλελ”ελευθεριακά” – πρωτοκοσμικά ιδεολογήματα, τον κίβδηλο “ανθρωπισμό” και τη φιλοσιωνιστική (είτε κυρίαρχη είτε “ριζοσπαστική”) προπαγάνδα.
Με διαδηλώσεις και καταλήψεις, με εκδηλώσεις και καμπάνιες μποϋκοτάζ, με απεργίες και μπλόκα, με σαμποτάζ και άλλες άμεσες δράσεις ενάντια στα κεφαλαιοκρατικά ισραηλινά συμφέροντα και τον αντιαραβικό – αντιμουσουλμανικό ρατσισμό, κινητοποιούνται και αγωνίζονται για τη Λευτεριά στην Παλαιστίνη με Νίκη στα όπλα της Αντίστασης!
Ολοκληρώνουμε αυτό το εισαγωγικό σημείωμα μας, εκφράζοντας τη διεθνιστική Αλληλεγγύη μας στους προσαχθέντες και τις προσαχθείσες, στους συλληφθέντες και τις συλληφθείσες, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες στην Αθήνα, όλη τη χώρα και τον κόσμο, που βρέθηκαν στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, των μπάτσων, των δικαστών και των δημοσιογράφων της, επειδή επιλέγουν να σταθούν έμπρακτα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Προλ.Πρωτ & ΚτΒ
Αθήνα, Σεπτέμβρης 2024.
Σημειώσεις:
[1] Σχετικά με την ιστορική διάσταση της Παλαιστινιακής Επανάστασης:
Η 7η Οκτωβρίου του 2023 σηματοδοτεί μια ιστορική τομή στον παλαιστινιακό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Με την επιχείρηση «Πλημμύρα του Αλ Άκσα» η παλαιστινιακή αντίσταση κατάφερε να επιφέρει τεράστιες απώλειες μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα στην ισραηλινή κατοχή, κάτι που δεν κατόρθωσαν ποτέ αραβικά κράτη με τακτικό στρατό, τανκς και αεροπορία στον πόλεμο του 1967 και του 1973. Για μέρες οι αντάρτες της Γάζας κατάφεραν να απελευθερώσουν προσωρινά εδάφη περίπου 2,5 φορές το εμβαδόν της Λωρίδας της Γάζας μέσα στα κατεχόμενα του 1948 (Ισραήλ). Τηρουμένων των αναλογιών η «Πλημμύρα του Αλ-Άκσα» σηματοδοτεί εξελίξεις στον παλαιστινιακό αγώνα για απελευθέρωση, αντίστοιχες με αυτές που σηματοδότησε ιστορικά η μάχη του Καραμέχ στις 21 Μάρτη του 1968, στα ιορδανικά σύνορα με την κατεχόμενη Παλαιστίνη. Σε εκείνη τη μάχη για πρώτη φορά οι Φενταγίν του Αραφάτ αναμετρήθηκαν με τον ισραηλινό τακτικό στρατό και τον καθήλωσαν σε μια 15ωρη μάχη, προξενώντας του μεγάλες απώλειες. Η ταπεινωτική ήττα των αραβικών καθεστώτων που είχε προηγηθεί στον πόλεμο των Έξι ημερών τον Ιούνη του 1967, σε συνδυασμό με τη μάχη του Καραμέχ, πυροδότησαν την έναρξη της παλαιστινιακής επανάστασης. Ως τότε οι Παλαιστίνιοι αναζητούσαν διέξοδο στα αραβικά καθεστώτα. Πλέον, έπαιρναν τις τύχες τους στα χέρια τους. Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι/ες που ζούσαν στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Ιορδανίας και του Λιβάνου συσπείρωσαν τις γραμμές του λαϊκού αντάρτικου […]
Από το Εισαγωγικό σημείωμα της μπροσούρας «Η Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι δίκαιη, λαϊκή, επαναστατική και θα νικήσει!» που κυκλοφόρησε από την Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση στις 18 Γενάρη 2024, στη μαζική εκδήλωση που διοργάνωσε στη Νομική Σχολή της Αθήνας με τίτλο “Παλαιστινιακή Αντίσταση & Πολιτικοί Κρατούμενοι”.
Στα περιεχόμενα της περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων, ένα Οδοιπορικό Δράσης & Αλληλεγγύης από τις 9 Οκτώβρη μέχρι τις 6 Γενάρη, οι εισηγήσεις της Συνέλευσης και η ομιλία Παλαιστίνιου αγωνιστή της Αντίστασης στο Λίβανο της δεκαετίας του ’70 στην Εκδήλωση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και την αντίσταση του, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του κτιρίου Γκίνη στο ΕΜΠ στις 15/11/23, 50 χρόνια μετά από την αντιιμπεριαλιστική – αντιφασιστική εξέγερση του Πολυτεχνείου, εν όψει της μαζικότατης και μαχητικής Πορείας της 17ης Νοέμβρη που πραγματοποιήθηκε δυο μέρες αργότερα ως τις πιο μεγάλες γιάφκες των τρομοκρατών, τις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Από prolprot.espivblogs.net
[2] Σχετικά με τις απαρχές της Νάκμπα και το υπέδαφος πάνω στο οποίο αυτή επινοήθηκε και εξαπολύθηκε από το σιωνισμό, με την ενορχήστρωση και κάλυψη του βρετανικού ιμπεριαλισμού το 1948 εναντίον του παλαιστινιακού λαού, ο αναρχικός στοχαστής, αγωνιστής και αγκιτάτορας Καμίλο Μπερνέρι σ’ ένα κείμενο του με τίτλο Η Ματωμένη Παλαιστίνη, γραμμένο μια εικοσαετία νωρίτερα (1929), σε μια περίοδο πολύ πριν από την άνοδο του ναζισμού στην εξουσία στη Γερμανία, τη Shoah (“Ολοκαύτωμα”) και την ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ κατέληγε (προφητικα;):
Το τείχος του Σολομώντα ήταν ο βωμός ενός διασκορπισμένου και καταπιεσμένου λαού. Οι Σιωνιστές ήθελαν να το κάνουν έδρα. Αλλά πάνω από αυτό το φθαρμένο τείχος στέκεται το ιερό τζαμί του Αμάρ με όλη τη μεγαλοπρέπειά του. Πίσω από την καταστροφική και καταδιωκτική Ρώμη, έχει προχωρήσει ο μουσουλμάνος Άραβας. Μήπως οι Εβραίοι βρήκαν στην Αγγλία τον σύμμαχο που μπορεί να διαλύσει τον λαό του Μωάμεθ; Το πρόβλημα στην Παλαιστίνη είναι το εξής: είτε οι Άραβες είτε οι Εβραίοι. Η γη είναι πολύ μικρή και στενόχωρη για να κατοικηθεί και από τον έναν και από τον άλλο, σε ειρηνική και ελεύθερη συνύπαρξη. Οι Σιωνιστές που ισχυρίζονται ότι θα ανοίξουν την Παλαιστίνη σε ένα απεριόριστο εβραϊκό μεταναστευτικό ρεύμα δεν μπορούν παρά να θέλουν την αραβική διασπορά. Αλλά ο λαός του Ιούδα ήταν ένα σύμπλεγμα φυλών πιστών. Ήταν η θρησκεία που δημιούργησε το έθνος. Ο αραβικός λαός της Παλαιστίνης είναι ένα κλάσμα του ισλαμικού κόσμου. Και το Ισλάμ δεν διασκορπίζεται, διότι έχει πολλά ζωτικά κέντρα και ένα βίο που αγκαλιάζει μεγάλο μέρος του κόσμου. Αν οι Σιωνιστές δεν μπορούν να δουν το πρόβλημα με σαφήνεια, θα βρεθούν εκτοπισμένοι από την Παλαιστίνη. Η έξοδος των εποίκων από τις αιματοβαμμένες εβραϊκές οάσεις θα πρέπει να αποτελέσει προειδοποίηση. Δυστυχώς, ζητούνται υποδειγματικά μαθήματα από το Λονδίνο- και νέο αίμα θα βρέξει τα χορτάρια και την άμμο της Παλαιστίνης. Αν συνεχιστεί αυτή η σπορά του μίσους, οι καρποί του σιωνιστικού εποικισμού μόνο πικροί μπορεί να είναι […]
Δημοσιεύθηκε στα ιταλικά στο 4ο τεύχος του περιοδικού Vogliamo! το Νοέμβρη του 1929 και στα ελληνικά στο 18ο τεύχος της εφημερίδας Ζερμινάλ το Μάη του 2024. Διαθέσιμο ολόκληρο διαδικτυακά στο ipposd.org
[3] Ενδιαφέροντα και (εν πολλοίς άγνωστα) ιστορικά στοιχεία, σχετικά με την έμπρακτη στήριξη που έλαβε στις απαρχές του το εθνικιστικό κίνημα του σιωνιστικού αποικισμού της Παλαιστίνης από το ιταλικό φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, περιέχονται στη δεύτερη συνέντευξη του συντρόφου Φίλιππου που περιλαμβάνεται στην παρούσα έκδοση.
Ο συγγραφέας, καθηγητής γραφής και πολιτικός στρατευμένος Φίλιππος Καλομενίδης ζει, εργάζεται και δραστηριοποιείται κινηματικά στη Σαρδηνία.
Στα ιταλικά έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του:
“Η κατεύθυνση είναι στραβή – Λυρικό ρεπορτάζ για τον Covid 19 και τους ιούς της εξουσίας” [La direzione è storta – Reportage lirico sul Covid 19 e i virus del potere] (Εκδόσεις Homo scrivens 2021) και με το Collettivo Eutopia το “Για όλες, για την καθεμιά, για όλους, για τον καθένα – Τραγούδια ενάντια στον πόλεμο από την Ιταλία των εσχάτων” [Per tutte, per ciascuna, per tutti, per ciascuno – Canti contro la guerra dell’Italia agli ultimi] (Εκδόσεις DEA 2022).
Έχει εργαστεί ως σκηνογράφος στον κινηματογράφο και (μεταξύ άλλων) στην τηλεόραση ως σεναριογράφος σειρών.
Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του συντρόφου Φίλιππου που κυκλοφορεί στα ελληνικά και αφιερώνεται στους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους στις σιωνιστικές ιταλικές φυλακές Anan Yaeesh, Ali Irar και Mansour Doghmosh.
